
Ik weet het even niet meer
dinsdag 7 januari 2025 om 22:21
Hallo, ik ben nieuw op dit forum. Ik heb heel erg de behoefte om even van me af te schrijven over mijn situatie met partner. Ik merk dat ik het allemaal even niet meer weet en het helpt om op te schrijven en wellicht wat reacties te lezen. Bedankt alvast 
De situatie is als volgt. Mijn partner (33) en ik (37) hebben elkaar ooit op reis ontmoet. Hij komt uit het buitenland (buiten europa) en na een lange afstandsrelatie van een paar jaar is hij nu sinds iets meer dan 1,5 jaar in Nederland met een tijdelijke verblijfsvergunning, op basis van onze relatie. Sinds hij hier woont is het moeizaam. Dat had ik wel bedacht, want het is natuurlijk best heftig en een grote stap om opeens van lange afstand contact samen te wonen en voor hem ook nog eens in een ander land waar hij de taal niet spreekt en alles anders is. Overigens is hij wel “Westers” (om t maar even zo te noemen) en spreekt hij vloeiend Engels.
De laatste maanden twijfel ik heel erg over onze relatie en toekomst. Ik zal proberen samen te vatten waar dit mee te maken heeft :
-hij werkt parttime, 12 uur pw. daarbuiten doet hij vrijwel niets dan gamen , slapen en hij rookt veel weed (ben ik achter gekomen, wist wel dat hij soms blowt maar nu blijkt dagelijks en soms meerdere joints per dag)
-hij zegt vaak dat hij dingen gaat doen/oppakken maar komt er bijna nooit toe. Bijvoorbeeld Nederlands leren; hij zet hier nauwelijks stappen in terwijl dit wel moet (uiteindelijk ook voor inburgering);
- hij onderneemt weinig tot niets om zelf sociale contacten te leggen.
- in algemene zin neigt hij ernaar dingen te zeggen die hij zal doen maar doet deze vervolgens niet.
Deze dingen leiden bij mij tot steeds meer frustratie en onvrede en heeft negatieve impact op de relatie. We hebben steeds vaker ruzie en ik voel me niet gezien en begrepen. Ons seks leven is nagenoeg niet meer bestaand sinds vele maanden.
Wanneer ik probeer om hier met hem over te praten, dat probeer ik dan op een rustig moment , is zijn reactie patroon : boos op mij worden (ik maak overal een probleem van, ik ben een zeur, ik zie alles negatief ) en vervolgens niet meer willen communiceren. Hij luistert niet naar mij en sluit zich dan volledig af, ook letterlijk door bijvoorbeeld oortjes in te doen en te gaan gamen. Eerder maakte dit mij boos en gefrustreerd, de laatste tijd merk ik dat het me vooral leeg zuigt qua energie. Ik weet niet meer wat te doen en steeds vaker gaat door mijn hoofd het scenario om de relatie te verbreken.
Dit vind ik heel heftig want ik wil graag dat we er uit komen en we problemen (die vast ook bij mij liggen, ik merk bijvoorbeeld ook steeds vaker uit huis te gaan, eigen dingen te gaan doen) kunnen bespreken en constructief kunnen aanpakken.
Ik heb relatie gesprekken voorgesteld maar hij wordt boos als ik dat noem en wil dit niet. Ook therapie om zijn verslaving te tackelen (want hem zelf ondanks dat hij dat zegt, niet lijkt te lukken) wil hij niet . Of hij zegt ja ik zal eens kijken, maar doet er niets mee.
Zoals gezegd merk ik steeds vaker dat ik niet meer weet of dit nog levensvatbaar is
De relatie beëindigen is een hele grote en heftige stap. Betekent voor hem ook dat hij hier weg zal moeten.
Anderzijds voel ik steeds vaker dat ik moe ben en me somber voel over de relatie. Ik heb stress en slaap slecht .
Het van me afschrijven helpt al merk ik. Wat denken jullie van deze situatie ? Reacties zijn welkom,
De situatie is als volgt. Mijn partner (33) en ik (37) hebben elkaar ooit op reis ontmoet. Hij komt uit het buitenland (buiten europa) en na een lange afstandsrelatie van een paar jaar is hij nu sinds iets meer dan 1,5 jaar in Nederland met een tijdelijke verblijfsvergunning, op basis van onze relatie. Sinds hij hier woont is het moeizaam. Dat had ik wel bedacht, want het is natuurlijk best heftig en een grote stap om opeens van lange afstand contact samen te wonen en voor hem ook nog eens in een ander land waar hij de taal niet spreekt en alles anders is. Overigens is hij wel “Westers” (om t maar even zo te noemen) en spreekt hij vloeiend Engels.
De laatste maanden twijfel ik heel erg over onze relatie en toekomst. Ik zal proberen samen te vatten waar dit mee te maken heeft :
-hij werkt parttime, 12 uur pw. daarbuiten doet hij vrijwel niets dan gamen , slapen en hij rookt veel weed (ben ik achter gekomen, wist wel dat hij soms blowt maar nu blijkt dagelijks en soms meerdere joints per dag)
-hij zegt vaak dat hij dingen gaat doen/oppakken maar komt er bijna nooit toe. Bijvoorbeeld Nederlands leren; hij zet hier nauwelijks stappen in terwijl dit wel moet (uiteindelijk ook voor inburgering);
- hij onderneemt weinig tot niets om zelf sociale contacten te leggen.
- in algemene zin neigt hij ernaar dingen te zeggen die hij zal doen maar doet deze vervolgens niet.
Deze dingen leiden bij mij tot steeds meer frustratie en onvrede en heeft negatieve impact op de relatie. We hebben steeds vaker ruzie en ik voel me niet gezien en begrepen. Ons seks leven is nagenoeg niet meer bestaand sinds vele maanden.
Wanneer ik probeer om hier met hem over te praten, dat probeer ik dan op een rustig moment , is zijn reactie patroon : boos op mij worden (ik maak overal een probleem van, ik ben een zeur, ik zie alles negatief ) en vervolgens niet meer willen communiceren. Hij luistert niet naar mij en sluit zich dan volledig af, ook letterlijk door bijvoorbeeld oortjes in te doen en te gaan gamen. Eerder maakte dit mij boos en gefrustreerd, de laatste tijd merk ik dat het me vooral leeg zuigt qua energie. Ik weet niet meer wat te doen en steeds vaker gaat door mijn hoofd het scenario om de relatie te verbreken.
Dit vind ik heel heftig want ik wil graag dat we er uit komen en we problemen (die vast ook bij mij liggen, ik merk bijvoorbeeld ook steeds vaker uit huis te gaan, eigen dingen te gaan doen) kunnen bespreken en constructief kunnen aanpakken.
Ik heb relatie gesprekken voorgesteld maar hij wordt boos als ik dat noem en wil dit niet. Ook therapie om zijn verslaving te tackelen (want hem zelf ondanks dat hij dat zegt, niet lijkt te lukken) wil hij niet . Of hij zegt ja ik zal eens kijken, maar doet er niets mee.
Zoals gezegd merk ik steeds vaker dat ik niet meer weet of dit nog levensvatbaar is
De relatie beëindigen is een hele grote en heftige stap. Betekent voor hem ook dat hij hier weg zal moeten.
Anderzijds voel ik steeds vaker dat ik moe ben en me somber voel over de relatie. Ik heb stress en slaap slecht .
Het van me afschrijven helpt al merk ik. Wat denken jullie van deze situatie ? Reacties zijn welkom,
zaterdag 18 januari 2025 om 13:19
Ja, ergens snap ik zijn reactie ook hoor. Als jouw moeder zich zorgen maakt om jou ligt het voor de hand dat ze daarmee doelt op jouw relatie die je niet gelukkig maakt en die als complicerende factor heeft dat jouw vriend voor jou hierheen is verhuisd. Haar zorgen slaan dus direct op hém, dat lijkt me voor hem ook moeilijk hoor. Ook al heeft je moeder gelijk.
zaterdag 18 januari 2025 om 13:37
Dit is vooral vreemd in combinatie met dit stukje uit jouw openingspost:Keepitsimple schreef: ↑18-01-2025 12:41Ik heb alles laten bezinken en er met anderen over gesproken. Iets in mij wil het uitmaken en een klein iets in mij wil het nog een kans geven. Ik heb ook met hem een emotioneel gesprek gehad en hij heeft gezegd dat hij dingen wil veranderen. Ik was net even met mijn moeder lunchen en zij gaf aan dat ze zich al een tijd zorgen over me maakt vanwege de relatie. Zij denkt niet dat hij dingen gaat veranderen. Ik kwam thuis en was door het gesprek (zichtbaar) emotioneel . Hij vroeg me wat er was en ik heb verteld over dat mijn moeder zich zorgen maakt. Nu is hij boos dat ik er met haar over heb gesproken.
Wanneer ik probeer om hier met hem over te praten, dat probeer ik dan op een rustig moment , is zijn reactie patroon : boos op mij worden (ik maak overal een probleem van, ik ben een zeur, ik zie alles negatief ) en vervolgens niet meer willen communiceren. Hij luistert niet naar mij en sluit zich dan volledig af, ook letterlijk door bijvoorbeeld oortjes in te doen en te gaan gamen
Het klopt dat er iets niet fair is. Maar naar wat ik lees niet naar hem, maar naar jou.Keepitsimple schreef: ↑18-01-2025 12:41Misschien is dit naar hem ook niet fair meer zo. Ik weet het ff niet meer, of misschien weet ik t wel, maar is de stap nog te eng om te zetten.
En ik vind helemaal niet dat je hem als hele slechte man met vreselijke motieven direct moet afschrijven, maar ik vind dat je wel wat meer voor jezelf mag opkomen en verkeerd en teleurstellend gedrag benoemen.
En als het daarmee voor jou klaar is, is het klaar.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 18 januari 2025 om 13:40
Deze relatie is niet gelijkwaardig. Jij hebt je cultuur, familie, vrienden, werk, geld en zelfstandigheid. Hij heeft niets van dit alles.
Een relatie komt dan logischerwijs onder druk te staan ook al is de liefde er wel.
Als ik jou lees heb jij gedaan wat binnen je mogelijkheden ligt om de relatie meer gelijkwaardig te maken. Klopt dat? Je vriend kan/doet dit niet. Dan houd het denk ik op.
Een relatie komt dan logischerwijs onder druk te staan ook al is de liefde er wel.
Als ik jou lees heb jij gedaan wat binnen je mogelijkheden ligt om de relatie meer gelijkwaardig te maken. Klopt dat? Je vriend kan/doet dit niet. Dan houd het denk ik op.
zaterdag 18 januari 2025 om 13:52
Hoe kun je dat met zo’n stelligheid vaststellen, zo op afstand en op basis van summiere informatie?Doreia* schreef: ↑18-01-2025 13:00Je hoopt dat hij gaat veranderen.
Maar dat gebeurt pas wanneer Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen.
Nooit.
Geef ik je op een briefje.
Want precies waarom zou hij? Hij heeft een fantastisch leventje zo toch? En het enige wat hij af en toe moet is even je diep in de ogen kijken en je iets beloven wat hij toch niet gaat doen om zijn verblijf te kunnen verlengen. En dat is dan dat. Meer werk gaat hij er niet in stoppen.
Lees je in op redderssyndroom, want daar ben je nu heel erg mee bezig. Dat is wat jij eruit haalt namelijk, uit deze relatie. Dat je hem wilt Helpen.
zaterdag 18 januari 2025 om 13:59
Ik weet wat een reddersyndroom is, ik weet van mezelf dat ik me in algemene zin. teveel op de ander kan richten. Maar zie mezelf niet als zijn redder of dat ik me helemaal verantwoordelijk voel voor hem. Momenteel is het vooral dat ik ergens nog hoop heb om de relatie te redden (en dat hij daar dingen in verandert), wat misschien inderdaad een illusie is. Naast de beschreven kanten zijn er uiteraard ook fijne kanten aan hem en aan de relatie.
Hoe dan ook waardeer ik alle reacties. Het houdt me een spiegel voor. Uiteindelijk moet ik zelf een keuze gaan maken. En dat zal ik ook gaan doen.
Hoe dan ook waardeer ik alle reacties. Het houdt me een spiegel voor. Uiteindelijk moet ik zelf een keuze gaan maken. En dat zal ik ook gaan doen.
zaterdag 18 januari 2025 om 14:03
zaterdag 18 januari 2025 om 14:04
Je kan ook ‘gewoon’ stellen dat je het zó niet langer wil, en dat je als het zo blijft gaat stoppen met deze relatie.
En omdat je eigenlijk wil dat deze relatie wel blijft voortduren geef je het nog een bepaalde tijd de kans om te veranderen.
Dan kies je er nu voor om dan een keuze te maken.
En omdat je eigenlijk wil dat deze relatie wel blijft voortduren geef je het nog een bepaalde tijd de kans om te veranderen.
Dan kies je er nu voor om dan een keuze te maken.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 18 januari 2025 om 14:08
zaterdag 18 januari 2025 om 14:13
Oei.Keepitsimple schreef: ↑18-01-2025 13:05Iets in mij is idd denk ik ook bang voor zijn reactie, hij kan heel erg boos worden . Denk niet dat hij me fysiek iets aan zal doen, wel heel erg heftig verbaal reageren…als ik dit schrijf denk ik ook, dat is eigenlijk niet normaal.
Eerder schreef je al over zijn traumatische jeugd. Zou best kunnen dat je een relatie hebt met iemand die helemaal niet in staat is om een gezonde relatie te hebben.
Dat staat verder los van wie hij is, ook leuke, mooie en bijzondere mensen kunnen lijden aan problemen waardoor ze niet in staat zijn aan zichzelf te werken.
Jij en jouw behoeftes worden iig niet gezien in deze relatie dus het heeft geen toekomst op deze manier. Ook als hij wel aan zichzelf gaat werken, zal dat geen sinecure zijn en dan ervaren mensen ook eerst allerlei probleemverplaatsing, terugval enz.
Dit hoofdstuk in je leven kan je beter beginnen af te sluiten vrees ik.
zaterdag 18 januari 2025 om 14:54
Of ben je gewoon te laf om het uit te maken??Keepitsimple schreef: ↑18-01-2025 13:59Ik weet wat een reddersyndroom is, ik weet van mezelf dat ik me in algemene zin. teveel op de ander kan richten. Maar zie mezelf niet als zijn redder of dat ik me helemaal verantwoordelijk voel voor hem. Momenteel is het vooral dat ik ergens nog hoop heb om de relatie te redden (en dat hij daar dingen in verandert), wat misschien inderdaad een illusie is. Naast de beschreven kanten zijn er uiteraard ook fijne kanten aan hem en aan de relatie.
Hoe dan ook waardeer ik alle reacties. Het houdt me een spiegel voor. Uiteindelijk moet ik zelf een keuze gaan maken. En dat zal ik ook gaan doen.
Is dit de gemakkelijkste weg?
zaterdag 18 januari 2025 om 15:04
Ik denk dat hij uit angst in de verdediging schiet, want zelf zal hij ook wel weten dat hij niet aan de verwachtingen voldoet en dat hij daar voor een groot deel zelf verantwoordelijk voor is. Maar ja, dát onder ogen zien is moeilijk, dan zal hij namelijk moeten toegeven dat hij uit de blokken moet komen: werk zoeken, taal leren, een eigen basis creëren zodat hij niet langer profiteert van TO en ze een gelijkwaardiger relatie krijgen. Dus eens met jou: het voorspelt niet veel goeds, hij bijt zich vast in zijn slachtofferrol.Turtlerain schreef: ↑18-01-2025 14:20Behalve zijn lamlendige houding, is zijn reactie (boosheid) op jouw terechte feedback ook veelzeggend. Dat voorspelt niet veel goeds want er zullen meer dingen zijn waarover jullie van mening verschillen,
zaterdag 18 januari 2025 om 15:12
zondag 19 januari 2025 om 08:52
Het is ook heel lastig om in een nieuw land opnieuw te beginnen, de taal te leren en je eigen leven vorm te geven. Dan is je verstoppen in blowen en gamen een fijne manier om dat te negeren. Helemaal top als het kan omdat je vriendin voldoende verdient en verder alles regelt. Dus voor hem snap ik dat dit een prima oplossing is. Voor jou niet. Dat hij steeds boos wordt en inmiddels niks veranderd heeft, geeft mij weinig hoop dat dat nog gaat gebeuren. Bovendien ben je ook bang van hem. Dat hij deze grote stap voor jou gezet heeft, ontslaat hem verder niet van de verantwoordelijkheid om er iets van proberen te maken. Prima als het even veel is als je in een nieuw land bent, maar dat is niet eeuwig een excuus. Anders moet je niet emigreren.
Ik neem aan dat je een goede band hebt met je moeder als je dit verteld hebt. Neem haar mening dan ook niet licht op. Ze ziet het vast heel scherp.
Wanneer is de vakantie?
Ik neem aan dat je een goede band hebt met je moeder als je dit verteld hebt. Neem haar mening dan ook niet licht op. Ze ziet het vast heel scherp.
Wanneer is de vakantie?
zondag 19 januari 2025 om 09:12
Dank, ja band met moeder is redelijk:)
ik neem wat ze zegt zeker serieus.
Ik denk iid dat zijn trauma’s ook een rol spelen (wat geen excuus is, overigens). Hij is vaak wantrouwend naar bedoelingen van anderen, kleurt bijv dingen heel
negatief in. Ook vertelt hij vaak mooie verhalen, waar mensen van onder de indruk zijn maar vervolgens niets van terecht komt. Ik ben dan de boeman als ik dingen concreet van hem vraag want dan geef ik hem onvoldoende tijd, zet ik hem onder druk .
De vakantie is over 3 weken.
Het wordt tijd dat ik er een punt achter zet
ik neem wat ze zegt zeker serieus.
Ik denk iid dat zijn trauma’s ook een rol spelen (wat geen excuus is, overigens). Hij is vaak wantrouwend naar bedoelingen van anderen, kleurt bijv dingen heel
negatief in. Ook vertelt hij vaak mooie verhalen, waar mensen van onder de indruk zijn maar vervolgens niets van terecht komt. Ik ben dan de boeman als ik dingen concreet van hem vraag want dan geef ik hem onvoldoende tijd, zet ik hem onder druk .
De vakantie is over 3 weken.
Het wordt tijd dat ik er een punt achter zet
zondag 19 januari 2025 om 10:01
Dat vind ik nogal een vergaande conclusie en lees ik helemaal nergens in. Ik lees een TS die deze stap redelijk onbezonnen heeft genomen en waarbij het gewoon ontzettend tegenvalt. Het is niet wat ze voor ogen had en dat is nu een pijnlijke constatering die ze moet verwerken. Dan nog een beetje schuldgevoel waardoor ze misschien denkt dar ze twijfelt, maar ik denk dat ze diep in haar hart weet dat ze ermee wil wil stoppen. Het is alleen lastig om het toekomstbeeld los te laten en dat doet ze dan voor beide.Doreia* schreef: ↑18-01-2025 13:00Je hoopt dat hij gaat veranderen.
Maar dat gebeurt pas wanneer Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen.
Nooit.
Geef ik je op een briefje.
Want precies waarom zou hij? Hij heeft een fantastisch leventje zo toch? En het enige wat hij af en toe moet is even je diep in de ogen kijken en je iets beloven wat hij toch niet gaat doen om zijn verblijf te kunnen verlengen. En dat is dan dat. Meer werk gaat hij er niet in stoppen.
Lees je in op redderssyndroom, want daar ben je nu heel erg mee bezig. Dat is wat jij eruit haalt namelijk, uit deze relatie. Dat je hem wilt Helpen.
Ik lees echt nergens de wil om hem te redden.
zondag 19 januari 2025 om 10:21
Ik merk dat ik nu vooral bezig ben met de vraag wanneer moet ik het uitmaken dan met of…punt is dat er een ticket is voor over een paar weken. Even stom gezegd , dat is best praktisch.
Als ik het nu uit maak dan zal hij ook meteen weg willen, schat ik in. En hij heeft zelf geen geld voor een ticket nu. Ik heb geen zin dat te betalen.
Verder is het in algemene zin natuurlijk best een kut situatie om nog samen te wonen een paar weken als het uit is. Hij heeft hier dus ook een baan en een opzegtermijn.
Ik ben volgens mij financieel verantwoordelijk dus als er gedoe komt (Bv hij komt gewoon niet meer opdagen op werk) kan ik er financieel ook voor opdraaien /aansprakelijk gesteld worden vrees ik. Misschien iets om uit te zoeken…
Inderdaad, ik ben er te naïef in gestapt. Ik had het anders voorgesteld.
Als ik het nu uit maak dan zal hij ook meteen weg willen, schat ik in. En hij heeft zelf geen geld voor een ticket nu. Ik heb geen zin dat te betalen.
Verder is het in algemene zin natuurlijk best een kut situatie om nog samen te wonen een paar weken als het uit is. Hij heeft hier dus ook een baan en een opzegtermijn.
Ik ben volgens mij financieel verantwoordelijk dus als er gedoe komt (Bv hij komt gewoon niet meer opdagen op werk) kan ik er financieel ook voor opdraaien /aansprakelijk gesteld worden vrees ik. Misschien iets om uit te zoeken…
Inderdaad, ik ben er te naïef in gestapt. Ik had het anders voorgesteld.
zondag 19 januari 2025 om 10:35
Maar hij is hier ook akkoord mee gegaan he? Het is niet dat je een minderjarige in huis hebt gehaald, het is een volwassen man, met een baan, die ook verantwoordelijkheid mag dragen. Het lijkt me stug dat het zo ver gaat dat jij verantwoordelijk bent als hij niet op zijn werk verschijnt, eerlijk gezegd.
zondag 19 januari 2025 om 10:47
De garantstelling komt te vervallen zodra hij het Schengengebied verlaat. De constructie is vooral bedoeld zodat de persoon in kwestie zich hier kan redden.Keepitsimple schreef: ↑19-01-2025 10:21Ik merk dat ik nu vooral bezig ben met de vraag wanneer moet ik het uitmaken dan met of…punt is dat er een ticket is voor over een paar weken. Even stom gezegd , dat is best praktisch.
Als ik het nu uit maak dan zal hij ook meteen weg willen, schat ik in. En hij heeft zelf geen geld voor een ticket nu. Ik heb geen zin dat te betalen.
Verder is het in algemene zin natuurlijk best een kut situatie om nog samen te wonen een paar weken als het uit is. Hij heeft hier dus ook een baan en een opzegtermijn.
Ik ben volgens mij financieel verantwoordelijk dus als er gedoe komt (Bv hij komt gewoon niet meer opdagen op werk) kan ik er financieel ook voor opdraaien /aansprakelijk gesteld worden vrees ik. Misschien iets om uit te zoeken…
Inderdaad, ik ben er te naïef in gestapt. Ik had het anders voorgesteld.
Het is goed dat je hier wat zelfreflectie betracht; ik vind het opvallend dat je je niet wat meer in deze zaken hebt verdiept. Goede les!

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in