Relaties
alle pijlers
* longdistance deel 7! Meer tickets, meer liefde, meer visa... *
zondag 3 juni 2007 om 17:03
Ik kan niet snel op een korte vakantie naar daar. Ik werk net weer 3 weken.
Op en neer gaan, paar maanden op en af, zoals het plan was, dat gaat ook niet, je moet toch ergens inkomsten vandaan halen en geen bedrijf waar je kunt maken dat je zegt: goh, ben even 3 maanden weg.
En de kids wonen hier, dus voorgoed gaat nooit.
En hij komt niet hierheen voorgoed, want hij heeft daar zijn kinderen en zijn zaak.
Het kan gewoon niet, zoals we alles hadden bedacht. Hij vindt van wel, ik vind van niet.
Dus wat schiet het op?
Het zou anders zijn geweest als we beiden geen kinderen hadden gehad. Denk ik. Dan was ik wel voorgoed daar geweest.
Op en neer gaan, paar maanden op en af, zoals het plan was, dat gaat ook niet, je moet toch ergens inkomsten vandaan halen en geen bedrijf waar je kunt maken dat je zegt: goh, ben even 3 maanden weg.
En de kids wonen hier, dus voorgoed gaat nooit.
En hij komt niet hierheen voorgoed, want hij heeft daar zijn kinderen en zijn zaak.
Het kan gewoon niet, zoals we alles hadden bedacht. Hij vindt van wel, ik vind van niet.
Dus wat schiet het op?
Het zou anders zijn geweest als we beiden geen kinderen hadden gehad. Denk ik. Dan was ik wel voorgoed daar geweest.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 3 juni 2007 om 17:07
Zo voelt het nu. :?
Jullie hebben geen kinderen, jullie bouwen een heel nieuw leven op met jullie mannen. Hij en ik gaan voor de tweede ronde, en dat is een stuk lastiger als je in verschillende werelddelen woont.
En hij zegt steeds: ja, maar je kinderen kunnen vaak overkomen! Ja, en wie betaalt dat allemaal? Plus dat de kids hier ook niet zomaar steeds wegkunnen.
Kan hij makkelijk zeggen, hij ziet zijn kinderen bijna elke dag. Minimaal om de dag, want ze wonen vlakbij hem.
Zijn oudste ziet ie maar 1 keer per jaar want zij woont in Duitsland en dat vindt ie heel erg, dus ik had wel meer begrip verwacht.
Jullie hebben geen kinderen, jullie bouwen een heel nieuw leven op met jullie mannen. Hij en ik gaan voor de tweede ronde, en dat is een stuk lastiger als je in verschillende werelddelen woont.
En hij zegt steeds: ja, maar je kinderen kunnen vaak overkomen! Ja, en wie betaalt dat allemaal? Plus dat de kids hier ook niet zomaar steeds wegkunnen.
Kan hij makkelijk zeggen, hij ziet zijn kinderen bijna elke dag. Minimaal om de dag, want ze wonen vlakbij hem.
Zijn oudste ziet ie maar 1 keer per jaar want zij woont in Duitsland en dat vindt ie heel erg, dus ik had wel meer begrip verwacht.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 3 juni 2007 om 17:22
Nee, ik heb geen kinderen dus ik weet niet hoe dat is. Natuurlijk maakt dat dingen veel gecompliceerder. Maar je kinderen zijn geen vijf meer. Ik weet dat wel eens wat erover hebt verteld, en dat daaruit bleek dat ze je nog wel nodig hebben. Maar dat is niet eeuwig. Het is heel fijn om ze te zien, maar ze zijn wel bijna volwassen. Misschien knuppel in hoenderhok, maar wordt het geen tijd dat je meer aan jezelf gaat denken?
Verder zei mijn therapeut altijd: "als je wilt weten wat je wilt, dan moet je kijken naar wat je doet". Daar geloof ik heilig in. Als ik geen actie onderneem om alsnog naar Afrika te gaan dan wil ik dat blijkbaar niet graag genoeg of er staan (irreële?) gedachten en angsten in de weg. Ik wil iets anders blijkbaar nog liever. Dat geldt ook voor al die mensen die altijd reageren dat ze *ook* wel een jaar naar het buitenland zouden willen. 'Dan moet je het doen!'. Maar nee, dat kan dan niet vanwege baan of hypotheek. Nee, niet waar: je vindt de rompslomp en het gedoe en de onzekerheid eromheen vervelender dan dat je het leuk vindt om weg te gaan. Dus kies je ervoor te blijven.
Jij kiest er nu ook voor te blijven. Maar je hebt ook contact met Gert. Vraag je eens af wat je echt wilt? Want als je echt een paar maanden daar en dan weer hier zou willen zijn, dan is daar altijd een oplossing voor te vinden.
Verder zei mijn therapeut altijd: "als je wilt weten wat je wilt, dan moet je kijken naar wat je doet". Daar geloof ik heilig in. Als ik geen actie onderneem om alsnog naar Afrika te gaan dan wil ik dat blijkbaar niet graag genoeg of er staan (irreële?) gedachten en angsten in de weg. Ik wil iets anders blijkbaar nog liever. Dat geldt ook voor al die mensen die altijd reageren dat ze *ook* wel een jaar naar het buitenland zouden willen. 'Dan moet je het doen!'. Maar nee, dat kan dan niet vanwege baan of hypotheek. Nee, niet waar: je vindt de rompslomp en het gedoe en de onzekerheid eromheen vervelender dan dat je het leuk vindt om weg te gaan. Dus kies je ervoor te blijven.
Jij kiest er nu ook voor te blijven. Maar je hebt ook contact met Gert. Vraag je eens af wat je echt wilt? Want als je echt een paar maanden daar en dan weer hier zou willen zijn, dan is daar altijd een oplossing voor te vinden.
zondag 3 juni 2007 om 17:35
Ik snap je wel, dat is soms ook beremoeilijk. Dan is het alleen maar emotie in mijn kop en dan zie ik het gewoon allemaal niet meer. Ik weet het wel, ergens diep van binnen, maar mijn hart doet dan niet mee. Zo voel ik zelf al dagen niet dat ik B nog leuk vind. Ik weet dat het zo is, maar ik voel het gewoon niet. Dat maakte me eerst in paniek, maar inmiddels begrijp ik het beter en laat ik het maar gewoon even voor wat het is. Het komt wel goed, als ik hem zie.
Als ik jouw postings van de afgelopen tijd zo even lees, denk ik echt dat je eens tijd voor jezelf moet gaan nemen. Je rent jezelf voorbij op een manier waar je eng van wordt! Zoals mijn therapeut dan ook altijd zei (ik had een hele goeie, heb nog veel uitspraken van hem waar ik vaak aan moet denken): "ga dat nou maar 'es effe lekker zitten voelen." Niks niet analyseren, actie ondernemen, praten, negeren, of erover heen schreeuwen. Zitten en voelen. D'r in, volledig, ondergaan en verder niks. En dat geldt bij jou denk ik zowel voor je scheiding, als voor Gert, als voor je kids, je nieuwe baan en nog zo wat dingen die je in de achterkamer hebt geschreven.
Is niet leuk nee, maar het helpt wel!
*;
Als ik jouw postings van de afgelopen tijd zo even lees, denk ik echt dat je eens tijd voor jezelf moet gaan nemen. Je rent jezelf voorbij op een manier waar je eng van wordt! Zoals mijn therapeut dan ook altijd zei (ik had een hele goeie, heb nog veel uitspraken van hem waar ik vaak aan moet denken): "ga dat nou maar 'es effe lekker zitten voelen." Niks niet analyseren, actie ondernemen, praten, negeren, of erover heen schreeuwen. Zitten en voelen. D'r in, volledig, ondergaan en verder niks. En dat geldt bij jou denk ik zowel voor je scheiding, als voor Gert, als voor je kids, je nieuwe baan en nog zo wat dingen die je in de achterkamer hebt geschreven.
Is niet leuk nee, maar het helpt wel!
*;
zondag 3 juni 2007 om 18:02
Veel wijn!
"ga maar lekker zitten voelen'. Ik doe al geloof ik niet anders. Ik weet het ook niet.
Ik ga de daad bij het woord voegen en ergens een drankje drinken, ik wandel even de stad in. Wie weet kom ik nog iemand tegen die ik ken.
Zal wel niet. Stelletjes hebben allemaal wat te doen op zondag.
Tot later lieverds.
"ga maar lekker zitten voelen'. Ik doe al geloof ik niet anders. Ik weet het ook niet.
Ik ga de daad bij het woord voegen en ergens een drankje drinken, ik wandel even de stad in. Wie weet kom ik nog iemand tegen die ik ken.
Zal wel niet. Stelletjes hebben allemaal wat te doen op zondag.
Tot later lieverds.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 3 juni 2007 om 18:05
Goed plan, die wijn. Ik ga zo eens een flesje opentrekken en mezelf een pasta maken.
En Yas: uit die dip, kom op! De hele wereld bestaat niet alleen uit stellen, jij bent niet afhankelijk van stellen, stellen doen ook wel eens niks, en mensen die alleen zijn, hebben soms ook wel eens zin om iets te gaan doen!
En nou hou ik er over op, want volgens mij maakt het toch niet zoveel uit wat wij hier zeggen.
En Yas: uit die dip, kom op! De hele wereld bestaat niet alleen uit stellen, jij bent niet afhankelijk van stellen, stellen doen ook wel eens niks, en mensen die alleen zijn, hebben soms ook wel eens zin om iets te gaan doen!
En nou hou ik er over op, want volgens mij maakt het toch niet zoveel uit wat wij hier zeggen.
zondag 3 juni 2007 om 19:17
Isiss, de bekendste fadista is denk ik Amalia Rodrigues, ook bekend is Dulce Pontes. Ik luister zelf ook héél graag naar Ana Moura, dat is wel mijn favoriete fado zangeres, misschien ook omdat ik haar weleens in 't echt gezien heb en dat echt kippevel bezorgde. Fado Tropical van Chico Buarque is ook heel mooi (volgens mij poezie van Ruy Guerra).
Fado in een modern jasje zingt Mariza, een Portugese uit Lissabon met Portugese vader en moeder uit Mozambique.
Er is ook een zangeres die fado zingt in 't Fries: Nynke Laverman, echt wel leuk vind ik.
Hier een paar om in de stemming te komen:
http://www.youtube.com
/watch?v=eHseRt1UO3o
http://www.youtube.com/
watch?v=9Aic14sie90
http://www.youtube.com
/watch?v=pHzaIK8fGVg
Yasmijn, van de muziek die Smoon noemt ken ik ook bijna niks :$.
Sara Tavares is half portugees half kaapverdiaans geloof ik.
Mijn vriendje en ik hebben trouwens geen eigen liedje, is dat stom :D.
Yas, ik wil niet te betweterig overkomen (daarom heb ik die andere post op de groep ook weggehaald), maar hoe voel jij je er eigenlijk zelf bij? Je zegt de hele tijd 'ik ben hier alleen voor mijn kinderen, anders was ik allang weg'. Dat komt niet over alsof je zelf tevreden bent met de keus die je gemaakt hebt. Ik heb geen kinderen (maar wel een moeder zoals ik al eerder opmerkte), maar ik kwam terug uit Guatemala om mijn studie te doen, anders was ik gebleven. Maar ik heb niet lang zoals jij gepraat, want als je een keus maakt moet je er ook achter staan vind ik, en anders een andere keus maken. Ik ben blij met de keus die ik gemaakt heb, ook als 't nou straks met vriend niet meer zou werken, ben jij dat ook?
Smoon, ik had vroeger van die gevoelens van 'ik moet hem altijd leuk vinden', zeker als je zover uit elkaar zit. Als 't gevoel dan eens wat minder was of in elk geval minder overheersend dacht ik weer oh nee vind ik 'm wel leuk genoeg etc. Toen zei een hoogzwangere vrouw tegen mij 'denk je dat ik elke dag straalverliefd wakker word?' :D. Was wel een eye opener voor mij. Natuurlijk niet, en waarom moet ik dat dan wel? Toevallig omdat mijn vriendje ver weg zit? Moet je dan altijd besluiten maken, spijkers met koppen slaan? Normale stellen hebben ook wel tijden dat ze minder overlopen van verliefdheid, waarom wij niet? Ik las eens een beschrijving van iemand over een relatie, en zij zei dat een relatie voor haar samen door de bergen lopen was. En soms loop je een stukje alleen, en dan loop je weer samen op. Vond ik wel mooi. Maar ik besef me wel dat mensen die denken dat je samen één bent enzo het niet zo'n mooie beschrijving vinden dus als jij daar in gelooft, vergeet dan maar wat ik zei
.
Fado in een modern jasje zingt Mariza, een Portugese uit Lissabon met Portugese vader en moeder uit Mozambique.
Er is ook een zangeres die fado zingt in 't Fries: Nynke Laverman, echt wel leuk vind ik.
Hier een paar om in de stemming te komen:
http://www.youtube.com
/watch?v=eHseRt1UO3o
http://www.youtube.com/
watch?v=9Aic14sie90
http://www.youtube.com
/watch?v=pHzaIK8fGVg
Yasmijn, van de muziek die Smoon noemt ken ik ook bijna niks :$.
Sara Tavares is half portugees half kaapverdiaans geloof ik.
Mijn vriendje en ik hebben trouwens geen eigen liedje, is dat stom :D.
Yas, ik wil niet te betweterig overkomen (daarom heb ik die andere post op de groep ook weggehaald), maar hoe voel jij je er eigenlijk zelf bij? Je zegt de hele tijd 'ik ben hier alleen voor mijn kinderen, anders was ik allang weg'. Dat komt niet over alsof je zelf tevreden bent met de keus die je gemaakt hebt. Ik heb geen kinderen (maar wel een moeder zoals ik al eerder opmerkte), maar ik kwam terug uit Guatemala om mijn studie te doen, anders was ik gebleven. Maar ik heb niet lang zoals jij gepraat, want als je een keus maakt moet je er ook achter staan vind ik, en anders een andere keus maken. Ik ben blij met de keus die ik gemaakt heb, ook als 't nou straks met vriend niet meer zou werken, ben jij dat ook?
Smoon, ik had vroeger van die gevoelens van 'ik moet hem altijd leuk vinden', zeker als je zover uit elkaar zit. Als 't gevoel dan eens wat minder was of in elk geval minder overheersend dacht ik weer oh nee vind ik 'm wel leuk genoeg etc. Toen zei een hoogzwangere vrouw tegen mij 'denk je dat ik elke dag straalverliefd wakker word?' :D. Was wel een eye opener voor mij. Natuurlijk niet, en waarom moet ik dat dan wel? Toevallig omdat mijn vriendje ver weg zit? Moet je dan altijd besluiten maken, spijkers met koppen slaan? Normale stellen hebben ook wel tijden dat ze minder overlopen van verliefdheid, waarom wij niet? Ik las eens een beschrijving van iemand over een relatie, en zij zei dat een relatie voor haar samen door de bergen lopen was. En soms loop je een stukje alleen, en dan loop je weer samen op. Vond ik wel mooi. Maar ik besef me wel dat mensen die denken dat je samen één bent enzo het niet zo'n mooie beschrijving vinden dus als jij daar in gelooft, vergeet dan maar wat ik zei
.
zondag 3 juni 2007 om 19:38
Marg, ik geloof daar zeker niet in, en ik vind wat je zegt dan ook erg mooi. Ik geloof niet in de ware, samen één of voor altijd. Ik geloof in hier en nu.
Geloof trouwens dat fado toch niet helemaal mijn ding is. ;) Weet niet goed waarom eigenlijk. Vind het wel mooi, maar alleen voor hele speciale buien of stemmingen denk ik.
Geloof trouwens dat fado toch niet helemaal mijn ding is. ;) Weet niet goed waarom eigenlijk. Vind het wel mooi, maar alleen voor hele speciale buien of stemmingen denk ik.
zondag 3 juni 2007 om 20:26
Marg: thanks! (idd, goed voor speciale stemmingen)
En youtube... vergeet 't altijd weer, maar iedere keer als iemand 't zegt zit ik 'n halve avond te surfen.
Willen jullie R's neef zien? Heb 'm gevonden! Hij heeft djembee leren spelen van R. (en R. treedt regelmatig nog met hem op, neefje is intussen 'n ster in 't clubcircuit). Tis de djembeeënde jongen met staartje rechts:
http://www.youtube.com/results?
search_query=marrakech+theatro
En youtube... vergeet 't altijd weer, maar iedere keer als iemand 't zegt zit ik 'n halve avond te surfen.
Willen jullie R's neef zien? Heb 'm gevonden! Hij heeft djembee leren spelen van R. (en R. treedt regelmatig nog met hem op, neefje is intussen 'n ster in 't clubcircuit). Tis de djembeeënde jongen met staartje rechts:
http://www.youtube.com/results?
search_query=marrakech+theatro
zondag 3 juni 2007 om 22:05
Thuis. het was geweldig leuk.
Sorry heel vluchtig bijgelezen, weet vas niet meer alles.
Issis. JEEEEEE wat een gesprek. Kan er verder niet veel over zeggen behalve dat ik meeleef. Een neef van mij en zijn inmiddels helaas ex-vrouw moesten ook ooit zo een gesprek doorstaan. Lees wel. ze waren al jaren getrouwd en hadden een kindje, alleen wilden zij toen samen van Kenya naar Nederland verhuizen.
Hetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoed
Kjong ik duim nog steeds.
Kim, jammer dat je je hier niet thuis voelt. Ik herken het gevoel denk ik. Dat wil zeggen soms herken ik het en soms niet. Zeker omdat ik zelf nu helemaal niets meer on-topic beleef en merk dat mijn on-topic ervaringen vervagen en op dit moment bij mij andere dingen spelen als dat ik steeds bezig ben met long-distance problematiek. Al vind ik het nog wel interessant om daarover te lezen en te horen. Over het algemeen kom ik steeds tot de conclusie dat ik het hier erg gezellig vind en julle allemaal erg aardig. En jou zeker, dus ik hoop nog van je te horen.
Fille, ik moet nog even beter teruglezen, is het nu aan-aan met Berliner?
Celtic en wie verder nog op het trouwen van mijn zus reageerde. Mijn broer zag het als eerste, maar er waren geen prijzen uitgeloofd hiervoor, Zus zei wel dat zij ervan uitging dat broer het als eerste zou zien. De bruiloft is pas over een aantal maanden (bijna een jaar). Hoe en wat weet ik nog niet dus ook niet wat voor een rol ik krijg. Misschien getuige, maar zus en vriend zijn daar nog niet over uit. Ik zou het leuk vinden om getuige te zijn, maar zou mij totaal niet gepasseerd voelen als iemand anders dat mag doen. Wij zullen als gezin sowieso een prominente rol hebben bij de bruiloft en mijn moeder heeft al geeist dat vriend(!) en ik minstens een week van tevoren vrij zijn en helpen met de voorbereidingen:P. Iedereen zal namelijk van ver moeten komen (bruiloft gaat bij mijn ouders plaatsvinden) dus er moet veel geregeld worden.
Sorry voor dit enorme geneuzelverhaal.
Maastricht. Het was leuk, vriend was er al eens geweest, maar of ik nu alles gezien heb wat je gezien móet hebben? Ik heb namelijk geen gids van Maastricht gezien of zo en weet ook niet wat de to-do en to-see dingen zijn daar. Wel hebben wij heel veel gelopen, lekker gegeten, ik de zon gezeten en van elkaar genoten. Gewoon perfect.
Sorry heel vluchtig bijgelezen, weet vas niet meer alles.
Issis. JEEEEEE wat een gesprek. Kan er verder niet veel over zeggen behalve dat ik meeleef. Een neef van mij en zijn inmiddels helaas ex-vrouw moesten ook ooit zo een gesprek doorstaan. Lees wel. ze waren al jaren getrouwd en hadden een kindje, alleen wilden zij toen samen van Kenya naar Nederland verhuizen.
Hetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoed
Kjong ik duim nog steeds.
Kim, jammer dat je je hier niet thuis voelt. Ik herken het gevoel denk ik. Dat wil zeggen soms herken ik het en soms niet. Zeker omdat ik zelf nu helemaal niets meer on-topic beleef en merk dat mijn on-topic ervaringen vervagen en op dit moment bij mij andere dingen spelen als dat ik steeds bezig ben met long-distance problematiek. Al vind ik het nog wel interessant om daarover te lezen en te horen. Over het algemeen kom ik steeds tot de conclusie dat ik het hier erg gezellig vind en julle allemaal erg aardig. En jou zeker, dus ik hoop nog van je te horen.
Fille, ik moet nog even beter teruglezen, is het nu aan-aan met Berliner?
Celtic en wie verder nog op het trouwen van mijn zus reageerde. Mijn broer zag het als eerste, maar er waren geen prijzen uitgeloofd hiervoor, Zus zei wel dat zij ervan uitging dat broer het als eerste zou zien. De bruiloft is pas over een aantal maanden (bijna een jaar). Hoe en wat weet ik nog niet dus ook niet wat voor een rol ik krijg. Misschien getuige, maar zus en vriend zijn daar nog niet over uit. Ik zou het leuk vinden om getuige te zijn, maar zou mij totaal niet gepasseerd voelen als iemand anders dat mag doen. Wij zullen als gezin sowieso een prominente rol hebben bij de bruiloft en mijn moeder heeft al geeist dat vriend(!) en ik minstens een week van tevoren vrij zijn en helpen met de voorbereidingen:P. Iedereen zal namelijk van ver moeten komen (bruiloft gaat bij mijn ouders plaatsvinden) dus er moet veel geregeld worden.
Sorry voor dit enorme geneuzelverhaal.
Maastricht. Het was leuk, vriend was er al eens geweest, maar of ik nu alles gezien heb wat je gezien móet hebben? Ik heb namelijk geen gids van Maastricht gezien of zo en weet ook niet wat de to-do en to-see dingen zijn daar. Wel hebben wij heel veel gelopen, lekker gegeten, ik de zon gezeten en van elkaar genoten. Gewoon perfect.
zondag 3 juni 2007 om 23:30
Allereerst een knuf voor de meiden met dipjes! Ik hoop dat alles allemaal toch weer op zijn pootjes terecht komt bij jullie...
Lief dat jullie allemaal zo reageren op mijn berichtje. Dat doet me dan weer heel erg goed, en dan denk ik weer 'stel je niet aan Kim, en blijf lekker mee schrijven...'
Dat ik er soms wat onzeker van wordt ligt bij mijzelf, niet bij jullie. Ik weet dat sommige van jullie 'over berichtjes heen lezen' en er niet op reageren wanneer ze zich storen aan mensen. Als er dan niet of weinig op mijn ebrichtjes wordt gereageerd, dan denk ik 'zie nou wel, ze zitten helemaal niet op mij te wachten'. Margoed, ondertussen weet ik natuurlijk ook wel dat dat ook kan komen doordat jullie druk zijn, even iets anders aan jullie hoofd hebben enz. Maar toch ga ik dan denken als van 'waarom zou ik er nog schrijven..'
Maar ook heel vaak zijn er heel veel lieve en fijne reacties, dus misschien moet ik gewoon niet zo miepen!
G. en ik hebben gister lekker op t terras gezeten, samen over de markt geslenterd... De sex is nog steeds geweldig en ik geniet 100%. Nu ik weet dat we weer voor elkaar gaan durf ik ook echt weer te genieten. We hebben goed gepraat over alles wat er 'mis' is gegaan de afgelopen keer en de belangrijkste conclusie is dat we gewoon beter moeten communiceren. Ik moet niet piekeren en zelf conclusies trekken die niet zo zijn, maar gewoon vragen. En hij gaat heel hard zijn best doen om mij wat meer zekerheid te geven wanneer hij weg is. Ik heb er vertrouwen in, dus we gaan er gewoon helemaal voor!
Wat ik vooral super vind is het plan dat we gemaakt hebben dat hij naar Gran canaria komt als ik daar straks zit. Als alles goed loopt heeft hij zijn volgende vakantie nl als ik daar ben.
Verder ben ik vanmiddag bij mijn hoogzwangere vriendin geweest. Ze had gisteravond opeens een soort van weeen maar het heeft niet doorgezet. Zo leuk en spannend allemaal, en zo mooi om de beeb in de buik te voelen bewegen! Later als ik groot ben... ;)
Poeh, wel een beetje lange post alleen over mezelf geworden! Nou, ik hoop dat jullie er wat positieve vibes uit mee krijgen!
Lief dat jullie allemaal zo reageren op mijn berichtje. Dat doet me dan weer heel erg goed, en dan denk ik weer 'stel je niet aan Kim, en blijf lekker mee schrijven...'
Dat ik er soms wat onzeker van wordt ligt bij mijzelf, niet bij jullie. Ik weet dat sommige van jullie 'over berichtjes heen lezen' en er niet op reageren wanneer ze zich storen aan mensen. Als er dan niet of weinig op mijn ebrichtjes wordt gereageerd, dan denk ik 'zie nou wel, ze zitten helemaal niet op mij te wachten'. Margoed, ondertussen weet ik natuurlijk ook wel dat dat ook kan komen doordat jullie druk zijn, even iets anders aan jullie hoofd hebben enz. Maar toch ga ik dan denken als van 'waarom zou ik er nog schrijven..'
Maar ook heel vaak zijn er heel veel lieve en fijne reacties, dus misschien moet ik gewoon niet zo miepen!
G. en ik hebben gister lekker op t terras gezeten, samen over de markt geslenterd... De sex is nog steeds geweldig en ik geniet 100%. Nu ik weet dat we weer voor elkaar gaan durf ik ook echt weer te genieten. We hebben goed gepraat over alles wat er 'mis' is gegaan de afgelopen keer en de belangrijkste conclusie is dat we gewoon beter moeten communiceren. Ik moet niet piekeren en zelf conclusies trekken die niet zo zijn, maar gewoon vragen. En hij gaat heel hard zijn best doen om mij wat meer zekerheid te geven wanneer hij weg is. Ik heb er vertrouwen in, dus we gaan er gewoon helemaal voor!
Wat ik vooral super vind is het plan dat we gemaakt hebben dat hij naar Gran canaria komt als ik daar straks zit. Als alles goed loopt heeft hij zijn volgende vakantie nl als ik daar ben.
Verder ben ik vanmiddag bij mijn hoogzwangere vriendin geweest. Ze had gisteravond opeens een soort van weeen maar het heeft niet doorgezet. Zo leuk en spannend allemaal, en zo mooi om de beeb in de buik te voelen bewegen! Later als ik groot ben... ;)
Poeh, wel een beetje lange post alleen over mezelf geworden! Nou, ik hoop dat jullie er wat positieve vibes uit mee krijgen!
maandag 4 juni 2007 om 00:12
Even verder reageren. (Kan niet slapen)
120% van minimumloon vind ik op zich een redelijke eis kwa gezinshereniging etc. Mensen die op 100% zitten kunnen immers vaak al in hun eentje moeilijk rondkomen. Wél is vreemd dat de bedragen van de IND niet overeenkomen als je het wettelijk minimuminkomen netto x 120% neemt. Ik val niet over de salariseis bij het geven van visa, wél over veel andere dingen, die ik veel onlogischer vind.
Biggetje, is er al duidelijkheid?
Kim, zo als jij voel ik mij hier ook vaak en volgens mij lag het aan het weer of zo want ik stond op de een of andere manier ook op het punt om te zeggen dat ik hier niet meer zou schrijven. Omdat ik ontopic niets te melden heb en hopelijk niet zo snel weer iets te melden zal hebben (3 maanden vandaag en wij hebben tegen elkaar gezegd dat wij best nog eens drie maanden erbij willen, liefst nog een beetje langer:)), maar ook omdat ik niet het gevoel heb/had dat mijn verhalen voor jullie veel toegevoegde waarde hebben en idd ook dat ik soms vind adt er weinig op mij gereageerd wordt. Maar ik vind het hier veel te gezellig om weg te blijven.
Nu ga ik maar slapen.
120% van minimumloon vind ik op zich een redelijke eis kwa gezinshereniging etc. Mensen die op 100% zitten kunnen immers vaak al in hun eentje moeilijk rondkomen. Wél is vreemd dat de bedragen van de IND niet overeenkomen als je het wettelijk minimuminkomen netto x 120% neemt. Ik val niet over de salariseis bij het geven van visa, wél over veel andere dingen, die ik veel onlogischer vind.
Biggetje, is er al duidelijkheid?
Kim, zo als jij voel ik mij hier ook vaak en volgens mij lag het aan het weer of zo want ik stond op de een of andere manier ook op het punt om te zeggen dat ik hier niet meer zou schrijven. Omdat ik ontopic niets te melden heb en hopelijk niet zo snel weer iets te melden zal hebben (3 maanden vandaag en wij hebben tegen elkaar gezegd dat wij best nog eens drie maanden erbij willen, liefst nog een beetje langer:)), maar ook omdat ik niet het gevoel heb/had dat mijn verhalen voor jullie veel toegevoegde waarde hebben en idd ook dat ik soms vind adt er weinig op mij gereageerd wordt. Maar ik vind het hier veel te gezellig om weg te blijven.
Nu ga ik maar slapen.
maandag 4 juni 2007 om 10:49
Es en Kim, alsjeblieft, blijf hier schrijven! Ik vind het veel te leuk dat jullie er ook zijn! Misschien reageren we niet altijd even veel, maar dat gebeurt soms ook op mijn postjes hoor, of op die van ieder ander. En we hebben elkaar allemaal wel leren kennen om dezelfde reden en dat jullie liefies nu bij jullie zijn, betekent toch niet opeens dat we elkaar niet meer leuk vinden of niets meer van elkaar begrijpen? Ik zou het echt jammer vinden als we niks meer van jullie horen! En een beetje positieve verhalen tussen al ons gedoe is ook wel erg fijn hoor. ;)
Hier duurt de dip nog altijd voort. Ik twijfel nog steeds enorm aan mijn hele emigratieplan, aan B, aan mijn vriendenkring, aan mijn huidige baan, aan het verkopen van mijn huis, eigenlijk aan alles, dus da's dan meteen een teken dat het waarschijnlijk niks met B te maken heeft. Voel me alleen; ik ben iemand die altijd veel initiatief neemt in vriendschappen en dat doe ik nu iets minder, omdat ik moe ben en omdat ik ook het gevoel heb dat er weinig van mijn vrienden terugkomt uit zichzelf. En dat blijkt dus zo te zijn. Jammer, maar ik heb er gewoon even de energie niet voor.
Morgen weer trainen, beetje afleiding in mijn hoofd. Vandaag nog een dagje thuis, dat voorbereiden en zo nog wat dingetjes regelen. Maar het voelt of er ergens een enorme huilbui verstopt zit.
(ook zo stom: mijn huurder betaalt steevast te laat en nu heeft hij na tig telefoontjes van mij eindelijk weer betaald, maar dan weer niet het hele bedrag maar 200 Euro minder.... zo fucking irritant! Ik wil echt zoooo graag van hem en van dat huis af....)
Hier duurt de dip nog altijd voort. Ik twijfel nog steeds enorm aan mijn hele emigratieplan, aan B, aan mijn vriendenkring, aan mijn huidige baan, aan het verkopen van mijn huis, eigenlijk aan alles, dus da's dan meteen een teken dat het waarschijnlijk niks met B te maken heeft. Voel me alleen; ik ben iemand die altijd veel initiatief neemt in vriendschappen en dat doe ik nu iets minder, omdat ik moe ben en omdat ik ook het gevoel heb dat er weinig van mijn vrienden terugkomt uit zichzelf. En dat blijkt dus zo te zijn. Jammer, maar ik heb er gewoon even de energie niet voor.
Morgen weer trainen, beetje afleiding in mijn hoofd. Vandaag nog een dagje thuis, dat voorbereiden en zo nog wat dingetjes regelen. Maar het voelt of er ergens een enorme huilbui verstopt zit.
(ook zo stom: mijn huurder betaalt steevast te laat en nu heeft hij na tig telefoontjes van mij eindelijk weer betaald, maar dan weer niet het hele bedrag maar 200 Euro minder.... zo fucking irritant! Ik wil echt zoooo graag van hem en van dat huis af....)
maandag 4 juni 2007 om 11:41
Es en Kim, ik vind 't juist leuk over jullie te lezen, ook al is 't (voorlopig dan bij Kim) niet Long Distance! We hebben allemaal meegeleefd met de relatie tussen Kim en G. en e=met de dateperikelen en de 'ben ik verliefd ja of nee' twijfels van Es, ik vind t in elk geval leuk nu ook te lezen hoe 't verder gaat! Dus verontschuldig je niet als je wat over jezelf schrijft, het is juist leuk!
Es, wat ik onredelijk vind is dat de overheid 70% aanhoudt als 'economisch onafhankelijk), 100% als 'minimum' en 120% opeens het minimum is als je een buitenlander wil trouwen. Dat 't in de praktijk lastig is van 100% te leven begrijp ik ook wel, maar de overheid niet, want die vindt dat voldoende, die vindt dat 100% het minimum is om van te leven. Dan vind ik 'van honderd procent is 't al lastig rondkomen' geen argument. Dat het voor jezelf fijner is 120% te verdienen dan 100% ja dat snap ik ook wel. Maar als de overheid echt zou vinden dat 100% amper genoeg is zouden ze van 120% het minimum moeten maken (en dus het nieuwe 100%). Wat mij ook tegenstaat is dat door deze eis hele beroepsgroepen, waaronder verzorgenden, verpleegsters en leraren al bij voorbaat uitgesloten worden.
Es, wat ik onredelijk vind is dat de overheid 70% aanhoudt als 'economisch onafhankelijk), 100% als 'minimum' en 120% opeens het minimum is als je een buitenlander wil trouwen. Dat 't in de praktijk lastig is van 100% te leven begrijp ik ook wel, maar de overheid niet, want die vindt dat voldoende, die vindt dat 100% het minimum is om van te leven. Dan vind ik 'van honderd procent is 't al lastig rondkomen' geen argument. Dat het voor jezelf fijner is 120% te verdienen dan 100% ja dat snap ik ook wel. Maar als de overheid echt zou vinden dat 100% amper genoeg is zouden ze van 120% het minimum moeten maken (en dus het nieuwe 100%). Wat mij ook tegenstaat is dat door deze eis hele beroepsgroepen, waaronder verzorgenden, verpleegsters en leraren al bij voorbaat uitgesloten worden.
