ik verwacht te veel..

Wat wil je eigenlijk precies van hem? Want dat wordt mij eerlijk gezegd ook niet echt duidelijk.



Zou je misschien willen dat hij meer "echt" kon begrijpen hoe jij je voelt?

Hm, ja, dat was ook het eerste wat in me opkwam: wil je dat hij je 'echt' begrijpt en misschien wat dieper ingaat op wat je voelt, ipv dat hij alleen maar lief doet? Het is natuurlijk geweldig dat hij heel lief voor je is, maar als iemand alleen maar lief voor je is, zonder ooit maar inhoudelijk op je zorgen/problemen/verdriet in te gaan, kan dat heel leeg voelen..

Ik begrijp wel wat je bedoelt. Ik heb het zelf ook enigzins. Alleen is dat wat je van je vriend wil, hetgeen wat er bij jezelf mist. Je zegt je voelt je somber en je zou misschien graag willen dat je vriend die somberheid bij wijze van spreken ook letterlijk voelt zodat hij het kan wegnemen of dat je er iig niet alleen voor staat. Al denk ik dat dit niet mogelijk is omdat, hoe goed iemand je ook kan aanvoelen en begrijpen, er bepaalde gevoelens alleen voor jezelf zijn. En vaak zijn het juist de negatieve gevoelens waar je eigenlijk alleen voor staat en zelf moet zien 'op te lossen'. Is best een eenzaam gevoel, maar ik denk niet dat je van je vriend kan en mag verwachten dat hij deze gevoelens voor je 'opneemt'. Ik spreek hier vanuit mijn eigen ervaring en weet niet of het voor jou hetzelfde geld. Hoe je hier mee om kan gaan? Ik denk toch dat je jezelf moet toespreken en moet realiseren dat de leegte die jij voelt, niet de leegte is die je vriend voelt. Erover praten is goed, je emoties daarbij laten zien ook, maar wel met het besef dat jij degene bent met de controle over je somberheid en niet je vriend. Blij zijn met de steun die hij jou al wel geeft en dat ook naar hem toe laten blijken. Sterkte iig..

Feverine, niet dat het helpt, maar mannen leren dat beter over de tijd. Door levenservaring, en ervaring met jouw. En mannen leren langzaam op dat gebied, maar als hij nu lief is, wordt hij er vanzelf beter in. Groetjes kreeft

Ik heb het met mijn vriend ook wel eens hoor.

Als ik me rot voel, dan kan hij wel een arm om me heen leggen en een kopje thee maken, maar soms mis ik eigenlijk net datgene wat jij bedoelt.



Klinkt heel stom, maar het liefste ga ik dan even lekker bij mij mams uithuilen. Op de een of andere manier weet zij altijd haarfijn aan te voelen hoe ik me voel en weet ze ook altijd de juiste dingen te zeggen. Daar kan geen arm of kopje thee tegenop.

Ik herken je verhaal wel volledig eigenlijk, inmiddels ben ik wel weer uit die periode..En hoe?Ik heb geen idee...tis wel zo dat ik iets beter in mn vel zit.

Ik wilde inderdaad dat hij me echt volledig begreep,dat hij wist wat ik voelde, dat hij door zou vragen en dat deed hij niet. Hij pakte me vast,pakte wat te drinken, mijn sigaretten, kuste me en dat vond ik echt heel erg fijn,maar het was het net niet zeg maar. Wat ik deed was naar mijn moeder toegaan, die precies hetzelfde heeft als mij, en waar ik dus maar een half woord voor nodig had. En dat doe ik nog, als het me even allemaal aanvliegt...en dan bespreek ik het later met mijn vriend en laat ik me heerlijk door hem troosten, op zijn manier

Hoi feverine..ik vind het moeilijk te zeggen wat jij zou kunnen doen om je minder leeg te voelen, of iig daar alleen doorheen te gaan. Ik heb zelf ook last van steeds terugkerende depressieve gevoelens en heb daar nog geen kant en klare oplossing voor gevonden. Heb ook meerdere keren professionele hulp ervoor gezocht, maar dat werkte voor mij niet echt, omdat ik mij op zo'n moment moeilijk kan blootgeven en eigenlijk alles bagatalisseer..en wat je zegt over als je er alleen voor staat dan doe je het ook alleen, maar heb je iemand die er voor je is, dan klamp je je eraan vast; heel herkenbaar! Alleen had ik in het verleden de meest vreemde keuzes wat vriendjes betreft, juist diegene die het psychisch nog moeilijker hadden koos ik uit. En probeer daar maar wat van te eisen! Hoe minder iemand kon geven, hoe meer ik wilde en hoe vervelender ik mij ging voelen. Een en al negatieve spiraal en toch zocht ik het op. Nu heb ik sinds een aantal maanden een vriend waarbij de relatie gelijkwaardig is en ik moet zeggen dat ik daardoor minder eis wat dit betreft. Ik ben veel blijer met deze relatie en voel mij minder leeg. Maar het lege gevoel en de somberheid komt zo nu en dan toch om de hoek kijken, een goede relatie lost wat dat betreft natuurlijk niet alles op en soms wil ik dan ook dat hij precies weet wat ik voel en beleef. Helemaal omdat ik het moeilijk in woorden kan uitdrukken. Een ding scheelt, ook hij kan zich somber voelen; misschien dat je je er dan toch eerder in kan 'berusten'. Hij maakt het immers net zo goed mee als wat ik mee maak (niet geheel hetzelfde natuurlijk, maar goed, even k*#) Ik kan je misschien wel 1 tip geven en dat is, zoals eerder gezegd eigenlijk, jezelf toespreken en wachten tot het 'ergste' gevoel weggeebt is voordat je je vriend ziet of spreekt. Met andere woorden, de tijd nemen om het gevoel te voelen, te accepteren, maar dan weer eventjes naast je neer leggen..zo kun je de tijd nemen om bewust te worden van de negatieve gevoelens, maar ook bewust te worden van dat je vriend dit gevoel niet weg kan nemen en jij hem dit ook niet telkens vraagt..



En professionele hulp kan voor jou natuurlijk wel wat betekenen! Het zou waarschijnlijk niet bij de eerste de beste gelijk goed gaan en goed voelen (of wel, dan heb je geluk), maar dan zoek je gewoon verder totdat er wel iemand is waarbij je je hart kunt luchten..(hoewel mijn zoektocht even gestaakt is, speel ik nog steeds met de gedachte om het toch weer eens te proberen)