Jaloezie

08-10-2023 00:42 81 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou heel graag willen weten wie ook moeite met vertrouwen heeft door allerlei gebeurtenissen? En hoe jullie daarmee omgaan?

Ik merk dat er eigenlijk zo veel gebeurd is dat ik weinig vertrouwen heb en dat ik zelf zo veel dingen mis maar ook niet weet hoe ik die kan organiseren
Alle reacties Link kopieren Quote
himalaya schreef:
11-10-2023 09:26
Maar waaróm dan niet? Krijgt je zoon een hechte vriendenclub als jij maar ‘s avonds thuis blijft en je jezelf dingen ontzegt?
Nee maar hoe kunnen andere moeders dan leuk weg gaan als hun kind toch ongelukkig thuis zit ? Daarom heb ik ook een afspraak bij de huisarts gemaakt.
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 08:16
Mbt boze reacties: omdat ik eerlijk wil zijn en hoe ik me nu voel is machteloos en geïrriteerd.

Mbt mijn jongste: hij vraagt geregeld om af te spreken en krijgt dan geen reactie. Hij gaat dan gewoon en heeft het wel leuk maar hij hoeft niet bij een groepje. Dat moet groeien zegt mijn man steeds maar dan denk ik: waarom? Waarom niet reageren op iemand?


Je kunt je zo voelen, maar je bént niet machteloos. Je heb juist de macht! Zie de tips van velen hier.

En nergens zie ik een boze reactie trouwens, dus heel Viva-achtig is het blijkbaar niet. Ik zie wél kritische vragen waar jij niet op reageert. Je lijkt niet zozeer machteloos, maar passief. Begrijpelijk, want soms zit je vast en beweeg je gewoon niet meer uit angst nog vaster te komen zitten. Maar loskomen gaat ook niet gebeuren.

Wat let je? Trek je sportieve/creatieve/stoute schoenen aan en meld je vanmiddag nog ergens aan. :D
anoniem_65cb27049b5a8 wijzigde dit bericht op 11-10-2023 20:09
0.05% gewijzigd
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 09:55
Nee maar hoe kunnen andere moeders dan leuk weg gaan als hun kind toch ongelukkig thuis zit ? Daarom heb ik ook een afspraak bij de huisarts gemaakt.

Is hij echt ongelukkig? Of projecteer je je eigen gevoel op hem?

Want als hij echt niet goed in zijn vel zit, zou je met je zoon ook naar de huisarts kunnen.

En ja, je mag plezier maken ook al heb je een ziek of ongelukkig kind. Daar is niets mis mee.

Je lijkt in een negatieve spiraal te zitten. Goed dat je naar de huisarts gaat, misschien kan deze je doorverwijzen voor psychische hulp. :rose:
Sensitive81 schreef:
10-10-2023 19:53
Ik heb het even laten bezinken en na gedacht wat ik voel.

Ik heb wel een afspraak gemaakt bij de huisarts om oa hierover te praten omdat ik merk dat ik met niemand kan praten.

Maar ook voor mijn jongste, omdat hij het lastig vind aansluiting te vinden met andere jongens. Hij is populair, vrolijk, vriendelijk maar nog kinds. Hij spreekt dingen af maar wordt zelden tot nooit gevraagd. Ik merk dat ik dit mee ga dragen en hier last van krijg en niet weet hoe ik goed kan helpen.

Wat ik ook merk en ik weet dat ik hier boze reacties op zal krijgen maar ik wil eerlijk zijn, hier dan. Mijn man is heel open en spontaan, alles wat ik niet ben. Als hij met vrienden op stap gaat voel ik me alleen. Zijn kind is (in de ogen van leerkrachten) perfect. Waarom leerkrachten; ik werk in het (speciaal) onderwijs en in het regulier zou dit een perfect kind zijn. Luistert altijd, heeft nooit een weerwoord, echt nooit. Ik ken geen kind verder die zo is.

Mijn kinderen zijn pubers; hebben ruzie en ik merk aan mezelf dat ik me ga irriteren. Ik erger me aan mijn man en zijn kind omdat alles zo goed lijkt te gaan. En ik, en wij, voor mijn gevoel dan, altijd strugglen met dingen. En ik praat hier over met mijn man en hij reageert niet echt. Hij zei van de week nog: Okay...... toen ik zei dat ik echt opzag tegen dit weekend door allerlei redenen. En nogmaals ik vertel dit niet, ik laat dit niet merken (uiteraard) maar van binnen begint het me op te vreten. Vandaar mijn afspraak bij de huisarts.

Dus ajb geen boze reacties, ik voel me al rot hieronder want zo ben ik niet en wil ik ook niet zijn.

Mijn kinderen zijn enthousiast en vrolijk, alles wat ik vroeger ook was en ik wil voorkomen dat, vooral de jongste, door al zijn tegenslagen en het nog geen vriendengroepje hebben, eenzaam gaat worden.

Ik hoop dat ik het duidelijk uit kan leggen.


Je schrijft tegenstrijdige dingen. Je zoon zou niet gelukkig zijn, naar elders schrijf je dat hij "populair, vrolijk en vriendelijk" is.

En in het stukje hierboven schrijf je dat je kinderen beide enthousiast en vrolijk zijn.

Je zegt bang te zijn je jongste door tegenslagen en het niet hebben van een vriendengroepje eenzaam gaat worden.

Zoals ik het nu allemaal lees, denk ik dat er maar één oorzaak van zijn 'ongelukkige gevoel' is aan te wijzen: jij. En dat bedoel ik absoluut niet gemeen! Maar ik benoem het wel, zodat je jezelf misschien eens goed onder de loep kunt nemen. Want ik schreef het al eerder: het lijkt nu vooral projectie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hij is idd een jongen die druk doet om zijn onzekerheid te verhullen. Hij is heel blij als hij bij andere is. Is aanwezig en grappig maar hoort niet bij een groep en wordt niet meegevraagd en dat vind hij moeilijk ja.

Hij weet niet wat hij niet goed gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 09:55
Nee maar hoe kunnen andere moeders dan leuk weg gaan als hun kind toch ongelukkig thuis zit ? Daarom heb ik ook een afspraak bij de huisarts gemaakt.

Hij heeft het leuk als hij er zelf op uit gaat, is populair.

Maar nogmaals: denk jij dat hij gelukkiger (..) wordt als jij altijd thuis bent, niets onderneemt en plezier hebt? Je man heeft ook plezier, moet die dan ook thuis blijven?

Ik heb het idee dat je vooral ánderen de schuld geeft dat jij niets leuks doet. Dat je alle adviezen die hier worden gegeven negeert. Het moet je aan komen waaien en oh, ook meteen even voor je zoon want dan kun jij jezelf toestaan om (dat aangewaaide) plezier te hebben.

Succes er mee, ik hoop dat de afspraak bij de huisarts het verschil gaat maken.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik geef niemand de schuld nee. Maar hoe kan ik zelf lol hebben als mijn kind alleen en niet blij thuis zit? Mij lijkt dat niet.

En ja ik hoop dat de huisarts kan helpen
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt kinderen dus nodig eens een moeder van hun vriendjes/vriendinnetjes op de koffie?
Collega van je werk of ga vrijwilligerswerk doen?
Buurvrouw?
Haal banden aan met wat verdere familie die je aardig vond?

En je wilt geen hobbies doen, maar dat is wel vaak hoe je mensen leert kennen.

Ga leuke dingen met je zoon doen. Museum, pretpark, of juist een grappige workshop of zelfs cursus. dan ben je ook even onder de mensen.
Ook heb je dan interessante dingen om over te praten zodat mensen het boeiender vinden om naar je te luisteren. Klinkt misschien naar maar als je nooit veel meer weet te vertellen dan 'ik was thuis' dan vallen de gesprekken al snel stil.

Vraag mensen om advies of wat leuk is om te doen. Heb je meteen ook weer een leuk gesprek en dan kan je nadat je het gedaan hebt weer verder 'bonden' met die mensen over dat onderwerp.

In plaats van thuis te hangen in het weekend, neem je zoon mee naar een leuke stad en ga daar dingen doen.
Stop met afhankelijk zijn van anderen om leuke dingen te doen.
GeweldigWeer schreef:
08-10-2023 17:14
Is NMLK iets voor je misschien? www.nieuwemensenlerenkennen.nl
Dit is een goede tip vind ik. Ik sprak een keer een vrouw in de trein die onderweg was naar een dagje uit met een groepje van NMLK. Ze gingen echt leuke dingen doen. Ik denk dat het aanbod qua personen en activiteiten van NMLK heel divers is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het voelt voor mij meer dat ik pas gelukkig kan zijn als mijn zoontje dat ook is.

En dan doet het soms pijn om te zien dat het bij andere zo makkelijk lijkt te gaan.
Misschien is Sterkamp iets voor je zoon:
https://www.stichtingdester.nl/evenementen/
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je zelf niet lekker in je vel zit, kun je er ook niet goed voor anderen zijn. Zorg dat je dingen doet die jou goed doen. Je kinderen zijn op een leeftijd dat ze best een avond alleen kunnen blijven, we hebben het toch niet over ELKE avond tot diep in de nacht?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren Quote
Airedale schreef:
11-10-2023 12:24
Misschien is Sterkamp iets voor je zoon:
https://www.stichtingdester.nl/evenementen/
Het punt is dat hij niet verlegen is. Hij vraagt ook mensen maar wordt zelf niet gevraagd. En als hij een app stuurt reageren ze soms niet.
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 12:45
Het punt is dat hij niet verlegen is. Hij vraagt ook mensen maar wordt zelf niet gevraagd. En als hij een app stuurt reageren ze soms niet.
Misschien heeft hij gewoon pech en misschien is er toch iets in de interactie met andere kinderen wat niet helemaal lekker gaat. Bij Stichting De Ster zijn psychologen betrokken, misschien kunnen zij hem helpen iets te veranderen in zijn gedrag waardoor sociale interactie wel fijner verloopt voor hem. Hij is niet verlegen maar wel onzeker. Misschien kunnen ze hem laten ervaren wat er gebeurt als hij niet zijn onzekerheid overschreeuwt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Airedale schreef:
11-10-2023 13:08
Misschien heeft hij gewoon pech en misschien is er toch iets in de interactie met andere kinderen wat niet helemaal lekker gaat. Bij Stichting De Ster zijn psychologen betrokken, misschien kunnen zij hem helpen iets te veranderen in zijn gedrag waardoor sociale interactie wel fijner verloopt voor hem. Hij is niet verlegen maar wel onzeker. Misschien kunnen ze hem laten ervaren wat er gebeurt als hij niet zijn onzekerheid overschreeuwt.
Daarom wil ik met de huisarts ook in gesprek. Ik kan het voor mijn eigen gevoel niet scheiden. Het lukt me niet om iets leuks te doen en dan ben ik ook jaloers op andere misschien. Ik weet het ook niet zo goed.

Ik probeer ook op te letten als mijn zoontje met andere is. Het gaat altijd goed, hij is qua praten wel verder dan andere maar in gedrag nog wat jong, dat uit zich dan in; Overdreven juichen of nog kuiten met andere jongens. Hij is luidruchtig wellicht maar niet een pestkop of zo iets. Hij is wel diegene die niemand buitensluit.

Ik vind dat heel lastig om te zien. Als hij in de vakantie met niemand afspreekt. Maar aan de andere kant; mijn dochter was ook niet zo. Hij gaat met 1 jongens uit zijn klas vaker afspreken. Hij gaat in de vakantie volgende week 2 x naar een pretpark in onze buurt met jongens. Dus misschien is dat okay voor nu. Hij zou alleen zelf graag bij een groepje willen horen. Dat maakt het lastig.

Voor mij zelf is het alles bij elkaar; samengesteld gezin, mijn ex die niet altijd heel makkelijk of gezellig doet, niet zo lekker in mijn vel zitten, dit overigens dus wel geuit richting vriendinnen maar weinig respons ontvangen.

Ik kijk wel uit om naar de huisarts te gaan moet ik zeggen.
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 13:22
Ik kijk wel uit om naar de huisarts te gaan moet ik zeggen.
Dat is sowieso een goede stap! Ik hoop voor je dat dat het begin is van positieve veranderingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is het toch zo apart van jongens op deze leeftijd als je geen vriendengroepje hebt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 14:17
Is het toch zo apart van jongens op deze leeftijd als je geen vriendengroepje hebt?
Ben je dat verplicht dan?

TO ik denk eerder dat je hem beter een goed voorbeeld kan geven door zelf wel de hort op te gaan en niet thuis te gaan zitten kniezen.

Ik heb afgelopen jaren her en der proeflessen gedaan bij verschillende sporten en heb nu weer een leuk volleybalteam en ik ben regelmatig (als ik zin heb) te vinden op een skibaan. Daar leer ik ook steeds meer mensen kennen. Gezellig en gedeelde hobby dus altijd een onderwerp om over te praten.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
Alle reacties Link kopieren Quote
[quote=Apatura2 post_id=34981015 time=1697027646 user_id=420914
TO ik denk eerder dat je hem beter een goed voorbeeld kan geven door zelf wel de hort op te gaan en niet thuis te gaan zitten kniezen. .
[/quote]

Ook rond de 40 jaar, zat ik in de situatie dat ik het gevoel had 'tegen de muren op te klimmen': man vaak op interessante dienstreis, kinderen waarvan één zorgbehoevend, in het buitenland zonder netwerk. Wat mij licht en lucht gaf was de gedachte "mijn tijd komt nog wel". Niet uit ergenis of soort van wraak, gewoon het besef dat ik zoveel meer zou kunnen.
Op dat moment ben ik dat actief op gaan zoeken, een taalcursus, waarbij ik na afloop samen een kop koffie dronk. Een cursus keramiek, ik had nooit gekleid en ik kreeg zoveel energie van dat clubje vrouwen, Mijn tijd kwam voor ik het in de gaten had :) ook op werk.
Mijn kinderen zijn trots op het voorbeeld wat zij kregen, een moeder die over de muur kroop en deed, doet waar ze blij van wordt.
Kom op To, benut de tijd die je hebt door zelf actie te ondernemen, zoals de vele tips die al gegeven zijn. Niet kniezen maar doen.
Alles sal reg kom
Alle reacties Link kopieren Quote
Mooi gezegd Sharing!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 10:19
Hij is idd een jongen die druk doet om zijn onzekerheid te verhullen. Hij is heel blij als hij bij andere is. Is aanwezig en grappig maar hoort niet bij een groep en wordt niet meegevraagd en dat vind hij moeilijk ja.

Hij weet niet wat hij niet goed gaat.

Ik schrijf drie posts onder elkaar en dít is wat je eruit op kunt maken??

Heb je wellicht moeite met teksten begrijpen? Ben je daar bekend mee?
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 14:17
Is het toch zo apart van jongens op deze leeftijd als je geen vriendengroepje hebt?
Ik begin nu echt het idee te krijgen dat je hem gebruikt als excuus om zelf niks te willen ondernemen.
Heb hierboven een post gemaakt met allerlei tips die je juist met je zoon kan doen en daar reageer je helemaal niet op.

Jij en je zoon worden ook gewoon interessanter om mee te praten als jullie dingen beleven en niet alleen maar thuis hangen.
Ga eens een zaterdag naar een nieuwe stad met hem wat verder weg. Genoeg leuke plekken in Nederland of Belgie. Als je niks kan bedenken, begin dan met Amsterdam als je daar niet woont.
Genoeg te doen overal en te fotograferen. Kan hij dat weer op zijn instagram of wat voor social media ook zetten, wat zijn kennissen/klasgenoten ook weer zien en naar kunnen vragen. Zelfde geldt voor jou en jouw social media.

Is daarmee een mogelijke aanknooppunt voor een gesprek.
"Goh, ik zag dat je in Leiden was, daar heb ik vroeger gestudeerd. Hoe vond je...?"
Of bij hem:
"Was je bij die grote voetbal/gamewinkel? Nog wat gekocht?" Zo'n gesprek mond ook sneller uit in een "zullen we samen een keer" dan dat hij alleen kan zeggen: "Dit weekend zat ik weer thuis met mama".
Ik ga zelf regelmatig alleen naar dingen en krijg ook vragen van mensen of we dan samen eens wat kunnen gaan doen, nadat ze dat gezien hebben of ik er over vertel.

Je kan ook alleen gaan als hij geen zin heeft.
Sharing en BijDeLeest: mooi beschreven en goede tips.

TO, zou je daar eens op kunnen reageren? Al is het maar voor jezelf, zodat je er bewust over nadenkt als je het opschrijft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 14:17
Is het toch zo apart van jongens op deze leeftijd als je geen vriendengroepje hebt?
Ik denk dat je er ook voor moet waken om hem het gevoel te geven dat dit apart is. Vrienden maken heeft vaak tijd nodig en/of soms kom je niet direct de juiste personen voor jou tegen. Zo apart is dat niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sensitive81 schreef:
11-10-2023 13:22


Voor mij zelf is het alles bij elkaar; samengesteld gezin, mijn ex die niet altijd heel makkelijk of gezellig doet, niet zo lekker in mijn vel zitten, dit overigens dus wel geuit richting vriendinnen maar weinig respons ontvangen.
Maar wat voor respons verwacht je dan van je vriendinnen? Als je naar hen net zo reageert als hier, dan valt er op een gegeven moment ook weinig respons te geven natuurlijk. Je slaat zowat elke tip in de wind of komt met een ‘ja, maar’…..
Live Life to the fullest

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven