Relaties
alle pijlers
Man accepteert ASS kind niet
donderdag 12 juni 2025 om 10:30
Dag,
Mijn zoon heeft autisme. Op dit moment is hij al een paar dagen thuis van school, omdat hij moe en overprikkeld is.
Vanochtend weer een aanvaring met mijn man hierover gehad. Man maakt zoon wakker, vond dat er niets aan de hand is en hij gewoon naar school moest. Hij uitte dat ook boos. Het schoot mij compleet in het verkeerde keelgat. Ik ben degene die al jaren allerlei onderzoeken en therapieën voor mijn zoon moet initiëren. Man werkt vaak wel mee, maar gooit dan weer de kont tegen de krib. Hij is ook niet altijd bereid om aanpassingen te doen wat betreft zijn eigen gewoonten en reageert boos als ik dat van hem vraag. Door de jaren heen heb ik de therapeuten van mijn zoon ook gevraagd om bij mijn man ea tussen de oren te krijgen. Dat lijkt dan even effect te hebben en dan na een tijd zijn we weer terug bij af. Ik merk dat ik er doodmoe van ben. Man laat ook al jaren het gros van het regelwerk voor het gezin bij mij liggen en afspraken die we maken worden vaak niet uitgevoerd.
Ik vorm geen team met mijn man en sta er voor mijn gevoel vaak alleen voor in de zorg voor mijn zoon. Mijn man gedraagt zich in mijn ogen als een dwarse puber. Man vindt dat ik hem commandeer. Daar heeft hij wel gelijk in, maar man komt anders niet in actie.
Op dit moment zit ik door de situatie thuis in de ziektewet en overweeg ik serieus een scheiding, omdat de problematiek al jaren bestaat en ik weinig hoop heb op verbetering. Ik ben alleen bang dat hij alleen niet goed voor mijn zoon zorgt en zou het ook zwaar vinden om alleen voor de kinderen te zorgen.
Wie heeft wijze raad voor mij?
Mijn zoon heeft autisme. Op dit moment is hij al een paar dagen thuis van school, omdat hij moe en overprikkeld is.
Vanochtend weer een aanvaring met mijn man hierover gehad. Man maakt zoon wakker, vond dat er niets aan de hand is en hij gewoon naar school moest. Hij uitte dat ook boos. Het schoot mij compleet in het verkeerde keelgat. Ik ben degene die al jaren allerlei onderzoeken en therapieën voor mijn zoon moet initiëren. Man werkt vaak wel mee, maar gooit dan weer de kont tegen de krib. Hij is ook niet altijd bereid om aanpassingen te doen wat betreft zijn eigen gewoonten en reageert boos als ik dat van hem vraag. Door de jaren heen heb ik de therapeuten van mijn zoon ook gevraagd om bij mijn man ea tussen de oren te krijgen. Dat lijkt dan even effect te hebben en dan na een tijd zijn we weer terug bij af. Ik merk dat ik er doodmoe van ben. Man laat ook al jaren het gros van het regelwerk voor het gezin bij mij liggen en afspraken die we maken worden vaak niet uitgevoerd.
Ik vorm geen team met mijn man en sta er voor mijn gevoel vaak alleen voor in de zorg voor mijn zoon. Mijn man gedraagt zich in mijn ogen als een dwarse puber. Man vindt dat ik hem commandeer. Daar heeft hij wel gelijk in, maar man komt anders niet in actie.
Op dit moment zit ik door de situatie thuis in de ziektewet en overweeg ik serieus een scheiding, omdat de problematiek al jaren bestaat en ik weinig hoop heb op verbetering. Ik ben alleen bang dat hij alleen niet goed voor mijn zoon zorgt en zou het ook zwaar vinden om alleen voor de kinderen te zorgen.
Wie heeft wijze raad voor mij?
donderdag 12 juni 2025 om 10:38
Het helpt misschien om alleen mentaal afscheid te nemen van je man in plaats van fysiek. Zolang jullie samenwonen kun jij de buffer zijn in zijn interactie met de kinderen en als je je mentaal en emotioneel van hem losmaakt, kost zijn onvermogen als vader en als partner je wellicht minder energie. Dat ziet er in de praktijk uit als: hem niet meer betrekken, geen verwachtingen meer van hem hebben, uitjes alleen regelen voor jou en de kinderen, je eigen plan trekken in je leven. Dat is niet leuk of liefdevol, maar het is wel draaglijker dan zo voortgaan en misschien minder schadelijk voor de kinderen dan een scheiding. Heel veel sterkte, het klinkt heel zwaar en verdrietig voor jullie allemaal.
donderdag 12 juni 2025 om 10:39
donderdag 12 juni 2025 om 10:44
donderdag 12 juni 2025 om 10:44
Dit inderdaad, ik zou dat verder uitzoeken.
Het maakt de situatie natuurlijk niet minder zwaar, maar geeft misschien wel een ander inzicht.
phlox24 wijzigde dit bericht op 12-06-2025 10:45
18.34% gewijzigd
donderdag 12 juni 2025 om 10:44
toulouse_74 schreef: ↑12-06-2025 10:39Zoals ik het lees komt de zorg voor de kinderen al grotendeels op jou neer, en maakt je man de zorg alleen maar zwaarder. Het klinkt alsof het zonder hem makkelijker is.
Triest voor je kind trouwens, dat zijn vader hem niet accepteert.
Ware het niet dat je voor zorg voor kind altijd ook de toestemming van de andere ouder nodig hebt. Nu krijgt TO hem daar redelijk makkelijk in mee, na een scheiding zou dat weleens een heel ander en daardoor héél ingewikkeld verhaal kunnen worden.
Niet dat TO daardoor niet zou moeten scheiden, maar dat het dan makkelijker zou worden is helemaal nog niet zo evident. Ook niet als kind dan compleet ontregeld bij vader vandaan komt en TO de scherven weer op mag ruimen.
donderdag 12 juni 2025 om 10:49
Dat weet ik. Broer van mijn man is ook gediagnosticeerd met Ass. En ik denk dat man dat ook heeft. Man denkt echter van niet, wil dat ook niet laten onderzoeken. Zijn referentiekader is juist en het ligt aan anderen.
Hoewel ik verstandelijk wel kan zien dat mogelijke ass het gedrag van mijn man beïnvloedt, kan ik er emotioneel niet mee omgaan. Het vraagt teveel van mij. Het begrip wat ik voor zoon kan opbrengen kan ik niet voor mijn man opbrengen. Het ontkennen van de problematiek speelt daar denk ik een rol in.
donderdag 12 juni 2025 om 10:51
Dat is precies wat mij tegenhoudt.S-Groot schreef: ↑12-06-2025 10:44Ware het niet dat je voor zorg voor kind altijd ook de toestemming van de andere ouder nodig hebt. Nu krijgt TO hem daar redelijk makkelijk in mee, na een scheiding zou dat weleens een heel ander en daardoor héél ingewikkeld verhaal kunnen worden.
Niet dat TO daardoor niet zou moeten scheiden, maar dat het dan makkelijker zou worden is helemaal nog niet zo evident. Ook niet als kind dan compleet ontregeld bij vader vandaan komt en TO de scherven weer op mag ruimen.
Daarnaast hou ik ook wel van hem.
Ik zou graag samen met hem een harmonieuze relatie hebben waarin hij mij steunt
donderdag 12 juni 2025 om 10:54
Dit dacht ik ook meteen. Accepteren dat kind ASS heeft is ook accepteren dat hij het zelf misschien ook heeft.
Mijn vader had enorme moeite met mijn ADHD diagnose om diezelfde reden. Ik was al volwassen toen ik het diagnose traject in ging en hij vond het complete onzin omdat ik me prima kon redden en hij dacht dat een label mij alleen maar heel erg in de weg ging zitten.
Ik hoorde later van mijn moeder dat hij als kind heel veel issues heeft gehad op school waarin ze hem wilden wegzetten als moeilijk lerend, minder intelligent etc. omdat ADHD natuurlijk in de jaren 50/60 nog geen ding was.
donderdag 12 juni 2025 om 10:54
donderdag 12 juni 2025 om 10:54
Nee we hebben geen systeemtherapie. Ook niet mee bekend.
Wel een tijd relatietherapie gehad. Dat had wel wat effect, vooral omdat man woorden van therapeut wel serieus neemt en die van mij vaak niet.
Zou systeemtherapie kunnen helpen?
donderdag 12 juni 2025 om 10:57
Aah, jullie hebben dus wel relatietherapie gehad, en dat hielp. Ik zou dan inderdaad weer inzetten op een vorm van therapie. Een relatie blijft niet vanzelf 50 jaar goed gaan, in mijn beleving. Dat vraagt continue bijsturing en afstemming en soms lukt dat niet alleen
donderdag 12 juni 2025 om 11:00
donderdag 12 juni 2025 om 11:05
Psycho-educatie nog iets misschien?
donderdag 12 juni 2025 om 11:06
Als hij autisme heeft is normale therapie ook dweilen met de kraan open. Het geeft hem geen inzicht, het leert hem maskeren. Maskeren kost veel energie, dus houdt hij dat maar korte tijd vol.
Als hij een diagnose heeft kun je gespecialiseerde relatietherapie krijgen en het wordt nog vergoedt ook.
Ik denk dat je op je strepen moet gaan staan. Eerst testen of er autisme speelt. Daarna kun je pas een plan maken hoe je aan je relatie gaat werken.
Misschien kun je met hem afspreken dat jullie allebei gaan testen. Neurodivergente mensen weten elkaar namelijk vaak feilloos te vinden. Misschien speelt er bij jou ook wel wat.
Kost wel geld, maar dan staat hij niet alleen in het 'beklaagdenbankje'
Je kunt het zelfs nog gooien op: autisme is sterk genetisch, ik wil kijken waar zoon het van heeft
dropdrop wijzigde dit bericht op 12-06-2025 11:07
0.18% gewijzigd
donderdag 12 juni 2025 om 11:07
Dit ga je nooit krijgen vrees ik
hierop blijven hopen is alleen maar verspilde energie en een garantie voor nog meer teleurstellingen.Uiteindelijk ben ik wel gescheiden, maar toen ik nog een relatie had met de vader van mijn kinderen gaf het opgeven van de hoop op steun en samenwerking mij lucht. Áls hij een keer meewerkte was het een hele fijne meevaller. Als hij niet meewerkte was het geen teleurstelling want ik had die hoop toch al laten varen.
Loodzwaar
knuffel voor jou, TO
.
donderdag 12 juni 2025 om 11:08
Hier moest ik toch ff om lachen, maar ik begrijp dat het verre van grappig is voor jou.Cleo123 schreef: ↑12-06-2025 10:49Dat weet ik. Broer van mijn man is ook gediagnosticeerd met Ass. En ik denk dat man dat ook heeft. Man denkt echter van niet, wil dat ook niet laten onderzoeken. Zijn referentiekader is juist en het ligt aan anderen.
Hoewel ik verstandelijk wel kan zien dat mogelijke ass het gedrag van mijn man beïnvloedt, kan ik er emotioneel niet mee omgaan. Het vraagt teveel van mij. Het begrip wat ik voor zoon kan opbrengen kan ik niet voor mijn man opbrengen. Het ontkennen van de problematiek speelt daar denk ik een rol in.
Toch zal daar wrsch iets moeten gebeuren, wil de situatie verbeteren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 12 juni 2025 om 11:11
Wat een onzinnige generalisatie.Dropdrop schreef: ↑12-06-2025 11:06Als hij autisme heeft is normale therapie ook dweilen met de kraan open. Het geeft hem geen inzicht, het leert hem maskeren. Maskeren kost veel energie, dus houdt hij dat maar korte tijd vol.
Als hij een diagnose heeft kun je gespecialiseerde relatietherapie krijgen en het wordt nog vergoedt ook.
Ik denk dat je op je strepen moet gaan staan. Eerst testen of er autisme speelt. Daarna kun je pas een plan maken hoe je aan je relatie gaat werken.
Misschien kun je met hem afspreken dat jullie allebei gaan testen. Neurodivergente mensen weten elkaar namelijk vaak feilloos te vinden. Misschien speelt er bij jou ook wel wat.
Kost wel geld, maar dan staat hij niet alleen in het 'beklaagdenbankje'
Je kunt het zelfs nog gooien op: autisme is sterk genetisch, ik wil kijken waar zoon het van heeft
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 12 juni 2025 om 11:17
Ik vind dit een hele goede, want realistische, tip. Sterkte TO.Thalas schreef: ↑12-06-2025 10:38Het helpt misschien om alleen mentaal afscheid te nemen van je man in plaats van fysiek. Zolang jullie samenwonen kun jij de buffer zijn in zijn interactie met de kinderen en als je je mentaal en emotioneel van hem losmaakt, kost zijn onvermogen als vader en als partner je wellicht minder energie. Dat ziet er in de praktijk uit als: hem niet meer betrekken, geen verwachtingen meer van hem hebben, uitjes alleen regelen voor jou en de kinderen, je eigen plan trekken in je leven. Dat is niet leuk of liefdevol, maar het is wel draaglijker dan zo voortgaan en misschien minder schadelijk voor de kinderen dan een scheiding. Heel veel sterkte, het klinkt heel zwaar en verdrietig voor jullie allemaal.
*Ik herken de hierboven geschreven 'methode' wel wat, al is het bij ons een kind met een ander type zorg. Vorig jaar heb ik volledig mijn eigen plan getrokken. Spontaan zin om erop uit te gaan? Dan regelde ik dat en nam de kinderen mee. Ergens begin dit jaar gaf mijn man aan toch ook wat meer betrokken te willen zijn bij e.e.a., ik heb toen ook wel besproken dat mijn 'gecommandeer' ook een beetje uit dezelfde dynamiek voortkomt. Dat zag hij ook wel in en we hebben wat afspraken gemaakt waardoor we nu elkaar weer meer waarderen. En ik ben ook wat meer gaan accepteren dat hij bepaalde dingen niet zelf oppakt en ik dat dus vaker zeg/me minder stoor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
