Relaties
alle pijlers
Kies ik voor mezelf of voor 'ons'?
woensdag 19 maart 2008 om 11:09
Ik ben twintig jaar en op mijn achttiende gaan samenwonen met mijn vriend, wat tot nu toe goed gaat. We hebben een leuke relatie waarin ik me het grootste deel van de tijd prima voel, maar toch knaagt er bij mij iets.
Deze zomer studeer ik af en kan ik werkelijk alle kanten op. Het liefst zou ik naar het buitenland gaan. Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Het is in dit geval dus echt: of ik blijf bij hem en laat het zoals het nu is, dan ga ik naar werk zoeken hier in NL en gaan we samen verder, wat ik op zich heel leuk vind, want ik hou van hem en zie best een toekomst samen. Of ik ga bij hem weg en ga mijn eigen leven leven zonder rekening te houden met wat hij wil. Die optie wordt nu ik bijna klaar ben met mijn studie steeds aantrekkelijker.
Van de ene kant heb ik het gevoel dat ik het moet doen, want ik ben denk ik iets te jong en snel al 'gesetteld'. Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik iets heel moois weggooi als ik nu vertrek. Ik heb namelijk geen idee of ik ooit weer zoiets zal krijgen als nu.
... Help.
Deze zomer studeer ik af en kan ik werkelijk alle kanten op. Het liefst zou ik naar het buitenland gaan. Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Het is in dit geval dus echt: of ik blijf bij hem en laat het zoals het nu is, dan ga ik naar werk zoeken hier in NL en gaan we samen verder, wat ik op zich heel leuk vind, want ik hou van hem en zie best een toekomst samen. Of ik ga bij hem weg en ga mijn eigen leven leven zonder rekening te houden met wat hij wil. Die optie wordt nu ik bijna klaar ben met mijn studie steeds aantrekkelijker.
Van de ene kant heb ik het gevoel dat ik het moet doen, want ik ben denk ik iets te jong en snel al 'gesetteld'. Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik iets heel moois weggooi als ik nu vertrek. Ik heb namelijk geen idee of ik ooit weer zoiets zal krijgen als nu.
... Help.
woensdag 19 maart 2008 om 14:18
woensdag 19 maart 2008 om 14:48
Een mooi compromis in dit geval zou zijn korter te gaan dan een jaar. Dat hoeft voor mij ook niet zo per se, en ik denk dat drie maanden bijvoorbeeld een stuk makkelijker gaat. Zeker als je in de tussentijd nog een keer kunt langskomen.
Ik denk inderdaad dat ik, als ik een goed idee heb van wat ik wil, eens het balletje ga opgooien. Spannend!
Ik denk inderdaad dat ik, als ik een goed idee heb van wat ik wil, eens het balletje ga opgooien. Spannend!
woensdag 19 maart 2008 om 14:54
woensdag 19 maart 2008 om 15:54
Ik wil hier ook even op reageren al is het punt wat ik wil maken al wel gesteld.
Ik ben zelf een onrustig tiepje, laat ik het zo maar noemen. Implusief weekendjes weg, reizen etc, ik heb het echt nodig op sommige momenten anders word ik behoorlijk chagerijnig en ongelukkig.
Mijn man is helemaal niet zo. Hij vind het wel leuk hoor, zo af en toe weg maar het hoeft allemaal niet zo van hem. Als hij niet de instelling had van: ga lekker als het kan en je het nodig vind, dan hadden we het een stuk minder fijn samen.
Met andere woorden, een relatie en beperkingen? Nee, dat zie ik niet zo. je zit met 2 verschillende mensen in die relatie en het mooiste is het als je beide kunt doen en laten wat je wilt. En als je dat dan kunt delen, dat is het mooie.
Vrijheid blijheid, vooral in een relatie!
Succes met je keuze en veel plezier, als je gaat.
ps
3 maanden weg, 3 maanden thuis en weer 3 maanden weg misschien een idee?
Ik ben zelf een onrustig tiepje, laat ik het zo maar noemen. Implusief weekendjes weg, reizen etc, ik heb het echt nodig op sommige momenten anders word ik behoorlijk chagerijnig en ongelukkig.
Mijn man is helemaal niet zo. Hij vind het wel leuk hoor, zo af en toe weg maar het hoeft allemaal niet zo van hem. Als hij niet de instelling had van: ga lekker als het kan en je het nodig vind, dan hadden we het een stuk minder fijn samen.
Met andere woorden, een relatie en beperkingen? Nee, dat zie ik niet zo. je zit met 2 verschillende mensen in die relatie en het mooiste is het als je beide kunt doen en laten wat je wilt. En als je dat dan kunt delen, dat is het mooie.
Vrijheid blijheid, vooral in een relatie!
Succes met je keuze en veel plezier, als je gaat.
ps
3 maanden weg, 3 maanden thuis en weer 3 maanden weg misschien een idee?
woensdag 19 maart 2008 om 17:44
He.
Ik kan me best voorstellen dat je vriend niet staat te springen om het feit dat je misschien voor langere tijd weg zou gaan, maar het is duidelijk dat jullie om elkaar geven. terwijl ik dit topic zo door zit te lezen kom je al met heel veel goede dingen die denk ik goed zijn om met jouw vriend te bespreken.
Jullie zijn inderdaad nog jong en misschien staat hij helemaal nog niet zo stil bij wat dit alles voor jou betekent. Spreek het in ieder geval goed uit met elkaar.
Veel succes!
Ik kan me best voorstellen dat je vriend niet staat te springen om het feit dat je misschien voor langere tijd weg zou gaan, maar het is duidelijk dat jullie om elkaar geven. terwijl ik dit topic zo door zit te lezen kom je al met heel veel goede dingen die denk ik goed zijn om met jouw vriend te bespreken.
Jullie zijn inderdaad nog jong en misschien staat hij helemaal nog niet zo stil bij wat dit alles voor jou betekent. Spreek het in ieder geval goed uit met elkaar.
Veel succes!
woensdag 19 maart 2008 om 19:05
Hi1777 en ucchan, heel erg bedankt. Ik ben net voorzichtig begonnen over een talencursus die je kunt doen voor zoveel weken als je zelf wilt. Hij reageerde in beginsel heel teleurgesteld en weer van 'dat wil ik niet', maar ik legde uit dat ik het heel leuk vind en dat kon hij toch wel begrijpen. Een jaar zit er denk ik niet in, dat is volgens mij ook niet zo erg. Net als met jouw (hi1777) man geldt dat ik vind dat hij me moet laten gaan als ik dat wil, maar ook dat ik er rekening mee moet houden wat hij wil (dus niet te lang).
Ik herken mezelf er helemaal in dat ik impulsief ben. Dat krijg ik ook vaak van hem te horen, dat hij me zo 'ontiegelijk' impulsief vind en daarmee onnadenkend. Tja, zo ben ik nu eenmaal!
Ik ben wel heel blij dat ik het heb gezegd en dat hij ook inziet dat het best kan. Dat hij eventueel nog langskomt ook en dat je met alle moderne techniek heel goed contact kunt onderhouden. Misschien maakte ik er voor mezelf zelfs iets teveel een probleem van... Ach, ook dat is menselijk.
Thanks allemaal.
Ik herken mezelf er helemaal in dat ik impulsief ben. Dat krijg ik ook vaak van hem te horen, dat hij me zo 'ontiegelijk' impulsief vind en daarmee onnadenkend. Tja, zo ben ik nu eenmaal!
Ik ben wel heel blij dat ik het heb gezegd en dat hij ook inziet dat het best kan. Dat hij eventueel nog langskomt ook en dat je met alle moderne techniek heel goed contact kunt onderhouden. Misschien maakte ik er voor mezelf zelfs iets teveel een probleem van... Ach, ook dat is menselijk. Thanks allemaal.
