Man vreemdgegaan, wat nu?

Hoi,

Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.

Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat is de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.

Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.

Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.

Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.

Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?

Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.

En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.

Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.

Ik weet echt even niet wat ik moet doen.

Apatura schreef: ↑

04-10-2020 23:34

Doen TO
Al is t alleen maar voor de likes en een leuk gesprek.
Niemand die je tegenhoud

Haha, idd! Beetje mijn zelfvertrouwen opvijzelen kan geen kwaad

Hexopbezemsteel schreef: ↑

05-10-2020 08:14

Toen ik wist dat mijn ex weg zou gaan ben ik gaan kijken op dating sites. Gewoon om te zien wat et nog rondliep in mijn leeftijdscategorie. Ik vond het een enorme energievreter. Uiteindelijk waagde ik me ruim een half jaar later op Tinder. Mijn vriendin had daar haar nieuwe vriend geswiped. Ik heb één date gehad. We zijn nog steeds samen.

Neem je tijd. Die leuke man komt echt wel weer.

Wat leuk om te horen, Hexopbezemsteel!! Hoelang zijn jullie nu samen?

En ik weet ook dat dat wel weer komt. Eerst maar weer eens aan mezelf toekomen, dan komt die ruimte er vanzelf.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

06-10-2020 08:20

Ruim 2 jaar nu.

Wat heerlijk, geniet ervan!

Nou, vandaag een soa test af laten nemen. Just to be sure. Hij zegt wel dat er niks uit gaat komen, maar de afgelopen jaren zijn er al zoveel leugens voorbij gekomen. Dus daarom toch maar laten testen.
Vind het wel heel vernederend dat ik dit moest laten doen. Maar ergens ook goed voor het gevoel nog meer afstand te nemen van hem.
Ik voel weer zo ontzettend duidelijk dat ik niet meer bij hem hoor. Zijn vrouw niet meer wil zijn en voor het gevoel ook absoluut niet meer ben!
Wat maakt vreemdgaan toch veel kapot.

.

Gelukkig sta ik al heel lang ingeschreven. En doordat ik parttime zal blijven werken en met deze oververhitte huizenmarkt niet wil kopen, zal ik inderdaad gaan huren.
Ik heb getwijfeld om hier te blijven, wel als gescheiden vrouw, maar merk dat ik het dan toch niet los kan laten en de behoefte houd om hem te controleren.
Ik ben nu dus ook aan zoeken naar een nieuwe woning.
We zijn inmiddels ook al naar de mediator geweest, dus we zijn bezig de scheiding in gang te gaan zetten.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

14-10-2020 14:54

Dankjewel voor je knuffel, lief!

Suusje666 schreef: ↑

14-10-2020 15:15

Misschien irrelevant aan jouw situatie TO, maar ik was wel benieuwd: je man gaf aan samen verder te willen, hoe reageerde hij toen jij aangaf dat je wilde scheiden?

Hij reageerde rustig, maar wel met emotie. Maar hij snapt mij wel. Wel denk ik dat het nog echt moet landen dat de scheiding er hoe dan ook gaat komen en hij denk ik ook nog wel hoopt dat ik het niet doorzet.
Hij had namelijk nooit, maar dan ook nooit verwacht dat ik bij hem weg zou gaan.

Paardje4paardje schreef: ↑

14-10-2020 16:45

Heeft hij ondertussen wel al wat antwoord op je gegeven of nog steeds helemaal niets?

Nee, nog steeds helemaal niks! Maakt dat ik bij tijd en wijle ook nog wel boos ben hoor. Maar dit helpt mij juist ook nog meer de scheiding snel af te ronden.
En daarbij weet ik ook dat mijn tijd ook nog wel gaat komen (zeg ik wel uit ietwat wraakgevoelens) en dan juist hij degene is die vragen zal hebben en ik ze natuurlijk ook niet ga beantwoorden!

Het gekke is, door dit hele gebeuren merk ik wel dat ik me heel sterk voel. Ik weet wat ik wil en ik ga er echt voor samen met mijn kinderen!

iones schreef: ↑

14-10-2020 19:18

Wat je ook doet, het is fijn dat je nu weet waar je het beste aan doet. En dat kan alleen jijzelf bepalen. Het is goed dat je er uit bent.

Is het ook. Ik laat dit achter me en ga door.

Geronimo2 schreef: ↑

14-10-2020 19:50

Ik herken wel het gevoel van je sterker voelen, ik was zelfs opgelucht. Het maken van de beslissing kan soms jaren duren maar als ie dan is gemaakt, dan kan je ineens helemaal weer zin krijgen in de toekomst, hoe die er dan ook uit gaan zien. Je bent eindelijk van de druk af.

Dit is precies zoals het ook bij mij is. Ons huwelijk was de afgelopen jaren natuurlijk ook al niet goed meer. Dit kwam ook echt van beide kanten, het was gewoon al op.
En nu denk ik idd, deze druppel heeft ervoor gezorgd dat wij definitief niks meer uit te zoeken hebben samen en we zonder elkaar doorgaan.

Paardje4paardje schreef: ↑

14-10-2020 21:43

Wat ontzettend naar van hem dat hij helemaal niets zegt.
Goed besluit van je om verder te gaan en het door gaat zetten.
Hij had op zijn minst wat antwoorden kunnen geven, heel frustrerend!
Sterkte en fijn dat je, je sterk voelt zn man is de moeite ook niet waard zolang samen en dan gewoon je mond houden. Hier kom jij sterker uit hoor heeft tijd nodig, maar komt.
En hij blijft met zijn leugens achter.

Dit geeft voor mij alleen maar de bevestiging dat wat zij samen hadden voor hem zo belangrijk is, dat hij dit voor zichzelf wil houden. En het is natuurlijk altijd beter dat ik van niks weet, zodat hij op de oude voet verder kan gaan.
Maar het is nu oké, ik voel hier steeds minder bij, dus ik ben op de goede weg!
Zijn leugens horen bij hem, ik wil daar geen onderdeel meer van uitmaken en dat zal ik straks denk ik nog meer voelen zodra de scheiding er echt doorheen is.