Relaties
alle pijlers
Kies ik voor mezelf of voor 'ons'?
woensdag 19 maart 2008 om 11:09
Ik ben twintig jaar en op mijn achttiende gaan samenwonen met mijn vriend, wat tot nu toe goed gaat. We hebben een leuke relatie waarin ik me het grootste deel van de tijd prima voel, maar toch knaagt er bij mij iets.
Deze zomer studeer ik af en kan ik werkelijk alle kanten op. Het liefst zou ik naar het buitenland gaan. Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Het is in dit geval dus echt: of ik blijf bij hem en laat het zoals het nu is, dan ga ik naar werk zoeken hier in NL en gaan we samen verder, wat ik op zich heel leuk vind, want ik hou van hem en zie best een toekomst samen. Of ik ga bij hem weg en ga mijn eigen leven leven zonder rekening te houden met wat hij wil. Die optie wordt nu ik bijna klaar ben met mijn studie steeds aantrekkelijker.
Van de ene kant heb ik het gevoel dat ik het moet doen, want ik ben denk ik iets te jong en snel al 'gesetteld'. Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik iets heel moois weggooi als ik nu vertrek. Ik heb namelijk geen idee of ik ooit weer zoiets zal krijgen als nu.
... Help.
Deze zomer studeer ik af en kan ik werkelijk alle kanten op. Het liefst zou ik naar het buitenland gaan. Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Het is in dit geval dus echt: of ik blijf bij hem en laat het zoals het nu is, dan ga ik naar werk zoeken hier in NL en gaan we samen verder, wat ik op zich heel leuk vind, want ik hou van hem en zie best een toekomst samen. Of ik ga bij hem weg en ga mijn eigen leven leven zonder rekening te houden met wat hij wil. Die optie wordt nu ik bijna klaar ben met mijn studie steeds aantrekkelijker.
Van de ene kant heb ik het gevoel dat ik het moet doen, want ik ben denk ik iets te jong en snel al 'gesetteld'. Van de andere kant heb ik het gevoel dat ik iets heel moois weggooi als ik nu vertrek. Ik heb namelijk geen idee of ik ooit weer zoiets zal krijgen als nu.
... Help.
woensdag 19 maart 2008 om 11:13
Ik snap best dat het moeilijik is als je zo ver van elkaar weg bent! Maar vind het erg egoistisch van je vriend dat hij min of meer zegt dat je moet blijven terwijl je misschien een schitterende ervaring in het buitenland kan opdoen. Waarom gunt ie je dat niet?
Enne als je ECHT van elkaar houdt dan maakt afstand niets uit!
Enne als je ECHT van elkaar houdt dan maakt afstand niets uit!
woensdag 19 maart 2008 om 11:15
quote:NewGirlOnTheBlock schreef op 19 maart 2008 @ 11:09:
Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Hij vindt het egoïstisch van jou? Ik vind het best egoïstisch van hem om jou zo te beperken. Nu heb je idd de kans om dat soort dingen te doen, en als je gewoon thuis blijft, is de kans erg groot dat je achteraf baalt als een stekker dat je die kansen niet hebt gegrepen. Ikzelf heb er iig nog steeds spijt van dat ik destijds niet ben gaan reizen. Ik vind het erg raar dat hij dus voor jou bepaalt dat je niet voor langere tijd weg mag en blijkbaar niet eens voor een korte vakantie met een vriendin of zo. Vertrouwt hij je niet? Misschien is dat eerder iets waar jullie eens over moeten praten.
Ik weet dat hij niet op me zal wachten (hij heeft meermalen gezegd dat hij een relatie op afstand niet trekt en dat hij vindt dat het egoïstisch is om weg te gaan voor langere tijd). Als ik alleen al op vakantie wil met iemand anders dan hij, moet ik het uitgebreid overleggen en doet hij er alles aan om het tegen te houden. Hij vindt het egoïstisch van jou? Ik vind het best egoïstisch van hem om jou zo te beperken. Nu heb je idd de kans om dat soort dingen te doen, en als je gewoon thuis blijft, is de kans erg groot dat je achteraf baalt als een stekker dat je die kansen niet hebt gegrepen. Ikzelf heb er iig nog steeds spijt van dat ik destijds niet ben gaan reizen. Ik vind het erg raar dat hij dus voor jou bepaalt dat je niet voor langere tijd weg mag en blijkbaar niet eens voor een korte vakantie met een vriendin of zo. Vertrouwt hij je niet? Misschien is dat eerder iets waar jullie eens over moeten praten.
still crazy after all these years
woensdag 19 maart 2008 om 11:21
Als je echt van elkaar houd, gun je elkaar de vrijheid om te ontwikkelen, om gelukkig te zijn, en te worden.
Als dat betekend dat je een tijdje zonder elkaar moet, is dat ook liefde, want als het goed is, gun je elkaar die ervaring.
Zoals je het schetst, houd je vriend meer van zichzelf, want hij gunt jou je ding niet, en denkt daarbij alleen aan zichzelf, en niet aan wat zijn "verbod" jou doet.
Ik als "oude" vrouw van 40+ kan alleen maar zeggen, GA, want als je blijft hangen, krijg je geheid spijt, je hebt nu de mogelijkheid om allerlei dingen te doen en te ontdekken, en ja, dat kan ook best MET relatie, als die relatie daar een beetje op gebouwd is,
Relaties met 'rem' zijn vaak niet de meest productieve als het komt op ervaringen opdoen, en groei
Ik wens je heel veel succes met het nemen van je beslissing!
Als dat betekend dat je een tijdje zonder elkaar moet, is dat ook liefde, want als het goed is, gun je elkaar die ervaring.
Zoals je het schetst, houd je vriend meer van zichzelf, want hij gunt jou je ding niet, en denkt daarbij alleen aan zichzelf, en niet aan wat zijn "verbod" jou doet.
Ik als "oude" vrouw van 40+ kan alleen maar zeggen, GA, want als je blijft hangen, krijg je geheid spijt, je hebt nu de mogelijkheid om allerlei dingen te doen en te ontdekken, en ja, dat kan ook best MET relatie, als die relatie daar een beetje op gebouwd is,
Relaties met 'rem' zijn vaak niet de meest productieve als het komt op ervaringen opdoen, en groei
Ik wens je heel veel succes met het nemen van je beslissing!
woensdag 19 maart 2008 om 11:28
Ok dat is dan jou keuze. Ik zou ook niet graag lange tijd van mijn partner verwijderd willen zijn, maar zal NOOIT hem iets opleggen iets niet te doen of laten voor mij. En zeker niet onder druk zetten. Ik weet dat onze relatie goed is en dat afstand daar geen verschil in zal maken. Vergeet nooit dat je elkaars bezit niet bent.
woensdag 19 maart 2008 om 11:32
Ik sluit me aan bij de rest van de meiden m.u.v. Karintje:
GAAN!!
Het is jouw egoisme maar dat van hem. Op voorbaat al zeggen dat je relatie op afstand niet trekt, is bezittering en getuigd van weinig vertrouwen. Het klinkt mij in de oren dat je bijna smekend zijn toestemming moet vragen. Liefde is elkaar het beste gunnen, samen én alleen ontwikkelen.
In principe zou het niets uit moeten maken maar hebben we het over Spanje of Australië? En hebben we het over 6 maanden of een jaar?
Jij gaat nieuwe mensen ontmoeten daar, indrukken opdoen, leren. Je kan elkaar van elke plaats ter wereld bellen of skypen.
Het is jouw leven en spijt hebben is zó jammer. Nu heb je geen kids, geen hypotheek, geen drigende verplichtingen en ben je vrij. Een vriendje zou wel de laatste reden zijn om het te laten.
GAAN!!
Het is jouw egoisme maar dat van hem. Op voorbaat al zeggen dat je relatie op afstand niet trekt, is bezittering en getuigd van weinig vertrouwen. Het klinkt mij in de oren dat je bijna smekend zijn toestemming moet vragen. Liefde is elkaar het beste gunnen, samen én alleen ontwikkelen.
In principe zou het niets uit moeten maken maar hebben we het over Spanje of Australië? En hebben we het over 6 maanden of een jaar?
Jij gaat nieuwe mensen ontmoeten daar, indrukken opdoen, leren. Je kan elkaar van elke plaats ter wereld bellen of skypen.
Het is jouw leven en spijt hebben is zó jammer. Nu heb je geen kids, geen hypotheek, geen drigende verplichtingen en ben je vrij. Een vriendje zou wel de laatste reden zijn om het te laten.
woensdag 19 maart 2008 om 11:34
woensdag 19 maart 2008 om 11:37
Ik bedoel: je vriend is nogal stellig in zijn mening dat HIJ een lange-afstands-relatie niet trekt. En jij wilt graag naar het buitenland.
Misschien kan hij ook naar het buitenland om werkervaring en levenservaring (goh, misschien wel nuttig voor hem met zijn starre ideeën over relaties ) op te doen. En dan is er geen probleem: TO in het buitenland, vriendje niet zielig en alleen aan het jammeren in Nederland (*overdrijving volledig voor mijn rekening*).
Misschien kan hij ook naar het buitenland om werkervaring en levenservaring (goh, misschien wel nuttig voor hem met zijn starre ideeën over relaties ) op te doen. En dan is er geen probleem: TO in het buitenland, vriendje niet zielig en alleen aan het jammeren in Nederland (*overdrijving volledig voor mijn rekening*).
woensdag 19 maart 2008 om 11:43
@ Appelsintje: hahah, geen idee of het je bedoeling was om cynisch te schrijven maar ik vind het een mooie cynische reactie.
Laat hem lekker in zijn sop gaarkoken..arme hij..hij trekt immers geen relatie op lage afstand.
Oké TO, dat is vast niet aardig van me om te zeggen.
Mijn vriendin is een klein jaar naar Canada gegaan en haar vriend was in NL. Toen waren ze 3 jaar samen, ondertussen ruim 8 jaar. Hun geheim: níet elke dag bellen, skypen, smsen etc. 1x per week en als er echt iets bijzonders was, 2x per week bellen. Dan heb je elkaar ook écht wat te melden!! Hij is in die tijd 1x langsgeweest voor 3 weken. Dat je elkaar mist is volgens mijn vriendin een goed teken. Net als dat je vrouw genoeg bent om voor jezelf en je toekomst te kiezen mét een man die jou dat uit liefde gunt!
Laat hem lekker in zijn sop gaarkoken..arme hij..hij trekt immers geen relatie op lage afstand.
Oké TO, dat is vast niet aardig van me om te zeggen.
Mijn vriendin is een klein jaar naar Canada gegaan en haar vriend was in NL. Toen waren ze 3 jaar samen, ondertussen ruim 8 jaar. Hun geheim: níet elke dag bellen, skypen, smsen etc. 1x per week en als er echt iets bijzonders was, 2x per week bellen. Dan heb je elkaar ook écht wat te melden!! Hij is in die tijd 1x langsgeweest voor 3 weken. Dat je elkaar mist is volgens mijn vriendin een goed teken. Net als dat je vrouw genoeg bent om voor jezelf en je toekomst te kiezen mét een man die jou dat uit liefde gunt!
woensdag 19 maart 2008 om 11:51
net als vele vorige posters voor me denk ik dat zijn idee meer uit egoisme van hem uitgaat dan iets anders.
Ik snap wel dat hij er niet om zit te springen maar hij weet waarschijnlijk al langer dat dit iets is wat jij graag wilt.
als het nu al knaagt bij je en je zou de beslissing nemen te blijven ( voor hem uiteindelijk) dan vrees ik dat je over een tijd ( misschien wel jaren later) spijt gaat krijgen en hoe loopt dat dan af??? ga je dan alsnog , krijgt hij verwijten dan je het niet van hem "mocht"
of blijf je gewoon doorgaan met je leven met het idee had ik maar had ik maar...
je bent nu nog jong en eerlijk gezegd zou ik niet willen leven met iemand die me nu al dat soort dingen zou ontzeggen.
Zit de liefde dan wel zo diep bij hem( kan ook zijn dat hij juist omdat hij zo van je houd denkt niet te kunnen leven zonder je)
Bovendien ligt het er idd ook aan hoe lang je weg wilt...voor paar maanden..jaren of echt voor altijd.
hier zijn die twijfels ook geweest..manlief wilde ( moest) weg maar is niet gegaan omdat ik het niet zag zitten.
Heb nooit gezegd dat hij het niet moest doen die beslissing heeft ie zelf genomen. Heb juist gezegd dat hij het wel moet doen als hij het echt wilde...en dat de tijd uit zo maken of onze relatie daar tegen bestand zou zijn.
jaren later kwam weer de optie ...buitenland...dit keer met duidelijke einddatum...Ben nu meegegaan mede omdat hij al jaren wilde en ik ondertussen ook zekerder van ons relatie was en ik ook veel zelfstandiger.
Met het idee..ik kan terug als ik dat wil ..
moeilijke keuze maar met samen praten kom je een heel eind..hopelijk geeft hij jou ook de kans om jouw kant van het verhaal te vertellen en niet gelijk dreigt dat het dan uit is.
succes !!!
karintje84: ik vind dit niet een geval van zonder vriend "willen"zijn . Ik zit zelf ook vaak zonder partner...soms lang soms kort. Nee ik vind het niet altijd leuk maar soms is het ook wel eens goed voor jezelf en voor je partner..
Je gaat elkaar vaak nog meer waarderen dan je al deed.
Maar goed dat is net als dat ik niet snap dat sommige meiden tegenwoordig al panisch worden als ze hun vriendje door de weeks een keer niet kunnen zien.
Je hebt toch ook nog een eigen leven lijkt me?
Ik snap wel dat hij er niet om zit te springen maar hij weet waarschijnlijk al langer dat dit iets is wat jij graag wilt.
als het nu al knaagt bij je en je zou de beslissing nemen te blijven ( voor hem uiteindelijk) dan vrees ik dat je over een tijd ( misschien wel jaren later) spijt gaat krijgen en hoe loopt dat dan af??? ga je dan alsnog , krijgt hij verwijten dan je het niet van hem "mocht"
of blijf je gewoon doorgaan met je leven met het idee had ik maar had ik maar...
je bent nu nog jong en eerlijk gezegd zou ik niet willen leven met iemand die me nu al dat soort dingen zou ontzeggen.
Zit de liefde dan wel zo diep bij hem( kan ook zijn dat hij juist omdat hij zo van je houd denkt niet te kunnen leven zonder je)
Bovendien ligt het er idd ook aan hoe lang je weg wilt...voor paar maanden..jaren of echt voor altijd.
hier zijn die twijfels ook geweest..manlief wilde ( moest) weg maar is niet gegaan omdat ik het niet zag zitten.
Heb nooit gezegd dat hij het niet moest doen die beslissing heeft ie zelf genomen. Heb juist gezegd dat hij het wel moet doen als hij het echt wilde...en dat de tijd uit zo maken of onze relatie daar tegen bestand zou zijn.
jaren later kwam weer de optie ...buitenland...dit keer met duidelijke einddatum...Ben nu meegegaan mede omdat hij al jaren wilde en ik ondertussen ook zekerder van ons relatie was en ik ook veel zelfstandiger.
Met het idee..ik kan terug als ik dat wil ..
moeilijke keuze maar met samen praten kom je een heel eind..hopelijk geeft hij jou ook de kans om jouw kant van het verhaal te vertellen en niet gelijk dreigt dat het dan uit is.
succes !!!
karintje84: ik vind dit niet een geval van zonder vriend "willen"zijn . Ik zit zelf ook vaak zonder partner...soms lang soms kort. Nee ik vind het niet altijd leuk maar soms is het ook wel eens goed voor jezelf en voor je partner..
Je gaat elkaar vaak nog meer waarderen dan je al deed.
Maar goed dat is net als dat ik niet snap dat sommige meiden tegenwoordig al panisch worden als ze hun vriendje door de weeks een keer niet kunnen zien.
Je hebt toch ook nog een eigen leven lijkt me?
woensdag 19 maart 2008 om 11:59
woensdag 19 maart 2008 om 12:17
Ik begrijp dat het klinkt alsof ik beperkt word en misschien is dat ook wel een beetje zo, maar dat hoort ook bij een relatie. Het is ook niet dat ik graag bij hem weg wil, ik wil gewoon graag iets anders doen punt. Kan dat samen, graag, maar ik weet van hem dat hij niet voor zulke dingen in is. Ik ben gewoon een stuk avontuurlijker.
Marie_liselotte, zo voel ik het dus ook. Ik weet nog niet hoe lang ik wil en ook niet precies waarheen, het is gewoon het gevoel dat ik zoiets wil doen. Waarschijnlijk ergens in Europa om een taal te leren (bij voorkeur Italiaans).
Love2dance, hij is inderdaad bang dat ik ga omdat hij juist zo van me houdt (tenminste zo zei hij het toen ik het een maand geleden ongeveer ter sprake bracht). Hij weet van mij dat ik bepaalde dingen wil doen en is bang dat ik het ook echt ga doen.
Het is waar dat hij het al vervelend vindt als ik een week wegga, maar dat heb ik wel gedaan en daar strandt onze relatie natuurlijk ook niet op. Dat zou het vrees ik wel doen op de aankondiging dat ik voor langere tijd wegga, dus vanaf een maand ofzo.
Naast deze plannen hebben we dus ook al een tijdje het idee dat ik ga werken (hij werkt nu al sinds kort) en dan samen een huis kopen et cetera, maar het voelt voor mij steeds beklemmender om daaraan te denken. Nu al? Zo snel? Toen ik achttien was dacht ik er niet bij na en ben ik in een roes samen gaan wonen, nu dringt het tot me door dat als dit voor eeuwig is, dat ik dan helemaal niets voor mezelf heb gedaan.
Marie_liselotte, zo voel ik het dus ook. Ik weet nog niet hoe lang ik wil en ook niet precies waarheen, het is gewoon het gevoel dat ik zoiets wil doen. Waarschijnlijk ergens in Europa om een taal te leren (bij voorkeur Italiaans).
Love2dance, hij is inderdaad bang dat ik ga omdat hij juist zo van me houdt (tenminste zo zei hij het toen ik het een maand geleden ongeveer ter sprake bracht). Hij weet van mij dat ik bepaalde dingen wil doen en is bang dat ik het ook echt ga doen.
Het is waar dat hij het al vervelend vindt als ik een week wegga, maar dat heb ik wel gedaan en daar strandt onze relatie natuurlijk ook niet op. Dat zou het vrees ik wel doen op de aankondiging dat ik voor langere tijd wegga, dus vanaf een maand ofzo.
Naast deze plannen hebben we dus ook al een tijdje het idee dat ik ga werken (hij werkt nu al sinds kort) en dan samen een huis kopen et cetera, maar het voelt voor mij steeds beklemmender om daaraan te denken. Nu al? Zo snel? Toen ik achttien was dacht ik er niet bij na en ben ik in een roes samen gaan wonen, nu dringt het tot me door dat als dit voor eeuwig is, dat ik dan helemaal niets voor mezelf heb gedaan.
woensdag 19 maart 2008 om 12:24
quote:karintje84 schreef op 19 maart 2008 @ 11:59:
Er zit een verschil tussen maanden niet zien of een paar dagen of weken elkaar niet zien.
Ik heb het over lange tijd (ik bedoel dus maanden) niet zien. Maar dagen of weken, dat vind ik prima en lijkt me op zijn tijd inderdaad niet verkeerd.ja heb je gelijk in ...al heb ik hier ook periodes dat het maanden zijn...maar ja daar valt nu eenmaal niks aan te doen soms.
Er zit een verschil tussen maanden niet zien of een paar dagen of weken elkaar niet zien.
Ik heb het over lange tijd (ik bedoel dus maanden) niet zien. Maar dagen of weken, dat vind ik prima en lijkt me op zijn tijd inderdaad niet verkeerd.ja heb je gelijk in ...al heb ik hier ook periodes dat het maanden zijn...maar ja daar valt nu eenmaal niks aan te doen soms.
woensdag 19 maart 2008 om 12:30
NGOTB, als ik het zo lees ben je een weldenkende jonge vrouw die er zelf heel goed uit gaat komen. Logisch dat je hier even je ei dropt hoor! Maar luister vooral naar jezelf. Je geeft namelijk je eigen antwoorden, alleen nog niet zo expliciet. Misschien heeft 't nog wat tijd nodig (maar je hebt ook nog een paar maanden).
woensdag 19 maart 2008 om 13:24
quote:NewGirlOnTheBlock schreef op 19 maart 2008 @ 12:17:
Ik begrijp dat het klinkt alsof ik beperkt word en misschien is dat ook wel een beetje zo, maar dat hoort ook bij een relatie. .
HO! HO! HO!.
Beperkt worden hoort NIET bij een relatie.
Je kunt je beperkt voelen door je eigen situatie, je kunt je beperkt voelen door de keuzes die je hebt, maar je beperkt voelen omdat dit bij een relatie hoort?
Nee, daar ben ik het pertinent en absoluut niet mee eens.
Mijn visie op een relatie is, dat je de partner ondersteund in het realiseren van zijn/haar wensen dromen en verlangens, en dat je kijkt wat JIJ kunt doen om die ander daarin te ondersteunen.
Dat je aangeeft dat je ergens niet blij mee bent, dat kan ik me voorstellen. Dat je aangeeft dat je met een keuze die de partner maakt, moeite hebt, kan ik me ook voorstellen.
Maar dat je die ander in een positie manoeuvreert waarin die persoon zich gedwongen voelt om niet zijn hart te volgen... Nee, dat gaat in mijn ogen te ver.
Keuzes opleggen in een relatie werkt niet. Vroeg of laat levert dat wrok op, en wrok wrikt. Wrok wrikt alles wat er was uitelkaar.
Dat levert (stille) verwijten op, en (onzichtbare) strijd.
Ik heb mijn partner altijd ondersteund in datgene wat hij wilde, en datgene waarvan hij dacht dat hem gelukkig zou maken. Ondanks dat ik lang niet even gelukkig ben met zijn keuzes En dat geef ik ook aan. En op basis van mijn argumenten neemt hij dan zelf een beslissing, en weet hij dat ik zijn beslissing steun.
Verbieden kan ik hem niet. Het is namelijk een volwassen man, die in staat is om zijn eigen keuzes te maken. Netzoals ik een volwassen vrouw ben, die in staat is om mijn eigen keuzes te maken.
Wel moeten we beide de gevolgen dragen van onze keuzes... Maar dat hoort ook bij het volwassen zijn.
JOjanneke
Ik begrijp dat het klinkt alsof ik beperkt word en misschien is dat ook wel een beetje zo, maar dat hoort ook bij een relatie. .
HO! HO! HO!.
Beperkt worden hoort NIET bij een relatie.
Je kunt je beperkt voelen door je eigen situatie, je kunt je beperkt voelen door de keuzes die je hebt, maar je beperkt voelen omdat dit bij een relatie hoort?
Nee, daar ben ik het pertinent en absoluut niet mee eens.
Mijn visie op een relatie is, dat je de partner ondersteund in het realiseren van zijn/haar wensen dromen en verlangens, en dat je kijkt wat JIJ kunt doen om die ander daarin te ondersteunen.
Dat je aangeeft dat je ergens niet blij mee bent, dat kan ik me voorstellen. Dat je aangeeft dat je met een keuze die de partner maakt, moeite hebt, kan ik me ook voorstellen.
Maar dat je die ander in een positie manoeuvreert waarin die persoon zich gedwongen voelt om niet zijn hart te volgen... Nee, dat gaat in mijn ogen te ver.
Keuzes opleggen in een relatie werkt niet. Vroeg of laat levert dat wrok op, en wrok wrikt. Wrok wrikt alles wat er was uitelkaar.
Dat levert (stille) verwijten op, en (onzichtbare) strijd.
Ik heb mijn partner altijd ondersteund in datgene wat hij wilde, en datgene waarvan hij dacht dat hem gelukkig zou maken. Ondanks dat ik lang niet even gelukkig ben met zijn keuzes En dat geef ik ook aan. En op basis van mijn argumenten neemt hij dan zelf een beslissing, en weet hij dat ik zijn beslissing steun.
Verbieden kan ik hem niet. Het is namelijk een volwassen man, die in staat is om zijn eigen keuzes te maken. Netzoals ik een volwassen vrouw ben, die in staat is om mijn eigen keuzes te maken.
Wel moeten we beide de gevolgen dragen van onze keuzes... Maar dat hoort ook bij het volwassen zijn.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
woensdag 19 maart 2008 om 13:37
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en ik ben niet 'gegaan'. Ik heb er geen spijt van gehad.
En echt egoistisch van je vriend vind ik het ook niet. Het ligt er een beetje aan hoelang je naar het buitenland gaat. Als mijn man een jaar naar het buitenland gaat, ga ik niet op hem zitten wachten.
Dan ga ik mee!
En echt egoistisch van je vriend vind ik het ook niet. Het ligt er een beetje aan hoelang je naar het buitenland gaat. Als mijn man een jaar naar het buitenland gaat, ga ik niet op hem zitten wachten.
Dan ga ik mee!
woensdag 19 maart 2008 om 13:55
Zamirah, waarom zou je dat zeggen? Liefde uit zich niet bij iedereen hetzelfde. Sommige mensen zijn bezitterig en ik vind niet eens dat mijn vriend overdreven is daarin, want ik weet ook niet hoe ik het zou vinden als hij een jaar weg zou gaan. Hoewel ik denk dat ik er minder moeite mee zou hebben, maar wie zegt dat dat echt zo is?
Aruba, waarom ben je niet gegaan? Wat waren precies je plannen die niet zijn doorgegaan? Hoe is het uitgewerkt?
Jojanneke, ik ben het met je eens dat je elkaar moet ondersteunen om doelen te bereiken die de ander wil. Alleen soms kan dat dus niet met elkaar stroken. Hij wil het liefst een leven opbouwen in Nederland samen, ik wil een andere cultuur proeven en zien hoe ik het in mijn eentje kan rooien. Want dat heb ik nog nooit gedaan.
Maar het is niet zo dat dat het enige is wat ik wil. Ik wil ook bij hem blijven, het idee alleen al dat ik het moet uitmaken doet me vreselijk veel pijn en ik moet er niet aan denken wat hij gaat zeggen als ik hierover wil praten, en ik wil graag het hele 'samen oud worden' beleven. Alleen... Nog niet nu. En iemand hier in het topic zei al dat ik nu relatief vrij ben (van kinderen, hypotheek et cetera) en dat is natuurlijk ook zo, maar het voelt alsof ik allerlei verplichtingen heb om te blijven.
Aruba, waarom ben je niet gegaan? Wat waren precies je plannen die niet zijn doorgegaan? Hoe is het uitgewerkt?
Jojanneke, ik ben het met je eens dat je elkaar moet ondersteunen om doelen te bereiken die de ander wil. Alleen soms kan dat dus niet met elkaar stroken. Hij wil het liefst een leven opbouwen in Nederland samen, ik wil een andere cultuur proeven en zien hoe ik het in mijn eentje kan rooien. Want dat heb ik nog nooit gedaan.
Maar het is niet zo dat dat het enige is wat ik wil. Ik wil ook bij hem blijven, het idee alleen al dat ik het moet uitmaken doet me vreselijk veel pijn en ik moet er niet aan denken wat hij gaat zeggen als ik hierover wil praten, en ik wil graag het hele 'samen oud worden' beleven. Alleen... Nog niet nu. En iemand hier in het topic zei al dat ik nu relatief vrij ben (van kinderen, hypotheek et cetera) en dat is natuurlijk ook zo, maar het voelt alsof ik allerlei verplichtingen heb om te blijven.
woensdag 19 maart 2008 om 14:06
quote:NewGirlOnTheBlock schreef op 19 maart 2008 @ 13:55:Jojanneke, ik ben het met je eens dat je elkaar moet ondersteunen om doelen te bereiken die de ander wil. Alleen soms kan dat dus niet met elkaar stroken. Hij wil het liefst een leven opbouwen in Nederland samen, ik wil een andere cultuur proeven en zien hoe ik het in mijn eentje kan rooien. Want dat heb ik nog nooit gedaan.
Maar het is niet zo dat dat het enige is wat ik wil. Ik wil ook bij hem blijven, het idee alleen al dat ik het moet uitmaken doet me vreselijk veel pijn en ik moet er niet aan denken wat hij gaat zeggen als ik hierover wil praten, en ik wil graag het hele 'samen oud worden' beleven. Alleen... Nog niet nu. En iemand hier in het topic zei al dat ik nu relatief vrij ben (van kinderen, hypotheek et cetera) en dat is natuurlijk ook zo, maar het voelt alsof ik allerlei verplichtingen heb om te blijven.
Geef dat dat aan, wat je graag samen wil en wat je voor jezelf wil. Juist dat zijn de argumenten waar ik op doelde.
Als jij met argumenten komt, waarom het voor jou belangrijk is dat je "je vleugels uitslaat in het buitenland", dan kan hij komen met zijn argumenten. En dan niet de argumenten "waarom niet", maar de argumenten waarop het WEL voor hem bespreekbaar zou zijn.
Een kort "nee, dat vind ik niet leuk, we zouden "dit en dat" gaan doen", is te kort door de bocht. Daar kun je niets mee. Op basis daarvan kun jij niet een beslissing nemen die bij je past, of dat nu blijven of gaan is....
En bekijk eens waar dat gevoel vandaan komt dat je allemaal "verplichtingen" hebt om hier te blijven.
Heeft dat te maken met de "wij zouden dit doen" en de "wij zouden dat doen" plannen?
Wiens plannen waren dat? van wie kwamen die plannen en ideeën.
Ben je er in meegegaan "omdat het wel leuk leek", of omdat het echt jou keuze was? En zijn het echt jullie plannen, dus 50-50%, of ligt de verhouding 30-70 of 60-40?
Wie heeft bij jullie gemiddeld genomen het laatste woord? Wie neemt de uiteindelijke beslissing?
JOjanneke
Maar het is niet zo dat dat het enige is wat ik wil. Ik wil ook bij hem blijven, het idee alleen al dat ik het moet uitmaken doet me vreselijk veel pijn en ik moet er niet aan denken wat hij gaat zeggen als ik hierover wil praten, en ik wil graag het hele 'samen oud worden' beleven. Alleen... Nog niet nu. En iemand hier in het topic zei al dat ik nu relatief vrij ben (van kinderen, hypotheek et cetera) en dat is natuurlijk ook zo, maar het voelt alsof ik allerlei verplichtingen heb om te blijven.
Geef dat dat aan, wat je graag samen wil en wat je voor jezelf wil. Juist dat zijn de argumenten waar ik op doelde.
Als jij met argumenten komt, waarom het voor jou belangrijk is dat je "je vleugels uitslaat in het buitenland", dan kan hij komen met zijn argumenten. En dan niet de argumenten "waarom niet", maar de argumenten waarop het WEL voor hem bespreekbaar zou zijn.
Een kort "nee, dat vind ik niet leuk, we zouden "dit en dat" gaan doen", is te kort door de bocht. Daar kun je niets mee. Op basis daarvan kun jij niet een beslissing nemen die bij je past, of dat nu blijven of gaan is....
En bekijk eens waar dat gevoel vandaan komt dat je allemaal "verplichtingen" hebt om hier te blijven.
Heeft dat te maken met de "wij zouden dit doen" en de "wij zouden dat doen" plannen?
Wiens plannen waren dat? van wie kwamen die plannen en ideeën.
Ben je er in meegegaan "omdat het wel leuk leek", of omdat het echt jou keuze was? En zijn het echt jullie plannen, dus 50-50%, of ligt de verhouding 30-70 of 60-40?
Wie heeft bij jullie gemiddeld genomen het laatste woord? Wie neemt de uiteindelijke beslissing?
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
woensdag 19 maart 2008 om 14:12
je hebt nu JUIST die vrijheid Bijna klaar met studeren en tijd om de wereld te veroveren.
Stel je zou de 'veilige' weg kiezen --> baan vinden, huisje, boompje, beestje etc.. dan heb je de kansen niet meer die je nu wel hebt. Dan heb je meer verantwoordelijkheden en dingen die je niet zomaar achterlaat.
Lekker gaan! Maak een voorstel voor je vriend en praat er samen over. Ga eens concrete plannen maken en geef daarin aan welke 'rol' je vriend daarin zou gaan spelen. Maak het naar JOU idee.
Live your dream!!
Stel je zou de 'veilige' weg kiezen --> baan vinden, huisje, boompje, beestje etc.. dan heb je de kansen niet meer die je nu wel hebt. Dan heb je meer verantwoordelijkheden en dingen die je niet zomaar achterlaat.
Lekker gaan! Maak een voorstel voor je vriend en praat er samen over. Ga eens concrete plannen maken en geef daarin aan welke 'rol' je vriend daarin zou gaan spelen. Maak het naar JOU idee.
Live your dream!!
