Relaties
alle pijlers
Ik val op vrouwen, wat moet ik met die gevoelens?
dinsdag 2 april 2024 om 00:20
Een nieuwe nick voor alle zekerheid.
Ik heb zo lang nagedacht of ik dit durfde te posten.
Ik ben erg lang in verwarring geweest over mijn seksuele oriëntatie. Al zo lang ik weet word ik het vaakst en het meest intens verliefd op vrouwen, maar seksueel val ik juist bijna alleen op mannen (kan daar ook wel verliefd op worden maar minder snel).
Ik begreep mezelf daarin nooit. De labels hetero, homo, bi, ze pasten mij niet.
Totdat een jaar of 4 geleden alles ineens exact op zijn plek viel. Het heeft een naam wat ik ben. Biromantisch biseksueel: maar romantisch val ik voor pakweg 80% op vrouwen, compleet hoteldebotel vlinders in de buik en de hele dag aan haar denken, maar seksueel val ik juist 90% op mannen (met heel heel soms ook een verliefdheid).
Ik ben nooit uit de kast gekomen, mede omdat ik bovenstaande lang zelf niet zo heb kunnen duiden. Ik negeerde mijn lesbische kant, werd als twintiger verliefd op mijn man, we zijn 20 jaar samen en we hebben een gezin. We hebben het goed, klikken op alle vlakken. Eind goed al goed.
Maar toch knaagt het. Ik heb mijn leven lang mijn verlangens verzwegen. Verliefdheden op vrouwen zijn nooit wederzijds geweest. Nooit opgebiecht maar wel opgelet en er was nooit ook maar een glimp van een signaal. Maar ik denk stiekem zo vaak ‘wat als?’ Ik word soms gek van mezelf.
Mijn man kent deze kant van mij ook niet, want eerst kon ik er zelf geen woorden aan geven en na al die jaren voelt het raar. Ik ben gewend dit stil te houden en ben bang voor wat ik overhoop zou halen. Nu zijn mijn gedachten vrij. Maar wat doet het met onze relatie als ik dit wel vertel, wat moet hij hiermee? Gaat zijn beeld van mij wankelen, waarover gaat hij (door)vragen? Lijkt het of ik vreemd wil gaan? Wil ik dat? Ik wil onze levens niet overhoop halen. En er is geen concrete aanleiding. Ja, er is ook nu een vrouw die ik erg leuk vind maar ook dat gaat niks worden.
Al sta ik ook niet voor mezelf in als dat wel wederzijds zou zijn. En daarin schrik ik soms ook wel van mezelf. Ik zou zo eigenlijk ook zo graag willen weten hoe het is om met een vrouw te zijn. Niet zozeer een avontuurtje maar een liefdesrelatie. Maar dat kan niet. Soms hoop ik dat mijn huidige relatie stukloopt enkel zodat ik dat zou kunnen uitzoeken. Maar die wens is toch eigenlijk onethisch en er zijn kinderen in het spel, dus zwijg ik maar weer verder en stop het weg.
Kortom voor de buitenwereld ben ik hetero, van binnen voel ik me queer. Die queerkant van mij wil uitbreken maar dat gaat eigenlijk niet, en het zeurt en schuurt steeds meer met de jaren. Ik zet geen stap buiten de lijntjes, nooit gedaan, maar van binnen voelt het zo eenzaam.
Er is geen quick fix, dat besef ik. Het voelt ook alsof ik de enige ben in deze situatie, dus misschien zoek ik dat wel het meeste: herkenning.
Ik heb zo lang nagedacht of ik dit durfde te posten.
Ik ben erg lang in verwarring geweest over mijn seksuele oriëntatie. Al zo lang ik weet word ik het vaakst en het meest intens verliefd op vrouwen, maar seksueel val ik juist bijna alleen op mannen (kan daar ook wel verliefd op worden maar minder snel).
Ik begreep mezelf daarin nooit. De labels hetero, homo, bi, ze pasten mij niet.
Totdat een jaar of 4 geleden alles ineens exact op zijn plek viel. Het heeft een naam wat ik ben. Biromantisch biseksueel: maar romantisch val ik voor pakweg 80% op vrouwen, compleet hoteldebotel vlinders in de buik en de hele dag aan haar denken, maar seksueel val ik juist 90% op mannen (met heel heel soms ook een verliefdheid).
Ik ben nooit uit de kast gekomen, mede omdat ik bovenstaande lang zelf niet zo heb kunnen duiden. Ik negeerde mijn lesbische kant, werd als twintiger verliefd op mijn man, we zijn 20 jaar samen en we hebben een gezin. We hebben het goed, klikken op alle vlakken. Eind goed al goed.
Maar toch knaagt het. Ik heb mijn leven lang mijn verlangens verzwegen. Verliefdheden op vrouwen zijn nooit wederzijds geweest. Nooit opgebiecht maar wel opgelet en er was nooit ook maar een glimp van een signaal. Maar ik denk stiekem zo vaak ‘wat als?’ Ik word soms gek van mezelf.
Mijn man kent deze kant van mij ook niet, want eerst kon ik er zelf geen woorden aan geven en na al die jaren voelt het raar. Ik ben gewend dit stil te houden en ben bang voor wat ik overhoop zou halen. Nu zijn mijn gedachten vrij. Maar wat doet het met onze relatie als ik dit wel vertel, wat moet hij hiermee? Gaat zijn beeld van mij wankelen, waarover gaat hij (door)vragen? Lijkt het of ik vreemd wil gaan? Wil ik dat? Ik wil onze levens niet overhoop halen. En er is geen concrete aanleiding. Ja, er is ook nu een vrouw die ik erg leuk vind maar ook dat gaat niks worden.
Al sta ik ook niet voor mezelf in als dat wel wederzijds zou zijn. En daarin schrik ik soms ook wel van mezelf. Ik zou zo eigenlijk ook zo graag willen weten hoe het is om met een vrouw te zijn. Niet zozeer een avontuurtje maar een liefdesrelatie. Maar dat kan niet. Soms hoop ik dat mijn huidige relatie stukloopt enkel zodat ik dat zou kunnen uitzoeken. Maar die wens is toch eigenlijk onethisch en er zijn kinderen in het spel, dus zwijg ik maar weer verder en stop het weg.
Kortom voor de buitenwereld ben ik hetero, van binnen voel ik me queer. Die queerkant van mij wil uitbreken maar dat gaat eigenlijk niet, en het zeurt en schuurt steeds meer met de jaren. Ik zet geen stap buiten de lijntjes, nooit gedaan, maar van binnen voelt het zo eenzaam.
Er is geen quick fix, dat besef ik. Het voelt ook alsof ik de enige ben in deze situatie, dus misschien zoek ik dat wel het meeste: herkenning.
zaterdag 6 april 2024 om 08:54
Thanks voor je verhaal sterrenstof!sterrenstof schreef: ↑03-04-2024 09:25Hoi, hier een mee-lezer vanaf ‘de andere kant’ ( je zou m als flauwe woordgrap kunnen zien maar zo bedoel ik m niet haha)
Zij weet dat ik op vrouwen val en dat ik ruimdenkend ben. Voor mij is het oké als zij bij haar partner blijft en een relatie met mij wil. Wat dat betreft wil ik graag haar relatie respecteren en is het voor mij vooral belangrijk dat dat ‘heel’ blijft. En ik zou haar ook alle ruimte en tijd willen geven het voor zichzelf te onderzoeken. Maar niet in het geheim waarvan partner niets weet. Het vraagt veel liefdevolle afstemming, integriteit, communicatie en betekent ook iets voor hun relatie.
Ik zou jou wel een gesprek met je partner gunnen al is dat ook heel spannend. Kan je over andere dingen goed praten met je partner?
Ik kan over heel veel dingen goed praten met mijn partner, hij is ook erg intelligent, maar zo gauw het echt emotioneel de diepte in gaat is hij wel een echte man, dan weet hij het allemaal niet meer zo goed. Hij heeft de neiging om een gesprek dan naar het filosofische te trekken.
Soms is dat heel fijn en soms helemaal niet. (Bijv als je net je ouder verloren hebt dan zit je niet te wachten op een filosofische beschouwing over de eindigheid van het leven).
Ik vind het dus echt heel moeilijk.
Ik ben er ook niet zo van overtuigd dat het er dan beter op wordt eigenlijk. Ik wil botsende dingen en dat wringt en zal blijven wringen vrees ik.
En dat voelt inderdaad eenzaam maar ik heb het gevoel dat hij hier echt niets mee kan en alles daarna alleen maar verslechtert.
zaterdag 6 april 2024 om 11:22
En toch zul je je over bepaalde angsten heen moeten zetten wil je verandering, helderheid of wat dan ook bereiken/krijgen. Dus bij voorbaat niet met je man over praten door je gevoel (angst die spreekt en naar het gevoel dat dat geeft luister je) zet eigenlijk iedere mogelijke 'opening' al dicht. Je raakt zo ook vooringenomen en denkt dan al bij het volgende dat zich aandient dat praten toch niet helpt. Echt, je zet jezelf zo vast als een huis zo met je eigen gedachten.Sappho schreef: ↑06-04-2024 08:54Thanks voor je verhaal sterrenstof!
Ik kan over heel veel dingen goed praten met mijn partner, hij is ook erg intelligent, maar zo gauw het echt emotioneel de diepte in gaat is hij wel een echte man, dan weet hij het allemaal niet meer zo goed. Hij heeft de neiging om een gesprek dan naar het filosofische te trekken.
Soms is dat heel fijn en soms helemaal niet. (Bijv als je net je ouder verloren hebt dan zit je niet te wachten op een filosofische beschouwing over de eindigheid van het leven).
Ik vind het dus echt heel moeilijk.
Ik ben er ook niet zo van overtuigd dat het er dan beter op wordt eigenlijk. Ik wil botsende dingen en dat wringt en zal blijven wringen vrees ik.
En dat voelt inderdaad eenzaam maar ik heb het gevoel dat hij hier echt niets mee kan en alles daarna alleen maar verslechtert.
zaterdag 6 april 2024 om 14:34
Op mij komt dit best wel apart over. Het is toch je gevoel? Daar moet je toch met je partner over kunnen praten? Ook als het niet leuk is. Als ja met je partner niet over je gevoel kan praten beschouw je je relatie dan wel als een goede relatie?
zaterdag 6 april 2024 om 20:58
Nou ja het is meer dan dat, die boodschap komt zo direct over als een soort aanval: hee ik wil je ff wat zeggen, aan jou heb ik niet genoeg. Alsjeblieft pak maar aan die bom.
Ik heb de indruk dat ook in dit topic de ‘standaard hetero’s’ het ook hier vrij snel zo opvatten terwijl lhbtqi’ers het wel beter begrijpen. Maar wat het wel betekent en wat ik zou willen is zo moeilijk onder woorden te brengen, eigenlijk omdat ik van mijn wensen geen sluitend geheel kan maken.
Ik ben ook bang dat hij dan onmiddellijk wil weten wie ik dan leuk vind/vond en dat wil ik niet delen.
zaterdag 6 april 2024 om 22:41
Wat een mooie posts in dit topic. Ik herken wel eea, uit eigen ervaring, maar ook uit verhalen van mensen waarmee wij daten.
Onder de mensen met non-monogame relaties die wij in de afgelopen jaren hebben ontmoet, zijn er best veel die al jaren samen waren voor 1 van beiden het gesprek aanging over niet meer monogaam zijn, of over biseksuele gevoelens. Allemaal vertelden ze dat het moeilijk was om dat gesprek aan te gaan, maar bij deze stellen heeft het dus wel heel goed uitgepakt. De partners toonden begrip en gaven de ruimte om het verder te ontdekken. Hoe spannend ook, voor beide partners.
Dus TO, mijn advies aan jou is om toch je partner te vertellen over je gevoelens. Zonder in te vullen wat je daarmee wilt of wat je van hem verwacht. Eerst maar eens laten bezinken bij hem dat je deze gevoelens hebt. Deel je verwardheid, spreek het uit. En dan samen zien of je er uberhaupt wat mee wilt, of dat het uitspreken al genoeg ruimte geeft in je hoofd.
Onder de mensen met non-monogame relaties die wij in de afgelopen jaren hebben ontmoet, zijn er best veel die al jaren samen waren voor 1 van beiden het gesprek aanging over niet meer monogaam zijn, of over biseksuele gevoelens. Allemaal vertelden ze dat het moeilijk was om dat gesprek aan te gaan, maar bij deze stellen heeft het dus wel heel goed uitgepakt. De partners toonden begrip en gaven de ruimte om het verder te ontdekken. Hoe spannend ook, voor beide partners.
Dus TO, mijn advies aan jou is om toch je partner te vertellen over je gevoelens. Zonder in te vullen wat je daarmee wilt of wat je van hem verwacht. Eerst maar eens laten bezinken bij hem dat je deze gevoelens hebt. Deel je verwardheid, spreek het uit. En dan samen zien of je er uberhaupt wat mee wilt, of dat het uitspreken al genoeg ruimte geeft in je hoofd.
marianneke wijzigde dit bericht op 07-04-2024 16:49
31.26% gewijzigd
Coffee is never my cup of tea
zaterdag 6 april 2024 om 23:05
Sja... das wel een beetje de waarheid of niet?Sappho schreef: ↑06-04-2024 20:58Nou ja het is meer dan dat, die boodschap komt zo direct over als een soort aanval: hee ik wil je ff wat zeggen, aan jou heb ik niet genoeg. Alsjeblieft pak maar aan die bom.
Ik heb de indruk dat ook in dit topic de ‘standaard hetero’s’ het ook hier vrij snel zo opvatten terwijl lhbtqi’ers het wel beter begrijpen.
Ik ben zelf bi en ik begrijp het ook niet hoor. Dat je zowel op mannen als vrouwen kan vallen wil niet zeggen dat je het allebei tegelijk moet. Je wilt iemand erbij. Je wilt iets nieuws ontdekken. Dat wil dus eigenlijk gewoon zeggen dat je niet monogaam bent.
Voor mij is het net als mensen die met hun eerste liefje trouwen en dan spijt krijgen dat ze geen andere dingen hebben ontdekt. Dat is nu eenmaal de consequentie van een monogame relatie. Je kan niet meer alles ontdekken waar je nog op zou kunnen vallen. Tenzij je dus niet meer monogaam bent.
Overigens zou mijn eigen partner er geen enkel.probleem mee hebben als ik met een vrouw dingen deed maar dat doe ik niet wat ik heb dus een monogame relatie. Maar wellicht denkt jouw partner er ook zo over.
zaterdag 6 april 2024 om 23:11
Ik snap je helemaal! Oh, en ik denk echt dat ik zó in jouw schoenen had kunnen staan. Het voelt voor mij nu een beetje alsof ik voor de makkelijkste weg heb gekozen, dat ik hiermee in elk geval dit dilemma mijzelf heb bespaard. Want ondanks dat ik er ook een *soort van?* dilemma heb bijgekregen weet ik wel zeker dat dit lhbt+ vraagstuk mij anders was blijven achtervolgen.Sappho schreef: ↑06-04-2024 20:58Ik heb de indruk dat ook in dit topic de ‘standaard hetero’s’ het ook hier vrij snel zo opvatten terwijl lhbtqi’ers het wel beter begrijpen. Maar wat het wel betekent en wat ik zou willen is zo moeilijk onder woorden te brengen, eigenlijk omdat ik van mijn wensen geen sluitend geheel kan maken.
Dat ik er dus weer een ander dilemma bij zou krijgen had ik niet voorspeld maar het voelt voor mij heel wankel. Alsof ik beweringen over mijzelf ga doen waardoor mijn partner aan alles gaat twijfelen terwijl ik zelf geen idee heb wat ik nou precies heb beweerd.
In geval van jou TO, snap ik dat het kwetsbaar is juist omdát er iemand is. In mijn geval voelt het kwetsbaar juist omdat er níemand anders is. En ook niet is geweest in de afgelopen jaren. Alleen in *noem het maar....* fantasie? droom? ideaal? Ook dat voelt als een vorm van kwetsbaarheid om een gesprek daarover open te gooien.
zaterdag 6 april 2024 om 23:26
Volgens mij is het niet helemaal hoe TO het topic heeft bedoeld. Ik vind het meer klinken (maar mogelijk betrek ik het nu op mijzelf) dat zij benieuwd is hoe haar leven had kúnnen zijn als ze voor een vrouw had gekozen.coderood schreef: ↑06-04-2024 23:05Sja... das wel een beetje de waarheid of niet?
Ik ben zelf bi en ik begrijp het ook niet hoor. Dat je zowel op mannen als vrouwen kan vallen wil niet zeggen dat je het allebei tegelijk moet. Je wilt iemand erbij. Je wilt iets nieuws ontdekken. Dat wil dus eigenlijk gewoon zeggen dat je niet monogaam bent.
Voor mij is het net als mensen die met hun eerste liefje trouwen en dan spijt krijgen dat ze geen andere dingen hebben ontdekt. Dat is nu eenmaal de consequentie van een monogame relatie. Je kan niet meer alles ontdekken waar je nog op zou kunnen vallen. Tenzij je dus niet meer monogaam bent.
Overigens zou mijn eigen partner er geen enkel.probleem mee hebben als ik met een vrouw dingen deed maar dat doe ik niet wat ik heb dus een monogame relatie. Maar wellicht denkt jouw partner er ook zo over.
Als je bi bent en je voelt je in - min of meer - gelijke mate zowel seksueel als emotioneel/romantisch verbonden dan snap ik jouw standpunt. Je hoeft niet én een man én een vrouw te hebben want deze voldoening haal je uit de relatie met de persoon, ongeacht of dat een man of vrouw is.
Bij TO (en bij mij) liggen die percentages niet helemaal lekker bij elkaar. Misschien zelfs wel ver uiteen. En ik snap dat je als je dán twijfels gaat krijgen dat dit soort gedachten dan boven komen.
Voor TO wellicht: had ik me in een relatie met een vrouw meer emotioneel verbonden gevoeld?
Voor mij: had ik in een relatie met een man een seksleven gehad?
En in een lange relatie, huwelijk, eenmaal kinderen erbij etc. gaat dit allebéi misschien wel een beetje minder. Romantiek wordt minder, seks neemt af. Voor iemand die géén twijfels heeft over geaardheid óf voor iemand die bi is (maar dan oprecht zowel emotioneel als seksueel) is dat misschien gewoon een levensfase. Voor mij (en ook voor TO denk ik?) klinkt dit meer als... heb ik wel oprecht goed gekeken naar een belangrijk aspect van mijzelf?
zaterdag 6 april 2024 om 23:27
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw partner het allemaal op gaat vatten, maar ik heb als standaard (cis-vrouw-) hetero een tijd een relatie gehad met een biseksuele man. Er werd in ons geval geen bommetje gedropt, het kwam gewoon wel eens ter sprake en ik heb dat nooit opgevat als dat hij aan mij niet genoeg had. Het idee van een relatie is toch dat je voor iemand kiest, zonder dat die persoon 100% hoeft aan te tikken van wat je ooit zoekt in een persoon, want dat kan niet.Sappho schreef: ↑06-04-2024 20:58Nou ja het is meer dan dat, die boodschap komt zo direct over als een soort aanval: hee ik wil je ff wat zeggen, aan jou heb ik niet genoeg. Alsjeblieft pak maar aan die bom.
Ik heb de indruk dat ook in dit topic de ‘standaard hetero’s’ het ook hier vrij snel zo opvatten terwijl lhbtqi’ers het wel beter begrijpen. Maar wat het wel betekent en wat ik zou willen is zo moeilijk onder woorden te brengen, eigenlijk omdat ik van mijn wensen geen sluitend geheel kan maken.
Ik ben ook bang dat hij dan onmiddellijk wil weten wie ik dan leuk vind/vond en dat wil ik niet delen.
Ik vond het juist heel bevrijdend om daar gesprekken over te hebben - niet over details zoals over met wie zou je wel willen ofzo, wat voegt dat nou toe - maar wel over dat je voor elkaar kunt kiezen zonder dat je van elkaar verwacht dat je alles voor elkaar bent en elke behoefte vervult.
Het lijkt me zo verschrikkelijk eenzaam voor jou, als ik je zo lees.
zaterdag 6 april 2024 om 23:35
Dit inderdaad! Dank je Olea.Olea schreef: ↑06-04-2024 23:26Voor iemand die géén twijfels heeft over geaardheid óf voor iemand die bi is (maar dan oprecht zowel emotioneel als seksueel) is dat misschien gewoon een levensfase. Voor mij (en ook voor TO denk ik?) klinkt dit meer als... heb ik wel oprecht goed gekeken naar een belangrijk aspect van mijzelf?
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik geen emotionele klik heb met mijn man. Het is zeker niet zo zwart-wit. Maar iets mist er wel.
zaterdag 6 april 2024 om 23:39
zaterdag 6 april 2024 om 23:52
Dat begreep ik. Bedoelde het meer andersom. Dat jouw zoektocht naar wat je met een vrouw wil (of niet) meer iets doet op het gebied van emotie, romantiek, verbondenheid etc. dan dat het voor jou een seksuele zoektocht is en - om het even plat te zeggen - puur een lichamelijke behoefte.
zondag 7 april 2024 om 00:20
Dat is toch normaal? Je kende niet eens de woorden voor hoe jij je voelde, en hebt jezelf toen niet de ruimte (kunnen) (ge)geven om het uit te zoeken. Hoe moet je dat dan gaan uitleggen? Ik ben heel blij dat open relaties etc. nu meer en meer normaal worden, want dat heeft me echt geholpen bij het uitzoeken van hoe ik graag wil dat mijn relatie eruit ziet. Ik heb echt meters boeken gelezen en uren podcasts beluisterd om te begrijpen hoe ik het nu eigenlijk voel en zie, en hoe ik dat in de praktijk wilde brengen. Ik denk dat dat 10-20 jaar geleden toch anders was geweest, en ik denk dat ik daar dan ook heel erg onder had geleden.Sappho schreef: ↑06-04-2024 23:39En ik heb ook wel het gevoel dat het geen issue had hoeven zijn in deze mate als ik dit vanaf dag 1 open had gezegd.
Maar ik snapte zo lang mezelf niet. En dan dacht ik steeds ‘laat maar’.
En nu wordt het zo van ‘kom je daar nu ineens mee wtf’. En denk ik weer ‘laat maar’.
Het is ook een beetje hoe je iets brengt toch? Ik zou het niet zo zwaar maken zoals jij het nu voelt, maar gewoon vertellen dat je er na lang nadenken en introspectie etc. etc. toch denkt dat... Ik zou er geen evaluatie van je leven en huwelijk van maken, maar gewoon, als iets waar je al een tijdje over nadenkt en iets dat je graag wilde delen, zonder consequenties. Afhankelijk van hoe hij reageert, kan je dan verder de diepte in gaan of helemaal niet. Laat het daarna even bezinken, en dan kan je er later, op een rustig moment, op terugkomen indien nodig. Ik heb dat heel erg moeten leren van mijn man, die ook niet altijd even in touch in met zijn emoties (haha, understatement) - moeilijke boodschappen in stukjes brengen. Ik had me trouwens aan een heel moeilijk gesprek verwacht voor dit specifieke topic, maar op een halfuur waren we er wel doorheen. Ik merk wel dat hij het niet altijd makkelijk vindt, maar dat wordt nooit negatief naar mij geuit (wat ik wél had verwacht). Het kan dus ook gewoon positief uitdraaien.
Ik denk dat het ook geen slecht idee is om dit misschien in (relatie)therapie te bespreken? Het lijkt alsof je niet alleen in de knoop ligt met je geaardheid, maar ook met je huwelijk en misschien zelfs hoe je leven eruit ziet/eruit had kunnen zien. Maar misschien ben ik hier mis, ik heb niet alle reacties even aandachtig gelezen.
Tot slot wil ik ook nog even zeggen dat, hoewel ik geen monogame relatie heb, dat niets te maken heeft met mijn biseksualiteit. Ik ben gewoon niet monogaam, en mijn man (niet bi) ook niet. Ik zie die dingen echt als heel apart, en allebei als belangrijke delen van mijn identiteit. Ik haalde dat hierboven ook aan omdat TO het zelf aanhaalde, maar het hoéft dus niet samen te vallen. Maar het is wel interessant om te onderzoeken hoe je zelf in je relatie staat. Ik vind het ook raar hoe dat idee van een monogame relatie zo absoluut is. Alsof er geen heteroseksuele stellen/personen zijn die een huwelijks- of identiteitscrisis doormaken. Maar goed, dat is een ander topic
zondag 7 april 2024 om 14:33
Ik ben daar dan anders in. Ik denk dat je dat juist niet te vaak moet afvragen maar juist tevreden moet zijn met wat je hebt. Je kan je natuurlijk bij alles afvragen hoe je leven had gelopen als... maar meestal wordt je daar niet gelukkiger van.
zondag 7 april 2024 om 17:08
Ik denk ook dat het belangrijk is tevreden te zijn met wat je hebt. Alleen nu klinkt het alsof onvrede iets is wat je altijd weg kunt redeneren. Dat is geheel persoonlijk. Ik weet overigens niet of TO het onvrede zou noemen.
donderdag 11 april 2024 om 21:46
Hoi Sappho,
Hoe gaat het nu met je?
Het lijkt me zo naar, eenzaam en uitputtend om deze gevoelens al zo lang weg te stoppen.
Ik heb een aantal vragen, geen oordeel.
Wat is het dan precies wat je bij je crush vindt of denkt te vinden en mist bij je man?
Wat is verliefdheid op een vrouw voor jou?
Romantisch hoteldebotel gaf je aan.
Maar dan totaal zonder chemie /seksuele aantrekkingskracht?
Als je bij haar bent voel je dan niet de behoefte met haar te zoenen, haar vast te houden?
Een intense connectie kan toch pas ontstaan als het wederzijds is?
Je weet nu toch niet of het gevoel ( die connectie / liefde ) dat je denkt te missen bij je man er wel is met een vrouw?
Want je bent nog nooit echt iets aangegaan met een vrouw.
Wellicht is het beter dit eerst goed te onderzoeken voordat je het deelt met je man!
Hoe gaat het nu met je?
Het lijkt me zo naar, eenzaam en uitputtend om deze gevoelens al zo lang weg te stoppen.
Ik heb een aantal vragen, geen oordeel.
Wat is het dan precies wat je bij je crush vindt of denkt te vinden en mist bij je man?
Wat is verliefdheid op een vrouw voor jou?
Romantisch hoteldebotel gaf je aan.
Maar dan totaal zonder chemie /seksuele aantrekkingskracht?
Als je bij haar bent voel je dan niet de behoefte met haar te zoenen, haar vast te houden?
Een intense connectie kan toch pas ontstaan als het wederzijds is?
Je weet nu toch niet of het gevoel ( die connectie / liefde ) dat je denkt te missen bij je man er wel is met een vrouw?
Want je bent nog nooit echt iets aangegaan met een vrouw.
Wellicht is het beter dit eerst goed te onderzoeken voordat je het deelt met je man!
dinsdag 16 juli 2024 om 16:06
Sorry iedereen. Ik had het weer wat weggestopt en zag nu een vergelijkbaar topic waardoor ik toch weer eens heb ingelogd met deze nick, en toen zag ik allerlei berichtjes in mijn inbox en deze ook.
Ik voel me nog steeds hetzelfde eigenlijk.
En ik ben nog net zo stil, behalve dat ik naar een vriendin toe net iets opener ben geweest. Om het iets complexer te maken, ik vermoed een beetje dat zij ook iets voelt voor dezelfde vrouw en zij vermoedt dat duidelijk van mij maar het is nooit 100% uitgesproken.
Zo’n seksuele aantrekkingskracht ervaar ik alleen bij mannen. Maar bij mannen ervaar ik dan weer bijna nooit dat gevoel van kriebels in mijn buik, steeds proberen om een glimp op te vangen en de hele dag aan moeten denken en zo. Eigenlijk is mijn man de enige man bij wie ik dat ooit wel ervaren heb. Bij vrouwen toch wel een heel aantal keer zo alles bij elkaar in mijn leven.
Hierdoor ook wel een verwarrende puberteit gehad trouwens, waarin ik mezelf niet zo goed begreep. Ook omdat deze combinatie van verlangens bijna nergens beschreven staat. Bi dekt de lading niet.
Dat is de frustratie waar ik helaas niet zo veel mee kan zonder van alles op het spel te zetten. Dat vind ik doodeng. Ook omdat het niet alleen om mijn belang gaat.
Het is trouwens ook weer niet zo dat ik geen liefde of connectie met mijn man ervaar. Alleen anders. Lastig uit te leggen.
Ik voel me nog steeds hetzelfde eigenlijk.
En ik ben nog net zo stil, behalve dat ik naar een vriendin toe net iets opener ben geweest. Om het iets complexer te maken, ik vermoed een beetje dat zij ook iets voelt voor dezelfde vrouw en zij vermoedt dat duidelijk van mij maar het is nooit 100% uitgesproken.
Jawel die behoefte heb ik wel heel sterk. Alleen kan dat helaas niet. En ik heb geen behoefte of fantasieën over meer dan dat.Wat is verliefdheid op een vrouw voor jou?
Romantisch hoteldebotel gaf je aan.
Maar dan totaal zonder chemie /seksuele aantrekkingskracht?
Als je bij haar bent voel je dan niet de behoefte met haar te zoenen, haar vast te houden?
Zo’n seksuele aantrekkingskracht ervaar ik alleen bij mannen. Maar bij mannen ervaar ik dan weer bijna nooit dat gevoel van kriebels in mijn buik, steeds proberen om een glimp op te vangen en de hele dag aan moeten denken en zo. Eigenlijk is mijn man de enige man bij wie ik dat ooit wel ervaren heb. Bij vrouwen toch wel een heel aantal keer zo alles bij elkaar in mijn leven.
Hierdoor ook wel een verwarrende puberteit gehad trouwens, waarin ik mezelf niet zo goed begreep. Ook omdat deze combinatie van verlangens bijna nergens beschreven staat. Bi dekt de lading niet.
Ik kan die connectie nu inderdaad niet zo volledig ervaren als waar een (groot) deel van mij naar verlangt.Een intense connectie kan toch pas ontstaan als het wederzijds is?
Je weet nu toch niet of het gevoel ( die connectie / liefde ) dat je denkt te missen bij je man er wel is met een vrouw?
Dat is de frustratie waar ik helaas niet zo veel mee kan zonder van alles op het spel te zetten. Dat vind ik doodeng. Ook omdat het niet alleen om mijn belang gaat.
Het is trouwens ook weer niet zo dat ik geen liefde of connectie met mijn man ervaar. Alleen anders. Lastig uit te leggen.
zondag 21 juli 2024 om 08:09
Ik dacht ook lange tijd dat mijn gevoel mens voor vrouwen vooral romantisch waren en daarom een 'echte' relatie niet zou werken. Maar toen er een vrouw was die mij wilde, en ik haar, bleek de sex juist geen probleem , en zelfs veel beter dan met een man. Ik denk dat ik mezelf die fantasie altijd verboden had omdat ik niet geloofde dat ik er ooit iets mee kon. Maar nu die deur open is, kan ik niet meer terug naar hoe het was.
Dat zal jou vermoed ik ook gebeuren, Sappho. Je kan niet experimenteren zonder dat het gevolgen heeft voor je huidige relatie. Ik zou dus toch met je man praten en relatie therapie overwegen op jouw thema en op praten over gevoelens en wensen in het algemeen.
Dat zal jou vermoed ik ook gebeuren, Sappho. Je kan niet experimenteren zonder dat het gevolgen heeft voor je huidige relatie. Ik zou dus toch met je man praten en relatie therapie overwegen op jouw thema en op praten over gevoelens en wensen in het algemeen.
maandag 22 juli 2024 om 20:14
Ik ben zo bang dat ik door te praten kapot maak wat ik met mijn man heb. Dat hij zijn vertrouwen in mij verliest en dat dat uiteindelijk het eind van de relatie betekent. En dat voor een vaag idee waarvan ik niet eens weet of dat uiteindelijk is wat ik wil. Volgens mij val ik bovendien op heterovrouwen zonder interesse in mij.
Dat levert een scenario met alleen maar verliezers op.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
