Je leven vergelijken met dat van je ex

Hanaa vrijdag 28 april 2023 om 10:26

Onlangs heb ik mijn laatste lat relatie verbroken (elkaar 10 jaar gekend) en ik merkte dat ik last kreeg van gedachtes en gevoelens waar ik me heel hard voor schaam maar niet weg kan drukken.
Ik ging mijn leven weer vergelijken met dat van mijn ex man (vader van mijn kinderen).
Ik ben al een hele tijd chronisch ziek, werken zit er voorlopig niet in, woon veel te klein, voed 2 pubers alleen op, nu weer relatieloos, moet elke maand gigantisch op de kleintjes letten en heb regelmatig veel kopzorgen over het grootbrengen van de kinderen zonder een andere opvoeder naast mij.

Ex: nóg steeds samen met de vrouw waar hij me tijdens ons huwelijk jarenlang mee bedroog, 4 kinderen samen, gigantisch groot huis met veel tuin, garage en veel slaapkamers, bekommert zich niet om zijn 2 oudste kinderen die we samen kregen maar is wél een fantastische vader voor zijn 2e leg, living his best life... en ik die nu deze gevoelens van onrecht en boosheid ervaar terwijl ik er boven hoor te staan en zeker na zoveel jaar.

Ik denk dat het ook komt omdat mijn laatste relatie niet is geworden wat ik had gehoopt en ik ga reflecteren op de relatie dáárvoor. Maar toch bekruipt mij het gevoel dat ik zit te wachten op een soort karma ofzo (omdat ik zijn 1e leg mag gaan zitten opvoeden en hij zijn handen er vanaf heeft getrokken, sterker nog zijn eigen kids heeft geghost en zijn 2e leg wél de beste papa heeft gekregen) en ik schaam me heel hard dat ik met deze gevoelens rondloop.

Is dit herkenbaar of moet ik me nog meer heel hard schamen om zulke gedachtes en gevoelens?

(Ps misschien verwijder ik dit topic later, ook al is het met risico van een ban)

hanaa wijzigde dit bericht op 28-04-2023 13:30

4.41% gewijzigd

Anoniem_66fe539526f72 woensdag 31 mei 2023 om 10:26

Dat weggewaaid dakraam houdt tegen dat ze nu verhuist, als ik het me goed herinner.

fashionvictim woensdag 31 mei 2023 om 10:28

VeerleVeertje schreef: ↑
31-05-2023 10:22
Ik snap het wel een beetje hoor Hanaa, je, toen nog jonge kinderen, en de tijd met hen zwaar vinden doet niets af aan de liefde voor je kinderen, ookal doet het viva forum je dat soms wel geloven.

Ik ben helaas verlaten door mijn inmiddels bijna ex man toen de jongste 10 weken oud was, de middelste 2 en de oudste 3. We doen vanaf het begin co ouderschap en dat vinden wij beide heel belangrijk want in het leven van kinderen horen én een vader én een moeder. Maar de dagen dat ik alleen ben met een inmiddels 9 maanden oude baby, een peuter van 3 en een kleuter van 4 zijn gewoon razend druk, tel daar mijn verdriet over de scheiding, je eigen baan en huishouden bij op en ja dan denk ik af en toe, had ik het maar bij één kind gehouden of was ik maar nooit met mijn ex getrouwd. De boosheid is momenteel all-over en nee dat is niet rationeel en nee dat doet niets af aan de liefde voor mijn kinderen maar ik heb er geen drie gekregen om het alleen te doen, zeker niet nu ze zo piepjong zijn. En dat voelen is gigantisch pijnlijk, want hallo schuldgevoel dus nee viva forum, wrijf het er vooral niet nog even extra in.

Verschil met FV is denk ook dat mijn ex best heel oké is, prima vader, ik hou nog steeds van hem en vind het uiterst pijnlijk dat ik verlaten ben want ja "hij voelt het niet meer", voelde zich "geremd" terwijl hij letterlijk zes dagen per week werkte en ook 's avonds nog zeker drie avonden per week weg was. Ik deed alles, echt alles thuis en met de kinderen. Dus in al mijn boosheid "gun" ik hem het co ouderschap van harte. Kom er maar eens achter hoe dat is, in je eentje alles moeten doen.

Ja, dat is inderdaad een groot verschil. Ik hield in de relatie al niet meer van mijn ex en onze breuk is zo giftig vanuit zijn kant verlopen dat ik ook niet eens respect meer voor hem kan opbrengen. Dan is het natuurlijk ook makkelijker om het af te sluiten, ik ben blij dat ik van hem af ben. Bij mijn eerste man ben ik wel heel lang verdrietig geweest, ik denk zelfs dat dat verdriet aan de basis lag van de slechte relatie met mijn laatste ex.

Maar ik denk altijd maar zo: zonder hen had ik die fantastische kinderen niet dus er is in ieder geval iets goeds uit voortgekomen.

Am Yisrael Chai!

rosanna08 woensdag 31 mei 2023 om 10:28

VeerleVeertje schreef: ↑
31-05-2023 10:22
Ik snap het wel een beetje hoor Hanaa, je, toen nog jonge kinderen, en de tijd met hen zwaar vinden doet niets af aan de liefde voor je kinderen, ookal doet het viva forum je dat soms wel geloven.

Ik ben helaas verlaten door mijn inmiddels bijna ex man toen de jongste 10 weken oud was, de middelste 2 en de oudste 3. We doen vanaf het begin co ouderschap en dat vinden wij beide heel belangrijk want in het leven van kinderen horen én een vader én een moeder. Maar de dagen dat ik alleen ben met een inmiddels 9 maanden oude baby, een peuter van 3 en een kleuter van 4 zijn gewoon razend druk, tel daar mijn verdriet over de scheiding, je eigen baan en huishouden bij op en ja dan denk ik af en toe, had ik het maar bij één kind gehouden of was ik maar nooit met mijn ex getrouwd. De boosheid is momenteel all-over en nee dat is niet rationeel en nee dat doet niets af aan de liefde voor mijn kinderen maar ik heb er geen drie gekregen om het alleen te doen, zeker niet nu ze zo piepjong zijn. En dat voelen is gigantisch pijnlijk, want hallo schuldgevoel dus nee viva forum, wrijf het er vooral niet nog even extra in.

Verschil met FV is denk ook dat mijn ex best heel oké is, prima vader, ik hou nog steeds van hem en vind het uiterst pijnlijk dat ik verlaten ben want ja "hij voelt het niet meer", voelde zich "geremd" terwijl hij letterlijk zes dagen per week werkte en ook 's avonds nog zeker drie avonden per week weg was. Ik deed alles, echt alles thuis en met de kinderen. Dus in al mijn boosheid "gun" ik hem het co ouderschap van harte. Kom er maar eens achter hoe dat is, in je eentje alles moeten doen.

Jij zit nog midden in het scheidings- en verwerkingsproces, Hanaa is al 10 jaar alleen. En niemand hier zegt dat zij niet van haar kinderen houdt, er wordt alleen gezegd dat ze zich vooral focust op hoe zwaar het allemaal is. Daar wordt het niet lichter van.

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

fashionvictim woensdag 31 mei 2023 om 10:29

frambozentaartje schreef: ↑
31-05-2023 10:24
Ik bedoelde dat ze met kinderen naar NL kan verhuizen, niet zonder!

Oh, ik dacht al!

Met kinderen verhuizen is misschien wel een goed idee ja. Letterlijk een nieuwe start maken.

Am Yisrael Chai!

rosanna08 woensdag 31 mei 2023 om 10:29

frambozentaartje schreef: ↑
31-05-2023 10:26
Dat weggewaaid dakraam houdt tegen dat ze nu verhuist, als ik het me goed herinner.

Nee hoor, dat dakraam heeft geen enkel gezag meer

I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best

Hanaa woensdag 31 mei 2023 om 10:39

Dakraam

heeft sinds een paar jaar inderdaad geen gezag meer.

Ik sta ingeschreven bij de woningbouw in Nederland. Het punt is dat de kinderen niet meer weg willen uit Belgie. We hadden laatst hier weer toevallig een gesprekje over. Nederland vinden ze heel leuk, maar ze willen nu niet weg van hun vrienden en hun sociale leven.
Wel gaf oudste aan ooit te willen verhuizen uit Belgie maar dan pas als ze afgestudeerd is.
Verder denk ik dat opnieuw beginnen moet vooral in mijn hoofd gebeuren.

Hanaa woensdag 31 mei 2023 om 10:41

Zoveel zinnige en rake reacties!
Ik probeer er zoveel mogelijk op te reageren want een aantal openen echt mijn ogen

*Sikkepit* woensdag 31 mei 2023 om 10:56

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 10:07
Absoluut waar. Ik voel gewoon de nood om nog één keer alle boosheid er uit te gooien en dan de knop om te draaien.

Maar zo werkt dat niet Hanaa. In je vorige topic vroeg je ook al naar manieren om 'de knop' om te kunnen zetten, maar er is geen 'knop' en je kunt niet besluiten om niet meer verbitterd te zijn. Dat zou mooi en makkelijk zijn, maar dat is een illusie.

Verandering van mindset is een langzaam proces waarin je vooral jezelf tegen gaat komen. In dat proces zal je de focus van je ex naar jezelf moeten leggen en daar liggen je pijnpunten. Daar zul je zien waar je zelf de verantwoordelijkheid hebt laten liggen, waar je zelf je ogen voor hebt gesloten en waar je eigen tekortkomingen en onmogelijkheden liggen.
Wellicht zul je ontdekken dat de staat van jouw leven niet aan je ex te wijten is, maar maar enkel en alleen aan de keuzes die je zelf gemaakt hebt. De keuze voor waar je energie, je aandacht en je kracht naartoe is gegaan. Als je na 10 jaar nog steeds zoveel boosheid en wrok voelt voor wat je ex je destijds aan heeft gedaan, dan heb je de afgelopen jaren je eigen verantwoordelijkheid laten versloffen en nagelaten om je leven opnieuw vorm te geven. Zolang je je focust op je ex en de woede die daarbij hoort, hoef je niet naar jezelf te kijken.

Ik heb de indruk dat je denkt dat je met nieuwe inzichten een knop om kan draaien en dat het dan beter zal gaan, maar ik vrees dat je je daarin vergist. Met de nieuwe inzichten zul je aan de slag moeten gaan en dàn pas begint het moeilijkste en pijnlijkste deel van het traject. Een traject waarin heel te winnen valt en waarmee je je de kwaliteit van je leven enorm kunt vergroten, dat wel, maar het inzicht is pas het begin en niet de finish, zoals jij denkt. Hoe dan ook: er is werk aan de winkel dus zet in elk geval de knop daarnaar toe om!

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

aikidoka woensdag 31 mei 2023 om 10:59

rosanna08 schreef: ↑
31-05-2023 10:28
Jij zit nog midden in het scheidings- en verwerkingsproces, Hanaa is al 10 jaar alleen. En niemand hier zegt dat zij niet van haar kinderen houdt, er wordt alleen gezegd dat ze zich vooral focust op hoe zwaar het allemaal is. Daar wordt het niet lichter van.

Daar wordt het inderdaad niet lichter van en elke keer dat je je richt op hoe zwaar het is en hoe oneerlijk, versterk je dat circuitje in je brein en maak je het makkelijker voor je brein om dat paadje af te lopen. Het wordt dan als het ware steeds moeilijker om af te slaan naar een ander paadje, een andere denkwijze. Maar dat kan wel en dan kun je dat paadje steeds makkelijker te betreden maken voor je brein. Dus het is logisch om vast te zitten, maar er is ook wat aan te doen!

fashionvictim woensdag 31 mei 2023 om 11:08

Hanaa, heb je ooit stappen genomen voor een beter huis? Ook ik heb in de loop der jaren wel het idee gekregen dat je een soort van verlamd op 1 plek hebt gezeten en eigenlijk weinig hebt gedaan om je situatie te verbeteren. Ja, jij hebt snel weer een andere relatie gezocht, dat is het denk ik. Ergens zit in jouw hoofd de overtuiging dat het leven leuk was geworden als je maar die relatie had en daarom heb jij denk ik na dat de vader van je kinderen je verliet je gefocust op een nieuwe relatie, in plaats van op een nieuw huis, nieuwe baan, nieuwe vrienden, nieuwe hobby's, nieuwe weet ik veel wat.

Opnieuw, ik heb makkelijk praten want ik heb die behoefte aan een relatie eigenlijk nooit gehad, maar ik denk dat daar wel de crux van het verhaal zit. Alle energie die je steekt in het boos zijn op een partner, zoeken naar een partner, houden van een partner, vinden van een partner kun je niet in jezelf en in je kinderen steken. Ik maakte zelf al snel, al voor de geboorte van mijn oudste, de keuze om mijn kind op 1 en mijzelf op 2 te zetten. En een partner kan krijgen wat ik daarna over heb. Dat is natuurlijk best wel een egoïstische en egocentrische gedachte maar mijn overtuiging was al vrij jong, voor ik ooit kinderen had, dat een mens maar zoveel energie en ruimte in zijn hoofd beschikbaar heeft en dat je die ruimte dus wel optimaal moet benutten. Als je al die ruimte weggeeft aan een partner, dan blijft er inderdaad niks voor jezelf over.

Am Yisrael Chai!

Youk79 woensdag 31 mei 2023 om 11:17

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 09:54
Zo zag hij dat (waren ooit letterlijk zijn woorden).

Was er een lange tijd (jaren) écht niet meer mee bezig, maar heb pas een breuk achter de rug (10 jaar lat relatie) en alles van daarvoor komt weer omhoog. Het rare is dat ik ipv echt boos of verdrietig ben om mijn laatste breuk, ik vooral boos ben om de breuk daarvoor.

Ik zou zeggen: gooi die boosheid er ff flink uit. Heb de toen misschien niet kunnen doen ivm zorg voor de kinderen enzo. Ben even heel erg boos op je ex en daarna sluit je het af

Het is zoals het is

*Sikkepit* woensdag 31 mei 2023 om 11:51

fashionvictim schreef: ↑
31-05-2023 11:08
Hanaa, heb je ooit stappen genomen voor een beter huis? Ook ik heb in de loop der jaren wel het idee gekregen dat je een soort van verlamd op 1 plek hebt gezeten en eigenlijk weinig hebt gedaan om je situatie te verbeteren. Ja, jij hebt snel weer een andere relatie gezocht, dat is het denk ik. Ergens zit in jouw hoofd de overtuiging dat het leven leuk was geworden als je maar die relatie had en daarom heb jij denk ik na dat de vader van je kinderen je verliet je gefocust op een nieuwe relatie, in plaats van op een nieuw huis, nieuwe baan, nieuwe vrienden, nieuwe hobby's, nieuwe weet ik veel wat.

Opnieuw, ik heb makkelijk praten want ik heb die behoefte aan een relatie eigenlijk nooit gehad, maar ik denk dat daar wel de crux van het verhaal zit. Alle energie die je steekt in het boos zijn op een partner, zoeken naar een partner, houden van een partner, vinden van een partner kun je niet in jezelf en in je kinderen steken. Ik maakte zelf al snel, al voor de geboorte van mijn oudste, de keuze om mijn kind op 1 en mijzelf op 2 te zetten. En een partner kan krijgen wat ik daarna over heb. Dat is natuurlijk best wel een egoïstische en egocentrische gedachte maar mijn overtuiging was al vrij jong, voor ik ooit kinderen had, dat een mens maar zoveel energie en ruimte in zijn hoofd beschikbaar heeft en dat je die ruimte dus wel optimaal moet benutten. Als je al die ruimte weggeeft aan een partner, dan blijft er inderdaad niks voor jezelf over.

Eens en sterker nog: boos zijn en blijven hangen in wrok mbt je ex, kàn ook onbewust een vorm van zelfsabotage zijn. Met het blijven zitten in je eigen misère en geen energie steken in het loskomen van je ex en het verbeteren van je eigen leven, kan je onbewust een signaal willen uitstralen dat anderen zien hoeveel onrecht je aangedaan is en hoeveel pijn en verdriet je (nog steeds) hebt. Mogelijk ligt daaronder weer een heimelijk verlangen dat je ex eindelijk spijt krijgt en jij daarmee genoegdoening, maar zoiets kan je in therapie uitzoeken.
In deze manier van coping zit wellicht een hunkering naar erkenning terwijl je tegelijk je eigen leven saboteert omdat het misschien wel pijnlijker is om erkennen dat je jezèlf niet voldoende waard vindt om je aandacht en energie aan te besteden. Voer voor psychologen.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Pontipiene woensdag 31 mei 2023 om 11:55

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 09:49
Een les die ik eruit heb gehaald: wil nooit meer een man onderhouden. In mijn geval hadden we afgesproken dat het tijdelijk zou zijn omdat hij ook ergens mee bezig was (eigen zaak) maar dat liep voor geen meter en ik moest elke maand geld bijstorten omdat hij steeds in het rood stond. Ik onderhield ons gezin maar hij sluisde het geld door naar haar. En terwijl ik tegen een burn out aanliep op het werk, zat hij met haar op het terras of in een prive sauna of nam hij haar mee uit eten of shoppen of lagen ze gewoon in ONS huis in bed....(kwam ik allemaal veel later achter...)
Moest het nog met zijn EIGEN geld zijn geweest, oke, maar $#@$ het was mijn geld, dat bedoeld was voor ons gezin. Geld dat hij zgn steeds nodig had om de financiële gaten te dichten van zijn zaak. Hij wist dat hij failliet aan het gaan was, maar deed steeds alsof mijn geld de zaak nog kon redden. Dat geld werd aan haar besteed (terwijl ik op het laatst zelfs niet eens meer nieuwe schoenen kon kopen en de zool van mijn kapotte schoen met secondenlijm moest herstellen)

Nee ik pas nu wel op met mijn geld, ain't doing that again

Goed dat je die les niet nog eens hoeft te leren. Het is allemaal super onrechtvaardig en achterbaks wat die 2, maar vooral hij heeft gedaan. Ga er niet steeds naar terug in je gedachten, wees dankbaar dat jullie kinderen tenminste 1 integere en verantwoordelijke ouder hebben. Jij bent erg belangrijk.

Pontipiene woensdag 31 mei 2023 om 12:03

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 10:07
Absoluut waar. Ik voel gewoon de nood om nog één keer alle boosheid er uit te gooien en dan de knop om te draaien.

Ik heb gisteren nog een aantal reacties gelezen die heel verhelderend zijn.

Waar ik nu wel heel positief naar kijk is dat ik nu 2 tieners heb (14 en 16), die steeds meer hun eigen dingen doen waardoor er steeds meer tijd en ruimte vrij komt voor mij (43).
En dat hij op 51, bijna 52 jarige leeftijd, met 4 kinderen van rond de 10,6, 4 en 3 jaar en een nieuwe baby onderweg zit....dáár zou ik dan niet mee willen ruilen.

Ik zou als ik jou was geen voorstelling meer maken van hoe hun leven eruit ziet of gaat zien, laat het beeld van die figuren voor altijd verdampen.

Pontipiene woensdag 31 mei 2023 om 12:05

aikidoka schreef: ↑
31-05-2023 10:59
Daar wordt het inderdaad niet lichter van en elke keer dat je je richt op hoe zwaar het is en hoe oneerlijk, versterk je dat circuitje in je brein en maak je het makkelijker voor je brein om dat paadje af te lopen. Het wordt dan als het ware steeds moeilijker om af te slaan naar een ander paadje, een andere denkwijze. Maar dat kan wel en dan kun je dat paadje steeds makkelijker te betreden maken voor je brein. Dus het is logisch om vast te zitten, maar er is ook wat aan te doen!

Ja dit!!!

meisje85 woensdag 31 mei 2023 om 12:14

Sikkepit typt heel zinnige dingen TO.

Ik ben ook benieuwd naar de inzichten die je in dit topic op doet. Het klinkt namelijk idd een beetje alsof je op zoek bent naar een manier om de knop om te zetten. Maar uit het feit dat je in zo'n beetje iedere post weer met je ex op de proppen komt, blijkt al wel hoe erg de focus op hem is ingesleten in je manier van denken. Dus nog een keer typ ik: het doet er niet toe. Het doet er niet toe of je kunt denken "net goed, hij zit lekker met die jankbabies" en het doet er niet toe of je kunt denken "alles in zijn leven is beter dan in het mijne". Hoe het met zijn leven gaat, verandert namelijk helemaal niks aan jouw leven. Ook als de, door jou hem heimelijk toegewenste, ellende daar zou toeslaan, verandert er nul komma nul aan jouw leven. Je denkt dat het je vreugde zal bieden, dat al jouw onvrede dan als sneeuw voor de zon zal zijn verdwenen, maar dat zal echt niet zo zijn. Onder de streep ben en blijf je dan nog steeds ontevreden over je eigen leven.

Je hebt regie aan hem weggegeven en het is echt tijd om die terug te pakken.

fashionvictim woensdag 31 mei 2023 om 12:16

Hele goede post, Sikkepit! Ben het erg met je eens.

Am Yisrael Chai!

*Sikkepit* woensdag 31 mei 2023 om 12:30

meisje85 schreef: ↑
31-05-2023 12:14
Je hebt regie aan hem weggegeven en het is echt tijd om die terug te pakken.

Het zou een mooie maar moeilijke eerste stap zijn als Hanaa zou inzien dat het makkelijker is om haar aandacht bij de boosheid naar haar ex te houden, dan om geconfronteerd te worden met de gevolgen van haar eigen keuzes. In de aandacht voor haar ex blijft ze een rechtvaardiging voeden van haar armoedige bestaan en in de confrontatie met zichzelf zal ze pas de rauwe pijn voelen van wat die keuze haar ontnomen heeft.

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Hoerabanaan woensdag 31 mei 2023 om 14:52

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 09:54
Zo zag hij dat (waren ooit letterlijk zijn woorden).

Was er een lange tijd (jaren) écht niet meer mee bezig, maar heb pas een breuk achter de rug (10 jaar lat relatie) en alles van daarvoor komt weer omhoog. Het rare is dat ik ipv echt boos of verdrietig ben om mijn laatste breuk, ik vooral boos ben om de breuk daarvoor.

Ik lees bij jou zoveel woede, boosheid en frustratie over hoe verschrikkelijk genaaid je bent aan alle kanten door je ex. En ik snap dat he. Ik hoef alleen maar jouw verhaal te lezen en bij mij begint het bloed al plaatsvervangend te koken, terwijl het mij niet eens is overkomen.

En toch he, ik zou niet in jouw schoenen willen staan, omdat het mij óók moeilijk lijkt. Maar toch lijkt mij hierin wel iets van traumaverwerking op z'n plek. Je bent heel slecht behandeld door iemand waarvan je dacht en mocht aannemen dat deze jou liefhad en jouw belangen ook voor ogen hield. Je bent misbruikt door iemand die je vertrouwde en dat kan (en dat merk je nu) diepe sporen nalaten. Je ex (en nieuwe partner) is en blijft een enorme lul met een groot egocentrisch vermogen waar je U tegen zegt. Je boosheid an sich is heel begrijpelijk. Het brengt je alleen niks, alleen maar méér verdriet. En dát is vooral zo zonde. Omdat hij je niet alleen toen slecht behandelde, maar nog stééds invloed heeft op je leven. Je zult echt een manier moeten gaan vinden om voorbij dat trauma te komen en te helen, zodat je jezelf ook weer vooruit kunt helpen. Wat gebeurd is kun je niet uitgummen, maar ik hoop zo dat het dan ten minste niet ook je toekomst laat afpakken. En dat is iets waar je wel op moet gaan handelen vrouw. Blijbaar is het niet goed verwerkt, zul je nog heel veel boosheid, schreeuw en janksessies moeten hebben voor je verder kunt. Ruim daarin dan even tijd voor in, klaag, schreeuw, schrijf, verwijt en vermoord ze in gedachten op de meest vreselijke manieren x 10 en probeer ze daarna samen ritueel te begraven in je hoofd, zodat je verder kunt. En verder mag. Want genoegdoening (al gun ik het je van harte) ga je niet krijgen en daarop moet je dus niet blijven hopen.

Hoerabanaan woensdag 31 mei 2023 om 15:04

Hanaa schreef: ↑
31-05-2023 09:58
Ik had de kinderen ook niet de helft van de tijd willen missen, zeker niet.
Maar ik heb wel regelmatig gesnakt naar een adempauze. Dan kon ik het wel heel kaaa uuu tee vinden dat er geen omgangsregeling was en dat hun vader een leven aan het opbouwen was, waar zij niet van mee konden genieten.

Ik begrijp dat. En dat komt waarschijnlijk omdat je het heel zwaar hebt gevonden en je lang op overleven hebt moeten staan. En de reden is niet eens belangrijk. Sommige ouders vinden de zorg, verantwoordelijkheid en het aanstaan minder zwaar en kijken er daardoor waarschijnlijk ook luchtiger tegenaan. Jij hebt het vermoedelijk als heel zwaar ervaren, waardoor genieten heel ver op de achtergrond stond en het doorploeteren op de voorgrond. Dat doet overigens niks af aan de liefde voor je kinderen, maar wat je al schreef, een kleintje die tot lang elke nacht heeft liggen huilen en jij bent als ouder daar helemaal alleen in zonder netwerk, met ziekte etc dan is dat loodzwaar en zal dat 'maar gelukkig heb ik de kinderen' ook regelmatig een gevoel zijn geweest 'en hoe overleef ik dit alleen met de zorg voor mijn kinderen'.

Hoerabanaan woensdag 31 mei 2023 om 15:25

aikidoka schreef: ↑
31-05-2023 10:59
Daar wordt het inderdaad niet lichter van en elke keer dat je je richt op hoe zwaar het is en hoe oneerlijk, versterk je dat circuitje in je brein en maak je het makkelijker voor je brein om dat paadje af te lopen. Het wordt dan als het ware steeds moeilijker om af te slaan naar een ander paadje, een andere denkwijze. Maar dat kan wel en dan kun je dat paadje steeds makkelijker te betreden maken voor je brein. Dus het is logisch om vast te zitten, maar er is ook wat aan te doen!

mwoah, ik heb gelukkig niet te dealen met het pad van to. Maar ik vond het werkelijk waar loodzwaar toen de kinderen klein waren en met de uitdagingen te maken had waar ik mee te maken had. En wat dat betreft ben ik oprecht blij dat ik die fase achter de rug heb, hoezeer ik er veel liever ook veel meer van had kunnen genieten. Dat zal vast ook voor een deel mijn eigen aandeel zijn dat ik het zwaar vond. Maar terecht of niet, ik vónd het zwaar. Mijn liefde voor mijn kinderen is er niet minder om, maar een feestje was het niet en met superveel plezier kijk ik er ook niet op terug. Ik kan me voorstellen dat de opluchting dan wel overheert als je het grootste deel van de zorg achter de rug hebt en opmerkingen over genieten en blij zijn en vreugde scheppen uit dat je de kinderen (alleen) hebt mogen grootbrengen dan niet altijd in vruchtbare aarde landen. Ik ben juist blij dat ik deze fase heb afgesloten en voor mij begint het leven wat dat betreft nu.

Anoniem_66fe539526f72 woensdag 31 mei 2023 om 17:26

Fijn dat dakraam geen verhuizing kan blokkeren. Ik dacht inderdaad aan lekker opnieuw beginnen en een beter huis, iets met een balkonnetje en meer kamers enzo. Ik heb een heel fijn flatje met een balkon waar ik 's ochtends in de zon een kop koffie kan drinken. Zulke momenten, dat maakt voor mij alle verschil.

Hanaa woensdag 31 mei 2023 om 21:16

Oh natuurlijk lag er jarenlang een verlangen onder dat hij met spijt voor de deur zou staan en ik dan de deur lekker keihard in zijn gezicht zou slaan.
Dat hij tenminste zou erkennen dat hij het niet zo 'netjes' heeft afgerond.
Maar dat zou de inwendige onvrede niet helemaal weghalen, denk ik.
Misschien dat ik te snel in een nieuwe relatie ben gerold omdat ik zsm weer een twee eenheid wilde zijn. Maar de laatste jaren liep deze ook niet lekker en verlangde ik steeds vaker voor het eerst in mijn leven, na lang in 2 relaties (2× 10 jaar) te hebben gezeten, naar een bepaalde vorm van vrijheid. Naar een ander leven en na de breuk met mijn laatste ex begon ik mijn leven te vergelijken met dat van de vader van mijn kinderen.

Inhakend op het stuk over de opvoeding zwaar vinden en de liefde voor je kinderen. Het was gewoon zwaar en ik baalde gewoon dat ik de zorg niet kon delen met iemand. Ik bedoel na 3 jaar huilnachten met de jongste was ik gewoon op. Dan haatte ik het zo erg dat mijn ex alles bij mij achterliet. Hij wist dat de jongste een huilbaby was, had daar geen trek in en had al helemaal geen zin om ook zijn vriendin op te zadelen met een huilbaby. Dus ik heb het als enorm zwaar ervaren en woede raasde regelmatig door mij heen.

Ik ga nu even de andere reacties opnieuw lezen en reageren

aikidoka woensdag 31 mei 2023 om 21:45

Hoerabanaan schreef: ↑
31-05-2023 15:25
mwoah, ik heb gelukkig niet te dealen met het pad van to. Maar ik vond het werkelijk waar loodzwaar toen de kinderen klein waren en met de uitdagingen te maken had waar ik mee te maken had. En wat dat betreft ben ik oprecht blij dat ik die fase achter de rug heb, hoezeer ik er veel liever ook veel meer van had kunnen genieten. Dat zal vast ook voor een deel mijn eigen aandeel zijn dat ik het zwaar vond. Maar terecht of niet, ik vónd het zwaar. Mijn liefde voor mijn kinderen is er niet minder om, maar een feestje was het niet en met superveel plezier kijk ik er ook niet op terug. Ik kan me voorstellen dat de opluchting dan wel overheert als je het grootste deel van de zorg achter de rug hebt en opmerkingen over genieten en blij zijn en vreugde scheppen uit dat je de kinderen (alleen) hebt mogen grootbrengen dan niet altijd in vruchtbare aarde landen. Ik ben juist blij dat ik deze fase heb afgesloten en voor mij begint het leven wat dat betreft nu.

Ik bedoel dan ook niet dat ze het toen niet zwaar mocht vinden, dat was ongetwijfeld heel zwaar en heel naar. Maar ze zit niet meer in die tijd. Maar als je daar nog veel aan denkt hou je dat wel levend en actief in je hoofd.
Als je je leven steeds vergelijkt met je ex, dan is dat een gewoonte en steeds iets dat je een negatieve feedback geeft over je eigen leven. En het levert je ook alleen dat op. Terwijl je dus ook jezelf kunt aanleren om te genieten van wat je hebt en wat fijn en mooi is.

martje55 donderdag 1 juni 2023 om 09:38

Lieve Hansa, ik lees je al jaren op het forum. Ik ben ontzettend met je begaan dat je nog steeds zo vast lijkt te zitten in wrok naar je ex.
Ik wist niet dat je CVS hebt. Ik heb dat ook en ben nog aan het opkrabbelen uit een break up. Speelt er misschien ook mee dat het je aanvliegt dat je nu alles alleen moet doen? Ik vind het zelf ontzettend moeilijk dat alle taken nu weer 100% bij mij liggen, terwijl ik eerst een partner had die een deel van de taken van mij over nam, of kon overnemen als ik te weinig energie had.
In het chronisch ziek zijn zit ook een rouwproces, rouwen/accepteren wat er niet meer kan. Misschien heb je ook wat aan het topic van Lollypopje op het Via forum hierover.

Als laatste een dikke knuffel voor jou

Actieve topics