Relaties
alle pijlers
Ik val op vrouwen, wat moet ik met die gevoelens?
dinsdag 2 april 2024 om 00:20
Een nieuwe nick voor alle zekerheid.
Ik heb zo lang nagedacht of ik dit durfde te posten.
Ik ben erg lang in verwarring geweest over mijn seksuele oriëntatie. Al zo lang ik weet word ik het vaakst en het meest intens verliefd op vrouwen, maar seksueel val ik juist bijna alleen op mannen (kan daar ook wel verliefd op worden maar minder snel).
Ik begreep mezelf daarin nooit. De labels hetero, homo, bi, ze pasten mij niet.
Totdat een jaar of 4 geleden alles ineens exact op zijn plek viel. Het heeft een naam wat ik ben. Biromantisch biseksueel: maar romantisch val ik voor pakweg 80% op vrouwen, compleet hoteldebotel vlinders in de buik en de hele dag aan haar denken, maar seksueel val ik juist 90% op mannen (met heel heel soms ook een verliefdheid).
Ik ben nooit uit de kast gekomen, mede omdat ik bovenstaande lang zelf niet zo heb kunnen duiden. Ik negeerde mijn lesbische kant, werd als twintiger verliefd op mijn man, we zijn 20 jaar samen en we hebben een gezin. We hebben het goed, klikken op alle vlakken. Eind goed al goed.
Maar toch knaagt het. Ik heb mijn leven lang mijn verlangens verzwegen. Verliefdheden op vrouwen zijn nooit wederzijds geweest. Nooit opgebiecht maar wel opgelet en er was nooit ook maar een glimp van een signaal. Maar ik denk stiekem zo vaak ‘wat als?’ Ik word soms gek van mezelf.
Mijn man kent deze kant van mij ook niet, want eerst kon ik er zelf geen woorden aan geven en na al die jaren voelt het raar. Ik ben gewend dit stil te houden en ben bang voor wat ik overhoop zou halen. Nu zijn mijn gedachten vrij. Maar wat doet het met onze relatie als ik dit wel vertel, wat moet hij hiermee? Gaat zijn beeld van mij wankelen, waarover gaat hij (door)vragen? Lijkt het of ik vreemd wil gaan? Wil ik dat? Ik wil onze levens niet overhoop halen. En er is geen concrete aanleiding. Ja, er is ook nu een vrouw die ik erg leuk vind maar ook dat gaat niks worden.
Al sta ik ook niet voor mezelf in als dat wel wederzijds zou zijn. En daarin schrik ik soms ook wel van mezelf. Ik zou zo eigenlijk ook zo graag willen weten hoe het is om met een vrouw te zijn. Niet zozeer een avontuurtje maar een liefdesrelatie. Maar dat kan niet. Soms hoop ik dat mijn huidige relatie stukloopt enkel zodat ik dat zou kunnen uitzoeken. Maar die wens is toch eigenlijk onethisch en er zijn kinderen in het spel, dus zwijg ik maar weer verder en stop het weg.
Kortom voor de buitenwereld ben ik hetero, van binnen voel ik me queer. Die queerkant van mij wil uitbreken maar dat gaat eigenlijk niet, en het zeurt en schuurt steeds meer met de jaren. Ik zet geen stap buiten de lijntjes, nooit gedaan, maar van binnen voelt het zo eenzaam.
Er is geen quick fix, dat besef ik. Het voelt ook alsof ik de enige ben in deze situatie, dus misschien zoek ik dat wel het meeste: herkenning.
Ik heb zo lang nagedacht of ik dit durfde te posten.
Ik ben erg lang in verwarring geweest over mijn seksuele oriëntatie. Al zo lang ik weet word ik het vaakst en het meest intens verliefd op vrouwen, maar seksueel val ik juist bijna alleen op mannen (kan daar ook wel verliefd op worden maar minder snel).
Ik begreep mezelf daarin nooit. De labels hetero, homo, bi, ze pasten mij niet.
Totdat een jaar of 4 geleden alles ineens exact op zijn plek viel. Het heeft een naam wat ik ben. Biromantisch biseksueel: maar romantisch val ik voor pakweg 80% op vrouwen, compleet hoteldebotel vlinders in de buik en de hele dag aan haar denken, maar seksueel val ik juist 90% op mannen (met heel heel soms ook een verliefdheid).
Ik ben nooit uit de kast gekomen, mede omdat ik bovenstaande lang zelf niet zo heb kunnen duiden. Ik negeerde mijn lesbische kant, werd als twintiger verliefd op mijn man, we zijn 20 jaar samen en we hebben een gezin. We hebben het goed, klikken op alle vlakken. Eind goed al goed.
Maar toch knaagt het. Ik heb mijn leven lang mijn verlangens verzwegen. Verliefdheden op vrouwen zijn nooit wederzijds geweest. Nooit opgebiecht maar wel opgelet en er was nooit ook maar een glimp van een signaal. Maar ik denk stiekem zo vaak ‘wat als?’ Ik word soms gek van mezelf.
Mijn man kent deze kant van mij ook niet, want eerst kon ik er zelf geen woorden aan geven en na al die jaren voelt het raar. Ik ben gewend dit stil te houden en ben bang voor wat ik overhoop zou halen. Nu zijn mijn gedachten vrij. Maar wat doet het met onze relatie als ik dit wel vertel, wat moet hij hiermee? Gaat zijn beeld van mij wankelen, waarover gaat hij (door)vragen? Lijkt het of ik vreemd wil gaan? Wil ik dat? Ik wil onze levens niet overhoop halen. En er is geen concrete aanleiding. Ja, er is ook nu een vrouw die ik erg leuk vind maar ook dat gaat niks worden.
Al sta ik ook niet voor mezelf in als dat wel wederzijds zou zijn. En daarin schrik ik soms ook wel van mezelf. Ik zou zo eigenlijk ook zo graag willen weten hoe het is om met een vrouw te zijn. Niet zozeer een avontuurtje maar een liefdesrelatie. Maar dat kan niet. Soms hoop ik dat mijn huidige relatie stukloopt enkel zodat ik dat zou kunnen uitzoeken. Maar die wens is toch eigenlijk onethisch en er zijn kinderen in het spel, dus zwijg ik maar weer verder en stop het weg.
Kortom voor de buitenwereld ben ik hetero, van binnen voel ik me queer. Die queerkant van mij wil uitbreken maar dat gaat eigenlijk niet, en het zeurt en schuurt steeds meer met de jaren. Ik zet geen stap buiten de lijntjes, nooit gedaan, maar van binnen voelt het zo eenzaam.
Er is geen quick fix, dat besef ik. Het voelt ook alsof ik de enige ben in deze situatie, dus misschien zoek ik dat wel het meeste: herkenning.
dinsdag 2 april 2024 om 22:21
Nee nee, wacht. Niet ík, maar (in enige mate) mijn partner. Ik heb mijzelf nooit als aseksueel beschouwd. Wel is vanaf het begin open en eerlijk besproken in hoeverre seks voor mij "belangrijk" is. Maar omdat mijn geaardheid wel biromantisch maar veel minder biseksueel is, dacht ik: Hoe moeilijk kan het zijn? En moeilijk is het ook niet. Het kost me geen enkele moeite om nooit aan een andere vrouw te denken, maar is dit vanuit mij (richting mezelf of partner) dan wel helemaal eerlijk? Ook al verlangt mijn partner ook geen seksuele relatie met mij?bijtie schreef: ↑02-04-2024 22:05Wacht ik dacht dat dit hypothetisch was maar je hebt het over jouw relatie?
Als je partner idd niet anders weet dan dat je a-seksueel bent, en jij dacht dat zelf ooit ook misschien, maar nu ontdek je andere gevoelens, dan houd je dat imposter gevoel als het niet besproken kan worden. Of de relatie zoiets kan dragen weet je niet van tevoren. Maar wat is het alternatief, je leven lang geheime gevoelens in je relatie en het gevoel dat je een bedrieger bent. Heb je dan nog een gelukkige relatie samen?
Als één van de twee aseksueel is, is het dan niet wel zo eerlijk dat de ander tenminste wel tot haar of hem is aangetrokken? Of zou dat het alleen maar moeilijker maken en is dit een geluk bij een ongeluk? Bij een aseksuele man als partner had ik me namelijk persoonlijk afgewezen gevoeld terwijl hij daar ook niks aan kan doen.
dinsdag 2 april 2024 om 22:23
Aromatisch geworden, haha, zo kan 1 letter meer of minder ineens een wereld van verschil in betekenis zijn! 
Maar dat terzijde.
Het is inderdaad wel een balanskwestie. Het heeft altijd wel enigszins in mijn gedachten gespeeld maar ik heb het altijd weggestopt zoveel als ik kon. Want immers toch hopeloze verliefdheid dus waarom zou ik die moeten opbiechten, het dient geen doel, ik houd die struggle wel in mezelf. Dat is altijd mijn logica geweest.
En ik heb het lang weggezet als minder echt en met minder bestaansrecht, ik probeerde het weg te redeneren want niet seksueel geïnteresseerd.
En ik had toch een goede relatie dus niet zeuren.
Naarmate mijn relatie wat vlakker is geworden en ik de woorden heb gevonden voor mijn eigen gevoel en dat meer voor mezelf heb erkend, slaat de weegschaal door naar een andere kant. En niet een waar ik gelukkig van word.
Het nooit hebben kunnen experimenteren speelt daar zeker wel in mee. Al weet ik uiteraard niet hoe het dan wel geweest zou zijn.
Ik voel me vaak wel een beetje jaloers op lesbische stellen, niet op henzelf persoonlijk maar het feit dát ze die relatie hebben.
Maar dat terzijde.
Het is inderdaad wel een balanskwestie. Het heeft altijd wel enigszins in mijn gedachten gespeeld maar ik heb het altijd weggestopt zoveel als ik kon. Want immers toch hopeloze verliefdheid dus waarom zou ik die moeten opbiechten, het dient geen doel, ik houd die struggle wel in mezelf. Dat is altijd mijn logica geweest.
En ik heb het lang weggezet als minder echt en met minder bestaansrecht, ik probeerde het weg te redeneren want niet seksueel geïnteresseerd.
En ik had toch een goede relatie dus niet zeuren.
Naarmate mijn relatie wat vlakker is geworden en ik de woorden heb gevonden voor mijn eigen gevoel en dat meer voor mezelf heb erkend, slaat de weegschaal door naar een andere kant. En niet een waar ik gelukkig van word.
Het nooit hebben kunnen experimenteren speelt daar zeker wel in mee. Al weet ik uiteraard niet hoe het dan wel geweest zou zijn.
Ik voel me vaak wel een beetje jaloers op lesbische stellen, niet op henzelf persoonlijk maar het feit dát ze die relatie hebben.
dinsdag 2 april 2024 om 22:46
Autocorrect aangepast. 
Ja, ik ervaar het (soms) ook als een ingewikkelde puzzel. Ik heb geen last van jaloezie richting heterostelletjes. Daarvan kom je er ook zóveel tegen op een dag dat het me nauwelijks nog opvalt. Wat dat betreft kan ik me voorstellen dat dat voor jou, TO, anders is. Dat als je een keer een v/v stel ziet in restaurants, op het strand, bij een vakantiehuisje etc. dat het even door je hoofd zou kunnen schieten: dat had voor mij eigenlijk gekund, hoe zou dat voor mij geweest zijn? Althans, zo stel ik mij dat een beetje voor...
Ik weet niet of ik er in de praktijk echt last van heb of onder lijd, maar jouw topic zette mij wel weer even aan het denken dat ik hier dus mijn gedachten, fantasieën en overpeinzingen wel eens over heb.
Ja, ik ervaar het (soms) ook als een ingewikkelde puzzel. Ik heb geen last van jaloezie richting heterostelletjes. Daarvan kom je er ook zóveel tegen op een dag dat het me nauwelijks nog opvalt. Wat dat betreft kan ik me voorstellen dat dat voor jou, TO, anders is. Dat als je een keer een v/v stel ziet in restaurants, op het strand, bij een vakantiehuisje etc. dat het even door je hoofd zou kunnen schieten: dat had voor mij eigenlijk gekund, hoe zou dat voor mij geweest zijn? Althans, zo stel ik mij dat een beetje voor...
Ik weet niet of ik er in de praktijk echt last van heb of onder lijd, maar jouw topic zette mij wel weer even aan het denken dat ik hier dus mijn gedachten, fantasieën en overpeinzingen wel eens over heb.
dinsdag 2 april 2024 om 22:56
Hey TO, ik heb niet het hele topic gelezen. Maar ik ken wel een stel in mijn directe omgeving heel goed, zij hebben dezelfde situatie doorgemaakt als jij nu. Na jaren huwelijk kwam de dame uit de kast, haar partner heeft dat heel positief opgepakt. Het was even een schok, maar er was nog wel veel liefde tussen deze twee. Samen zijn ze naar een relatietherapeut gegaan om hier samen wat van te maken. Langzaam maar zeker heeft hij haar steeds meer de ruimte kunnen geven om te ontdekken.
Intussen heeft deze vrouw naast haar huwelijk met deze vriend van mij een vriendin. Een polyamoureuze (spel ik dat goed?) relatie is het nu dus. Het werkt voor alledrie heel goed, ik denk ook doordat er veel openheid is en alles uitgesproken kan worden.
Ik vond het een mooi voorbeeld van de praktijk waarin het dus kan werken, dat wilde ik je nog graag even delen voordat ik nu mijn bed in ga duiken.
Intussen heeft deze vrouw naast haar huwelijk met deze vriend van mij een vriendin. Een polyamoureuze (spel ik dat goed?) relatie is het nu dus. Het werkt voor alledrie heel goed, ik denk ook doordat er veel openheid is en alles uitgesproken kan worden.
Ik vond het een mooi voorbeeld van de praktijk waarin het dus kan werken, dat wilde ik je nog graag even delen voordat ik nu mijn bed in ga duiken.
dinsdag 2 april 2024 om 23:03
Ja precies dat!Olea schreef: ↑02-04-2024 22:46Autocorrect aangepast.
Ja, ik ervaar het (soms) ook als een ingewikkelde puzzel. Ik heb geen last van jaloezie richting heterostelletjes. Daarvan kom je er ook zóveel tegen op een dag dat het me nauwelijks nog opvalt. Wat dat betreft kan ik me voorstellen dat dat voor jou, TO, anders is. Dat als je een keer een v/v stel ziet in restaurants, op het strand, bij een vakantiehuisje etc. dat het even door je hoofd zou kunnen schieten: dat had voor mij eigenlijk gekund, hoe zou dat voor mij geweest zijn? Althans, zo stel ik mij dat een beetje voor...
En een soort van ergens willen zeggen ‘joehoe ik hoor ook bij jullie!’ Maar dat niet doen want het slaat eigenlijk helemaal nergens op.
Ik snap wel dat je dat omgekeerd met heterostellen minder ervaart want die zijn inderdaad echt overal. Ik ken zelf niet superveel vrouw-vrouw stellen. Een paar. En dan voel ik vaak een steekje van ‘what if’ ja.
dinsdag 2 april 2024 om 23:07
Lijkt me heel eenzaam zoals jij het beschrijft, dat je iets zo fundamenteel over je identiteit vanbinnen wel heel duidelijk voelt, maar dat nooit kan uiten.
Ik heb het ook trouwens, ik ben wél seksueel tot vrouwen aangetrokken maar ik ben toch nog net ietsje liever met een man. Romantisch gezien gaat het ongeveer gelijk op, mijn verliefdheden op vrouwen zijn wel anders dan die op mannen maar ik het éne is niet 'beter' dan het andere.
Ik ben denk ik een stukje jonger maar het heeft toch lang geduurd vooraleer ik open tegen mensen durfde vertellen dat ik inderdaad biseksueel ben, ook tegen vriendinnen en zelfs partner - met wie ik een open relatie heb en met wie ik ook seks heb met andere vrouwen. Ondertussen kan ik dat wel, en het voelt voor mij echt veel, veel vrijer zo. Ik zou het toch met partner bespreken, en dan gewoon zien wat er komt, hoe hij reageert, wat er mogelijk is, wat jullie beider grenzen zijn. Dat zal vast niet van de éne dag op de andere duidelijk zijn en kan best een moeilijk proces zijn (al hoeft dat niet, geloof ik), maar ik denk (oprecht) dat je je er uiteindelijk beter bij zal voelen, zelfs als je uiteindelijk beslist toch niets met je biromantische gevoelens te doen. Het is heel uitputtend om heel de tijd alleen met iets rond te lopen, misschien is het uiten alleen al voldoende om je meer 'op je plaats' te voelen.
Ik heb het ook trouwens, ik ben wél seksueel tot vrouwen aangetrokken maar ik ben toch nog net ietsje liever met een man. Romantisch gezien gaat het ongeveer gelijk op, mijn verliefdheden op vrouwen zijn wel anders dan die op mannen maar ik het éne is niet 'beter' dan het andere.
Ik ben denk ik een stukje jonger maar het heeft toch lang geduurd vooraleer ik open tegen mensen durfde vertellen dat ik inderdaad biseksueel ben, ook tegen vriendinnen en zelfs partner - met wie ik een open relatie heb en met wie ik ook seks heb met andere vrouwen. Ondertussen kan ik dat wel, en het voelt voor mij echt veel, veel vrijer zo. Ik zou het toch met partner bespreken, en dan gewoon zien wat er komt, hoe hij reageert, wat er mogelijk is, wat jullie beider grenzen zijn. Dat zal vast niet van de éne dag op de andere duidelijk zijn en kan best een moeilijk proces zijn (al hoeft dat niet, geloof ik), maar ik denk (oprecht) dat je je er uiteindelijk beter bij zal voelen, zelfs als je uiteindelijk beslist toch niets met je biromantische gevoelens te doen. Het is heel uitputtend om heel de tijd alleen met iets rond te lopen, misschien is het uiten alleen al voldoende om je meer 'op je plaats' te voelen.
dinsdag 2 april 2024 om 23:10
Dit vind ik helemaal niet waar, dat slaat niet 'nergens op'. Zelfs op mijn werk is er een soort van solidariteit onder de LGBTQIA+'ers, ook met mij - en voor mijn collega's heb ik gewoon een doodnormale heteroseksuele relatie. Je 'hoort' er wél 'bij', en natuurlijk wil je dat graag erkend voelen. Ik denk dat je hele normale gevoelens hebt, ik zou dat echt omarmen, het is wie je bént.Sappho schreef: ↑02-04-2024 23:03Ja precies dat!
En een soort van ergens willen zeggen ‘joehoe ik hoor ook bij jullie!’ Maar dat niet doen want het slaat eigenlijk helemaal nergens op.
Ik snap wel dat je dat omgekeerd met heterostellen minder ervaart want die zijn inderdaad echt overal. Ik ken zelf niet superveel vrouw-vrouw stellen. Een paar. En dan voel ik vaak een steekje van ‘what if’ ja.
dinsdag 2 april 2024 om 23:21
En een laatste post van mij (sorry, wil je topic niet kapen maar er zit zoveel herkenbaarheid inviamia schreef: ↑02-04-2024 22:56Hey TO, ik heb niet het hele topic gelezen. Maar ik ken wel een stel in mijn directe omgeving heel goed, zij hebben dezelfde situatie doorgemaakt als jij nu. Na jaren huwelijk kwam de dame uit de kast, haar partner heeft dat heel positief opgepakt. Het was even een schok, maar er was nog wel veel liefde tussen deze twee. Samen zijn ze naar een relatietherapeut gegaan om hier samen wat van te maken. Langzaam maar zeker heeft hij haar steeds meer de ruimte kunnen geven om te ontdekken.
Intussen heeft deze vrouw naast haar huwelijk met deze vriend van mij een vriendin. Een polyamoureuze (spel ik dat goed?) relatie is het nu dus. Het werkt voor alledrie heel goed, ik denk ook doordat er veel openheid is en alles uitgesproken kan worden.
Ik vond het een mooi voorbeeld van de praktijk waarin het dus kan werken, dat wilde ik je nog graag even delen voordat ik nu mijn bed in ga duiken.
); mijn partner vond het ook eerst best vreemd dat ik zei dat ik niet alleen graag seks heb met hém en vrouwen, maar ook met vrouwen alleen en ook dat ik er verliefd op kan worden (en dat dat dus best vaak gebeurt). Hij is erg religieus-conservatief (al valt dat in de praktijk ook wel mee haha), dus dat gaf nog een extra laagje gecompliceerdheid. Ondertussen willen wij er heel graag een vrouw bij. Het is een beetje zoeken naar de naald in de hooiberg want je moet wel met z'n drieën op hetzelfde 'level' zitten, maar het lijkt erop dat er misschien toch iets zou kunnen groeien met iemand die we nu allebei al een tijdje zien. Er zijn zoveel mogelijkheden, en je moet echt niet zo ver gaan als mijn voorbeeld en dat van viamia, maar het komt volgens mij best vaak voor, dus ik kan me inderdaad best voorstellen dat een relatietherapeut kan helpen met een weg te vinden hierin. Moest dat nodig zijn.
dinsdag 2 april 2024 om 23:26
Even een leuke voorstelling pluggen over polyamorie. Zij heeft een vriend en vriendin. Daar gaat de voorstelling ook over. Ik heb me uitstekend vermaakt daar.
http://www.kirstenvanteijn.nl/
Het bestaat. Ik heb nog 2 vriendinnen die dat graag willen en in enige mate tijdelijk hebben gehad.
Maar het is complex. En daar zou ook je vriend helemaal achter moeten staan. Dat begint met het delen met hem. Je gevoelens kunnen gaandeweg ook nog veranderen.
Er zijn voor mijn gevoel ook steeds meer vrouwen zoals jij, die op ”latere” leeftijd hier echt ruimte voor willen maken, vanuit welke behoefte dan ook. Die zijn vast ook te vinden op apps.
En houdt het programma van de Pride eens in de gaten. Dat is zoveel meer dan die botenshow en keihard feesten. De hele week zijn er activiteiten. Ook lezingen of ervaringdeelgroepen. Misschien zit er iets voor je bij.
Misschien is er in je buurt wel een roze wandelclub of een andere club waar je gelijkgestemden zou kunnen tegenkomen.
Maar als je ook maar een stap zou willen zetten; deel het met je man. Je neemt zoveel afstand door het niet te doen.
http://www.kirstenvanteijn.nl/
Het bestaat. Ik heb nog 2 vriendinnen die dat graag willen en in enige mate tijdelijk hebben gehad.
Maar het is complex. En daar zou ook je vriend helemaal achter moeten staan. Dat begint met het delen met hem. Je gevoelens kunnen gaandeweg ook nog veranderen.
Er zijn voor mijn gevoel ook steeds meer vrouwen zoals jij, die op ”latere” leeftijd hier echt ruimte voor willen maken, vanuit welke behoefte dan ook. Die zijn vast ook te vinden op apps.
En houdt het programma van de Pride eens in de gaten. Dat is zoveel meer dan die botenshow en keihard feesten. De hele week zijn er activiteiten. Ook lezingen of ervaringdeelgroepen. Misschien zit er iets voor je bij.
Misschien is er in je buurt wel een roze wandelclub of een andere club waar je gelijkgestemden zou kunnen tegenkomen.
Maar als je ook maar een stap zou willen zetten; deel het met je man. Je neemt zoveel afstand door het niet te doen.
woensdag 3 april 2024 om 09:25
Hoi, hier een mee-lezer vanaf ‘de andere kant’ ( je zou m als flauwe woordgrap kunnen zien maar zo bedoel ik m niet haha)
Ik ben een vrouw die zich identificeert als lesbisch met heel heel uitzonderlijk soms lichte romantische gevoelens voor een man. Maar zo verliefd als ik op een vrouw kan worden is me nog niet overkomen met een man.
Ik heb je topic gelezen en je eenzaamheid raakt me. Ik denk dat het niet zo zeer gaat over vreemdgaan maar over een deel van je identiteit dat vraagt om ‘gezien’ te worden. We leven in een monogaam-normatieve maatschappij en dat maakt dat het snel, als je een partner hebt, het in een hokje ‘goed’ of ‘fout’ terecht komt als je het zou willen onderzoeken. Tegelijkertijd doet het ook iets met de relatie omdat het nu geen plek heeft maar wel invloed heeft op jou en de relatie . Kan me goed voorstellen dat de stap zetten heel spannend is omdat je de uitkomst niet weet.
Ik heb momenteel ook een crush/ verliefdheid op een vrouw die in een relatie is met een man en kinderen heeft. . Ik heb het idee dat ze ook met zichzelf struggled. Dat maakt ook dat ik niet echt open ben over m’n gevoelens omdat ik, toen ik enigszins openheid wilde geven ze in paniek raakte.
Zij weet dat ik op vrouwen val en dat ik ruimdenkend ben. Voor mij is het oké als zij bij haar partner blijft en een relatie met mij wil. Wat dat betreft wil ik graag haar relatie respecteren en is het voor mij vooral belangrijk dat dat ‘heel’ blijft. En ik zou haar ook alle ruimte en tijd willen geven het voor zichzelf te onderzoeken. Maar niet in het geheim waarvan partner niets weet. Het vraagt veel liefdevolle afstemming, integriteit, communicatie en betekent ook iets voor hun relatie.
Ik zou jou wel een gesprek met je partner gunnen al is dat ook heel spannend. Kan je over andere dingen goed praten met je partner?
woensdag 3 april 2024 om 22:09
Wat mooi om te lezen viamia.viamia schreef: ↑02-04-2024 22:56Hey TO, ik heb niet het hele topic gelezen. Maar ik ken wel een stel in mijn directe omgeving heel goed, zij hebben dezelfde situatie doorgemaakt als jij nu. Na jaren huwelijk kwam de dame uit de kast, haar partner heeft dat heel positief opgepakt. Het was even een schok, maar er was nog wel veel liefde tussen deze twee. Samen zijn ze naar een relatietherapeut gegaan om hier samen wat van te maken. Langzaam maar zeker heeft hij haar steeds meer de ruimte kunnen geven om te ontdekken.
Intussen heeft deze vrouw naast haar huwelijk met deze vriend van mij een vriendin. Een polyamoureuze (spel ik dat goed?) relatie is het nu dus. Het werkt voor alledrie heel goed, ik denk ook doordat er veel openheid is en alles uitgesproken kan worden.
Ik vond het een mooi voorbeeld van de praktijk waarin het dus kan werken, dat wilde ik je nog graag even delen voordat ik nu mijn bed in ga duiken.
En wat fijn dat je het hier deelt.
donderdag 4 april 2024 om 07:13
En voila. Toch iemand die eigenlijk denkt dat bi zijn betekent dat je twee relaties ‘mag’ hebben.
Er zijn misschien mensen van wie dat ‘mag’. Het klinkt nu alsof je gewoon bij je partner weg wilt. Doe dat dan.
donderdag 4 april 2024 om 23:47
En Voila, toch iemand die denkt voor de gehele maatschappij te kunnen praten dat wanneer iemand bi is, deze persoon geen twee relaties mag hebben. Dat is voor jou misschien een norm maar voor heel veel andere mensen kan dit heel anders liggen.Taskmaster schreef: ↑04-04-2024 07:13En voila. Toch iemand die eigenlijk denkt dat bi zijn betekent dat je twee relaties ‘mag’ hebben.
Er zijn misschien mensen van wie dat ‘mag’. Het klinkt nu alsof je gewoon bij je partner weg wilt. Doe dat dan.
Monogamie is een sociaal construct. Één van de normen, maar er zijn veel meer soorten vormen en maten en een heel spectrum waarop mensen, niet alleen biseksuele mensen, relaties vormgeven. Er zijn ook stellen die monogaam beginnen en in andere fases van hun relatie toch voor een andere vorm kiezen. Juist omdat het voor hen respectvol is naar elkaar. TO is nu op een punt waarop ze aan het overwegen is het met partner te bespreken. Dat vind ik een dappere overweging als je al zo lang met je seksualiteit struggled en zoekende bent naar hoe je én jezelf en open kunt zijn en hoe je je partner kunt respecteren.
Haar hele schrijven vind ik genuanceerd en betuigt voor mij dat ze juist oprecht zoekende is hoe hier mee om te gaan.
vrijdag 5 april 2024 om 09:20
sterrenstof schreef: ↑04-04-2024 23:47En Voila, toch iemand die denkt voor de gehele maatschappij te kunnen praten dat wanneer iemand bi is, deze persoon geen twee relaties mag hebben. Dat is voor jou misschien een norm maar voor heel veel andere mensen kan dit heel anders liggen.
Monogamie is een sociaal construct. Één van de normen, maar er zijn veel meer soorten vormen en maten en een heel spectrum waarop mensen, niet alleen biseksuele mensen, relaties vormgeven. Er zijn ook stellen die monogaam beginnen en in andere fases van hun relatie toch voor een andere vorm kiezen. Juist omdat het voor hen respectvol is naar elkaar. TO is nu op een punt waarop ze aan het overwegen is het met partner te bespreken. Dat vind ik een dappere overweging als je al zo lang met je seksualiteit struggled en zoekende bent naar hoe je én jezelf en open kunt zijn en hoe je je partner kunt respecteren.
Haar hele schrijven vind ik genuanceerd en betuigt voor mij dat ze juist oprecht zoekende is hoe hier mee om te gaan.
Ik zeg nergens dat het niet mag. Ik zeg alleen dat het een cliché is. Maar voel je vooral aangevallen om niks.
vrijdag 5 april 2024 om 14:03
Je doet een aanname over haar. Waarom zou je dat willen doen?Taskmaster schreef: ↑05-04-2024 09:20Ik zeg nergens dat het niet mag. Ik zeg alleen dat het een cliché is. Maar voel je vooral aangevallen om niks.
vrijdag 5 april 2024 om 14:16
Best wel een beetje een klootzakken reactie dit hè?Taskmaster schreef: ↑04-04-2024 07:13En voila. Toch iemand die eigenlijk denkt dat bi zijn betekent dat je twee relaties ‘mag’ hebben.
Er zijn misschien mensen van wie dat ‘mag’. Het klinkt nu alsof je gewoon bij je partner weg wilt. Doe dat dan.
.
vrijdag 5 april 2024 om 16:55
Het is een heel flauw cliché. Tuurlijk zullen er mensen bestaan die zo denken of dat het liefst willen voor zichzelf maar op mij komt het vooral over dat TO zich afvraagt of een leven met een vrouw misschien beter bij haar gepast had.Taskmaster schreef: ↑05-04-2024 09:20Ik zeg nergens dat het niet mag. Ik zeg alleen dat het een cliché is. Maar voel je vooral aangevallen om niks.
Ik herken het dus. En uiteraard kan iemand die voor Pietje heeft gekozen zich ook afvragen hoe een leven met Jantje geweest was. Maakt geslacht wat dat betreft niet uit. Maar ik begrijp heel goed dat het juist als wezenlijk kan voelen als het daarbij ook nog eens gaat over twijfels over of verschuivende gevoelens rondom geaardheid.
vrijdag 5 april 2024 om 19:17
Al dan niet posten op second love is natuurlijk het andere uiterste. Ik insinueer verder niets, je verhaal is duidelijk. Wat dat betreft wens ik je al het beste toe en hoop dat er hier wat meer berichten van herkenning komen op je OP en dat je, linksom of rechtsom een oplossing vindt waarmee je kunt leven.Sappho schreef: ↑02-04-2024 18:22Mogelijk.
Maar als ik er zo in zou staan als jij insinueert, dan had ik niet hier gepost maar op pakweg second love. Dat doe ik dus niet. Ik handel nergens naar.
Ik zit er wel mee, een leven dat steeds meer knelt met wie ik ben.
En een dergelijke struggle hebben wellicht veel meer mensen van mijn leeftijd. Moeilijk om te weten wat een ander ervaart. Deze van mij ben ik alleen nog niet bij anderen tegengekomen.
Ik heb in het verleden een 'dergelijke' situatie van dichtbij meegemaakt waardoor ik misschien wat alerter reageer op stellingen als 'niet voor jezelf instaan'. Hopelijk begrijp je die insteek, ik zal er verder niet op ingaan.
zaterdag 6 april 2024 om 08:28
Ik herken ontzettend veel in je verhaal - maar ik ben een paar jaar verder. Zat ook sinds heel lang in hetero relatie met kinderen. Ben loyaal persoon met veel verantwoordelijkheid gevoel. Altijd trouw monogaam geweest zonder veel moeite. Ik wist altijd wel dat ik ook romantische gevoelens kan hebben voor vrouwen maar - net als jij - dacht niet dat een vrouw mij interessant zou vinden. Of zowel, dat het dan seksueel vast niet zou werken ofzo. Want nooit geëxperimenteerd toen ik jong was, geen idee. Maar wel altijd due wetenschap dat ik queer was maar dat niet mocht uiten, er niet bijhoorde maar dat wel graag wilde.
En toen, een paar jaar geleden, wilde mijn ex opeens graag daten met een andere vrouw. Want hij had voor mij ook geen andere ervaring. Ik begreep dit wel en ging akkoord. Dit opende natuurlijk wel een deurtje voor mij. Dus toen er later een wederzijdse crush ontstond met een vriendin ben ik daar vol voor gegaan. Niet stiekem gelukkig! Ik ben heel blij dat ik niets gedaan heb waarvoor ik me schaam.
Happy end dus? Zo simpel is het helaas niet. Inmiddels ben ik gescheiden (wel nog steeds samen met mijn vriendin). En achteraf is mijn conclusie : er zat altijd al iets scheef in het vertrouwen tussen mij en m'n ex. Ik deelde vrijwel niets over mezelf met hem en hij vond dat blijkbaar prima. Dit waren patronen uit onze gezinnen van herkomst en dat is volgens mij vaak een probleem bij dit soort relaties die jong gestart zijn.
Dus mijn advies aan jou is: onderzoek dit als eerste. Als het even kan samen met je man. Waar vandaan komt het dat je je man niet vertrouwt met jouw fantasieën of wensen? Vertrouwt hij jou wel met dat soort dingen? Zit hier een issue uit jouw/ jullie kindertijd? Of een issue in je huwelijk? Zou je nog 20 jaar zo verder willen?
Stuur me gerust een PB als je verder wil praten.
En toen, een paar jaar geleden, wilde mijn ex opeens graag daten met een andere vrouw. Want hij had voor mij ook geen andere ervaring. Ik begreep dit wel en ging akkoord. Dit opende natuurlijk wel een deurtje voor mij. Dus toen er later een wederzijdse crush ontstond met een vriendin ben ik daar vol voor gegaan. Niet stiekem gelukkig! Ik ben heel blij dat ik niets gedaan heb waarvoor ik me schaam.
Happy end dus? Zo simpel is het helaas niet. Inmiddels ben ik gescheiden (wel nog steeds samen met mijn vriendin). En achteraf is mijn conclusie : er zat altijd al iets scheef in het vertrouwen tussen mij en m'n ex. Ik deelde vrijwel niets over mezelf met hem en hij vond dat blijkbaar prima. Dit waren patronen uit onze gezinnen van herkomst en dat is volgens mij vaak een probleem bij dit soort relaties die jong gestart zijn.
Dus mijn advies aan jou is: onderzoek dit als eerste. Als het even kan samen met je man. Waar vandaan komt het dat je je man niet vertrouwt met jouw fantasieën of wensen? Vertrouwt hij jou wel met dat soort dingen? Zit hier een issue uit jouw/ jullie kindertijd? Of een issue in je huwelijk? Zou je nog 20 jaar zo verder willen?
Stuur me gerust een PB als je verder wil praten.
zaterdag 6 april 2024 om 08:42
Bizar hoe je het voor elkaar krijgt om dit uit mijn woorden op te maken. Complimentje hoor, de prijs voor een boodschap totaal vervormen heb je binnen.Taskmaster schreef: ↑04-04-2024 07:13En voila. Toch iemand die eigenlijk denkt dat bi zijn betekent dat je twee relaties ‘mag’ hebben.
Er zijn misschien mensen van wie dat ‘mag’. Het klinkt nu alsof je gewoon bij je partner weg wilt. Doe dat dan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
