Ik kan het dus WEL goed vinden met de ex van mijn vriend...

Mooi zo!!

Geen persoonlijke ervaring hier, ik ben nog steeds bij mijn eerste man, maar ken in mn omgeving ook zat mensen die prima met hun exen omgaan, inclusief nieuwe partners.

Tenslotte zijn exen en nieuwe partners ook gewone mensen en niet een aparte categorie ..........

Weet je ik vind dat het ook zo zou moeten, per slot van rekening zijn jullie allemaal volwassenen en je hoeft niet elkaars beste vrienden te worden, maar het is gewoon veel beter voor de kinderen als hun ouders incl. nieuwe partners normaal met elkaar omgaan en ook met elkaar overleggen.

De ouders blijven de ouders, maar de nieuwe partners horen er toch ook bij, want van hen wordt wel verwacht dat ze beslissingen die ook invloed hebben op hun leven volledig meedragen, dus dan is het mijns inziens niet meer dan redelijk dat ook zij hun standpunt kunnen inbrengen.

Zou zeker overal zo moeten. Is beter voor alle partijen en vooral voor de kinderen, maar ook voor papa, mama en alle partners.

Hartstikke mooi en goed! Ik denk dat jullie, je man, zijn ex en jij, daar alledrie, je man, zijn ex en jij,  je eigen aandeel in hebben! Er wordt immers ook veel geklaagd over de nieuwe partner van een ex en over een vriend die niet duidelijk is. Het is mooi dat het ook zo kan en het is mooi dat je er zelf bewust van bent. Probeer het zo te houden en spreek het ook eens uit naar elkaar!

Ja, hier nog één die het goed kan vinden met de nieuwe vriendin van een ex.

We hebben zelfs geen opstartproblemen gehad en niet eens discussie's. Het is allemaal heel chill en gezellig zelfs!



Dat vinden mensen overigens doorgaans errug raar.... Maar als het haat&nijd zou zijn, is het ook weer niet goed... Het lijkt een beetje zoals hier op het forum :P  Tis nooit goed :D

discussie's.

Voor het geval ik gebeten word: uiteraard zonder komma...

Mijn lief is een sociaal persoon en twee van zijn exen behoren tot zijn vriendenkring. De ene heb ik nog nooit ontmoet, maar daar heeft hij ook niet zoveel contact mee. De andere wel en er is niks mis mee. Gewoon een aardige meid, paar keer leuk mee zitten babbelen. Ik moet wel heel erg lachen als ik haar zie want wij lijken in de verste verten niet eens een beetje op elkaar. Ook niet qua karakter. Dus een dikke vriendin zal het nooit worden, maar voor de social talk op verjaardagen is het prima.

Ik zou het wel graag willen, want mijn ex en ik heb best een lange relatie gehad, maar omdat zijn vriendin mijn een bedreiging vindt, zie ik hem nooit meer eigenlijk. Tot het eind van onze relatie zijn we goeie vriendjes geweest en ik vind het jammer dat ik niks meer van hem en zijn leven weet. Ik gun hem het geluk, maar had hem liever met een tolerantere nieuwe vriendin gezien ;)

toch zou het vor mij al anders liggen als er geen kinderen bij betrokken zouden zijn hoor..

dan verwatert zo'n contact met een ex of zijn nieuwe vriendin meestal wel.. ookal heb je wat gezamelijke vrienden..

Maar in mijn geval ben ik superblij met zo'n exvrouw!



Toch vindt de maatschappij het vreemd en snappen vele niet dat er zo'n contact kan bestaan.. Alsof het maar haat en nijd moet zijn.. zo vermoeiend jezelf te moeten verantwoorden waarom het juist WEL goed gaat..

Hangt er denk ik van af hoeveel contact je met elkaar wilt hebben en hoe iedereen zich erbij voelt. Ik heb amper meer contact met een ex en daar ben ik niet rouwig om. Met een andere ex heb ik ook weinig contact, en dat vind ik dan wel weer een beetje jammer. Via via raken onze kringetjes elkaar nog en ik heb ook nog wel contact met andere mensen die ik via hem heb leren kennen, waaronder een andere ex van hem. En dus, Broodjekaas, toen ik jouw reactie las dacht ik heel even dat jij de nieuwe vriendin van deze laatste ex bent.



Maar Beetje, het maakt denk ik niet zo veel uit hoor. Jij moet je verantwoorden waarom het contact zo goed is, een ander moet zich verantwoorden waarom het contact zo slecht is en weer een ander moet uitleggen waarom het contact redelijk is. Maw het is inderdaad nooit goed... Ik ben in elk geval blij om te lezen dat het bij jou en bij sommige andere poststers hier wel kan, betekent dat er nog hoop gloort aan de horizon!

Ik ben dus de ex en de vriendin van mijn partner en ik kunnen heel goed met elkaar opschieten. Hij heeft eerder ook weleens een vriendinnen gehad en met de 1 klikte het beter dan met de ander maar ik ben naar mijn weten nooit de heks ex geweest en we hadden altijd goed contact.



Ik ben er heel blij om en ook voor de kinderen want die hebben absoluut geen loyaliteitsproblemen. Ze mogen mij gewoon vertellen hoe lief en leuk de nieuwe vriendin is en soms noemen ze haar ook weleens per ongeluk mama. Maakt me niks uit. Stelt me gerust dat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden!



Bijkomend iets: omdat de vriendin en ik goed met elkaar kunnen opschieten, is er ook geen jaloezie van haar kant. Het zal haar een zorg wezen als ex en ik samen koffie gaan drinken met elkaar of als hij een keer bij mij eet. Geen probleem.



Leuk hoor dat jij ook goed op kunt schieten met de ex van je partner! Houden zo!

@TO: leuk inderdaad! Het stoort me wel een klein beetje dat je schrijft dat je hier leest dat zoveel mensen moeite hebben met een ex. Het is ook nogal eens een ex die moeilijk doet. Maar misschien bedoelde je dat het contact moeizaam is, ipv dat de nieuwe vriendin moeite heeft met een ex?

Hier nog iemand die geen moeite heeft met ex-en.



Mijn ex-man zie ik nooit meer omdat wij (bewust) geen kinderen hebben. Toen we net gescheiden waren en we bij elkaar in de buurt woonden kwamen we elkaar wel eens tegen, maar sinds mijn verhuizing 2 jaar geleden is ook dát niet meer aan de orde. Evenwel als ik hem tegen mocht komen - al dan niet met nieuwe partner - dan zou ik gewoon even bijpraten met hem.

Mijn man heeft 2 volwassen dochters uit zijn 1e huwelijk en ik kan prima met hun moeder opschieten. Dus op verjaardagen e.d. zijn we er gewoon allemaal tegelijk, dat is wel zo prettig voor zijn dochters. Vriendinnen zijn we niet, die afstand houd ik zelf omdat ik geen échte vriendin hoef te zijn met iemand die 17 jaar intiem is geweest met mijn man. Het gevaar dat er intieme details op tafel gaan komen is mij te groot, daar zit ik niet op te wachten. Ze waren al 8 jaar gescheiden toen wij elkaar leerden kennen en hoe zij hun huwelijk precies gevoerd hebben en hoe dat voor haar voelde hoef ik niet te weten. Dus ook social talk. En dat bevalt ons allemaal prima.



Marion

Mijn man heeft een aantal exen. Met de meesten kan ik het minder vinden, vooral vanwege hun gedrag naar mij toe. Ze willen niets met me te maken hebben.

Wij zijn al 7 jaar getrouwd en zijn langste relatie hiervoor is anderhalf jaar geweest.



Er is 1 ex die ons na 7 jaar nog steeds wekelijks negeert (we zien haar wekelijks op de sportclub) Omdat ze ervan overtuigd is dat we al iets hadden ten tijde van hun relatie. Dit is niet zo, maar goed.



Een andere ex kan ik het goed mee vinden, ga ik zelfs wel eens mee sporten. Ze is nu ongeneeslijk ziek (kanker) en we zitten regelmatig aan haar ziekenhusbed als ze weer geopereerd of bestraald is. Ze past ook wel eens op ons dochtertje.



Dus zo kan het ook.

Marion.. zoals jij schrijft kan ik me heel goed indenken.. soms hoor ik haar ook wel eens zeggen. weet je nog toen..... en dan haar ex aankijken.. ik voel me daar zwaar ongemakelijk bij idd.. die details WIL ik ook helemaal niet weten..



Ik heb er niet zoveel moeite mee als er tijdens een verjaardag eens wat herinneringen (aan bijv. vakanties) worden opgehaald. Ze hebben nu eenmaal een verleden samen, net zo goed als ik dat met mijn ex heb. Het gaat me er meer om dat ik niet in een situatie wil komen dat er van mij een oordeel of mening gevraagd zou worden betreffende zaken die in huwelijk gespeeld hebben. Ik weet niet óf dat zou gebeuren, maar de ervaring leert dat als je echt vertrouwelijk met iemand bent dat ze ook vertrouwelijke dingen gaan vertellen en het is vervelend als je dan een aantal onderwerpen als taboe moet beschouwen. Dat maakt m.i. een échte vriendschap onmogelijk.



Ik hanteer een paar gouden regels in het kontakt : tegen zijn dochters zal ik nooit iets ten nadele van hun moeder zeggen, zelfs niet als ik vind dat ze iets niet zo handig aanpakt. Het is hun moeder en ik realiseer me dat het niet aan mij is om haar op wat voor manier dan ook te bekritiseren (waarmee ik niet wil zeggen dat ze een slechte moeder zou zijn, integendeel..... maar soms zou je dingen zelf anders aanpakken), Soms voel ik me "invalmoeder", want de jongste dochter woont in de buurt en doet best wel eens een beroep op me. En dat vind ik eigenlijk best prettig, dat betekent dat ze me vertrouwt en accepteert. Maar ik zal ook nooit met haar over het huwelijk van haar ouders praten of daar een mening over geven, dat is gewoon heel gevaarlijk gebied. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan.

Op deze manier bewaar ik aan alle kanten de harmonie en geef ik zelf ook geen aanleiding voor onrust. Tegen mijn man kan ik wel gewoon ronduit zeggen wat ik ergens van vind, die denkt er 9 van de 10 keer hetzelfde over. Overigens zeg ik dingen dan niet om te stoken maar geef ik gewoon mijn mening. Ik zou ook beslist niet willen dat hij mijn mening naar zijn ex toe zou verkondigen en dat ze ruzie zouden krijgen. Maar zoals gezegd denkt hij er altijd hetzelfde over als ik, we ergeren ons aan dezelfde dingen.



Klein voorbeeldje : toen zijn jongste dochter een huurhuisje aangeboden kreeg en de sleutel kon halen zijn wij gelijk met haar meegegaan om te gaan kijken. Uit belangstelling en om evt. advies te kunnen geven. Haar moeder kwam pas na een paar dagen. Dat ergert ons dan, want dochter was héél blij en enthousiast met het huisje en dan is het leuk dat ouders dat ook zijn. Ze nam het huisje en mijn man en ik hebben daar geklust, terwijl moeders pas kwam toen het klaar was. Ze was zelf ook net verhuisd, maar wij óók en wij waren ook nog aan het verbouwen maar maakten toch tijd. Evenwel hebben we daar nooit iets over gezegd, maar dat gewoon tussen ons gehouden. Waar het veilig is.



Soms moet je wel eens schipperen om verstandhoudingen goed te houden. Het is vaak een kwestie van weten wat je tegen wie zegt. En gelukkig beheersen mijn man en ik die taktiek goed ;).



Marion

hier de ex die het hoopt goed te kunnen vinden met de nieuwe relatie van mn ex...

we zijn ruim 7 jaar bij elkaar geweest

en wonen nu 8 jaar later nog steeds samen (ieder eigen kamer hoor),

sinds vandeweek heeft hij een nieuw vriendinnetje, maar die vind me nog een beetje eng heb ik gehoord, hoop dat dat wel gaat veranderen, bedoel, voorlopig blijft ex-lief hier nog wel wonen,

we zitten elkaar niet in de weg etc...dus waarom niet...