Je leven vergelijken met dat van je ex

28-04-2023 10:26 182 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Onlangs heb ik mijn laatste lat relatie verbroken (elkaar 10 jaar gekend) en ik merkte dat ik last kreeg van gedachtes en gevoelens waar ik me heel hard voor schaam maar niet weg kan drukken.
Ik ging mijn leven weer vergelijken met dat van mijn ex man (vader van mijn kinderen).
Ik ben al een hele tijd chronisch ziek, werken zit er voorlopig niet in, woon veel te klein, voed 2 pubers alleen op, nu weer relatieloos, moet elke maand gigantisch op de kleintjes letten en heb regelmatig veel kopzorgen over het grootbrengen van de kinderen zonder een andere opvoeder naast mij.

Ex: nóg steeds samen met de vrouw waar hij me tijdens ons huwelijk jarenlang mee bedroog, 4 kinderen samen, gigantisch groot huis met veel tuin, garage en veel slaapkamers, bekommert zich niet om zijn 2 oudste kinderen die we samen kregen maar is wél een fantastische vader voor zijn 2e leg, living his best life... en ik die nu deze gevoelens van onrecht en boosheid ervaar terwijl ik er boven hoor te staan en zeker na zoveel jaar.

Ik denk dat het ook komt omdat mijn laatste relatie niet is geworden wat ik had gehoopt en ik ga reflecteren op de relatie dáárvoor. Maar toch bekruipt mij het gevoel dat ik zit te wachten op een soort karma ofzo (omdat ik zijn 1e leg mag gaan zitten opvoeden en hij zijn handen er vanaf heeft getrokken, sterker nog zijn eigen kids heeft geghost en zijn 2e leg wél de beste papa heeft gekregen) en ik schaam me heel hard dat ik met deze gevoelens rondloop.

Is dit herkenbaar of moet ik me nog meer heel hard schamen om zulke gedachtes en gevoelens?

(Ps misschien verwijder ik dit topic later, ook al is het met risico van een ban)
hanaa wijzigde dit bericht op 28-04-2023 13:30
4.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
30-05-2023 20:20
Ik ben begin 40..
Ja stom hè, dat ik de fixatie op een ander zijn leven ligt ipv wat ik er voor mezelf (in deze omstandigheden) voor mezelf uit kan halen.
niet zo zeer stom, maar wel iets om mee aan de slag te gaan. En ik vroeg naar je leeftijd, omdat ik het gevoel van mislukking ook wel herken. Daar had ik rond van 30e en 40e nogal last van. Opmerkelijk genoeg heb ik het nu ik de 50 voorbij ben minder last van, ondanks dat er weinig veranderd is in mijn omstandigheden. Het is niet weg, maar wel minder prominent aanwezig
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
30-05-2023 19:55
Tegelijkertijd denk ik nu dat mijn fixatie op ex zijn succesvol leven, kan komen door het gebrek aan lol en plezier in mijn eigen leven...
HIer heb je toch wel de kern mee te pakken. Naast een stukje acceptatie. Want als je realistisch bent, wéét je dat je nooit hetzelfde leven (meer) zal leven als je ex nu leeft. Kijk je toekomst in de ogen. Kijk ernaar en zie jezelf je leven lang leven in een klein huisje. Misschien niet dit huisje. Maar een kasteel zal het niet worden. Net als dat je geen flitsende carriere met bakken geld zult binnenhalen of nog topsporter zult worden met je fysieke beperkingen. Kijk dit in de ogen en staar ernaar en besef dit. En weet dat het goed is. Jij moet het goed gaan vinden. Jij moet voor jezelf gaan beslissen dat dit niet jouw geluk bepaalt. Dat geluk in andere dingen zit. Als je dat kunt accepteren, komt er ruimte om te kijken wat je binnen jouw mogelijkheden kunt doen om weer meer plezier te gaan halen uit dit leven. Niet een oud leven met oude vrienden en een oud uitgavenpatroon. Je zult je leven moeten gaan richten naar dít leven en waar daar de schoonheid in zit. Er zijn legio mannen en vrouwen die dezelfde basis hebben en plezier hebben, vrienden hebben, leuke dingen doen, leuke relaties met elkaar hebben en nee, die ontstaan niet zomaar. Dat heeft een langere aanloop. Maar je zult érgens moeten beginnen. Zou je zelf al weten waar? Wat vind je leuk? Waar word je blij van? Welke hobby's en interesses heb je laten liggen en zou je willen afstoffen? Wat wil je knusser maken aan je huis? Waar kun je je energie op richten? Wil je iets leren? iets ontdekken? iets plannen? Ergens voor sparen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
30-05-2023 19:55
Bedankt voor de inzichten!

De onvrede zit inderdaad voor mezelf. Ik vind hem en haar twee nare mensen en ik weet absoluut dat ik me niet moet richten op hun succes.
Hier heb je denk ik toch wel de kern van je probleem te pakken. Want je hebt het over onvrede over jezelf en direct de zin erna gaat (weer...) over wat voor nare mensen je ex en zijn partner zijn. Wat doen die twee überhaupt nog in je post, zou ik zeggen? Je hebt onvrede over jezelf, DAT is het punt. Al het andere, je ex, zijn vrouw, het doet er niet toe. Wees ook gewoon wat strenger voor jezelf, stop met je blindstaren op die twee mensen, want het houdt je tegen van focus op jezelf en je eigen leven. Je reageerde geschokt op een forummer die schreef over een vriendin wiens leven 20 jaar stil stond na een scheiding, maar ik vind het eerlijk gezegd niet minder schokkend dat iemand 10 jaar later nog zo met haar ex bezig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er wordt me hier serieus een hele goede spiegel voorgehouden! Onwijs bedankt.
Ik reageer morgen weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
meisje85 schreef:
30-05-2023 14:04
De vraag die je jezelf misschien ook moet stellen is of dit gevoel van mislukking, tegenover succes, nu echt het gevolg is van de scheiding. Was het allemaal anders geweest als je niet was gescheiden? Had je je dan geen mislukking gevoeld? Dat is iets wat je helemaal niet weet, maar er is natuurlijk een kans dat je dan net zo goed op dit moment niet blij en vrolijk was geweest. Wat ik maar wil zeggen: het is iets in jou. Het staat los van hem, los van de scheiding, los van de mislukte relatie daarna. Al is het in zekere zin natuurlijk makkelijker om te geloven dat het daar wel iets mee te maken heeft, want dan hoef je zelf niet aan de bak. En realiseer je ook dat het je in feite een vrijbrief geeft om niet ten volle zelf te gaan leven. Je geeft je ex op deze manier de sleutel van je eigen leven in handen.
Ik loop zeg maar rond met een soort boosheid naar hem toe. Omdat hij heel makkelijk zonder zware bagage (lees: kinderen) een nieuwe start kon maken. Doordat hij de kinderen voor altijd bij mij achter liet, kon hij zich volledig op zijn nieuw leven richten met haar. Geen omgangsregeling, geen slapeloze nachten (jongste huilde destijds tot zijn 3e iedere nacht urenlang), geen gezeik met nieuwe partner als stiefmoeder, geen enkele rol in de opvoeding, gewoon alles gewist en beiden als newly weds aan een nieuw leven begonnen, waardoor ze heel makkelijk, zonder last, aan hun doelen konden werken.

Nou ik kon alles oprapen en met 2 jonge kinderen die 24/7 bij mij waren, zonder adempauze, continue de zorgen alleen dagen etc. Dat heb ik het als zeer zwaar ervaren en kreeg ik het gevoel alsof mijn leven on hold stond. Ik raakte niet verder omdat mijn hoofdtaak was: rust en stabiliteit creëren voor de achtergelaten kinderen.
Mijn gevoel naar hem toe is: Lekker makkelijk om opnieuw te beginnen en je doelen te bereiken als je je kinderen voor altijd dumpt bij de moeder.

Ik denk dat als hij de kinderen in zijn leven had gehouden en hun welzijn ook als prioriteit had gezien, dat ik heel anders naar zijn "betere" situatie had gekeken. Dat weet ik zeker. Denk dat ik heel blij zou zijn geweest voor de kinderen dat ze bij hun vader mee konden genieten van alles.
Alle reacties Link kopieren Quote
Noem je je eigen kinderen nou "zware bagage"?

Heel kut natuurlijk wat er gebeurd is maar klinkt echt ongezond om daar na zo'n lange tijd nog zo op gexifeerd te zijn. Heb je therapie?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Pontipiene schreef:
30-05-2023 14:38
Je leven vergelijken met het leven mensen die je hebben gekwetst en/of (zeer) onredelijk hebben behandeld heeft geen zin, het maakt ongelukkig, maar het is wel begrijpelijk dat je het doet. Ik doe het zelf ook wel eens en het geeft nooit een goed gevoel. Jij hebt alleen met jouw levenspad te maken en niet die van je ex. Jij hebt andere uitdagingen en andere levenslessen dan hij. En misschien leert hij helemaal geen waardevolle levenslessen en dat is dan zijn manier van leven wat niets te maken heeft met jou.

Je vertelde in het stukje dat je niet geciteerd wilde hebben over hoe je zijn levenstandaard had verbeterd en dat hij toen achter je rug een in zijn ogen beter exemplaar zat te fêteren van jouw middelen. Wat je vertelt deed me denken aan een video die ik ooit zag: https://youtu.be/XPgBvIYAQcA en deze: https://youtu.be/RHrs1Sv4teE

Je zei dat je chronisch ziek bent, misschien is dit boek interessant voor je:https://www.bol.com/nl/nl/p/medical-med ... 091505939/
Een les die ik eruit heb gehaald: wil nooit meer een man onderhouden. In mijn geval hadden we afgesproken dat het tijdelijk zou zijn omdat hij ook ergens mee bezig was (eigen zaak) maar dat liep voor geen meter en ik moest elke maand geld bijstorten omdat hij steeds in het rood stond. Ik onderhield ons gezin maar hij sluisde het geld door naar haar. En terwijl ik tegen een burn out aanliep op het werk, zat hij met haar op het terras of in een prive sauna of nam hij haar mee uit eten of shoppen of lagen ze gewoon in ONS huis in bed....(kwam ik allemaal veel later achter...)
Moest het nog met zijn EIGEN geld zijn geweest, oke, maar $#@$ het was mijn geld, dat bedoeld was voor ons gezin. Geld dat hij zgn steeds nodig had om de financiële gaten te dichten van zijn zaak. Hij wist dat hij failliet aan het gaan was, maar deed steeds alsof mijn geld de zaak nog kon redden. Dat geld werd aan haar besteed (terwijl ik op het laatst zelfs niet eens meer nieuwe schoenen kon kopen en de zool van mijn kapotte schoen met secondenlijm moest herstellen)

Nee ik pas nu wel op met mijn geld, ain't doing that again
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
31-05-2023 09:36
Ik loop zeg maar rond met een soort boosheid naar hem toe. Omdat hij heel makkelijk zonder zware bagage (lees: kinderen) een nieuwe start kon maken. Doordat hij de kinderen voor altijd bij mij achter liet, kon hij zich volledig op zijn nieuw leven richten met haar. Geen omgangsregeling, geen slapeloze nachten (jongste huilde destijds tot zijn 3e iedere nacht urenlang), geen gezeik met nieuwe partner als stiefmoeder, geen enkele rol in de opvoeding, gewoon alles gewist en beiden als newly weds aan een nieuw leven begonnen, waardoor ze heel makkelijk, zonder last, aan hun doelen konden werken.

Nou ik kon alles oprapen en met 2 jonge kinderen die 24/7 bij mij waren, zonder adempauze, continue de zorgen alleen dagen etc. Dat heb ik het als zeer zwaar ervaren en kreeg ik het gevoel alsof mijn leven on hold stond. Ik raakte niet verder omdat mijn hoofdtaak was: rust en stabiliteit creëren voor de achtergelaten kinderen.
Mijn gevoel naar hem toe is: Lekker makkelijk om opnieuw te beginnen en je doelen te bereiken als je je kinderen voor altijd dumpt bij de moeder.

Ik denk dat als hij de kinderen in zijn leven had gehouden en hun welzijn ook als prioriteit had gezien, dat ik heel anders naar zijn "betere" situatie had gekeken. Dat weet ik zeker. Denk dat ik heel blij zou zijn geweest voor de kinderen dat ze bij hun vader mee konden genieten van alles.
Dit is echt HET grote verschil tussen jou en mij. Ik vind namelijk dat ik de veel betere deal heb, want ik heb de kinderen. Ik denk elke keer als ik iemand hoor over co-ouderschap "god, wat een mazzel heb ik dan". Ik had mijn kinderen helemaal niet de helft van de tijd willen missen. En ik hoef gelukkig ook al niet te dealen met die kwal van een vent.
Voor mijn kinderen vind ik het vreselijk hoor, voor hen had ik ook echt mijn best wel gedaan en voor hen probeer ik toch steeds om die vader erbij te trekken. Maar voor mijzelf vind ik het echt een zegen, ik hoef en hem niet te zien en mijn kinderen nooit te missen. Win-win wat mij betreft.

Ik denk dat ik daarom ook zo makkelijk het hoofdstuk ex heb kunnen afsluiten. Ik denk echt dat ik hem op straat zo voorbij zou lopen en me pas daarna zou realiseren dat het mijn ex is.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
Murgatroyd schreef:
31-05-2023 09:40
Noem je je eigen kinderen nou "zware bagage"?

Heel kut natuurlijk wat er gebeurd is maar klinkt echt ongezond om daar na zo'n lange tijd nog zo op gexifeerd te zijn. Heb je therapie?
Zo zag hij dat (waren ooit letterlijk zijn woorden).

Was er een lange tijd (jaren) écht niet meer mee bezig, maar heb pas een breuk achter de rug (10 jaar lat relatie) en alles van daarvoor komt weer omhoog. Het rare is dat ik ipv echt boos of verdrietig ben om mijn laatste breuk, ik vooral boos ben om de breuk daarvoor.
Ja zo gaat dat, wel de lusten maar niet de lasten.

Ik denk echt dat je een keuze moet maken voor jezelf: wil ik de rest van m'n leven verbitterd blijven? Want dat gaat gebeuren als je dit niet loslaat.

Ik heb het ook gedaan hoor, ben veel te lang boos gebleven. Maar je hebt alleen jezelf ermee. Je ex heeft er geen last van.
Dus doe jezelf een groot plezier en laat het gaan. Focus op je eigen leven. Er zijn nou eenmaal een hoop klootzakken op deze wereld, mensen die alleen aan zichzelf denken. Dat ga je niet veranderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt het zien als achterblijven met een zware last, maar eigenlijk is hij de grote verliezer. Hij mist twee fantastische kinderen en hij heeft het zo verkloot dat zij ook niks meer met hem te maken willen hebben.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
31-05-2023 09:54
Zo zag hij dat (waren ooit letterlijk zijn woorden).

Was er een lange tijd (jaren) écht niet meer mee bezig, maar heb pas een breuk achter de rug (10 jaar lat relatie) en alles van daarvoor komt weer omhoog. Het rare is dat ik ipv echt boos of verdrietig ben om mijn laatste breuk, ik vooral boos ben om de breuk daarvoor.
En jij hebt dat beeld overgenomen over je kinderen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
fashionvictim schreef:
31-05-2023 09:52
Dit is echt HET grote verschil tussen jou en mij. Ik vind namelijk dat ik de veel betere deal heb, want ik heb de kinderen. Ik denk elke keer als ik iemand hoor over co-ouderschap "god, wat een mazzel heb ik dan". Ik had mijn kinderen helemaal niet de helft van de tijd willen missen. En ik hoef gelukkig ook al niet te dealen met die kwal van een vent.
Voor mijn kinderen vind ik het vreselijk hoor, voor hen had ik ook echt mijn best wel gedaan en voor hen probeer ik toch steeds om die vader erbij te trekken. Maar voor mijzelf vind ik het echt een zegen, ik hoef en hem niet te zien en mijn kinderen nooit te missen. Win-win wat mij betreft.

Ik denk dat ik daarom ook zo makkelijk het hoofdstuk ex heb kunnen afsluiten. Ik denk echt dat ik hem op straat zo voorbij zou lopen en me pas daarna zou realiseren dat het mijn ex is.
Ik had de kinderen ook niet de helft van de tijd willen missen, zeker niet.
Maar ik heb wel regelmatig gesnakt naar een adempauze. Dan kon ik het wel heel kaaa uuu tee vinden dat er geen omgangsregeling was en dat hun vader een leven aan het opbouwen was, waar zij niet van mee konden genieten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
31-05-2023 09:54
Zo zag hij dat (waren ooit letterlijk zijn woorden).

Was er een lange tijd (jaren) écht niet meer mee bezig, maar heb pas een breuk achter de rug (10 jaar lat relatie) en alles van daarvoor komt weer omhoog. Het rare is dat ik ipv echt boos of verdrietig ben om mijn laatste breuk, ik vooral boos ben om de breuk daarvoor.
Maar jij ziet dat ook zo. Jij hebt er sinds hij weg is nooit meer echt van genoten. Zo zonde. Ik vind mijn leven alleen maar verbeterd sinds mijn ex weg is, en natuurlijk heb ik vast ook een dosis geluk, maar ik denk ook echt omdat ik zo het gevoel had dat ik eindelijk weer mezelf kon zijn en eindelijk weer kon leven, dat mijn leven ook objectief weer leuker is geworden.
Ook ik had zo'n geldvreter en ik hou sinds hij weg is dus eindelijk geld over. Er is overigens bij ons wel een ander verschil: ik heb het denk ik ook objectief gezien "beter" dan mijn ex, dus dat maakt het natuurlijk voor mij ook veel makkelijker om daar helemaal niet mee bezig te zijn.

Toch gun ik jou dat je ook gaat genieten van de kinderen en van je leven. Zo zonde joh, ze zijn al bijna aan het uitvliegen bij jou en dan heb je straks hun hele jeugd gemist omdat je te druk was met boos op die kwal zijn.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
rosanna08 schreef:
31-05-2023 09:56
Je kunt het zien als achterblijven met een zware last, maar eigenlijk is hij de grote verliezer. Hij mist twee fantastische kinderen en hij heeft het zo verkloot dat zij ook niks meer met hem te maken willen hebben.
Ja, precies, zo zie ik dat dus precies.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
RikM schreef:
31-05-2023 09:55
Ja zo gaat dat, wel de lusten maar niet de lasten.

Ik denk echt dat je een keuze moet maken voor jezelf: wil ik de rest van m'n leven verbitterd blijven? Want dat gaat gebeuren als je dit niet loslaat.

Ik heb het ook gedaan hoor, ben veel te lang boos gebleven. Maar je hebt alleen jezelf ermee. Je ex heeft er geen last van.
Dus doe jezelf een groot plezier en laat het gaan. Focus op je eigen leven. Er zijn nou eenmaal een hoop klootzakken op deze wereld, mensen die alleen aan zichzelf denken. Dat ga je niet veranderen.
Absoluut waar. Ik voel gewoon de nood om nog één keer alle boosheid er uit te gooien en dan de knop om te draaien.

Ik heb gisteren nog een aantal reacties gelezen die heel verhelderend zijn.

Waar ik nu wel heel positief naar kijk is dat ik nu 2 tieners heb (14 en 16), die steeds meer hun eigen dingen doen waardoor er steeds meer tijd en ruimte vrij komt voor mij (43).
En dat hij op 51, bijna 52 jarige leeftijd, met 4 kinderen van rond de 10,6, 4 en 3 jaar en een nieuwe baby onderweg zit....dáár zou ik dan niet mee willen ruilen.
hanaa wijzigde dit bericht op 31-05-2023 10:19
2.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
fashionvictim schreef:
31-05-2023 10:00
Maar jij ziet dat ook zo. Jij hebt er sinds hij weg is nooit meer echt van genoten. Zo zonde. Ik vind mijn leven alleen maar verbeterd sinds mijn ex weg is, en natuurlijk heb ik vast ook een dosis geluk, maar ik denk ook echt omdat ik zo het gevoel had dat ik eindelijk weer mezelf kon zijn en eindelijk weer kon leven, dat mijn leven ook objectief weer leuker is geworden.
Ook ik had zo'n geldvreter en ik hou sinds hij weg is dus eindelijk geld over. Er is overigens bij ons wel een ander verschil: ik heb het denk ik ook objectief gezien "beter" dan mijn ex, dus dat maakt het natuurlijk voor mij ook veel makkelijker om daar helemaal niet mee bezig te zijn.

Toch gun ik jou dat je ook gaat genieten van de kinderen en van je leven. Zo zonde joh, ze zijn al bijna aan het uitvliegen bij jou en dan heb je straks hun hele jeugd gemist omdat je te druk was met boos op die kwal zijn.
Klopt deels, ik heb het als heel eenzaam ervaren. In alles, dus ook de leuke momenten met de kinderen, heb ik een eenzaamheid ervaren. Iemand met wie ik die vreugde ook kon delen.
Ik besef dat ik nu moet stoppen met verbitterd te blijven.
De kids worden nu ze tiener zijn steeds leuker, het is een bijzondere (soms wel uitdagende) fase.
Ik denk niet persé dat je 10 jaar hebt verspild aan dit verdriet, als ik het zo lees. Rouw komt in golven, en het klinkt alsof na je laatste breuk het verdriet van de eerdere relatiebreuk gewoon weer even vol naar boven komt. Je moet erdoorheen, en dat is het dan ook.

Misschien helpt het je om daarnaast wat meer complimenten aan jezelf te geven: je kiest voor het welzijn van je kinderen en daarmee voelen je kinderen hoe waardevol ze voor jou zijn.
Mijn kind zei laatst dat zijn vader met iedereen ver op vakantie gaat, maar niet met hem - en dat vind ik zo sneu, ik gun hem graag een minder gierige vader, maar ik kan er niet neer tegen doen dan laten zien dat het anders kan, en dat wat ik heb, wel vol te delen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jij had dus alle zorg voor je kinderen, maar daarmee ook het plezier en de nabijheid. Je ex-man heeft de kinderen vrijwel niet gezien. Ik zou dat niet per se makkelijk voor hem noemen. Wel qua tijd en vrijheid, maar het lijkt mij afschuwelijk. Zij jij het voor hem alleen als een voordeel? Natuurlijk heeft het jou veel tijd en energie gekost, maar jij hebt 2 mensen een stabiele en liefdevolle basis geboden, dat is toch schitterende prestatie, waar je met recht trots op mag zijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar is je trots ? Je hebt het maar gedaan in moeilijke omstandigheden. Je had blijkbaar door je ziekte minder draagkracht, maar je hebt je kinderen geen dag in de steek gelaten. Je ben niet met de Noorderzon vertrokken, maar Jij was diegene waar ze op kunnen bouwen. En die keuze heb JIJ gemaakt, omdat jij die ouder wilde zijn.

Daarnaast kom je er nu achter dat je dingen mist in het heden. Daar kan je gaan aan werken. Dat heeft niets meer te maken met je ex. Je kan vanaf nu kiezen om te zoeken naar een nieuw netwerk bijvoorbeeld. Zoek wie jij nu wil zijn en geef daar invulling aan. Is dat het ideale plaatje wat je 10 jaar geleden voor ogen had ? Zeker niet, maar wellicht wordt het nog iets beters wat je toen niet eens had kunnen bedenken.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Hanaa schreef:
31-05-2023 10:07
Absoluut waar. Ik voel gewoon de nood om nog één keer alle boosheid er uit te gooien en dan de knop om te draaien.

Ik heb gisteren nog een aantal reacties gelezen die heel verhelderend zijn.

Waar ik nu wel heel positief naar kijk is dat ik nu 2 tieners heb (14 en 16), die steeds meer hun eigen dingen doen waardoor er steeds meer tijd en ruimte vrij komt voor mij (43).
En dat hij op 51, bijna 52 jarige leeftijd met 4 kinderen onder de 10 en een 5e baby op weg zit....dáár zou ik dan niet mee willen ruilen.
Maar hou gewoon eens op met vergelijken. Ik dacht "he, eindelijk, een positieve post..." en toen kwam er weer "maar HIJ...." achteraan.

Ik kan je helaas geen tips geven want ik herken dat echt niet maar het lijkt me dodelijk vermoeiend om zo met je ex bezig te zijn. Het erge is namelijk: hij verspilt geen seconde van zijn gedachten aan jou, hoor.
Am Yisrael Chai!
Een vrolijkere noot: wordt het trouwens niet eens tijd om je in te schrijven voor woonruimte in NL om inschrijfduur op te bouwen? Als je jongste 18 is, houdt niets je toch meer tegen om gezellig terug hier te komen wonen? En ja de woningnood is gigantisch maar ik heb toch het idee dat er hier leukere kleine woningen zijn dan daar.
Ik snap het wel een beetje hoor Hanaa, je, toen nog jonge kinderen, en de tijd met hen zwaar vinden doet niets af aan de liefde voor je kinderen, ookal doet het viva forum je dat soms wel geloven.

Ik ben helaas verlaten door mijn inmiddels bijna ex man toen de jongste 10 weken oud was, de middelste 2 en de oudste 3. We doen vanaf het begin co ouderschap en dat vinden wij beide heel belangrijk want in het leven van kinderen horen én een vader én een moeder. Maar de dagen dat ik alleen ben met een inmiddels 9 maanden oude baby, een peuter van 3 en een kleuter van 4 zijn gewoon razend druk, tel daar mijn verdriet over de scheiding, je eigen baan en huishouden bij op en ja dan denk ik af en toe, had ik het maar bij één kind gehouden of was ik maar nooit met mijn ex getrouwd. De boosheid is momenteel all-over en nee dat is niet rationeel en nee dat doet niets af aan de liefde voor mijn kinderen maar ik heb er geen drie gekregen om het alleen te doen, zeker niet nu ze zo piepjong zijn. En dat voelen is gigantisch pijnlijk, want hallo schuldgevoel dus nee viva forum, wrijf het er vooral niet nog even extra in.

Verschil met FV is denk ook dat mijn ex best heel oké is, prima vader, ik hou nog steeds van hem en vind het uiterst pijnlijk dat ik verlaten ben want ja "hij voelt het niet meer", voelde zich "geremd" terwijl hij letterlijk zes dagen per week werkte en ook 's avonds nog zeker drie avonden per week weg was. Ik deed alles, echt alles thuis en met de kinderen. Dus in al mijn boosheid "gun" ik hem het co ouderschap van harte. Kom er maar eens achter hoe dat is, in je eentje alles moeten doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
frambozentaartje schreef:
31-05-2023 10:19
Een vrolijkere noot: wordt het trouwens niet eens tijd om je in te schrijven voor woonruimte in NL om inschrijfduur op te bouwen? Als je jongste 18 is, houdt niets je toch meer tegen om gezellig terug hier te komen wonen? En ja de woningnood is gigantisch maar ik heb toch het idee dat er hier leukere kleine woningen zijn dan daar.
Dan wil je toch nog steeds in de buurt van je kinderen zijn?
Als mijn kinderen naar een ander land zouden verhuizen dan heb ik het er maar mee te doen, maar zelf zou ik nooit zo ver bij ze uit de buurt gaan.

Bovendien: nu is er ook niks wat haar tegenhoudt om te werken aan haar eigen leven, behalve haar eigen gedachten. Vluchten naar Nederland zal daar niet zoveel in veranderen, ze neemt zichzelf immers mee.
Am Yisrael Chai!
fashionvictim schreef:
31-05-2023 10:22
Dan wil je toch nog steeds in de buurt van je kinderen zijn?
Als mijn kinderen naar een ander land zouden verhuizen dan heb ik het er maar mee te doen, maar zelf zou ik nooit zo ver bij ze uit de buurt gaan.
Ik bedoelde dat ze met kinderen naar NL kan verhuizen, niet zonder!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven