Relaties
alle pijlers
Lastige relatie, wat te doen?
maandag 22 juli 2024 om 12:59
Ik vind TO net zo veel verantwoordelijkheid dragen voor de situatie als haar vriend. Zij ging er ook mee akkoord door te stoppen met werken maar nog wel financieel bij te moeten dragen. Dat verzin je toch niet? Nu houdt ze zelfs al anderhalf jaar een insane werk- en leefschema erop na om niet in te teren op eigen tegoeden. Ik begrijp echt beiden niet. Hem niet omdat je zo niet omgaat met mensen en al helemaal niet met je partner en TO niet dat ze hier al jaren mee akkoord gaat. Die relatietherapie is zó hard nodig hier.Lucifee2024 schreef: ↑22-07-2024 11:29Ik zie best vaak gebeuren, nog steeds helaas.
Bepaalde type partners die wel verwachten dat hun partner thuis blijft of minder werkt 'voor de kinderen' en verwacht dat ze verder alles doet in huis en met de kinderen.
Maar niet als volledig partner of gezinslid gezien wordt zoals TO en haar beknibbelt dan op het eerlijk verdelen van geld en taken en toekomstvoorzieningen.
maandag 22 juli 2024 om 13:00
Valide punten, zeker. Zeuren is het alleen ook. Immers heeft TO duidelijk met een dood paard te maken en dan moet je dus handelen. Handel je niet, dan wordt het zeuren. En handelen kan je zo breed maken als je het zelf wil. Dat hoeft niet direct te zijn dat je dan dus de relatie verbreekt. Kan ook zijn dat je eerst aan jezelf gaat werken om jezelf (daad)krachtiger te maken. Maar aan een dood paard blijven trekken of tegen de muur blijven praten, dat helpt niet.
maandag 22 juli 2024 om 13:06
Pioen00 schreef: ↑22-07-2024 12:59Ik vind TO net zo veel verantwoordelijkheid dragen voor de situatie als haar vriend. Zij ging er ook mee akkoord door te stoppen met werken maar nog wel financieel bij te moeten dragen. Dat verzin je toch niet? Nu houdt ze zelfs al anderhalf jaar een insane werk- en leefschema erop na om niet in te teren op eigen tegoeden. Ik begrijp echt beiden niet. Hem niet omdat je zo niet omgaat met mensen en al helemaal niet met je partner en TO niet dat ze hier al jaren mee akkoord gaat. Die relatietherapie is zó hard nodig hier.
Klopt. Ze vullen elkaar enorm aan op dat vlak en dat heeft deze ongezonde dynamiek als gevolg (en een nieuwe generatie in de maak om dit ongezonde patroon door te zetten). TO lijkt op het punt te staan daar echt iets aan te willen veranderen, hopelijk lukt het TO om door te zetten.
maandag 22 juli 2024 om 19:18
Pioen00 schreef: ↑22-07-2024 12:59Ik vind TO net zo veel verantwoordelijkheid dragen voor de situatie als haar vriend. Zij ging er ook mee akkoord door te stoppen met werken maar nog wel financieel bij te moeten dragen. Dat verzin je toch niet? Nu houdt ze zelfs al anderhalf jaar een insane werk- en leefschema erop na om niet in te teren op eigen tegoeden. Ik begrijp echt beiden niet. Hem niet omdat je zo niet omgaat met mensen en al helemaal niet met je partner en TO niet dat ze hier al jaren mee akkoord gaat. Die relatietherapie is zó hard nodig hier.
Ik ben niet gestopt met werken, ik werkte al niet door een bedrijfsongeval.
maandag 22 juli 2024 om 20:09
Heb je dan geen WIA en aanvulling etc?Augustusbaby2019 schreef: ↑22-07-2024 19:18Ik ben niet gestopt met werken, ik werkte al niet door een bedrijfsongeval.
maandag 22 juli 2024 om 20:13
Wel gehad maar na 2 jaar liep dat af, geen recht op toeslagen wegens gezamenlijk inkomen wat te hoog ligt.
En in die tijd hebben we dus samen besloten dat ik thuis zou blijven tot de kindjes naar school zouden gaan; ook na de ziektewet uitkering.
Maar toch wilde ik gaan werken na de geboorte van ons jongste kindje.
En ik heb het wel echt naar mijn zin op mijn werk, vind het leuk en fijn om even met iets anders bezig te zijn en onder de mensen te zijn!
maandag 22 juli 2024 om 20:19
Het komt op hetzelfde neer als stoppen met werken in dit geval. De vraag blijft waarom je dat samen besluit met zulke onredelijke voorwaarden.Augustusbaby2019 schreef: ↑22-07-2024 20:13Wel gehad maar na 2 jaar liep dat af, geen recht op toeslagen wegens gezamenlijk inkomen wat te hoog ligt.
En in die tijd hebben we dus samen besloten dat ik thuis zou blijven tot de kindjes naar school zouden gaan; ook na de ziektewet uitkering.
Maar toch wilde ik gaan werken na de geboorte van ons jongste kindje.
En ik heb het wel echt naar mijn zin op mijn werk, vind het leuk en fijn om even met iets anders bezig te zijn en onder de mensen te zijn!
dinsdag 23 juli 2024 om 08:07
Ja dat ga ik zeker doen, van 1 avond kan ik niet af maar als ik de rest al overdag kan werken is dat al een begin. En inderdaad alvast inschrijven voor kdv en bso.Bbubbels schreef: ↑22-07-2024 12:51Zoiets slijt er natuurlijk ook een beetje in. Man zal niet vanaf dag 1 een botte hork zijn geweest… het lastige van deze dynamiek is dat je nu echt vanuit het niets op je strepen moet gaan staan. Dus ik zou er goed over nadenken wat je nú wil en hoe je dat wil aanvliegen. Wil je relatietherapie? Bedenk dan wat jouw voorwaarden zijn en wat je doet als hij daar niet in mee wil gaan. Vind je het einde relatie als hij niet mee gaat in therapie? Als je dat zegt moet je namelijk wel doorzetten. Dus zegt hij nee, dan ben jij weg. Man neemt je namelijk niet echt serieus op het moment. Dus zorg dat je weg kan. Dat werken overdag zou ik als eerste regelen denk ik. En dat is dus geen vraag, maar een mededeling. “Schat ik wil overdag gaan werken. Hoe gaan we dat regelen?” En geen nee accepteren. Bereid het vast voor; sxhrijf in voor opvang. Vraag op je werk wat mogelijk is etc. Succes!
dinsdag 23 juli 2024 om 10:12
Augustusbaby2019 schreef: ↑23-07-2024 08:07Ja dat ga ik zeker doen, van 1 avond kan ik niet af maar als ik de rest al overdag kan werken is dat al een begin. En inderdaad alvast inschrijven voor kdv en bso.
dinsdag 23 juli 2024 om 11:06
Augustusbaby2019 schreef: ↑23-07-2024 08:07Ja dat ga ik zeker doen, van 1 avond kan ik niet af maar als ik de rest al overdag kan werken is dat al een begin. En inderdaad alvast inschrijven voor kdv en bso.
Heel verstandig! Ga deze week nog werk maken van kdv en bso, dan gaat de wachttijd alvast in. En voor die avond waar je niet vanaf kunt (is dat echt zo trouwens, zou je daar ook op termijn niet vanaf kunnen?): regel op die dag ook gewoon kdv zodat je niet die dag de hele dag aan staat.
Op welke termijn denk je de avonden niet meer te werken? Wat ga je tot die tijd veranderen? Want zowel vroeg op voor de kinderen, je ene kind overdag thuis en je andere halen en brengen en al het huishouden én het koken én werken in de avond... is niet okee als er gewoon nog een partner is hè?
dinsdag 23 juli 2024 om 11:27
Daarom zou ik kiezen voor opvang op de dag na de avond werken. Kan ze iig bijslapen.S-Groot schreef: ↑23-07-2024 11:06Heel verstandig! Ga deze week nog werk maken van kdv en bso, dan gaat de wachttijd alvast in. En voor die avond waar je niet vanaf kunt (is dat echt zo trouwens, zou je daar ook op termijn niet vanaf kunnen?): regel op die dag ook gewoon kdv zodat je niet die dag de hele dag aan staat.
Op welke termijn denk je de avonden niet meer te werken? Wat ga je tot die tijd veranderen? Want zowel vroeg op voor de kinderen, je ene kind overdag thuis en je andere halen en brengen en al het huishouden én het koken én werken in de avond... is niet okee als er gewoon nog een partner is hè?
dinsdag 23 juli 2024 om 11:51
TO wat een moeilijke situatie en wat straalt er veel ongeluk uit jouw berichten.
Het valt me op dat het wel heel veel gaat over het geld, de praktische zaken, de irritaties enzovoorts.
Maar wat is nu precies de kern?
Is het zo dat jullie relatie een goede basis had en dat dit nu ontspoort is door gebrek aan communicatie en de druk van het leven met kleine kinderen? Dan is het keihard nodig om samen met een relatietherapeut te proberen de communicatie weer op de rails te krijgen. Pas daarna kun je samen weer bouwen aan een gezonde relatie.
Of is het zo dat jullie allebei eigenlijk echt uitgekeken zijn op elkaar? Ik vrees daar een beetje voor als ik het zo allemaal lees. Er spreekt nergens liefde of affectie uit. Alleen die fase dat jullie besloten een kind te willen nemen lijkt iets van verbinding te hebben gegeven. Op dit moment lijkt dat leven een eeuwigheid geleden.
Waarom gaan jullie trouwen? Uit liefde? Waar uit die liefde zich dan in? Of is het misschien dat er vastgehouden wordt aan een plaatje van 'zo moet het zijn'. En al helemaal nu jullie samen kinderen hebben. Dat het als falen voelt als het kaartenhuis in elkaar dondert.
Verstandshuwelijken kunnen bestaan, alleen denk ik niet dat erg gezond zijn in het geval dat er zoveel ongeluk en irritatie is. Het zou misschien werken als er berusting is van beide kanten, en dat er als team toch 'liefdevol' wordt gewerkt aan het grootbrengen van de kinderen zonder dat er onderlinge liefde is.
In jullie geval lijkt dit niet mogelijk. Wat gaat dit voor de kinderen voor voorbeeld zijn? Een gezin waar constant irritaties zijn. Waar in ieder geval moeder ongelukkig is en vader vlucht in het werk?
Het valt me op dat het wel heel veel gaat over het geld, de praktische zaken, de irritaties enzovoorts.
Maar wat is nu precies de kern?
Is het zo dat jullie relatie een goede basis had en dat dit nu ontspoort is door gebrek aan communicatie en de druk van het leven met kleine kinderen? Dan is het keihard nodig om samen met een relatietherapeut te proberen de communicatie weer op de rails te krijgen. Pas daarna kun je samen weer bouwen aan een gezonde relatie.
Of is het zo dat jullie allebei eigenlijk echt uitgekeken zijn op elkaar? Ik vrees daar een beetje voor als ik het zo allemaal lees. Er spreekt nergens liefde of affectie uit. Alleen die fase dat jullie besloten een kind te willen nemen lijkt iets van verbinding te hebben gegeven. Op dit moment lijkt dat leven een eeuwigheid geleden.
Waarom gaan jullie trouwen? Uit liefde? Waar uit die liefde zich dan in? Of is het misschien dat er vastgehouden wordt aan een plaatje van 'zo moet het zijn'. En al helemaal nu jullie samen kinderen hebben. Dat het als falen voelt als het kaartenhuis in elkaar dondert.
Verstandshuwelijken kunnen bestaan, alleen denk ik niet dat erg gezond zijn in het geval dat er zoveel ongeluk en irritatie is. Het zou misschien werken als er berusting is van beide kanten, en dat er als team toch 'liefdevol' wordt gewerkt aan het grootbrengen van de kinderen zonder dat er onderlinge liefde is.
In jullie geval lijkt dit niet mogelijk. Wat gaat dit voor de kinderen voor voorbeeld zijn? Een gezin waar constant irritaties zijn. Waar in ieder geval moeder ongelukkig is en vader vlucht in het werk?
vrijdag 26 juli 2024 om 15:15
VanTrooi schreef: ↑23-07-2024 11:51TO wat een moeilijke situatie en wat straalt er veel ongeluk uit jouw berichten.
Het valt me op dat het wel heel veel gaat over het geld, de praktische zaken, de irritaties enzovoorts.
Maar wat is nu precies de kern?
Dat vind ik lastig te zeggen, ik denk toch wel een mix van alles waarbij communicatie en affectie wel de hoofdrol speelt.
Is het zo dat jullie relatie een goede basis had en dat dit nu ontspoort is door gebrek aan communicatie en de druk van het leven met kleine kinderen? Dan is het keihard nodig om samen met een relatietherapeut te proberen de communicatie weer op de rails te krijgen. Pas daarna kun je samen weer bouwen aan een gezonde relatie.
Om heel eerlijk te zijn is er nooit echt een goede basis geweest. Zijn communicatie is nooit echt geweldig geweest maar ik kon wel gewoon zeggen als ik het ergens niet mee eens was bijvoorbeeld. Dan gaf hij wel een reactie, vaak niet de juiste maar beter als niks!
Of is het zo dat jullie allebei eigenlijk echt uitgekeken zijn op elkaar? Ik vrees daar een beetje voor als ik het zo allemaal lees. Er spreekt nergens liefde of affectie uit. Alleen die fase dat jullie besloten een kind te willen nemen lijkt iets van verbinding te hebben gegeven. Op dit moment lijkt dat leven een eeuwigheid geleden.
Op dit moment ben ik wel een beetje uitgekeken op heb maar ik zou echt zo graag willen dat ik dat om kon buigen dus hoop met de juiste hulp dat ik weer die leuke jongen ga zien waar ik op gevallen ben. Op dit moment is echt alles teveel wat hij zegt of doet, ik irriteer me dood en ik ben die dreig reacties echt spuug zat.
Waarom gaan jullie trouwen? Uit liefde? Waar uit die liefde zich dan in? Of is het misschien dat er vastgehouden wordt aan een plaatje van 'zo moet het zijn'. En al helemaal nu jullie samen kinderen hebben. Dat het als falen voelt als het kaartenhuis in elkaar dondert.
Verstandshuwelijken kunnen bestaan, alleen denk ik niet dat erg gezond zijn in het geval dat er zoveel ongeluk en irritatie is. Het zou misschien werken als er berusting is van beide kanten, en dat er als team toch 'liefdevol' wordt gewerkt aan het grootbrengen van de kinderen zonder dat er onderlinge liefde is.
In jullie geval lijkt dit niet mogelijk. Wat gaat dit voor de kinderen voor voorbeeld zijn? Een gezin waar constant irritaties zijn. Waar in ieder geval moeder ongelukkig is en vader vlucht in het werk?
vrijdag 26 juli 2024 om 15:24
Lieve allemaal!!
Even een update vanuit mij omdat ik het zo fijn vind dat ik mijn verhaal kwijt ben en door sommige van jullie tips heb gekregen waar ik ook echt iets mee kan of al gedaan heb!
Ten eerste wil ik 2 avonddiensten om gaan zetten in dagdiensten. BSO is al aangemeld en maandag staat de eerste rondleiding gepland bij een KDV. Ook heb ik nog een rondleiding aangevraagd bij een andere. Ik hoop dat er geen lange wachtlijsten zijn zodat ik snel deze verandering door kan zetten!
KDV is zowel goed voor mij zodat ik gewoon ‘s avonds genoeg slaap heb en voor mijn zoontje die daar ook echt wel aan toe is merk ik!
Ik heb dit ook medegedeeld met mijn partner en een keer niet overlegd.
Daarnaast ben ik deze week het gesprek aan gegaan met hem. Heb ik alles op tafel gegooid wat mij dwars zat, waar ik tegen aan loop en ook toegegeven dat ik ook niet altijd alles goed doe.
Hij had zoals altijd weinig woorden maar hij luisterde wel!
Ik heb aangegeven dat ik zijn dreigementen zoals zoek maar een ander huis etc echt spuugzat ben. Ik wil dat er iets gaan veranderen want anders blijf ik niet in deze relatie. Ik wil er alles aan doen om er samen uit te komen dus heb relatie therapie voorgesteld. Hij gaf geen nee maar de eerste vraag was wel is dat onder werktijd? Het gesprek heeft zo’n 2,5! uur geduurd en ik geef hem even de tijd om dit te laten bezinken en begin er over een tijdje weer over. Er zijn al wel wat dingetjes weer voor gevallen, geen dreigementen maar wel reacties die anders kunnen.
Ik heb voor de zekerheid gereageerd op een huis, daar sta ik 11de van de 600. Geen idee wat ik hier trouwens mee moet mocht ik nu een uitnodiging krijgen dat ik mag komen kijken.
Ergens voelt dit als vreemdgaan ofzo omdat er nog helemaal geen punt achter de relatie staat. Maar op het moment van reageren was ik er zo klaar mee. Nu nog, maar we zijn nog maar een paar dagen verder dus ik kan er nu nog geen oordeel over vellen hoe de toekomst zou verlopen.
M’n emoties gaan van links naar rechts, ik ben wel opgelucht qua stappen die ik tot nu toe al gezet heb maar toch zit ik nog steeds in zak en as.
Even een update vanuit mij omdat ik het zo fijn vind dat ik mijn verhaal kwijt ben en door sommige van jullie tips heb gekregen waar ik ook echt iets mee kan of al gedaan heb!
Ten eerste wil ik 2 avonddiensten om gaan zetten in dagdiensten. BSO is al aangemeld en maandag staat de eerste rondleiding gepland bij een KDV. Ook heb ik nog een rondleiding aangevraagd bij een andere. Ik hoop dat er geen lange wachtlijsten zijn zodat ik snel deze verandering door kan zetten!
KDV is zowel goed voor mij zodat ik gewoon ‘s avonds genoeg slaap heb en voor mijn zoontje die daar ook echt wel aan toe is merk ik!
Ik heb dit ook medegedeeld met mijn partner en een keer niet overlegd.
Daarnaast ben ik deze week het gesprek aan gegaan met hem. Heb ik alles op tafel gegooid wat mij dwars zat, waar ik tegen aan loop en ook toegegeven dat ik ook niet altijd alles goed doe.
Hij had zoals altijd weinig woorden maar hij luisterde wel!
Ik heb aangegeven dat ik zijn dreigementen zoals zoek maar een ander huis etc echt spuugzat ben. Ik wil dat er iets gaan veranderen want anders blijf ik niet in deze relatie. Ik wil er alles aan doen om er samen uit te komen dus heb relatie therapie voorgesteld. Hij gaf geen nee maar de eerste vraag was wel is dat onder werktijd? Het gesprek heeft zo’n 2,5! uur geduurd en ik geef hem even de tijd om dit te laten bezinken en begin er over een tijdje weer over. Er zijn al wel wat dingetjes weer voor gevallen, geen dreigementen maar wel reacties die anders kunnen.
Ik heb voor de zekerheid gereageerd op een huis, daar sta ik 11de van de 600. Geen idee wat ik hier trouwens mee moet mocht ik nu een uitnodiging krijgen dat ik mag komen kijken.
Ergens voelt dit als vreemdgaan ofzo omdat er nog helemaal geen punt achter de relatie staat. Maar op het moment van reageren was ik er zo klaar mee. Nu nog, maar we zijn nog maar een paar dagen verder dus ik kan er nu nog geen oordeel over vellen hoe de toekomst zou verlopen.
M’n emoties gaan van links naar rechts, ik ben wel opgelucht qua stappen die ik tot nu toe al gezet heb maar toch zit ik nog steeds in zak en as.
vrijdag 26 juli 2024 om 20:16
Je voelt je alsof je nog in zak en as zit, maar je mag toch wel behoorlijk trots zijn op jezelf.
- Je hebt een aantal zaken beter geregeld voor jezelf
- Je bent het gesprek aangegaan en hebt daarin duidelijk je grenzen aangegeven
- Je hebt relatietherapie voorgesteld
Dat is heel dapper en voortvarend, de eerste stappen in het doorbreken van de patronen die jou ongelukkig maken.
You go, girl.
- Je hebt een aantal zaken beter geregeld voor jezelf
- Je bent het gesprek aangegaan en hebt daarin duidelijk je grenzen aangegeven
- Je hebt relatietherapie voorgesteld
Dat is heel dapper en voortvarend, de eerste stappen in het doorbreken van de patronen die jou ongelukkig maken.
You go, girl.
vrijdag 26 juli 2024 om 20:18
Ik sluit me hierbij aan.LaFlamande schreef: ↑26-07-2024 20:16Je voelt je alsof je nog in zak en as zit, maar je mag toch wel behoorlijk trots zijn op jezelf.
- Je hebt een aantal zaken beter geregeld voor jezelf
- Je bent het gesprek aangegaan en hebt daarin duidelijk je grenzen aangegeven
- Je hebt relatietherapie voorgesteld
Dat is heel dapper en voortvarend, de eerste stappen in het doorbreken van de patronen die jou ongelukkig maken.
You go, girl.
vrijdag 26 juli 2024 om 21:01
Je mag zeker trots op jezelf zijn! Wb het huis, begrijp ik je gevoel. Ik denk omdat jij dan op dat moment de keuze maakt om 'visuele' stappen te zetten. Ik zou dat gewoon vermelden en kijken wat zijn reactie is. Wie weet verandert hij dan positief en wil hij jullie relatie redden. Zo niet dan weet je ook genoeg.
vrijdag 26 juli 2024 om 21:58
Wauw, wat een goede stappen heb je gezet! En wat goed dat je het gesprek bent aangegaan! Maar waar ik wel benieuwd naar ben is naar zijn reactie. Was hij dan helemaal niet geschrokken van wat je allemaal op tafel gooide? Of is het een hele stoïcijnse man? En merk je wel dat hij er iets aan wil veranderen?
Je weet nooit hoe dat gaat met dat huis. Ik was de 10e bij mijn huidige woning, en toch gekregen. Dus wie weet!
Je weet nooit hoe dat gaat met dat huis. Ik was de 10e bij mijn huidige woning, en toch gekregen. Dus wie weet!
zaterdag 27 juli 2024 om 09:12
Dankjewel dames voor de lieve woorden!Olliebollie3 schreef: ↑26-07-2024 21:58Wauw, wat een goede stappen heb je gezet! En wat goed dat je het gesprek bent aangegaan! Maar waar ik wel benieuwd naar ben is naar zijn reactie. Was hij dan helemaal niet geschrokken van wat je allemaal op tafel gooide? Of is het een hele stoïcijnse man? En merk je wel dat hij er iets aan wil veranderen?
Je weet nooit hoe dat gaat met dat huis. Ik was de 10e bij mijn huidige woning, en toch gekregen. Dus wie weet!
Ja, hij is een hele stoïcijnse man maar aan zijn houding zag ik dat hij wel luisterde en normaal is dit ook niet. Dan is hij heel ongeïnteresseerd. Hij heeft wel wat reacties gegeven maar kon nou niet echt zeggen dat hij er heel erg van schrok. Hij wilde er wel iets aan doen maar wist niet wat. Vervolgens valt hij de volgende dag weer in z’n oude normale patroon
ik denk dat relatietherapie in ons geval het beste is en het laatste ding om te proberen want vanuit hem komt er niks en hij weet denk ik ook niet hoe hij dit moet aanpakken. Maar moet wel snel gebeuren denk ik, begin er over een paar dagen nog een keer over.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:33
Augustusbaby2019 schreef: ↑27-07-2024 09:12Dankjewel dames voor de lieve woorden!
Ja, hij is een hele stoïcijnse man maar aan zijn houding zag ik dat hij wel luisterde en normaal is dit ook niet. Dan is hij heel ongeïnteresseerd. Hij heeft wel wat reacties gegeven maar kon nou niet echt zeggen dat hij er heel erg van schrok. Hij wilde er wel iets aan doen maar wist niet wat. Vervolgens valt hij de volgende dag weer in z’n oude normale patroon
Goed dat je doorzet! Kijk, er kan van alles onder zitten bij jouw vriend dat hij niet goed kan communiceren en/of niet goed met zijn gevoel om kan gaan, maar als hij daar niks aan doet (of dat nou kunnen of willen is maakt niet uit) dan blijft de situatie zoals hij is. En dat is niet meer acceptabel voor jou, dus heel goed dat je het er niet bij laat zitten.
zondag 11 augustus 2024 om 21:41
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
