Relaties
alle pijlers
Jezelf verliezen in een relatie?
maandag 31 maart 2008 om 13:25
Hallo
Ik heb nu 4 jaar een relatie. Altijd heb ik mezelf voorgenomen dat ik altijd een individueel wilde blijven en emotioneel niet afhankelijk zijn. Toch merk ik de laatste tijd dat dit voornemen totaal de andere kant opgaat,
Het is absoluut niet zo dat ik me emotioneel niet wil binden, ik wil gewoon niet te afhankelijk zijn en mezelf hierin verliezen.
Na al die jaren ben ik steeds meer van mijn vriend gaan houden. We zagen elkaar zeer regelmatig. Nu is hij afgelopen oktober naar een andere stad verhuisd i.v.m. stage. Vanaf februari is hij klaar met zijn stage en geeft hij skiles waardoor hij veel in Oostenrijk zit, met af en toe een week/weekend hier. Nu stopt hij half april met skiles geven. Maar omdat hij in september pas weer begint met zijn master, wil hij die tijd overbruggen met iets leuks. In Malta wel te verstaan. Hij wil daar een taalcursus gaan doen en daar gaan werken.
Aan de ene kant wil ik hem steunen en aanmoedigen om te doen wat hij leuk vindt, zeker nu hij daar de kans voor heeft. Aan de andere kant voel ik me ellendig. Ik mis hem zo als hij weg is. Ik merk dat ik er ook erg onzeker door word. Dit heb ik hem ook verteld. Maar mijn onzekerheid kan hij niet oplossen, dat kan ik alleen zelf.
Ik kan mijn gevoel niet zo heel goed beschrijven, maar ik voel me zo leeg als hij weg is. Ik doe veel leuke dingen in het leven, maar het is gewoon allemaal net wat minder leuk zonder hem.
Ook begin ik weer met mezelf te worstelen. Ik heb een paar jaar geleden in therapie gezeten omdat ik mezelf erg tegenwerkte. Soms doe ik dingen die ik zelf niet helemaal snap. Ik denk dat dit een soort van zelfbescherming is. Bijvoorbeeld: gister was ik bij hem. Ik wilde eigenlijk nog een beetje studeren, maar ik wist dat als ik naar huis zou gaan toch niet zou gaan studeren en me alleen maar ellendig zou voelen. Toch ging ik naar huis, me inderdaad ellendig zitten voelen in huis. Ik snap dat niet van mezelf waarom ik dan wegga. Om te laten zien dat ik het zelf wel allemaal goed kan en hem niet nodig heb?
Ik hoop niet dat het een onsamenhangend verhaal is, maar het vreet aan me, mijn eigen gevoel en verstand die tegen elkaar in gaan. Ik heb echt een beetje het gevoel mezelf te verliezen.
Herkennen mensen dit? Of zijn er mensen die weten hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Groetjes van Poupee
Ik heb nu 4 jaar een relatie. Altijd heb ik mezelf voorgenomen dat ik altijd een individueel wilde blijven en emotioneel niet afhankelijk zijn. Toch merk ik de laatste tijd dat dit voornemen totaal de andere kant opgaat,
Het is absoluut niet zo dat ik me emotioneel niet wil binden, ik wil gewoon niet te afhankelijk zijn en mezelf hierin verliezen.
Na al die jaren ben ik steeds meer van mijn vriend gaan houden. We zagen elkaar zeer regelmatig. Nu is hij afgelopen oktober naar een andere stad verhuisd i.v.m. stage. Vanaf februari is hij klaar met zijn stage en geeft hij skiles waardoor hij veel in Oostenrijk zit, met af en toe een week/weekend hier. Nu stopt hij half april met skiles geven. Maar omdat hij in september pas weer begint met zijn master, wil hij die tijd overbruggen met iets leuks. In Malta wel te verstaan. Hij wil daar een taalcursus gaan doen en daar gaan werken.
Aan de ene kant wil ik hem steunen en aanmoedigen om te doen wat hij leuk vindt, zeker nu hij daar de kans voor heeft. Aan de andere kant voel ik me ellendig. Ik mis hem zo als hij weg is. Ik merk dat ik er ook erg onzeker door word. Dit heb ik hem ook verteld. Maar mijn onzekerheid kan hij niet oplossen, dat kan ik alleen zelf.
Ik kan mijn gevoel niet zo heel goed beschrijven, maar ik voel me zo leeg als hij weg is. Ik doe veel leuke dingen in het leven, maar het is gewoon allemaal net wat minder leuk zonder hem.
Ook begin ik weer met mezelf te worstelen. Ik heb een paar jaar geleden in therapie gezeten omdat ik mezelf erg tegenwerkte. Soms doe ik dingen die ik zelf niet helemaal snap. Ik denk dat dit een soort van zelfbescherming is. Bijvoorbeeld: gister was ik bij hem. Ik wilde eigenlijk nog een beetje studeren, maar ik wist dat als ik naar huis zou gaan toch niet zou gaan studeren en me alleen maar ellendig zou voelen. Toch ging ik naar huis, me inderdaad ellendig zitten voelen in huis. Ik snap dat niet van mezelf waarom ik dan wegga. Om te laten zien dat ik het zelf wel allemaal goed kan en hem niet nodig heb?
Ik hoop niet dat het een onsamenhangend verhaal is, maar het vreet aan me, mijn eigen gevoel en verstand die tegen elkaar in gaan. Ik heb echt een beetje het gevoel mezelf te verliezen.
Herkennen mensen dit? Of zijn er mensen die weten hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Groetjes van Poupee
maandag 31 maart 2008 om 13:36
Ik herken hier gelukkig niets in.
Wat me opvalt is het volgende:
Verhuizen voor een stage van 5 Maanden????
Daarna gelijk door naar Oostenrijk???
En daarna gelijk door naar Malta???
Ik heb niet de indruk dat dit een gelijkwaardige relatie is.
Zoals ik het zie is hij dus een jaar van bij jou vandaan en moet je het doen met af en toe een weekend?
Zonder je te willen kwetsen zou ik zeggen dat je vriend wel gaat voor de lusten en niet de lasten.
Ik zou dit zeker niet accepeteren na een relatie van 4 jaar.
Als er in het begin van een relatie sprake is van een jaar flierefluiten dan is dat iets anders dan na een relatie van 4 jaar je partner voor het blok zetten.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn maar als hij nu ineens zo weinig rekening houdt met jou gevoelens zou ik toch gaan twijfelen of ik wel met hem verder wil.
Thuis gaan zitten wachten tot hij eindelijk weer eens zin heeft om langs te komen is inderdaad jezelf verliezen in een relatie en dat is nooit goed.
Wat me opvalt is het volgende:
Verhuizen voor een stage van 5 Maanden????
Daarna gelijk door naar Oostenrijk???
En daarna gelijk door naar Malta???
Ik heb niet de indruk dat dit een gelijkwaardige relatie is.
Zoals ik het zie is hij dus een jaar van bij jou vandaan en moet je het doen met af en toe een weekend?
Zonder je te willen kwetsen zou ik zeggen dat je vriend wel gaat voor de lusten en niet de lasten.
Ik zou dit zeker niet accepeteren na een relatie van 4 jaar.
Als er in het begin van een relatie sprake is van een jaar flierefluiten dan is dat iets anders dan na een relatie van 4 jaar je partner voor het blok zetten.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn maar als hij nu ineens zo weinig rekening houdt met jou gevoelens zou ik toch gaan twijfelen of ik wel met hem verder wil.
Thuis gaan zitten wachten tot hij eindelijk weer eens zin heeft om langs te komen is inderdaad jezelf verliezen in een relatie en dat is nooit goed.
maandag 31 maart 2008 om 14:26
Poupee, jij hebt een veel grotere behoefte aan de aanwezigheid van je vriend dan omgekeerd. Er is helemaal niets mis met jouw behoefte aan zijn aanwezigheid, het probleem is alleen dat dat niet wederzijds is en je daardoor niet gelukkig bent.
Je kunt diverse dingen doen:
- je partner gaan 'claimen'. Misschien lukt het je wel om hem ertoe te overhalen om meer bij je te zijn, maar dan zul je altijd weten dat dat eigenlijk niet zijn eigen wens is. Is dat voor jou op de lange termijn bevredigend? Ik ben bang van niet.
- ofwel proberen jezelf te veranderen, iemand anders proberen te worden, namelijk iemand die ook niet zoveel behoefte heeft aan zijn partner. Dat heb ik in het verleden ooit in een relatie gedaan, het lukte me wel, maar toch heb ik altijd gevoeld dat ik mijn eigen aard aan het verloochenen was.
- ofwel besluiten dat jullie niet goed bij elkaar passen en rekening houden met je eigen verlangens bij een volgende partnerkeuze.
Sterkte!
Je kunt diverse dingen doen:
- je partner gaan 'claimen'. Misschien lukt het je wel om hem ertoe te overhalen om meer bij je te zijn, maar dan zul je altijd weten dat dat eigenlijk niet zijn eigen wens is. Is dat voor jou op de lange termijn bevredigend? Ik ben bang van niet.
- ofwel proberen jezelf te veranderen, iemand anders proberen te worden, namelijk iemand die ook niet zoveel behoefte heeft aan zijn partner. Dat heb ik in het verleden ooit in een relatie gedaan, het lukte me wel, maar toch heb ik altijd gevoeld dat ik mijn eigen aard aan het verloochenen was.
- ofwel besluiten dat jullie niet goed bij elkaar passen en rekening houden met je eigen verlangens bij een volgende partnerkeuze.
Sterkte!
maandag 31 maart 2008 om 16:05
M.i. cijfer je jezelf weg om niet afhanklijk over te komen bij je vriend.
Ik bespeur nergens afhankelijkheid wel het gemis van aanhankelijkheid.Uit trots richting hem! ( niet voor jezelf dus want je voelt je ellendig dan) ga je hem laten zien dat je best zonder hem kan.
Je doet dus iets opdat hij trots op je kan zijn oid?
Meid ik krijg meer het idee dat hij allerlei digen onderneemt waar hij jou niet echt in betrekt.
Bespreekt hij zijn ideeén allemaal met je?
Of komt dit op zijn pad en grijpt het met beide handen aan ongeacht wat jij ervan vind,wat et met jou zal gaan doen.
Ik denk dat jullie niet samen zijn meer,en het een zijn weg volgen is geworden ipv. jullie2,dat maak ik er opuit.
Ik bespeur nergens afhankelijkheid wel het gemis van aanhankelijkheid.Uit trots richting hem! ( niet voor jezelf dus want je voelt je ellendig dan) ga je hem laten zien dat je best zonder hem kan.
Je doet dus iets opdat hij trots op je kan zijn oid?
Meid ik krijg meer het idee dat hij allerlei digen onderneemt waar hij jou niet echt in betrekt.
Bespreekt hij zijn ideeén allemaal met je?
Of komt dit op zijn pad en grijpt het met beide handen aan ongeacht wat jij ervan vind,wat et met jou zal gaan doen.
Ik denk dat jullie niet samen zijn meer,en het een zijn weg volgen is geworden ipv. jullie2,dat maak ik er opuit.
maandag 31 maart 2008 om 16:09
maandag 31 maart 2008 om 16:18
quote:Poupee schreef op 31 maart 2008 @ 13:25:
Ik heb nu 4 jaar een relatie.
We zagen elkaar zeer regelmatig.
Nu is hij afgelopen oktober naar een andere stad verhuisd i.v.m. stage.
Vanaf februari is hij klaar met zijn stage en geeft hij skiles waardoor hij veel in Oostenrijk zit
Nu stopt hij half april met skiles geven.
Maar omdat hij in september pas weer begint met zijn master, wil hij die tijd overbruggen met iets leuks. In Malta wel te verstaan.Je bent hem dus gewoon een jaar lang kwijt. Ik vind het niet zo vreemd dat je je daar enigzins vervelend door voelt. Dat heeft niet zoveel met jezelf dreigen te verliezen ín een relatie te maken, maar eerder met de vraag waar je staat met je relatie, denk ik.
Ik heb nu 4 jaar een relatie.
We zagen elkaar zeer regelmatig.
Nu is hij afgelopen oktober naar een andere stad verhuisd i.v.m. stage.
Vanaf februari is hij klaar met zijn stage en geeft hij skiles waardoor hij veel in Oostenrijk zit
Nu stopt hij half april met skiles geven.
Maar omdat hij in september pas weer begint met zijn master, wil hij die tijd overbruggen met iets leuks. In Malta wel te verstaan.Je bent hem dus gewoon een jaar lang kwijt. Ik vind het niet zo vreemd dat je je daar enigzins vervelend door voelt. Dat heeft niet zoveel met jezelf dreigen te verliezen ín een relatie te maken, maar eerder met de vraag waar je staat met je relatie, denk ik.
maandag 31 maart 2008 om 16:22
Hey,
Als ik het goed begrijp zouden jullie dus vanaf half april tot september eindelijk weer eens tijd voor elkaar kunnen hebben....Of in ieder geval een gedeelte van die periode......
Maar hij besluit dus die hele periode naar Malta te gaan. Wat gaat ie daar eigenlijk doen? En wil hij niet lekker samen met jou op vakantie ofzo, of gewoon lekker tijd doorbrengen met jou?
Als ik jou was zou ik dit echt bespreken met hem want het is duidelijk dat dit jou allemaal niet lekker zit. En terecht!!! Misschien laat je hem wel TE vrij? En hij pakt die vrijheid met beide handen aan, want hij lijkt gewoon elke kans te grijpen om weg te gaan! Heb je hem wel duidelijk gemaakt hoe jij hierin staat?
Succes.....
Als ik het goed begrijp zouden jullie dus vanaf half april tot september eindelijk weer eens tijd voor elkaar kunnen hebben....Of in ieder geval een gedeelte van die periode......
Maar hij besluit dus die hele periode naar Malta te gaan. Wat gaat ie daar eigenlijk doen? En wil hij niet lekker samen met jou op vakantie ofzo, of gewoon lekker tijd doorbrengen met jou?
Als ik jou was zou ik dit echt bespreken met hem want het is duidelijk dat dit jou allemaal niet lekker zit. En terecht!!! Misschien laat je hem wel TE vrij? En hij pakt die vrijheid met beide handen aan, want hij lijkt gewoon elke kans te grijpen om weg te gaan! Heb je hem wel duidelijk gemaakt hoe jij hierin staat?
Succes.....
maandag 31 maart 2008 om 16:52
Hoi allemaal
Bedankt dat jullie de tijd nemen om mijn verhaal te lezen en te reageren.
Granny71: wel de lusten niet de lasten, zo zou je het inderdaad kunnen stellen. Hij doet waar hij zin in heeft. Ik vind het echt lastig, want ik wil alles behalve deze relatie beeindigen. Ik zie mijzelf wel oud worden met hem. Verder heb ik niet het idee dat het geen gelijkwaardige relatie is. Maar misschien wil ik dat wel niet zien.
Reiger: claimen is wel het laatste wat ik wil doen. Je zegt het goed; ik heb veel meer behoefte aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij... Mezelf veranderen zie ik ook niet echt als optie, omdat ik daar ongelukkig van word, want inderdaad: diep in je hart is dat niet wat je wilt en waar je behoefte aan hebt.
Face2: ik zou best mee willen naar Malta, maar dat zou best lastig worden ivm verplichtingen hier. En ik heb heel sterk het gevoel dat hij dit alleen wil doen.
Loomii: wat bedoel je precies met: 'waar je staat in een relatie'?
Suy: misschien laat ik hem inderdaad té vrij. Ik heb altijd heel hard geroepen dat mijn vriend en ik elkaar lekker vrij laten en dat dit ook een reden is dat het 'goed' gaat in onze relatie. Mijn vriend vindt het denk ik super, een vriendin die hem lekker vrij laat, niet zeurt, en hij kan lekker gaan en staan waar hij wil. Ik dacht hier ook altijd gelukkig van te worden, maar ik merk toch dat ik meer ga verwachten en andere behoeftes krijg. Hij gaat een taalcursus doen in Malta en daar een tijdje werken. En of wij samen op vakantie gaan? Ik hoop het, maar ik durf niks te verwachten. Hij gaat als hij terug komt van Malta met zijn vrienden op vakantie. Als hij niet met zijn vrienden op vakantie zou gaan zou hij pas later terug komen denk ik...
Pff als ik het zo terug lees word ik er best verdrietig van. Ik houd echt veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ook wil ik geen relatie waarin ik mezelf wegcijfer en me ellendig voel.
Zo als het er nu uit ziet, zie ik hem zaterdag pas weer. Maar ik zit er nu mee en wil dit het liefst nu met hem bespreken...
Groetjes
Bedankt dat jullie de tijd nemen om mijn verhaal te lezen en te reageren.
Granny71: wel de lusten niet de lasten, zo zou je het inderdaad kunnen stellen. Hij doet waar hij zin in heeft. Ik vind het echt lastig, want ik wil alles behalve deze relatie beeindigen. Ik zie mijzelf wel oud worden met hem. Verder heb ik niet het idee dat het geen gelijkwaardige relatie is. Maar misschien wil ik dat wel niet zien.
Reiger: claimen is wel het laatste wat ik wil doen. Je zegt het goed; ik heb veel meer behoefte aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij... Mezelf veranderen zie ik ook niet echt als optie, omdat ik daar ongelukkig van word, want inderdaad: diep in je hart is dat niet wat je wilt en waar je behoefte aan hebt.
Face2: ik zou best mee willen naar Malta, maar dat zou best lastig worden ivm verplichtingen hier. En ik heb heel sterk het gevoel dat hij dit alleen wil doen.
Loomii: wat bedoel je precies met: 'waar je staat in een relatie'?
Suy: misschien laat ik hem inderdaad té vrij. Ik heb altijd heel hard geroepen dat mijn vriend en ik elkaar lekker vrij laten en dat dit ook een reden is dat het 'goed' gaat in onze relatie. Mijn vriend vindt het denk ik super, een vriendin die hem lekker vrij laat, niet zeurt, en hij kan lekker gaan en staan waar hij wil. Ik dacht hier ook altijd gelukkig van te worden, maar ik merk toch dat ik meer ga verwachten en andere behoeftes krijg. Hij gaat een taalcursus doen in Malta en daar een tijdje werken. En of wij samen op vakantie gaan? Ik hoop het, maar ik durf niks te verwachten. Hij gaat als hij terug komt van Malta met zijn vrienden op vakantie. Als hij niet met zijn vrienden op vakantie zou gaan zou hij pas later terug komen denk ik...
Pff als ik het zo terug lees word ik er best verdrietig van. Ik houd echt veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ook wil ik geen relatie waarin ik mezelf wegcijfer en me ellendig voel.
Zo als het er nu uit ziet, zie ik hem zaterdag pas weer. Maar ik zit er nu mee en wil dit het liefst nu met hem bespreken...
Groetjes
maandag 31 maart 2008 om 17:10
ik denk dat je niet verbaasd moet zijn als jouw relatie niet lang stand meer zal houden...tenzij je alles pikt uit angst hem te verliezen. Hij vindt het allemaal prima zonder jou, jij niet....maar je probeert heel hard het wel fijn te vinden. Wat denk je dat er op Malta gaat gebeuren, of op vakantie met zijn vrienden? Diep van binnen voel je toch wel of het goed zit of niet... Ik denk dat je op deze leeftijd lekker vrij moet zijn en alles uitproberen. Hij doet dat volop, zonder jou. Je weet het antwoord dan toch wel?
maandag 31 maart 2008 om 17:39
Hopen dat je samen op vakantie gaat is dus niet genoeg bij deze man, dat weet je zelf denk ik ook wel........
Als je samen op vakantie wilt en leuke dingen met hem wilt doen zal je dat zelf moeten aangeven.
Waarom wil je oud worden met iemand die alleen maar aan zichzelf denkt? En wat Carlice ook zegt: jij bent bezig alles van hem te pikken en jezelf weg te cijferen uit angst om hem kwijt te raken. Dat is niet goed hoor!!!
Ik krijg nu echt zo'n beeld van jullie relatie dat hij alles doet wat, wanneer en met wie hij maar wil, en dat jij werkelijk alles van hem accepteert en nooit tegengas geeft. Lijkt mij geen gezonde situatie.....
Als je samen op vakantie wilt en leuke dingen met hem wilt doen zal je dat zelf moeten aangeven.
Waarom wil je oud worden met iemand die alleen maar aan zichzelf denkt? En wat Carlice ook zegt: jij bent bezig alles van hem te pikken en jezelf weg te cijferen uit angst om hem kwijt te raken. Dat is niet goed hoor!!!
Ik krijg nu echt zo'n beeld van jullie relatie dat hij alles doet wat, wanneer en met wie hij maar wil, en dat jij werkelijk alles van hem accepteert en nooit tegengas geeft. Lijkt mij geen gezonde situatie.....
maandag 31 maart 2008 om 17:45
quote:Carlice schreef op 31 maart 2008 @ 17:10:
ik denk dat je niet verbaasd moet zijn als jouw relatie niet lang stand meer zal houden...tenzij je alles pikt uit angst hem te verliezen. Hij vindt het allemaal prima zonder jou, jij niet....maar je probeert heel hard het wel fijn te vinden. Wat denk je dat er op Malta gaat gebeuren, of op vakantie met zijn vrienden? Diep van binnen voel je toch wel of het goed zit of niet... Ik denk dat je op deze leeftijd lekker vrij moet zijn en alles uitproberen. Hij doet dat volop, zonder jou. Je weet het antwoord dan toch wel?
Hoi,
Ik denk niet dat de relatie beeindigen het beste zal zijn. Misschien moeten we beiden water bij de wijn doen. Ik wil hem echt echt niet kwijt. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, en dat wil ik ook helemaal niet. Als we samen zijn, wat de laatste tijd dus niet veel is geweest, hebben we het heel gezellig. Ik voel me goed bij hem en hij is lief voor me. Buiten dit aspect om heb ik een fijne relatie. Alleen zijn mijn verwachtingen veranderd, misschien heb ik hem hier ook wel niet goed van op de hoogte gesteld.
Groetjes
ik denk dat je niet verbaasd moet zijn als jouw relatie niet lang stand meer zal houden...tenzij je alles pikt uit angst hem te verliezen. Hij vindt het allemaal prima zonder jou, jij niet....maar je probeert heel hard het wel fijn te vinden. Wat denk je dat er op Malta gaat gebeuren, of op vakantie met zijn vrienden? Diep van binnen voel je toch wel of het goed zit of niet... Ik denk dat je op deze leeftijd lekker vrij moet zijn en alles uitproberen. Hij doet dat volop, zonder jou. Je weet het antwoord dan toch wel?
Hoi,
Ik denk niet dat de relatie beeindigen het beste zal zijn. Misschien moeten we beiden water bij de wijn doen. Ik wil hem echt echt niet kwijt. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, en dat wil ik ook helemaal niet. Als we samen zijn, wat de laatste tijd dus niet veel is geweest, hebben we het heel gezellig. Ik voel me goed bij hem en hij is lief voor me. Buiten dit aspect om heb ik een fijne relatie. Alleen zijn mijn verwachtingen veranderd, misschien heb ik hem hier ook wel niet goed van op de hoogte gesteld.
Groetjes
maandag 31 maart 2008 om 18:58
quote:Poupee schreef op 31 maart 2008 @ 16:52:
Loomii: wat bedoel je precies met: 'waar je staat in een relatie'?
Ik schreef: "waar je staat met je relatie." Ik bedoel dus niet wat je positie/rol/dinges in jullie relatie is, maar welke plaats jullie relatie inneemt in jullie respectievelijke levens.
Loomii: wat bedoel je precies met: 'waar je staat in een relatie'?
Ik schreef: "waar je staat met je relatie." Ik bedoel dus niet wat je positie/rol/dinges in jullie relatie is, maar welke plaats jullie relatie inneemt in jullie respectievelijke levens.
maandag 31 maart 2008 om 20:51
Ik maak er duidelijk opuit dat je vriend de relatie niet als prio 1 ziet.Jij ziet dat wel,lijkt me normaal.
Verder vind ik idd. ook dat je hem té vrij laat/hebt gelaten zonder ooit je behoeftes te bespreken hoe het altijd ging in het verleden.
Dat komt nu naar boven en krijg je nu nare gevoelens bij dat hij het allemaal wel best vind dus zo jij hem laat gaan/doen.
Weet je vriend dat je hier zo mee zit of heb je dit besproken al en denkt hij het zal wel los lopen met jou?
Jullie zitten niet meer op 1 lijn en dat gaat vroeg of laat de relatie beheersen als je nu niet aan de bel trekt.
Raar ook dat hij in Ned. is nu maar niet bij jou!Na het Malta gebeuren zelfs met vrienden op vakantie zou willen gaan ipv. met jou tijd doorbrengen na zo lange tijd niet samen zijn.
Volgens mij heb je een en ander duidelijk op rij te zetten en hem dat voorleggen en vragen wat zijn bedoeling is van deze relatie.
Naar ook dat je hem nu niet kan bereiken jij zit hier dus erg mee en waar is hij???.
Verder vind ik idd. ook dat je hem té vrij laat/hebt gelaten zonder ooit je behoeftes te bespreken hoe het altijd ging in het verleden.
Dat komt nu naar boven en krijg je nu nare gevoelens bij dat hij het allemaal wel best vind dus zo jij hem laat gaan/doen.
Weet je vriend dat je hier zo mee zit of heb je dit besproken al en denkt hij het zal wel los lopen met jou?
Jullie zitten niet meer op 1 lijn en dat gaat vroeg of laat de relatie beheersen als je nu niet aan de bel trekt.
Raar ook dat hij in Ned. is nu maar niet bij jou!Na het Malta gebeuren zelfs met vrienden op vakantie zou willen gaan ipv. met jou tijd doorbrengen na zo lange tijd niet samen zijn.
Volgens mij heb je een en ander duidelijk op rij te zetten en hem dat voorleggen en vragen wat zijn bedoeling is van deze relatie.
Naar ook dat je hem nu niet kan bereiken jij zit hier dus erg mee en waar is hij???.
maandag 31 maart 2008 om 22:11
Poupee wat is je grens? Hij is nu een week (7 dagen?) in Nederland en je ziet hem pas zaterdag, dus over 5 dagen? Ik weet niet of ik dit nog kan zien als iemand vrijheid geven. Ik denk dat je ondanks alle vrijheden die je elkaar gunt toch wel mag verwachten dat als jullie samen kunnen zijn je dan ook samen bent. Je kan niet zonder hem schrijf je, nou dat valt toch wel mee, hij is er meer niet dan wel. Je mist hem, maar je leeft zonder hem.
Ik vind elkaar vrijlaten toch heel iets anders dan wat jij schrijft, dat zie ik meer als, doen wat je wilt zonder rekening te houden met een ander. En voor jou werkt het niet. Verwacht je na Malta, zijn vakantie met vrienden etc. dat hij dan wel geregeld met jou tijd wil door brengen of komt er dan weer een nieuw avontuur waar jij niet in past.
Gewoon om te weten hoe graag hij bij je wil zijn zou ik zeggen dat alles geregeld is, je kan mee naar Malta, samen een taalcursus doen. Kijken of hij dat wel wilt.
Sorry Poupee maar het wordt tijd dat je om jezelf en eigen geluk gaat denken.
Ik vind elkaar vrijlaten toch heel iets anders dan wat jij schrijft, dat zie ik meer als, doen wat je wilt zonder rekening te houden met een ander. En voor jou werkt het niet. Verwacht je na Malta, zijn vakantie met vrienden etc. dat hij dan wel geregeld met jou tijd wil door brengen of komt er dan weer een nieuw avontuur waar jij niet in past.
Gewoon om te weten hoe graag hij bij je wil zijn zou ik zeggen dat alles geregeld is, je kan mee naar Malta, samen een taalcursus doen. Kijken of hij dat wel wilt.
Sorry Poupee maar het wordt tijd dat je om jezelf en eigen geluk gaat denken.
maandag 31 maart 2008 om 22:39
quote:puk69 schreef op 31 maart 2008 @ 22:11:
Poupee wat is je grens? Hij is nu een week (7 dagen?) in Nederland en je ziet hem pas zaterdag, dus over 5 dagen? Ik weet niet of ik dit nog kan zien als iemand vrijheid geven. Ik denk dat je ondanks alle vrijheden die je elkaar gunt toch wel mag verwachten dat als jullie samen kunnen zijn je dan ook samen bent. Je kan niet zonder hem schrijf je, nou dat valt toch wel mee, hij is er meer niet dan wel. Je mist hem, maar je leeft zonder hem.
Ik vind elkaar vrijlaten toch heel iets anders dan wat jij schrijft, dat zie ik meer als, doen wat je wilt zonder rekening te houden met een ander. En voor jou werkt het niet. Verwacht je na Malta, zijn vakantie met vrienden etc. dat hij dan wel geregeld met jou tijd wil door brengen of komt er dan weer een nieuw avontuur waar jij niet in past.
Gewoon om te weten hoe graag hij bij je wil zijn zou ik zeggen dat alles geregeld is, je kan mee naar Malta, samen een taalcursus doen. Kijken of hij dat wel wilt.
Sorry Poupee maar het wordt tijd dat je om jezelf en eigen geluk gaat denken.
Hoi.
Ja het lijkt me heel leuk om mee te gaan. Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat ik beleef, samen met hem wil beleven. Waarschijnlijk ga ik morgen naar hem toe, omdat ik toch echt wil praten. Ik vind/vond altijd dat mijn verwachtingen gewoon te hoog waren, en dat hij op zijn manier van mij houdt. Maar ik heb weleens tegen hem gezegd: ik houd onvoorwaardelijk van jou, maar ook van mezelf, dus ik wil ook gelukkig zijn en het gevoel hebben dat je voor 100% voor mij gaat. Voor mij is het ook een beetje een tweestrijd; het is wel duidelijk voor mijzelf dat ik iets meer wil, iets meer commitment, meer samenzijn, meer een overtuigend liefde gevoel van zijn kant. Maar aan de andere kant vind ik mezelf soms best een zeurpiet en denk: ach laat die jongen toch lekker, hij is jong en deze kansen krijgt hij waarschijnlijk maar 1 keer.
Na Malta zullen we waarschijnlijk ook niet veel tijd samen doorbrengen, aangezien ik dan op stage ga. Hooguit 1 of 2 weken nog in de zomervakantie.
Loomii: ik zie mijn relatie als een hoge prioriteit in mijn leven. Eigenlijk, kort gezegd, is niks in mijn leven zo belangrijk als hij. Mijn studie, mijn zelfontwikkeling en zelfontplooing, een veilige thuis basis, een financiele zekerheid, ook dat vind ik allemaal belangrijk. Maar niet zo belangrijk als dat hij voor mij is. Ik denk dat ik hem heel duidelijk moet vragen hoe hij hierover denkt.
Bedankt voor het reageren!
Poupee wat is je grens? Hij is nu een week (7 dagen?) in Nederland en je ziet hem pas zaterdag, dus over 5 dagen? Ik weet niet of ik dit nog kan zien als iemand vrijheid geven. Ik denk dat je ondanks alle vrijheden die je elkaar gunt toch wel mag verwachten dat als jullie samen kunnen zijn je dan ook samen bent. Je kan niet zonder hem schrijf je, nou dat valt toch wel mee, hij is er meer niet dan wel. Je mist hem, maar je leeft zonder hem.
Ik vind elkaar vrijlaten toch heel iets anders dan wat jij schrijft, dat zie ik meer als, doen wat je wilt zonder rekening te houden met een ander. En voor jou werkt het niet. Verwacht je na Malta, zijn vakantie met vrienden etc. dat hij dan wel geregeld met jou tijd wil door brengen of komt er dan weer een nieuw avontuur waar jij niet in past.
Gewoon om te weten hoe graag hij bij je wil zijn zou ik zeggen dat alles geregeld is, je kan mee naar Malta, samen een taalcursus doen. Kijken of hij dat wel wilt.
Sorry Poupee maar het wordt tijd dat je om jezelf en eigen geluk gaat denken.
Hoi.
Ja het lijkt me heel leuk om mee te gaan. Ik heb heel erg het gevoel dat alles wat ik beleef, samen met hem wil beleven. Waarschijnlijk ga ik morgen naar hem toe, omdat ik toch echt wil praten. Ik vind/vond altijd dat mijn verwachtingen gewoon te hoog waren, en dat hij op zijn manier van mij houdt. Maar ik heb weleens tegen hem gezegd: ik houd onvoorwaardelijk van jou, maar ook van mezelf, dus ik wil ook gelukkig zijn en het gevoel hebben dat je voor 100% voor mij gaat. Voor mij is het ook een beetje een tweestrijd; het is wel duidelijk voor mijzelf dat ik iets meer wil, iets meer commitment, meer samenzijn, meer een overtuigend liefde gevoel van zijn kant. Maar aan de andere kant vind ik mezelf soms best een zeurpiet en denk: ach laat die jongen toch lekker, hij is jong en deze kansen krijgt hij waarschijnlijk maar 1 keer.
Na Malta zullen we waarschijnlijk ook niet veel tijd samen doorbrengen, aangezien ik dan op stage ga. Hooguit 1 of 2 weken nog in de zomervakantie.
Loomii: ik zie mijn relatie als een hoge prioriteit in mijn leven. Eigenlijk, kort gezegd, is niks in mijn leven zo belangrijk als hij. Mijn studie, mijn zelfontwikkeling en zelfontplooing, een veilige thuis basis, een financiele zekerheid, ook dat vind ik allemaal belangrijk. Maar niet zo belangrijk als dat hij voor mij is. Ik denk dat ik hem heel duidelijk moet vragen hoe hij hierover denkt.
Bedankt voor het reageren!
maandag 31 maart 2008 om 23:40
En of wij samen op vakantie gaan? Ik hoop het, maar ik durf niks te verwachten. Hij gaat als hij terug komt van Malta met zijn vrienden op vakantie.
Meisje, wakker worden! Als je al vier jaar een relatie hebt en je overlegt niet over vakantie maar je hoopt dat het gebeurt, is er iets ernstig mis met de verhoudingen binnen je relatie.
Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij..
Het lijkt er inderdaad op dat zijn prioriteiten niet echt bij jou liggen..Hier wordt je alleen maar ongelukkig van. En het ligt echt niet aan jou hoor!
Ben erg benieuwd hoe hij reageert morgen.
Meisje, wakker worden! Als je al vier jaar een relatie hebt en je overlegt niet over vakantie maar je hoopt dat het gebeurt, is er iets ernstig mis met de verhoudingen binnen je relatie.
Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij..
Het lijkt er inderdaad op dat zijn prioriteiten niet echt bij jou liggen..Hier wordt je alleen maar ongelukkig van. En het ligt echt niet aan jou hoor!
Ben erg benieuwd hoe hij reageert morgen.
dinsdag 1 april 2008 om 01:40
Ik denk dat er twee dingen aan de hand zijn eigenlijk.. die elkaar versterken:
Jij bent heel bang om hem kwijt te raken en jezelf te verliezen en gaat jezelf beschermen/ onafhankelijk opstellen en maakt jezelf wijs dat jullie elkaar vrijlaten en dat je daarmee heus om kan gaan. Je denkt dat je geen recht van spreken hebt om hem een strobreed in de weg te leggen.
Aan de andere kant kan hij doen wat hij wil daardoor.. En hij is kennelijk al iemand die zo in elkaar steekt. En dat versterkt jouw gedrag en jouw angst weer.
Ik krijg het idee dat jij niet echt open en eerlijk durft te zeggen wat jouw behoeftes zijn. Jij bent heel hard aan het werk om hem tevreden te houden en zelf niet teveel verdriet te hoeven hebben.. Maar een relatie kan alleen bestaan als je beiden communiceert en kenbaar maakt wat je nodig hebt en wil.. En daarbij naar elkaar luistert. Tuurlijk moet je elkaar de ruimte geven, maar er zijn grenzen. En die zul je zelf moeten aangeven. Als jij net zo belangrijk voor hem bent als jij voor hem, luistert hij daarnaar en komt hij jou ook tegemoet. Grootste misvatting is dat iemand onbesproken wel aanvoelt wat je wilt, zeker als het hem eigenlijk wel goed uitkomt dat je je niet uitspreekt. Jouw verlangens zijn net zoveel waard als die van hem hoor!
Jij bent heel bang om hem kwijt te raken en jezelf te verliezen en gaat jezelf beschermen/ onafhankelijk opstellen en maakt jezelf wijs dat jullie elkaar vrijlaten en dat je daarmee heus om kan gaan. Je denkt dat je geen recht van spreken hebt om hem een strobreed in de weg te leggen.
Aan de andere kant kan hij doen wat hij wil daardoor.. En hij is kennelijk al iemand die zo in elkaar steekt. En dat versterkt jouw gedrag en jouw angst weer.
Ik krijg het idee dat jij niet echt open en eerlijk durft te zeggen wat jouw behoeftes zijn. Jij bent heel hard aan het werk om hem tevreden te houden en zelf niet teveel verdriet te hoeven hebben.. Maar een relatie kan alleen bestaan als je beiden communiceert en kenbaar maakt wat je nodig hebt en wil.. En daarbij naar elkaar luistert. Tuurlijk moet je elkaar de ruimte geven, maar er zijn grenzen. En die zul je zelf moeten aangeven. Als jij net zo belangrijk voor hem bent als jij voor hem, luistert hij daarnaar en komt hij jou ook tegemoet. Grootste misvatting is dat iemand onbesproken wel aanvoelt wat je wilt, zeker als het hem eigenlijk wel goed uitkomt dat je je niet uitspreekt. Jouw verlangens zijn net zoveel waard als die van hem hoor!
dinsdag 1 april 2008 om 07:55
quote:Poupee schreef op 31 maart 2008 @ 22:39:
[...]
Loomii: ik zie mijn relatie als een hoge prioriteit in mijn leven. Eigenlijk, kort gezegd, is niks in mijn leven zo belangrijk als hij. Mijn studie, mijn zelfontwikkeling en zelfontplooing, een veilige thuis basis, een financiele zekerheid, ook dat vind ik allemaal belangrijk. Maar niet zo belangrijk als dat hij voor mij is. Ik denk dat ik hem heel duidelijk moet vragen hoe hij hierover denkt.
ALARMBELLEN!!!!!
Zodra niets in je leven belangrijker is als je relatie ben je al helemaal verkeerd bezig.En dat terwijl hij juist aangeeft in zijn daden dat alles in zijn leven belangrijker is dan jullie relatie.
Meid je wil het waarschijnlijk niet horen maar deze relatie heeft niets van een gelijkwaardige relatie en als je hiermee door zou gaan ben je jezelf binnen de kortste keren kwijt.
Bedankt voor het reageren!
[...]
Loomii: ik zie mijn relatie als een hoge prioriteit in mijn leven. Eigenlijk, kort gezegd, is niks in mijn leven zo belangrijk als hij. Mijn studie, mijn zelfontwikkeling en zelfontplooing, een veilige thuis basis, een financiele zekerheid, ook dat vind ik allemaal belangrijk. Maar niet zo belangrijk als dat hij voor mij is. Ik denk dat ik hem heel duidelijk moet vragen hoe hij hierover denkt.
ALARMBELLEN!!!!!
Zodra niets in je leven belangrijker is als je relatie ben je al helemaal verkeerd bezig.En dat terwijl hij juist aangeeft in zijn daden dat alles in zijn leven belangrijker is dan jullie relatie.
Meid je wil het waarschijnlijk niet horen maar deze relatie heeft niets van een gelijkwaardige relatie en als je hiermee door zou gaan ben je jezelf binnen de kortste keren kwijt.
Bedankt voor het reageren!
dinsdag 1 april 2008 om 08:56
Poupee je vindt je relatie het aller- allerbelangrijkste in je leven. Je kan niet denken aan het leven zonder je vriend.
Ik zal eerlijk zeggen zo heb ik jaren geleefd, totdat na heel veel jaren (waarin ik ook echt gelukkig was) zag hoe verschrikkelijk fout ik bezig was. Ik had nooit echt grenzen gesteld omdat mijn relatie zoooo belangrijk was, omdat ik hem niet wilde verbieden de leuke dingen van het leven te doen. En ja dat ging ten koste van mij, maar ik moest idd niet zeuren, voor zo'n grote liefde was dit toch een kleine prijs.
En ja idd toen kwam die zwarte dag waarop ik zag dat het bij hem toch iets anders zat.
Ik werd gedwongen me op mezelf te richten, om mezelf op 1 te zetten en niet mijn man. Wat was dat moeilijk, maar nu 3 jaar later, wat is dat heerlijk. Wat voel je je vrij als je meer van jezelf houdt dan van je relatie. Mijn huwelijk bestaat nog steeds, alleen kijk ik er heel anders tegen aan.
Je mag heus wel je grenzen stellen, en je mag zeggen dat je dingen niet leuk vind. Dat is geen zeuren, dat is grenzen stellen.
Ik begrijp je welwillendheid en begrip naar je vriend zo goed, been there, done that maar ik heb aan de lijve ondervonden dat je jezelf geen dienst bewijst met deze inschikkelijkheid.
Ik zal eerlijk zeggen zo heb ik jaren geleefd, totdat na heel veel jaren (waarin ik ook echt gelukkig was) zag hoe verschrikkelijk fout ik bezig was. Ik had nooit echt grenzen gesteld omdat mijn relatie zoooo belangrijk was, omdat ik hem niet wilde verbieden de leuke dingen van het leven te doen. En ja dat ging ten koste van mij, maar ik moest idd niet zeuren, voor zo'n grote liefde was dit toch een kleine prijs.
En ja idd toen kwam die zwarte dag waarop ik zag dat het bij hem toch iets anders zat.
Ik werd gedwongen me op mezelf te richten, om mezelf op 1 te zetten en niet mijn man. Wat was dat moeilijk, maar nu 3 jaar later, wat is dat heerlijk. Wat voel je je vrij als je meer van jezelf houdt dan van je relatie. Mijn huwelijk bestaat nog steeds, alleen kijk ik er heel anders tegen aan.
Je mag heus wel je grenzen stellen, en je mag zeggen dat je dingen niet leuk vind. Dat is geen zeuren, dat is grenzen stellen.
Ik begrijp je welwillendheid en begrip naar je vriend zo goed, been there, done that maar ik heb aan de lijve ondervonden dat je jezelf geen dienst bewijst met deze inschikkelijkheid.
dinsdag 1 april 2008 om 19:06
quote:Poupee schreef op 31 maart 2008 @ 17:45:
[...]
Hoi,
Ik denk niet dat de relatie beeindigen het beste zal zijn. Misschien moeten we beiden water bij de wijn doen. Ik wil hem echt echt niet kwijt. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, en dat wil ik ook helemaal niet. Als we samen zijn, wat de laatste tijd dus niet veel is geweest, hebben we het heel gezellig. Ik voel me goed bij hem en hij is lief voor me. Buiten dit aspect om heb ik een fijne relatie. Alleen zijn mijn verwachtingen veranderd, misschien heb ik hem hier ook wel niet goed van op de hoogte gesteld.
Groetjes
ik denk dat geen enkel kruid tegen jouw gevoel opgewassen is, en ook al ken ik je niet, het stemt me niet vrolijk. Ik heb van heel dichtbij een relatie als die van jou meegemaakt, gelukkig niet ikzelf! En de mate waarmee iemand rekening met jou houdt en jou betrekt in zijn leven is zo tekenend voor een relatie. En jij wordt duidelijk niet door hem in zijn leven betrokken. Tuurlijk is hij fijn en leuk en lief, anders was je niet met hem. Maar jij bent er vooral voor hem, wanneer hem het uitkomt en hij bepaalt wanneer. Wat als hij nou in NL is en jij zegt: sorry even geen tijd deze keer. Zit hij dan verdrietig alleen thuis? Voelt hij zich naar? Zet hij een bericht op een forum erover? Nee, hij staat dan zonder een traan te laten gezellig in de kroeg. Dit zeg ik niet om hem naar af te schilderen, want er is niks verkeerds aan. Is er niet iemand die je wakker kan schudden? Vriendinnen?
Om even een voorbeeld te geven uit mijn eigen ervaring, mijn vriend gaat deze zomer met vrienden op vakantie. Ik heb daarom ook mijn eigen plan getrokken. Maar toch vond ik het jammer als we niet wat vakantie-tijd samen zouden doorbrengen, dit heb ik hem laten weten. Hij kwam zelf met een oplossing, we gaan lekker een weekje samen weg dit voorjaar. Bijzonder low-budget (in een huisje van kennissen), want wij zijn ook student met een krappe beurs en 2x op vakantie zit er echt niet in. Als mijn vriend steeds maar zijn eigen plan zou trekken, zonder ook tijd voor ons samen te maken... Dan kan hij nog zo lief voor me zijn, ik wil dat wel graag zien in zijn daden. Jij mag ook wel wat van zijn tijd voor jullie samen vragen, als dat er amper in zit, tja trek dan je conclusie.
[...]
Hoi,
Ik denk niet dat de relatie beeindigen het beste zal zijn. Misschien moeten we beiden water bij de wijn doen. Ik wil hem echt echt niet kwijt. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, en dat wil ik ook helemaal niet. Als we samen zijn, wat de laatste tijd dus niet veel is geweest, hebben we het heel gezellig. Ik voel me goed bij hem en hij is lief voor me. Buiten dit aspect om heb ik een fijne relatie. Alleen zijn mijn verwachtingen veranderd, misschien heb ik hem hier ook wel niet goed van op de hoogte gesteld.
Groetjes
ik denk dat geen enkel kruid tegen jouw gevoel opgewassen is, en ook al ken ik je niet, het stemt me niet vrolijk. Ik heb van heel dichtbij een relatie als die van jou meegemaakt, gelukkig niet ikzelf! En de mate waarmee iemand rekening met jou houdt en jou betrekt in zijn leven is zo tekenend voor een relatie. En jij wordt duidelijk niet door hem in zijn leven betrokken. Tuurlijk is hij fijn en leuk en lief, anders was je niet met hem. Maar jij bent er vooral voor hem, wanneer hem het uitkomt en hij bepaalt wanneer. Wat als hij nou in NL is en jij zegt: sorry even geen tijd deze keer. Zit hij dan verdrietig alleen thuis? Voelt hij zich naar? Zet hij een bericht op een forum erover? Nee, hij staat dan zonder een traan te laten gezellig in de kroeg. Dit zeg ik niet om hem naar af te schilderen, want er is niks verkeerds aan. Is er niet iemand die je wakker kan schudden? Vriendinnen?
Om even een voorbeeld te geven uit mijn eigen ervaring, mijn vriend gaat deze zomer met vrienden op vakantie. Ik heb daarom ook mijn eigen plan getrokken. Maar toch vond ik het jammer als we niet wat vakantie-tijd samen zouden doorbrengen, dit heb ik hem laten weten. Hij kwam zelf met een oplossing, we gaan lekker een weekje samen weg dit voorjaar. Bijzonder low-budget (in een huisje van kennissen), want wij zijn ook student met een krappe beurs en 2x op vakantie zit er echt niet in. Als mijn vriend steeds maar zijn eigen plan zou trekken, zonder ook tijd voor ons samen te maken... Dan kan hij nog zo lief voor me zijn, ik wil dat wel graag zien in zijn daden. Jij mag ook wel wat van zijn tijd voor jullie samen vragen, als dat er amper in zit, tja trek dan je conclusie.
woensdag 2 april 2008 om 09:11
Hoi Poupee,
je schreef:
" claimen is wel het laatste wat ik wil doen. Je zegt het goed; ik heb veel meer behoefte aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij... Mezelf veranderen zie ik ook niet echt als optie, omdat ik daar ongelukkig van word, want inderdaad: diep in je hart is dat niet wat je wilt en waar je behoefte aan hebt."
En later in een andere posting schreef je ook:
"het is wel duidelijk voor mijzelf dat ik iets meer wil, iets meer commitment, meer samenzijn, meer een overtuigend liefde gevoel van zijn kant"
Meid, wat zijn je woorden herkenbaar! Ik heb ook zo'n relatie gehad, het was mijn eerste relatie (die 29 jaar geduurd heeft).
Ik dacht er net over als jij: zonder hem kan ik niet leven, hij is het allerbelangrijkste, ik mag niet zeuren, ik moet hem vrij laten, alles is beter dan de relatie te beëindigen.
Net als jij dus!!
Ik pik er nog even dit stukje uit:
"Pff als ik het zo terug lees word ik er best verdrietig van. Ik houd echt veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ook wil ik geen relatie waarin ik mezelf wegcijfer en me ellendig voel."
Precies! Je wordt hier helemaal niet gelukkig van.
Natuurlijk wil je hem niet kwijt, omdat je dan op de korte termijn ongelukkiger bent dan je nu bent. Maar nu ben je ook niet optimaal gelukkig, soms zelfs ongelukkig.
Zal ik je wat vertellen over mijn eigen ervaring?
Ik heb uiteindelijk ingezien dat ik met mijn ex nooit gelukkig zou kunnen worden. Ik heb de relatie (na 29 jaar) verbroken. Vervolgens heb ik mijn huidige man ontmoet, met wie ik nu wél stapeldolgelukkig ben. Want voor hem ben ik wél het belangrijkste, de hoogste prioriteit, net zoals hij dat voor mij is.
De liefde die ik voor mijn ex voelde, was eigenlijk vooral een 'behoefte' aan een liefdevolle relatie, die nooit helemaal bevredigd werd. Ik dacht toen dat het om hém ging, maar het ging me eigenlijk om de liefde zelf. Die kreeg ik niet van hem op de manier waarop ik er behoefte aan had. Omdat ik niet geloofde dat ik ooit van iemand anders zou kunnen houden, bleef ik bij hem en ontnam mezelf daardoor de kans op écht geluk.
Ik hoop dat jij dat ook gaat inzien. Liefs!
je schreef:
" claimen is wel het laatste wat ik wil doen. Je zegt het goed; ik heb veel meer behoefte aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Nu is hij een week in NL, maar is niet bij mij... Mezelf veranderen zie ik ook niet echt als optie, omdat ik daar ongelukkig van word, want inderdaad: diep in je hart is dat niet wat je wilt en waar je behoefte aan hebt."
En later in een andere posting schreef je ook:
"het is wel duidelijk voor mijzelf dat ik iets meer wil, iets meer commitment, meer samenzijn, meer een overtuigend liefde gevoel van zijn kant"
Meid, wat zijn je woorden herkenbaar! Ik heb ook zo'n relatie gehad, het was mijn eerste relatie (die 29 jaar geduurd heeft).
Ik dacht er net over als jij: zonder hem kan ik niet leven, hij is het allerbelangrijkste, ik mag niet zeuren, ik moet hem vrij laten, alles is beter dan de relatie te beëindigen.
Net als jij dus!!
Ik pik er nog even dit stukje uit:
"Pff als ik het zo terug lees word ik er best verdrietig van. Ik houd echt veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ook wil ik geen relatie waarin ik mezelf wegcijfer en me ellendig voel."
Precies! Je wordt hier helemaal niet gelukkig van.
Natuurlijk wil je hem niet kwijt, omdat je dan op de korte termijn ongelukkiger bent dan je nu bent. Maar nu ben je ook niet optimaal gelukkig, soms zelfs ongelukkig.
Zal ik je wat vertellen over mijn eigen ervaring?
Ik heb uiteindelijk ingezien dat ik met mijn ex nooit gelukkig zou kunnen worden. Ik heb de relatie (na 29 jaar) verbroken. Vervolgens heb ik mijn huidige man ontmoet, met wie ik nu wél stapeldolgelukkig ben. Want voor hem ben ik wél het belangrijkste, de hoogste prioriteit, net zoals hij dat voor mij is.
De liefde die ik voor mijn ex voelde, was eigenlijk vooral een 'behoefte' aan een liefdevolle relatie, die nooit helemaal bevredigd werd. Ik dacht toen dat het om hém ging, maar het ging me eigenlijk om de liefde zelf. Die kreeg ik niet van hem op de manier waarop ik er behoefte aan had. Omdat ik niet geloofde dat ik ooit van iemand anders zou kunnen houden, bleef ik bij hem en ontnam mezelf daardoor de kans op écht geluk.
Ik hoop dat jij dat ook gaat inzien. Liefs!
woensdag 2 april 2008 om 20:39
Oke, hier een verslag van ons gesprek van gister....
Ik ga er even goed voor zitten...
Nou ik heb hem eigenlijk precies verteld als wat ik hier heb geschreven. Dat ik meer behoefte heb aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Athans dat ik dat gevoel heb, ik wil geen dingen voor hem gaan invullen. Ook heb ik gezegd dat ik hem wil laten doen wat hij graag wil, maar dat ik me daar soms ellendig door voel.
Hij had de volgende reactie:
Het kon best zijn dat hij minder/andere behoeftes heb dan ik, maar dat dat niet betekent dat hij niet veel van me houdt. Hij zei dat hij gewoon tijd nodig heeft om dingen voor zichzelf te ondernemen. Hij is een persoon die af en toe tijd voor zichzelf moet hebben. Dat begrijp ik goed, want zo ben ik zelf ook. Lekker een avondje alleen niks doen. En hij heeft behoefte aan deze soort van vrijheid om dit te doen. Hij zei ook dat hij zich niet belemmerd voelt om dit te doen door mij. Hij vindt het erg fijn dat ik hem ook die kans geef.
Ook heb ik hem gezegd dat het voor mij soms onduidelijk is wat zijn toekomst plannen zijn met mij. Ik heb gezegd dat we nu al 4 jaar samen zijn, maar dat ik niet nog eens 4 jaar (en langer) tijd, energie en liefde ga steken in iemand van wie ik niet zeker weet of hij wel met mij verder wil. Hij zei hierop heel duidelijk dat hij zeker verder met mij wil en zijn toekomst samen met mij ziet.
Maar na dit gesprek noemde ik ook de punten die ik heel erg waardeer ik hem: hij is heel erg lief en bezorgd. We doen veel leuke dingen samen (hij is de afgelopen tijd niet veel bij me geweest, maar als we samen waren is het heel gezellig en ondernemen we leuke dingen). Hij is zo trouw als een hond, daar steek ik mijn hand voor in het vuur.
Ik sprak vandaag met mijn moeder en zij zei: dit is waarschijnlijk een fase is zijn leven, een fase waarin hij kansen krijgt om dit te doen, een fase waarin hij deze kansen ook wil benutten. Dat neemt niet weg dat hij veel van je houdt en verder met jou wil. Je zal je hierdoor af en toe wel rot voelen als hij weg is, maar misschien is dat dan de sacrafice for love...
Ik vond/vind dat ze gelijk heeft. Op veel punten denk ik dat er weinig mannen bestaan zoals mijn vriend, als ik zo om me heen kijk zie ik veel meer ellende en falende kerels.
So far so good...
Bedankt voor jullie reacties!
Ik ga er even goed voor zitten...
Nou ik heb hem eigenlijk precies verteld als wat ik hier heb geschreven. Dat ik meer behoefte heb aan zijn aanwezigheid dan hij aan de mijne. Athans dat ik dat gevoel heb, ik wil geen dingen voor hem gaan invullen. Ook heb ik gezegd dat ik hem wil laten doen wat hij graag wil, maar dat ik me daar soms ellendig door voel.
Hij had de volgende reactie:
Het kon best zijn dat hij minder/andere behoeftes heb dan ik, maar dat dat niet betekent dat hij niet veel van me houdt. Hij zei dat hij gewoon tijd nodig heeft om dingen voor zichzelf te ondernemen. Hij is een persoon die af en toe tijd voor zichzelf moet hebben. Dat begrijp ik goed, want zo ben ik zelf ook. Lekker een avondje alleen niks doen. En hij heeft behoefte aan deze soort van vrijheid om dit te doen. Hij zei ook dat hij zich niet belemmerd voelt om dit te doen door mij. Hij vindt het erg fijn dat ik hem ook die kans geef.
Ook heb ik hem gezegd dat het voor mij soms onduidelijk is wat zijn toekomst plannen zijn met mij. Ik heb gezegd dat we nu al 4 jaar samen zijn, maar dat ik niet nog eens 4 jaar (en langer) tijd, energie en liefde ga steken in iemand van wie ik niet zeker weet of hij wel met mij verder wil. Hij zei hierop heel duidelijk dat hij zeker verder met mij wil en zijn toekomst samen met mij ziet.
Maar na dit gesprek noemde ik ook de punten die ik heel erg waardeer ik hem: hij is heel erg lief en bezorgd. We doen veel leuke dingen samen (hij is de afgelopen tijd niet veel bij me geweest, maar als we samen waren is het heel gezellig en ondernemen we leuke dingen). Hij is zo trouw als een hond, daar steek ik mijn hand voor in het vuur.
Ik sprak vandaag met mijn moeder en zij zei: dit is waarschijnlijk een fase is zijn leven, een fase waarin hij kansen krijgt om dit te doen, een fase waarin hij deze kansen ook wil benutten. Dat neemt niet weg dat hij veel van je houdt en verder met jou wil. Je zal je hierdoor af en toe wel rot voelen als hij weg is, maar misschien is dat dan de sacrafice for love...
Ik vond/vind dat ze gelijk heeft. Op veel punten denk ik dat er weinig mannen bestaan zoals mijn vriend, als ik zo om me heen kijk zie ik veel meer ellende en falende kerels.
So far so good...
Bedankt voor jullie reacties!
