Relaties
alle pijlers
Kan ik hem accepteren of loop ik weg?
woensdag 19 december 2007 om 05:45
Ik baal van mijn relatie. Hoe nu verder?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen.
Hij is echt wel lief en een goede jongen, maar ik voel me eigenlijk nooit goed genoeg voor hem.
Niet dat hij niet geprobeerd heeft mij te laten zien dat dat wel zo is. Maar in mij is dat gevoel nooit weg gegaan.
Hij heeft in het begin van onze relatie ( de eerste anderhalf jaar.) nogal vaag gedaan over een vriendschap die omwille van onze relatie ook verbroken is. Ik heb er weleens over gepost.
Wij hadden er een duidelijke afspraak over: Hij zou haar niet meer bellen, sms-en, mailen of wat dan ook. En daar hield hij zich aan.
Maar ineens hoor ik van hem dat ze hem nog wel eens mailt, en hij zegt dat hij ze niet eens leest..
Laatst mailde ze per ongeluk (?) haar levensverhaal naar mijn vriend waarop 2 smeekmailtjes volgde of hij het asjeblieft niet wou lezen. En hij heeft haar een berichtje terug gestuurd waarin stond dat hij dat mailtje niet gelezen heeft en de zin: "Hoe het tussen ons is gelopen heeft met interne relatie problemen te maken." Leuk wel dat zij een ons hebben en wij een interne relatie..
Ik waardeer dat hij daar eerlijk over is geweest, maar heeft daarmee wel ONZE afspraak verbroken omdat hij het anders zo rot vond voor haar.
Op zich pleit die medemenselijkheid wel voor hem natuurlijk maar ik merk dat ik na drie jaar relatie niet meer met haar bezig wil zijn. En vind dat hij als hij dan toch op haar mail reageert en onze afspraak breekt, haar eerlijk had moeten zeggen niet meer te mailen. Doordat hij dit niet deed, mailde ze al snel weer terug natuurlijk met dat ze niet snapt wat ze verkeerd heeft gedaan en dat ze hem mist als gewone vriend. En dat ze hoop dat alles tussen ons goed is.
Het is een lullige situatie. Ook omdat ik wel duidelijk voor hem heb gekozen toen een vriend van mij ( en ik niet zelf..) voorbij ging aan onze relatie.
Daarbij begint het mij op te breken dat ik bij hem eerst moet praten en soms discussieren voor hij inziet dat er wat gebeuren moet. Hij werkt met mensen en is echt niet zo dom, maar als ik me rot of ziek voel moet ik eerst zelf aangeven dat het fijn is als hij bij me zou willen zijn, hij gaat gerust zijn eigen ding doen.
Ik klap daar een beetje van dicht.
Of als bij hem thuis de kraan lekt MOET het gemaakt worden want dat is te storend voor hem maar de kraan die bij mij lekt sinds hij eraan heeft gezeten om mijn cv bij te kunnen vullen, die moet ik maar op tijd dicht draaien is zijn advies.
Dat soort kleine dingen stoorde mij in het verleden niet zo erg als nu.
En ons sexleven is ook aan de magere kant. Ik voel me niet echt heel vrouwelijk en mis het idee dat hij me sexy vind.
We kroelen wel veel maar hij laat verder weinig blijken dat hij me sexy vind. Ik merk dat ik dat mis.
We willen gaan samenwonen en ik heb dat al enthousiast aan iedereen vertelt. Werd er helemaal blij van! Zijn reactie was dat ik dat niet moest doen omdat de verkoop van zijn huis nog wel even kan duren. En ik dan pas de mensen kon vertellen dat we gaan samenwonen. We hebben lang gepuzzeld over waar en hoe we gaan samenwonen dus toen die knoop door was en we de beslissing echt namen was ik zo blij als een ei. Maar blijkbaar vond hij mijn gejuig te vroeg?
Zijn nuchterheid doodt mijn enthousiasme geloof ik want het is voor mij net alsof ik met zo'n opmerking erop afgestraft wordt.
En wat eerst heugelijk nieuws was, is nu naar de achtergrond geschoven.
En het is alsof hij door op haar te reageren mijn gevoel een zetje in de verkeerde kant heeft gegeven.
Ik lig er nachten wakker van, zo ook deze nacht.. Ik dacht gelukkig te zijn maar voel me eind 2007 toch echt niet zo.
Hij smste vandaag, dat doet hij elke dag of even bellen, hartsikke lief van hem natuurlijk maar ik merk dat het me minder boeit of hij smst of belt. Mijn zin om ons sexleven op te peppen is er niet echt meer, ik heb al van alles geprobeerd.
Bovenstaande dingen houden me meer bezig dan onze positieve dingen die er ook nog steeds wel zijn natuurlijk. En ik hou wel van hem maar weet niet of ik nog langer ook gelukkig met hem kan zijn, of worden in de toekomst.
Kortom de twijfel heeft heel hard toegeslagen!!
Ik heb het er al met hem over gehad en we hebben besloten verder met elkaar te gaan, ik heb hem ook gezegd dat ik zo graag eens zou willen dat iemand voor mij kiest ZONDER dat ik er zo voor hoef te knokken!!
Ik heb zo de neiging om weg te lopen en voor mezelf te gaan kiezen!
Maar twijfel twijfel twijfel.
Ik ben niet meer de vrolijke blij met zichzelf meid die ik eens was.
Vind mezelf gewoon niet meer zo leuk.
Zoals je je voelt wanneer je ongesteld bent en allles niet leuk genoeg aan je is. ( herkenbaar?)
Het irriteert me dat ik me zo onzeker voel.
Misschien verschillen we gewoon te veel van insteek. Ben ik soms wat harder en soms wat enthousiaster. En hij nuchterder en egoistischer. Ik wat rustiger en serieuzer, hij wat grappiger en actiever ( zoals met sport.) Niet fouter beide menselijk.
De vraag is of ik dat kan accepteren zonder dat het ten kostte gaat van mijzelf?
Heerlijk dat ik even van me af kan schrijven. Reacties zijn welkom, bedankt voor het lezen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen.
Hij is echt wel lief en een goede jongen, maar ik voel me eigenlijk nooit goed genoeg voor hem.
Niet dat hij niet geprobeerd heeft mij te laten zien dat dat wel zo is. Maar in mij is dat gevoel nooit weg gegaan.
Hij heeft in het begin van onze relatie ( de eerste anderhalf jaar.) nogal vaag gedaan over een vriendschap die omwille van onze relatie ook verbroken is. Ik heb er weleens over gepost.
Wij hadden er een duidelijke afspraak over: Hij zou haar niet meer bellen, sms-en, mailen of wat dan ook. En daar hield hij zich aan.
Maar ineens hoor ik van hem dat ze hem nog wel eens mailt, en hij zegt dat hij ze niet eens leest..
Laatst mailde ze per ongeluk (?) haar levensverhaal naar mijn vriend waarop 2 smeekmailtjes volgde of hij het asjeblieft niet wou lezen. En hij heeft haar een berichtje terug gestuurd waarin stond dat hij dat mailtje niet gelezen heeft en de zin: "Hoe het tussen ons is gelopen heeft met interne relatie problemen te maken." Leuk wel dat zij een ons hebben en wij een interne relatie..
Ik waardeer dat hij daar eerlijk over is geweest, maar heeft daarmee wel ONZE afspraak verbroken omdat hij het anders zo rot vond voor haar.
Op zich pleit die medemenselijkheid wel voor hem natuurlijk maar ik merk dat ik na drie jaar relatie niet meer met haar bezig wil zijn. En vind dat hij als hij dan toch op haar mail reageert en onze afspraak breekt, haar eerlijk had moeten zeggen niet meer te mailen. Doordat hij dit niet deed, mailde ze al snel weer terug natuurlijk met dat ze niet snapt wat ze verkeerd heeft gedaan en dat ze hem mist als gewone vriend. En dat ze hoop dat alles tussen ons goed is.
Het is een lullige situatie. Ook omdat ik wel duidelijk voor hem heb gekozen toen een vriend van mij ( en ik niet zelf..) voorbij ging aan onze relatie.
Daarbij begint het mij op te breken dat ik bij hem eerst moet praten en soms discussieren voor hij inziet dat er wat gebeuren moet. Hij werkt met mensen en is echt niet zo dom, maar als ik me rot of ziek voel moet ik eerst zelf aangeven dat het fijn is als hij bij me zou willen zijn, hij gaat gerust zijn eigen ding doen.
Ik klap daar een beetje van dicht.
Of als bij hem thuis de kraan lekt MOET het gemaakt worden want dat is te storend voor hem maar de kraan die bij mij lekt sinds hij eraan heeft gezeten om mijn cv bij te kunnen vullen, die moet ik maar op tijd dicht draaien is zijn advies.
Dat soort kleine dingen stoorde mij in het verleden niet zo erg als nu.
En ons sexleven is ook aan de magere kant. Ik voel me niet echt heel vrouwelijk en mis het idee dat hij me sexy vind.
We kroelen wel veel maar hij laat verder weinig blijken dat hij me sexy vind. Ik merk dat ik dat mis.
We willen gaan samenwonen en ik heb dat al enthousiast aan iedereen vertelt. Werd er helemaal blij van! Zijn reactie was dat ik dat niet moest doen omdat de verkoop van zijn huis nog wel even kan duren. En ik dan pas de mensen kon vertellen dat we gaan samenwonen. We hebben lang gepuzzeld over waar en hoe we gaan samenwonen dus toen die knoop door was en we de beslissing echt namen was ik zo blij als een ei. Maar blijkbaar vond hij mijn gejuig te vroeg?
Zijn nuchterheid doodt mijn enthousiasme geloof ik want het is voor mij net alsof ik met zo'n opmerking erop afgestraft wordt.
En wat eerst heugelijk nieuws was, is nu naar de achtergrond geschoven.
En het is alsof hij door op haar te reageren mijn gevoel een zetje in de verkeerde kant heeft gegeven.
Ik lig er nachten wakker van, zo ook deze nacht.. Ik dacht gelukkig te zijn maar voel me eind 2007 toch echt niet zo.
Hij smste vandaag, dat doet hij elke dag of even bellen, hartsikke lief van hem natuurlijk maar ik merk dat het me minder boeit of hij smst of belt. Mijn zin om ons sexleven op te peppen is er niet echt meer, ik heb al van alles geprobeerd.
Bovenstaande dingen houden me meer bezig dan onze positieve dingen die er ook nog steeds wel zijn natuurlijk. En ik hou wel van hem maar weet niet of ik nog langer ook gelukkig met hem kan zijn, of worden in de toekomst.
Kortom de twijfel heeft heel hard toegeslagen!!
Ik heb het er al met hem over gehad en we hebben besloten verder met elkaar te gaan, ik heb hem ook gezegd dat ik zo graag eens zou willen dat iemand voor mij kiest ZONDER dat ik er zo voor hoef te knokken!!
Ik heb zo de neiging om weg te lopen en voor mezelf te gaan kiezen!
Maar twijfel twijfel twijfel.
Ik ben niet meer de vrolijke blij met zichzelf meid die ik eens was.
Vind mezelf gewoon niet meer zo leuk.
Zoals je je voelt wanneer je ongesteld bent en allles niet leuk genoeg aan je is. ( herkenbaar?)
Het irriteert me dat ik me zo onzeker voel.
Misschien verschillen we gewoon te veel van insteek. Ben ik soms wat harder en soms wat enthousiaster. En hij nuchterder en egoistischer. Ik wat rustiger en serieuzer, hij wat grappiger en actiever ( zoals met sport.) Niet fouter beide menselijk.
De vraag is of ik dat kan accepteren zonder dat het ten kostte gaat van mijzelf?
Heerlijk dat ik even van me af kan schrijven. Reacties zijn welkom, bedankt voor het lezen.
..popcorn?
woensdag 19 december 2007 om 12:45
Ik vind het een heel relaas waar ik geen touw aan vast kan knopen. Zijn het nou een hoop ergernisjes waar je maar in blijft hangen, of is er een echt onderliggend probleem?
Je hint wat naar een nieuw topic wat je zou kunnen openen over de echte ellende die je meemaakt met hem. Waarom hebben we het daar dan niet over ipv dit gemuts?
Je hint wat naar een nieuw topic wat je zou kunnen openen over de echte ellende die je meemaakt met hem. Waarom hebben we het daar dan niet over ipv dit gemuts?
woensdag 19 december 2007 om 12:58
jullie hebben gelijk.
Ik ben een jaloers onzeker vriendschap uit elkaar rukkend tiep omdat ik alleen maar aan mijn eigen gevoelens denk.
Sta niet open voor mijn vriend, praat ook nooit ergens met hem over, en ik vertik mijn eiegen huishoudelijke klusjes op te knappen.
Een prinsesje dus.
Ik vind het een mooie eindconclusie.
die ik voor de goede orde gewoon even zelf trek.
Wel een mooie veelzijdigheid aan reacties en iedereen bedankt daarvoor. ik ga geen eindeloze discussie zitten voeren met houvanjezelf over de meest vreemde conclusie die worden getrokken.
Ga ik toch even terug naar het echte leven.
Waarin ik vooral bezig ben met oplossingen vinden
Ik ben een jaloers onzeker vriendschap uit elkaar rukkend tiep omdat ik alleen maar aan mijn eigen gevoelens denk.
Sta niet open voor mijn vriend, praat ook nooit ergens met hem over, en ik vertik mijn eiegen huishoudelijke klusjes op te knappen.
Een prinsesje dus.
Ik vind het een mooie eindconclusie.
die ik voor de goede orde gewoon even zelf trek.
Wel een mooie veelzijdigheid aan reacties en iedereen bedankt daarvoor. ik ga geen eindeloze discussie zitten voeren met houvanjezelf over de meest vreemde conclusie die worden getrokken.
Ga ik toch even terug naar het echte leven.
Waarin ik vooral bezig ben met oplossingen vinden
..popcorn?
woensdag 19 december 2007 om 13:02
Het zou gewoon een stuk schelen als de problemen helder waren voordat je oplossingen gaat zoeken.
Sta je er niet bij stil dat zoals de mensen hier op je reageren een goede eyeopener kan zijn? Misschien ben jij wel niet zo duidelijk in wat je wil en verwacht? En misschien zeur je inderdaad wel een beetje? Wat zijn nou de grote problemen die jij ervaart?
Sta je er niet bij stil dat zoals de mensen hier op je reageren een goede eyeopener kan zijn? Misschien ben jij wel niet zo duidelijk in wat je wil en verwacht? En misschien zeur je inderdaad wel een beetje? Wat zijn nou de grote problemen die jij ervaart?
woensdag 19 december 2007 om 13:02
Ik denk dat er teveel focus ligt op wat je voor hem gedaan en gelaten hebt. En dat je vindt dat hij hetzelfde terug moet doen. Het probleem daarmee is dat dat geen liefde is. Concessies, ontkom je niet aan. Opofferingen, hmm heeeel erg mee oppassen.
Wanneer je eigen focus vertroebeld is door onzekerheid, angst enz stop je al gauw energie in de verkeerde dingen. Ga je oplappen waar dat in feite niet nodig is. De energie die op die manier verspild raakt is niet gebruikt voor positieve, leuke, constructieve dingen. En da's zonde.
Wat ik je aanraad is eens heel goed nadenken over wat je nou precies mist. Waar je precies naar verlangt. Ik denk dat dat in jouw geval veel dingen zijn die jij jezelf kunt en moet geven en die je niet moet verwachten van een partner. Ik zie je hier reageren met lees wat ik schrijf! Maar het interessante is nou juist dat door tussen de regels door te lezen vaak het probleem veel duidelijker zichtbaar is.
In dat opzicht denk ik dat veel mensen die de moeite hebben gedaan om hier te reageren, gelijk hebben. Een groot stuk ligt bij jezelf, je weigert ergens verantwoordelijkheid te nemen voor je leven. Dit wordt niet gezegd om je af te zeiken maar juist om je misschien een handvat te geven waarmee je wel wat kunt. Zitten sippen heeft nog nooit iemand geholpen, ga op zoek naar de kern van het probleem en ga kijken of je er een positieve draai voor jezelf aan kan geven
.
Wanneer je eigen focus vertroebeld is door onzekerheid, angst enz stop je al gauw energie in de verkeerde dingen. Ga je oplappen waar dat in feite niet nodig is. De energie die op die manier verspild raakt is niet gebruikt voor positieve, leuke, constructieve dingen. En da's zonde.
Wat ik je aanraad is eens heel goed nadenken over wat je nou precies mist. Waar je precies naar verlangt. Ik denk dat dat in jouw geval veel dingen zijn die jij jezelf kunt en moet geven en die je niet moet verwachten van een partner. Ik zie je hier reageren met lees wat ik schrijf! Maar het interessante is nou juist dat door tussen de regels door te lezen vaak het probleem veel duidelijker zichtbaar is.
In dat opzicht denk ik dat veel mensen die de moeite hebben gedaan om hier te reageren, gelijk hebben. Een groot stuk ligt bij jezelf, je weigert ergens verantwoordelijkheid te nemen voor je leven. Dit wordt niet gezegd om je af te zeiken maar juist om je misschien een handvat te geven waarmee je wel wat kunt. Zitten sippen heeft nog nooit iemand geholpen, ga op zoek naar de kern van het probleem en ga kijken of je er een positieve draai voor jezelf aan kan geven
.
woensdag 19 december 2007 om 13:02
Nola, ik zie dat je je snel aangevallen en gekwetst voelt. Hoewel Houvanjezelf het allemaal misschien wat bot/sarcastisch brengt (dat je een prinsesje bent enzo) is het denk ik vooral bedoeld om je aan het denken te zetten. Mocht je helemaal niets met zijn reactie kunnen, dan kun je het toch ook gewoon negeren, waarom raakt het je zo?
woensdag 19 december 2007 om 13:06
Goede conclusie heb jezelf getrokken waarbij ik niet vind dat je jezelf als prinsesje hoeft te bestempelen.
Maar met de minieme informatie die je geeft en de onbenulligheden die je aanhaalt als zijnde ergernissen naar je partner toe, is het natuurlijk voor ons ook moeilijk om een ander oordeel te geven.
Niet iedereen heeft je vorige topic gelezen en is dus niet op de hoogte van je relatieproblemen en dus moeten wij het dan doen met die zaken die je hier beschrijft en tja, ik persoonlijk vind dat dan ook geen gegronde redenen om een relatie te verbreken.
Het feit dat jij onzeker bent, je niet goed genoeg voelt en wantrouwig bent, daaraan kan alleen jijzelf iets veranderen en totdat je dat veranderd hebt zul je geen 'normale' relatie met je vriend of andere man kunnen hebben.
Op deze manier duw je een man alleen maar weg en geef je hem geen kans om je die onvoorwaardelijke liefde waar je zo naar hunkert te geven. Althans, misschien dat je vriend die wel geeft of wil geven maar door jouw houding het zelf ook niet meer weet, kan me goed voorstellen dat hij ook niet goed weet hoe hij ermee om moet gaan en als hij voor zijn gevoel er wel alles aan doet (zoals je zelf ook zegt) om jouw het gevoel te geven dat je goed genoeg voor hem bent, wat moet hij dan verder nog doen?
Maar met de minieme informatie die je geeft en de onbenulligheden die je aanhaalt als zijnde ergernissen naar je partner toe, is het natuurlijk voor ons ook moeilijk om een ander oordeel te geven.
Niet iedereen heeft je vorige topic gelezen en is dus niet op de hoogte van je relatieproblemen en dus moeten wij het dan doen met die zaken die je hier beschrijft en tja, ik persoonlijk vind dat dan ook geen gegronde redenen om een relatie te verbreken.
Het feit dat jij onzeker bent, je niet goed genoeg voelt en wantrouwig bent, daaraan kan alleen jijzelf iets veranderen en totdat je dat veranderd hebt zul je geen 'normale' relatie met je vriend of andere man kunnen hebben.
Op deze manier duw je een man alleen maar weg en geef je hem geen kans om je die onvoorwaardelijke liefde waar je zo naar hunkert te geven. Althans, misschien dat je vriend die wel geeft of wil geven maar door jouw houding het zelf ook niet meer weet, kan me goed voorstellen dat hij ook niet goed weet hoe hij ermee om moet gaan en als hij voor zijn gevoel er wel alles aan doet (zoals je zelf ook zegt) om jouw het gevoel te geven dat je goed genoeg voor hem bent, wat moet hij dan verder nog doen?
woensdag 19 december 2007 om 13:25
Door onderliggend probleem blijf ik in ergernisjes hangen.
Dat zou mijn titel voor dit forum moeten zijn.
Ik vind dat houvanjezelf geen constructieve vorm van kritiek geeft en bijzaken aanhaalt die niet van toepassing of relevantie zijn.
Maar seu, lapin, sunshine, feliciaatje en evidenze uit jullie reacties haal ik wel het een en ander uit waarvan ik merk dat het voor mij van toepssing is. Op sommige gebieden snijden jullie zelfs onwijs confronterent hout,. bedankt daarvoor.
Maar moet het even verwerken haha en aan het werk.
Dat zou mijn titel voor dit forum moeten zijn.
Ik vind dat houvanjezelf geen constructieve vorm van kritiek geeft en bijzaken aanhaalt die niet van toepassing of relevantie zijn.
Maar seu, lapin, sunshine, feliciaatje en evidenze uit jullie reacties haal ik wel het een en ander uit waarvan ik merk dat het voor mij van toepssing is. Op sommige gebieden snijden jullie zelfs onwijs confronterent hout,. bedankt daarvoor.
Maar moet het even verwerken haha en aan het werk.
..popcorn?
woensdag 19 december 2007 om 13:30
Nou meid, zet het even lekker op een rijtje voor jezelf en reageer dan gewoon weer hier.
Eén tip nog. De manier waarop jij op Houvanjezelf reageert zegt ook een hoop over jou. Je blijft maar op hem focussen terwijl hij maar één van de vele posters is. Misschien doe je dat ook in je relatie? Steeds maar blijven focussen op 1 ding waardoor je de andere, positieve, dingen niet meer ziet?
Ik denk dat je moet leren filteren. En hoofd- van bijzaken onderscheiden.
Succes!
Eén tip nog. De manier waarop jij op Houvanjezelf reageert zegt ook een hoop over jou. Je blijft maar op hem focussen terwijl hij maar één van de vele posters is. Misschien doe je dat ook in je relatie? Steeds maar blijven focussen op 1 ding waardoor je de andere, positieve, dingen niet meer ziet?
Ik denk dat je moet leren filteren. En hoofd- van bijzaken onderscheiden.
Succes!
woensdag 19 december 2007 om 13:35
Fijn dat er reacties zijn die je een ander perspectief bieden, da's altijd een prettig gevoel wanneer je vastgelopen bent .
Laat nog wat van je horen als je daar zin in hebt, ook al zijn we maar virtueel en wat tekst, het kan een goed gevoel zijn om te weten dat je er niet helemaal alleen doorheen moet modderen.
.Laat nog wat van je horen als je daar zin in hebt, ook al zijn we maar virtueel en wat tekst, het kan een goed gevoel zijn om te weten dat je er niet helemaal alleen doorheen moet modderen.
woensdag 19 december 2007 om 13:42
Ja, inderdaad alles eens rustig op een rijtje zetten en de reacties op je gemak doorlezen en er toch iets uit proberen te halen. En voor jezelf duidelijk maken waar het echte probleem nu ligt, het is duidelijk dat dat niet in die ergernisjes ligt maar dus een vele diepere wortel heeft.
En daar zul je dan zelf toch eerst uit moeten komen en daarna er ook met je vriend over praten want ik denk ook dat het belangrijk is dat hij weet waarom je je zo voelt en waarom je onzeker over jullie relatie bent.
Ga eens lekker een weekendje alleen weg, even uitwaaien, je gedachten op een rijtje zetten en zoals gezegd, probeer eens alles van een positieve kant te bekijken. Waarom ben je verliefd op hem geworden, waarom hou je van hem, welk gevoel geeft hij je wel i.p.v. niet en dan voor jezelf proberen te ontdekken of dat dan genoeg is voor jou om je gelukkig bij te voelen.
Ik denk best dat jouw vriend wel onvoorwaardelijk van jou houdt maar zoals ik al eerder zei, door jouw eigen gedrag voelt dat niet zo en dat moet gewoon veranderen, ook voor hem want ik kan me voorstellen dat het voor hem net zo frustrerend en slopend is als voor jou.
Het belangrijkste in een relatie is wederzijds respect, voor elkaar als persoon maar ook voor elkaars leven dat men apart van zijn partner leeft.
En communiceren, communiceren, communiceren. Zonder dat zou ik me geen relatie kunnen voorstellen.
En daar zul je dan zelf toch eerst uit moeten komen en daarna er ook met je vriend over praten want ik denk ook dat het belangrijk is dat hij weet waarom je je zo voelt en waarom je onzeker over jullie relatie bent.
Ga eens lekker een weekendje alleen weg, even uitwaaien, je gedachten op een rijtje zetten en zoals gezegd, probeer eens alles van een positieve kant te bekijken. Waarom ben je verliefd op hem geworden, waarom hou je van hem, welk gevoel geeft hij je wel i.p.v. niet en dan voor jezelf proberen te ontdekken of dat dan genoeg is voor jou om je gelukkig bij te voelen.
Ik denk best dat jouw vriend wel onvoorwaardelijk van jou houdt maar zoals ik al eerder zei, door jouw eigen gedrag voelt dat niet zo en dat moet gewoon veranderen, ook voor hem want ik kan me voorstellen dat het voor hem net zo frustrerend en slopend is als voor jou.
Het belangrijkste in een relatie is wederzijds respect, voor elkaar als persoon maar ook voor elkaars leven dat men apart van zijn partner leeft.
En communiceren, communiceren, communiceren. Zonder dat zou ik me geen relatie kunnen voorstellen.
