Relaties
alle pijlers
Kinderwens in samengesteld gezin
donderdag 13 oktober 2022 om 09:10
Hi all,
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
donderdag 13 oktober 2022 om 09:43
Ik denk dat je van deze gedachte af moet: "Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden."
Ik denk namelijk dat het niet zozeer met jou te maken heeft. Ik heb dezelfde leeftijd als jouw partner en mijn jongste is net wat jonger dan die van hem, maar ook ik moet er echt echt echt niet aan denken om weer opnieuw te moeten beginnen. Als je dat al 2 x hebt gehad, en de tijd met jonge kinderen achter de rug hebt en ze eindelijk stukken zelfstandiger zijn, dan zitten veel mensen niet op weer een baby te wachten.
Je kunt ook gesprekken blijven voeren, maar de wens voor geen kind en de wens voor een kind, zijn niet verenigbaar. De ander over die grens heen proberen te trekken, is wat mij betreft ook vragen om problemen in je relatie
Overigens, je eigen kinderwens laten varen ten gunste van je relatie; dan moet je wel zeker weten dat je hem dat later niet kwalijk gaat nemen
Ik denk namelijk dat het niet zozeer met jou te maken heeft. Ik heb dezelfde leeftijd als jouw partner en mijn jongste is net wat jonger dan die van hem, maar ook ik moet er echt echt echt niet aan denken om weer opnieuw te moeten beginnen. Als je dat al 2 x hebt gehad, en de tijd met jonge kinderen achter de rug hebt en ze eindelijk stukken zelfstandiger zijn, dan zitten veel mensen niet op weer een baby te wachten.
Je kunt ook gesprekken blijven voeren, maar de wens voor geen kind en de wens voor een kind, zijn niet verenigbaar. De ander over die grens heen proberen te trekken, is wat mij betreft ook vragen om problemen in je relatie
Overigens, je eigen kinderwens laten varen ten gunste van je relatie; dan moet je wel zeker weten dat je hem dat later niet kwalijk gaat nemen
donderdag 13 oktober 2022 om 09:44
Poeh, dit vind ik een hele lastige. Ik had nooit de wens om moeder te worden maar toen het zich eenmaal aandiende was het beslist niet te onderdrukken. Zo'n diepgeworteld verlangen naar iets waarvan ik eigenlijk nog helemaal niet wist wat het was.
Als ik puur het verstand zou laten spreken zou ik in jouw geval blij zijn met wat ik heb, wie verzekert jou ervan dat je een nieuwe partner gaat vinden binnen afzienbare tijd waar je een gezin mee kunt starten.
Maar dit is natuurlijk geen zuivere verstandskwestie.
Er is nog een tussenweg maar die is wel bijzonder. Ik ken iemand die binnen haar relatie zwanger werd van een donor. Hij wilde geen vader meer worden, zij wel héél graag moeder. Hij vond het prima dat zij deze weg bewandelde maar nam absoluut geen verantwoordelijkheid voor haar kindje. Het is een poosje goed en harmonieus gegaan en hij nam toch wel een stukje vaderrol op zich maar de relatie hield uiteindelijk geen stand.
Ik wens jullie sterkte en wijsheid toe.
Als ik puur het verstand zou laten spreken zou ik in jouw geval blij zijn met wat ik heb, wie verzekert jou ervan dat je een nieuwe partner gaat vinden binnen afzienbare tijd waar je een gezin mee kunt starten.
Maar dit is natuurlijk geen zuivere verstandskwestie.
Er is nog een tussenweg maar die is wel bijzonder. Ik ken iemand die binnen haar relatie zwanger werd van een donor. Hij wilde geen vader meer worden, zij wel héél graag moeder. Hij vond het prima dat zij deze weg bewandelde maar nam absoluut geen verantwoordelijkheid voor haar kindje. Het is een poosje goed en harmonieus gegaan en hij nam toch wel een stukje vaderrol op zich maar de relatie hield uiteindelijk geen stand.
Ik wens jullie sterkte en wijsheid toe.
.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:47
Rooss4.0 schreef: ↑13-10-2022 09:44
Er is nog een tussenweg maar die is wel bijzonder. Ik ken iemand die binnen haar relatie zwanger werd van een donor. Hij wilde geen vader meer worden, zij wel héél graag moeder. Hij vond het prima dat zij deze weg bewandelde maar nam absoluut geen verantwoordelijkheid voor haar kindje. Het is een poosje goed en harmonieus gegaan en hij nam toch wel een stukje vaderrol op zich maar de relatie hield uiteindelijk geen stand.
Ik wens jullie sterkte en wijsheid toe.
Deze situatie lijkt me voor het kind toch ook niet de meest prettige. Dan woon je in huis met iemand die helemaal niets met je wil. Lijkt me niet fijn opgroeien.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:49
Hier geen ervaring, mijn partner wilde nog wel een 'tweede leg'.
Ik begrijp dat het opgeven van een kinderwens heel erg moeilijk kan zijn. Maar heb je ook nagedacht over de praktische kant?
Je bent 37 jaar. Als je nu uit elkaar gaat, zul je eerst een nieuwe partner moeten vinden met wie je een gezin zou willen stichten. Dit kost tijd en de kans om dan nog succesvol zwanger te worden wordt steeds kleiner.
Je partner een kind opdringen lijkt mij in ieder geval niet succesvol.
Ik begrijp dat het opgeven van een kinderwens heel erg moeilijk kan zijn. Maar heb je ook nagedacht over de praktische kant?
Je bent 37 jaar. Als je nu uit elkaar gaat, zul je eerst een nieuwe partner moeten vinden met wie je een gezin zou willen stichten. Dit kost tijd en de kans om dan nog succesvol zwanger te worden wordt steeds kleiner.
Je partner een kind opdringen lijkt mij in ieder geval niet succesvol.
eenhoorn wijzigde dit bericht op 13-10-2022 09:50
0.52% gewijzigd
donderdag 13 oktober 2022 om 09:50
Wat een lastige situatie. Ik zou me er in ieder geval op instellen dat hij niet meer van mening verandert. Als hij toch in jou wens mee zou gaan, terwijl hij het niet écht zelf wil kan hij je dit later kwalijk nemen. Ook goed om over na te denken, de erfelijke component van autisme. De kans is aanwezig dat een eventueel kind van jullie samen hier meer kans op heeft.
De vraag is, hoe zie je jezelf over tien jaar? Met hem samen? Of als moeder van een kind op de basisschool? Succes met je moeilijke beslissing.
De vraag is, hoe zie je jezelf over tien jaar? Met hem samen? Of als moeder van een kind op de basisschool? Succes met je moeilijke beslissing.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:54
Oh en wat Poeszie zegt, hij weet hoe ontzettend intensief het is om een klein kind te hebben. Het cliché is echt waar, je kunt je niet indenken hoe dat is als je het niet zelf ervaren hebt. Ik kan me heel goed indenken dat hij geniet van de vrijheid die hij stapsgewijs heeft teruggekregen nu zijn kinderen ouder worden. Helemaal opnieuw beginnen is veel gevraagd. Ja, het is ook mooi, bijzonder, heerlijk zelfs, maar het vraagt ontzettend veel van je.
donderdag 13 oktober 2022 om 09:55
Ik pleit er ook niet voor. Wilde alleen de mogelijkheid even noemen.
Het is ook niet zo dat hij het kind compleet links liet liggen, hij was er heel lief voor. Wilde er alleen geen verantwoordelijkheid voor dragen.
.
donderdag 13 oktober 2022 om 10:02
Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 09:47het hebben van een kinderwens, kun je geen middenweg in vinden.
Hij wil niet. Jij wil wel.
Dat betekent, dat je toch niet bij elkaar past. Sterkte, dit is kut
Ik denk dat je gelijk hebt. Ik zou ook geen compromis weten...
"We gaan extra op vakantie en nemen een hond" (Bijvoorbeeld) gaat natuurlijk geen verschil maken.
Dit gaat niet over: "ik wil een Opel, hij een Mercedes!.. laten we voor een Audi gaan"
Sterkte TO, dit moet een hele moeilijke situatie voor je zijn..
donderdag 13 oktober 2022 om 10:02
Tja, hij ziet zichzelf al staan over 10 jaar. 52 en bij de poort van de basisschool...
Ze stonden er vroeger ook hoor. De tweede-leg-vaders. Toch altijd wat sneuig (excuzes als ik iemand beledig), andere van zijn leeftijd hebben eidelijk weer wat vrijheid. Kunnen een avondje met vrienden stappen, vakantie zonder babygejengel, gewoon even niks doen thuis (want eerlijk, boven de 40 is het heel anders achter de kleine kinderen aanrennen in een speeltuin dan als je 25 bent).
Dus ik snap je man.
Neemt niet weg dat ik jou niet snap hoor.
Maar je man heeft duidelijk geen behoefte aan nog eens minimaal 10 jaar "huisarest". Als hij van zijn vrije tijd kan gaan genieten is hij bijna 60!
*bovendien; twee autistische dochters.... van wie komt dat gen? Want een kindje is 1 ding, maar daarbij ook nog een autistisch kindje erbij.... weet waar je aan begint.
Ze stonden er vroeger ook hoor. De tweede-leg-vaders. Toch altijd wat sneuig (excuzes als ik iemand beledig), andere van zijn leeftijd hebben eidelijk weer wat vrijheid. Kunnen een avondje met vrienden stappen, vakantie zonder babygejengel, gewoon even niks doen thuis (want eerlijk, boven de 40 is het heel anders achter de kleine kinderen aanrennen in een speeltuin dan als je 25 bent).
Dus ik snap je man.
Neemt niet weg dat ik jou niet snap hoor.
Maar je man heeft duidelijk geen behoefte aan nog eens minimaal 10 jaar "huisarest". Als hij van zijn vrije tijd kan gaan genieten is hij bijna 60!
*bovendien; twee autistische dochters.... van wie komt dat gen? Want een kindje is 1 ding, maar daarbij ook nog een autistisch kindje erbij.... weet waar je aan begint.
de wereld wacht om ontdekt te worden
donderdag 13 oktober 2022 om 10:19
Allereerst, dank voor de reacties, en al zo snel.
Jullie raken in ieder geval de kern. Bij hem weg gaan is iets wat ik absoluut niet wil. Het geeft geen garantie op het alsnog krijgen van kinderen. Bovendien, voor mijn gevoel zou ik graag met hem een kindje willen, in onze situatie. Het krijgen van een kind is voor mij geen doel op zich, maar het is iets wat pas sinds de laatste jaren in mijn gedachten is gekomen. Juist omdat we het als gezin zo fijn hebben.
Ik ben het volledig met jullie eens dat hem 'over de streep' trekken niet de juiste intentie zou zijn. En een kindje op de wereld zetten dat niet gewenst is, is niet de ideale situatie. Al vermoed ik dat er wel meer kinderen op de wereld worden gezet waarvan de ene ouder het meer gewenst heeft dan de ander, en waarbij achteraf toch iedereen er heel blij mee is.
Maar ik begrijp mijn man ook volledig. Neemt niet weg dat het me verdrietig maakt. Het liefst wil je hetzelfde in een relatie en als dat niet zo is, is het lastig. Ik moet inderdaad bij me zelf te rade welke wens groter is: ons samengestelde gezin of mijn wens voor een eventueel kindje.
Maar heel veel dank voor de reacties!
Jullie raken in ieder geval de kern. Bij hem weg gaan is iets wat ik absoluut niet wil. Het geeft geen garantie op het alsnog krijgen van kinderen. Bovendien, voor mijn gevoel zou ik graag met hem een kindje willen, in onze situatie. Het krijgen van een kind is voor mij geen doel op zich, maar het is iets wat pas sinds de laatste jaren in mijn gedachten is gekomen. Juist omdat we het als gezin zo fijn hebben.
Ik ben het volledig met jullie eens dat hem 'over de streep' trekken niet de juiste intentie zou zijn. En een kindje op de wereld zetten dat niet gewenst is, is niet de ideale situatie. Al vermoed ik dat er wel meer kinderen op de wereld worden gezet waarvan de ene ouder het meer gewenst heeft dan de ander, en waarbij achteraf toch iedereen er heel blij mee is.
Maar ik begrijp mijn man ook volledig. Neemt niet weg dat het me verdrietig maakt. Het liefst wil je hetzelfde in een relatie en als dat niet zo is, is het lastig. Ik moet inderdaad bij me zelf te rade welke wens groter is: ons samengestelde gezin of mijn wens voor een eventueel kindje.
Maar heel veel dank voor de reacties!
donderdag 13 oktober 2022 om 10:20
Denk hier goed over na. Weet ook dat dat autisme met iedere nieuw gebakken generatie erger wordt.
Als dit dus via vader komt: Doe Het Niet.
donderdag 13 oktober 2022 om 10:20
To, vergeet niet tot een jaar of 2 had jij ook geen kinderwens!
In dit geval ben jij veranderd van mening. Maar het gaat er niet om dat hij geen kinderen wil met jou, hij wilde al geen kinderen meer. Als hij graag nog meer kinderen had gewild, dan had hij wel voor een vrouw gegaan die ze ook wilde.
Zijn liefde of toewijding aan jou is niet af te meten aan of hij wel of geen kinderen met jou wil!!
Stel dat jullie elkaar eerst hadden ontmoet ipv hij en zijn ex, dan hadden jullie waarschijnlijk wel kinderen gehad. Maar dat is nu niet zo.
Ik zou ook onderzoeken waar nu die kinderwens vandaan komt. Je bent al 37, waarom had je er eerder geen last van. Ben je bang dat je spijt gaat krijgen? Heb je het eigenlijk altijd wel gewild, maar er niets mee gedaan omdat de relatie veel te fijn was om op te geven. Wat is er veranderd?
In dit geval ben jij veranderd van mening. Maar het gaat er niet om dat hij geen kinderen wil met jou, hij wilde al geen kinderen meer. Als hij graag nog meer kinderen had gewild, dan had hij wel voor een vrouw gegaan die ze ook wilde.
Zijn liefde of toewijding aan jou is niet af te meten aan of hij wel of geen kinderen met jou wil!!
Stel dat jullie elkaar eerst hadden ontmoet ipv hij en zijn ex, dan hadden jullie waarschijnlijk wel kinderen gehad. Maar dat is nu niet zo.
Ik zou ook onderzoeken waar nu die kinderwens vandaan komt. Je bent al 37, waarom had je er eerder geen last van. Ben je bang dat je spijt gaat krijgen? Heb je het eigenlijk altijd wel gewild, maar er niets mee gedaan omdat de relatie veel te fijn was om op te geven. Wat is er veranderd?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 13 oktober 2022 om 10:23
Steekt het extra omdat hij al heeft wat jij graag wil, en jou dat niet 'gunt'?
Ik zou me dat goed voor kunnen stellen namelijk, dat dat zo voelt. Ondanks dat je rationeel weet dat het niet zo werkt, dat het niet gaat om gunnen of niet, kan ik me voorstellen dat het een beetje extra pijnlijk is dat hij wel eigen kinderen heeft. Dat je al snel kunt denken 'ja, jij hebt makkelijk praten, want jij hebt al kinderen'. En dat het dus ook moeilijker kan zijn daardoor om begrip voor elkaar te hebben en elkaar te steunen, omdat je allebei vanuit een andere plek komt.
Sterkte, heel rottige situatie. Misschien helpt het om met een extern persoon te gaan praten, een coach of therapeut, om voor jezelf de vragen te beantwoorden over wat je het belangrijkste vindt, en waar je toekomstdromen en -angsten liggen.
Ik zou me dat goed voor kunnen stellen namelijk, dat dat zo voelt. Ondanks dat je rationeel weet dat het niet zo werkt, dat het niet gaat om gunnen of niet, kan ik me voorstellen dat het een beetje extra pijnlijk is dat hij wel eigen kinderen heeft. Dat je al snel kunt denken 'ja, jij hebt makkelijk praten, want jij hebt al kinderen'. En dat het dus ook moeilijker kan zijn daardoor om begrip voor elkaar te hebben en elkaar te steunen, omdat je allebei vanuit een andere plek komt.
Sterkte, heel rottige situatie. Misschien helpt het om met een extern persoon te gaan praten, een coach of therapeut, om voor jezelf de vragen te beantwoorden over wat je het belangrijkste vindt, en waar je toekomstdromen en -angsten liggen.
donderdag 13 oktober 2022 om 10:36
Ik heb destijds de wens voor een tweede opgegeven omdat mijn man absoluut niet wilde. Daar heb ik wel spijt van. Ik had echter ook niet geweten wat ik dan had moeten doen: uit een goede (dacht ik destijds) relatie stappen, alleen omdat je (nog) een kind wil? Die man is nu mijn ex en ons kind is enig kind gebleven. Achteraf gezien had ik eerder moeten gaan en nog een kind met een ander krijgen.
Is dit iets wat je hem onbewust gaat verwijten als het eens niet zo lekker loopt in jullie relatie?
Is dit iets wat je hem onbewust gaat verwijten als het eens niet zo lekker loopt in jullie relatie?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
donderdag 13 oktober 2022 om 10:39
Heel eerlijk, TO weet zelf ook wel wat de rationele keuzes én gevolgen zijn.
Maar een gevoel kun je nou eenmaal niet uitschakelen.
Je kunt ermee leren leven, afleiding zoeken. Het zal een poosje duren, maar je kunt het een plekje geven.
Maar in donkere periodes zal dat kleine wondje, wat je naar achteren hebt geschoven, toch weer gaan etteren.
(Gun jezelf dan een baaldag. Dekentje, thee, stomme jankfilm op en huil. Dat mag)
Sorry TO, we kunnen het niet mooier maken.
Maar een gevoel kun je nou eenmaal niet uitschakelen.
Je kunt ermee leren leven, afleiding zoeken. Het zal een poosje duren, maar je kunt het een plekje geven.
Maar in donkere periodes zal dat kleine wondje, wat je naar achteren hebt geschoven, toch weer gaan etteren.
(Gun jezelf dan een baaldag. Dekentje, thee, stomme jankfilm op en huil. Dat mag)
Sorry TO, we kunnen het niet mooier maken.
de wereld wacht om ontdekt te worden
donderdag 13 oktober 2022 om 10:56
besef wel, dat deze pijn, dit gemis. Nooit over gaat. Niet als de kans er was dat je wel een kind kreegJuffrouwMien schreef: ↑13-10-2022 10:19Allereerst, dank voor de reacties, en al zo snel.
Jullie raken in ieder geval de kern. Bij hem weg gaan is iets wat ik absoluut niet wil. Het geeft geen garantie op het alsnog krijgen van kinderen. Bovendien, voor mijn gevoel zou ik graag met hem een kindje willen, in onze situatie. Het krijgen van een kind is voor mij geen doel op zich, maar het is iets wat pas sinds de laatste jaren in mijn gedachten is gekomen. Juist omdat we het als gezin zo fijn hebben.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:06
Dit inderdaad dat maakt het echt lastig. Als je echt de kinderwens hebt die nooit vervuld gaat worden is dat echt een rouwproces.Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 10:56besef wel, dat deze pijn, dit gemis. Nooit over gaat. Niet als de kans er was dat je wel een kind kreeg
donderdag 13 oktober 2022 om 11:09
Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Helemaal niet bij iemand als TO die niet al voor deze relatie ook een kinderwens had.Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 10:56besef wel, dat deze pijn, dit gemis. Nooit over gaat. Niet als de kans er was dat je wel een kind kreeg
donderdag 13 oktober 2022 om 11:16
Ik zou het niet doen. Als beide dochters al autisme hebben is de kans groot dat het uit man's familie komt en dan krijg je misschien ook wel een kind met autisme. Dit maakt het nog eens extra lastig. Daarnaast weet je niet of hij zijn dochters gaat voortrekken. En als hij er nu al de behoefte niet aan heeft komt het waarschijnlijk later ook niet.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:18
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
