Relaties
alle pijlers
Is jouw partner zorgzaam en vind je dat belangrijk?
woensdag 21 november 2007 om 15:51
Ik hou het kort maar persoonlijk vind ik zorgzaamheid erg belangrijk in een relatie.
Momenteel mis uik het een beetje temeer omdat er zoveel gebeurd is met mij in korte tijd. Echter hij leeft zijn leven gewoon door en pakt niet de opmerkingen,gesprekken of wat dan ook op.
Ik vind het verdrietig en kan het met niet veel mensen delen omdat ik ver weg woon van mijn oorspronkelijke plaats.
Ik zou me zorgen maken en wel zien als het niet goed gaat maar zelfs na praten...want dat heb ik gedaan krijg ik te horen...ik moet werken kan niet :"zomaar" vrij nemen.
En ik vraag nooit wat hoor alleen vorige week een dagje vrij van zijn kant maar nee hoor.....ik kwam niet over terwijl ik verdrietig lag te zijn op de bank met veel pijn.Klinkt als zelfmedelijden en ja...misschien heb ik dat ook weleens een beetje;-)
Herkent iemand dit?.
Momenteel mis uik het een beetje temeer omdat er zoveel gebeurd is met mij in korte tijd. Echter hij leeft zijn leven gewoon door en pakt niet de opmerkingen,gesprekken of wat dan ook op.
Ik vind het verdrietig en kan het met niet veel mensen delen omdat ik ver weg woon van mijn oorspronkelijke plaats.
Ik zou me zorgen maken en wel zien als het niet goed gaat maar zelfs na praten...want dat heb ik gedaan krijg ik te horen...ik moet werken kan niet :"zomaar" vrij nemen.
En ik vraag nooit wat hoor alleen vorige week een dagje vrij van zijn kant maar nee hoor.....ik kwam niet over terwijl ik verdrietig lag te zijn op de bank met veel pijn.Klinkt als zelfmedelijden en ja...misschien heb ik dat ook weleens een beetje;-)
Herkent iemand dit?.
woensdag 21 november 2007 om 16:00
Vervelend voor je hoor! Een dagje vrij zou toch moeten kunnen? Een keertje? Ik vind zorgzaamheid ook heel belangrijk in een relatie. Dit heeft toch niets te maken met zelfmedelijden? Als hij het jou zou vragen zou je het ook voor hem doen. Dit moet andersom ook zo zijn. Probeer er toch nog eens met hem over te praten. Ik weet niet wat je mankeert en waarom je (soms of vaak) veel pijn hebt. Ik zou wel van mijn partner verwachten dat hij daar begrip voor kan opbrengen. Zelf heb ik een chronische aandoening en vaak veel pijn. Gelukkig wel een zorgzame partner/man. Toch blijft het altijd lastig: een kwaal met veel pijn. Als je het zelf niet voelt, is het moeilijk over te brengen wat je voelt en hoe erg het is. Belangrijk is dat je er over blijft praten, hoe dan ook. Sterkte!
woensdag 21 november 2007 om 16:05
Sja, ik weet niet zoveel van jou situatie, waar jij last van hebt, zeg maar.
Ben je ernstig ziek? Of had je 'een beetje pijn'? Lig je met een gebroken been op bed?
Mijn partner is best zorgzaam, vind ik. Als ik echt ziek ben, wil ik geen verzorging, haha, maar toen ik zwanger was en veel dingen niet kon, deed hij het zonder morren. Ook maakte hij middenin de nacht beschuitjes tegen de misselijkheid.
Maar wij zijn dus duidelijk ook anders, want zoals ik al zei: Ik zou niet zo snel vragen van hem om voor mij vrij te nemen. Wanneer ik ziek ben en met de kinderen zit, neemt hij wel vrij, wanneer ik het vraag (en als het kan, bij een belangrijk overleg heb ik pech, zeg maar, maarja, dat is wederzijds, ben ik bang) maar meestal vraag ik er dus niet om. Ook wanneer ik me 'sielug' voel en pjin heb, ben ik liever alleen.
Als ik erom vroeg, en het was mogelijk, zou hij het wel zo doen, wanneer hij er de noodzaak van in zou zien.
Nog een keer een goed gesprek aangaan en duidelijk maken wat je wilt, wat je bedoelt, lijkt me een idee. Misschien ziet hij neit in, waarom hij voor je thuis zou zijn, omdat hij toch niets voor je kan doen, bijvoorbeeld. Kán hij überhaupt wat voor je doen?
sterkte ermee
Ben je ernstig ziek? Of had je 'een beetje pijn'? Lig je met een gebroken been op bed?
Mijn partner is best zorgzaam, vind ik. Als ik echt ziek ben, wil ik geen verzorging, haha, maar toen ik zwanger was en veel dingen niet kon, deed hij het zonder morren. Ook maakte hij middenin de nacht beschuitjes tegen de misselijkheid.
Maar wij zijn dus duidelijk ook anders, want zoals ik al zei: Ik zou niet zo snel vragen van hem om voor mij vrij te nemen. Wanneer ik ziek ben en met de kinderen zit, neemt hij wel vrij, wanneer ik het vraag (en als het kan, bij een belangrijk overleg heb ik pech, zeg maar, maarja, dat is wederzijds, ben ik bang) maar meestal vraag ik er dus niet om. Ook wanneer ik me 'sielug' voel en pjin heb, ben ik liever alleen.
Als ik erom vroeg, en het was mogelijk, zou hij het wel zo doen, wanneer hij er de noodzaak van in zou zien.
Nog een keer een goed gesprek aangaan en duidelijk maken wat je wilt, wat je bedoelt, lijkt me een idee. Misschien ziet hij neit in, waarom hij voor je thuis zou zijn, omdat hij toch niets voor je kan doen, bijvoorbeeld. Kán hij überhaupt wat voor je doen?
sterkte ermee
Later is nu
woensdag 21 november 2007 om 16:08
Bikefan, ik weet dus niet of ik voor hem zo snel vrij zou nemen. Mijn man heeft 2x thuis gelegen met een gescheurde achillespees, kon zich moeilijk redden, maar ik ging wel naar het werk. Ik bleef echt niet thuis om hem af en toe wat te eten of drinken te brengen. Bleef wel thuis op de dag dat hij met de kinderen zou zitten, utieraard. Die waren toen ook nog klein en konden zichzelf niet redden. Maar hij moest zichzelf toch redden.
Wanneer hij wat heeft, ziek of dat dus met zijn achillespees, kijkt hij veel tv. Wat moet ik dan thuisdoen? Zou me handenvol met verlofuren kosten, die ik liever opneem voor een gezamenlijke vakantie.
Sja, ik ben zelf vrij zelfstandig opgevoed door werkende ouders, die ook niet zomaar vrij konden nemen als ik me een keertje niet lekker voelde. Misschien ligt het daaraan.
Wanneer hij wat heeft, ziek of dat dus met zijn achillespees, kijkt hij veel tv. Wat moet ik dan thuisdoen? Zou me handenvol met verlofuren kosten, die ik liever opneem voor een gezamenlijke vakantie.
Sja, ik ben zelf vrij zelfstandig opgevoed door werkende ouders, die ook niet zomaar vrij konden nemen als ik me een keertje niet lekker voelde. Misschien ligt het daaraan.
Later is nu
woensdag 21 november 2007 om 16:09
Eh nee heb nooit pijn en ben gelukkig nooit ziek maar was geopereerd.
En echt...ik vraag niets zomaar.....liever kruip ik maar emotioneel ging het gewoon niet en lichamelijk ook niet.
Tuurlijk als het chronisch zou zijn is het een ander verhaal ,maar dit was eenmalig en ik ben al iemand die niet snel zegt als het ff niet gaat dus dit was echt......
In ieder geval dank voor de reakties.
En echt...ik vraag niets zomaar.....liever kruip ik maar emotioneel ging het gewoon niet en lichamelijk ook niet.
Tuurlijk als het chronisch zou zijn is het een ander verhaal ,maar dit was eenmalig en ik ben al iemand die niet snel zegt als het ff niet gaat dus dit was echt......
In ieder geval dank voor de reakties.
woensdag 21 november 2007 om 16:12
Ik snap niet helemaal wat jouw partner met je vrije dag te maken heeft. Werk je voor hem?
Dit terzijde. Ik ken natuurlijk jouw situatie niet, maar sommige mannen kunnen niet zoveel met hints en soms ook niet zoveel met emoties. Sommige mannen (klinkt generaliserend, ik weet niet hoe het anders uit te drukken) willen dingen oplossen en jouw verdriet/pijn wegnemen. Misschien kun je tegen je man zeggen wat je van hem verwacht. Dus niet, ik wil dat je zorgzamer bent, maar welk gedrag je verwacht (ik zou het fijn vinden als je een kopje thee zet ofzo). Je man is naar alle waarschijnlijk niet helderziend en voelt dus niet aan waar je behoefte aan hebt. Misschien helpt het als je zegt dat je begrijpt dat hij jouw pijn/verdriet niet op kan lossen, maar wel andere dingen kan doen waar hij je ook mee helpt (een keer boodschappen doen bijvoorbeeld).
Ik vind het wel belangrijk dat een man zorgzaam is, ik vind dat één van de grote toegevoegde waarden van een relatie, dat er iemand is die zich om jou bekommert, tegen wie je ongeneerd kan klagen (niet de hele tijd natuurlijk). Tegelijkertijd probeer ik (natuurlijk) ook zorgzaam naar mijn vriend toe te zijn.
Dit terzijde. Ik ken natuurlijk jouw situatie niet, maar sommige mannen kunnen niet zoveel met hints en soms ook niet zoveel met emoties. Sommige mannen (klinkt generaliserend, ik weet niet hoe het anders uit te drukken) willen dingen oplossen en jouw verdriet/pijn wegnemen. Misschien kun je tegen je man zeggen wat je van hem verwacht. Dus niet, ik wil dat je zorgzamer bent, maar welk gedrag je verwacht (ik zou het fijn vinden als je een kopje thee zet ofzo). Je man is naar alle waarschijnlijk niet helderziend en voelt dus niet aan waar je behoefte aan hebt. Misschien helpt het als je zegt dat je begrijpt dat hij jouw pijn/verdriet niet op kan lossen, maar wel andere dingen kan doen waar hij je ook mee helpt (een keer boodschappen doen bijvoorbeeld).
Ik vind het wel belangrijk dat een man zorgzaam is, ik vind dat één van de grote toegevoegde waarden van een relatie, dat er iemand is die zich om jou bekommert, tegen wie je ongeneerd kan klagen (niet de hele tijd natuurlijk). Tegelijkertijd probeer ik (natuurlijk) ook zorgzaam naar mijn vriend toe te zijn.
woensdag 21 november 2007 om 16:12
Hmm, in zo'n geval zou mijn man wel thuisblijven, denk ik. Weet ik ook niet, want nogmaals, als ik mezelf kan redden en hij heeft iets belangrijks op het werk, gaat dat toch even voor. Mogelijk zou hij wel proberen te verzetten...
zoals afgelopen maandag, toen ik naar het ziekenhuis moest en er echt iemand meemoest.
zoals afgelopen maandag, toen ik naar het ziekenhuis moest en er echt iemand meemoest.
Later is nu
woensdag 21 november 2007 om 16:13
Zorgzaamheid vind ik zeker belangrijk in een relatie.
Zorgzaamheid kan op veschillende manieren geuit worden.
Dat er naar je verhaal geluisterd wordt. Dat iemand je in zijn/haar armen houd. Dat het huishoudelijk werk voor je gedaan wordt. Dat er lekker voor je gekookt wordt en de ander wat voor je inschenkt.
Dat je partner je verrast met iets leuks of een klein cadeautje meeneemt.
Dat je partner met je meegaat naar dat vervelende onderzoek in het ziekenhuis of een gesprek met de dokter.
Maar eerlijk gezegd zou ik mijn kostbare vrije dagen ook liever niet besteden om thuis naast de bank te gaan zitten bij een vrouw/man die op dat moment toch nergens zin in heeft en alleen tegen je aan kan zeuren.
Op dat moment kan je toch niets concreets doen en vrij vragen op het laatste moment levert vaak nog moeilijkheden met de baas op ook.
Wat verwacht je dan op dat moment van je man. Dat hij met je mee gaat klagen? Je bent inderdaad heel ziek en zielig? Kan je de garantie geven dat je je daar vast ook niet bepaald beter van gaat voelen.
Kom je bijvoorbeeld net thuis na een operatie of iets dergelijks dan is het een ander verhaal.
Zorgzaamheid kan op veschillende manieren geuit worden.
Dat er naar je verhaal geluisterd wordt. Dat iemand je in zijn/haar armen houd. Dat het huishoudelijk werk voor je gedaan wordt. Dat er lekker voor je gekookt wordt en de ander wat voor je inschenkt.
Dat je partner je verrast met iets leuks of een klein cadeautje meeneemt.
Dat je partner met je meegaat naar dat vervelende onderzoek in het ziekenhuis of een gesprek met de dokter.
Maar eerlijk gezegd zou ik mijn kostbare vrije dagen ook liever niet besteden om thuis naast de bank te gaan zitten bij een vrouw/man die op dat moment toch nergens zin in heeft en alleen tegen je aan kan zeuren.
Op dat moment kan je toch niets concreets doen en vrij vragen op het laatste moment levert vaak nog moeilijkheden met de baas op ook.
Wat verwacht je dan op dat moment van je man. Dat hij met je mee gaat klagen? Je bent inderdaad heel ziek en zielig? Kan je de garantie geven dat je je daar vast ook niet bepaald beter van gaat voelen.
Kom je bijvoorbeeld net thuis na een operatie of iets dergelijks dan is het een ander verhaal.
woensdag 21 november 2007 om 16:17
Ja Miss ik was de avond ervoor thuis gekomen na een operatie wat me emotioneel nogal heeft aangegrepen.Heeft namelijk te maken met de kinderwens.
Lichamelijk gezien kon ik even niet lopen, niet plassen,kotste ik mijn eten uit enzo.
Dat is de reden dat ik een keer in mijn leven die vraag stelde bij me te blijven. Niet om samen te klagen
Lichamelijk gezien kon ik even niet lopen, niet plassen,kotste ik mijn eten uit enzo.
Dat is de reden dat ik een keer in mijn leven die vraag stelde bij me te blijven. Niet om samen te klagen
woensdag 21 november 2007 om 16:30
Ik bedoelde eigenlijk niet om vrij te nemen om voor iemand te gaan zorgen dagen lang i.v.m. een beenbreuk of griep. Ik bedoel eigenlijk precies wat sweety32 vraagt: gewoon 1 dagje bij je thuis blijven om je te steunen als dat nodig is. Het kan toch een dagje slecht met je gaan en dat je dan (met name mentale) steun nodig hebt? Natuurlijk vraag je dat niet zomaar aan je partner en natuurlijk is het werk erg belangrijk, voor mij ook. En ook ik ben erg zelfstandig opgevoed met werkende ouders en en ik neem niet zomaar vrij. Maar daar gaat het volgens mij ook niet om bij de vraag van sweety32
woensdag 21 november 2007 om 16:37
het ligt er aan waar het voor is. Als jij zo omschrijft dat het met je kinderwens te maken heeft en dat het allemaal emotioneel was zou mijn man proberen in elk geval vroeg thuis te zijn oid. Een kinderwens is ook iets wat je met z'n 2-en hebt en deelt, toch? Ik vind het verder moeilijk om er wat over te zeggen omdat ik natuurlijk niet de hele situatie ken maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik weet dat mijn man thuis zou blijven als dat echt nodig zou zijn of echt erg belangrijk zou zijn! Vrij nemen kan hij haast niet omdat hij in het onderwijs werkt maar in bepaalde situaties is het mogelijk. Zo had mijn schoonzus, wiens man op dezelfde school werkt, een miskraam gehad en kon haar man gelijk naar huis!
Mijn familie woont trouwens ook erg dichtbij dus mijn moeder is er ook zo, dat scheelt natuurlijk ook!
Mijn familie woont trouwens ook erg dichtbij dus mijn moeder is er ook zo, dat scheelt natuurlijk ook!
woensdag 21 november 2007 om 16:46
Ik weet niet wat mijn man zou doen...
Misschien dat hij, als ik het zou vragen, vrij zou nemen, maar uit zichzelf zou hij dat niet doen. Hij denkt gewoon niet na bij dit soort dingen, gaat uit zichzelf niet voor mij zorgen als ik ziek ben (drinken halen etc.) maar als ik er om vraag doet ie het meteen.
Tis gewoon niet zo'n attent type, hij ziet veel dingen gewoon niet.
Voor mij hoort dat bij zijn "gebruiksaanwijzing" ik heb geleerd dat als ik iets wil dat ik het moet zeggen.
(maar soms doet ie spontaan iets liefs en dat vind ik zo leuk, da's dan echt een grote verrassing
)
Misschien dat hij, als ik het zou vragen, vrij zou nemen, maar uit zichzelf zou hij dat niet doen. Hij denkt gewoon niet na bij dit soort dingen, gaat uit zichzelf niet voor mij zorgen als ik ziek ben (drinken halen etc.) maar als ik er om vraag doet ie het meteen.
Tis gewoon niet zo'n attent type, hij ziet veel dingen gewoon niet.
Voor mij hoort dat bij zijn "gebruiksaanwijzing" ik heb geleerd dat als ik iets wil dat ik het moet zeggen.
(maar soms doet ie spontaan iets liefs en dat vind ik zo leuk, da's dan echt een grote verrassing
)
woensdag 21 november 2007 om 16:48
Misschien moet je iets duidelijker en directer naar hem toe zijn.
Mijn vriend pakt bijvoorbeeld bepaalde hints en signalen helemaal niet op.
Klein voorbeeldje: Ik lig vroeg op de bank te slapen, voel me eigenlijk niet zo lekker. Maar ik zal hem eerst moeten zeggen: ik voel me niet zo lekker.
Anders zegt hij ijskoud: "gezellig ben jij om nu al te gaan slapen".
Als mij iets dwars zit, dan moet ik hem dat ook daadwerkelijk vertellen. Hij zal dat niet zo snel aan mijn kop zien. Hij denkt hooguit dat ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt ofzo.
Mijn vriend pakt bijvoorbeeld bepaalde hints en signalen helemaal niet op.
Klein voorbeeldje: Ik lig vroeg op de bank te slapen, voel me eigenlijk niet zo lekker. Maar ik zal hem eerst moeten zeggen: ik voel me niet zo lekker.
Anders zegt hij ijskoud: "gezellig ben jij om nu al te gaan slapen".
Als mij iets dwars zit, dan moet ik hem dat ook daadwerkelijk vertellen. Hij zal dat niet zo snel aan mijn kop zien. Hij denkt hooguit dat ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt ofzo.
woensdag 21 november 2007 om 18:27
Voor mijn ex was alles belangrijk, behalve zijn vrouw. Als ik aan mijn rug geopereerd was dan had hij zoiets van: "je bent de hele dag thuis, dan kun je best even koken/stoffen/opruimen/wasopvouwen/....."
Mijn huidige partner is exact het tegenovergestelde: in maart ben ik opnieuw aan mijn rug geopereerd en hij heeft 80 uur zorgverlof opgenomen. De eerste week lag ik in het ziekenhuis en zorgde hij voor het huishouden en mijn zoon (biologisch gezien niet de zijne). Daarna is zijn moeder ruim een week in huis geweest om te helpen. Vervolgens is hij ruim een week thuis geweest en de zes weken daarna heeft hij alleen tijdens schooltijden gewerkt zodat hij er was als mijn zoon thuis was. Hij deed alles in huis: opruimen/was/schoonmaak/boodschappen/koken, noem het maar!
Mijn huidige partner wordt zelfs boos als ik op een dag teveel doe, omdat ik daardoor mijn (nog steeds slechte) rug overbelast!
Ik ken beide kanten en wens je sterkte, praat er over en wees DUIDELIJK, dat is het enige wat ik je kan meegeven.
Carrrie.
Mijn huidige partner is exact het tegenovergestelde: in maart ben ik opnieuw aan mijn rug geopereerd en hij heeft 80 uur zorgverlof opgenomen. De eerste week lag ik in het ziekenhuis en zorgde hij voor het huishouden en mijn zoon (biologisch gezien niet de zijne). Daarna is zijn moeder ruim een week in huis geweest om te helpen. Vervolgens is hij ruim een week thuis geweest en de zes weken daarna heeft hij alleen tijdens schooltijden gewerkt zodat hij er was als mijn zoon thuis was. Hij deed alles in huis: opruimen/was/schoonmaak/boodschappen/koken, noem het maar!
Mijn huidige partner wordt zelfs boos als ik op een dag teveel doe, omdat ik daardoor mijn (nog steeds slechte) rug overbelast!
Ik ken beide kanten en wens je sterkte, praat er over en wees DUIDELIJK, dat is het enige wat ik je kan meegeven.
Carrrie.
jeetje sweety wat vervelend dat je zo weinig support voelt van je partner.
woensdag 21 november 2007 om 18:53
Niet leuk, maar weten we nu nog steeds niet dat mannen een andere belevingswereld hebben? En dat hij het er misschien ook wel moeilijk mee heeft? Sommige/veel mannen zijn niet zo van dingen uiten & proberen dingen op een zakelijke manier op te lossen, maar dat wil niet betekenen dat ze er niets om geven of niet voor je willen zorgen.
Maar misschien komt dat wel, omdat ik zelf als vrouw zijnde nogal wat mannelijke "hardheid"? in me heb. Geef iets even de tijd, en tja: misschien hèb je ook wel wat zelfmedelijden? Kom op, neus in de wind en doorzetten meid. Soms moet je bepaalde dingen ook gewoon zèlf doen. Achteraf voel je je dan vaak ook héél wat sterker & onafhankelijker.
Dat hij niet zomaar vrij kan nemen & moet werken, kan ook en andere zin van zorgzaamheid hebben. Alleen heb jij op dat moment net even een gevoel van geborgenheid & warmte nodig i.p.v. die andere zorgzaamheid.
Overigens: ik ben in onze relatie vaak de "hardste" in emotionele situaties, terwijl mijn man toch echt een stoere ruige kerel is.
Maar misschien komt dat wel, omdat ik zelf als vrouw zijnde nogal wat mannelijke "hardheid"? in me heb. Geef iets even de tijd, en tja: misschien hèb je ook wel wat zelfmedelijden? Kom op, neus in de wind en doorzetten meid. Soms moet je bepaalde dingen ook gewoon zèlf doen. Achteraf voel je je dan vaak ook héél wat sterker & onafhankelijker.
Dat hij niet zomaar vrij kan nemen & moet werken, kan ook en andere zin van zorgzaamheid hebben. Alleen heb jij op dat moment net even een gevoel van geborgenheid & warmte nodig i.p.v. die andere zorgzaamheid.
Overigens: ik ben in onze relatie vaak de "hardste" in emotionele situaties, terwijl mijn man toch echt een stoere ruige kerel is.
woensdag 21 november 2007 om 21:41
Mijn vriend is inderdaad zorgzaam maar ik zou niet zo gauw aan hem vragen om voor mij een vrije dag te nemen. Ook niet na een moeilijke, emotionele operatie. We nemen onze vrije dagen liever op voor vakantie, dagje uit etc. Bovendien is het niet altijd mogelijk om onverwacht een dag vrij te nemen. En we zijn allebei types die liever alleen zijn als we ons ziek voelen. Wat ik wel fijn vind in zo´n situatie als hij bijvoorbeeld ´s avonds en in het weekend een beetje extra aandacht en zorg geeft. Extra lief is zeg maar. Dat vind ik wel heel belangrijk in een relatie. Geeft hij je buiten zijn werktijden om wel een beetje extra aandacht of dan ook niet?
woensdag 21 november 2007 om 22:01
Hoi sweety,
ik snap je probleem en ook dat dit teleurstellend voor je is.
Toch sluit ik me aan bij vorige reacties; heren hebben duidelijke taal nodig.
Om je even een voorbeeldje te geven; laatst was de (herdenking van) overlijdensdag van n belangrijk familielid en ik vroeg mijn vriend weken vantevoren deze dag vrij te nemen, met daaropvolgend nog een paar hintjes...Wat denk je, de betreffende week bleek dat het compleet was vergeten! Ik was hier erg boos over (en ook zelfmedelijden ja ;) Waarom houdt hij nou niet van me??
) Dus ik boos naar een vriend van mij die ik dit verhaal vertelde. Hij vroeg me of ik mijn vriend had verteld hoe belangrijk deze dag voor me was? Ik zei dat mijn vriend dat heus wel wist; ik vraag hem niet voor niets om de dag vrij te nemen. Maar goed, toch maar naar zijn raad geluisterd en laatste poging gewaagd bij vriendlief. Wat denk je; volgende dag had hij meteen VRIJ geregeld!
Ik stond versteld......
Dus misschien deze tactiek ook een proberen? Wij vrouwen zijn geloof ik niet altijd duidelijk en direct genoeg geloof ik
Suc6
ik snap je probleem en ook dat dit teleurstellend voor je is.
Toch sluit ik me aan bij vorige reacties; heren hebben duidelijke taal nodig.
Om je even een voorbeeldje te geven; laatst was de (herdenking van) overlijdensdag van n belangrijk familielid en ik vroeg mijn vriend weken vantevoren deze dag vrij te nemen, met daaropvolgend nog een paar hintjes...Wat denk je, de betreffende week bleek dat het compleet was vergeten! Ik was hier erg boos over (en ook zelfmedelijden ja ;) Waarom houdt hij nou niet van me??
) Dus ik boos naar een vriend van mij die ik dit verhaal vertelde. Hij vroeg me of ik mijn vriend had verteld hoe belangrijk deze dag voor me was? Ik zei dat mijn vriend dat heus wel wist; ik vraag hem niet voor niets om de dag vrij te nemen. Maar goed, toch maar naar zijn raad geluisterd en laatste poging gewaagd bij vriendlief. Wat denk je; volgende dag had hij meteen VRIJ geregeld!Ik stond versteld......
Dus misschien deze tactiek ook een proberen? Wij vrouwen zijn geloof ik niet altijd duidelijk en direct genoeg geloof ik
Suc6
woensdag 21 november 2007 om 22:13
Mijn vriend is erg zorgzaam en zou vrijnemen en me helemaal verzorgen, de ene keer uit zichzelf zeker in dit soort gevallen, de andere keer zou ik het vragen maar meestal hoeft hij niet thuis te zijn bij gewone ziekte enzo natuurlijk. Maar hij heeft ook wel best een flexibele baas.
Maar dan nog, je hebt recht op zorgverlof en dit klinkt alsof je het echt zwaar had en hem hard nodig had en hij dit dus hiervoor op had kunnen nemen of een gewone vrije dag. Ik zou me ook erg rot voelen dat hij zo reageert. Mijn vriend zou me in zo'n toestand nooit alleen thuis hebben gelaten (en ik hem ook niet).
Maar dan nog, je hebt recht op zorgverlof en dit klinkt alsof je het echt zwaar had en hem hard nodig had en hij dit dus hiervoor op had kunnen nemen of een gewone vrije dag. Ik zou me ook erg rot voelen dat hij zo reageert. Mijn vriend zou me in zo'n toestand nooit alleen thuis hebben gelaten (en ik hem ook niet).
woensdag 21 november 2007 om 22:48
Esthrall : Inderdaad zou ik ook niet iemand zo achterlaten. Zeker niet als diegene nooit wat vraagt en altijd alles wel alleen doet. Juist dan zou ik denken ok dit is serieus.
Sjakkie11 J e hebt niet helemaal begrepen dat dit iemand is die altijd de dingen alleen bikkelhard oplost en ik nu een keer in 33 jaar iets gevraagd heb.
En nee ik hoefde niet alleen psychische warmte maar puur lichamelijke verzorging was noodzaak.
Maar misschien is dat juist mijn probleem wel......en was hij zo geshokt dat ie niet wist wat te doen.
Ik zou net zo reageren als de meesten hier maar het punt is dat mijn familie op anderhalf uur afstand woont en ik hem 1 keer echt nodig had maar ok...het is gebeurt en we gaan vrolijk verder.
Yamuna;-) Dank je wel meissie.
Bedankt voor de reakties
Sjakkie11 J e hebt niet helemaal begrepen dat dit iemand is die altijd de dingen alleen bikkelhard oplost en ik nu een keer in 33 jaar iets gevraagd heb.
En nee ik hoefde niet alleen psychische warmte maar puur lichamelijke verzorging was noodzaak.
Maar misschien is dat juist mijn probleem wel......en was hij zo geshokt dat ie niet wist wat te doen.
Ik zou net zo reageren als de meesten hier maar het punt is dat mijn familie op anderhalf uur afstand woont en ik hem 1 keer echt nodig had maar ok...het is gebeurt en we gaan vrolijk verder.
Yamuna;-) Dank je wel meissie.
Bedankt voor de reakties
donderdag 22 november 2007 om 05:31
Mijn man zou wel bij me blijven na een operatie. Ik andersom ook bij hem. We zouden wel overleggen of het nodig was e.d. want we zijn allebei nogal plichtsgetrouw als het om werken gaat dus het lijkt me ook weer logisch dat je bespeekt of en misschien hoelang die zorg nodig gaat zijn e.d.
Op het moment dat jij geopereerd bent en dat een operatie was die je niet alleen lichamelijk maar ook fysiek aangrijpt en hij laat je zo bungelen dan vind ik de houding van je vriend wel even iets verder gaan dan 'gewoon niet zo attent'. Ik noem zijn houding dan 'gewoon erg lomp'.
Op het moment dat jij geopereerd bent en dat een operatie was die je niet alleen lichamelijk maar ook fysiek aangrijpt en hij laat je zo bungelen dan vind ik de houding van je vriend wel even iets verder gaan dan 'gewoon niet zo attent'. Ik noem zijn houding dan 'gewoon erg lomp'.
donderdag 22 november 2007 om 14:04
Ik vind het allemaal nogal meevallen. Ik heb het idee dat je jezelf vooral verdrietig maakt door niet letterlijk te zeggen welke gevoelens er bij je spelen.
Als je vroeg ligt te slapen op de bank, zoals eerder hier boven als voorbeeld werd genoemd, kan je man toch niet ruiken dat je ziek bent? Misschien ben je wel per ongeluk in slaap gevallen en had hij op een gezellige avond gehoopt.
Waarom doen sommige vrouwen zo moeilijk en zeggen ze niet letterlijk wat er aan de hand is. Het is frustrerend voor beide partijen om maar te gissen wat er aan de hand is, toch?
Dat doe ik ook bij mijn vriend, en daardoor hebben we zelden miscommunicaties; wel zo prettig!
En het is nou eenmaal zo dat je niet veel vrije dagen in een jaar kan opnemen. Het is leuker om die te bewaren voor een weekendje weg.
Als je vroeg ligt te slapen op de bank, zoals eerder hier boven als voorbeeld werd genoemd, kan je man toch niet ruiken dat je ziek bent? Misschien ben je wel per ongeluk in slaap gevallen en had hij op een gezellige avond gehoopt.
Waarom doen sommige vrouwen zo moeilijk en zeggen ze niet letterlijk wat er aan de hand is. Het is frustrerend voor beide partijen om maar te gissen wat er aan de hand is, toch?
Dat doe ik ook bij mijn vriend, en daardoor hebben we zelden miscommunicaties; wel zo prettig!
En het is nou eenmaal zo dat je niet veel vrije dagen in een jaar kan opnemen. Het is leuker om die te bewaren voor een weekendje weg.
donderdag 22 november 2007 om 14:17
Je kunt toch best zelf even nadenken, ook al ben je een man en kun je niet ruiken dat iemand ziek is? Of die man thuis had moeten blijven of niet doet er niet eens toe, je helpt iemand die net geopereerd is toch met dingen in huis en je geeft toch gewoon even steun, dat hoeft toch niemand uit te gaan leggen hoop ik? Ze is zijn geliefde en ze had hem even nodig, zo moeilijk is dat niet.
Dat verhaal van je moet het allemaal vertellen anders snapt 'ie het niet is wel erg last century.
Dat verhaal van je moet het allemaal vertellen anders snapt 'ie het niet is wel erg last century.
