LAT relatie en toekomstperspectief

Anoniem_67825c2f5de5e dinsdag 24 januari 2023 om 18:32

Ik probeer het vrij kort te houden;

LAT relatie met kinderen die nu 3 jaar duurt zonder veel obstakels. Er is veel liefde en wederzijds respect, gedeelde interesses en we kunnen overal over praten.

Onze kinderen kunnen goed met elkaar overweg en we ondernemen vaak dingen met zijn allen. Opa’s en oma’s, ouders, broers en zussen zijn met elkaar bekend en kunnen goed met elkaar overweg.

Omdat mijn vriend 2 jonge kinderen heeft die hij eens per 14 dagen ziet, is samenwonen geen optie. Hij wil graag in de buurt van zijn kinderen blijven wonen met het oog op de toekomst en zij zelf op hun fietsje naar hem toe kunnen komen op wat meer structurele basis.
Dat siert hem als vader enorm en ik begrijp dat ook heel goed. Ik zou het op termijn ook niet erg vinden om zijn kant -ongeveer 120 km- op te schuiven om dat te kunnen realiseren. Ook mijn kinderen zouden dat best leuk vinden en de stad waar hij woont is ook interessant om te studeren bijv.

Nu heeft mijn vriend door omstandigheden, een tijdelijk project, het afgelopen half jaar bij mij in gewoond en reisde hij om het weekend naar zijn huis om tijd met zijn kinderen door te brengen. Wat natuurlijk heel fijn is voor hem en zijn kinderen en voor mij en mijn kinderen ook weer even mogelijkheid tot eigen tijd biedt.

Echter is het zo gezellig en vanzelfsprekend geworden dat ik een beetje vastloop.
Samenwonen zit er de komende 5 of 6 jaar niet in. We willen allebei niet echt opschuiven zolang de kinderen jong zijn.

Het ligt volledig bij mij, maar ik wil (denk ik) liever samenwonen dan hij. Of hij kijkt er nuchter naar, dat kan ook. De tijd die ik nog moet wachten voordat we een volgende stap kunnen nemen ligt nog zover weg. Voor mijn gevoel.

Daarnaast kamp ik met een lichte verlatingsangst die ik wel realistisch kan bekijken, maar soms wel sterk voel. Als hij dan een dag of week langer wegblijft, ga ik daar allemaal negatieve gedachten aan hangen; zie je wel, iedereen gaat weg, je hebt iets verkeerd gedaan, er is geen toekomstperspectief, we gaan nooit samen oud worden.
Vrij dramatisch, maar wel van invloed op mijn relatie die heel waardevol is.

Ik vraag mij af hoe ik mijn toekomstbeeld een beetje kan bijstellen en overweeg om het tijdelijke/af en aan samenwonen te beëindigen omdat dat voor mijn gevoel meer duidelijkheid verschaft; wat ik wil zit er niet in en kan ik ook niet zo voelen doordat we het tijdelijk doen.

Hebben jullie tips?

Foux woensdag 25 januari 2023 om 09:54

Away schreef: ↑
25-01-2023 09:47
We hebben elkaar het laatste half jaar elke dag gezien. Want hij woonde tijdelijk hier vanwege werk.

Misschien moet ik dat met mijn verwachtingen ook niet doen. Dan maak je iets of wen je aan iets wat er niet gaat zijn.

Maar je weet toch dat samenwonen nu niet gaat, hoezo heb je dan verwachtingen die daar haaks op staan?
Ik zou het als partner juist vreemd vinden als ik eerst wel bij je mag wonen tijdens zo’n project en een volgende keer niet meer. Komt een beetje passief agressief over als ik eerlijk ben.
Als je zoveel slechte emotie voelt door hoe een vorige relatie ging dan zou ik daar eens werk van gaan maken, zeker als het je huidige relatie in de weg zit.

Dip woensdag 25 januari 2023 om 09:54

Ik begrijp het, met name mijn vriend heeft er soms moeite mee dat het zo lang duurt (nu 7 jaar relatie en “pas” over een jaar of drie samenwonen). Wij kiezen echt voor de kinderen en voor onszelf: we denken dat -hoewel we lieve en geen supercomplexe kinderen hebben- er veel meer gedoe zou ontstaan dan nu. Misschien helpt het om ook díe kant van samenwonen (met alle kinderen) te benadrukken voor jezelf? Ik vind het zelf ook fijn om met z’n drieen (heb twee kinderen) nog ern eigen gezinnetje te zijn, dat komt nooit meer terug.

Ik ervaar ook dat een lat-relatie heel lang “sprankelt”, je mist elkaar soms een beetje, wat (voor ons) ook juist goed is.
Hoop dat je er vrede in kunt vinden

Naomir woensdag 25 januari 2023 om 09:56

Ik zou mij geen clown voelen, het is begrijpelijk dat je je zo voelt.

Wij latten al 8 jaar, ook door omstandigheden, maar ik ben er zo wel achtergekomen dat dit "de vorm" voor ons is. Ik vind het ook super als hij hier de hele week is maar vind het ook heerlijk om het huis weer voor mijzelf te hebben.

Hebben jullie als jullie niet samen zijn ook veel contact? Wij praten namelijk de hele dag door met elkaar, dagelijkse dingen worden gedeeld, we wonen niet samen maar ik voel wel een samen.

Ik denk ook wel doordat we niet samenwonen dat het na 8 jaar nog steeds super leuk is tussen ons.

Makkelijker gezegd dan gedaan maar misschien is het goed om je te richten op alle het leuke wat er is tussen jullie en niet op wat er niet is.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 09:57

Foux schreef: ↑
25-01-2023 09:54
Maar je weet toch dat samenwonen nu niet gaat, hoezo heb je dan verwachtingen die daar haaks op staan?
Ik zou het als partner juist vreemd vinden als ik eerst wel bij je mag wonen tijdens zo’n project en een volgende keer niet meer. Komt een beetje passief agressief over als ik eerlijk ben.
Als je zoveel slechte emotie voelt door hoe een vorige relatie ging dan zou ik daar eens werk van gaan maken, zeker als het je huidige relatie in de weg zit.

Valse hoop is stom. Dat je ergens toch hoopt dat hij het ook zo leuk vindt dat er misschien toch nog naar andere opties gekeken kunnen worden.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 09:59

Dip schreef: ↑
25-01-2023 09:54
Ik begrijp het, met name mijn vriend heeft er soms moeite mee dat het zo lang duurt (nu 7 jaar relatie en “pas” over een jaar of drie samenwonen). Wij kiezen echt voor de kinderen en voor onszelf: we denken dat -hoewel we lieve en geen supercomplexe kinderen hebben- er veel meer gedoe zou ontstaan dan nu. Misschien helpt het om ook díe kant van samenwonen (met alle kinderen) te benadrukken voor jezelf? Ik vind het zelf ook fijn om met z’n drieen (heb twee kinderen) nog ern eigen gezinnetje te zijn, dat komt nooit meer terug.

Ik ervaar ook dat een lat-relatie heel lang “sprankelt”, je mist elkaar soms een beetje, wat (voor ons) ook juist goed is.
Hoop dat je er vrede in kunt vinden

Het gevoel dat het ook wel fijn is, zo je eigen leven en gezin en ruimte, ervaar ik ook wel hoor.

Ik denk dat “weggaan” bij mij heel veel losmaakt.

Lila-Linda woensdag 25 januari 2023 om 09:59

Away schreef: ↑
25-01-2023 09:57
Valse hoop is stom. Dat je ergens toch hoopt dat hij het ook zo leuk vindt dat er misschien toch nog naar andere opties gekeken kunnen worden.

maar welke opties zie jij dan?

Foux woensdag 25 januari 2023 om 10:02

Away schreef: ↑
25-01-2023 09:57
Valse hoop is stom. Dat je ergens toch hoopt dat hij het ook zo leuk vindt dat er misschien toch nog naar andere opties gekeken kunnen worden.

Niks stom aan

Maar ik denk dat je een denkfout maakt nu. Hij zal het ongetwijfeld net zo leuk vinden als jij maar ook weten dat er gewoon geen andere opties zijn.
Want die zijn er niet, hij wil bij zijn kinderen in de buurt blijven en jij wilt nog(?) niet daarheen verhuizen met jouw kinderen.
Daar kan je heel lang over praten en op kauwen maar het is zoals t is.
Of ben jij al wel zo ver dat je zijn kant op wil. Hoe denken jouw kinderen daarover?

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:03

Lila-Linda schreef: ↑
25-01-2023 09:59
maar welke opties zie jij dan?

Dat we 1 van de twee huizen opnieuw gaan inrichten, ruimte creëren voor alle kinderen en het gezellig samen gaan doen. Zoiets.

Zijn voorwaarden zijn wel dat alle kinderen een eigen kamer hebben en we op fietsafstand van de moeder van de kinderen wonen.

Dip woensdag 25 januari 2023 om 10:05

Denk dat je het echt te persoonlijk maakt. Het lijkt of je stiekem denkt: “we wonen nog niet samen omdat hij mij niet leuk/ belangrijk genoeg vindt”. Daar zit de kern denk ik. Als je daarmee aan de slag zou gaan (en daarmee ook met je verlatingsangst), zou het heel anders kunnen gaan voelen. Ben je bereid om bv therapie aan te gaan?

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:06

Dip schreef: ↑
25-01-2023 10:05
Denk dat je het echt te persoonlijk maakt. Het lijkt of je stiekem denkt: “we wonen nog niet samen omdat hij mij niet leuk/ belangrijk genoeg vindt”. Daar zit de kern denk ik. Als je daarmee aan de slag zou gaan (en daarmee ook met je verlatingsangst), zou het heel anders kunnen gaan voelen. Ben je bereid om bv therapie aan te gaan?

Ik denk dat je gelijk hebt.

Natuurlijk wil ik daar aan werken. Ik vind het geen bal aan om mij zo te voelen.

Lila-Linda woensdag 25 januari 2023 om 10:07

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:03
Dat we 1 van de twee huizen opnieuw gaan inrichten, ruimte creëren voor alle kinderen en het gezellig samen gaan doen. Zoiets.

Zijn voorwaarden zijn wel dat alle kinderen een eigen kamer hebben en we op fietsafstand van de moeder van de kinderen wonen.

maar dan moet de helft van de kinderen hun wereld opgeven

Foux woensdag 25 januari 2023 om 10:08

Dip schreef: ↑
25-01-2023 10:05
Denk dat je het echt te persoonlijk maakt. Het lijkt of je stiekem denkt: “we wonen nog niet samen omdat hij mij niet leuk/ belangrijk genoeg vindt”. Daar zit de kern denk ik. Als je daarmee aan de slag zou gaan (en daarmee ook met je verlatingsangst), zou het heel anders kunnen gaan voelen. Ben je bereid om bv therapie aan te gaan?

Had het niet beter kunnen zeggen.

To je leest alsof jij het helemaal niet eens bent met de afspraak die jullie hebben mbt de kinderen en samenwonen. Weet je vriend dat jij zover bent om je boeltje te pakken en daarheen te verhuizen? En belangrijker, wat vinden je kinderen van dat idee?

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:10

Lila-Linda schreef: ↑
25-01-2023 10:07
maar dan moet de helft van de kinderen hun wereld opgeven

Ja, waarschijnlijk mijn kinderen. Omdat ik wel begrijp dat als je jouw kinderen zo weinig ziet, je wel in de buurt en beschikbaar wil zijn. Dat respecteer ik.

Lady_Day woensdag 25 januari 2023 om 10:10

Away schreef: ↑
25-01-2023 09:35
Rationeel begrijp ik dat, gevoelsmatig mis ik het fijne samenzijn onder 1 dak, met ons leuke gezin.

Door het wel af en aan (periodes van een half jaar) bij mij inwonen, wordt het niet makkelijker. Alsof je mag kijken, maar niet hebben.

Ik denk dat ik daar ook een streep onder moet zetten en dat niet moet doen.

Dit klinkt alsof je niet eens kan genieten als hij wel bij je woont. Dat je dan al denkt 'maar straks is hij weer weg'. Zonde hoor.

Ik heb ook een LAT-relatie, al heel lang. Geen kinderen overigens. Wij hebben door omstandigheden ooit eens meer dan een jaar samengewoond. Ik vond dat echt heel erg leuk en gezellig en had dat wel voort willen zetten. Maar mijn vriend had er meer moeite mee. Die mist dan op een gegeven moment wel echt zijn 'eigen plek'. Dus ja, dan kan ik wel wensen dat hij van gedachten verandert maar dat heb ik niet in de hand (en gaat ook niet gebeuren denk ik). We zien elkaar nu zo'n 2 a 3x per week en dat is altijd superleuk. En als ik weer alleen in mijn eigen huis ben dan kan ik daar ook wel weer van genieten. Zeker ook omdat ik weet dat we elkaar toch wel snel weer zullen zien.

Ik denk echt dat je er voor moet waken dat je jouw teleurstelling en verwachtingen niet op hem en jullie relatie gaat projecteren.

Lila-Linda woensdag 25 januari 2023 om 10:11

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:10
Ja, waarschijnlijk mijn kinderen. Omdat ik wel begrijp dat als je jouw kinderen zo weinig ziet, je wel in de buurt en beschikbaar wil zijn. Dat respecteer ik.

en dan mogen jouw kinderen in Zijn huis wonen en zijn kinderen mogen er eens in de 2 weken op bezoek komen

het is toch volstrekt onwenselijk?????

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:13

Foux schreef: ↑
25-01-2023 10:08
Had het niet beter kunnen zeggen.

To je leest alsof jij het helemaal niet eens bent met de afspraak die jullie hebben mbt de kinderen en samenwonen. Weet je vriend dat jij zover bent om je boeltje te pakken en daarheen te verhuizen? En belangrijker, wat vinden je kinderen van dat idee?

Het is zo afgesproken, maar niet mijn keuze. Dat klopt. Het zijn de voorwaarden van mijn partner en omdat ik deze begrijp en respecteer probeer ik er het beste van te maken.

Mijn kinderen zouden voor een eventuele verhuizing wel heel graag (met name de middelbare scholier) hun school hier willen afronden.

Quinnepin woensdag 25 januari 2023 om 10:14

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:10
Ja, waarschijnlijk mijn kinderen. Omdat ik wel begrijp dat als je jouw kinderen zo weinig ziet, je wel in de buurt en beschikbaar wil zijn. Dat respecteer ik.

Nou dat is prettig voor jouw kinderen zeg. En jouw kinderen willen niet in de buurt van hun vader wonen?

Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:15

Lila-Linda schreef: ↑
25-01-2023 10:11
en dan mogen jouw kinderen in Zijn huis wonen en zijn kinderen mogen er eens in de 2 weken op bezoek komen

het is toch volstrekt onwenselijk?????

Oh nee, zo bedoel ik het niet. Kinderen komen niet op bezoek, alle kinderen horen gewoon bij het gezin.

Deze omgangsregeling is tussen hem en zijn ex partner, ik heb daar niks over te zeggen.
Ze zijn nu eens in de 14 dagen bij hem.

Lila-Linda woensdag 25 januari 2023 om 10:16

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:15
Oh nee, zo bedoel ik het niet. Kinderen komen niet op bezoek, alle kinderen horen gewoon bij het gezin.

Deze omgangsregeling is tussen hem en zijn ex partner, ik heb daar niks over te zeggen.
Ze zijn nu eens in de 14 dagen bij hem.

maar in de praktijk zijn straks jouw kinderen er vaak, en die van hem amper

hij heeft helemaal gelijk hoor, dit moet je niet willen!

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:17

Quinnepin schreef: ↑
25-01-2023 10:14
Nou dat is prettig voor jouw kinderen zeg. En jouw kinderen willen niet in de buurt van hun vader wonen?

Die woont al op behoorlijke reisafstand. Helaas. Alleen is het tussen mij en de vader van mijn kinderen niet zo strak geregeld. Zij zien elkaar wanneer ze maar willen. En als het mogelijk is met school enzo.

Foux woensdag 25 januari 2023 om 10:17

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:13
Het is zo afgesproken, maar niet mijn keuze. Dat klopt. Het zijn de voorwaarden van mijn partner en omdat ik deze begrijp en respecteer probeer ik er het beste van te maken.

Mijn kinderen zouden voor een eventuele verhuizing wel heel graag (met name de middelbare scholier) hun school hier willen afronden.

Dan begrijp ik eerlijk gezegd niet waarom je iets afspreekt als je het niet eens bent met de voorwaarden. Zeker niet als het je zo zwaar valt. Je creëert een relatie die uit balans is als er eentje ja zegt op alles om de ander maar te houden als partner.
Dat gezegd hebbende, als je nou je 2e stukje tekst leest heb je daar toch je antwoord? Er zijn geen opties tot samenwonen nu want jouw kinderen willen hun school graag afmaken voordat ze verhuizen.

foux wijzigde dit bericht op 25-01-2023 10:18

0.18% gewijzigd

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:18

Lila-Linda schreef: ↑
25-01-2023 10:16
maar in de praktijk zijn straks jouw kinderen er vaak, en die van hem amper

hij heeft helemaal gelijk hoor, dit moet je niet willen!

Snap ik.

Maar als hij hier op en aan tijdelijk woont, dan stop ik mijn kinderen ook niet in de kruipruimte. Die ziet hij in elke situatie vaker dan zijn eigen kinderen. En niet omdat ik dat wil.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 10:20

Foux schreef: ↑
25-01-2023 10:17
Dan begrijp ik eerlijk gezegd niet waarom je iets afspreekt als je het niet eens bent met de voorwaarden. Zeker niet als het je zo zwaar valt. Je creëert een relatie die uit balans is als er eentje ja zegt op alles om de ander maar te houden als partner.
Dat gezegd hebbende, als je nou je 2e stukje tekst leest heb je daar toch je antwoord? Er zijn geen opties tot samenwonen nu want jouw kinderen willen hun school graag afmaken voordat ze verhuizen.

Je hebt gelijk.
Het afronden van school duurt nog 4 jaar. Daar zal ik het hoe dan ook mee moeten doen.

Lila-Linda woensdag 25 januari 2023 om 10:22

Away schreef: ↑
25-01-2023 10:18
Snap ik.

Maar als hij hier op en aan tijdelijk woont, dan stop ik mijn kinderen ook niet in de kruipruimte. Die ziet hij in elke situatie vaker dan zijn eigen kinderen. En niet omdat ik dat wil.

maar dat is nog in jouw huis, daar logeert hij

maar als jouw kinderen wel bij hem mogen wonen in zijn huis en die van hem niet, dat wil hij niet
Hij heeft echt gelijk

stokbootje woensdag 25 januari 2023 om 10:23

Ik heb niet alle reacties bekeken, maar wil toch al even reageren, omdat ik zoveel herken.

Mijn tip is: zelf gaan werken aan dat dramatisch denken. Want daarin zit denk ik veel te winnen: dat die verlatingsangst niet steeds getriggerd wordt. Dan kun je nog steeds keihard balen van dat hij niet bij je is, maar heeft het niet steeds dat effect dat het door je ziel snijdt en je zelfvertrouwen aantast.

Niet makkelijk, hoor, maar wel echt de moeite waard denk ik. Niet eens voor je relatie, maar meer nog voor jezelf. Hoewel ik denk dat je relatie er ook beter door wordt. Als je jezelf beter kent kun je ook beter met je partner communiceren en aangeven waar je behoeftes liggen, en waarom die belangrijk voor je zijn. Dan kun je ook beter praten over de samenwoon-behoeftes met elkaar.

Ik ben hier op dit moment ook mee bezig, omdat ik inderdaad merk dat ik van een kleine afwijzing een hele grote kan maken, in mijn hoofd. Het boek 'patronen doorbreken' vind ik heel fijn en nuttig, heeft iemand me hier op het forum aangeraden.
Ik ben er nog volop mee bezig, maar merk al dat ik wat meer rust ervaar, als ik nu herken 'ah, daar is het weer, mijn typische reactie', dan temt dat de onrust al wat. Ik gun mezelf dat ik meer in balans kan zijn, met partner en zonder. En jou ook!

Actieve topics