Lesje subtiliteit gevraagd

Ik heb eigenlijk totaal geen behoefte aan daten. Maar ik heb iemand ontmoet die graag met me wil afspreken. Een leuke man. Ik kon eigenlijk geen bezwaren bedenken. Behalve dat ik daten niet leuk vind. En dat het heel veilig voelt om met helemaal niemand af te spreken en al mijn tijd ontzettend gelukkig, stabiel & stress-vrij samen met mijn dochtertje te spenderen. Zonder daar (onzekere) factoren zoals een relatie aan toe te voegen.

Ik ben desondanks toch maar uit mijn comfortzone gestapt en ik dacht: ik geef het gewoon een kans. Wat leuks doen met iemand die leuk is & elkaar wat beter leren kennen kan nooit kwaad. Dus we hebben vorige week onze eerste date gehad. Dat was gezellig.

De dagen na die eerste date (eind vorige week) begon ik ziek te worden. Het begon met me moe & niet lekker voelen. Dat heb ik ook tegen hem gezegd. Dat was in de avond zo rond 19:00 nadat ik mijn dochtertje op bed had gelegd. Niet veel later vroeg hij of ik die avond weer wat wilde gaan drinken. Leuk voorstel, maar ik voelde me echt ziek worden. Dus dat zag ik niet zitten. Ik heb dat aangegeven (leuk idee maar ik voel me niet goed genoeg, volgende keer).

Ik heb er ook meteen bij verteld dat ik die betreffende avond sowieso niet kon, omdat mijn nichtje -die ‘s avonds bijna altijd bij mij thuis kan komen oppassen als ik m’n dochtertje op bed gelegd heb, lucky me- één vaste avond per week werkt, op koopavond. Iedere andere avond kan zij in principe komen oppassen. Wel is het handig als ik dat van te voren met haar & haar moeder overleg ipv haar op stel en sprong ‘op te roepen’.

Vervolgens zegt hij: ik kom wel bij je langs. Het is me niet gelukt om een subtiele manier te vinden om aan te geven dat dat wat mij betreft voorlopig echt uitgesloten is. Dus ik heb niks meer gezegd en ben gaan slapen. Ik was er eerlijk gezegd gelijk een beetje klaar mee. Ten eerste irriteerde het me een beetje dat ik al 2x had aangegeven dat ik me niet lekker genoeg voelde. Leuk als iemand enthousiast is om af te spreken hoor. Maar ik was dat dus even niet.

Ten tweede heb ik een bepaald beeld/tempo/invulling voor ogen van hoe de beginnende date fase eruit ziet. Waar ik mij prettig bij voel. En dat is dat de “elkaar leren kennen fase” buiten de deur plaats vindt. Echt daten. Samen leuke dingen doen. Dat is altijd zo geweest. Maar nu ik moeder ben, zal ik al helemáál niet een man bij mij thuis laten komen in die prille beginnende fase. Zeker niet als kind er ook is. Want je kent elkaar in het begin nog maar nauwelijks.


Lang verhaal, korte vraag: hoe breng ik bovenstaande op een subtiele manier over? Zelf heb ik het gevoel dat je maar net een match moet zijn op dit gebied. Als je niet hetzelfde tempo voor ogen hebt, houdt het naar mijn idee op. Want waarom zou ik van iemand verwachten dat hij zich schikt naar mijn tempo/wensen/invulling, als dat duidelijk niet de zijne zijn?

Wat vinden jullie? En hoe geven jullie dit soort dingen subtiel aan? Ik ben nogal recht door zee en veel mensen ervaren dit als bot. Ik probeer mezelf te verbeteren, maar zeker als mensen mij overvallen, lukt het me nog niet om subtiel te zijn in mijn communicatie.

fashionvictim schreef: ↑

13-02-2023 20:56

Als iemand zo opdringerig zou zijn en zo duidelijk zat aan te sturen op een booty call terwijl ik al tig keer heb gezegd dat ik en ziek ben en geen oppas heb, dan kon hij wat mij betreft voor altijd wegblijven. Echt hoor, wat een afknapper zulk gedrag.

Je zegt precies wat er allemaal door mijn hoofd is gegaan. Maar mijn zusjes -beide in een lange relatie- vinden mij veel te kieskeurig & veeleisend en ze roepen steeds dat ik mannen veel te snel afschrijf. Daarom begon ik even te twijfelen of ik wellicht te negatief denk.

GreenLadyFern schreef: ↑

13-02-2023 21:04

Ik denk dat heel veel mensen die in een relatie zitten best wat veeleisender zouden mogen zijn eigenlijk.

Zo denk ik er stiekem ook over.

Moiren schreef: ↑

13-02-2023 21:05

Nee is nee. Hij accepteert dat nu al niet. Het is niet veeleisend om te verwachten dat iemand jouw grens respecteert.

Wederom bedankt voor de bevestiging.

Sinneljocht schreef: ↑

13-02-2023 21:08

En dan zonder het woord Sorry.

Echt, het eerste wat me opviel in jouw OP was het feit dat hij totaal voorbij lijkt te gaan aan het signaal van jou dat jij je ziek voelt. Ik vind het echt een rode vlag wanneer iemand zoiets negeert en doordramt om je te willen zien. En dan ook niet de tegenwoordigheid van geest heeft om te bedenken dat iemand met een (jong) kind daar helemaal niet op zit te wachten om iemand die ze nauwelijks kent thuis te ontvangen.

Ik ben ook team: kort en duidelijk aangeven wat je grenzen zijn.

Bedankt voor je reactie. Mijn zusjes vinden dat ik alles veel te snel “rode vlag gedrag” noem. Maar ik had exact deze gedachten. Ik luister gewoon weer naar mijn eigen gevoel.

Moiren schreef: ↑

13-02-2023 21:16

Wat ga je nu met deze man doen?

Er komt geen tweede date. Ik ga aangeven dat we geen match zijn. Als hij weer een voorstel doet.

Kipzonderkop schreef: ↑

13-02-2023 21:19

Je hoeft niet met hem te daten hoor. Heeft hij je er ook een beetje in gekletst misschien? Best drammerig van hem. Ik vind dit allemaal best wel rode vlaggen voor een tweede date.

Ziek zijn is een flinke grens, niet thuis willen afspreken zonder oppas een tweede. Als hij nu al aan die grenzen gaat morrelen... Lijkt me een type die door blijft gaan tot hij zijn zin heeft. Zeer ongezellig voor je dat jij dan telkens 'nee' moet zeggen.

Ik zou de volgende keer pas gaan daten als je een man echt leuk vindt. 'Ik kon geen tegenargumenten bedenken' is geen positief uitgangspunt voor een afspraak.

Je hebt helemaal gelijk. Heb niet eens behoefte aan daten of een relatie, dus sowieso niet handig om er dan toch aan te beginnen. Ook al leek hij leuk. Ik heb alweer spijt dat ik überhaupt mijn telefoonnummer gegeven heb.