Relaties
alle pijlers
LAT relatie en toekomstperspectief
dinsdag 24 januari 2023 om 18:32
Ik probeer het vrij kort te houden;
LAT relatie met kinderen die nu 3 jaar duurt zonder veel obstakels. Er is veel liefde en wederzijds respect, gedeelde interesses en we kunnen overal over praten.
Onze kinderen kunnen goed met elkaar overweg en we ondernemen vaak dingen met zijn allen. Opa’s en oma’s, ouders, broers en zussen zijn met elkaar bekend en kunnen goed met elkaar overweg.
Omdat mijn vriend 2 jonge kinderen heeft die hij eens per 14 dagen ziet, is samenwonen geen optie. Hij wil graag in de buurt van zijn kinderen blijven wonen met het oog op de toekomst en zij zelf op hun fietsje naar hem toe kunnen komen op wat meer structurele basis.
Dat siert hem als vader enorm en ik begrijp dat ook heel goed. Ik zou het op termijn ook niet erg vinden om zijn kant -ongeveer 120 km- op te schuiven om dat te kunnen realiseren. Ook mijn kinderen zouden dat best leuk vinden en de stad waar hij woont is ook interessant om te studeren bijv.
Nu heeft mijn vriend door omstandigheden, een tijdelijk project, het afgelopen half jaar bij mij in gewoond en reisde hij om het weekend naar zijn huis om tijd met zijn kinderen door te brengen. Wat natuurlijk heel fijn is voor hem en zijn kinderen en voor mij en mijn kinderen ook weer even mogelijkheid tot eigen tijd biedt.
Echter is het zo gezellig en vanzelfsprekend geworden dat ik een beetje vastloop.
Samenwonen zit er de komende 5 of 6 jaar niet in. We willen allebei niet echt opschuiven zolang de kinderen jong zijn.
Het ligt volledig bij mij, maar ik wil (denk ik) liever samenwonen dan hij. Of hij kijkt er nuchter naar, dat kan ook. De tijd die ik nog moet wachten voordat we een volgende stap kunnen nemen ligt nog zover weg. Voor mijn gevoel.
Daarnaast kamp ik met een lichte verlatingsangst die ik wel realistisch kan bekijken, maar soms wel sterk voel. Als hij dan een dag of week langer wegblijft, ga ik daar allemaal negatieve gedachten aan hangen; zie je wel, iedereen gaat weg, je hebt iets verkeerd gedaan, er is geen toekomstperspectief, we gaan nooit samen oud worden.
Vrij dramatisch, maar wel van invloed op mijn relatie die heel waardevol is.
Ik vraag mij af hoe ik mijn toekomstbeeld een beetje kan bijstellen en overweeg om het tijdelijke/af en aan samenwonen te beëindigen omdat dat voor mijn gevoel meer duidelijkheid verschaft; wat ik wil zit er niet in en kan ik ook niet zo voelen doordat we het tijdelijk doen.
Hebben jullie tips?
LAT relatie met kinderen die nu 3 jaar duurt zonder veel obstakels. Er is veel liefde en wederzijds respect, gedeelde interesses en we kunnen overal over praten.
Onze kinderen kunnen goed met elkaar overweg en we ondernemen vaak dingen met zijn allen. Opa’s en oma’s, ouders, broers en zussen zijn met elkaar bekend en kunnen goed met elkaar overweg.
Omdat mijn vriend 2 jonge kinderen heeft die hij eens per 14 dagen ziet, is samenwonen geen optie. Hij wil graag in de buurt van zijn kinderen blijven wonen met het oog op de toekomst en zij zelf op hun fietsje naar hem toe kunnen komen op wat meer structurele basis.
Dat siert hem als vader enorm en ik begrijp dat ook heel goed. Ik zou het op termijn ook niet erg vinden om zijn kant -ongeveer 120 km- op te schuiven om dat te kunnen realiseren. Ook mijn kinderen zouden dat best leuk vinden en de stad waar hij woont is ook interessant om te studeren bijv.
Nu heeft mijn vriend door omstandigheden, een tijdelijk project, het afgelopen half jaar bij mij in gewoond en reisde hij om het weekend naar zijn huis om tijd met zijn kinderen door te brengen. Wat natuurlijk heel fijn is voor hem en zijn kinderen en voor mij en mijn kinderen ook weer even mogelijkheid tot eigen tijd biedt.
Echter is het zo gezellig en vanzelfsprekend geworden dat ik een beetje vastloop.
Samenwonen zit er de komende 5 of 6 jaar niet in. We willen allebei niet echt opschuiven zolang de kinderen jong zijn.
Het ligt volledig bij mij, maar ik wil (denk ik) liever samenwonen dan hij. Of hij kijkt er nuchter naar, dat kan ook. De tijd die ik nog moet wachten voordat we een volgende stap kunnen nemen ligt nog zover weg. Voor mijn gevoel.
Daarnaast kamp ik met een lichte verlatingsangst die ik wel realistisch kan bekijken, maar soms wel sterk voel. Als hij dan een dag of week langer wegblijft, ga ik daar allemaal negatieve gedachten aan hangen; zie je wel, iedereen gaat weg, je hebt iets verkeerd gedaan, er is geen toekomstperspectief, we gaan nooit samen oud worden.
Vrij dramatisch, maar wel van invloed op mijn relatie die heel waardevol is.
Ik vraag mij af hoe ik mijn toekomstbeeld een beetje kan bijstellen en overweeg om het tijdelijke/af en aan samenwonen te beëindigen omdat dat voor mijn gevoel meer duidelijkheid verschaft; wat ik wil zit er niet in en kan ik ook niet zo voelen doordat we het tijdelijk doen.
Hebben jullie tips?
woensdag 25 januari 2023 om 09:13
Makkelijker gezegd dan gedaan maar leg je er gewoon bij neer dat het nu gewoon even blijft zoals t is. En op momenten dat je angst krijgt dat je relatie niet goed gaat, spreek het uit, deel je gevoel.
Ik heb een LAT relatie van bijna 7 jaar nu, zonder kinderen. Wij konden in het begin van onze relatie niet samenwonen door verschillende oorzaken en dat vond ik met name heel lastig. Het hielp mij heel erg door tegen mezelf te zeggen dat het nou eenmaal zo is. Niet te lang over doordenken. Inmiddels zijn de oorzaken weg en kunnen we samenwonen maar hebben we beide geen haast omdat we een heel fijn leven hebben zoals het gaat.
Belangrijk voor mensen met een LAT is om heel open te communiceren over hoe het met je gaat en hoe je je voelt zodat je beide op de hoogte bent van elkaar. Dus als je last krijgt van “oh zie je, iedereen verlaat je” als hij wat stiller is dan weet je dat het niet kloppende gedachtes zijn want jouw partner is met hele andere dingen bezig dan jou verlaten.
Ik heb een LAT relatie van bijna 7 jaar nu, zonder kinderen. Wij konden in het begin van onze relatie niet samenwonen door verschillende oorzaken en dat vond ik met name heel lastig. Het hielp mij heel erg door tegen mezelf te zeggen dat het nou eenmaal zo is. Niet te lang over doordenken. Inmiddels zijn de oorzaken weg en kunnen we samenwonen maar hebben we beide geen haast omdat we een heel fijn leven hebben zoals het gaat.
Belangrijk voor mensen met een LAT is om heel open te communiceren over hoe het met je gaat en hoe je je voelt zodat je beide op de hoogte bent van elkaar. Dus als je last krijgt van “oh zie je, iedereen verlaat je” als hij wat stiller is dan weet je dat het niet kloppende gedachtes zijn want jouw partner is met hele andere dingen bezig dan jou verlaten.
woensdag 25 januari 2023 om 09:22
Dank je wel, Foux.
Ik vind dat heel lastig. Met name het vooruitzicht dat er pas sprake kan zijn van een gezamenlijke toekomst als ik 50 ben maakt mij verdrietig. Het voelt alsof ik jaren moet wachten op zijn voorwaarden. En dan nog weet je het niet, zit je straks samen met een groot huis en 3 pubers. (mijn oudste is over 6 tot 8 jaar <- de termijn waar hij het over heeft al 22)
Niemand heeft een glazen bol, maar wie zegt dat waar nu op gewacht wordt/de voorwaarden voor samenzijn ook daadwerkelijk zo gaan zijn?
Ik vind dat heel lastig. Met name het vooruitzicht dat er pas sprake kan zijn van een gezamenlijke toekomst als ik 50 ben maakt mij verdrietig. Het voelt alsof ik jaren moet wachten op zijn voorwaarden. En dan nog weet je het niet, zit je straks samen met een groot huis en 3 pubers. (mijn oudste is over 6 tot 8 jaar <- de termijn waar hij het over heeft al 22)
Niemand heeft een glazen bol, maar wie zegt dat waar nu op gewacht wordt/de voorwaarden voor samenzijn ook daadwerkelijk zo gaan zijn?
woensdag 25 januari 2023 om 09:29
Dat je niet samenwoont wil niet zeggen dat je nu geen gezamenlijke toekomst hebt toch?
Je hebt nu ook een leven samen alleen niet onder 1 dak.
Ik denk dat daar echt wel winst valt te halen voor je. En als het echt zo voelt voor jou dat het vooral zijn voorwaarden zijn dan moet je daarover praten met hem, tot een compromis komen waar jullie beide een goed gevoel bij hebben.
LAT staat voor living apart together, samenleven maar niet bij elkaar. Dat houdt, heb ik gemerkt, vooral in dat je veel moet delen over hoe je je voelt, zeker als je merkt dat je vastloopt.
Je hebt nu ook een leven samen alleen niet onder 1 dak.
Ik denk dat daar echt wel winst valt te halen voor je. En als het echt zo voelt voor jou dat het vooral zijn voorwaarden zijn dan moet je daarover praten met hem, tot een compromis komen waar jullie beide een goed gevoel bij hebben.
LAT staat voor living apart together, samenleven maar niet bij elkaar. Dat houdt, heb ik gemerkt, vooral in dat je veel moet delen over hoe je je voelt, zeker als je merkt dat je vastloopt.
woensdag 25 januari 2023 om 09:31
Daar kun je niet zeker van zijn, omdat er altijd veranderingen kunnen zijn. Een partner buiten jouw woonomgeving vraagt altijd aanpassing van een van de twee. Dat kan best pittig zijn. Het scenario wat je nu voor ogen hebt kun je beter loslaten, want je weet niet of je kinderen tegen die tijd nog positief staan tegenover een verhuizing zo ver weg.
Wat ik zelf in mijn lat-relatie doe is niet te ver vooruit kijken. Zolang we het fijn hebben met elkaar is het goed.
.
woensdag 25 januari 2023 om 09:35
Rationeel begrijp ik dat, gevoelsmatig mis ik het fijne samenzijn onder 1 dak, met ons leuke gezin.
Door het wel af en aan (periodes van een half jaar) bij mij inwonen, wordt het niet makkelijker. Alsof je mag kijken, maar niet hebben.
Ik denk dat ik daar ook een streep onder moet zetten en dat niet moet doen.
woensdag 25 januari 2023 om 09:35
Ja, dat gun ik hem absoluut. Ik begrijp het en heb respect voor zijn keuzes.Lila-Linda schreef: ↑25-01-2023 09:33je vriend heeft dus amper contact met zijn kinderen. Gun hem, dat dat beter wordt, als ze zelfstandig naar hem toe kunnen komen
laat het idee van samenwonen los
woensdag 25 januari 2023 om 09:37
Laatje schreef: ↑25-01-2023 09:31Daar kun je niet zeker van zijn, omdat er altijd veranderingen kunnen zijn. Een partner buiten jouw woonomgeving vraagt altijd aanpassing van een van de twee. Dat kan best pittig zijn. Het scenario wat je nu voor ogen hebt kun je beter loslaten, want je weet niet of je kinderen tegen die tijd nog positief staan tegenover een verhuizing zo ver weg.
Wat ik zelf in mijn lat-relatie doe is niet te ver vooruit kijken. Zolang we het fijn hebben met elkaar is het goed.
Ik vind het naarmate de tijd verstrijkt en de relatie eigenlijk steeds leuker wordt moeilijker om te accepteren dat het niet zo wordt als dat ik graag zou willen.
Ik vind het heel lastig te accepteren. Voor mijzelf, hè? Ik begrijp hem heel goed. Zal die keuzes ook nooit forceren.
Daarmee heb ik het onderwerp en mijn gevoel wel onbespreekbaar gemaakt tussen ons.
woensdag 25 januari 2023 om 09:41
woensdag 25 januari 2023 om 09:41
Om het weekend van vrijdag tot zondag, zo nu en dan op de woensdag.Sjaantje37 schreef: ↑25-01-2023 09:38Hoe vaak zie jij je vriend als jullie allebei in jullie eigen huizen zitten?
Het gaat dus als hij een project bij mijn woonplaats heeft van die frequentie naar elkaar elke dag zien waarbij hij eens in de 14 dagen, 4 dagen naar huis gaat.
woensdag 25 januari 2023 om 09:43
SweetFirefly schreef: ↑25-01-2023 09:41Klinkt mij als een heel gezonde en fijne relatie. En wat goed dat jullie de kinderen op 1 zetten. Er is nu even niet 'meer' uit te halen, desondanks is er wel iets om naar uit te kijken en wat je nu hebt te koesteren.
Dank je wel. Stom dat het soms niet zo voelt.
En dat kinderen op nummer 1 staan is niet meer dan vanzelfsprekend, ik zou niet anders willen.
Ik voel mij gewoon, tja. Eenzaam en onzeker soms.
woensdag 25 januari 2023 om 09:44
misschien hebben jullie het wel zo leuk, omdat je elkaar niet elke dag ziet
laat het idee van samenwonen los.
woensdag 25 januari 2023 om 09:47
We hebben elkaar het laatste half jaar elke dag gezien.Lila-Linda schreef: ↑25-01-2023 09:44misschien hebben jullie het wel zo leuk, omdat je elkaar niet elke dag ziet
laat het idee van samenwonen los.
Want hij woonde tijdelijk hier vanwege werk.Misschien moet ik dat met mijn verwachtingen ook niet doen. Dan maak je iets of wen je aan iets wat er niet gaat zijn.
woensdag 25 januari 2023 om 09:48
Je hebt een half jaar gehad waarbij je alles kon delen, en dat was een fase die voor jullie 'nieuw' was. Als je een beslissing moest nemen kon je even sparren, als je moe was nam je vriend wat taken over, je deelde dagelijkse dingen samen. Ik snap wel dat je je nu soms eenzaam voelt. Je hebt even mogen proeven van 'samenwonen' en dat mis je nu.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
woensdag 25 januari 2023 om 09:49
woensdag 25 januari 2023 om 09:50
Ja, dat dus.SweetFirefly schreef: ↑25-01-2023 09:48Je hebt een half jaar gehad waarbij je alles kon delen, en dat was een fase die voor jullie 'nieuw' was. Als je een beslissing moest nemen kon je even sparren, als je moe was nam je vriend wat taken over, je deelde dagelijkse dingen samen. Ik snap wel dat je je nu soms eenzaam voelt. Je hebt even mogen proeven van 'samenwonen' en dat mis je nu.
Ik voel me zo’n clown nu.
Waarom kost het zoveel moeite om als volwassen vrouw, met een eigen leven dit te accepteren?
woensdag 25 januari 2023 om 09:51
Ik denk dat je echt weer moet wennen aan de overgang van elkaar bijna elke dag zien naar hoe het was voor die tijd. Geeft het wat tijd.
woensdag 25 januari 2023 om 09:52
Jazeker. Gehad en de tools en inzichten ook voor handen. Ik ben mij er heel bewust van, ik heb wel moeite met de toepassing op sommige momenten.
woensdag 25 januari 2023 om 09:53
woensdag 25 januari 2023 om 09:54
Het zakt wel weer, hè?Sjaantje37 schreef: ↑25-01-2023 09:51Ik denk dat je echt weer moet wennen aan de overgang van elkaar bijna elke dag zien naar hoe het was voor die tijd. Geeft het wat tijd.
Ik ben mij ervan bewust dat “afwijzing” of “zie je nou wel, iedereen gaat bij je weg” getriggerd worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
