Relaties
alle pijlers
Ik ruk me nog liever af dan dat ik haar te grazen neem
vrijdag 18 januari 2008 om 22:08
Lieve meiden,
Ik ben nu erg emotioneel en zou graag jullie mening weten over het volgende.
Het zit niet goed tussen mijn vriend en mij, slecht als ik ben heb ik zelfs zijn mails gelezen en ik ben heel erg geschrokken van wat ik las. Nu moet ik er bij zeggen dat we ten tijde van deze mail dus ruzie hadden. Ik baal ervan dat ik zo iets persoonlijks op internet zet, helemaal omdat dit helemaal niet eens voor mij bedoeld is, maar ik weet echt niet wat ik moet doen.
ja man, minder, maarja, heb het idee dat ik een realtie heb met een kind... wel geil, maar niet wat ik zoek man.
altijd weer conflictjes over de kleinste dingen. Ruk me nog liever af dan dat ik haar te grazen neem, naja, als ik dat aan mezelf merk dan klopt er iets niet, hahahahahahahaha
ze kan zo moeilijk doen over de kleinste zaken... ik word er gek van...
ik heb sinds gisteren 20.30 niets meer tegen haar gezegd... en dit ga ik nog even vol houden vrees ik....
eigenlijk weet ik het ook niet, als ik het uit maak dan heeft zij helemaal niets meer hier... kan ze der baantje ook opzeggen...
en dat vind ik wel kut
Ik ben nu erg emotioneel en zou graag jullie mening weten over het volgende.
Het zit niet goed tussen mijn vriend en mij, slecht als ik ben heb ik zelfs zijn mails gelezen en ik ben heel erg geschrokken van wat ik las. Nu moet ik er bij zeggen dat we ten tijde van deze mail dus ruzie hadden. Ik baal ervan dat ik zo iets persoonlijks op internet zet, helemaal omdat dit helemaal niet eens voor mij bedoeld is, maar ik weet echt niet wat ik moet doen.
ja man, minder, maarja, heb het idee dat ik een realtie heb met een kind... wel geil, maar niet wat ik zoek man.
altijd weer conflictjes over de kleinste dingen. Ruk me nog liever af dan dat ik haar te grazen neem, naja, als ik dat aan mezelf merk dan klopt er iets niet, hahahahahahahaha
ze kan zo moeilijk doen over de kleinste zaken... ik word er gek van...
ik heb sinds gisteren 20.30 niets meer tegen haar gezegd... en dit ga ik nog even vol houden vrees ik....
eigenlijk weet ik het ook niet, als ik het uit maak dan heeft zij helemaal niets meer hier... kan ze der baantje ook opzeggen...
en dat vind ik wel kut
zaterdag 19 januari 2008 om 00:23
[quote]ontdekster schreef op 18 januari 2008 @ 23:57:
Haha, schimmelteentje, ik kan eindelijk weer lachen!!!!!
Dit ga ik doen:
-Morgen ga ik aan mijn vriend vertellen dat ik graag aan mijn 'volwassenheid' wil werken.
waarom vertel je m niet dat je die mail gzien hebt en dat die jou behoorlijk gekwetst heeft en dat je je afvraagt wat ie nog bij jou in bed doet als ie leiver gaat rukken? Zeggen dat je aan je volwassenhed gaat werken, daarmee doe je psies wat hij jou verwijt namelijk, je past je aan aan zijn wensen ipv dat t uit jezelf komt..
-Niet voor hem maar voor mezelf.
maar dat het me wel geraakt heeft wat hij heeft gezegd.(dat weet hij trouwens ook al, en toen zei hij dat hij me helemaal niet kwijt wil maar dat hij het op die manier zei om tot me door te dringen).
-Ik wil dit inderdaad wat jij zegt alleen doen.
Als je het alleen wilt doen waarom moet hij het dan weten, waaromheb je zijn toestemming/goeddkeuring nodig. Als je het echt wil doen, confronteer m dan maar gewoon met de nieuwe "jij".
(maar ik ga hem vragen om me erop te wijzen als hij zich irriteert.
nee dat moet je dus niet doen. Je moet er schijt aan hebben als ie zich aan je erget. jij bent jij, jij mag zijn zolas je bent en als je dan niet het vrouwtje bent dat ie zich wenst, dan zoekt ie maar een andere. (hoewel ik ook wel weet wanneer hij zich aan me irriteert, namelijk als ik te enthousiast ben, dit te luidruchtig laat merken, niet subtiel genoeg ben, dat is eigenlijk het voornaamste punt, al vind ik dit juist zelf niet het belangrijkste punt.. Dat is juist hoe ik ben... al kan ik soms inderdaad wat subtieler zijn...
Psies, dus je moet kunnen zijn wie je bent, wie je wilt zijn en alks dat niet goed genoeg voor m is, dan tieft ie maar op. zolang je dat gevoel nog niet hebt ben je jezelf voor degek aan het houden en assertieve trien aan het spelen ipv het te zijn.
Mijn belangrijkste punten zijn:
- zelfstandig beslissingen nemen. .
- onafhankelijk zijn
- minder snel beledigd zijn en dingen persoonlijk opvatten
- me beter in anderen leren verplaatsen (klinkt als een autist)
- tijdens ruzies proberen niet dicht te klappen (maar ik heb ook nooit een mening tijdens ruzies)
Ik zou beginnen met de vraag:wie ben ik en wie wil ik zijn. Wil ik mijn vriends ideale partner zijn, of wil ik mezelf zijn en zoek ik daar dean de vriend bij voor wie ik die ideale partner ben?
Haha, schimmelteentje, ik kan eindelijk weer lachen!!!!!
Dit ga ik doen:
-Morgen ga ik aan mijn vriend vertellen dat ik graag aan mijn 'volwassenheid' wil werken.
waarom vertel je m niet dat je die mail gzien hebt en dat die jou behoorlijk gekwetst heeft en dat je je afvraagt wat ie nog bij jou in bed doet als ie leiver gaat rukken? Zeggen dat je aan je volwassenhed gaat werken, daarmee doe je psies wat hij jou verwijt namelijk, je past je aan aan zijn wensen ipv dat t uit jezelf komt..
-Niet voor hem maar voor mezelf.
maar dat het me wel geraakt heeft wat hij heeft gezegd.(dat weet hij trouwens ook al, en toen zei hij dat hij me helemaal niet kwijt wil maar dat hij het op die manier zei om tot me door te dringen).
-Ik wil dit inderdaad wat jij zegt alleen doen.
Als je het alleen wilt doen waarom moet hij het dan weten, waaromheb je zijn toestemming/goeddkeuring nodig. Als je het echt wil doen, confronteer m dan maar gewoon met de nieuwe "jij".
(maar ik ga hem vragen om me erop te wijzen als hij zich irriteert.
nee dat moet je dus niet doen. Je moet er schijt aan hebben als ie zich aan je erget. jij bent jij, jij mag zijn zolas je bent en als je dan niet het vrouwtje bent dat ie zich wenst, dan zoekt ie maar een andere. (hoewel ik ook wel weet wanneer hij zich aan me irriteert, namelijk als ik te enthousiast ben, dit te luidruchtig laat merken, niet subtiel genoeg ben, dat is eigenlijk het voornaamste punt, al vind ik dit juist zelf niet het belangrijkste punt.. Dat is juist hoe ik ben... al kan ik soms inderdaad wat subtieler zijn...
Psies, dus je moet kunnen zijn wie je bent, wie je wilt zijn en alks dat niet goed genoeg voor m is, dan tieft ie maar op. zolang je dat gevoel nog niet hebt ben je jezelf voor degek aan het houden en assertieve trien aan het spelen ipv het te zijn.
Mijn belangrijkste punten zijn:
- zelfstandig beslissingen nemen. .
- onafhankelijk zijn
- minder snel beledigd zijn en dingen persoonlijk opvatten
- me beter in anderen leren verplaatsen (klinkt als een autist)
- tijdens ruzies proberen niet dicht te klappen (maar ik heb ook nooit een mening tijdens ruzies)
Ik zou beginnen met de vraag:wie ben ik en wie wil ik zijn. Wil ik mijn vriends ideale partner zijn, of wil ik mezelf zijn en zoek ik daar dean de vriend bij voor wie ik die ideale partner ben?
zaterdag 19 januari 2008 om 00:26
quote:ontdekster schreef op 19 januari 2008 @ 00:16:
Hij is iemand die goed tegen conflicten kan (houd ervan om te worden uitgedaagd) jij ben iemand die harmonie zoekt (dit even los van zelfvertrouwen of wat dan ook). Dus jou reactie is nu, om die harmonie te krijgen, je aan te passen aan hem, en dus een soort van 'conflict'-mens te worden. Maar ja, dat wordt je dan niet, omdat je toch die harmonie zoekt. Je zou eigenlijk moeten zeggen: Wat nou, je wil dat ik anders word, daar heb ik helemaal geen zin in, ik blijf lekker zoals ik ben!! Ik hoop niet dat dit vaag klinkt, maar wat ik dus denk dat als jij je probeert aan te passen, hem dit ook weer gaat irriteren.
Pff... dit klopt helemaal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gevalletje onmogelijke liefde??!?!?!
Haha, ik heb hem ook gezegd dat ik nou eenmaal zo ben en hij wil ook dat ik zo blijf. Hij vindt dat enthousiasme juist het leukst aan me en tevens het irritantst.
Maar ik wil dus serieus wel wat meer tegengas geven.
Ik wil ook een eigen mening beter leren uiten.
Ruzies passen helemaal niet bij me inderdaad.
Ruzies gaan hem juist makkelijk af. Hij is verbaal gewoon veel sterker.
Ik wil gewoon in 1 zin kunnen zeggen wat ik moet doen en dat dan alles opgelost is, maar zo eenvoudig is het gewoon niet.
Maar ik heb nu wel beter inzicht in de situatie, dus BEDANKT ALLEMAAL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ik denk wel dat je het samen eens kan worden dat je anders bent. en dat je allebei accepteerd dat je je soms aan de andere irriteerd omdat hij//zij anders is. Maar dan is het denk ik wel zaak om beide in te zien dat de andere nooit wordt zoals jijzelf. En dan denk ik dat het heel goed kan gaan hoor. Ik zou het beschouwen als aanvaarden dat een ochtendmens nooit een avondmens wordt, maar zich wel kan voorstellen dat het niet-ochtend mens lekker uit wil slapen, ook al heb je zelf absoluut die behoefte niet. Maar zodra de een denkt dat zijn/haar manier van omgaan met onenigheid beter is dan de ander en dus de ander wil gaan onderwijzen in hoe met dingen om te gaan, tja, dankan het moeilijk worden. Maar goed, het is natuurlijk ook alleen maar mijn mening hoor. Misschien reageer ik wel heel gevoelig op dit onderwerp omdat ik dus ook vroeger verweten ben 'te enthousiast' te zijn.....
Hij is iemand die goed tegen conflicten kan (houd ervan om te worden uitgedaagd) jij ben iemand die harmonie zoekt (dit even los van zelfvertrouwen of wat dan ook). Dus jou reactie is nu, om die harmonie te krijgen, je aan te passen aan hem, en dus een soort van 'conflict'-mens te worden. Maar ja, dat wordt je dan niet, omdat je toch die harmonie zoekt. Je zou eigenlijk moeten zeggen: Wat nou, je wil dat ik anders word, daar heb ik helemaal geen zin in, ik blijf lekker zoals ik ben!! Ik hoop niet dat dit vaag klinkt, maar wat ik dus denk dat als jij je probeert aan te passen, hem dit ook weer gaat irriteren.
Pff... dit klopt helemaal!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Gevalletje onmogelijke liefde??!?!?!
Haha, ik heb hem ook gezegd dat ik nou eenmaal zo ben en hij wil ook dat ik zo blijf. Hij vindt dat enthousiasme juist het leukst aan me en tevens het irritantst.
Maar ik wil dus serieus wel wat meer tegengas geven.
Ik wil ook een eigen mening beter leren uiten.
Ruzies passen helemaal niet bij me inderdaad.
Ruzies gaan hem juist makkelijk af. Hij is verbaal gewoon veel sterker.
Ik wil gewoon in 1 zin kunnen zeggen wat ik moet doen en dat dan alles opgelost is, maar zo eenvoudig is het gewoon niet.
Maar ik heb nu wel beter inzicht in de situatie, dus BEDANKT ALLEMAAL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ik denk wel dat je het samen eens kan worden dat je anders bent. en dat je allebei accepteerd dat je je soms aan de andere irriteerd omdat hij//zij anders is. Maar dan is het denk ik wel zaak om beide in te zien dat de andere nooit wordt zoals jijzelf. En dan denk ik dat het heel goed kan gaan hoor. Ik zou het beschouwen als aanvaarden dat een ochtendmens nooit een avondmens wordt, maar zich wel kan voorstellen dat het niet-ochtend mens lekker uit wil slapen, ook al heb je zelf absoluut die behoefte niet. Maar zodra de een denkt dat zijn/haar manier van omgaan met onenigheid beter is dan de ander en dus de ander wil gaan onderwijzen in hoe met dingen om te gaan, tja, dankan het moeilijk worden. Maar goed, het is natuurlijk ook alleen maar mijn mening hoor. Misschien reageer ik wel heel gevoelig op dit onderwerp omdat ik dus ook vroeger verweten ben 'te enthousiast' te zijn.....
zaterdag 19 januari 2008 om 00:29
quote:heejhallo schreef op 19 januari 2008 @ 00:20:
[...]
Inderdaad! Ik had ook een ex-vriend die vond dat ik te luidruchtig en te enthousiast was. Nu zijn dat de dingen die ik het leukst aan mezelf vind!
ik vind de term 'aan jezelf werken' ook veels te serieus voor dit soort eigenschappen hoor! Als mensen 'aan zichzelf moeten werken', denk ik aan, weet ik veel, mensen die in de goot liggen, of mensen met een gokprobleem en een ton aan schulden, of mensen die voor hun lol kleine konijntjes knupplen ofzo. Mensen met echt onwenselijk gedrag. Jij bent gewoon jezelf. Ik kan me voorstellen dat je jezelf beter zou willen leren kennen, maar werken.......ik zou zeggen niks aan veranderen!
Die eigenschappen zijn toch ook gewoon goed! Is ie nou helemaal... Goed, dat het je ex is.
Aan jezelf werken kan heel fijn en goed zijn. Als je het maar echt voor jezelf doet. In geval van de TO kan ik me voorstellen, dat ze iets assertiever wil worden of zelfverzekerder. Maar wel voor zichzelf en niet omdat hij dat wil.
TO; even grof vertaald, zegt jouw vriend eigenlijk "Ik houd van je en wil mijn leven met je delen. Alleen moet je nog even leren, dat je je enthousiasme, luidruchtigheid en subtiliteit aanpast aan hoe ik het wil hebben. Als je dat namelijk niet doet, irriteer je me. Doe je het wel, ben je mijn droomvrouw".
Zie je, dat hij dit eigenlijk zegt?
[...]
Inderdaad! Ik had ook een ex-vriend die vond dat ik te luidruchtig en te enthousiast was. Nu zijn dat de dingen die ik het leukst aan mezelf vind!
ik vind de term 'aan jezelf werken' ook veels te serieus voor dit soort eigenschappen hoor! Als mensen 'aan zichzelf moeten werken', denk ik aan, weet ik veel, mensen die in de goot liggen, of mensen met een gokprobleem en een ton aan schulden, of mensen die voor hun lol kleine konijntjes knupplen ofzo. Mensen met echt onwenselijk gedrag. Jij bent gewoon jezelf. Ik kan me voorstellen dat je jezelf beter zou willen leren kennen, maar werken.......ik zou zeggen niks aan veranderen!
Die eigenschappen zijn toch ook gewoon goed! Is ie nou helemaal... Goed, dat het je ex is.
Aan jezelf werken kan heel fijn en goed zijn. Als je het maar echt voor jezelf doet. In geval van de TO kan ik me voorstellen, dat ze iets assertiever wil worden of zelfverzekerder. Maar wel voor zichzelf en niet omdat hij dat wil.
TO; even grof vertaald, zegt jouw vriend eigenlijk "Ik houd van je en wil mijn leven met je delen. Alleen moet je nog even leren, dat je je enthousiasme, luidruchtigheid en subtiliteit aanpast aan hoe ik het wil hebben. Als je dat namelijk niet doet, irriteer je me. Doe je het wel, ben je mijn droomvrouw".
Zie je, dat hij dit eigenlijk zegt?
zaterdag 19 januari 2008 om 00:31
Lieve Meiden,
Bedankt allemaal met jullie medeleven!!!!!!!!!
Nog 1 dingetje:
Ik moet beter m'n grenzen leren te stellen ten aanzien van hem en besluitvaardiger zijn. Als ik eenmaal een besluit heb genomen er niet meer over twijfelen.
Ik kom uit een heel beschermd gezin. Hij kent 'de klappen van de zweep' hij zorgt al vanaf z'n 18de voor zichzelf, al 9 jaar en ik pas een half jaar, ik ben 22. Hier zit dus ook wel een groot verschil in..
Bedankt allemaal met jullie medeleven!!!!!!!!!
Nog 1 dingetje:
Ik moet beter m'n grenzen leren te stellen ten aanzien van hem en besluitvaardiger zijn. Als ik eenmaal een besluit heb genomen er niet meer over twijfelen.
Ik kom uit een heel beschermd gezin. Hij kent 'de klappen van de zweep' hij zorgt al vanaf z'n 18de voor zichzelf, al 9 jaar en ik pas een half jaar, ik ben 22. Hier zit dus ook wel een groot verschil in..
zaterdag 19 januari 2008 om 00:34
Zolang je dat blijft geloven zet je jezelf in een onderdanige positie. ja hijnkent mss het klappen van de zweep, maar dat betekent niet dat jij niet je eigen manieren mag ontdekken en dat zijn wil voor jou wet moet zijn. advies is fijn, maar dat mag je ok in de wind slaan.
mijn vriend zegt ook wel eens dat ik dingen anders moet doe. soms geef ik m gelijk en soms denk ik "toedeloedeloe".
mijn vriend zegt ook wel eens dat ik dingen anders moet doe. soms geef ik m gelijk en soms denk ik "toedeloedeloe".
zaterdag 19 januari 2008 om 00:45
quote:CL2 schreef op 19 januari 2008 @ 00:29:
[...]
Die eigenschappen zijn toch ook gewoon goed! Is ie nou helemaal... Goed, dat het je ex is.
Ow, hij had ook heel veel goede kanten hoor, maar inderdaad, ook al hadden we eigenlijk nooit openlijk 'ruzie', achteraf gezien was er wel een soort van strijd, dat zijn manier beter was dan de mijne (en andersom ook hoor)
Aan jezelf werken kan heel fijn en goed zijn. Als je het maar echt voor jezelf doet. In geval van de TO kan ik me voorstellen, dat ze iets assertiever wil worden of zelfverzekerder. Maar wel voor zichzelf en niet omdat hij dat wil.
Misschien denk ik meer in termen van jezelf accepteren zoals je bent. Assertief is een eigenschap die tegenwoordig veel wordt gewaardeerd. Ik wordt ook assertief genoemd, maar in sommige situaties heb ik er ook nadeel van (te grote bek.... ). En dat is nou eenmaal zo. Als ik dat wil ombuigen naar iets anders, weet ik veel, een subtieler persoon worden, zullen er ook weer situaties zijn waarvan ik van die 'omgebogen' eigenschap hinder ondervind. Plus dat ik dan ook nog eens mezelf voor de gek houd omdat ik me anders voordoe dan ik ben. Maar goed, jezelf leren kennen is een heel proces, maar inderdaad hartstikke fijn!TO, ik hoop dat je er een beetje uitkomt en er wat minder over piekert. Het laaste wat ik nog wou zeggen is dat assertief, of weet ik veel een woordje klaar hebben echt niet hetzelfde hoeft te zijn als zelfvertrouwen hebbe. Ik ken een paar hele stille rustige mensen waar het zelfvertrouwen vannaf straalt. Net zoals ik enthousiaste mensen ken met veel zelfvertrouwen. En andersom...etc....
[...]
Die eigenschappen zijn toch ook gewoon goed! Is ie nou helemaal... Goed, dat het je ex is.
Ow, hij had ook heel veel goede kanten hoor, maar inderdaad, ook al hadden we eigenlijk nooit openlijk 'ruzie', achteraf gezien was er wel een soort van strijd, dat zijn manier beter was dan de mijne (en andersom ook hoor)
Aan jezelf werken kan heel fijn en goed zijn. Als je het maar echt voor jezelf doet. In geval van de TO kan ik me voorstellen, dat ze iets assertiever wil worden of zelfverzekerder. Maar wel voor zichzelf en niet omdat hij dat wil.
Misschien denk ik meer in termen van jezelf accepteren zoals je bent. Assertief is een eigenschap die tegenwoordig veel wordt gewaardeerd. Ik wordt ook assertief genoemd, maar in sommige situaties heb ik er ook nadeel van (te grote bek.... ). En dat is nou eenmaal zo. Als ik dat wil ombuigen naar iets anders, weet ik veel, een subtieler persoon worden, zullen er ook weer situaties zijn waarvan ik van die 'omgebogen' eigenschap hinder ondervind. Plus dat ik dan ook nog eens mezelf voor de gek houd omdat ik me anders voordoe dan ik ben. Maar goed, jezelf leren kennen is een heel proces, maar inderdaad hartstikke fijn!TO, ik hoop dat je er een beetje uitkomt en er wat minder over piekert. Het laaste wat ik nog wou zeggen is dat assertief, of weet ik veel een woordje klaar hebben echt niet hetzelfde hoeft te zijn als zelfvertrouwen hebbe. Ik ken een paar hele stille rustige mensen waar het zelfvertrouwen vannaf straalt. Net zoals ik enthousiaste mensen ken met veel zelfvertrouwen. En andersom...etc....
zaterdag 19 januari 2008 om 00:50
Claire 123,
Ja, dit is precies wat tegengas is. Je grens kenbaar maken niet alleen tijdens een goed gesprek maar ook juist op het moment. En daar ontbreekt het nog wel aan.
nlies:
Haha, tja.. als ik dan eenmaal zo zelfbewust ben en het gaat dan alsnog uit, dan is het maar beter, hahahah.
Heej Hallo:
Heb jij het uitgemaakt met die ex of hij met jou?
En hoe kijk je daar nu op terug? Als belachelijk zeker? dat hij dat vond?
Krengiserweer:
Ik ben gewoon te mieterig om het aan hem op te biechten dat ik zijn mail gelezen heb, ik zit hier nu lekker als een freak achter mijn computertje te typen... lekker veilig.... verdomme...
Maar ik weet wel dat ik me nu nog onprettiger wat betreft seks ga voelen. We hebben het in 3 mnd max 3x gedaan.. Ik denk dat ik het voor mezelf nu maar een tijd ga afhouden.. ik heb nu echt zoiets van laat nu helemaal maar zitten.
En dan moet ik ook zo sterk zijn om niet bij de eerste kleine lieve toespeling meteen maar toe te geven...
En inderdaad met al die ergernissen.. BOEIUHH ik ga het gewoon niet meer slap vanuit mijn kant allemaal bijleggen.
CL2:
Aan de ene kant wil hij dat ik zijn droomvrouw word door me aan te passen door assertiever te worden.
Aan de andere kant wil hij dat ik juist MEZELF WORD.
En dat is positief, want dat is wat ik zelf ook wil.
Ik vind het alleen super kwetsend dat hij me als klein kind ziet!
Ja, dit is precies wat tegengas is. Je grens kenbaar maken niet alleen tijdens een goed gesprek maar ook juist op het moment. En daar ontbreekt het nog wel aan.
nlies:
Haha, tja.. als ik dan eenmaal zo zelfbewust ben en het gaat dan alsnog uit, dan is het maar beter, hahahah.
Heej Hallo:
Heb jij het uitgemaakt met die ex of hij met jou?
En hoe kijk je daar nu op terug? Als belachelijk zeker? dat hij dat vond?
Krengiserweer:
Ik ben gewoon te mieterig om het aan hem op te biechten dat ik zijn mail gelezen heb, ik zit hier nu lekker als een freak achter mijn computertje te typen... lekker veilig.... verdomme...
Maar ik weet wel dat ik me nu nog onprettiger wat betreft seks ga voelen. We hebben het in 3 mnd max 3x gedaan.. Ik denk dat ik het voor mezelf nu maar een tijd ga afhouden.. ik heb nu echt zoiets van laat nu helemaal maar zitten.
En dan moet ik ook zo sterk zijn om niet bij de eerste kleine lieve toespeling meteen maar toe te geven...
En inderdaad met al die ergernissen.. BOEIUHH ik ga het gewoon niet meer slap vanuit mijn kant allemaal bijleggen.
CL2:
Aan de ene kant wil hij dat ik zijn droomvrouw word door me aan te passen door assertiever te worden.
Aan de andere kant wil hij dat ik juist MEZELF WORD.
En dat is positief, want dat is wat ik zelf ook wil.
Ik vind het alleen super kwetsend dat hij me als klein kind ziet!
zaterdag 19 januari 2008 om 00:56
zaterdag 19 januari 2008 om 01:01
sorry maar als ik twee zinnen uit dit hele verhaal haal namelijk:
Ik ruk me nog liever af dan dat ik haar te grazen neem[
b]Voor alle duidelijkheid, ik vind mezelf een hartstikke leuk mens. [/b]
dan is het misschien erg hard maar dit rijmt gewoon niet.
Vind dat ook geen stoere taal maar juist enorm respectloos.
je komt over als iemand die gewoon oke is ( meer zelfrespect is wel wenselijk voor je).
Maar ik denk dat je iemand mag zoeken die jou wel respecteerd zoals je bent, die je laat groeien. Niet iemand die je naar beneden haalt. Die juist het goede in je naar boven haalt.
Des te meer jij jezelf waard vindt des te meer je dat ook zal ontvangen van anderen.
Ik ruk me nog liever af dan dat ik haar te grazen neem[
b]Voor alle duidelijkheid, ik vind mezelf een hartstikke leuk mens. [/b]
dan is het misschien erg hard maar dit rijmt gewoon niet.
Vind dat ook geen stoere taal maar juist enorm respectloos.
je komt over als iemand die gewoon oke is ( meer zelfrespect is wel wenselijk voor je).
Maar ik denk dat je iemand mag zoeken die jou wel respecteerd zoals je bent, die je laat groeien. Niet iemand die je naar beneden haalt. Die juist het goede in je naar boven haalt.
Des te meer jij jezelf waard vindt des te meer je dat ook zal ontvangen van anderen.
zaterdag 19 januari 2008 om 01:15
Tja claire hier heb je weer een heel goed punt.
Maar gelukkig halen de andere mensen in mijn omgeving juist wel het goede in me naar boven. En zolang ik het voor mezelf maar op een rijtje heb, wil ik met hem doorgaan. Ook al lukt het me nog niet altijd om m'n grenzen op het moment supreme aan te geven.
Het zit me sowieso heel erg dwars dat hij me als een klein knd ziet.(en dat heb ik ook al op het moment supreme gezegd maar volgens mij nog niet duidelijk genoeg. Trouwens wel letterlijk met de woorden dat ik niet verder wil met iemand die me als klein kind ziet. en dat ie me daarmee gekwetst heeft)
Wat ik morgen tegen hem ga zeggen is dat ik geen vriendje hoef die me als een klein kind ziet, want daar doet hij ons allebei mee te kort.
Maar dat ik dus wel beter m'n grenzen wil gaan aangeven.
Maar gelukkig halen de andere mensen in mijn omgeving juist wel het goede in me naar boven. En zolang ik het voor mezelf maar op een rijtje heb, wil ik met hem doorgaan. Ook al lukt het me nog niet altijd om m'n grenzen op het moment supreme aan te geven.
Het zit me sowieso heel erg dwars dat hij me als een klein knd ziet.(en dat heb ik ook al op het moment supreme gezegd maar volgens mij nog niet duidelijk genoeg. Trouwens wel letterlijk met de woorden dat ik niet verder wil met iemand die me als klein kind ziet. en dat ie me daarmee gekwetst heeft)
Wat ik morgen tegen hem ga zeggen is dat ik geen vriendje hoef die me als een klein kind ziet, want daar doet hij ons allebei mee te kort.
Maar dat ik dus wel beter m'n grenzen wil gaan aangeven.
zaterdag 19 januari 2008 om 01:27
Meid ik zeg dit niet zomaar.....heb er helaas ( of toch niet helaas) ervaring mee. En heb het geleerd door flink op mijn bek te gaan.
Als je er middenin zit is het vaak moeilijk te zien. Ook weet ik dat als jij er nog voor wil gaan ( deze relatie) je het ook ( zeer waarschijnlijk) zult doen.
Wat anderen ook zeggen....
Ik wens je alle geluk, vooral met jezelf!
Als je er middenin zit is het vaak moeilijk te zien. Ook weet ik dat als jij er nog voor wil gaan ( deze relatie) je het ook ( zeer waarschijnlijk) zult doen.
Wat anderen ook zeggen....
Ik wens je alle geluk, vooral met jezelf!
zaterdag 19 januari 2008 om 01:43
Pff ik dacht dat ik alles behoorlijk op een rijtje had, maar in bed lig ik alleen maar te janken en te bedenken dat ik toch onmogelijk een relatie kan hebben metiemand die mij niet geweldig vindt.
Dan heb je toch geen gelijkwaardige relatie?
En als ik zoiets zeg, zegt hij dat hij geen vriendin wil die aan zijn gevoelens voor haar twijfelt! En dat hij echt van me houdt....
Misschien is het toch beter om te stoppen............
Maar wat me tegenhoudt is dat stoppen altijd nog kan... en dat ik misschien spijt ga krijgen.............. jullie hoeven niet meer te reageren hoor, ik ben nu gewoon een beetje van me af aan 't schrijven...
truste
Dan heb je toch geen gelijkwaardige relatie?
En als ik zoiets zeg, zegt hij dat hij geen vriendin wil die aan zijn gevoelens voor haar twijfelt! En dat hij echt van me houdt....
Misschien is het toch beter om te stoppen............
Maar wat me tegenhoudt is dat stoppen altijd nog kan... en dat ik misschien spijt ga krijgen.............. jullie hoeven niet meer te reageren hoor, ik ben nu gewoon een beetje van me af aan 't schrijven...
truste
zaterdag 19 januari 2008 om 01:54
meis nog 1x als jij om iemand geeft ( heb het nog niet eens over houden van) zou jij dan zo`n mail versturen naar iemand anders?
Wat zou je tegen een goede vriendin zeggen? Sla dat antwoord op in je koppie.
( is mij ook gevraagd en was voor mezelf wel erg verhelderend, maar ook heel moeilijk en confronterend).
nogmaals dikke
Wat zou je tegen een goede vriendin zeggen? Sla dat antwoord op in je koppie.
( is mij ook gevraagd en was voor mezelf wel erg verhelderend, maar ook heel moeilijk en confronterend).
nogmaals dikke
zaterdag 19 januari 2008 om 02:11
Hai Ontdekster,
Ik hoop dat je je inmiddels en beetje beter voelt. Heb je hele topic gelezen en word er eerlijk gezegd enigszins verdrietig van, omdat er de hele tijd maar 5 woorden in me opkomen:
DILEMMA VAN DE SLAAFSE VROUW
"Het dilemma van de slaafse vrouw" is heel simpel, een heel kort verhaal: zeg tegen een slaafse vrouw "doe niet zo slaafs!" en voilà, het dilemma is geboren. Want wat ze nu ook doet, slaafs is ze en slaafs blijft ze.
Ik had een hele posting terug bedacht, maar blijf op dat dilemma uitkomen. Je vriend houdt van vouwen met zelfrespect, tegengas en een eigen mening. Een vrouw die zichzelf durft te zijn en staat voor wat ze doet. Jij wil zo'n vrouw worden, maar als je diep in je hart kijkt wil je dat worden omdat je hem niet wil verliezen. Je begint dus al met valse kaarten.
En om eerlijk te zijn, denk ik dat het soort vrouw dat hij zou willen, hem linea recta dumpt als ze dergelijke mails in zijn sendbox vindt. Dus, als je "zijn" type vrouw wil worden, dan weet je wat je te doen staat...
Damn, een lullige paradox als je het mij vraagt. Daarom in ieder geval een big voor je, en ik hoop dat je toch nog een beetje kan slapen.
Ik hoop dat je je inmiddels en beetje beter voelt. Heb je hele topic gelezen en word er eerlijk gezegd enigszins verdrietig van, omdat er de hele tijd maar 5 woorden in me opkomen:
DILEMMA VAN DE SLAAFSE VROUW
"Het dilemma van de slaafse vrouw" is heel simpel, een heel kort verhaal: zeg tegen een slaafse vrouw "doe niet zo slaafs!" en voilà, het dilemma is geboren. Want wat ze nu ook doet, slaafs is ze en slaafs blijft ze.
Ik had een hele posting terug bedacht, maar blijf op dat dilemma uitkomen. Je vriend houdt van vouwen met zelfrespect, tegengas en een eigen mening. Een vrouw die zichzelf durft te zijn en staat voor wat ze doet. Jij wil zo'n vrouw worden, maar als je diep in je hart kijkt wil je dat worden omdat je hem niet wil verliezen. Je begint dus al met valse kaarten.
En om eerlijk te zijn, denk ik dat het soort vrouw dat hij zou willen, hem linea recta dumpt als ze dergelijke mails in zijn sendbox vindt. Dus, als je "zijn" type vrouw wil worden, dan weet je wat je te doen staat...
Damn, een lullige paradox als je het mij vraagt. Daarom in ieder geval een big voor je, en ik hoop dat je toch nog een beetje kan slapen.
zaterdag 19 januari 2008 om 02:21
quote:mastermind schreef op 19 januari 2008 @ 02:11:
Hai Ontdekster,
Ik hoop dat je je inmiddels en beetje beter voelt. Heb je hele topic gelezen en word er eerlijk gezegd enigszins verdrietig van, omdat er de hele tijd maar 5 woorden in me opkomen:
DILEMMA VAN DE SLAAFSE VROUW
"Het dilemma van de slaafse vrouw" is heel simpel, een heel kort verhaal: zeg tegen een slaafse vrouw "doe niet zo slaafs!" en voilà, het dilemma is geboren. Want wat ze nu ook doet, slaafs is ze en slaafs blijft ze.
Ik had een hele posting terug bedacht, maar blijf op dat dilemma uitkomen. Je vriend houdt van vouwen met zelfrespect, tegengas en een eigen mening. Een vrouw die zichzelf durft te zijn en staat voor wat ze doet. Jij wil zo'n vrouw worden, maar als je diep in je hart kijkt wil je dat worden omdat je hem niet wil verliezen. Je begint dus al met valse kaarten.
En om eerlijk te zijn, denk ik dat het soort vrouw dat hij zou willen, hem linea recta dumpt als ze dergelijke mails in zijn sendbox vindt. Dus, als je "zijn" type vrouw wil worden, dan weet je wat je te doen staat...
Damn, een lullige paradox als je het mij vraagt. Daarom in ieder geval een big voor je, en ik hoop dat je toch nog een beetje kan slapen.
even Offfff topic
@Mastermind ik wilde reageren op je eigen topic...voor de 1000x...
maar bij deze ook een dikke voor jou! Zoals jij het kan verwoorden!!! Ook jij weet het als geen ander maar.....doe het maar eens....leef er maar eens naar!!
Ik kan wel met trots zeggen dat het me is gelukt.....wat een bevrijding jemig!!!!!!
Hai Ontdekster,
Ik hoop dat je je inmiddels en beetje beter voelt. Heb je hele topic gelezen en word er eerlijk gezegd enigszins verdrietig van, omdat er de hele tijd maar 5 woorden in me opkomen:
DILEMMA VAN DE SLAAFSE VROUW
"Het dilemma van de slaafse vrouw" is heel simpel, een heel kort verhaal: zeg tegen een slaafse vrouw "doe niet zo slaafs!" en voilà, het dilemma is geboren. Want wat ze nu ook doet, slaafs is ze en slaafs blijft ze.
Ik had een hele posting terug bedacht, maar blijf op dat dilemma uitkomen. Je vriend houdt van vouwen met zelfrespect, tegengas en een eigen mening. Een vrouw die zichzelf durft te zijn en staat voor wat ze doet. Jij wil zo'n vrouw worden, maar als je diep in je hart kijkt wil je dat worden omdat je hem niet wil verliezen. Je begint dus al met valse kaarten.
En om eerlijk te zijn, denk ik dat het soort vrouw dat hij zou willen, hem linea recta dumpt als ze dergelijke mails in zijn sendbox vindt. Dus, als je "zijn" type vrouw wil worden, dan weet je wat je te doen staat...
Damn, een lullige paradox als je het mij vraagt. Daarom in ieder geval een big voor je, en ik hoop dat je toch nog een beetje kan slapen.
even Offfff topic
@Mastermind ik wilde reageren op je eigen topic...voor de 1000x...
maar bij deze ook een dikke voor jou! Zoals jij het kan verwoorden!!! Ook jij weet het als geen ander maar.....doe het maar eens....leef er maar eens naar!!
Ik kan wel met trots zeggen dat het me is gelukt.....wat een bevrijding jemig!!!!!!
zaterdag 19 januari 2008 om 02:31
Ik lees veel twijfels. Vriend wil dat jij mondiger wordt. Jij wilt volwassener worden.
Dit is volgens mij niet persé hetzelfde trouwens. Ikzelf ben altijd wel een mondig typ geweest, ook toen ik 4 was (nichtjes en tantes herinneren zich hilarische verhalen). Ik ken ook heel volwassen mensen, die volkomen in balans zijn en gelukkig en nadenken voor ze wat doen, en niet handelen uit 'kinderachtige' motieven, maar niet het type 'tegengas' zijn. Gewoon omdat ze daar geen zin in hebben, of omdat ze vinden dat je in een relatie elkaar geen tegengas moet geven maar liever rustig met elkaar om gaan.
Jij wilt ook zekerder worden van jezelf (niet meer honderd keer bevestiging vragen). En je wilt dat alleen doen. Maar je wilt hem niet kwijt. Aan de andere kant wil je dit niet pikken.
Ik heb een onconventioneel advies: ga een tijdje reizen.
Alleen that is.
Spreek met jezelf af dat je tenminste drie maanden weg moet blijven.
Ik heb dit zelf gedaan toen ik nog achttien moest worden, maar alles wat jij wil leren heb ik toen geleerd. Op jezelf aangewezen zijn. In situaties komen waar je je eigen hachje moet redden omdat je anders de kaas van 't brood gegeten wordt. Mondig en assertief zijn. Weten waar je grenzen liggen (zowel wat jij pikt van een ander, als hoever jij zelf wilt gaan in je assertiviteit). Tevreden zijn over jezelf en trots zijn op jezelf. Van een afstandje naar de situatie kijken (door de fysieke afstand word je hiertoe gedwongen! maar nu weet ik ook hoe dat voelt en kan ik 't meestal ook toepassen als er geen fysieke afstand is). Ik had een knipperlicht vriendje en we kwamen maar niet los van elkaar. Toen ik wegging dachten we allebei dat we gingen trouwen later. Groot probleem voor mij was toen dat we elkaar héél vaak tegenkwamen. Je blijft dan altijd in dezelfde rol en in 't zelfde patroon. Pas toen ik zelf wegging, uit die situatie en 'm niet meer tegenkwam (en me daar ook niet meer druk over hoefde te maken want ik wist dat ik 'm niet tegen zou komen), kon ik er op een rationelere manier over nadenken. En wist ik voor mezelf wat ik wél en wat ik níet wilde in een vriendje.
Misschien vind je het stom advies of haat je reizen, of denk je 'okee maar jij was een kind' en dat is ook waar, maar wie weet heb je er wat aan. Ik denk oprecht dat iedereen veel leert van zo'n tijdje op jezelf aangewezen zijn in den vreemde.
In elk geval succes ermee!
Dit is volgens mij niet persé hetzelfde trouwens. Ikzelf ben altijd wel een mondig typ geweest, ook toen ik 4 was (nichtjes en tantes herinneren zich hilarische verhalen). Ik ken ook heel volwassen mensen, die volkomen in balans zijn en gelukkig en nadenken voor ze wat doen, en niet handelen uit 'kinderachtige' motieven, maar niet het type 'tegengas' zijn. Gewoon omdat ze daar geen zin in hebben, of omdat ze vinden dat je in een relatie elkaar geen tegengas moet geven maar liever rustig met elkaar om gaan.
Jij wilt ook zekerder worden van jezelf (niet meer honderd keer bevestiging vragen). En je wilt dat alleen doen. Maar je wilt hem niet kwijt. Aan de andere kant wil je dit niet pikken.
Ik heb een onconventioneel advies: ga een tijdje reizen.
Alleen that is.
Spreek met jezelf af dat je tenminste drie maanden weg moet blijven.
Ik heb dit zelf gedaan toen ik nog achttien moest worden, maar alles wat jij wil leren heb ik toen geleerd. Op jezelf aangewezen zijn. In situaties komen waar je je eigen hachje moet redden omdat je anders de kaas van 't brood gegeten wordt. Mondig en assertief zijn. Weten waar je grenzen liggen (zowel wat jij pikt van een ander, als hoever jij zelf wilt gaan in je assertiviteit). Tevreden zijn over jezelf en trots zijn op jezelf. Van een afstandje naar de situatie kijken (door de fysieke afstand word je hiertoe gedwongen! maar nu weet ik ook hoe dat voelt en kan ik 't meestal ook toepassen als er geen fysieke afstand is). Ik had een knipperlicht vriendje en we kwamen maar niet los van elkaar. Toen ik wegging dachten we allebei dat we gingen trouwen later. Groot probleem voor mij was toen dat we elkaar héél vaak tegenkwamen. Je blijft dan altijd in dezelfde rol en in 't zelfde patroon. Pas toen ik zelf wegging, uit die situatie en 'm niet meer tegenkwam (en me daar ook niet meer druk over hoefde te maken want ik wist dat ik 'm niet tegen zou komen), kon ik er op een rationelere manier over nadenken. En wist ik voor mezelf wat ik wél en wat ik níet wilde in een vriendje.
Misschien vind je het stom advies of haat je reizen, of denk je 'okee maar jij was een kind' en dat is ook waar, maar wie weet heb je er wat aan. Ik denk oprecht dat iedereen veel leert van zo'n tijdje op jezelf aangewezen zijn in den vreemde.
In elk geval succes ermee!
zaterdag 19 januari 2008 om 02:45
Zo"n soort verschil hebben mijn vriend en ik ook, hij is veel zelfstandiger dan ik ben door onze verschillende omstandigheden. Er gebeuren mij regelmatig dingen die hem niet zouden overkomen, en hij is daar best weleens geirriteerd over. Maar dat wil niet zeggen dat je geen gelijkwaardige relatie zou kunnen hebben. Zo zijn er ook weer andere dingen die hij anders doet of waar hij weinig ervaring mee heeft, en waarvan ik dan denk 'ohhhhhh hoe kun je dat nou zó aanpakken?'.
Ik denk dat mensen die houden van iemand die tegengas geeft (ikzelf hou daar ook van) vaak de neiging hebben om als die ander dat níet doet, over 'm heen te lopen. Op een gegeven moment verlies je dan ook 't respect voor de ander. Ik vind 't niet 't mooiste aspect van mijn karakter, maar ik weet dat ik een dociel iemand compleet ondersneeuw. Ik heb geen zin om constant de ander te bevestigen en ik heb geen zin om uit de ander te trekken wat die voor mening heeft en constant bang te zijn dat k de ander misschien pijn doe met iets wat ik zeg, en dat ik dan ook nog zelf moet vragen of dat misschien zo is. Ik heb liever iemand die zelf zijn grenzen duidelijk aangeeft en bij wie ik weet, tot hier en neit verder. Ik vind dat prettig omdat ik dan niet bang hoef te zijn dat ik over zijn grenzen heenga.
Aan de andere kant weet ik ook bijna zeker dat als ik zelf mijn grenzen niet aangeef, mijn vriend over mij heen zou lopen, zondermeer zou accepteren dat ik bepaalde dingen pik. Daar zou hij echt niet om gaan liggen zeuren 'voel je je wel prettig als ik dit of dat doe?'. Nee, als ik het niet aangeef, vraagt hij ook niet denk ik. Tot hij me zat is, omdat ik een dociel doosje ben geworden.
Als je dat niet wil is 't enige wat je kan doen gruwelijk boos worden. Schreeuwen, deuren slaan en 'm laten weten dat je verdomme geen cavia bent die hij zo in een hoek kan smijten en dat als hij zo over iemand wil praten dat hij dat maar over zijn moeder doet maar dat jíj dat niet pikt. Alleen dan denk ik dat je iets van respect terug kan winnen.
Ik denk dat mensen die houden van iemand die tegengas geeft (ikzelf hou daar ook van) vaak de neiging hebben om als die ander dat níet doet, over 'm heen te lopen. Op een gegeven moment verlies je dan ook 't respect voor de ander. Ik vind 't niet 't mooiste aspect van mijn karakter, maar ik weet dat ik een dociel iemand compleet ondersneeuw. Ik heb geen zin om constant de ander te bevestigen en ik heb geen zin om uit de ander te trekken wat die voor mening heeft en constant bang te zijn dat k de ander misschien pijn doe met iets wat ik zeg, en dat ik dan ook nog zelf moet vragen of dat misschien zo is. Ik heb liever iemand die zelf zijn grenzen duidelijk aangeeft en bij wie ik weet, tot hier en neit verder. Ik vind dat prettig omdat ik dan niet bang hoef te zijn dat ik over zijn grenzen heenga.
Aan de andere kant weet ik ook bijna zeker dat als ik zelf mijn grenzen niet aangeef, mijn vriend over mij heen zou lopen, zondermeer zou accepteren dat ik bepaalde dingen pik. Daar zou hij echt niet om gaan liggen zeuren 'voel je je wel prettig als ik dit of dat doe?'. Nee, als ik het niet aangeef, vraagt hij ook niet denk ik. Tot hij me zat is, omdat ik een dociel doosje ben geworden.
Als je dat niet wil is 't enige wat je kan doen gruwelijk boos worden. Schreeuwen, deuren slaan en 'm laten weten dat je verdomme geen cavia bent die hij zo in een hoek kan smijten en dat als hij zo over iemand wil praten dat hij dat maar over zijn moeder doet maar dat jíj dat niet pikt. Alleen dan denk ik dat je iets van respect terug kan winnen.
zaterdag 19 januari 2008 om 02:58
quote:ontdekster schreef op 19 januari 2008 @ 01:43:
ik toch onmogelijk een relatie kan hebben metiemand die mij niet geweldig vindt.
Dan heb je toch geen gelijkwaardige relatie?
Wat een inzicht zo midden in de nacht Ontdekster.
Jij bent 22, ik 40 en wat ik geleerd heb vanaf dat ik pakweg 22 was is dat je als mens eigenlijk altijd op zoek bent naar een levenspartner die iedere dag juichend wakker wordt omdat hij met jou verkering heeft. Gewoon omdat je zo goed bij elkaar past en omdat er altijd een fikse basis is om op terug te vallen als het eens even niet zo makkelijk gaat allemaal.
Die basis, daar gaat het om en zoals Korenwolf al wijs opmerkte, daarvoor is liefde niet genoeg. Er zijn legio mensen die ik ontzettend lief vind, waar ik zelfs van hou maar met wie ik niet samen zou kunnen leven. Bij gebrek aan fundament. Ik heb zelfs met mannen samengeleefd waar ik van hield en met wie ik een fundament van lik m'n vestje had en hoe hard je het ook probeert, hoe hard je ook gaat werken, als dat fundament er niet ligt dan komt het er ook niet meer, of je moet je hele relatie lang moeten willen knokken natuurlijk. Dan is je fundament je gevecht om het fundament. Moet je wel zin in hebben.
Daarbij (stokpaard) is je relatie natuurlijk geen baan. Werken doe je bij de baas en o meissie, dat is zo ontzettend waar. Ik snap heus wel dat je met werken je best doen bedoelt, er samen tegenaan gaan en hopen op verbetering maar dat is dan wel een gezamelijk project, niet iets van jou alleen. Om in zakelijke termen te blijven; de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.
Als een van de twee heel hard gaat werken en de andere kijkt dat zo'n beetje aan en gaat zitten wachten op verbetering dan heeft al dat gewerk geen enkele zin. Dan zit je inderdaad, zoals je zelf al opmerkte, in een ongelijkwaadige relatie.
Je vriend zal best een goede man zijn, daar twijfel ik niet aan maar of hij nou nog erg veel zin heeft in een relatie met jou, daar twijfel ik wel aan. Snap je wat ik bedoel?
ik toch onmogelijk een relatie kan hebben metiemand die mij niet geweldig vindt.
Dan heb je toch geen gelijkwaardige relatie?
Wat een inzicht zo midden in de nacht Ontdekster.
Jij bent 22, ik 40 en wat ik geleerd heb vanaf dat ik pakweg 22 was is dat je als mens eigenlijk altijd op zoek bent naar een levenspartner die iedere dag juichend wakker wordt omdat hij met jou verkering heeft. Gewoon omdat je zo goed bij elkaar past en omdat er altijd een fikse basis is om op terug te vallen als het eens even niet zo makkelijk gaat allemaal.
Die basis, daar gaat het om en zoals Korenwolf al wijs opmerkte, daarvoor is liefde niet genoeg. Er zijn legio mensen die ik ontzettend lief vind, waar ik zelfs van hou maar met wie ik niet samen zou kunnen leven. Bij gebrek aan fundament. Ik heb zelfs met mannen samengeleefd waar ik van hield en met wie ik een fundament van lik m'n vestje had en hoe hard je het ook probeert, hoe hard je ook gaat werken, als dat fundament er niet ligt dan komt het er ook niet meer, of je moet je hele relatie lang moeten willen knokken natuurlijk. Dan is je fundament je gevecht om het fundament. Moet je wel zin in hebben.
Daarbij (stokpaard) is je relatie natuurlijk geen baan. Werken doe je bij de baas en o meissie, dat is zo ontzettend waar. Ik snap heus wel dat je met werken je best doen bedoelt, er samen tegenaan gaan en hopen op verbetering maar dat is dan wel een gezamelijk project, niet iets van jou alleen. Om in zakelijke termen te blijven; de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.
Als een van de twee heel hard gaat werken en de andere kijkt dat zo'n beetje aan en gaat zitten wachten op verbetering dan heeft al dat gewerk geen enkele zin. Dan zit je inderdaad, zoals je zelf al opmerkte, in een ongelijkwaadige relatie.
Je vriend zal best een goede man zijn, daar twijfel ik niet aan maar of hij nou nog erg veel zin heeft in een relatie met jou, daar twijfel ik wel aan. Snap je wat ik bedoel?
zaterdag 19 januari 2008 om 09:46
[quote]ontdekster schreef op 19 januari 2008 @ 00:50:
Heej Hallo:
Heb jij het uitgemaakt met die ex of hij met jou?
En hoe kijk je daar nu op terug? Als belachelijk zeker? dat hij dat vond?
Gisteravond was mijn batterij op (computer en van mezelf), dus ben gaan slapen. Ik zal nu even antwoord geven.
Ik heb het initiatief genomen om het uit te maken, maar eigenlijk zag hij ook in dat het nergens toe leed. We hielden van elkaar en hadden ook heel veel gemeen hoor, vonden dezelfde dingen belangrijk in het leven, hadden zelfde interesses. Hadden nooit openlijk ruzies, maar wel veel irritaties. Maar nog steeds vind ik hem een heel fijn persoon.
Hoe ik er op terugkijk? Ach het was echt niet zo 'zijn schuld' hoor. Ikzelf wilde hem misschien ook wel veranderen, vond het ook moeijlijk te accepteren dat hij in bepaalde dingen toch heel anders was. Maar inderdaad ik denk wel dat ik in het begin van de relatie (ik had dezelfde leeftijd als jij nu) teveel mezelf heb willen aanpassenen daar heb ik wel spijt van. En uiteindelijk voelde ik me niet 100% geaccpteerd zoals ik ben.
Wat Margaretha vertelde kan ik me ook goed voorstellen, ik had dat met mijn eerste vriendje, die sneeuwde ik volledig onder. Hij had mij op z'n voetstuk staan, dat ik echt bang was dat ik hem op een gegeven moment enorm zou kwetsen, omdat ik over hem heen zou walsen. Ik weet niet of ik da nu ook nog zou doen, maar toen wel. Dus heb ik het uitgemaakt voordat het erger kon worden. Dat was heel moeilijk voor hem toen, maar ik was echt heel opgelucht. Maar dat was ookweer een heel fijn persoon op zich hoor, zal geen slecht woord over hem spreken.
Krengiserweer:
Ik ben gewoon te mieterig om het aan hem op te biechten dat ik zijn mail gelezen heb, ik zit hier nu lekker als een freak achter mijn computertje te typen... lekker veilig.... verdomme...
Maar ik weet wel dat ik me nu nog onprettiger wat betreft seks ga voelen. We hebben het in 3 mnd max 3x gedaan.. Ik denk dat ik het voor mezelf nu maar een tijd ga afhouden.. ik heb nu echt zoiets van laat nu helemaal maar zitten.
Waarom zou je hem straffen met seks. Of jezelf? Kijk als jij je er onprettig bij voelt kan ik me voorstellen dat je niet wilt, maar ik zou het niet als 'gereedschap' gebruiken om jullie problemen op te lossen/ uit te vechten
Heej Hallo:
Heb jij het uitgemaakt met die ex of hij met jou?
En hoe kijk je daar nu op terug? Als belachelijk zeker? dat hij dat vond?
Gisteravond was mijn batterij op (computer en van mezelf), dus ben gaan slapen. Ik zal nu even antwoord geven.
Ik heb het initiatief genomen om het uit te maken, maar eigenlijk zag hij ook in dat het nergens toe leed. We hielden van elkaar en hadden ook heel veel gemeen hoor, vonden dezelfde dingen belangrijk in het leven, hadden zelfde interesses. Hadden nooit openlijk ruzies, maar wel veel irritaties. Maar nog steeds vind ik hem een heel fijn persoon.
Hoe ik er op terugkijk? Ach het was echt niet zo 'zijn schuld' hoor. Ikzelf wilde hem misschien ook wel veranderen, vond het ook moeijlijk te accepteren dat hij in bepaalde dingen toch heel anders was. Maar inderdaad ik denk wel dat ik in het begin van de relatie (ik had dezelfde leeftijd als jij nu) teveel mezelf heb willen aanpassenen daar heb ik wel spijt van. En uiteindelijk voelde ik me niet 100% geaccpteerd zoals ik ben.
Wat Margaretha vertelde kan ik me ook goed voorstellen, ik had dat met mijn eerste vriendje, die sneeuwde ik volledig onder. Hij had mij op z'n voetstuk staan, dat ik echt bang was dat ik hem op een gegeven moment enorm zou kwetsen, omdat ik over hem heen zou walsen. Ik weet niet of ik da nu ook nog zou doen, maar toen wel. Dus heb ik het uitgemaakt voordat het erger kon worden. Dat was heel moeilijk voor hem toen, maar ik was echt heel opgelucht. Maar dat was ookweer een heel fijn persoon op zich hoor, zal geen slecht woord over hem spreken.
Krengiserweer:
Ik ben gewoon te mieterig om het aan hem op te biechten dat ik zijn mail gelezen heb, ik zit hier nu lekker als een freak achter mijn computertje te typen... lekker veilig.... verdomme...
Maar ik weet wel dat ik me nu nog onprettiger wat betreft seks ga voelen. We hebben het in 3 mnd max 3x gedaan.. Ik denk dat ik het voor mezelf nu maar een tijd ga afhouden.. ik heb nu echt zoiets van laat nu helemaal maar zitten.
Waarom zou je hem straffen met seks. Of jezelf? Kijk als jij je er onprettig bij voelt kan ik me voorstellen dat je niet wilt, maar ik zou het niet als 'gereedschap' gebruiken om jullie problemen op te lossen/ uit te vechten
anoniem_58421 wijzigde dit bericht op 19-01-2008 09:51
Reden: dingen weggehaald
Reden: dingen weggehaald
% gewijzigd
zaterdag 19 januari 2008 om 09:58
quote:eleonora schreef op 19 januari 2008 @ 02:58:
[...]
Daarbij (stokpaard) is je relatie natuurlijk geen baan. Werken doe je bij de baas en o meissie, dat is zo ontzettend waar. Ik snap heus wel dat je met werken je best doen bedoelt, er samen tegenaan gaan en hopen op verbetering maar dat is dan wel een gezamelijk project, niet iets van jou alleen. Om in zakelijke termen te blijven; de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.
Als een van de twee heel hard gaat werken en de andere kijkt dat zo'n beetje aan en gaat zitten wachten op verbetering dan heeft al dat gewerk geen enkele zin. Dan zit je inderdaad, zoals je zelf al opmerkte, in een ongelijkwaadige relatie.
Je vriend zal best een goede man zijn, daar twijfel ik niet aan maar of hij nou nog erg veel zin heeft in een relatie met jou, daar twijfel ik wel aan. Snap je wat ik bedoel?
Dit doet me denken aan het einde van mijn vorige relatie. Ik deed mijn best inderdaad en paste me aan (voor mijn gevoel) en had het idee dan er vannuit zijn richting niks kwam. Dat frustreerde mij dan weer en ging weer een tegenovergestelde houding aannemen zo van: "als jij niet de moeite kunt opbrengen om in te zien dat ik anders ben dan jij, dan heb ik ook geen zin om dat voor jou te doen". Allemaal niet erg constructief.
Eerlijk gezegd speelde er ook mee dat ik in het buitenland wilde wonen en hij Nederland niet wilde verlaen, wat ook een praktische kant was van het verhaal om het uit te maken, maar goed.
Ben je soms bang om alleen te zijn? Het einde van iets kan ook weer het begin van iets nieuws zijn hoor. (Ja, lekker vaag, ik weet het). Maar blijf niet bij iemand waarbij je het gevoel hebt jezelf niet te mogen zijn.
[...]
Daarbij (stokpaard) is je relatie natuurlijk geen baan. Werken doe je bij de baas en o meissie, dat is zo ontzettend waar. Ik snap heus wel dat je met werken je best doen bedoelt, er samen tegenaan gaan en hopen op verbetering maar dat is dan wel een gezamelijk project, niet iets van jou alleen. Om in zakelijke termen te blijven; de neuzen moeten wel dezelfde kant op staan.
Als een van de twee heel hard gaat werken en de andere kijkt dat zo'n beetje aan en gaat zitten wachten op verbetering dan heeft al dat gewerk geen enkele zin. Dan zit je inderdaad, zoals je zelf al opmerkte, in een ongelijkwaadige relatie.
Je vriend zal best een goede man zijn, daar twijfel ik niet aan maar of hij nou nog erg veel zin heeft in een relatie met jou, daar twijfel ik wel aan. Snap je wat ik bedoel?
Dit doet me denken aan het einde van mijn vorige relatie. Ik deed mijn best inderdaad en paste me aan (voor mijn gevoel) en had het idee dan er vannuit zijn richting niks kwam. Dat frustreerde mij dan weer en ging weer een tegenovergestelde houding aannemen zo van: "als jij niet de moeite kunt opbrengen om in te zien dat ik anders ben dan jij, dan heb ik ook geen zin om dat voor jou te doen". Allemaal niet erg constructief.
Eerlijk gezegd speelde er ook mee dat ik in het buitenland wilde wonen en hij Nederland niet wilde verlaen, wat ook een praktische kant was van het verhaal om het uit te maken, maar goed.
Ben je soms bang om alleen te zijn? Het einde van iets kan ook weer het begin van iets nieuws zijn hoor. (Ja, lekker vaag, ik weet het). Maar blijf niet bij iemand waarbij je het gevoel hebt jezelf niet te mogen zijn.
zaterdag 19 januari 2008 om 10:16
Oh, en ik bedacht me nog iets....Je schreef dat hij verbaal sterker is......Tja, dat heeft natuurlijk niks te maken met hoe je je geliefde moet behandelen.
Als hij verbaal sterker is, is hij verbaal sterker, niet meer en niet minder. Dat zegt niks over de geldigheid van jouw gevoelens.
Mijn vorige vriend had er een handje van om van een gesprek over gevoel, een rationele discussie te maken. Iets wat me nu totaal absurd voorkomt. En dus mijn gevoelens 'weg te redeneren' met rationele argumenten. Nu kan dat soms ook wel goed uitkomen, bijvoorbeeld een zenuwachtig gevoel verstandelijke 'weg te redeneren', maar dat is niet wat ik hier bedoel. Maar als je zegt: Ik voel me verdrietig en de andere persoon zegt; Jij kan je helemaal niet verdrietig voelen, want alles gaat goed met je. Of wanneer je 'moet gaan 'bewijzen' dat je je ondergesneeuwd voelt wanneer je dat aankaart. Tja, dat is natuurlijk raar, dan gaat het niet meer om wat je voelt en het daar over te hebben, maar dan moet je je gevoelens eerst gaan verdedigen.
Ik weet niet of jouw vriend dit ook doet, maar achteraf vind ik het een teken van niet naar de andere luisteren en je niet willen verplaatsen in de ander.
Sterker nog, ik vind dat als jij degenen bent in een relatie die verbaal sterker is, je de verantwoordleijkheid hebt de andere persoon zo goed mogelijk zijn/haar zegje te laten doen en die persoon in zijn/haar waarde te laten en niet op kleine puntjes proberen 'te pakken'. Dat doe je maar in de kroeg als je een discussie hebt met vrienden ofzo. Als het gaat om gevoelens, gaat het niet om 'wie krijgt er geljk'. Het gaat erom dat je je gevoelens met elkaar deelt.
En ik weet dit natuurlijk allemaal zo goed, omdat ikzelf ook zo ben (of was). Ik denk dat ik wel in de categorie 'verbaal sterk' pas. Ken alle truukjes om iemand 'klem te lullen' (Dingen in het belachelijke trekken, iemand op een kleine verspreking pakken, dingen als 'algemene waarheid' verkondigen ("Je weet toch zelf ook wel", "Je moet toch toegeven dat"), heb een grote woordenschat. Maar ja, het zijn vaak maar truukjes en hebben niks te maken met communicatie weet ik nu. Het is ook iets waarvan ikzelf steeds minder onder de indruk ben en ik ben dan ook blij wanneer mensen tegen me zeggen dat ik goed kan luisteren! Want dat is soms veel moeilijker!
nou ja, misschien een beetje uitgeweid over een kleine opmerking van je. maar het zegt misschien wel iets over jullie manier van communiceren.
Als hij verbaal sterker is, is hij verbaal sterker, niet meer en niet minder. Dat zegt niks over de geldigheid van jouw gevoelens.
Mijn vorige vriend had er een handje van om van een gesprek over gevoel, een rationele discussie te maken. Iets wat me nu totaal absurd voorkomt. En dus mijn gevoelens 'weg te redeneren' met rationele argumenten. Nu kan dat soms ook wel goed uitkomen, bijvoorbeeld een zenuwachtig gevoel verstandelijke 'weg te redeneren', maar dat is niet wat ik hier bedoel. Maar als je zegt: Ik voel me verdrietig en de andere persoon zegt; Jij kan je helemaal niet verdrietig voelen, want alles gaat goed met je. Of wanneer je 'moet gaan 'bewijzen' dat je je ondergesneeuwd voelt wanneer je dat aankaart. Tja, dat is natuurlijk raar, dan gaat het niet meer om wat je voelt en het daar over te hebben, maar dan moet je je gevoelens eerst gaan verdedigen.
Ik weet niet of jouw vriend dit ook doet, maar achteraf vind ik het een teken van niet naar de andere luisteren en je niet willen verplaatsen in de ander.
Sterker nog, ik vind dat als jij degenen bent in een relatie die verbaal sterker is, je de verantwoordleijkheid hebt de andere persoon zo goed mogelijk zijn/haar zegje te laten doen en die persoon in zijn/haar waarde te laten en niet op kleine puntjes proberen 'te pakken'. Dat doe je maar in de kroeg als je een discussie hebt met vrienden ofzo. Als het gaat om gevoelens, gaat het niet om 'wie krijgt er geljk'. Het gaat erom dat je je gevoelens met elkaar deelt.
En ik weet dit natuurlijk allemaal zo goed, omdat ikzelf ook zo ben (of was). Ik denk dat ik wel in de categorie 'verbaal sterk' pas. Ken alle truukjes om iemand 'klem te lullen' (Dingen in het belachelijke trekken, iemand op een kleine verspreking pakken, dingen als 'algemene waarheid' verkondigen ("Je weet toch zelf ook wel", "Je moet toch toegeven dat"), heb een grote woordenschat. Maar ja, het zijn vaak maar truukjes en hebben niks te maken met communicatie weet ik nu. Het is ook iets waarvan ikzelf steeds minder onder de indruk ben en ik ben dan ook blij wanneer mensen tegen me zeggen dat ik goed kan luisteren! Want dat is soms veel moeilijker!
nou ja, misschien een beetje uitgeweid over een kleine opmerking van je. maar het zegt misschien wel iets over jullie manier van communiceren.
zaterdag 19 januari 2008 om 10:23
Lieve ontdekster, volgens mij word je er niet gelukkiger van als je jezelf probeert te veranderen in iemand waar hij graag een relatie mee wil. Waarom heeft hij eigenlijk een relatie met je, wat vindt hij leuk aan jou, waarom is hij ooit verliefd op je geworden? En waarom is dat nu allemaal niet goed genoeg meer en zou jij je daarom aan hem moeten aanpassen? Liefde is elkaar accepteren zoals je bent, ook al heeft de ander eigenschappen die je liever niet in een partner zou zien. Door die eigenschappen weg te drukken of ze proberen te veranderen ontken je je eigen aard. Is hij dat waard? Wil jij jezelf verloochenen om hem terwille te zijn? Sterkte meis!
zaterdag 19 januari 2008 om 12:57
Houden van is toch elkaar accepteren zoals je bent? En niet elkaar willen veranderen?? Of ben ik nou gek?? Tuuk moet je je in een bepaalde mate aanpassen aan de ander, maar om nou je hele persoonlijkheid te veranderen, gaat wat ver.. Lijkt me geen goede basis voor een relatie: ik blijf bij je mits je je persoonlijkheid verandert. Relatie lijkt mij gedoemd te mislukken, ik zou er geen heil meer in zien en kappen. Liever gelukkig alleen, dan ongelukkig samen!
