Relaties
alle pijlers
liefde verdienen?
woensdag 28 november 2007 om 19:31
Hoi,
Hoe denken jullie hierover: vinden jullie dat je liefde van je partner moet verdienen in de zin dat je het waard moet zijn en er evenveel liefde voor terug moet voelen en geven? Ik weet niet of mijn vriend en ik precies evenveel van elkaar houden. Misschien hij wel meer van mij of ik meer van hem, geen idee. Denken jullie dat precieze gelijkwaardigheid daarin bestaat? En is dat nodig voor een goede relatie? En hoe kun je weten of je evenveel voor elkaar voelt?
Hoe denken jullie hierover: vinden jullie dat je liefde van je partner moet verdienen in de zin dat je het waard moet zijn en er evenveel liefde voor terug moet voelen en geven? Ik weet niet of mijn vriend en ik precies evenveel van elkaar houden. Misschien hij wel meer van mij of ik meer van hem, geen idee. Denken jullie dat precieze gelijkwaardigheid daarin bestaat? En is dat nodig voor een goede relatie? En hoe kun je weten of je evenveel voor elkaar voelt?
donderdag 29 november 2007 om 09:01
Vergeet je nu niet dat liefde iets is wat moet groeien....... ? Ik heb namelijk het idee dat heel veel mensen verliefdheid verwarren met liefde . Pas als de verliefdheid over is moet blijken / blijkt pas wát je echt hebt . Houden van is zo gemakkelijk zeggen wanneer je nog geen dalen mee hebt gemaakt , wanneer je elkaar nog niet op zijn slechts mee hebt gemaakt , wanneer je iets hebt moeten laten of doen ...........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 november 2007 om 09:33
@BGB: daar heb je natuurlijk gelijk in. Al dat moois zal er niet na 3 maanden zijn. En dat ik van hem hou dat staat voor mij wel vast... maar of dit de man is waar ik mijn hele leven bij wil blijven: dat is gewoon nog een beetje te vroeg. Maar de kinderwens legt daar, zoals gezegd, wel een soort druk op.
@vertwijfeld: ik ben sinds kort in gesprek met een psychologe, omdat ik als ik weer een 'twijfelbui' heb een beetje in paniek raak. Wil graag op een rijtje krijgen waar het vandaan komt en wat ik écht voor deze lieve man voel. Mij helpt het nu al!
@kreeft: haha, zo gaat het niet hoor...
- hou je van me?
- ja hééél veel. Jij ook van mij?
- jaaaa... ook héél veel!
(knuffel volgt)
maar ook:
(ik) - hmmm ik vind je zó lief, ik wil je nooit meer kwijt
- vorige week wist je dat toch nog niet zo zeker?
- nee maar nu wel... en dit gevoel wil ik vasthouden. help jij me hieraan herinneren?
- hmm...(zwijgt verder)
@vertwijfeld: ik ben sinds kort in gesprek met een psychologe, omdat ik als ik weer een 'twijfelbui' heb een beetje in paniek raak. Wil graag op een rijtje krijgen waar het vandaan komt en wat ik écht voor deze lieve man voel. Mij helpt het nu al!
@kreeft: haha, zo gaat het niet hoor...
- hou je van me?
- ja hééél veel. Jij ook van mij?
- jaaaa... ook héél veel!
(knuffel volgt)
maar ook:
(ik) - hmmm ik vind je zó lief, ik wil je nooit meer kwijt
- vorige week wist je dat toch nog niet zo zeker?
- nee maar nu wel... en dit gevoel wil ik vasthouden. help jij me hieraan herinneren?
- hmm...(zwijgt verder)
donderdag 29 november 2007 om 10:56
@kwikzilver: op wat voor manier helpt die psychologe jou daarbij?
Ik ken dat dat ik ook helemaal in paniek raak als ik een soort twijfel voel. Maar ik heb altijd al twijfels gevoeld bij elk soort houden van dat ik heb meegemaakt, volgens mij ook omdat ik er zo vreselijk diep over nadenk allemaal. Zit er ook over te denken naar een psycholoog te gaan.
@BGB: zeg je dan eigenlijk dat pas als de verliefdheid weg is kan blijken of je van iemand houdt? Hoe merk jij dat dan bij je partner?
Ik denk echt dat ik van mijn vriend houd, wil hem gelukkig zien en heb veel voor hem over en wil met hem verder, maar ik voel niet continu die warmte en heb ook niet continu al die Yalom-eigenschappen? Hoe weet je dan of je gevoelens goed genoeg zijn? Of is dat ook een proces, kunnen die gevoelens van liefde nog sterker groeien?
Ik ken dat dat ik ook helemaal in paniek raak als ik een soort twijfel voel. Maar ik heb altijd al twijfels gevoeld bij elk soort houden van dat ik heb meegemaakt, volgens mij ook omdat ik er zo vreselijk diep over nadenk allemaal. Zit er ook over te denken naar een psycholoog te gaan.
@BGB: zeg je dan eigenlijk dat pas als de verliefdheid weg is kan blijken of je van iemand houdt? Hoe merk jij dat dan bij je partner?
Ik denk echt dat ik van mijn vriend houd, wil hem gelukkig zien en heb veel voor hem over en wil met hem verder, maar ik voel niet continu die warmte en heb ook niet continu al die Yalom-eigenschappen? Hoe weet je dan of je gevoelens goed genoeg zijn? Of is dat ook een proces, kunnen die gevoelens van liefde nog sterker groeien?
donderdag 29 november 2007 om 11:03
Ik vind die Boeddhistische spreuk van BGB heel mooi, dat is wat ik zo'n beetje doe doe. Niet eens zozeer tegen jaloezie maar dat komt er dan idd vanzelf bij ahw, dat ik niet jaloers ben.
Heb lief. Alles, iedereen. Wees zoveel mogelijk oordeelloos en heb mededogen. Ook naar jezelf toe (of misschien vooral....?
). Dat klinkt misschien een beetje geitenwollensokkerig maar sinds ik dat zo durf te ervaren niet alleen diep in mijzelf dat alles liefde is maar het ook verbind met de buitenwereld tegenwoordig ben ik telkens weer dankbaar en blij.
Dat is dus niet zozeer specifiek op een relatie gericht maar ook daar zit dat in. Liefde is. En ik ben een van de kanalen zoals iedereen.
Ik vind dus niet dat je liefde moet verdienen. Het is er gewoon. En in je relatie kun je voelen of het klopt, of het gelijkwaardig is. Is de balans er niet, dan wordt het al snel een soort rollenspel waarin beiden een functie gaan vervullen ipv twee mensen die oprecht en open van elkaar houden. Iig da's mijn gevoel.
Ik zou proberen te stoppen met analyseren en erin te duiken en het simpelweg te ervaren tot in je tenen. Geniet ervan. Wees vervuld van de liefde die jij voelt.
Heb lief. Alles, iedereen. Wees zoveel mogelijk oordeelloos en heb mededogen. Ook naar jezelf toe (of misschien vooral....?
). Dat klinkt misschien een beetje geitenwollensokkerig maar sinds ik dat zo durf te ervaren niet alleen diep in mijzelf dat alles liefde is maar het ook verbind met de buitenwereld tegenwoordig ben ik telkens weer dankbaar en blij.Dat is dus niet zozeer specifiek op een relatie gericht maar ook daar zit dat in. Liefde is. En ik ben een van de kanalen zoals iedereen.
Ik vind dus niet dat je liefde moet verdienen. Het is er gewoon. En in je relatie kun je voelen of het klopt, of het gelijkwaardig is. Is de balans er niet, dan wordt het al snel een soort rollenspel waarin beiden een functie gaan vervullen ipv twee mensen die oprecht en open van elkaar houden. Iig da's mijn gevoel.
Ik zou proberen te stoppen met analyseren en erin te duiken en het simpelweg te ervaren tot in je tenen. Geniet ervan. Wees vervuld van de liefde die jij voelt.
donderdag 29 november 2007 om 11:12
Misschien wil je teveel controle houden Vertwijfeld? Dit soort dingen stromen nu eenmaal, ontwikkelen in hun eigen tempo. Dat accepteren vereist dat je het loslaat en je eraan overgeeft.
Waar ben je bang voor? Dat juist doordat het zo ongrijpbaar is, het dus ook plots weg kan zijn? En dat je dat voor wil zijn? Of zit er iets anders achter?
Waar ben je bang voor? Dat juist doordat het zo ongrijpbaar is, het dus ook plots weg kan zijn? En dat je dat voor wil zijn? Of zit er iets anders achter?
donderdag 29 november 2007 om 13:44
Twijfel is ook niet erg, als het maar positief eindigt, bijvoorbeeld in een knuffel.
En helaas mannen zijn niet altijd even taktisch. Ze zijn er niet zo sterk in om twijfel weg te nemen. Vooral berucht is het antwoord hmhm.
Ik doe tegenwoordig aan twijfel preventie, en dat legt me geen windeieren, dus ik kan het alle mannen aanraden.
En helaas mannen zijn niet altijd even taktisch. Ze zijn er niet zo sterk in om twijfel weg te nemen. Vooral berucht is het antwoord hmhm.
Ik doe tegenwoordig aan twijfel preventie, en dat legt me geen windeieren, dus ik kan het alle mannen aanraden.
.
donderdag 29 november 2007 om 14:22
Kreeft, ik denk niet dat het typisch mannelijk is, om er niet sterk in te zijn om twijfel weg te nemen. Als mijn man in het begin van onze relatie getwijfeld had of het voor altijd was, zou ik daar erg verdrietig om geweest zijn en zou wellicht weggerend zijn. Ik zeg daarmee niet dat dat een goede reactie van mij zou zijn, maar als iemand over zijn liefde voor mij twijfelt, dan ga ik op mijn beurt erg twijfelen of die relatie wel goed voor me is.
Ik ben het dus met je eens, dat twijfel-preventie goed is voor een relatie!
donderdag 29 november 2007 om 14:54
@vertwijfeld: mijn twijfels gaan over 'is dit m nou echt? voor de rest van mijn leven?' Ik ben wel eens heftiger verliefd geweest, heb meer het gevoel gehad dat iemand voor me 'bestemd' was dan met mijn huidige vriend. Van de andere kant is het allemaal gewoon heel fijn. Hij is echt super, en ik baal dan dat ik soms twijfel.
de psychologe heeft me een lijst laten maken wat ik allemaal zou wensen in een relatie. Qua eigenschappen, qua gevoelens, gedrag, alles.... en dat opschrijvende werd ik heel blij dat mijn relatie hier voor 95% aan voldoet. En ja, inderdaad ook 5% niet. En dat is o.a. wat ik zou willen voelen (dat stukje voorbestemming, eeuwigheid...). Plus nog wat andere zaken (sex kan beter, zijn smaak is heel anders dan mijne). Ben nog maar net begonnen bij haar dus nog geen groot resultaat.
de psychologe heeft me een lijst laten maken wat ik allemaal zou wensen in een relatie. Qua eigenschappen, qua gevoelens, gedrag, alles.... en dat opschrijvende werd ik heel blij dat mijn relatie hier voor 95% aan voldoet. En ja, inderdaad ook 5% niet. En dat is o.a. wat ik zou willen voelen (dat stukje voorbestemming, eeuwigheid...). Plus nog wat andere zaken (sex kan beter, zijn smaak is heel anders dan mijne). Ben nog maar net begonnen bij haar dus nog geen groot resultaat.
donderdag 29 november 2007 om 18:47
Omdat ik ook nog van hem hou als hij chagrijnig is , als hij kotsmisselijk is , als hij dronken is , als hij verdrietig is , als hij moe is , als hij in zijn ouwe lorren rondloopt , als zijn haar niet zit , .......... noem alle "minder 'gezellige dingen maar op .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 29 november 2007 om 19:05
Tuurlijk Fien, ik heb al meerdere relaties gehad. Onder andere 5 jaar stabiel toen ik studeerde. Maar de laatste 10 jaar waren alle relaties zeg maar 'minder serieus'. 3 jaar een onmogelijke liefde (want gebonden) en nog wat relaties waarvan we beiden zeiden 'dit is het niet maar we genieten ervan zolang als het leuk is'.
Mijn twee 'Grote Liefdes' zijn precies die twee relaties geweest waar ik heel erg voor ging, de heren niet, en waar ik wat obsessief achteraan gelopen heb (ben ook wel erg aan het lijntje gehouden). Dussss.... Grote Liefde gevoel is zeker ook geen garantie.
Maar vertel Fien, hoe is jouw situatie dat je dit allemaal aan me vraagt?
vrijdag 30 november 2007 om 10:00
Ik heb een relatie van 9 jaar achter de rug, waarin mijn kinderwens serieus op de achtergrond kwam te staan (hij had reeds 2 puberdochters), die relatie is vorig jaar afgesprongen. Ik had toen ook een relatie met iemand die 'gebonden' was, iemand waar ik enorm veel voor voelde en die heel onverwachts afgesprongen is (hij koos toch voor zijn vrouw zeg maar, terwijl we eigenlijk zouden gaan samenwonen). Dat heeft mij zo overrompeld dat ik mijn huidige vriend - die enorm veel doet voor mij - gewoon niet meer durf graag zien. Ik durf hem niet mijn volle hart te geven, uit schrik dat hij me ook zal kwetsen. Hij zegt dat zo niet is, dat hij mij enorm graag ziet, maakt heel veel toekomstplannen (waaronder ook kindjes), maar ik ben al zoveel beloofd geweest, dat ik het gewoon niet meer durf geloven. Vandaar dat ik ook soms die twijfel heb, de vraag: 'is hij het wel'. Ik durf er niet meer in te geloven, en misschien heb jij dat ook?
zondag 2 december 2007 om 11:10
@Kwikzilver: lief dat je naar me vraagt! Ik vind het helemaal niet erg als je met iemand anders verder praat op 'mijn' topic hoor 
.
Het gaat wel goed met me. Ik heb me gerealiseerd dat ik gewoon te veel controle wil hebben en dat ik daarom zo overdreven vaak mijn gevoelens check. Ik ben gewoon bang voor het ongrijpbare van de liefde, omdat dat betekent dat dingen om kunnen slaan/zomaar veranderen, zowel bij hem als bij mij.
Wel heb ik gemerkt ook dat hoe meer ik erover nadenk, hoe verder ik van mijn gevoel verwijderd raak (zoals zo velen hier al zeggen). Afgelopen weekend heb ik het denken losgelaten, en meteen kwamen er allerlei gevoelens voor in de plaats en voelde ik weer hoe veel ik om hem geef en ik had zelfs weer even kriebels op bepaalde momenten.
Ik probeer nu de strenge normen over wanneer ik liefde waard ben meer los te laten en ga oefenen in het vertrouwen op dat ik het wel waard ben en vanzelf wel zal merken als het van mijn kant of zijn kant echt fout zit. En ik hoop echt dat dat niet gebeuren gaat.
Jouw verhaal klinkt ook helemaal niet verkeerd vind ik! Je weet dat je van hem houdt, alleen niet of je de rest van je leven met hem wil delen. Volgens mij is dat per persoon verschillend hoe snel je dat idee al hebt. Snap dat een kinderwens maakt dat je denkt dat je op moet schieten, dat vind ik nog steeds het irritante van de natuur en voor ons vrouwen. Wou dat ik een man was, dan kun je op je 80ste nog een kind op de wereld zetten!
Ik denk dat we ons niet gek moeten laten maken door lijstjes over hoe liefde zou moeten zijn, maar dat we gewoon mogen genieten van het fijne dat we nu ervaren..En deze gedachte ga ik proberen vast te houden.
In ieder geval bedankt voor jullie reacties allemaal!
.Het gaat wel goed met me. Ik heb me gerealiseerd dat ik gewoon te veel controle wil hebben en dat ik daarom zo overdreven vaak mijn gevoelens check. Ik ben gewoon bang voor het ongrijpbare van de liefde, omdat dat betekent dat dingen om kunnen slaan/zomaar veranderen, zowel bij hem als bij mij.
Wel heb ik gemerkt ook dat hoe meer ik erover nadenk, hoe verder ik van mijn gevoel verwijderd raak (zoals zo velen hier al zeggen). Afgelopen weekend heb ik het denken losgelaten, en meteen kwamen er allerlei gevoelens voor in de plaats en voelde ik weer hoe veel ik om hem geef en ik had zelfs weer even kriebels op bepaalde momenten.
Ik probeer nu de strenge normen over wanneer ik liefde waard ben meer los te laten en ga oefenen in het vertrouwen op dat ik het wel waard ben en vanzelf wel zal merken als het van mijn kant of zijn kant echt fout zit. En ik hoop echt dat dat niet gebeuren gaat.
Jouw verhaal klinkt ook helemaal niet verkeerd vind ik! Je weet dat je van hem houdt, alleen niet of je de rest van je leven met hem wil delen. Volgens mij is dat per persoon verschillend hoe snel je dat idee al hebt. Snap dat een kinderwens maakt dat je denkt dat je op moet schieten, dat vind ik nog steeds het irritante van de natuur en voor ons vrouwen. Wou dat ik een man was, dan kun je op je 80ste nog een kind op de wereld zetten!
Ik denk dat we ons niet gek moeten laten maken door lijstjes over hoe liefde zou moeten zijn, maar dat we gewoon mogen genieten van het fijne dat we nu ervaren..En deze gedachte ga ik proberen vast te houden.
In ieder geval bedankt voor jullie reacties allemaal!
