Mijn hele relatie bedrogen en voorgelogen

Goedemorgen,

Ik lees al heel lang mee, maar maak nu zoiets heftigs mee dat ik enorm de behoefte voel om zelfs iets te delen. Het is een enorm lang verhaal waarvoor excuses, maar het is helaas ook zo groot en heftig en moet het even van me afschrijven.

Achtergrond: 37 jaar, zoontje van 11. Lang samen geweest met de vader van mijn zoontje, toen hij 3 jaar was zijn we uit elkaar gegaan omdat ik erachter kwam dat hij vreemdging. Hij was ook nog eens verliefd, dus dit betekende voor mij direct einde relatie. Daarna met behulp van vrienden en familie m’n weg weer gevonden, eerst een periode van rouw. Uiteindelijk een mooi plekje gevonden voor mijn zoontje en mij, mezelf weer gaan ontdekken, veel leuke dingen met kind gedaan en in de weekenden zonder hem het uitgaansleven (her)ontdekt, achteraf een super waardevolle en mooie periode.

Na anderhalf jaar alleen te zijn geweest leerde ik mijn huidige (of nou ja, inmiddels ex) partner kennen. Ik was eigenlijk happy alleen maar vond hem wel meteen heel leuk, we hadden een klik. Rustig, (leek) betrouwbaar, leven goed op de rit, leek een stabiel persoon en hij was voornamelijk heel erg duidelijk in hoe geïnteresseerd hij was in mij. Ik heb zelf een goede baan en had alles prima voor elkaar, dus was niet op zoek naar iemand om voor mij te zorgen. Hij was enorm verliefd en dat voelde heel fijn. Ik wilde het rustig aan doen, dus eerst lang gedate voor het echt een relatie werd, en ook mijn kind er nog een hele tijd buiten gehouden. Ik merkte wel dat hij hier onzeker van werd, maar ben hier altijd duidelijk over geweest omdat ik mijn kind niet zomaar ergens bij wilde betrekken.

Uiteindelijk werd het wel een relatie en wilde hij alles altijd net wat sneller dan ik, als ik dan aangaf dat het tempo best wat rustiger mocht omdat we ons hele leven nog voor ons hadden accepteerde hij het wel, maar hij had hier duidelijk moeite mee. Vroeg me vaak of ik dan wel gek genoeg op hem was, dan zei ik absoluut, maar ik heb gewoon geen haast. Gaf wel aan dat hij zich onzeker voelde omdat ik soms best terughoudend kon zijn en hij een bepaalde bevestiging miste.

Ik heb een grote vriendengroep, waaronder 2 echt beste vriendinnen maar ook met de partners deden we altijd leuke dingen samen. Ik heb mijn partner overal bij betrokken want zelf had hij dit niet echt, we zijn op vakanties geweest met gezinnen, en talloze spelletjesavonden en uitjes samen gehad. Daarnaast hadden we ook ons eigen leven, op vakantie met z’n 3en en ook veel stedentrips met z’n 2en als mijn zoontje bij z’n vader was. Het leven leek mooi.

Mijn vriendinnen hebben mij heel erg door mijn scheiding heen geholpen, en 1 beste vriendin nog net even meer. Ze heeft me geholpen en adviezen gegeven, en ook toen ik deze man leerde kennen stond ze me bij en leek ze oprecht blij voor me te zijn.

3.5 jaar geleden wilde mijn partner wel echt gaan samenwonen, en ik wilde dat ook omdat het zo goed leek te gaan. Toch zei een klein stemmetje in me: moet je dit wel doen, je hebt alles zelf op de rit en dit heb ik ook naar hem uitgesproken, maar toch doorgezet want er waren toen nog geen tekenen aan de wand. Echter vrij snel na het tekenen van het koopcontract begon hij vreemd gedrag te vertonen, veel weg te gaan, veel te drinken terwijl hij nooit dronk en heel afstandelijk tegen mij. Dit triggerde mij enorm en ik begon vragen te stellen. Altijd was er niets aan de hand en altijd moest ik ophouden met dingen zoeken die er niet waren. Maar ik voelde aan alles dat het niet klopte, want ik had die wantrouwende gevoelens nooit eerder gehad. Uiteindelijk biechtte hij in november 2019 op dat hij na een avondje uitgaan de nacht ervoor was vreemdgegaan: vreselijk spijt, had nooit mogen gebeuren, het standaard verhaal . Hij was zichzelf kwijtgeraakt omdat hij zich zo onzeker voelde in onze relatie, niet meer blij met zichzelf, op zoek naar bevestiging, en of ik alsjeblieft relatietherapie wilde proberen want hij wilde me niet kwijt. Omdat het eenmalig was en hij het direct opbiechtte heb ik gezegd ik wil relatietherapie een kans geven en vanuit daar zijn we toch verder gegaan. Ook omdat ik zelf wel wist dat ik het hem niet altijd makkelijk gemaakt had, en ik weinig deed om zijn onzekerheid over ons weg te nemen. Het was geen makkelijke weg want je vertrouwen is weg, maar we groeiden wel weer naar elkaar toe. Het feit dat ik mijn kind in deze relatie betrokken heb heeft ook meegespeeld, ik wilde zijn leven niet weer overhoop gooien. Daarnaast net een huis gekocht, dat maakte het ook lastiger .

Die “beste vriendin” van mij heeft al 16 jaar een relatie en een kind, en ik had al jaren door dat zij niet lekker liepen meer samen.
Uiteindelijk is een paar weken geleden uitgekomen dat ze vreemd was gegaan op een verjaardag en dat dit al langer speelde met die persoon, en toen werd het een domino effect. Ze bleek hiervoor ook al ruim anderhalf jaar een affaire te hebben gehad met iemand van haar sportschool. Ik vertelde dit allemaal aan mijn partner en hij reageerde vreemd: laat ze het zelf uitzoeken dat is niet aan ons. Hij kreeg een maagzweer en ik merkte dat hij zich niet lekker voelde, maar ik zag de link niet.

Uiteindelijk is bij een andere vriendin terecht gekomen dat mijn vriend en beste vriendin tot 3 jaar geleden ook een affaire hadden. Zij heeft beide geconfronteerd en gezegd of jullie vertellen het of ik. Ik kwam thuis uit m’n werk, mijn zoontje was bij m’n vader en hij zat in het donker aan de keukentafel. Hij zei meteen ga zitten, ik heb 3 jaar geleden ook seks met haar gehad: eenmalig, dronken het standaard verhaal. Ze hadden afgesproken dit altijd voor zichzelf te houden omdat wij hier kapot aan zouden gaan, maar zij heeft blijkbaar toch ooit aan iemand verteld en zo is het balletje gaan rollen toen haar andere affaires uitkwamen. Ik vertrouwde het totaal niet en uiteindelijk heb ik z’n telefoon gevraagd, toen zag ik dat zij een bericht gestuurd waarin ze zei ik heb aangegeven het eenmalig was en jij moet je hier ook aan houden. Het is al 3 jaar geleden gestopt en laten we het niet erger voor ze maken dan het is.

Toen ben ik geflipt en heb ik de waarheid geeist en het verhaal blijkt nog veel erger. Zij heeft enkele maanden nadat ik hem heb leren kennen contact met hem gezocht via Facebook en zo is er wat sporadisch en oppervlakkig appcontact ontstaan. Soms maanden niet als er weer schuldgevoel opkwam. Appcontact werd eind 2018 flirteriger, er ontstond meer spanning. Uiteindelijk oudejaarsavond 2018 voor het eerst sex gehad, terwijl wij daar met vrienden en kids oud en nieuw vierden, ik kan er met m’n pet niet bij… Vervolgens hebben ze 3 x een hotel voor een uurtje geboekt (hoe ranzig!) Het is pas gestopt nadat hij met die ander was vreemdgegaan in november 2019, toen heeft hij aangegeven het niet meer vol te houden. Vervolgens is zij andere affaires begonnen, maar zijn wij nog wel altijd met ze op pad geweest en vakanties etc.

Ik heb alle smoesjes gehoord: hij was onzeker, voelde zich niet goed gegaan voor mij, zij liet overduidelijk merken interesse te hebben en die bevestiging voelde fijn, hij is erachter gekomen dat hij met drank op in die tijd een enorme drang kreeg naar bevestiging. Hij dronk nooit en drinkt inmiddels al 3 jaar amper meer, omdat hij erachter kwam dat hij daar grenzeloos van werd . Ik kan er helemaal niets mee en het is me ook niets meer waard, hij is verschrikkelijk fout en daar is geen excuus voor.

Hij blijft aangeven nooit enig gevoel voor haar te hebben gehad, puur makkelijk en puur lust en dat hij wist dat ze ook met anderen aanpapte, dus dat hij haar helemaal niet als relatiemateriaal zag of ziet. Hij dacht dat hij zich daardoor beter ging voelen omdat hij op zoek was naar bevestiging en dat toch een korte boost voor z’n ego was steeds, maar uiteindelijk is hij zich alleen maar ellendiger gaan voelen en is 3 jaar geleden daardoor de knop radicaal omgegaan. Ergens had ik gehoopt dat er nog gevoel bij zat, dan had ik er nog iets van begrepen. Hij blijft ook maar zeggen jij gaat het nooit begrijpen maar ik wilde alles wel dus wel met jou, van jou hou ik en voor jou heb ik alles over. Anders had ik m’n eigen huis nooit verkocht want die situatie was veel gunstiger voor mij, en jou nooit gevraagd om samen te wonen enz., maar dit is een ziek gedeelte in mij dat er naast kon bestaan en snap zelf ook niet hoe dat kan, ik ben al 3 jaar omgeslagen omdat het me kapot maakte maar wil er alsnog hulp voor zoeken om de achterliggende redenen uit te vinden.

Mijn vriendschap van 17 jaar kan ik echt heel moeilijk verkroppen, alles deelde ik met haar en ook toen het zo slecht tussen ons ging was ze er (zogenaamd) zo voor me, Ze heeft letterlijk in die periode naar me gestuurd: je moet hem gewoon vertrouwen lieverd hij doet dat echt niet, terwijl zij met hem in bed lag. Hoe kan je zo ziek in je hoofd zijn?

Ik vraag me echt af hoe ik dit in godsnaam niet heb kunnen zien?! Maar dit was zo een onmogelijk scenario voor mij dat het niet eens in me op is gekomen.

En nu is mijn relatie over, een vriendschap van ruim 17 jaar naar de knoppen en daar sta ik dan. Ik weet dat ik doormoet voor mijn kind, maar ik voel me alsof ik ben aangereden door twee vrachtwagens van beide kanten en weet gewoon werkelijk niet wat ik met mezelf aanmoet. Normaal zou ik haar bellen voor troost in dit soort situaties, maar zij heeft mij dit ook aangedaan dus dat kan niet meer. Ik heb genoeg andere lieve mensen om me heen maar ik weet gewoon niet eens waar ik moet beginnen. Zie even geen lichtpuntje meer, en ben helemaal lamgeslagen. Voor mijn zoon vind ik het vreselijk, hij is stapelgek op hem en ik kan niets anders zeggen dan dat hij er voor m’n kind altijd was en de beste “bonusvader” is geweest die ik me kon wensen, maar ook hij moet hier nu maar weer mee dealen terwijl hij er niets aan kan doen.

Moest dit gewoon allemaal van me afschrijven. Mocht iemand tips hebben of iets soortgelijks hebben meegemaakt dan hoor ik dat graag.
Hulp zoeken ga ik sowieso, slaap bijna niet, heb geen eetlust en functioneer amper, maar ik moet zorgen dat ik voor mijn kind zorg dat ik rechtop blijf staan en dat ga ik dus ook doen .

Wat lief dat jullie nog vragen hoe het gaat, zalmsnippers, excuses voor de late reactie. Ik heb helaas geen melding gekregen van je bericht.

Het gaat gelukkig een stuk beter. Ons huis was binnen een week boven de vraagprijs verkocht. Ondanks dat het een prachtig huis is waar je zo in kan, had ik dat niet verwacht dus dat is echt heel fijn.

Mijn huizenzoektocht verliep ondertussen heel stroef, in mijn prijscategorie wordt er nog veel overboden, dus ik heb helaas een flink aantal keer achter het net gevist omdat ik niet kon concurreren met startende tweeverdieners. Ik heb daardoor mijn wensenlijstje flink bij moeten stellen. Van een (kleine) eengezinswoning, ben ik naar appartementjes gaan kijken. Mijn zoon heb ik (gedeeltelijk) bij het online kijken naar woningen betrokken, zodat ik ook wist waar hij gelukkig van wordt en waarvan absoluut niet.

Uiteindelijk kreeg ik via een vriendin een bericht dat een familielid zijn appartement in het centrum (10 min fietsen van ons huidige huis) wilde verkopen, en of ik interesse had voor het op de markt kwam. Ik ben eerst zelf wezen kijken vrijdag, omdat ik mijn zoon de teleurstelling wilde besparen als het toch niets was. Maar ik kwam binnen en ik was eigenlijk op slag verliefd. Het is klein, maar knus en gezellig en ik zag ons daar gewoon wonen. Enige nadeel was (weer) dat mijn zoon een kleine slaapkamer zou hebben. Dus ik heb een video gemaakt en naar mijn zoon gestuurd. Hij reageerde meteen dat hij het heel mooi vond en dat hij daar graag wilde wonen. Super lief was vooral dat hij stuurde dat het hem helemaal niets uitmaakt dat zijn kamer klein is. Toen ik thuis kwam een bod gedaan en dit heeft hij meteen geaccepteerd. Ik moet de hypotheek dus nog aanvragen, maar we hebben hoogstwaarschijnlijk een huis .
Gisteren samen met hem wezen kijken, en hij vond het geweldig.

Ondertussen gaat het hier thuis redelijk. Ex is nu gelukkig een week op vakantie, en dan merk je pas wat voor verschil dat maakt. Veel minder spanning in mijn lijf, ik slaap beter en voel me over het algemeen veel prettiger. Ik durf niet te zeggen dat ik er al helemaal ben, maar merk wel dat ik er echt klaar mee ben en uit kijk naar een nieuwe start.

Ex stuurde daarentegen een bericht dat hij daar heel onrustig slaapt en veel spanning heeft. Ik kan er niet zoveel meer mee.

Ik kijk dus heel erg uit naar de volgende fase in mijn (en ons) leven, en ik heb er inmiddels ook weer vertrouwen in dat ik er wel kom. Er komt nog een drukke tijd aan met verhuizen en alles regelen, maar daarna is het tijd voor ons. Bedankt voor jullie berichten

Ruim een jaar geleden dat ik op mijn topic gereageerd heb, en alweer meer anderhalf jaar uit elkaar dus tijd een update . Inmiddels woon ik al bijna een jaar samen met mijn zoon in ons nieuwe huis en dat bevalt ontzettend goed. De eerste maanden ontzettend moe geweest en ook nog veel coaching gehad, maar we hebben ons plekje helemaal gevonden en zijn oprecht gelukkig hier . Tussendoor ook nog van baan gewisseld met veel betere arbeidsvoorwaarden, dus we hebben niets te klagen en ik heb zoveel meer rust. Absoluut geen spijt van mijn keuze om uit elkaar te gaan dus. Een paar weken geleden kwam ik onverwachts iemand tegen die ik al praktisch mijn hele leven ken op een verjaardag en dat bleek enorm te klikken. We zijn nog heel erg in de begin date fase, en laten de kinderen er uiteraard volledig buiten, maar ik heb wel de kriebels en we doen leuke dingen samen, waar ik heel erg van opleef. Voor nu is dat voor mij voldoende, en ik wil ook nog niet meer dan dit. Mijn ex heeft me nog aardig wat maanden lastig gevallen, dit is uiteindelijk gestopt na nadat ik hem nadrukkelijk heb aangegeven dat dit echt moest stoppen omdat ik anders maatregelen moest nemen, maar incidenteel blijft hij contact zoeken met zoon.

So far so good dus, maar nu zit ik het met het volgende, waardoor ik toch bang ben dat ik het nog niet helemaal verwerkt heb. Doordat we lang samen zijn geweest zijn er veel gezamenlijke kennissen, en hoorde ik regelmatig hij het erg druk had met rondscharrelen terwijl hij mij ondertussen probeerde over te halen om weer samen te komen. Dit deed me nooit iets, ook al die andere vrouwen niet waar hij seksueel actief mee was, ik was vooral heel erg blij dat ik er vanaf was en het bevestigde dat ik de juiste keuze had gemaakt. Maar nu hoorde ik een paar weken geleden dat hij nu serieuzer is met een vrouw, in de zin dat hij haar ook al mee naar verjaardagen neemt. Zij zit echter nog in een relatie, of althans geeft aan half in scheiding te liggen en heeft een jong kindje. Ik heb hier heel luchtig op gereageerd maar merk toch dat het me raakt. Na alles wat hij me aangedaan heeft door het extreme vreemdgaan, heeft hij dus niets geleerd en gaat hij nu zelf niet vreemd maar is wel met een vrouw die nog een partner heeft. Zij schijnt aan te geven met mijn ex verder te willen en dus te gaan scheiden. Kennissen geven aan dat het een leuke vrouw is maar het maar een aparte situatie te vinden, en achteraf had ik het gewoon liever niet gehoord. Het rakelt toch het één en ander op, en merk ergens dat ik het hem ook niet gun, hoe stom ik dat zelf ook vind klinken. Hij heeft zoveel kapot gemaakt en nu krijgt hij het voor elkaar dat een andere vrouw bij haar man en jonge gezin weggaat voor hem? Terwijl hij zoveel liegt. Ik wilde hier denk ik vooral even ventileren, omdat ik merk dat ik me ervoor schaam dat het me raakt. Is het heel gek dat dit me wat doet?

Bedankt voor jullie reacties. En absoluut een punt dat ik het mezelf ook aandoe. Omdat het oprecht goed gaat (behalve dit dan nu) denken mensen vaak dat ze de roddels wel aan me kunnen vertellen, en daae doe ik nonchalant over en ga er niet op in. Tot dit verhaal deed het me ook niets, ik dacht alleen maar laat hem maar lekker rond… , niet meer mijn probleem. Maar ik ga dat vanaf nu wel aangeven, want nu raakt het me dus toch. Verder zou ik hem absoluut niet meer terugwillen, die oogkleppen zijn af, maar blijkbaar kan ik hem dit toch minder “gunnen” dan ik dacht.

Eens met het feit dat ik niet duidelijk ben over het feit dat ik het niet wil horen. Maar ik ga er nooit inhoudelijk op in, geef altijd aan dat ik hoop dat hij gelukkig wordt en hou het daarbij, dus roddel verder niet mee. Iedereen lijkt het toch altijd wel interessant te vinden om er iets over te zeggen als ze me zien, waarschijnlijk omdat het destijds zo een schokkend verhaal was dat als een bom uitkwam, waardoor iedereen zo ongeveer op de hoogte was. Maar ik ga vanaf nu echt aangeven dat ik het niet meer hoef te horen. Heb hem ook overal van verwijderd, daar heb ik destijds nog een bericht over gekregen van hem want dat was toch allemaal niet nodig.. maar dat was het voor mij wel, ik wilde verder. En waarschijnlijk verplaats ik me inderdaad in de bedrogen partner, wordt gewoon naar van het idee dat hij zich weer in zo een situatie gooit waardoor er weer een gezin stuk gaat, had ergens gehoopt dat hij hier z’n les uit geleerd zou hebben. Maar goed, wie weet gaat het goed en dat zijn mijn zaken ook niet. Ben er ook eerlijk in dat ik het ook kan zijn dat ik hem misschien geen geluk meer gun na alles wat hij gedaan heeft, terwijl ik normaal gesproken de hele wereld juist alles gun. Dit lucht in ieder geval al heel erg op, bedankt voor de reacties.

Daarnaast bedankt voor het feit dat ik weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt, ben enorm dankbaar voor mijn huis, de band met mijn zoon, mijn baan, en alles wat ik bereikt heb in een korte tijd. Heb echt hard gewerkt om te staan waar ik nu sta. Daar ga ik me op focussen, en inderdaad ook genieten van die nieuwe vlam (of dat nou serieus wat wordt of niet), want dat zorgt er wel echt voor dat ik weer vlinders voel en ik gelukkig besef dat ik dat nog wel kan .

JustaGirly dat klinkt ook niet best. Is hij sinds kort je ex of al langer? Indien dit recent is, heel veel sterkte met het verwerken van zulk verraad, dat is ongelofelijk pijnlijk. Fijn dat jullie hem samen hebben kunnen ontmaskeren en snap dat dat in ieder geval nog een goed gevoel geeft, maar de komende tijd zal inderdaad nog een rollercoaster voor je worden.