Lastige relatie, wat te doen?

21-07-2024 09:17 224 berichten
Zz
anoniem_6771783ccaf04 wijzigde dit bericht op 29-12-2024 11:27
99.96% gewijzigd
Dahlia74 schreef:
22-07-2024 09:50
Wat staat er in jullie samenlevingscontract of de financiële kant van jullie relatie? Lees dat er eens op na. Staat er ook een verrekenbeding in?

Dat is een goede, zou het zo niet meer weten uit mijn hoofd. Maar ga die er eens bij pakken als ik een keer alleen ben! wordt vervolgd!
Alle reacties Link kopieren Quote
Augustusbaby2019 schreef:
22-07-2024 09:45
Daar praten we zeker over, heel uitgebreid niet want er is feitelijk maar 1 persoon die het gesprek voert. Ik krijg totaal geen respons of input van mijn partner. Over 1 ding is hij duidelijk, hij kan niet minder of andere uren gaan werken. Oja dat kan wel, als het extra is…
Over de zorg van kinderen en huishouden kan hij mooi praten maar uiteindelijk komt het toch op mij neer heb ik het gevoel. Hij belooft dingen die hij niet waar maakt. En dan heb ik het over de kleinste dingen. Bijvoorbeeld: ik heb gevraagd een paar maanden geleden of hij 1 ding in het huishouden van mij over kon nemen en dat hij zelf mocht kiezen wat. Hij legde de keuze weer bij mij dus ik heb gekozen voor iets wat ik het minst leuk vond en dat is de badkamer elke week schoonmaken. Dit vond hij goed en die week heeft hij de badkamer schoon gemaakt. De week erop heb ik het moeten vragen en de week daarop heb ik niks gezegd en dit eens afwachten. Er gingen 3 weken overheen tot ik het de ranzig voor worden vond en het toch maar weer gevraagd heb. Ook heb ik gevraagd of de badkamer niet teveel werk voor hem was of dat hij liever iets anders doet. Dan krijg ik nee dat doe ik wel maar toch moet ik er elke keer weer om vragen en dat vind ik niet fijn, ik krijg dan ook niet echt een vrolijk antwoord terug ofzo. Hij doet het dan wel gelukkig maar liever niet. Heb het ook al eens paar keer zelf gedaan maar ook dan hoor ik er niks over.

Over inkomen hebben we geen concrete plannen blijkt. Er zijn al verschillende plannen de revue gepasseerd maar toch blijft het bij het oude en dat is de ene keer betaalt hij het en de andere keer ik. Geen specifieke afspraken over. Ook hebben we het gehad over de inkomens samen te storten op een rekening - een X bedrag voor je eigen om te sparen of dingen te kopen voor jezelf. Hij lijkt dan overal in mee te gaan maar uiteindelijk gebeurt er niks en zegt ie, doen we de volgende maand wel enz. Enz.

Ik begin er niet meer over want het zorgt alleen maar voor frustratie bij mij omdat ik dingen verwacht en ik dan weer teleurgesteld wordt. De badkamer ga ik deze week ook maar weer doen, dan hou ik het wel weer elke week zelf bij.

Ik wil niet alleen maar slechte dingen over hem zeggen maar zo lijkt het nu wel 😅
Maar hoe betalen jullie dan nu de vaste lasten? Gaat dat van zijn rekening? En de boodschappen? Toch niet van jouw spaarrekening mag ik hopen?!
coderood schreef:
22-07-2024 09:52
Waarom neem je hier in godsnaam genoegen mee? Jouw man heeft echt een makkie ofzo... hier zou echt de hel uitbreken ala dit zou gebeuren en nee ik maar me niet wegzetten als zeur. Dan ben ik dus weg. Zoek het maar lekker uit. En kind blijft bij voorlopig bij jou want ik moet werken.

Ik vraag me serieus af hoe zoiets gaat...
Hij zegt dat Jij zeurt en jij gaat braaf en schaamteloos ja zitten knikken? En als hij zegt dat hij er over gaat nadenken ga je daar gewoon zonder discussie mee akkoord? Jij laat je gewoon monddood maken omdat je bang bent te zeuren?

Waar ben je zo bang voor als je relatietherapie voorstelt? Dat hij boos wordt? Nou het wordt toch tijd dat jij boos wordt denk ik zo.

En jullie hebben nog wel sex enzo? Want ik vraag me echt af hoe vrouwen het kunnen op zo een figuur. Dat is roch een mega afknapper en ik zou er spontaan van opdrogen.
Ik word echt wel boos, maar dan heb ik zo’n slecht gevoel omdat het hem niks lijkt te doen. Dat maakt mij nog bozer en verdrietig. Heb ook al zo vaak gezegd, de vorige keer zei je dat je er rekening mee ging houden/er voor ging zorgen/enz maar ik heb tot op heden nog niks gemerkt. Dan WEEEEER geen reactie. Ik zeg hallo?? Ja weet ik niet/wat wil je dat ik zeg dan/ wat wil je horen/enzovoort enzovoort zucht pfff. Nu ik dit zo type zie ik ook echt in wat voor achterlijk gedrag dat is, het lijkt wel voor de zotte dat ik er inderdaad nog bij ben. Maar hoe quit ik en hoe zorg ik dat ik alles op orde heb voor mij maar vooral voor de kindjes. Overdag gaan werken kan zeker, opvang regelen kan ook (weet niet of er wachttijd op zit). Huisje is iets lastiger maar zal uiteindelijk ook vast wel lukken.
Ik zat ook al te denken naar aanleiding van berichtjes hier om nu alvast overdag te gaan werken, dan eerst dat op orde hebben en dan verder kijken.

Seks hebben we niet meer. Soms geef ik me er aan over zodat hij weer ‘gehad’ heeft maar dit zeker niet elke week! Lees mijn openingspost maar eens terug, ik knap er echt van af als hij me in bed aan begint te raken. Dan weet ik al hoe laat het is, ik zou willen dat hij me overdag wat meer aanraakt of aandacht geeft. Dit ook al vaak aangegeven, maar wordt niks mee gedaan. Hij heeft gewoon schijt aan mij, zie voelt het en zo is het.

Relatie therapie ga ik zeker proberen, dan heb ik er alles aan gedaan.
Blackstar schreef:
22-07-2024 09:56
Het komt er dus op neer dat hij bakken met geld verdient en jij niet, maar dat jullie ongeveer evenveel betalen? Ik ga er vanuit dat hij de kosten voor het huis betaalt, maar wie betaalt de boodschappen? Alles voor de kinderen? Betaal jij daar echt evenveel aan mee en niet naar rato?
Hij betaalt z’n hypotheek en verzekeringen. Daar ben ik zelf wel heel duidelijk in, ik geen recht op iets van het huis dan betaal ik daar ook niet aan mee.
Boodschappen betalen we van de gezamenlijke rekening waar hij wel het meeste geld op zet. Maar als het saldo te laag is betaal ik het sowieso. Dus denk dat het er op neer komt dat hij 3 van de 4 keer de boodschappen betaald dus opzich niks mis mee.

Aangezien de kinderen best wel een goede spaarrekening hebben, heb ik voorgesteld om de kinderbijslag op een aparte spaarrekening te storten en daar alle kleren van te betalen zodat we en vooral ik er niks van merken als we kleren moeten kopen.
Zijn reactie was, dat hoeft toch niet maar gelukkig heb ik hier wel iets in te zeggen gehad dus dat gaat al een tijdje zo en die rekening is inmiddels ook ongeveer 1000 per kind alleen kinderbijslag dus daar ben ik wel blij mee want daar kun je makkelijk kleren van kopen als het nodig is.

De rest, als we dagjes weg zijn bijvoorbeeld dan is het maar net wie er op staat om te betalen. Ik doe een beetje op gevoel van mijn rekening betalen wanneer ik denk dat ik dat weer nodig vind. Ik zal naar rato wel meer betalen dan hem denk ik maar het is niet dat ik alles betaal.

Zijn huis/auto’s enzovoort mag hij zelf betalen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Augustusbaby2019 schreef:
22-07-2024 10:26
Hij betaalt z’n hypotheek en verzekeringen. Daar ben ik zelf wel heel duidelijk in, ik geen recht op iets van het huis dan betaal ik daar ook niet aan mee.
Boodschappen betalen we van de gezamenlijke rekening waar hij wel het meeste geld op zet. Maar als het saldo te laag is betaal ik het sowieso. Dus denk dat het er op neer komt dat hij 3 van de 4 keer de boodschappen betaald dus opzich niks mis mee.

Aangezien de kinderen best wel een goede spaarrekening hebben, heb ik voorgesteld om de kinderbijslag op een aparte spaarrekening te storten en daar alle kleren van te betalen zodat we en vooral ik er niks van merken als we kleren moeten kopen.
Zijn reactie was, dat hoeft toch niet maar gelukkig heb ik hier wel iets in te zeggen gehad dus dat gaat al een tijdje zo en die rekening is inmiddels ook ongeveer 1000 per kind alleen kinderbijslag dus daar ben ik wel blij mee want daar kun je makkelijk kleren van kopen als het nodig is.

De rest, als we dagjes weg zijn bijvoorbeeld dan is het maar net wie er op staat om te betalen. Ik doe een beetje op gevoel van mijn rekening betalen wanneer ik denk dat ik dat weer nodig vind. Ik zal naar rato wel meer betalen dan hem denk ik maar het is niet dat ik alles betaal.

Zijn huis/auto’s enzovoort mag hij zelf betalen.
Met welke gedachte ben je daarmee akkoord gegaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Augustusbaby2019 schreef:
22-07-2024 10:26
Hij betaalt z’n hypotheek en verzekeringen. Daar ben ik zelf wel heel duidelijk in, ik geen recht op iets van het huis dan betaal ik daar ook niet aan mee.
Boodschappen betalen we van de gezamenlijke rekening waar hij wel het meeste geld op zet.
Je hebt dus geen enkele woonlasten en de dagelijkse boodschappen en kosten voor de kinderen worden ook grotendeels door hem betaald. Hoe kan het zijn dat jij je spaargeld op aan het eten bent?
pioen00 wijzigde dit bericht op 22-07-2024 11:09
0.00% gewijzigd
Pioen00 schreef:
22-07-2024 11:00
Je hebt dus geen enkele woonlasten en de dagelijkse boodschappen en kosten voor de kinderen worden ook grotendeels door hem betaald. Hoe kan het zijn dat jij je spaargeld op aan het eten bent?
Nu niet meer want ik werk inmiddels 1,5 jaar.

Maar daarvoor aan eten, kleren en spullen voor de kinderen, verzekeringen (van mijzelf), benzine. Kleren/schoenen voor mezelf als dat nodig was. Kadootje voor verjaardagen.
En nee ik had echt geen 10 duizenden euro’s op mijn rekening maar toch wel 8 duizend gok ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom dagjes weg niet van gezamenlijke rekening?

Ik snap weinig van dit soort constructies, is dit gangbaar als je een gezin bent?

En hoe kan het dat je niet eens weet wat hierover in het samenlevingscontract staat. Dat is toch het eerste waar je naar kijkt?

Je zegt dat je alleen beter af bent, maar ik vraag me dat oprecht af gezien de weinige vaardigheden die je lijkt te hebben als het gaat om communicatie en afspraken vastleggen. Dat zal je als ouders altijd moeten blijven doen, dat gaat de komende 20 jaar niet weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan er even niet bij dat je uberhaubt ooit akkoord bent gegaan met het ‘nergens recht op hebben’…

Ik had sowieso gezorgd dat ik financieel onafhankelijk zou blijven. Never nooit niet dat ik thuis zou blijven voor de kinderen zonder eigen inkomen. Nu hebben mijn partner en ik nog geen kinderen (wel kinderwens), maar hebben we hier al wel uitvoerige gesprekken over hoe we dat dan zouden verdelen. Ik zou graag 32 uur willen blijven werken, mijn vriend zou dan van 40 ook naar 32 gaan. Gelukkig hebben we lieve ouders die af en toe op zouden willen passen en twee dagen opvang is voor ons ook geen probleem. Ook hebben we de financieën wel zo geregeld dat ons huis 50/50 van ons samen is, maar de variabele lasten/verzekeringen/uitjes/boodschappen doen we naar rato. :)

Punt is: dit soort dingen bespreek je toch vooraf? Ik kan er gewoon niet bij dat je hebt ingestemd met jouw huidige situatie. Je bent letterlijk een huishoudster en oppas in ruil voor inwoning. No way dat ik, als we kinderen zouden hebben, geen aanspraak zou kunnen maken op de woning als we uit elkaar zouden gaan of dat op zijn minst een deel van de overwaarde op de woning dan niet naar mij zou gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Augustusbaby2019 schreef:
22-07-2024 11:03
Nu niet meer want ik werk inmiddels 1,5 jaar.

Maar daarvoor aan eten, kleren en spullen voor de kinderen, verzekeringen (van mijzelf), benzine. Kleren/schoenen voor mezelf als dat nodig was. Kadootje voor verjaardagen.
En nee ik had echt geen 10 duizenden euro’s op mijn rekening maar toch wel 8 duizend gok ik.
Als stoppen met werken de deal was tussen jullie, dan kan het toch niet zo zijn dat je spaargeld moet gebruiken voor normale uitgaven?
Augustusbaby2019 schreef:
22-07-2024 10:21

Relatie therapie ga ik zeker proberen, dan heb ik er alles aan gedaan.
Maar wil je wel echt of ben je er eigenlijk al klaar mee, maar durf je dat niet hardop te zeggen?
Alle reacties Link kopieren Quote
nou, ik zit zelf in zo'n 'ouderwetse' regeling (al bijna 40 jaar) waarin op gegeven moment wij besloten dat ik thuis zou zijn voor de kinderen. Huis en verzekeringen stonden op zijn naam, maar hij werd letterlijk boos als ik zei dat ik niks meer had, alles was van ons. Koopcontract huis werd later bij ander huis ook op beider naam gezet. Hij is ook niet zo'n prater en heb mezelf maar geleerd: alles waar hij dan niet over wil praten, regel ik zelf en krijgt hij als kant en klaar aangeleverd.
Nee, niet altijd gemakkelijk en ik heb zonder allerlei therapieën er zelf voor moeten zorgen (en anders denken/doen), kom op TO je kúnt het, maar moet het zelf doen!
Marieke schreef:
22-07-2024 11:18
nou, ik zit zelf in zo'n 'ouderwetse' regeling (al bijna 40 jaar) waarin op gegeven moment wij besloten dat ik thuis zou zijn voor de kinderen. Huis en verzekeringen stonden op zijn naam, maar hij werd letterlijk boos als ik zei dat ik niks meer had, alles was van ons. Koopcontract huis werd later bij ander huis ook op beider naam gezet. Hij is ook niet zo'n prater en heb mezelf maar geleerd: alles waar hij dan niet over wil praten, regel ik zelf en krijgt hij als kant en klaar aangeleverd.
Nee, niet altijd gemakkelijk en ik heb zonder allerlei therapieën er zelf voor moeten zorgen (en anders denken/doen), kom op TO je kúnt het, maar moet het zelf doen!
En je moet het maar willen.

In mijn ogen gaan een relatie en ouderschap vooral om samen. Niet om de een die alles aanlevert en de ander die daar lekker op leunt.
Pioen00 schreef:
22-07-2024 11:07
Als stoppen met werken de deal was tussen jullie, dan kan het toch niet zo zijn dat je spaargeld moet gebruiken voor normale uitgaven?
Ik zie best vaak gebeuren, nog steeds helaas.
Bepaalde type partners die wel verwachten dat hun partner thuis blijft of minder werkt 'voor de kinderen' en verwacht dat ze verder alles doet in huis en met de kinderen.

Maar niet als volledig partner of gezinslid gezien wordt zoals TO en haar beknibbelt dan op het eerlijk verdelen van geld en taken en toekomstvoorzieningen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Selene schreef:
22-07-2024 11:23
En je moet het maar willen.

In mijn ogen gaan een relatie en ouderschap vooral om samen. Niet om de een die alles aanlevert en de ander die daar lekker op leunt.
Nou dit idd. Waar is het teamgevoel?

Je verdeelt toch zeker de taken in huis? Jij stofzuigen, ik de was? Jij badkamer schoonmaken, ik elke dag koken. Of weet ik het.

Zelfde met de kinderen: jij brengen, ik halen. Jij op zaterdag uitslapen, ik op zondag. Of whatever.

No way dat mijn partner straks aankomt met dat hij lekker naar zijn werk gaat en verder helemaal niks in huis doet of de zorg voor kinderen oppakt. De enige wereld waarin ik volledig thuis zou blijven voor de kinderen en zelf geen (of heel weinig) inkomsten meer genereer, is een wereld waarin jouw vermogen ook mijn vermogen is en dat op papier is vastgelegd. Klinkt misschien koud en zakelijk, maar we leven nu eenmaal in een maatschappij waarin veel relaties uiteindelijk toch stranden en waarin je dan geen poot hebt om op te staan; geen huis dat je kunt kopen of huren. Dus ik had mezelf dan op zijn minst financieel op papier helemaal ingedekt.

Maar los daarvan zie ik geen enkel gevoel van ‘samen’ in de posts van TO.
Selene schreef:
22-07-2024 11:23
En je moet het maar willen.

In mijn ogen gaan een relatie en ouderschap vooral om samen. Niet om de een die alles aanlevert en de ander die daar lekker op leunt.

Ik denk dat als het echt een eigen keus is, van de thuisblijver en van de inkomensregelaar, dat het prima is
Maar dat moet je ook alles samen delen, zeker ook financieel, in de relatie en erna hoort er dan ook wat geregeld te zijn voor aantal zaken.
Dat is helaas alleen bijna nooit geval, zeker als je toch uit elkaar gaat dan word geld echt vaak een ruzieonderwerp.


En TO lijkt dat dus ook niet te willen en er is niets geregeld wat beetje gelijkwaardig is, niet nu en niet voor later.
TO, maak voor jezelf een plan.
Wat zou je willen dat er veranderd, binnen de relatie, qua verdeling taken gezin/kinderen en ook qua geld en denk je dat relatietherapie op die vlakken jullie kan helpen?
Leg dat voor en kijk wat de reactie is.

En bedenk dan wat je gaat doen.
Sterkte in ieder geval!
Alle reacties Link kopieren Quote
l2l89 schreef:
22-07-2024 11:30
Nou dit idd. Waar is het teamgevoel?

Je verdeelt toch zeker de taken in huis? Jij stofzuigen, ik de was? Jij badkamer schoonmaken, ik elke dag koken. Of weet ik het.

Zelfde met de kinderen: jij brengen, ik halen. Jij op zaterdag uitslapen, ik op zondag. Of whatever.

No way dat mijn partner straks aankomt met dat hij lekker naar zijn werk gaat en verder helemaal niks in huis doet of de zorg voor kinderen oppakt. De enige wereld waarin ik volledig thuis zou blijven voor de kinderen en zelf geen (of heel weinig) inkomsten meer genereer, is een wereld waarin jouw vermogen ook mijn vermogen is en dat op papier is vastgelegd. Klinkt misschien koud en zakelijk, maar we leven nu eenmaal in een maatschappij waarin veel relaties uiteindelijk toch stranden en waarin je dan geen poot hebt om op te staan; geen huis dat je kunt kopen of huren. Dus ik had mezelf dan op zijn minst financieel op papier helemaal ingedekt.

Maar los daarvan zie ik geen enkel gevoel van ‘samen’ in de posts van TO.
Wat de regeling ook is. Het levert duidelijk allerlei conflicten op als dit niet voldoende is afgestemd en vastgelegd voordat er kinderen komen.

Zakelijke afspraken lijken me onontbeerlijk als er geen huwelijkse voorwaarden zijn. Het moet gewoon verstandelijk gezien kloppen.

Taakverdeling in huis en met de kinderen idem.

Afspraken samen steeds evalueren als het dreigt scheef te lopen.

Anders is het gezin een stuurloze tanker op open zee die je probeert bij te sturen met emotionele argumenten en aanklachten, hopend en biddend dat er iets verandert. Terwijl je ondertussen beiden druk bent met gewoon levend de dag doorkomen, ieder op de enige manier die hij kent.
Helaas is het vaak zo dat afspraken mbt gezinstaken en huishouden heel vaak niet nagekomen worden, ken er zat die van te voren van alles hadden afgesproken en als een van de 2 gewoon schijt heeft aan die afspraken en vaak gaat dat geleidelijk, wat moet je dan?

TO geeft aan dat ze vaak zat over heeft gehad en dat partner als een eikel reageert en dan daarna gewoon verder gaat met wat hij wil qua werk en gezinsleven en geld.
Ze zeurt als ze er over begint.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
22-07-2024 11:49
Helaas is het vaak zo dat afspraken mbt gezinstaken en huishouden heel vaak niet nagekomen worden, ken er zat die van te voren van alles hadden afgesproken en als een van de 2 gewoon schijt heeft aan die afspraken en vaak gaat dat geleidelijk, wat moet je dan?

TO geeft aan dat ze vaak zat over heeft gehad en dat partner als een eikel reageert en dan daarna gewoon verder gaat met wat hij wil qua werk en gezinsleven en geld.
Ze zeurt als ze er over begint.
In dat geval zou ik er zelf op een gegeven moment dus echt klaar mee zijn en het heft in eigen handen nemen.
Wat hier ook al een keer werd geopperd: lekker een week vakantie boeken van de gezamenlijke rekening en je ziet maar hoe je het thuis verder oplost met het huishouden en de kids. En van te voren natuurlijk een plan klaar hebben om weg te kunnen, dwz:

* Een baan met voldoende inkomen om rond te komen
* Reageren op alle mogelijke woningen die ook maar enigszins voldoen om de komende paar jaar te kunnen wonen (dat kan TO doen, want ze heeft 11 jaar inschrijftijd)
* Opvang regelen voor de kinderen zodat ik zelf zou kunnen werken op die tijden

En als partner dan niet instemt met een voorstel voor relatietherapie, betere afspraken en het nakomen daarvan, dan tabee! Welk voorbeeld geef je je kinderen anders mee dan? Dat het oké is dat je als moeder volledig afhankelijk bent en over je heen laat lopen?
l2l89 schreef:
22-07-2024 11:56
In dat geval zou ik er zelf op een gegeven moment dus echt klaar mee zijn en het heft in eigen handen nemen.
Wat hier ook al een keer werd geopperd: lekker een week vakantie boeken van de gezamenlijke rekening en je ziet maar hoe je het thuis verder oplost met het huishouden en de kids. En van te voren natuurlijk een plan klaar hebben om weg te kunnen, dwz:

* Een baan met voldoende inkomen om rond te komen
* Reageren op alle mogelijke woningen die ook maar enigszins voldoen om de komende paar jaar te kunnen wonen (dat kan TO doen, want ze heeft 11 jaar inschrijftijd)
* Opvang regelen voor de kinderen zodat ik zelf zou kunnen werken op die tijden

En als partner dan niet instemt met een voorstel voor relatietherapie, betere afspraken en het nakomen daarvan, dan tabee! Welk voorbeeld geef je je kinderen anders mee dan? Dat het oké is dat je als moeder volledig afhankelijk bent en over je heen laat lopen?
Precies.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klassiek man-vrouw patroon, zij zeurt en hij trekt zich terug.

De meeste relaties stranden op dit probleem denk ik, twee onvolwassen hulpeloze mensen die niet snappen wat hun patronen zijn en niet bij machte om iets te veranderen.
Maar ze zeurt niet, ze heeft valide punten.
Alle reacties Link kopieren Quote
bijtie schreef:
22-07-2024 12:02
Klassiek man-vrouw patroon, zij zeurt en hij trekt zich terug.

De meeste relaties stranden op dit probleem denk ik, twee onvolwassen hulpeloze mensen die niet snappen wat hun patronen zijn en niet bij machte om iets te veranderen.
Dit inderdaad, waarbij ze waarschijnlijk ook gewoon een bepaald rollenpatroon van hun ouders hebben meegekregen.

Allebei lijken ze zich ongehoord te voelen in de relatie, de man vlucht in het werk, de vrouw in haar ongenoegen. Als ze dit kunnen doorbreken, kan het goed komen. Beiden zullen hun gedrag moeten veranderen. Gezien TO hier schrijft is dat dus ook mij advies aan haar, verander je eigen gedrag.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
22-07-2024 12:22
Maar ze zeurt niet, ze heeft valide punten.
Absoluut.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoiets slijt er natuurlijk ook een beetje in. Man zal niet vanaf dag 1 een botte hork zijn geweest… het lastige van deze dynamiek is dat je nu echt vanuit het niets op je strepen moet gaan staan. Dus ik zou er goed over nadenken wat je nú wil en hoe je dat wil aanvliegen. Wil je relatietherapie? Bedenk dan wat jouw voorwaarden zijn en wat je doet als hij daar niet in mee wil gaan. Vind je het einde relatie als hij niet mee gaat in therapie? Als je dat zegt moet je namelijk wel doorzetten. Dus zegt hij nee, dan ben jij weg. Man neemt je namelijk niet echt serieus op het moment. Dus zorg dat je weg kan. Dat werken overdag zou ik als eerste regelen denk ik. En dat is dus geen vraag, maar een mededeling. “Schat ik wil overdag gaan werken. Hoe gaan we dat regelen?” En geen nee accepteren. Bereid het vast voor; sxhrijf in voor opvang. Vraag op je werk wat mogelijk is etc. Succes!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven