Relaties
alle pijlers
Kinderwens in samengesteld gezin
donderdag 13 oktober 2022 om 09:10
Hi all,
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
donderdag 13 oktober 2022 om 11:20
Vat het in elk geval niet persoonlijk op. Het is niet zo dat omdat hij het met een andere vrouw wel wilde en met jou nu niet dat dit iets zegt over jou.
Ik zit midden in de kleine kinderen en ik kan me voorstellen dat als je die fase achter de rug hebt, deze niet opnieuw wilt beginnen. Het is ook een soort levensfase.
Voor jou natuurlijk wel heel jammer dat je nu voelt dat dit iets is wat je mogelijk nu wel wilt. Maar ik zou het ook zien voor wat het is en ook wel eerlijk naar jezelf zijn: je hebt wél een kinderwens en die is dusdanig sterk dat je er al regelmatig gesprekken (misschien wel zelfs woorden) over hebt met je man. Je kleedt het nu op een bepaalde manier in: "Het krijgen van een kind is voor mij geen doel op zich, maar het is iets wat pas sinds de laatste jaren in mijn gedachten is gekomen. Juist omdat we het als gezin zo fijn hebben."
Maar het komt er op neer: je wilt graag een kindje, nu, met je man. Alle randzaken zijn daar ondergeschikt aan (we hebben toch een kamer over! We hebben zo'n leuke gezinsdynamiek, daar zou een kindje zo leuk bij passen. We hebben toch de tijd, we gaan toch nooit weg s avonds, etc.). Het kleurt alles. Je man kijkt naar precies hetzelfde gezin, huis, vakantie, leven en ziet iets anders. Dat komt omdat jij een kinderwens hebt en hij niet. Je wilt je leven verrijken met (nog) een kind, dat is een kinderwens
.
Ik zit midden in de kleine kinderen en ik kan me voorstellen dat als je die fase achter de rug hebt, deze niet opnieuw wilt beginnen. Het is ook een soort levensfase.
Voor jou natuurlijk wel heel jammer dat je nu voelt dat dit iets is wat je mogelijk nu wel wilt. Maar ik zou het ook zien voor wat het is en ook wel eerlijk naar jezelf zijn: je hebt wél een kinderwens en die is dusdanig sterk dat je er al regelmatig gesprekken (misschien wel zelfs woorden) over hebt met je man. Je kleedt het nu op een bepaalde manier in: "Het krijgen van een kind is voor mij geen doel op zich, maar het is iets wat pas sinds de laatste jaren in mijn gedachten is gekomen. Juist omdat we het als gezin zo fijn hebben."
Maar het komt er op neer: je wilt graag een kindje, nu, met je man. Alle randzaken zijn daar ondergeschikt aan (we hebben toch een kamer over! We hebben zo'n leuke gezinsdynamiek, daar zou een kindje zo leuk bij passen. We hebben toch de tijd, we gaan toch nooit weg s avonds, etc.). Het kleurt alles. Je man kijkt naar precies hetzelfde gezin, huis, vakantie, leven en ziet iets anders. Dat komt omdat jij een kinderwens hebt en hij niet. Je wilt je leven verrijken met (nog) een kind, dat is een kinderwens
.
anoniem_6571ca2817b65 wijzigde dit bericht op 13-10-2022 11:21
2.71% gewijzigd
donderdag 13 oktober 2022 om 11:20
Waar baseer je op dat de kans groot is dat het uit man’s familie komt, en bijvoorbeeld de ex van man?Moedernooitgenoeg schreef: ↑13-10-2022 11:16Ik zou het niet doen. Als beide dochters al autisme hebben is de kans groot dat het uit man's familie komt en dan krijg je misschien ook wel een kind met autisme. Dit maakt het nog eens extra lastig. Daarnaast weet je niet of hij zijn dochters gaat voortrekken. En als hij er nu al de behoefte niet aan heeft komt het waarschijnlijk later ook niet.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:24
Waarom deed jij het wel?Moedernooitgenoeg schreef: ↑13-10-2022 11:16Ik zou het niet doen. Als beide dochters al autisme hebben is de kans groot dat het uit man's familie komt en dan krijg je misschien ook wel een kind met autisme. Dit maakt het nog eens extra lastig. Daarnaast weet je niet of hij zijn dochters gaat voortrekken. En als hij er nu al de behoefte niet aan heeft komt het waarschijnlijk later ook niet.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:34
Ik snap dat eigenlijk niet. Je weet waar je instapt, gaat een band aan met zijn ( door autisme extra kwetsbare) kinderen.
Ik vind dat gegeven belangrijker dan een gevoel wat nog even opborrelt.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:40
Wat een onzin schrijf jij. Autisme is erfelijk maar wordt niet bij elke nieuwe generatie erger.MariaDeJong schreef: ↑13-10-2022 10:20Denk hier goed over na. Weet ook dat dat autisme met iedere nieuw gebakken generatie erger wordt.
Als dit dus via vader komt: Doe Het Niet.
Bij oudere vaders is de kans op een autistisch kind wel groter.
Daar komt bij dat je partner geen kind meer wil.
Je kan bij je partner blijven en je kinderwens opgeven maar ik zou het niet doen.
Je vindt heus wel een nieuwe partner waar je ook gelukkig mee wordt.
Hopelijk op tijd om een kind mee te krijgen. En zo niet da ben je niet slechter af dan nu met een nieuwe partner waar het niet mee lukt om een kind mee te krijgen.
Naar je hebt in ieder geval een kans p moederschap.
Tot ongeveer je 42e is de kans op zwangerschap best groot al kan het watanger duren voor je zwanger wordt.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:41
Nou, die man begon een relatie met een 30 jarige vrouw. Dan is de kans aanwezig, misschien zelfs groot dat die vrouw op een gegeven moment ook zelf moeder wil worden. Hij beslist nu voor beiden. Zij kan de beslissing nemen daar mee in te stemmen of te kiezen de relatie te beëindigen. Het is voor haar kiezen uit twee pijnlijke keuzes. Zij koos natuurlijk zelf ook een relatie te beginnen met een vader. Ik denk dat ze de gedachte aan eigen kinderen vooruit heeft geschoven en dat het nu vijf voor 12 is.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:42
Een kinderwens wegzetten met "een gevoel wat nog even opborrelt", vind ik niet terecht. Ik kan me ook voorstellen dat een kinderwens ontstaat, omdat ze nu in een langdurige relatie zit, die ze voorheen nog niet gehad heeft
donderdag 13 oktober 2022 om 11:43
Graag een bron om dit te onderschrijven als je dit zo stellig als feit brengt.MariaDeJong schreef: ↑13-10-2022 10:20Denk hier goed over na. Weet ook dat dat autisme met iedere nieuw gebakken generatie erger wordt.
Als dit dus via vader komt: Doe Het Niet.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
donderdag 13 oktober 2022 om 11:44
Onze situatie was een beetje anders omdat ik, bij het aangaan van onze relatie, al heel duidelijk had gemaakt dat ik alleen een relatie wilde, als hij open stond voor (nog) een kindje. Voor mij was het, vanaf ik jong was, een diepgewortelde wens namelijk, en was me ook al aan het oriënteren op bam.
Aangezien mijn man (zga) fulltime thuis is zou hij ook veel van de zorg voor z'n rekening moeten nemen, plús; hij had het zaakje al eens laten knippen, dus het zou erg veel van hem vergen. Hij is ook iets ouder dan ik, had (toen) drie (net wel/net niet) pubers.
Hij had zelf die wens niet meer (want anders knip je ook niet), maar als ik dat heel graag wilde, wilde hij er wel alles aan doen om te proberen die wens in vervulling te laten gaan (want zekerheid heb je nooit natuurlijk).
Heb je een idee wat bij jou de wens heeft aangewakkerd? Is dat het (mede) verzorgen van zijn dochters? Dat je ook graag iets eigens op de wereld zet?
Aangezien mijn man (zga) fulltime thuis is zou hij ook veel van de zorg voor z'n rekening moeten nemen, plús; hij had het zaakje al eens laten knippen, dus het zou erg veel van hem vergen. Hij is ook iets ouder dan ik, had (toen) drie (net wel/net niet) pubers.
Hij had zelf die wens niet meer (want anders knip je ook niet), maar als ik dat heel graag wilde, wilde hij er wel alles aan doen om te proberen die wens in vervulling te laten gaan (want zekerheid heb je nooit natuurlijk).
Heb je een idee wat bij jou de wens heeft aangewakkerd? Is dat het (mede) verzorgen van zijn dochters? Dat je ook graag iets eigens op de wereld zet?
donderdag 13 oktober 2022 om 11:47
Heb ik niet gedaan. Zijn dochter woonde niet bij hem en was al volwassen. Daarnaast wilde hij het ook. Als hij jongere kinderen had of kinderen had ik het niet gedaan.
donderdag 13 oktober 2022 om 12:00
Kan, dat jij dat niet snapt. Ik snap het wel.
Ze zijn zeven jaar samen; mensen (en hun wensen) veranderen gaandeweg.
Je weet niet altijd alles van tevoren. Zou heerlijk simpel zijn; dat wel.
donderdag 13 oktober 2022 om 12:13
donderdag 13 oktober 2022 om 12:16
Realiseer je ook heel goed dat dit veel verandert in de dynamiek binnen jullie gezin.
Jouw stiefdochters hebben opeens een broertje/zusje wat fulltime bij papa en mama woont, terwijl zij altijd een van de twee moeten missen (en straks dus ook regelmatig het nieuwe broertje/zusje). En zeker aangezien je stiefkinderen autisme hebben, hoe gaat een verandering als dit uberhaupt vallen bij ze?
Jouw stiefdochters hebben opeens een broertje/zusje wat fulltime bij papa en mama woont, terwijl zij altijd een van de twee moeten missen (en straks dus ook regelmatig het nieuwe broertje/zusje). En zeker aangezien je stiefkinderen autisme hebben, hoe gaat een verandering als dit uberhaupt vallen bij ze?
donderdag 13 oktober 2022 om 12:20
Dat jij het sneu vindt zegt vooral iets over jou.
donderdag 13 oktober 2022 om 12:22
Snap ik. Maar er zijn er die altijd al moeder wilden worden.Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 12:13toen was ze 30, nu 37
toen had ze geen rammelende eierstokken, nu wel
werelden van verschil
Maar goed, ik ken echt voorbeelden van vrouwen die hun kinderwens opzij hebben gezet voor de relatie. Die hadden een man die dat gewoon absoluut niet wilde. Zijn niet diep ongelukkig geworden hoor.
donderdag 13 oktober 2022 om 12:24
donderdag 13 oktober 2022 om 12:26
Ervaar jij je kinderen dan als zo'n enorme last?Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 12:25sneu is misschien niet juiste woord, maar ik heb ook altijd wat medelijden
donderdag 13 oktober 2022 om 12:37
Lila-Linda schreef: ↑13-10-2022 10:56besef wel, dat deze pijn, dit gemis. Nooit over gaat. Niet als de kans er was dat je wel een kind kreeg
Mwah dat weet ik niet... ik heb in eenzelfde situatie gezeten als TO en heb ervoor gekozen bij mijn man te blijven omdat ik met hem een kindje had gewild en niet met een random persoon. Ja het doet pijn maar dat gaat echt weg. Ik ben nu heel gelukkig zonder kinderen. Ik mis het ook totaal niet... wel denk ik weleens wat als... maar meer dan dat niet.
Een liefdevolle en gelukkige relatie is ook heel wat waard. Kinderen zijn ook niet zaligmakend... maar dat is mijn mening. Kinderen zijn ook geen garantie op een gelukkig huwelijk of een gelukkig leven.
TO denk ook goed na of je je leven helemaal om wil gooien voor kinderen... want de dingen die je nu allemaal lekker spontaan kunt doen wordt allemaal een heel stuk minder. Dat vond ik ook een overweging waard. Het leven zonder (eigen) kinderen is gewoon een stuk makkelijker... althans dat is mijn ervaring en ook wat ik zie bij vriendinnen die wel kinderen hebben. Alles moet op afspraak... eerst oppas regelen... niks spontaan meer de stad in, restaurant... festival... allemaal dingen waar je over na kunt denken.
anoniem_65c29b33320d9 wijzigde dit bericht op 13-10-2022 12:42
25.98% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
