Relaties
alle pijlers
Ik mis mijn beste vriendin
donderdag 12 april 2007 om 09:55
Dames,
Ik heb even jullie advies/visie nodig. Sinds vorig jaar april heb ik geen contact meer met mijn (toenmalige) beste vriendin. De reden was hoofdzakelijk dat ik me niet gewaardeerd voelde als vriendin. Nu een jaar later mis ik haar nog steeds. Ik weet niet goed of ik weer contact zou moeten zoeken met haar om het contact te herstellen (en hoe natuurlijk), of dat ik het beter kan laten zoals het is omdat ik me misschien nog steeds niet gewaardeerd zal voelen. Heeft iemand hier toevallig ervaring mee of wat zouden jullie doen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik heb even jullie advies/visie nodig. Sinds vorig jaar april heb ik geen contact meer met mijn (toenmalige) beste vriendin. De reden was hoofdzakelijk dat ik me niet gewaardeerd voelde als vriendin. Nu een jaar later mis ik haar nog steeds. Ik weet niet goed of ik weer contact zou moeten zoeken met haar om het contact te herstellen (en hoe natuurlijk), of dat ik het beter kan laten zoals het is omdat ik me misschien nog steeds niet gewaardeerd zal voelen. Heeft iemand hier toevallig ervaring mee of wat zouden jullie doen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
donderdag 12 april 2007 om 20:43
Dropvetertjuh volgens mij zitten wij in precies dezelfde situatie. We willen wel maar durven niet goed en weten niet goed hoe...
Vanilli ik heb me inderdaad ook de vraag gesteld of ik haar mis of een beste vriendin maar ik ben er inmiddels zeker van dat zij het is. Ondanks dat ze me gekwetst heeft. Ik denk nu nog hetzelfde over de situatie maar misschien had ik te hoge verwachtingen van haar? (Voor zover dat mogelijk is bij een beste vriendin)... Het zat me ook vooral dwars de manier waarop ze alles liet weten, allemaal via internet en ik was zo koppig dat ik niet meer wilde reageren. Ik wilde gewoon een afspraak met haar om wat dingen te uiten, maar zover kwam het niet. Het is voor m'n gevoel nog steeds een beetje dubbel.
Vanilli ik heb me inderdaad ook de vraag gesteld of ik haar mis of een beste vriendin maar ik ben er inmiddels zeker van dat zij het is. Ondanks dat ze me gekwetst heeft. Ik denk nu nog hetzelfde over de situatie maar misschien had ik te hoge verwachtingen van haar? (Voor zover dat mogelijk is bij een beste vriendin)... Het zat me ook vooral dwars de manier waarop ze alles liet weten, allemaal via internet en ik was zo koppig dat ik niet meer wilde reageren. Ik wilde gewoon een afspraak met haar om wat dingen te uiten, maar zover kwam het niet. Het is voor m'n gevoel nog steeds een beetje dubbel.
vrijdag 13 april 2007 om 08:36
Wejo, als je echt de persoon vriendin mist, zou ik niet wachten en haar een kaartje sturen. Je kunt natuurlijk ook bellen of langsgaan maar dat is misschien moeilijk na lange tijd zonder contact. Een kaartje geeft haar de gelegenheid eerst na te denken over wat zij met jullie vriendschap wil en het ergste wat je kan gebeuren is dat je geen reactie terug krijgt. Als ze jou ook mist zal dit zeker een reden voor haar zijn om contact met je op te nemen. Doe het maar snel, want hoe langer je wacht hoe lastiger het wordt! Laat je nog weten hoe het verder gaat?
vrijdag 13 april 2007 om 09:07
Wejo, ik denk dat een kaartje wel een goed idee is.
Vertel hoe het met je gaat en dat je laatst foto's van jullie zat te kijken en dat je met zo'n fijn gevoel aan die tijd terug denkt. En dat je het eigenlijk heel jammer vindt dat het zo gelopen is en je haar als vriendin mist.
Dan geef je toch misschien een soort van reden om het kaartje te sturen...
Vertel hoe het met je gaat en dat je laatst foto's van jullie zat te kijken en dat je met zo'n fijn gevoel aan die tijd terug denkt. En dat je het eigenlijk heel jammer vindt dat het zo gelopen is en je haar als vriendin mist.
Dan geef je toch misschien een soort van reden om het kaartje te sturen...
vrijdag 13 april 2007 om 09:51
vrijdag 13 april 2007 om 10:05
Hallo Wejo!
Ik snap je gevoel....zit sinds een aantal maanden in eenzelfde soort situatie, met het verschil dat ik nadat mijn relatie uitging het gevoel heb veel vrienden en vriendinnen kwijt te zijn geraakt. Dat doet vreselijk veel pijn, ik herken wat je beschrift dat je er nog een jaar later verdriet van hebt.
Goed dat je actie onderneemt en je vriendin van toen een kaartje stuurt! Openheid over je gevoelens geeft de ander ook de kans om open te zijn! Hoe dan ook is dan de afstand overbrugd......en hoe waarschijnlijk is het dat ze de neus in je gezicht dicht gooit....? Misschien zit ze wel met hetzelfde gevoel en wacht op een 'juist moment' om een kaartje te sturen etc.
Voor mij is het iets anders, ik heb zo vaak en duidelijk voor mijn gevoel aangekaart wat ik voel, dat ik de vriendschappen mis. Maar er komt tot nu toe weinig respons. Ik voel me er minderwaardig door, kortom KLOTE (vannacht de hele tijd wakker gelegen, en me er zo alleen van gevoeld) voel me alsof het te moeilijk is om bevriend mee te zijn met mij ofzo. Heb dus kortom een gigadip in mijn sociale netwerk en ook in mijn zelfvertrouwen (laatst een topic over geopend, dus zal er hier niet teveel op in gaan!). Ik wens je sterkte en succes, Wejo, laat maar weten hoe het is gelopen!
Liefs van Misia
xxxx :R
vrijdag 13 april 2007 om 10:19
Hoi Misia,
Ik begrijp jou verhaal ook helemaal. Het is inderdaad niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik heb me in het begin ook steeds afgevraagd of ik me dan misschien toch aangesteld heb? Maar nee dat vindt ik nog steeds niet. Ik wilde gewoon mijn gevoel met haar delen. Voelde me in onze vriendschap ook "alleen". Het is nooit, maar dan ook nooit de bedoeling geweest onze vriendschap erop kapot te laten lopen. Nu wordt de drempel steeds hoger hoe meer tijd er voorbij gaat. Ik denk niet dat ze de deur voor mijn neus zal dichtgooien als ik voor de deur zou staan, maar ja we zijn een jaar verder inmiddels...
Hoop dat jou sociale netwerkdip ook weer snel over is :R
Ik begrijp jou verhaal ook helemaal. Het is inderdaad niet goed voor je zelfvertrouwen. Ik heb me in het begin ook steeds afgevraagd of ik me dan misschien toch aangesteld heb? Maar nee dat vindt ik nog steeds niet. Ik wilde gewoon mijn gevoel met haar delen. Voelde me in onze vriendschap ook "alleen". Het is nooit, maar dan ook nooit de bedoeling geweest onze vriendschap erop kapot te laten lopen. Nu wordt de drempel steeds hoger hoe meer tijd er voorbij gaat. Ik denk niet dat ze de deur voor mijn neus zal dichtgooien als ik voor de deur zou staan, maar ja we zijn een jaar verder inmiddels...
Hoop dat jou sociale netwerkdip ook weer snel over is :R
vrijdag 13 april 2007 om 10:37
Hai Wejo,
Herkenning.....ja, die zelftwijfel, daar heb ik nu zo'n last van. Te meer omdat meerdere vrienden me min of meer direct lieten weten dat ze vonden dat ik er 'lang bezig' was met de verwerking van mijn verbroken relatie. Daar ben ik boos over, want dat ís niet zo. Ik ben geen type dat mensen aan het hoofd jammert. Die vriendin in kwestie had ik in vijf maanden misschien vijf keer gesproken, en laatst verbaasde ze zich dat ik dan elke keer moest huilen. Tja, dan krijg ik het gevoel niet mezelf te kunnen zijn.
Vraag is of je dan je biezen moet pakken, of dus nog moet proberen de vriendschap op te krikken (als je begrijpt wat ik bedoel, het is een beetje cru gezegd). Ik lees hier veel verhalen dat mensen hun gevoelens niet uitten, en daardoor was het dan wel 'over' omdat je elkaar gewoon niet meer begrijpt. Maar als ik dan weer de gene ben die dingen uitspreekt, aankaart en aanhaalt....dan is er ook iets mis, en kan de ander in het slechtste geval een soort druk voelen om bevriend te blijven, en dat is nu wel het laatste wat ik wil. Kortom, ik heb het gevoel dat ik meer wederzijdsheid wil in een vriendschap, ik wil me niet meer afvragen of en wanneer ik iets kan zeggen. Gewoon mezelf zijn en aan elkaar kunnen zeggen wat er voor leuks én minder leuks in onze beider levens gebeurd. Blijkbaar hebben die oude vgoede vrienden daar niet zo'n behoefte meer aan en dat doet pijn.....
IN je bericht schreef je dat je je 'alleen' voelde in de vriendschap, ik herken het wel volgens mij, maar hoe bedoel je het precies?
Dank je wel voor je steunende berichtje!
LIEFS!
Misia
vrijdag 13 april 2007 om 10:50
Hey Misia,
Ik bedoel met "alleen" het gevoel hebben dat ik er wel voor haar wilde zijn maar dat ze me soms niet toeliet? Terwijl ik wel altijd bij haar terecht kon. Moeilijk uit te leggen maar denk dat je het wel begrijpt?
Kon met alles bij haar terecht hoor en als ik na een paar maanden nog steeds wilde huilen om een verbroken relatie dan kon dat, maar als zij in zo'n situatie was wilde ik er ook voor haar zijn. Maar dan ging ze liever haar hart bij een andere vage kennis luchten, terwijl ik er dan graag voor haar had willen zijn. Herken je dit?
:?
Ik bedoel met "alleen" het gevoel hebben dat ik er wel voor haar wilde zijn maar dat ze me soms niet toeliet? Terwijl ik wel altijd bij haar terecht kon. Moeilijk uit te leggen maar denk dat je het wel begrijpt?
Kon met alles bij haar terecht hoor en als ik na een paar maanden nog steeds wilde huilen om een verbroken relatie dan kon dat, maar als zij in zo'n situatie was wilde ik er ook voor haar zijn. Maar dan ging ze liever haar hart bij een andere vage kennis luchten, terwijl ik er dan graag voor haar had willen zijn. Herken je dit?
:?
vrijdag 13 april 2007 om 11:29
Nee, dat kerken ik niet zo (pfffffff en goed, jee! Haha! :? Wat een complexe dingen zijn dit hè, gevoelens! Raak soms helemaal de kluts kwijt...). Ik bergijp natuurlijk wel wat je bedoelt, en kan alleen zeggen dat het je siert! Dat je er zo voor haar had willen zijn als zij voor jou! Dat het je steekt dat ze naar een vage kennis gaat om uit te huilen kan ik me voorstellen. Ik kan me indenken dat daar bepaalde redenen voor kunnen zijn. Ga liever nooit speculeren, de reden kan alleen zij je vertellen! Maar ik kan me voorstellen dat het soms makkelijker kan zijn voor sommige mensen om iets aan iemand te vertellen die je niet zo goed kent.Maar alleen zij weet waarom, en misschien kun je haar een keer zeggen wat je hier schrijft, ik denk dat ze blij zal zijn dat je er voor haar was en bent (ook al is de vriendschap misschien (I don't know natuurlijk, maar het kan wel zo zijn dat de fase waarin je zit weer een andere verhouding brengt) wel anders geworden in de loop van de tijd)!
Ik voelde me ook alleen in de vriendschappen waar ik over schreef, maar meer doordat ik het gevoel had me niet te kunnen uiten. Dat maakt eenzaam, en uit het idee dat je de vriendschap niet kwijt wil, pas je je aan.....zette ik een zonnig gezicht op en sprak over het weer, terwijl mijn relatie net uit was en ik superveel verdriet had. Bij goede vrienden en vriendinnen heb ik geen zin om me zo kunstmatig in de plooi te houden? Ben zo'n plastic glimlach echt zat. Of zie ik het verkeerd? Ben ondertussen dus aan het twijfelen, terwijl ik dus wel weet wat ik mag vragen.....oh,.......
Fijne, zonnige dag!
Groetjes,
Misia
vrijdag 13 april 2007 om 11:42
Ik heb me ook een aantal keer aangepast omdat ik inderdaad de vriendschap niet kwijt wilde. Maar dan gebeurde er ook nog van die dingen als; op een vraag van mij om mee te gaan stappen nee krijgen en dan de volgende dag horen dat ze wel met die vage kennis weggeweest was. Soms dacht ik dat ze zichzelf wilde bewijzen tegenover die vage kennis. Maar waarom? Vriendinnen kunnen elkaar toch eerlijk alles zeggen en luisteren dan naar elkaar? Ze had niet eens haar mening aan hoeven passen voor mij, ik wilde alleen maar even mijn gevoel/mijn hart luchten...
vrijdag 13 april 2007 om 12:15
hey, ik herken het verhaal wel een beetje alleen ben ik mijn geval de boosdoener. Heb 1,5 jaar geleden zelf het contact per email verbroken omdat ik het niet eens was met dingen die zij deed. Heb de makkelijke weg uit gekozen en per email de vriendschap beeindigd. Heb nu wel een leuker sociaal leven als toen ik met haar om ging en zo maar toch mis ik haar nog wel. Ze is nu zelfs twee huizen bij mij vandaan komen wonen dus er is een rare situatie ontstaan. Weet ook niet zo goed wat ik er mee aan moet, soms wil ik haar mailen om het contact weer te herstellen maar durf niet echt dus laat het voor het gemak maar zo. Vriendschap is iets wat net als een relatie met je partner soms echt pijn kan doen als het over is. Soort van liefdesverdriet.
Heb je al een kaartje gestuurd? en zo ja wat was haar reactie?
Heb je al een kaartje gestuurd? en zo ja wat was haar reactie?
vrijdag 13 april 2007 om 12:29
nee hoor, dat wil ik niet zeggen.
Die vriendin zoekt zelf in al die jaren nog steeds kontakt met mij, via mijn ouders dan. want mijn adres heeft ze niet. Zij wil het kontakt met mij graag hersteld zien, mist me ook schrijft ze (mijn moeder leest haar post wel) maar ik sta er zelf niet meer open voor.
Het is anders als je dat wel staat, dan vind je het gewoon heel leuk dat die ander de eerste stap weer heeft durven zetten.
TO wil dit denk ik ook wel en dan denk ik: doen ! (kaartje) als je niks hoort dan weet je ook genoeg.
vrijdag 13 april 2007 om 12:56
Pien, ik heb nog geen kaartje gestuurd. Ben de drempel nog niet over, maar wil er wel graag overheen denk ik. Lijkt me vreemd zeg als ze ineens 2 deuren bij me vandaan zou wonen. Ik ben haar nadien eigenlijk nooit toevallig tegengekomen. Maar ik neem aan dat jullie elkaar weleens toevallig zien? Wat gebeurd er dan? Zeggen jullie elkaar gedag? Misschien kun jij onder het mom van; we zijn nu buren, het contact weer herstellen?
maandag 16 april 2007 om 14:41
We zien elkaar nou wel eens maar zeggen eigenlijk niets, ik kijk naar de grond of mijn telefoon is in ene heel belangrijk. Het is echt heel vreemd! ik weet ook echt niet wat ik er mee aan moet maar durf ook niet echt de stap te zetten om weer contact te zoeken.
Als ik jou was zou ik gewoon een kaartje sturen! Wat heb je te verliezen? je ziet haar nu ook nooit dus als ze niet reageerd heb je het in ieder geval geprobeerd! En reageerd ze wel dan kan je zien hoe het dan verder gaat! gewoon doen!!
Als ik jou was zou ik gewoon een kaartje sturen! Wat heb je te verliezen? je ziet haar nu ook nooit dus als ze niet reageerd heb je het in ieder geval geprobeerd! En reageerd ze wel dan kan je zien hoe het dan verder gaat! gewoon doen!!
maandag 16 april 2007 om 14:59
Ik heb iets soortgelijks.
Vorig jaar september verbraken een vriendin en ik de banden na een discussie.
Het sloeg eigenlijk nergens op, maar waarschijnlijk kwam het omdat we op dat moment beiden een moeilijke periode doormaakten.
Ongeveer een maand geleden heb ik weer contact opgenomen omdat ik onze vriendschap miste.
Wat bleek, diezelfde dag dacht ze nog aan me.
We hebben daarna een uur aande telefoon gezeten en alles besproken.
Soms is het goed om weer contact op te nemen.
Maar dat is voor iedere persoon weer anders.
Vorig jaar september verbraken een vriendin en ik de banden na een discussie.
Het sloeg eigenlijk nergens op, maar waarschijnlijk kwam het omdat we op dat moment beiden een moeilijke periode doormaakten.
Ongeveer een maand geleden heb ik weer contact opgenomen omdat ik onze vriendschap miste.
Wat bleek, diezelfde dag dacht ze nog aan me.
We hebben daarna een uur aande telefoon gezeten en alles besproken.
Soms is het goed om weer contact op te nemen.
Maar dat is voor iedere persoon weer anders.
maandag 16 april 2007 om 15:15
Ik heb ook niks te verliezen dus ik moet het gewoon doen, maar het is nogal een stap. Heb er heel het weekend aan moeten denken ook wat ik dan op het kaartje zou moeten zetten enzo. Ik hoop dat ik gewoon opschiet maar vindt het ook wel een beetje eng ergens.
Morena heb jij na al die maanden gewoon opgebeld of had je ook een kaartje gestuurd? Goed van je dat je die stap genomen hebt, nou ik nog....
Morena heb jij na al die maanden gewoon opgebeld of had je ook een kaartje gestuurd? Goed van je dat je die stap genomen hebt, nou ik nog....
maandag 16 april 2007 om 15:22
Hey wejo, ik heb eerst gemaild...ging nog een paar keer mis..kreeg het mailtje telkens door een fout terug.
En vervolgens kreeg ik een hele leuke reactie waarin ze meldde dat ze mij ook heel erg heeft gemist.
We hadden heel rigoreus elkaars nummer gewist en eigenlijk ookd e emailadresse.
Daarom wist ik in het begin niet of ik de juiste had.
Toen hebben we telefonisch contact opgenomen en daarna zijn we uit eten gegaan.
Ging eigenlijk heel vanzelfsprekend allemaal, alsof er geen half jaar tussen heeft gezeten.
En vervolgens kreeg ik een hele leuke reactie waarin ze meldde dat ze mij ook heel erg heeft gemist.
We hadden heel rigoreus elkaars nummer gewist en eigenlijk ookd e emailadresse.
Daarom wist ik in het begin niet of ik de juiste had.
Toen hebben we telefonisch contact opgenomen en daarna zijn we uit eten gegaan.
Ging eigenlijk heel vanzelfsprekend allemaal, alsof er geen half jaar tussen heeft gezeten.
donderdag 19 april 2007 om 23:44
Goed dat je een kaartje geschreven hebt (en gaat posten!). Ik denk wel dat het goed is om je af te vragen wat je nu precies wil. Wil je de hele kwestie opgeklaard hebben, en dus alles nog uit gaan praten? Of ben je in staat om het achter je te laten en met een schone lei beginnen (vrouwen zijn daar vaak niet zo goed in).
Ik krijg een beetje de indruk uit wat je schrijft dat jullie verwachtingen van de vriendschap niet helemala op één lijn lag. Als jij nu weer met dezelfde verwachtingen erin zou stappen, word je misschien wel opnieuw teleurgesteld.
Ik hoop dat jullie het contact weer op een leuke manier kunnen oppakken! Succes!
Ik krijg een beetje de indruk uit wat je schrijft dat jullie verwachtingen van de vriendschap niet helemala op één lijn lag. Als jij nu weer met dezelfde verwachtingen erin zou stappen, word je misschien wel opnieuw teleurgesteld.
Ik hoop dat jullie het contact weer op een leuke manier kunnen oppakken! Succes!
vrijdag 20 april 2007 om 08:57
Hi Sieper,
Ik heb me inderdaad al afgevraagd of ik alles nog uit wil gaan praten. We zijn inmiddels een jaar verder. Het is denk ik beter om met een schone lei te gaan beginnen. Onze verwachtingen lagen inderdaad niet op 1 lijn, ook die vraag heb ik mezelf al gesteld, ben ik niet bang weer teleurgesteld te worden... Ik denk dat we het contact sowieso langzaam moeten opbouwen en niet gelijk de deur bij elkaar plat lopen en als ik merk dat ik weer dingen verwacht die niet komen dan moet ik proberen gelijk weer wat afstand te nemen. Zal moeilijk worden, maar ik wil het graag proberen.
Enuh, het kaartje is gisteren op de bus gegaan..... Spannend dus!
Ik heb me inderdaad al afgevraagd of ik alles nog uit wil gaan praten. We zijn inmiddels een jaar verder. Het is denk ik beter om met een schone lei te gaan beginnen. Onze verwachtingen lagen inderdaad niet op 1 lijn, ook die vraag heb ik mezelf al gesteld, ben ik niet bang weer teleurgesteld te worden... Ik denk dat we het contact sowieso langzaam moeten opbouwen en niet gelijk de deur bij elkaar plat lopen en als ik merk dat ik weer dingen verwacht die niet komen dan moet ik proberen gelijk weer wat afstand te nemen. Zal moeilijk worden, maar ik wil het graag proberen.
Enuh, het kaartje is gisteren op de bus gegaan..... Spannend dus!
