Ik heb mijn man bedrogen... Hoe nu verder

safethenation maandag 6 februari 2023 om 11:37

Dag allemaal

Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.

Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.

Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.

Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.

Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.

Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...

De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.

Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.

Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...

Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...

Voel me hopeloos en alleen...

Veel liefs.

Nixxjuh87 zondag 12 februari 2023 om 01:49

MadameBijoux schreef: ↑
11-02-2023 21:44
Je had geen slechte relatie maar je bent toch vreemdgegaan? Voor mij was het gewoon exit geweest. Als je vreemdgaat omdat je partner je mishandelt of als hij zelf vreemdgaat snap ik het nog wel. Nu zijn jullie 9 maanden verder. En je zit nog steeds met de ander in je hoofd. Therapie lijkt me op dit moment erg lastig. Ik vind de algehele situatie ingewikkeld. Praten jullie nog met elkaar?

Wilde niet mijn hele verhaal hier uitgebreid neerzetten vandaar de korte schets. Nu iets uitgebreider..Wij zijn inmiddels 14 jaar samen, op mijn 24e door de pil heen zwanger geraakt terwijl we geen relatie hadden. Toen ervoor gekozen om samen verder te gaan. We verschilden altijd al erg veel van elkaar maar hebben ons aan elkaar aangepast, een gulden middenweg gekozen. In de periode dat onze kinderen jonger waren verdwenen die verschillen naar de achtergrond maar nu ze groter zijn en we meer vrijheid hebben komen ze steeds meer op de voorgrond. Door onze drukke banen, 3 kinderen, alle andere activiteiten zijn we elkaar onderweg uit het oog verloren. Uit elkaar gegroeid, andere verwachtingen, de een wil linksaf, de ander rechtsaf en ga zo maar door. Ik heb dit meerdere keren aangekaart. Van hele serieuze gesprekken tot luchtige maar dit werd altijd weggewuifd. Standaard zinnetje van mijn partner: ja maar we hebben toch een leuk gezin?! Als ik dan vroeg en hoe zie je ons als partners, geliefden dan werd er gezegd dat komt wel als de kinderen later groot zijn. Dan was voor zijn doen het gesprek klaar, stond op en liep weg. Geen nare ruzies of wat dan ook, wel enorm oplopende irritaties van beide kanten.

Op het moment dat ik wist dat ik gevoelens had voor iemand anders dit direct opgebiecht (deze persoon ken ik al 20 jaar, gevoelens zijn gegroeid, oppervlakkige gesprekken naar diepgaandere en onze kinderen zijn vrienden van elkaar). Nee, ik ben niet met deze persoon het bed ingedoken. We hebben gezoend. In de relatie met mijn partner hebben we vanaf het begin afgesproken dat zoenen met een ander geoorloofd is. Dat als er gevoelens bij komen kijken we dit melden. Dat heb ik dus gedaan. Het contact ook afgekapt, wonen wel in dezelfde stad dus we zijn elkaar in die 9 maanden nog weleens tegen het lijf gelopen. Gezegd tegen partner dat ik wil dat we hier samen uitkomen, dat ik graag in relatietherapie wil om ervoor te zorgen dat we weer nader tot elkaar komen en avonden/middagen afgestreept zodat we met zijn 2e even weg kunnen. Partner daarentegen wil niet in relatietherapie vind het maar onzin en geldklopperij, heeft alleen maar gezegd dat ik het zelf moet uitzoeken. Dat ik daar alle vrijheid in krijg, er zelfs eerlijk over kan/mag zijn en we dan wel over 2/3 jaar zien hoe de vlag erbij hangt. Nu 9 maanden verder is er in de relatie tussen mij en partner niks veranderd, ik krijg niks uit hem, ieder gesprek erover kapt hij af of valt stil doordat hij alleen maar zegt je hebt de vrijheid om dit uit te zoeken voor jezelf. Mijn gevoelens voor de andere persoon zijn afgezwakt maar nog niet geheel verdwenen.

Natuurlijk probeer ik hier gesprekken over te voeren maar mijn partner wuift het weg. Zegt nonchalant dat alles wel goed komt, dat we allemaal weleens zo’n periode van verliefdheid hebben, is er tot op heden nog nooit boos om of over geworden en vindt nog steeds dat elkaar hier de ruimte voor gegeven om het uit te zoeken het belangrijkste is.

Vlammetje zondag 12 februari 2023 om 09:30

safethenation schreef: ↑
11-02-2023 13:19
Heb jij nu een andere partner? Hoe ben je door je scheiding gegaan en verliep de regeling met je kinderen?

De scheiding was zowel verdrietig als bevrijdend. Ik heb niet echt getwijfeld aan mijn keuze. Mijn ex wilde graag gedeelde voogdij en dat heb ik uiteraard goed gevonden. In de praktijk kwam het alsnog uit op een weekendregeling, omdat hij doordeweeks van huis is voor zijn werk. Hij is inmiddels al weer 10 jaar met een nieuwe vrouw.
Ik heb wel partners gehad, maar niet blijvend. Ik denk dat ik hoge eisen stel aan samenwonen en denk ook niet dat ik dat weer zou doen, dat samenwonen. Ik heb ruimte voor mezelf nodig en wordt geïrriteerd als ik dat niet genoeg heb. Overigens heb ik nog steeds warme banden met de drie mannen met wie ik het geprobeerd heb. Moet altijd denken aan de zin uit een liedje: "Just because it didn't work doesn't mean it's meaningless to me, It just wasn't meant to be". Ik hou nog van alledrie, met de laatste heb ik ook gewoon nog heel veel contact, al is het al dik drie jaar over als liefdesrelatie.

Overigens krijg ik wel eens te horen dat ik te hoge verwachtingen heb en nooit ga vinden wat ik zoek, maar dit is voor mij het enige juiste. Als de wijzer doorslaat naar de negatieve aspecten, is het samen zijn voor mij gewoon geen optie meer. Zijn geen makkelijke keuzes, maar achteraf gezien wel altijd de juiste geweest. Liever alleen in dat geval. Aan het eind van de dag moet ik wel mezelf in de spiegel kunnen aankijken.
Ik wens je in ieder geval veel succes met de warboel ontwarren. Neem je tijd, besef wat je weg zou gooien en of dat is waar je mee kan leven. Wees eerlijk, neem keuzes niet op basis van een eventuele nieuwe liefde. Maak keuzes tussen je gezin of jij alleen, als gescheiden vrouw.

~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~

MadameBijoux zondag 12 februari 2023 om 12:49

Nixxjuh87 schreef: ↑
12-02-2023 01:49
Wilde niet mijn hele verhaal hier uitgebreid neerzetten vandaar de korte schets. Nu iets uitgebreider..Wij zijn inmiddels 14 jaar samen, op mijn 24e door de pil heen zwanger geraakt terwijl we geen relatie hadden. Toen ervoor gekozen om samen verder te gaan. We verschilden altijd al erg veel van elkaar maar hebben ons aan elkaar aangepast, een gulden middenweg gekozen. In de periode dat onze kinderen jonger waren verdwenen die verschillen naar de achtergrond maar nu ze groter zijn en we meer vrijheid hebben komen ze steeds meer op de voorgrond. Door onze drukke banen, 3 kinderen, alle andere activiteiten zijn we elkaar onderweg uit het oog verloren. Uit elkaar gegroeid, andere verwachtingen, de een wil linksaf, de ander rechtsaf en ga zo maar door. Ik heb dit meerdere keren aangekaart. Van hele serieuze gesprekken tot luchtige maar dit werd altijd weggewuifd. Standaard zinnetje van mijn partner: ja maar we hebben toch een leuk gezin?! Als ik dan vroeg en hoe zie je ons als partners, geliefden dan werd er gezegd dat komt wel als de kinderen later groot zijn. Dan was voor zijn doen het gesprek klaar, stond op en liep weg. Geen nare ruzies of wat dan ook, wel enorm oplopende irritaties van beide kanten.

Op het moment dat ik wist dat ik gevoelens had voor iemand anders dit direct opgebiecht (deze persoon ken ik al 20 jaar, gevoelens zijn gegroeid, oppervlakkige gesprekken naar diepgaandere en onze kinderen zijn vrienden van elkaar). Nee, ik ben niet met deze persoon het bed ingedoken. We hebben gezoend. In de relatie met mijn partner hebben we vanaf het begin afgesproken dat zoenen met een ander geoorloofd is. Dat als er gevoelens bij komen kijken we dit melden. Dat heb ik dus gedaan. Het contact ook afgekapt, wonen wel in dezelfde stad dus we zijn elkaar in die 9 maanden nog weleens tegen het lijf gelopen. Gezegd tegen partner dat ik wil dat we hier samen uitkomen, dat ik graag in relatietherapie wil om ervoor te zorgen dat we weer nader tot elkaar komen en avonden/middagen afgestreept zodat we met zijn 2e even weg kunnen. Partner daarentegen wil niet in relatietherapie vind het maar onzin en geldklopperij, heeft alleen maar gezegd dat ik het zelf moet uitzoeken. Dat ik daar alle vrijheid in krijg, er zelfs eerlijk over kan/mag zijn en we dan wel over 2/3 jaar zien hoe de vlag erbij hangt. Nu 9 maanden verder is er in de relatie tussen mij en partner niks veranderd, ik krijg niks uit hem, ieder gesprek erover kapt hij af of valt stil doordat hij alleen maar zegt je hebt de vrijheid om dit uit te zoeken voor jezelf. Mijn gevoelens voor de andere persoon zijn afgezwakt maar nog niet geheel verdwenen.

Natuurlijk probeer ik hier gesprekken over te voeren maar mijn partner wuift het weg. Zegt nonchalant dat alles wel goed komt, dat we allemaal weleens zo’n periode van verliefdheid hebben, is er tot op heden nog nooit boos om of over geworden en vindt nog steeds dat elkaar hier de ruimte voor gegeven om het uit te zoeken het belangrijkste is.

Bedankt voor je reactie! Lastige situatie! Wil hij daar helemaal niet over praten? Zonder therapie lijkt het me moeilijk om de juiste oplossing te vinden. Ziet hij aparte therapie ook niet zitten? Ik hoop echt voor jullie dat jullie de juiste oplossing zullen vinden. Dat lukt het beste als je d.m.v. therapie alles op een rijtje zet en daarna samen kijkt hoe het verder moet gaan. Sterkte! Hoewel ik het aan de ene kant erg vind wat er is gebeurd zo vind ik het aan de andere kant ook weer rot voor jullie.

Je pense donc je suis

Anoniem_6666bc6591591 zondag 12 februari 2023 om 13:20

Laten we relatietherapie nou ook niet als de heilige graal of laatste redmiddel gaan beschouwen.
"Wie niet in relatietherapie wil, wil niet voor zijn relatie vechten".. dat vind ik wel een beetje de trend in deze tijd..
Mijn man en ik hebben 11 jaar geleden relatietherapie gevolgd. Dat koste toen al 95 Euro per uur.
Voor dat geld zaten we op 2 oncomfortabele plastic stoelen met een half dode ficusplant naast ons, en ieder een glaasje water in de hand.. En moesten we vertellen over onze jeugd.
We zijn er mee gestopt omdat het ons eerder méér deprimereerde i.p.v dat het ons vooruit hielp.

MadameBijoux zondag 12 februari 2023 om 17:54

Het hangt ook van de situatie af en of beiden relatietherapie willen. Anders heeft het geen nut. Relatietherapie is aan de ene kant goed en als je een goede therapeut hebt dan is dat natuurlijk fijn. Maar aan de andere kant is het ook geen wondermiddel en kan het ook gebeuren dat her niet de juiste therapeut is. Uiteraard hoop ik voor To en haar man dat ze beiden een oplossing zullen vinden,relatietherapie of niet.

95€ vind ik wel veel voor een uur en het zal nu ongetwijfeld meer kosten.

Je pense donc je suis

Bitje93 zondag 12 februari 2023 om 19:18

Het standaardadvies hier op het forum bij bedrog is om de relatie te beëindigen volgens mij.

Niet geschoten is altijd mis

Anoniem_6666bc6591591 maandag 13 februari 2023 om 09:10

Bitje93 schreef: ↑
12-02-2023 19:18
Het standaardadvies hier op het forum bij bedrog is om de relatie te beëindigen volgens mij.

Niet alleen op Viva, en ik snap dat ook wel.
Buiten de deur snoepen binnen een monogame relatie, ervaren de meeste mensen (terecht) toch écht als een soort hoogverraad.
"Vertrouwen komt te voet, en gaat te paard!"
Dus de band die in de loop der tijd is opgebouwd, is in één klap verwoest.
De bedrogene mag zijn/haar wonden likken, en mag dan ook nog gaan meewerken aan het mogelijke herstel van de relatie en het terugwinnen van vertrouwen. En eerlijk? Ja, dat is héél veel gevraagd. Niet iedereen kan en wil dat opbrengen. En dat is begrijpelijk vind ik.
Degene die het wél willen proberen om elkaar terug te vinden, die snap ik ook.
Het is en blijft echt heel persoonlijk.

Anoniem_65cdc6932d812 maandag 13 februari 2023 om 09:43

Bitje93 schreef: ↑
12-02-2023 19:18
Het standaardadvies hier op het forum bij bedrog is om de relatie te beëindigen volgens mij.

Dat advies is dan wel voor de bedrogene.

Poespas maandag 13 februari 2023 om 10:22

Pindakaasjes schreef: ↑
12-02-2023 13:20
Laten we relatietherapie nou ook niet als de heilige graal of laatste redmiddel gaan beschouwen.
"Wie niet in relatietherapie wil, wil niet voor zijn relatie vechten".. dat vind ik wel een beetje de trend in deze tijd..
Mijn man en ik hebben 11 jaar geleden relatietherapie gevolgd. Dat koste toen al 95 Euro per uur.
Voor dat geld zaten we op 2 oncomfortabele plastic stoelen met een half dode ficusplant naast ons, en ieder een glaasje water in de hand.. En moesten we vertellen over onze jeugd.
We zijn er mee gestopt omdat het ons eerder méér deprimereerde i.p.v dat het ons vooruit hielp.

Dat hoort zo hoor, het wordt eerst erger, voordat het beter wordt. Therapie is geen instant wondermiddel.... het levert niet meteen iets op. Het begint met kijken, naar jezelf en de ander en wat er dan gebeurt. , dat onderzoeken samen. En ja patronen uit de jeugd zijn bepalend voor gedrag in persoonlijke relaties of denk jij van niet?

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 10:27

Bitje93 schreef: ↑
12-02-2023 19:18
Het standaardadvies hier op het forum bij bedrog is om de relatie te beëindigen volgens mij.

Ja, dat zeggen ze hier altijd. Een slecht advies, want daarmee vergeet je gemakshalve even dat het voor het kind het beste is om te vechten voor de relatie en de veilige basis. Als dat toch niet lukt kun je altijd nog besluiten uit elkaar te gaan. Als je gevoelens hebt voor een ander of vreemdgaat dan is dit een geweldige kans om aan jezelf en je relatie te werken. Het beste advies lijkt mij dus: grijp die kans en loop niet weg. Gelukkig grijpt TO die kans.

palanja maandag 13 februari 2023 om 10:53

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 10:27
Ja, dat zeggen ze hier altijd. Een slecht advies, want daarmee vergeet je gemakshalve even dat het voor het kind het beste is om te vechten voor de relatie en de veilige basis. Als dat toch niet lukt kun je altijd nog besluiten uit elkaar te gaan. Als je gevoelens hebt voor een ander of vreemdgaat dan is dit een geweldige kans om aan jezelf en je relatie te werken. Het beste advies lijkt mij dus: grijp die kans en loop niet weg. Gelukkig grijpt TO die kans.

Volgens mij is het advies gebaseerd op de realiteit en die is dat 8/10 koppels vreemdgaan niet overleven.
Dus je kunt dit advies ook lezen als een duidelijk signaal hoe hard je moet werken aan jezelf om uberhaupt een kans van slagen te hebben (20% dus).
Uiteindelijk denken veel 'daders' dat de therapie bedoeld is om de 'oorzaken' van hun gedrag binnen de relatie aan te pakken en 'slachtoffers' om hernieuwd vertrouwen te tanken.

De oorzaken liggen vaak veel persoonlijker dan jezelf beseft.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 10:59

palanja schreef: ↑
13-02-2023 10:53
Volgens mij is het advies gebaseerd op de realiteit en die is dat 8/10 koppels vreemdgaan niet overleven.

Ik las ergens anders dat in geval van vreemdgaan juist maar 20% van de stellen uit elkaar gaat - dat is dus andersom. Daarnaast gelden die percentages voor vreemdgaan waarbij de bedrogen partner op de hoogte is. Je kunt er ook voor kiezen om het niet te vertellen (zolang de partner er dan ook niet zelf achter kan komen) en tegelijkertijd ook wat aan jezelf en aan je relatie te doen. In de praktijk wordt veel meer vreemdgegaan dan het aantal relaties dat stukloopt. Helaas grijpt niet iedereen dit krachtige signaal aan om verbeteringen aan te brengen in de relatie.

evelien2010 maandag 13 februari 2023 om 11:03

Het probleem met vreemdgaan (zeker als het iets langdurigs is en niet een eenmalige misstap) is dat zoiets nooit vergeten kan worden. Je kunt iemand vergeven. Maar het zal altijd bij die ander in het hoofd blijven. En kan daar bij bepaalde gebeurtenissen ook weer naar voren komen. Als meer mensen ervan weten zullen die het ook weer af en toe naar voren brengen "dat je hem/haar nog kunt vertrouwen" "tja je weet het natuurlijk nooit meer met haar" "hij kan het zo weer doen hè" etc.

Daarnaast zie je dat de bedrogene toch ook wel wat anders in de relatie kan gaan staan. Het onvoorwaardelijke is gewoon weg. Er is ongelijkheid ontstaan. En helaas heb ik ook gezien dat de grenzen ook wel eens vervagen want "jij deed het ook/vaker/langer dus je mag niets zeggen over mij". En dat klopt natuurlijk ook.

palanja maandag 13 februari 2023 om 11:08

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 10:59
Ik las ergens anders dat in geval van vreemdgaan juist maar 20% van de stellen uit elkaar gaat - dat is dus andersom. Daarnaast gelden die percentages voor vreemdgaan waarbij de bedrogen partner op de hoogte is. Je kunt er ook voor kiezen om het niet te vertellen (zolang de partner er dan ook niet zelf achter kan komen) en tegelijkertijd ook wat aan jezelf en aan je relatie te doen. In de praktijk wordt veel meer vreemdgegaan dan het aantal relaties dat stukloopt. Helaas grijpt niet iedereen dit krachtige signaal aan om verbeteringen aan te brengen in de relatie.

Ja, zo kan je natuurlijk alles wegredeneren.
Het gaat hier natuurlijk om die gevallen waarbij het vreemdgaan uitkomt, op wat voor manier dan ook.

Wat betreft 'werken aan een relatie na of tijdens vreemdgaan, hoe denk jij dat op een goede en gelijkwaardige manier te doen wanneer jezelf betrokken bent bij een affaire?

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 11:21

palanja schreef: ↑
13-02-2023 11:08
Ja, zo kan je natuurlijk alles wegredeneren.
Het gaat hier natuurlijk om die gevallen waarbij het vreemdgaan uitkomt, op wat voor manier dan ook.

Wat betreft 'werken aan een relatie na of tijdens vreemdgaan, hoe denk jij dat op een goede en gelijkwaardige manier te doen wanneer jezelf betrokken bent bij een affaire?

Er zijn genoeg affaires die niet uitkomen. De kans dat ze wel uitkomen is natuurlijk enorm groot en daardoor kun je misschien beter de gok niet wagen (eerst om uberhaubt vreemd te gaan en daarna om het niet te vertellen), maar dat zal per persoon en per situatie wel verschillen. Ik weet niet zeker of ik je vraag goed begrijp. Bedoel je dat als je partner het niet weet dat je dan niet op een gelijkwaardige manier aan je relatie kan werken?

palanja maandag 13 februari 2023 om 11:39

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 11:21
Er zijn genoeg affaires die niet uitkomen. De kans dat ze wel uitkomen is natuurlijk enorm groot en daardoor kun je misschien beter de gok niet wagen (eerst om uberhaubt vreemd te gaan en daarna om het niet te vertellen), maar dat zal per persoon en per situatie wel verschillen. Ik weet niet zeker of ik je vraag goed begrijp. Bedoel je dat als je partner het niet weet dat je dan niet op een gelijkwaardige manier aan je relatie kan werken?

Jij gaat uit van affaires die niet uitkomen, dat is toch off topic hier?

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 11:48

palanja schreef: ↑
13-02-2023 11:39
Jij gaat uit van affaires die niet uitkomen, dat is toch off topic hier?

Dat was ook niet het punt dat ik wilde maken, maar een stukje uit mijn reactie dat je eruit had gelicht. Mijn punt was dat ik het geen goed advies vindt als mensen zeggen dat je de relatie moet beeindigen. Ik zie overspel juist als een enorm signaal om iets aan je zelf en aan je relatie te doen. En deze kans moet je ook aangrijpen als de affaire niet uitkomt.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 12:18

Ik vraag me altijd af wat men precies met "aan de relatie werken" bedoelt.
Ik lees het vreselijk vaak maar hoe doe je dat precies? Waar werk je dan precies aan? En hoe ziet dat eruit als je eigenlijk gewoon ontzettend uitgekeken bent op je partner?

.

palanja maandag 13 februari 2023 om 12:57

luiwammes schreef: ↑
13-02-2023 11:48
Dat was ook niet het punt dat ik wilde maken, maar een stukje uit mijn reactie dat je eruit had gelicht. Mijn punt was dat ik het geen goed advies vindt als mensen zeggen dat je de relatie moet beeindigen. Ik zie overspel juist als een enorm signaal om iets aan je zelf en aan je relatie te doen. En deze kans moet je ook aangrijpen als de affaire niet uitkomt.

Wanneer je in een affaire zit kijk je niet objectief naar je relatie.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

palanja maandag 13 februari 2023 om 13:00

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 12:18
Ik vraag me altijd af wat men precies met "aan de relatie werken" bedoelt.
Ik lees het vreselijk vaak maar hoe doe je dat precies? Waar werk je dan precies aan? En hoe ziet dat eruit als je eigenlijk gewoon ontzettend uitgekeken bent op je partner?

Waarom zou je niet aan je relatie kunnen werken? Ik werk dagelijks aan zakelijke relaties....

Ik ben het wel met je eens dat je eerst met jezelf gelukkig moet zijn voordat je uberhaupt kan werken aan je relatie...

Je laatste zin is natuurlijk een dooddoener, wanneer je om wat voor reden geen zin meer hebt in de relatie dan moet je er natuurlijk mee stoppen. dat is fair naar jezelf en naar die ander.

Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.

Rooss4.0 maandag 13 februari 2023 om 13:08

Wat lees jij slecht Pal.
Ik schrijf niet dat je niet aan een relatie kunt werken, ik vraag me af hoe je dat doet, wat wordt er precies verstaan met "aan je relatie werken"?
Gewoon een inhoudelijke vraag.

En ik ben het al helemaal niet eens met de stelling dat je gelukkig met jezelf moet zijn voordat je kan werken aan je relatie, ik geloof daar helemaal niet in!
Ik denk dat het een enorme wisselwerking is en dat het dus heel verstandig is om tegelijkertijd te werken aan allebei als dat aan de orde is. Maar dan nog, hoe ziet dat werken eruit?

Ik vind de laatste zin helemaal geen dooddoener, ik denk dat hij aan de orde van de dag is. Hoe vind je in een lange relatie de man/vrouw weer terug waar je ooit op viel? Ik denk dat dit hele relevante zaken zijn als je een gezin vormt en je leven samen hebt vormgegeven.
Maar dan nog ben ik benieuwd naar de ideeën die men zou kunnen hebben over hoe je dit aanpakt. Die mensen die dit altijd aanraden, hoe denken zij dat dit er concreet uitziet?

.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 13:10

palanja schreef: ↑
13-02-2023 12:57
Wanneer je in een affaire zit kijk je niet objectief naar je relatie.

Wanneer je in een affaire zit kun je met jezelf aan de slag, zodat je weet waar dit gedrag vandaan komt en hoe je dit het beste kan beeindigen.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 13:16

Rooss4.0 schreef: ↑
13-02-2023 13:08
Wat lees jij slecht Pal.
Ik schrijf niet dat je niet aan een relatie kunt werken, ik vraag me af hoe je dat doet, wat wordt er precies verstaan met "aan je relatie werken"?
Gewoon een inhoudelijke vraag.

En ik ben het al helemaal niet eens met de stelling dat je gelukkig met jezelf moet zijn voordat je kan werken aan je relatie, ik geloof daar helemaal niet in!
Ik denk dat het een enorme wisselwerking is en dat het dus heel verstandig is om tegelijkertijd te werken aan allebei als dat aan de orde is. Maar dan nog, hoe ziet dat werken eruit?

Ik vind de laatste zin helemaal geen dooddoener, ik denk dat hij aan de orde van de dag is. Hoe vind je in een lange relatie de man/vrouw weer terug waar je ooit op viel? Ik denk dat dit hele relevante zaken zijn als je een gezin vormt en je leven samen hebt vormgegeven.
Maar dan nog ben ik benieuwd naar de ideeën die men zou kunnen hebben over hoe je dit aanpakt. Die mensen die dit altijd aanraden, hoe denken zij dat dit er concreet uitziet?

Ik ben dus een van die mensen die dat aanraad. Als je lang samen bent, verval je in patronen en ontstaat er sleur. De vonk verdwijnt, de passie dooft uit. En hoe werk je daaraan? Door (al dan niet in gesprek met een relatie therapeut of coach) te zoeken naar die patronen en waar die vandaan komen. Door samen te verkennen hoe je die patronen kunt doorbreken. Door samen eens terug te kijken en te bespreken wat het nou is waarom je zo graag samen was en samen blijft. Dit gelt ook voor aan de slag met jezelf: welk gedrag van jezelf zit je in de weg? Waar komt dat gedrag vandaan? Wat kun je eraan doen? Dit soort inzichten helpen je relatie verder maar als je toch besluit om niet samen verder te gaan, voorkom je ook dat je weer in dezelfde val trapt in een volgende relatie.

evelien2010 maandag 13 februari 2023 om 13:20

Aan jezelf werken is zo'n ontzettend vaag begrip. Wat ga je dan concreet doen? En wanneer weet je dat je daarmee klaar bent? De gemiddelde mens denkt echt niet zo diep na over zichzelf (zeker niet op een bepaald leeftijd).

En al heeft de vreemdganger aan zichzelf gewerkt. De ander is er ook nog. Hoe kan dat vertrouwen ooit echt terugkomen? Twijfel zal er altijd blijven en vergeten doe je het nooit (en de omgeving ook niet).

Eigenlijk bouw je verder op drijfzand.

luiwammes maandag 13 februari 2023 om 13:33

evelien2010 schreef: ↑
13-02-2023 13:20
Aan jezelf werken is zo'n ontzettend vaag begrip. Wat ga je dan concreet doen? En wanneer weet je dat je daarmee klaar bent? De gemiddelde mens denkt echt niet zo diep na over zichzelf (zeker niet op een bepaald leeftijd).

En al heeft de vreemdganger aan zichzelf gewerkt. De ander is er ook nog. Hoe kan dat vertrouwen ooit echt terugkomen? Twijfel zal er altijd blijven en vergeten doe je het nooit (en de omgeving ook niet).

Eigenlijk bouw je verder op drijfzand.

Je bent nooit klaar met jezelf te leren kennen en te ontwikkelen. Je bouwt pas verder op drijfzand als je niet grondig de fundering herstelt en regelmatig onderhoud pleegt.

Actieve topics