Relaties
alle pijlers
Man is extreem katholiek geworden
woensdag 4 oktober 2023 om 12:51
Achtergrond: Man en ik hebben elkaar ontmoet toen wij beiden 19 waren en hadden veel raakvlakken. Inmiddels ben ik 27 en hij 26 en zijn we zo'n anderhalf jaar getrouwd. Waar wij naar mijn idee jarenlang samen gegroeid zijn, zijn wij eigenlijk sinds het huwelijk alleen nog uit elkaar gegroeid.
Man was altijd veel bezig met filosofie lezen, was zijn grote hobby. Op een gegeven moment ging hij ook theologie lezen en begon hij in God te geloven. Hij had hier goede argumenten voor en ik kon me er best in vinden. Hij was niet formeel bij een kerk aangesloten oid, en verder was hij nog steeds dezelfde persoon van wie ik hield alleen bidde hij voor het slapen gaan. Hij wilde graag voor de kerk trouwen omdat hij voor de staat trouwen betekenisloos vindt, maar het was nooit de afspraak dat onze hypothetische toekomstige kinderen naar de kerk zouden gaan, dat deed hij zelf immers ook niet.
Goed, misschien had ik het hier al moeten zien aankomen, en met hoe anti-geloof de gemiddelde forummer is ben ik bang dat jullie gaan zeggen dat ik stom ben geweest, maar we hielden van elkaar en vooral met de coronatijd waren wij elkaars voornaamste steun en toeverlaat. Alles leek oke. Alleen is hij sindsdien alleen maar religieuzer en religieuzer geworden. Het is ongeveer zijn enige hobby inmiddels, hij gaat nu ook iedere dag naar de mis, bidt de rosenkrans, leest theologische werken uit het jaar 300 etc. etc.
Mijn afgelopen verjaardagsfeest is hij na een uur weggegaan (uit ons eigen appartement) omdat hij het niet volhield. Hij wil alleen nog activiteiten doen die geloof-approved zijn en zich richten op het "eeuwige leven" en niet op het aardse leven wat daarmee in vergelijking als stof is (dit is een beetje hoe hij over de dingen praat). Daarnaast probeert hij mij ook steeds over te halen, eerst stond ik open om over dingen te praten/discussieren met hem zoals we dat vroeger deden maar nu voelt het meer alsof ik van mening moet veranderen en hij alles weet. Ik kreeg van de mensen om me heen een beetje het advies "joh, wacht even af, het is allemaal nieuw voor hem, misschien trekt het bij" dus ik probeer nog steeds verbindingspunten te vinden maar het wordt steeds lastiger.
Afgelopen weekend volgde de nieuwste escalatie. We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...
Man was altijd veel bezig met filosofie lezen, was zijn grote hobby. Op een gegeven moment ging hij ook theologie lezen en begon hij in God te geloven. Hij had hier goede argumenten voor en ik kon me er best in vinden. Hij was niet formeel bij een kerk aangesloten oid, en verder was hij nog steeds dezelfde persoon van wie ik hield alleen bidde hij voor het slapen gaan. Hij wilde graag voor de kerk trouwen omdat hij voor de staat trouwen betekenisloos vindt, maar het was nooit de afspraak dat onze hypothetische toekomstige kinderen naar de kerk zouden gaan, dat deed hij zelf immers ook niet.
Goed, misschien had ik het hier al moeten zien aankomen, en met hoe anti-geloof de gemiddelde forummer is ben ik bang dat jullie gaan zeggen dat ik stom ben geweest, maar we hielden van elkaar en vooral met de coronatijd waren wij elkaars voornaamste steun en toeverlaat. Alles leek oke. Alleen is hij sindsdien alleen maar religieuzer en religieuzer geworden. Het is ongeveer zijn enige hobby inmiddels, hij gaat nu ook iedere dag naar de mis, bidt de rosenkrans, leest theologische werken uit het jaar 300 etc. etc.
Mijn afgelopen verjaardagsfeest is hij na een uur weggegaan (uit ons eigen appartement) omdat hij het niet volhield. Hij wil alleen nog activiteiten doen die geloof-approved zijn en zich richten op het "eeuwige leven" en niet op het aardse leven wat daarmee in vergelijking als stof is (dit is een beetje hoe hij over de dingen praat). Daarnaast probeert hij mij ook steeds over te halen, eerst stond ik open om over dingen te praten/discussieren met hem zoals we dat vroeger deden maar nu voelt het meer alsof ik van mening moet veranderen en hij alles weet. Ik kreeg van de mensen om me heen een beetje het advies "joh, wacht even af, het is allemaal nieuw voor hem, misschien trekt het bij" dus ik probeer nog steeds verbindingspunten te vinden maar het wordt steeds lastiger.
Afgelopen weekend volgde de nieuwste escalatie. We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...
woensdag 4 oktober 2023 om 13:14
Zo ligt het niet helemaal. Een kerkelijk huwelijk is inderdaad één van de zeven heilige sacramenten en daar valt ook niet of nauwelijks aan te tornen. Een burgerlijk huwelijk zonder kerkelijke inzegening daarentegen stelt niks voor, in de ogen van een die hard katholiek.Elodea schreef: ↑04-10-2023 13:02Het huwelijk is heel belangrijk binnen de katholieke kerk, dus als hij op deze manier de verbinding met jou verliest, doet hij toch iets fout. Niet alleen als echtgenoot, maar ook als gelovige.
Er zouden priesters moeten zijn die dat hem ook aan het verstand moeten kunnen brengen.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:14
Hoewel ik groot voorstander ben van bespreken met de huisarts, zie ik in dit geval niet wat je met de huisarts kunt bespreken. De huisarts kan niets, man van TO heeft immers geen probleem. Tenminste dat zal hij zelf vinden, dus hij gaat zeker niet mee.
Hoe triest ook TO maar probeer hem niet te redden, stel vooral goed je eigen grenzen.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:16
Oei, wat naar voor je zeg. Jemig. Zeker omdat je al zo lang bij elkaar bent en zoveel plannen gemaakt hebt voor de toekomst die nu ineens allemaal op de tocht staan.
Ik heb ooit eens 3 maanden een relatie gehad met een streng gelovige man en ik ben er enorm op afgeknapt en het zou voor mij echt einde relatie zijn. Al ben ik vijftig jaar bij iemand. Ik trek dat gewoon echt niet. Ik kan er niet mee omgaan.
Er valt geen land te bezeilen met een streng gelovige in mijn ervaring.
Zo te horen weet je al wel dat dit niet meer goed komt maar ik kan me zo voorstellen dat het enorm veel pijn doet en dat de knoop doorhakken lastig is. Zeker na zoveel tijd samen.
Je bent nog jong, gelukkig. Maar ik zou je echt aanraden om voor jezelf te kiezen.
Ik heb ooit eens 3 maanden een relatie gehad met een streng gelovige man en ik ben er enorm op afgeknapt en het zou voor mij echt einde relatie zijn. Al ben ik vijftig jaar bij iemand. Ik trek dat gewoon echt niet. Ik kan er niet mee omgaan.
Er valt geen land te bezeilen met een streng gelovige in mijn ervaring.
Zo te horen weet je al wel dat dit niet meer goed komt maar ik kan me zo voorstellen dat het enorm veel pijn doet en dat de knoop doorhakken lastig is. Zeker na zoveel tijd samen.
Je bent nog jong, gelukkig. Maar ik zou je echt aanraden om voor jezelf te kiezen.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:17
Haha, nee, zeker niet!
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
woensdag 4 oktober 2023 om 13:17
Ja dat heeft ook niet zo veel zin want dat gaat hij niet van je aannemen. Zeker als hij jou ziet als een obstakel tussen hem en God... Dat geeft weinig opening om nog een verbinding te vinden.vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:11Ja tijdens covid begonnen inderdaad. En ik ben het helemaal met je eens, maar ik denk als ik dit met hem probeer te bespreken dat hij het gaat ontkennen... Het is voor hem denk ik deels een copings mechanisme voor zijn angst voor de dood en angst dat niets in het leven zin heeft waar hij al langer last van had, en tot nu toe is dit het enige dat heeft gewerkt.
Hij heeft erg behoefte aan structuur en interne logica en dat heeft de kerk natuurlijk wel te bieden.
Klinkt alsof zijn interesses, persoonlijkheid, en de omstandigheden van de crisisjaren een combinatie vormen die hem op deze manier aan het geloof laten vastklampen. Die neiging zat dus altijd al in hem maar je kon van tevoren echt niet weten hoe dit zou uitpakken.
What a nuanced anxiety
woensdag 4 oktober 2023 om 13:19
Scheiden voor de kerk kan dan misschien niet, maar volgens de wet kun je er dan gelukkig nog wel vanaf; zou wat worden anders…
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
woensdag 4 oktober 2023 om 13:22
Gaat ie dan naar een klooster of zo? De meeste gewone parochies in Nederland zijn zieltogende gemeenschapjes waar ze vaak nog niet eens een pastoor voor kunnen vinden die wekelijks één mis kan opdragen voor de drie overgebleven trouwe kerkgangers.vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:19Ja ik had zo graag gewild dat hij normale katholieken om hem heen had die een beetje op hem in zouden kunnen praten... Maar volgens mij is de kerk waar hij heengaat ook vrij traditioneel (missen in het Latijn bijv.)
woensdag 4 oktober 2023 om 13:23
Echt heel naar als je na jaren een fijne relatie toch zo extreem uit elkaar groeit . Pijnlijk om te moeten constateren, maar ga kiezen voor de toekomst, jouw toekomst.
Het is waarschijnlijk een stuk makkelijker voor je om naar de priester te wijzen, maar de priester zegt niks verkeerd. Het is toch ook zo dat je man niet moet gaan emigreren als hij het alleen voor jou zou doen? En dat het ook niet zijn schuld is als je daarom niet meer samen zou willen zijn klopt ook.
En dat jij dacht dat jullie dat samen wilden kan ook gewoon kloppen, alleen nú wil je man het niet meer, in elk geval niet naar dat land.
Je hebt helemaal niets fout gedaan én het leven dat jullie gedeeld hebben is ook niet betekenisloos. Ik snap wel dat je het nu allemaal zo somber ziet, maar jullie hebben een fijne relatie gehad en nu zijn jullie veel te ver uit elkaar gegroeid om nog samen te kunnen blijven. Dat is niemand z'n schuld, dat gebeurt helaas.
Maar wat is daar erg/zorgelijk aan dan?
We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.
Het is waarschijnlijk een stuk makkelijker voor je om naar de priester te wijzen, maar de priester zegt niks verkeerd. Het is toch ook zo dat je man niet moet gaan emigreren als hij het alleen voor jou zou doen? En dat het ook niet zijn schuld is als je daarom niet meer samen zou willen zijn klopt ook.
En dat jij dacht dat jullie dat samen wilden kan ook gewoon kloppen, alleen nú wil je man het niet meer, in elk geval niet naar dat land.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...
Je hebt helemaal niets fout gedaan én het leven dat jullie gedeeld hebben is ook niet betekenisloos. Ik snap wel dat je het nu allemaal zo somber ziet, maar jullie hebben een fijne relatie gehad en nu zijn jullie veel te ver uit elkaar gegroeid om nog samen te kunnen blijven. Dat is niemand z'n schuld, dat gebeurt helaas.
vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:06Maar als ik wegga krijgt hij misschien kinderen met een andere vrouw die net zo is... (goed, dat is zeker geen argument om te blijven haha)
En wat jullie aangeven niet de doorsnee katholiek enzo, dat is dus ook een beetje mijn punt... Ik maak me ook zorgen over hem, heb het gevoel alsof als ik wegga hij een klooster ingaat. Nu was hij sowieso nooit de meest sociale, en is hij eigenlijk nu relatief meer onder de mensen omdat hij dingen met de kerk onderneemt maar ik vind het ook allemaal wel heel veel ineens.
Maar wat is daar erg/zorgelijk aan dan?
woensdag 4 oktober 2023 om 13:24
Is het geen sekte?vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:19Ja ik had zo graag gewild dat hij normale katholieken om hem heen had die een beetje op hem in zouden kunnen praten... Maar volgens mij is de kerk waar hij heengaat ook vrij traditioneel (missen in het Latijn bijv.)
Is hij open over naar welke kerk hij gaat en kun je daar informatie over vinden?
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 4 oktober 2023 om 13:25
Dat is niet vrij traditioneel, dat is heel traditioneel. Dat wordt dan ook, geen vlees op vrijdag (is tegenwoordig voor veel mensen niet zo'n probleem meer) en biechten, en de pastoor op bezoek als er niet snel genoeg kinderen komen. En geen seks op vasten-en onthoudingsdagenvampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:19Ja ik had zo graag gewild dat hij normale katholieken om hem heen had die een beetje op hem in zouden kunnen praten... Maar volgens mij is de kerk waar hij heengaat ook vrij traditioneel (missen in het Latijn bijv.)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 4 oktober 2023 om 13:26
Nou, dat. Hier in de regionale krant (in het zuiden nota bene) heb ik wel eens gelezen dat de pastoor dan Afrikaans of Indiaas was, of in het ene dorp om 9.30 voor de kerk stond, om daarna door te gaan naar een andere dorpskerk. Iedere dag een mis in het Latijn gaan die jongens niet redden.Lady*Voldemort schreef: ↑04-10-2023 13:22Gaat ie dan naar een klooster of zo? De meeste gewone parochies in Nederland zijn zieltogende gemeenschapjes waar ze vaak nog niet eens een pastoor voor kunnen vinden die wekelijks één mis kan opdragen voor de drie overgebleven trouwe kerkgangers.
quincy2 wijzigde dit bericht op 04-10-2023 13:27
0.16% gewijzigd
woensdag 4 oktober 2023 om 13:26
Klinkt inderdaad eerder als psychische problematiek. Jammer genoeg is religieuze dwang heel lastig te behandelen. Bovendien heeft hij zelf in deze geen hulpvraag, want hij is blij met zijn ontwikkelingen op religieus gebied en ook heel helder in de keuzes die hij hierin maakt of wil maken, zoals m.b.t. de relatie met jou, TO.
Wel heel verdrietig voor jou, dat de man die je kende zo veranderd is. Moeilijk om mee te maken. Maar je klinkt tegelijkertijd wel verstandig en in staat om goed voor jezelf te zorgen. Veel sterkte gewenst!
Wel heel verdrietig voor jou, dat de man die je kende zo veranderd is. Moeilijk om mee te maken. Maar je klinkt tegelijkertijd wel verstandig en in staat om goed voor jezelf te zorgen. Veel sterkte gewenst!
woensdag 4 oktober 2023 om 13:27
Heb je al eens met zijn religieuze leider gepraat? Ik zou daarheen gaan en vragen wat hier achter zit en hoe hij een huwelijk tussen een katholiek en een atheïst ziet. Duidelijk maken dat jij je niet gaat bekeren en wat zijn advies zou zijn. Dat kan enorm veel duidelijk maken aangezien je man erg op hem lijkt te varen, waarbij ik overigens bepaald niet bedoel dat je zijn advies moet opvolgen.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:30
Het is een actieve kerkgemeenschap in een grote stad waar ook veel jonge mensen komen.Lady*Voldemort schreef: ↑04-10-2023 13:22Gaat ie dan naar een klooster of zo? De meeste gewone parochies in Nederland zijn zieltogende gemeenschapjes waar ze vaak nog niet eens een pastoor voor kunnen vinden die wekelijks één mis kan opdragen voor de drie overgebleven trouwe kerkgangers.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:32
woensdag 4 oktober 2023 om 13:33
Ja zo erg is het misschien ook niet. Maar hoe heftig en serieus hij het geloof neemt lijkt me wel wat voor kinderen, als hij ze dat ook allemaal gaat aanleren. En als ze dan niemand hebben die zegt "joh, het hoeft allemaal niet zo bloedserieus" dan denk ik dat wel schadelijk kan zijn. Het gaat me meer om het zwart/wit denken en geen compromissen sluiten.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:33
Ja is dit niet in NL TO? Dagelijkse missen in NL?Lady*Voldemort schreef: ↑04-10-2023 13:22Gaat ie dan naar een klooster of zo? De meeste gewone parochies in Nederland zijn zieltogende gemeenschapjes waar ze vaak nog niet eens een pastoor voor kunnen vinden die wekelijks één mis kan opdragen voor de drie overgebleven trouwe kerkgangers.
Honey, you should see me in a crown
woensdag 4 oktober 2023 om 13:34
Agneskerk in Amsterdam?vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:30Het is een actieve kerkgemeenschap in een grote stad waar ook veel jonge mensen komen.
woensdag 4 oktober 2023 om 13:35
Ja klopt, die zaken zijn allemaal aan de orde. Nouja, niet de seks dingen, want we hebben al een hele tijd geen seks gehad. Dat komt door punt 2, hij vindt anticonceptie ook niet goed meer behalve dus van die ovulatietesten en uitrekenen enzo. Eerst hadden we ook plannen voor kinderen maar daar ben ik nu dus al een tijd niet meer voorstander van, dus deze ongemakkelijke situatie. Maar dat was even niet de prioriteit...nlies schreef: ↑04-10-2023 13:25Dat is niet vrij traditioneel, dat is heel traditioneel. Dat wordt dan ook, geen vlees op vrijdag (is tegenwoordig voor veel mensen niet zo'n probleem meer) en biechten, en de pastoor op bezoek als er niet snel genoeg kinderen komen. En geen seks op vasten-en onthoudingsdagen
woensdag 4 oktober 2023 om 13:38
Hij is een pad ingeslagen waarbij jij, als dit vóór jullie trouwen was gebeurd, nooit met hem was getrouwd.vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 13:35Ja klopt, die zaken zijn allemaal aan de orde. Nouja, niet de seks dingen, want we hebben al een hele tijd geen seks gehad. Dat komt door punt 2, hij vindt anticonceptie ook niet goed meer behalve dus van die ovulatietesten en uitrekenen enzo. Eerst hadden we ook plannen voor kinderen maar daar ben ik nu dus al een tijd niet meer voorstander van, dus deze ongemakkelijke situatie. Maar dat was even niet de prioriteit...
En nu neemt hij je dus mee, of je wilt of niet, in zijn geloofspad.
Tijd om eruit te stappen. Dat is echt niet gek. De man met wie je trouwde, is niet de man die vandaag op je bank zit.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in