LAT relatie en toekomstperspectief

Anoniem_67825c2f5de5e dinsdag 24 januari 2023 om 18:32

Ik probeer het vrij kort te houden;

LAT relatie met kinderen die nu 3 jaar duurt zonder veel obstakels. Er is veel liefde en wederzijds respect, gedeelde interesses en we kunnen overal over praten.

Onze kinderen kunnen goed met elkaar overweg en we ondernemen vaak dingen met zijn allen. Opa’s en oma’s, ouders, broers en zussen zijn met elkaar bekend en kunnen goed met elkaar overweg.

Omdat mijn vriend 2 jonge kinderen heeft die hij eens per 14 dagen ziet, is samenwonen geen optie. Hij wil graag in de buurt van zijn kinderen blijven wonen met het oog op de toekomst en zij zelf op hun fietsje naar hem toe kunnen komen op wat meer structurele basis.
Dat siert hem als vader enorm en ik begrijp dat ook heel goed. Ik zou het op termijn ook niet erg vinden om zijn kant -ongeveer 120 km- op te schuiven om dat te kunnen realiseren. Ook mijn kinderen zouden dat best leuk vinden en de stad waar hij woont is ook interessant om te studeren bijv.

Nu heeft mijn vriend door omstandigheden, een tijdelijk project, het afgelopen half jaar bij mij in gewoond en reisde hij om het weekend naar zijn huis om tijd met zijn kinderen door te brengen. Wat natuurlijk heel fijn is voor hem en zijn kinderen en voor mij en mijn kinderen ook weer even mogelijkheid tot eigen tijd biedt.

Echter is het zo gezellig en vanzelfsprekend geworden dat ik een beetje vastloop.
Samenwonen zit er de komende 5 of 6 jaar niet in. We willen allebei niet echt opschuiven zolang de kinderen jong zijn.

Het ligt volledig bij mij, maar ik wil (denk ik) liever samenwonen dan hij. Of hij kijkt er nuchter naar, dat kan ook. De tijd die ik nog moet wachten voordat we een volgende stap kunnen nemen ligt nog zover weg. Voor mijn gevoel.

Daarnaast kamp ik met een lichte verlatingsangst die ik wel realistisch kan bekijken, maar soms wel sterk voel. Als hij dan een dag of week langer wegblijft, ga ik daar allemaal negatieve gedachten aan hangen; zie je wel, iedereen gaat weg, je hebt iets verkeerd gedaan, er is geen toekomstperspectief, we gaan nooit samen oud worden.
Vrij dramatisch, maar wel van invloed op mijn relatie die heel waardevol is.

Ik vraag mij af hoe ik mijn toekomstbeeld een beetje kan bijstellen en overweeg om het tijdelijke/af en aan samenwonen te beëindigen omdat dat voor mijn gevoel meer duidelijkheid verschaft; wat ik wil zit er niet in en kan ik ook niet zo voelen doordat we het tijdelijk doen.

Hebben jullie tips?

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 17:16

Laatje schreef: ↑
25-01-2023 16:58
Waar jij tegenaan loopt vermoed ik (althans wat ik herken van een aantal gescheiden personen met nieuwe relatie in mijn omgeving), is de pijn van het gemis van een kerngezin.
De eenvoud van er gewoon zijn met zijn allen. Dat dat nooit meer terugkomt in die vorm, al was de relatie niet goed. Dat gemis daar kan iemand echt veel last van hebben.

Dat klopt ook wel. Ik zou de relatie met de vader van mijn kinderen niet meer terugwillen. Alhoewel het echt een toffe peer is. Het gevoel van een fijn, warm gezin mis ik wel. Een bepaalde vanzelfsprekendheid ofzo.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 17:19

Stientje schreef: ↑
25-01-2023 17:12
Mooi gezegd, zo is het inderdaad. Ik denk alleen dat samen gaan wonen met een nieuwe geliefde dit gemis niet minder maakt.. want je zult daarmee nooit hetzelfde kunnen hebben dan met de vader van je kinderen. Er is teveel bagage, er zijn teveel verschillende genen. Daarom strand 2/3 van de 2e huwelijken met kinderen ook, helaas.

… ook dat is waar.
Ik heb in deze relatie wel veel meer gevoel van toewijding en wil ook veel investeren, net als mijn vriend. Dit is een relatie waarin heel goed en fijn gecommuniceerd wordt, ook als we over dingen verschillend denken is er begrip en geen drang om elkaar te veranderen of te overtuigen. Dat is mij heel dierbaar.

Anoniem_67794727e8f33 woensdag 25 januari 2023 om 17:20

Away schreef: ↑
25-01-2023 17:16
Dat klopt ook wel. Ik zou de relatie met de vader van mijn kinderen niet meer terugwillen. Alhoewel het echt een toffe peer is. Het gevoel van een fijn, warm gezin mis ik wel. Een bepaalde vanzelfsprekendheid ofzo.

Ik denk dat we dat allemaal wel herkennen. Ik wil in ieder geval. Het is ook pijnlijk als je bedenkt dat dat misschien ook nooit meer kan. Aan de andere kant is een fijne relatie ook heel fijn. En als dan de kinderen uit huis zijn kun je alsnog samenwonen en nog een heel fijn leven hebben samen.

kataravrouw woensdag 25 januari 2023 om 17:49

Away schreef: ↑
25-01-2023 16:15
Dank je wel voor het delen, Kataravrouw. Ik denk dat het wel goed is om realistisch te blijven kijken en denken.
We zitten wel op 1 lijn, waar dat niet zo is kunnen we heel goed een compromis vinden of begrip voor de verschillen hebben.

Dat is zeker heel positief.

Het gemis van een kerngezin heb ik heel sterk gevoeld, vele jaren. Ook tijdens het samenwonen. Want dat komt niet meer terug, ook al heb je een prima relatie. De vanzelfsprekendheid, de kinderen van binnen en buiten kennen...dat krijg je niet meer met een samengesteld gezin.

En fijn dat je het goed kunt vinden met de ex....accepteer dat ze voor altijd een rol zal spelen bij jullie relatie.

Anoniem_65fffc027e485 woensdag 25 januari 2023 om 18:57

Away schreef: ↑
25-01-2023 17:19
… ook dat is waar.
Ik heb in deze relatie wel veel meer gevoel van toewijding en wil ook veel investeren, net als mijn vriend. Dit is een relatie waarin heel goed en fijn gecommuniceerd wordt, ook als we over dingen verschillend denken is er begrip en geen drang om elkaar te veranderen of te overtuigen. Dat is mij heel dierbaar.

Dat is ook heel fijn en dat moet je koesteren. Maar ik krijg het wel een beetje het idee dat jij enorm graag samen wil wonen en dat je in dit topic bevestiging zoekt waarom het in jouw geval wel een goed idee is. Waarom het jullie wel zal lukken om dat fijne nieuwe gezin te vormen. En dat je die bevestiging ook aan jezelf aan het geven bent (want jullie relatie en communicatie is zo goed).

Noekie-Noek woensdag 25 januari 2023 om 19:13

Is het een optie de constructie van nu aan te houden? Dus bij jou wonen en om het weekend naar zijn eigen huis? Dat is tich al een soort van samenwonen en geefr daarnaast de ruimte van iktijd in het weekend dat hij weg is.

Anoniem_67825c2f5de5e woensdag 25 januari 2023 om 19:49

Stientje schreef: ↑
25-01-2023 18:57
Dat is ook heel fijn en dat moet je koesteren. Maar ik krijg het wel een beetje het idee dat jij enorm graag samen wil wonen en dat je in dit topic bevestiging zoekt waarom het in jouw geval wel een goed idee is. Waarom het jullie wel zal lukken om dat fijne nieuwe gezin te vormen. En dat je die bevestiging ook aan jezelf aan het geven bent (want jullie relatie en communicatie is zo goed).

Misschien wel. En daarom is een reality check zo goed.
Ik zal het nooit forceren.

Iamback71 donderdag 26 januari 2023 om 10:11

Heel herkenbaar. Bij ons geeft dit eens in de zoveel tijd even wat rimpelingen in de relatie. Onlangs zei mijn oudste (knul van 17) mam, zo lastig is het toch niet? Je moet gewoon accepteren dat zolang de meisjes nog op de middelbare school zitten het is zoals het is.

Op 1 of andere manier voelt een latrelatie met geen uitzicht om samen te wonen als minder echt (voor de buitenwereld?). Ook het opbouwen van een gezamenlijk sociaal leven kent in ons geval grote uitdagingen.

En toch, wij blijven vasthouden aan de liefde die wij voelen en het feit dat als we over een jaar of 10 als alle kinderen op eigen benen staan eindelijk samen iets kunnen opbouwen.
Tot die tijd proberen we te genieten van de momenten die we wel hebben, met zn 2en, met zn 4en in mijn huis of zijn huis of met zn 6en.
Niets is vanzelfsprekend en we blijven energie in de relatie en elkaar steken.

coderood donderdag 26 januari 2023 om 13:54

Ik kan me je gevoel wel goed voorstellen. Hier een relatie van 5 jaar. Zijn ook bewust begonnen met latten. Zijn kinderen waren heel veel bij hem en mijn kinderen (jonger dan die van hem) om de week bij mij. We zagen elkaar minder dan we zouden willen.

Uiteindelijk zijn zijn dochter eerder dan we hadden verwacht het huis uitgegaan (een op kamers en 1 verliefd en mazzel met een huis). Ik heb mijn kinderen wel nog om de week maar het is er langzaam ingeslopen dat hij niet meer naar zijn eigen huis ging. Inmiddels hebben we nu ruim een jaar niet meer apart geslapen en staat zijn huis te koop en daar ben ik heel blij mee.

Ik vond latten oke zolang het praktisch was. Nu zijn we gewoon graag samen.

coderood donderdag 26 januari 2023 om 13:58

kataravrouw schreef: ↑
25-01-2023 17:49
Dat is zeker heel positief.

Het gemis van een kerngezin heb ik heel sterk gevoeld, vele jaren. Ook tijdens het samenwonen. Want dat komt niet meer terug, ook al heb je een prima relatie. De vanzelfsprekendheid, de kinderen van binnen en buiten kennen...dat krijg je niet meer met een samengesteld gezin.

En fijn dat je het goed kunt vinden met de ex....accepteer dat ze voor altijd een rol zal spelen bij jullie relatie.

Maar daar kunnen dan weer andere dingen voor in de plaats komen die ook fijn of zelfs fijner zijn. Mijn kinderen hebben met zowel vriendin van papa als mijn vriend een hele goede band. Ze zijn echt op allebei heel gek. En die voegen weer andere dingen toe dan papa en mama.

Ik ben het er niet zo mee eens dat je niet zou kunnen samen wonen omdat je kinderen hebt. Ik snap dat je dat niet heel snel doet maar als je langzaam went dan went dat echt en dat kan ook echt super fijn en een toegevoegde waarde zijn voor iedereen.

Pioen00 donderdag 26 januari 2023 om 14:27

kataravrouw schreef: ↑
25-01-2023 15:47
Dat kan ik me goed voorstellen Pioen, dat dat zo voelt.

Ik vind 2 x per maand erg karig. Dat lijkt me niet goed voor de relatie vader / kinderen,.
Waarom is dit zo geregeld?

Bij mijn ouders kwam dat omdat mijn moeder alles met mijn vader tegenwerkte. Ze ging daarna ook samenwonen met een man en zijn kinderen die 150km verderop woonde, wat ook een drama werd daar niet van.
Je moet als je uit elkaar gaat wel verplicht een ouderschapsplan maken maar als je niet meewerkt, trekt toch degene die het meest voor de kinderen zorgt aan het langste eind en zie je als kind zo maar je vader nog maar 2 weekenden in de maand.

Poubelle donderdag 26 januari 2023 om 14:33

kataravrouw schreef: ↑
25-01-2023 17:49

Het gemis van een kerngezin heb ik heel sterk gevoeld, vele jaren. Ook tijdens het samenwonen. Want dat komt niet meer terug, ook al heb je een prima relatie. De vanzelfsprekendheid, de kinderen van binnen en buiten kennen...dat krijg je niet meer met een samengesteld gezin.

Mooi gezegd. Dat mis ik ook vaak.

meisje85 donderdag 26 januari 2023 om 15:37

Twee dingen vallen me op:
- je schrijft ergens over zijn voorwaarden, namelijk dat het door zijn voorwaarden (die je op zich respecteert) komt dat jullie niet samenwonen, maar vergeet je dan voor het gemak niet dat het óók door jouw voorwaarden komt? Het ligt niet geheel en al op zijn bordje, maar om de één of andere reden ervaar je dat wel zo,
- als je er nu voor kiest om de tijdelijke samenwoonconstructie te stoppen, dan handel je uit oud zeer. Liever niet meer die pijn van toen voelen. Ten koste van fijn gevoel dat samenwonen je nu geeft. Je moet je afvragen of dat de weg is die je wil bewandelen, denk ik. Het is pijnlijk, maar het wordt allemaal nog pijnlijker als je constructies gaat bedenken om die pijn niet te ervaren. Dan kan het namelijk op termijn je relatie kosten.

kataravrouw donderdag 26 januari 2023 om 17:02

coderood schreef: ↑
26-01-2023 13:58
Maar daar kunnen dan weer andere dingen voor in de plaats komen die ook fijn of zelfs fijner zijn. Mijn kinderen hebben met zowel vriendin van papa als mijn vriend een hele goede band. Ze zijn echt op allebei heel gek. En die voegen weer andere dingen toe dan papa en mama.

Ik ben het er niet zo mee eens dat je niet zou kunnen samen wonen omdat je kinderen hebt. Ik snap dat je dat niet heel snel doet maar als je langzaam went dan went dat echt en dat kan ook echt super fijn en een toegevoegde waarde zijn voor iedereen.

Het is zeker mogelijk om samen te gaan wonen met beiderzijdse kinderen. Maar het is niet gemakkelijk. Veel mensen hebben er een te romantisch beeld bij. En een weekend of vakantie samen is echt heel anders dan samenwonen. Onze kinderen konden het ook prima vinden, destijds rond de 10 en ouder. Naarmate ze ouder werden, kwamen de verschillen boven drijven en dan bedoel ik echte verschillen zoals bepaalde normen en waarden, fatsoen, levensinstelling enz
Daarbij had ik de pech een niet zo aardige ex van man te treffen die ons het leven, maar erger haar eigen kinderen het leven goed zuur heeft gemaakt en nog. En dat wist ik natuurlijk niet van te voren.

kataravrouw donderdag 26 januari 2023 om 17:04

Pioen00 schreef: ↑
26-01-2023 14:27
Bij mijn ouders kwam dat omdat mijn moeder alles met mijn vader tegenwerkte. Ze ging daarna ook samenwonen met een man en zijn kinderen die 150km verderop woonde, wat ook een drama werd daar niet van.
Je moet als je uit elkaar gaat wel verplicht een ouderschapsplan maken maar als je niet meewerkt, trekt toch degene die het meest voor de kinderen zorgt aan het langste eind en zie je als kind zo maar je vader nog maar 2 weekenden in de maand.

Klopt helemaal...als moeder niet mee wil werken sta je als vader met de rug tegen de muur. In een heleboel situaties.

Lila-Linda donderdag 26 januari 2023 om 17:08

kataravrouw schreef: ↑
26-01-2023 17:04
Klopt helemaal...als moeder niet mee wil werken sta je als vader met de rug tegen de muur. In een heleboel situaties.

dat is de laatste 20 jaar heel veel beter geworden

maar je moet als vader wel even je best doen en het niet te snel wel oke vinden, dat ma alles bepaalt

kataravrouw donderdag 26 januari 2023 om 17:10

En heel vaak zijn vaders, die hun kind weinig zien zoals TO haar vriend, erg geneigd hun kinderen te verwennen, geen strobreed in de weg te leggen als hun kinderen er zijn. Bang dat ze niet meer willen komen. En ook dat geeft op een gegeven moment wrevel. Dat zijn kinderen meer mogen, dan die van jou. Of dat jouw thuis situatie wordt doorgebriefd naar ex en dat die daar weer commentaar op heeft en zelfs eisen gaat stellen. Best complex allemaal

lila01 donderdag 26 januari 2023 om 17:18

Away schreef: ↑
25-01-2023 09:41
Om het weekend van vrijdag tot zondag, zo nu en dan op de woensdag.

Ik zou dat persoonlijk niet kunnen, maar ik ben sowieso geen type voor een LAT-relatie.
Ik proef ook uit jouw berichten dat je het idee hebt dat jij meer behoefte hebt om hem te zien dan andersom.

Praten jullie daar samen over?

kataravrouw donderdag 26 januari 2023 om 17:20

Lila-Linda schreef: ↑
26-01-2023 17:08
dat is de laatste 20 jaar heel veel beter geworden

maar je moet als vader wel even je best doen en het niet te snel wel oke vinden, dat ma alles bepaalt

Was het maar zo simpel....als moeder haar kinderen kan beinvloeden houdt het voor vader al snel op. Kinderen kiezen vaak de weg van de minste weerstand.

Voorbeeld...kind doet het slecht op school. Vader biedt aan om te helpen met huiswerk, zeg 3 avonden in de week. Kind vind dat oke. Mama vindt dat niet oke en zegt ik doe het wel. Blijkt dat mama het niet doet. Punten blijven slecht. Vader biedt aan om huiswerkhulp op school in te schakelen. Moeder vindt dat prima. Vader betaald een aardig bedrag. Vervolgens blijkt dat kind maar 1x is geweest. Ook al vraagt vader elke week of kind is geweest en die met ja antwoord. Tis soms best lastig.

Lila-Linda donderdag 26 januari 2023 om 17:25

kataravrouw schreef: ↑
26-01-2023 17:20
Was het maar zo simpel....als moeder haar kinderen kan beinvloeden houdt het voor vader al snel op. Kinderen kiezen vaak de weg van de minste weerstand.

Voorbeeld...kind doet het slecht op school. Vader biedt aan om te helpen met huiswerk, zeg 3 avonden in de week. Kind vind dat oke. Mama vindt dat niet oke en zegt ik doe het wel. Blijkt dat mama het niet doet. Punten blijven slecht. Vader biedt aan om huiswerkhulp op school in te schakelen. Moeder vindt dat prima. Vader betaald een aardig bedrag. Vervolgens blijkt dat kind maar 1x is geweest. Ook al vraagt vader elke week of kind is geweest en die met ja antwoord. Tis soms best lastig.

jouw voorbeeld heeft er niks mee te maken

het gaat om de afspraken, van hoeveel dagen

en de situatie zoals van de nieuwe vriend van TO, je kinderen amper zien. Dat is iets wat nog maar weinig voorkomt. En waar je als vader gewoon rechten hebt (en krijgt) om je kinderen meer te zien

kataravrouw donderdag 26 januari 2023 om 17:42

Ik gaf dit voorbeeld omdat jij zei dat je als vader niet alles maar oke moet vinden en ma alles laat bepalen.

Je kunt nog zulke goede afspraken maken, als moeder iets echt niet wil, dan heb je als vader vaak het nakijken. Net zoals er vaders zijn die hun afspraken niet nakomen en je als moeder het maar moet zien te redden allemaal.

Ik wil To er op attenderen dat dergelijke situaties kunnen voorkomen. Haar vriend ziet zijn kinderen weinig.

Anoniem_67825c2f5de5e donderdag 26 januari 2023 om 21:10

Noekie-Noek schreef: ↑
25-01-2023 19:13
Is het een optie de constructie van nu aan te houden? Dus bij jou wonen en om het weekend naar zijn eigen huis? Dat is tich al een soort van samenwonen en geefr daarnaast de ruimte van iktijd in het weekend dat hij weg is.

Ja, dat hebben we nu wel besproken. Dat we het zolang het project hier duurt ook zo blijven doen en dat hij ook een opvolgend project in de buurt aanneemt.

Dan is er ook structuur in de weekenden dat we allebei onze kinderen hebben.

Anoniem_67825c2f5de5e donderdag 26 januari 2023 om 21:11

Pioen00 schreef: ↑
26-01-2023 14:27
Bij mijn ouders kwam dat omdat mijn moeder alles met mijn vader tegenwerkte. Ze ging daarna ook samenwonen met een man en zijn kinderen die 150km verderop woonde, wat ook een drama werd daar niet van.
Je moet als je uit elkaar gaat wel verplicht een ouderschapsplan maken maar als je niet meewerkt, trekt toch degene die het meest voor de kinderen zorgt aan het langste eind en zie je als kind zo maar je vader nog maar 2 weekenden in de maand.

Dat is ontzettend verdrietig en zoiets zou ik nooit willen of doen.

LuciFee2023 donderdag 26 januari 2023 om 21:13

Dus eigenlijk wil jij jou kinderen gaan verkassen uit hun omgeving omdat jij bij hem wil zijn en hij ( terecht) niet uit de buurt van zijn kinderen wil.

Ik vind hem verstandiger en meer aan de kinderen denkend klinken dan TO. En ja ik lees later dat ze dat misschien toch niet wil, maar zo komt de OP wel over en eigenlijk denk ik dat als ze de kans krijgt dat wel gaat doen.

Jaja.

Anoniem_67825c2f5de5e donderdag 26 januari 2023 om 21:13

meisje85 schreef: ↑
26-01-2023 15:37
Twee dingen vallen me op:
- je schrijft ergens over zijn voorwaarden, namelijk dat het door zijn voorwaarden (die je op zich respecteert) komt dat jullie niet samenwonen, maar vergeet je dan voor het gemak niet dat het óók door jouw voorwaarden komt? Het ligt niet geheel en al op zijn bordje, maar om de één of andere reden ervaar je dat wel zo,
- als je er nu voor kiest om de tijdelijke samenwoonconstructie te stoppen, dan handel je uit oud zeer. Liever niet meer die pijn van toen voelen. Ten koste van fijn gevoel dat samenwonen je nu geeft. Je moet je afvragen of dat de weg is die je wil bewandelen, denk ik. Het is pijnlijk, maar het wordt allemaal nog pijnlijker als je constructies gaat bedenken om die pijn niet te ervaren. Dan kan het namelijk op termijn je relatie kosten.

Jouw eerste punt zet mij wel aan het nadenken, ja. Hij is ook wel “gast” in mijn gezin, ondanks de gezelligheid en dus ook in een afhankelijke positie binnen deze constructie.

Je tweede punt klopt als een bus. Vanuit de angst om te verliezen, sorteer ik vaak voor op rampscenario’s en ga vanuit die gevoelens ook redeneren en reageren. Daar werk ik heel hard aan. Ik ben mij ervan bewust.

Actieve topics