Ik heb mijn man bedrogen... Hoe nu verder

safethenation maandag 6 februari 2023 om 11:37

Dag allemaal

Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.

Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.

Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.

Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.

Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.

Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...

De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.

Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.

Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...

Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...

Voel me hopeloos en alleen...

Veel liefs.

palanja maandag 13 februari 2023 om 13:41

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 13:08
Wat lees jij slecht Pal.
Ik schrijf niet dat je niet aan een relatie kunt werken, ik vraag me af hoe je dat doet, wat wordt er precies verstaan met "aan je relatie werken"?
Gewoon een inhoudelijke vraag.

En ik ben het al helemaal niet eens met de stelling dat je gelukkig met jezelf moet zijn voordat je kan werken aan je relatie, ik geloof daar helemaal niet in!
Ik denk dat het een enorme wisselwerking is en dat het dus heel verstandig is om tegelijkertijd te werken aan allebei als dat aan de orde is. Maar dan nog, hoe ziet dat werken eruit?

Ik vind de laatste zin helemaal geen dooddoener, ik denk dat hij aan de orde van de dag is. Hoe vind je in een lange relatie de man/vrouw weer terug waar je ooit op viel? Ik denk dat dit hele relevante zaken zijn als je een gezin vormt en je leven samen hebt vormgegeven.
Maar dan nog ben ik benieuwd naar de ideeën die men zou kunnen hebben over hoe je dit aanpakt. Die mensen die dit altijd aanraden, hoe denken zij dat dit er concreet uitziet?

Ik lees helemaal niet slecht!
Wanneer je niet weet DAT je aan relaties moet werken is al een gigantisch probleem laat staan dat je nooit geleerd hebt of niet in staat bent OM aan relaties te werken.
Hoe je dat doet ligt natuurlijk aan jezelf, je persoonlijkheid, karakter, DNA... noem het maar op....

palanja wijzigde dit bericht op 13-02-2023 13:58

0.18% gewijzigd

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

palanja maandag 13 februari 2023 om 13:45

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 13:10
Wanneer je in een affaire zit kun je met jezelf aan de slag, zodat je weet waar dit gedrag vandaan komt en hoe je dit het beste kan beeindigen.

Denk je?
Ik denk van niet.,

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 13:46

palanja schreef: ↑
13-02-2023 13:45
Denk je?
Ik denk van niet.,

Wat zou jouw tip dan zijn als je in een affaire zit? Niet met jezelf aan de slag?

palanja maandag 13 februari 2023 om 13:57

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 13:46
Wat zou jouw tip dan zijn als je in een affaire zit? Niet met jezelf aan de slag?

Ik denk dat er genoeg zijn die vinden dát ze met zichzelf aan de slag zijn en daarom in een affaire zitten.
Je kan alles rechtbreien, goedpraten en vinden dat je objectief bent in je benadering maar dat alles staat natuurlijk niet in verhouding met openheid van zaken geven.
Pas dan heb je elke vorm van egoïsme aan de kant gezet en ontstaat er een gelijk speelveld met zowel je minnaar / minnares én met je partner....

Eens zien hoe dan de hazen lopen en je écht een heldere blik hebt op jezelf, je affaire én op je relatie..

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 14:05

palanja schreef: ↑
13-02-2023 13:57
Ik denk dat er genoeg zijn die vinden dát ze met zichzelf aan de slag zijn en daarom in een affaire zitten.
Je kan alles rechtbreien, goedpraten en vinden dat je objectief bent in je benadering maar dat alles staat natuurlijk niet in verhouding met openheid van zaken geven.
Pas dan heb je elke vorm van egoïsme aan de kant gezet en ontstaat er een gelijk speelveld met zowel je minnaar / minnares én met je partner....

Eens zien hoe dan de hazen lopen en je écht een heldere blik hebt op jezelf, je affaire én op je relatie..

Even een stap terug - ik heb ergens gezegd dat er ook mensen vreemdgaan en dat het dan niet uitkomt. Kennelijk sla je daar nogal op aan, ondanks dat ik aangaf dat dat niet perse mijn punt was. Mijn punt is: als je een affaire hebt (los van of de partner het weet of niet) moet je met jezelf aan de slag. Jij vindt kennelijk dat je niet objectief bent als je partner er niet vanaf weet. Ja dat kan best, maar dat neemt niet weg dat je in dat geval nog steeds met jezelf aan de slag moet. Wellicht kom je er dan wel achter dat openheid van zaken geven beter is. Maar goed, dat was mijn punt dus niet.

Ik begrijp uit jouw reactie dat je als je een affaire hebt je eerst openheid van zaken moet geven en dan pas verder aan de slag kan omdat je dan pas een heldere blik hebt. Mocht je in deze situatie zitten, zou ik toch eerst met jezelf aan de slag gaan zodat je als je dan je partner vertelt hoe de vork in de steel zit je hem ook de uitleg kan geven die hij verdient.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 14:27

palanja schreef: ↑
13-02-2023 13:41
Ik lees helemaal niet slecht!
Wanneer je niet weet DAT je aan relaties moet werken is al een gigantisch probleem laat staan dat je nooit geleerd hebt of niet in staat bent OM aan relaties te werken.
Hoe je dat doet ligt natuurlijk aan jezelf, je persoonlijkheid, karakter, DNA... noem het maar op....

Nou, dan heb ik schijnbaar een gigantisch probleem want ik werk helemaal niet aan mijn relatie, ik zou niet weten hoe. En toch heb ik een bovengemiddeld goede relatie al zeg ik het zelf. Ik vind hem leuk en hij vindt mij leuk. We communiceren spot on, neuken normaliter het behang van de muren en als het even scheefloopt trekken we dat weer recht. Is dat werken? Zo voelt het niet.

Voor mij altijd een heel onwerkelijk begrip "werken aan je relatie" of "werken aan jezelf", nog zo'n mooie. Volgens mij kun je werken aan communicatie, zowel met elkaar als met jezelf en meer "relatiewerk" zie ik niet. De rest is voor mij ongrijpbaar, gebakken lucht.

Vandaar mijn vraag hoe dat eruitziet.

.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 14:31

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 14:05

Mijn punt is: als je een affaire hebt (los van of de partner het weet of niet) moet je met jezelf aan de slag.

En als je nou compleet gelukkig bent met deze status? Als je jezelf elke dag in de spiegel aan kunt kijken met het idee dat jij en je situatie helemaal prima is zoals het is, waar moet je dan mee aan de slag? En waarom?

.

palanja maandag 13 februari 2023 om 14:38

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 14:27
Nou, dan heb ik schijnbaar een gigantisch probleem want ik werk helemaal niet aan mijn relatie, ik zou niet weten hoe. En toch heb ik een bovengemiddeld goede relatie al zeg ik het zelf. Ik vind hem leuk en hij vindt mij leuk. We communiceren spot on, neuken normaliter het behang van de muren en als het even scheefloopt trekken we dat weer recht. Is dat werken? Zo voelt het niet.

Voor mij altijd een heel onwerkelijk begrip "werken aan je relatie" of "werken aan jezelf", nog zo'n mooie. Volgens mij kun je werken aan communicatie, zowel met elkaar als met jezelf en meer "relatiewerk" zie ik niet. De rest is voor mij ongrijpbaar, gebakken lucht.

Vandaar mijn vraag hoe dat eruitziet.

Prima toch.... jouw onderhoud is snoeihard neuken en geen ruziezoeken... helemaal goed!
Blijkbaar zijn er veel relaties waarbij dat een stuk ingewikkelder ligt.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

palanja maandag 13 februari 2023 om 14:42

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 14:31
En als je nou compleet gelukkig bent met deze status? Als je jezelf elke dag in de spiegel aan kunt kijken met het idee dat jij en je situatie helemaal prima is zoals het is, waar moet je dan mee aan de slag? En waarom?

Je bedoelt dat het voor de rest niets uitmaakt zolang jij maar gelukkig bent... (door vooral je partner in een waan te laten leven)..

Ja, ik noem dat egoïsme tegen het narcisme aan.....

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 14:43

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 14:31
En als je nou compleet gelukkig bent met deze status? Als je jezelf elke dag in de spiegel aan kunt kijken met het idee dat jij en je situatie helemaal prima is zoals het is, waar moet je dan mee aan de slag? En waarom?

Als dit je enorm gelukkig maakt, ben je het naar mijn idee aan je partner verplicht om het gesprek te beginnen over een open relatie. Dan kan je in elk geval nog kijken of je op gelijkwaardige voet verder kan.

Anoniem_6666bc6591591 maandag 13 februari 2023 om 15:34

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 14:27
Nou, dan heb ik schijnbaar een gigantisch probleem want ik werk helemaal niet aan mijn relatie, ik zou niet weten hoe. En toch heb ik een bovengemiddeld goede relatie al zeg ik het zelf. Ik vind hem leuk en hij vindt mij leuk. We communiceren spot on, neuken normaliter het behang van de muren en als het even scheefloopt trekken we dat weer recht. Is dat werken? Zo voelt het niet.

Voor mij altijd een heel onwerkelijk begrip "werken aan je relatie" of "werken aan jezelf", nog zo'n mooie. Volgens mij kun je werken aan communicatie, zowel met elkaar als met jezelf en meer "relatiewerk" zie ik niet. De rest is voor mij ongrijpbaar, gebakken lucht.

Vandaar mijn vraag hoe dat eruitziet.

Het behang van de muren neuken.. serieus.. hoe oud ben je?!

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 15:40

palanja schreef: ↑
13-02-2023 14:42
Je bedoelt dat het voor de rest niets uitmaakt zolang jij maar gelukkig bent... (door vooral je partner in een waan te laten leven)..

Ja, ik noem dat egoïsme tegen het narcisme aan.....

Iedereen die volmaakt gelukkig is met zijn of haar 2 relaties is egoistisch, bijna narcistisch? Dan lopen er enorm veel bijna narcisten op deze aardkloot denk ik zo.
Sterker nog, hele volksstammen/culturen hebben "stiekeme" bijvrouwen. Allemaal narcistisch? Serieus?

.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 15:44

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 14:43
Als dit je enorm gelukkig maakt, ben je het naar mijn idee aan je partner verplicht om het gesprek te beginnen over een open relatie. Dan kan je in elk geval nog kijken of je op gelijkwaardige voet verder kan.

Dan is het maar goed dat jouw verplichting niet de geldende norm is.

Ikzelf denk namelijk dat heel veel partners van vreemdgaande mannen/vrouwen helemaal geen open relatie willen. En ook helemaal niet willen weten wat hun partner uitvreet.
Dan moeten ze er namelijk van alles mee terwijl de status quo van dat moment waarschijnlijk best comfortabel is.

.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 16:22

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 15:44
Dan is het maar goed dat jouw verplichting niet de geldende norm is.

Ikzelf denk namelijk dat heel veel partners van vreemdgaande mannen/vrouwen helemaal geen open relatie willen. En ook helemaal niet willen weten wat hun partner uitvreet.
Dan moeten ze er namelijk van alles mee terwijl de status quo van dat moment waarschijnlijk best comfortabel is.

Bij een open relatie hoef je niet te weten wat je partner uitvreet, je bepaalt samen of je dat wel of niet vertelt. Het lijkt mij comfortabeler als je iemand on de side hebt en weet dat je partner daar geen moeite mee heeft.

Buster maandag 13 februari 2023 om 16:24

Roos je bent wat mij betreft echt in topvorm

Zoveel zinnige dingen die je zegt. Maar je bent vast ook niet zomaar op dit punt gekomen qua levenservaring? Maakt ook niet uit

.

makreel maandag 13 februari 2023 om 17:00

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 14:27
Nou, dan heb ik schijnbaar een gigantisch probleem want ik werk helemaal niet aan mijn relatie, ik zou niet weten hoe. En toch heb ik een bovengemiddeld goede relatie al zeg ik het zelf. Ik vind hem leuk en hij vindt mij leuk. We communiceren spot on, neuken normaliter het behang van de muren en als het even scheefloopt trekken we dat weer recht. Is dat werken? Zo voelt het niet.

Voor mij altijd een heel onwerkelijk begrip "werken aan je relatie" of "werken aan jezelf", nog zo'n mooie. Volgens mij kun je werken aan communicatie, zowel met elkaar als met jezelf en meer "relatiewerk" zie ik niet. De rest is voor mij ongrijpbaar, gebakken lucht.

Vandaar mijn vraag hoe dat eruitziet.

Ik ben het helemaal met je eens: wat verstaan mensen onder 'werken aan de relatie'?

Ik geloof niet dat ik werk aan mijn relatie, maar ik vind m'n relatie wel zo belangrijk dat ik mijn best doe om die te laten slagen. Dat is geen corvee, maar dat wil ik zelf graag want ik vind mijn man de allerliefste en ik wil dat het goed met hem gaat. Dat is zeker geen 'werk'. Ik probeer me situaties voor te stellen waarin je dat als werken zou kunnen zien, maar dat weet ik echt niet. We hebben niet vaak ruzie en als iets in de relatie me niet lekker zit, dan vertel ik dat aan hem. Is dat het?

Wat eten we vanavond?

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 17:23

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 16:22
Bij een open relatie hoef je niet te weten wat je partner uitvreet, je bepaalt samen of je dat wel of niet vertelt. Het lijkt mij comfortabeler als je iemand on de side hebt en weet dat je partner daar geen moeite mee heeft.

Dat snap ik.
Maar in een open relatie weet je dus wél dat je partner lijflijke zaken aangaat met anderen of dat in elk geval wenst. En ik denk heel zeker te weten dat het gros van de partners dát al niet eens wil weten.

Ik ken namelijk niet zo heel veel partners die er geen moeite mee hebben terwijl ik wél heel veel partners spreek. En ook de stellen die wél een open relatie hebben vinden dit gegeven in de regel ook niet zo heel erg makkelijk.

Als je met elke partner dit gesprek open kon voeren waren er minder relatietoestanden, minder leugens en minder gevreemga denk ik zo.

.

Lila-Linda maandag 13 februari 2023 om 17:29

Voor mij is "werken" aan de relatie, dingen doen, die hij leuk vindt en ik niet perse
Dus, een keer mee naar een sportwedstrijd

Maar veel meer is het: open communiceren: Wat Wil Ik Echt? Dat heb ik thuis niet geleerd. Gewoon vragen om wat je (emotioneel) nodig hebt
Wat heb ik nodig om gelukkig te zijn, en wat kan hij daar in bieden? En ook openstaan voor wat hij nodig heeft
Sorry-zeggen, heb ik moeten leren
Voelen, dat hij me niet aanvalt, als hij eens kritiek heeft, maar dat hij gewoon ergens anders over kan denken

Voor mij zit werken aan mijn relatie, vooral heel erg in werken aan mezelf
(en voor de slimme vragen komen: ja, dat doet hij ook)

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 17:30

makreel schreef: ↑
13-02-2023 17:00
Ik ben het helemaal met je eens: wat verstaan mensen onder 'werken aan de relatie'?

Ik geloof niet dat ik werk aan mijn relatie, maar ik vind m'n relatie wel zo belangrijk dat ik mijn best doe om die te laten slagen. Dat is geen corvee, maar dat wil ik zelf graag want ik vind mijn man de allerliefste en ik wil dat het goed met hem gaat. Dat is zeker geen 'werk'. Ik probeer me situaties voor te stellen waarin je dat als werken zou kunnen zien, maar dat weet ik echt niet. We hebben niet vaak ruzie en als iets in de relatie me niet lekker zit, dan vertel ik dat aan hem. Is dat het?

Fijn dat je het herkent!
Misschien ligt het ook aan de definitie van werken, ik ervaar werk als noodzakelijk kwaad en als ik werk werk ik hárd. Dat gevoel heb ik in mijn relatie helemaal niet. Het vloeit en het loopt en als we het even niet eens zijn pakken we er een goede whisky bij en zetten we de neuzen weer één kant op. Misschien zou een ander dat werken noemen, geen idee.
Voor mij mag een werkwoord als "werken" meetbaar zijn, dus waar werk je concreet aan en hoe meet je het resultaat? Relatietechnisch zie ik dat enkel in communicatie terug dus je vertelt elkaar bv opener te zijn en je evalueert na een poosje of je dat inderdaad was en wat dat opleverde. Verder zie ik het niet.
Communicatie kan overigens wel heel breed zijn, voor mij hoort het lijflijk communiceren er ook bij, seks dus en knuffels en elkaar buiten het bed laten weten dat je elkaar nog steeds lust. Allemaal redelijk meetbare zaken voor de kwaliteit van je relatie.

Ik denk ook dat therapie pas werkt als je een goed omschreven probleem hebt met een oplossingsdoel: "wij verstaan elkaar niet want zij spreekt chinees en ik russisch, therapeut, kan je ons een taal leren die we beide snappen?" Zoiets.

.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 17:34

Buster schreef: ↑
13-02-2023 16:24
Roos je bent wat mij betreft echt in topvorm Zoveel zinnige dingen die je zegt. Maar je bent vast ook niet zomaar op dit punt gekomen qua levenservaring? Maakt ook niet uit .

Ik heb niet vaak met ontrouw te maken gehad, in die zin ben ik geen doordewolgeverfde ervaringsdeskundige. Ik heb in een periode van mijn leven wél relatief met heel veel minnaars en minaressen gecommuniceerd, een hele leerzame periode.

En nu is er rust maar dat betekent niet dat ik achteroverleun en het me allemaal aan laat leunen, daar vind ik het fenomeen "mens" veel te interessant voor.
Dus ik neem mijn relatie onder de loep en ik verdiep me in ontrouw en kijk kritisch naar de partner die ik zelf ben en ik probeer mijn levenslesjes te leren.
Ik vind het hele onderwerp gewoon ontzettend boeiend.

Bedankt voor het compliment!

.

Lila-Linda maandag 13 februari 2023 om 17:34

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 17:30

Ik denk ook dat therapie pas werkt als je een goed omschreven probleem hebt met een oplossingsdoel: "wij verstaan elkaar niet want zij spreekt chinees en ik russisch, therapeut, kan je ons een taal leren die we beide snappen?" Zoiets.

zo werkt therapie juist niet
bij therapie gaat zij leren waarom ze Chinees spreekt, en hij waarom hij Russisch spreekt

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 17:36

Lila-Linda schreef: ↑
13-02-2023 17:29

Maar veel meer is het: open communiceren: Wat Wil Ik Echt? Dat heb ik thuis niet geleerd. Gewoon vragen om wat je (emotioneel) nodig hebt
Wat heb ik nodig om gelukkig te zijn, en wat kan hij daar in bieden? En ook openstaan voor wat hij nodig heeft
Sorry-zeggen, heb ik moeten leren
Voelen, dat hij me niet aanvalt, als hij eens kritiek heeft, maar dat hij gewoon ergens anders over kan denken

Voor mij zit werken aan mijn relatie, vooral heel erg in werken aan mezelf

Mooi!
Bedankt voor je open antwoord.

En meteen snap ik ook waarom dit voor mij niet als werken omschrijfbaar is, ik heb dit wél van huis uit meegekregen dus dit zit al in mijn systeem verankerd.

Dat laatste snap ik en herken ik ook wel. Door mezelf, mijn beschadigingen en mijn triggers onder de loep te nemen verbetert de relatie.

.

palanja maandag 13 februari 2023 om 17:45

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 14:05

Even een stap terug - ik heb ergens gezegd dat er ook mensen vreemdgaan en dat het dan niet uitkomt. Kennelijk sla je daar nogal op aan, ondanks dat ik aangaf dat dat niet perse mijn punt was. Mijn punt is: als je een affaire hebt (los van of de partner het weet of niet) moet je met jezelf aan de slag. Jij vindt kennelijk dat je niet objectief bent als je partner er niet vanaf weet. Ja dat kan best, maar dat neemt niet weg dat je in dat geval nog steeds met jezelf aan de slag moet. Wellicht kom je er dan wel achter dat openheid van zaken geven beter is. Maar goed, dat was mijn punt dus niet.

Ik begrijp uit jouw reactie dat je als je een affaire hebt je eerst openheid van zaken moet geven en dan pas verder aan de slag kan omdat je dan pas een heldere blik hebt. Mocht je in deze situatie zitten, zou ik toch eerst met jezelf aan de slag gaan zodat je als je dan je partner vertelt hoe de vork in de steel zit je hem ook de uitleg kan geven die hij verdient.

Het is mijn mening dat je niet objectief met jezelf aan de slag kan wanneer je in een affaire zit.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

Lila-Linda maandag 13 februari 2023 om 17:48

palanja schreef: ↑
13-02-2023 17:45
Het is mijn mening dat je niet objectief met jezelf aan de slag kan wanneer je in een affaire zit.

Je kunt er wel vreselijk van schrikken. Ik werd eens verliefd op een ander. En toen ben ik daar van geschrokken, en heb besloten dat ik dat echt niet wil. Ben ik hard met mezelf aan de slag gegaan

Juist als je plots iets doet/denkt, dat je nooit van jezelf verwachtte (zoals TO ook aangeeft) is het moment om actie te ondernemen

palanja maandag 13 februari 2023 om 17:50

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 15:40
Iedereen die volmaakt gelukkig is met zijn of haar 2 relaties is egoistisch, bijna narcistisch? Dan lopen er enorm veel bijna narcisten op deze aardkloot denk ik zo.
Sterker nog, hele volksstammen/culturen hebben "stiekeme" bijvrouwen. Allemaal narcistisch? Serieus?

Je blijft uitgaan van de partner die dus vreemdgaat en je negeert de andere partner.
Ja, die horen dan bij een volksstam die egoïstisch is en waarvan er mogelijk een gedeelte niet in staat is empathisch te zijn naar hun partner.

Dat durf ik wel te beweren, ja.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

Actieve topics