Relaties
alle pijlers
mijn man heeft geen tijd meer voor mij...
dinsdag 26 juni 2007 om 19:17
Hoi allemaal,
Ik weet het niet meer en pieker me op dit moment suf. Ik ben 4 jaar geleden met mijn man getrouwd en we hebben een jongentje van een jaar.
En twijfel nu ontzettend over onze relatie. We hebben samen een moeilijke start gehad met veel schulden. Langzaam verdwenen de schulden, maar daarna kreeg ik een miskraam en duurde het vrij lang voordat ik weer zwanger werd. Aan het begin van mijn relatie ben ik bij mijn man in zijn woonplaats gaan wonen. En vanaf dat moment ging eigenlijk de verliefdheid over in houden van. Waar mijn man aan het begin van onze relatie heel veel bij mij was, kwamen er steeds meer dingen tussen. Zijn hobby, zijn werk, het darten, PSV zijn vrienden en zijn familie. En steeds meer kwam ik thuis te zitten, wachtend tot mijn man weer een keer thuis was. In de tussentijd heb ik dus ook weinig contacten gemaakt met mensen in de buurt. Ik had het druk met mezelf, kende niemand, had net een nieuwe baan, daarna werd ik zwanger, dus sporten ging niet zo makkelijk meer en nu heb ik dus een kindje. Hierdoor kom ik het huis naast mijn werk (30 km. verderop) helemaal niet meer uit.
Elke keer belooft mijn man beterschap, maar zijn hobby, vrijwilliger bij de politie wordt steeds groter en uitgebreider. We krijgen hier steeds vaker ruzie over. Hij wil zijn hobby niet opgeven, maar verwijt mij wel dat ik geen vrienden hier heb. Hij vindt dat ik mij slecht aanpas, maar ik krijg gewoon de tijd niet om contacten op te bouwen. Ik kan toch moeilijk na mijn werk nog met kind en al naar de sportschool??? Zelf heeft hij hier ook maar een paar vrienden en ook daarvan ziet hij de vriendinnen vrij weinig. Ik heb het wel geprobeerd, maar het meisje waar ik mee omging is weggegaan bij haar vriend en met de andere klikt het niet echt.
Maar wat moet ik nu??? Ik vervreem steeds meer van mijn man, kan geen eigen bestaan opbouwen, omdat mijn man alle tijd nodig heeft voor zijn hobby en ik zie geen verbetering meer. We hebben alleen nog maar ruzie.
Iedereen vertelt mij, dat deze drukke periode wel weer overgaat. Maar dat zegt iedereen al drie jaar en er komt alleen nog maar meer bij.
Wat zouden jullie doen???
groetjes Marieke
Ik weet het niet meer en pieker me op dit moment suf. Ik ben 4 jaar geleden met mijn man getrouwd en we hebben een jongentje van een jaar.
En twijfel nu ontzettend over onze relatie. We hebben samen een moeilijke start gehad met veel schulden. Langzaam verdwenen de schulden, maar daarna kreeg ik een miskraam en duurde het vrij lang voordat ik weer zwanger werd. Aan het begin van mijn relatie ben ik bij mijn man in zijn woonplaats gaan wonen. En vanaf dat moment ging eigenlijk de verliefdheid over in houden van. Waar mijn man aan het begin van onze relatie heel veel bij mij was, kwamen er steeds meer dingen tussen. Zijn hobby, zijn werk, het darten, PSV zijn vrienden en zijn familie. En steeds meer kwam ik thuis te zitten, wachtend tot mijn man weer een keer thuis was. In de tussentijd heb ik dus ook weinig contacten gemaakt met mensen in de buurt. Ik had het druk met mezelf, kende niemand, had net een nieuwe baan, daarna werd ik zwanger, dus sporten ging niet zo makkelijk meer en nu heb ik dus een kindje. Hierdoor kom ik het huis naast mijn werk (30 km. verderop) helemaal niet meer uit.
Elke keer belooft mijn man beterschap, maar zijn hobby, vrijwilliger bij de politie wordt steeds groter en uitgebreider. We krijgen hier steeds vaker ruzie over. Hij wil zijn hobby niet opgeven, maar verwijt mij wel dat ik geen vrienden hier heb. Hij vindt dat ik mij slecht aanpas, maar ik krijg gewoon de tijd niet om contacten op te bouwen. Ik kan toch moeilijk na mijn werk nog met kind en al naar de sportschool??? Zelf heeft hij hier ook maar een paar vrienden en ook daarvan ziet hij de vriendinnen vrij weinig. Ik heb het wel geprobeerd, maar het meisje waar ik mee omging is weggegaan bij haar vriend en met de andere klikt het niet echt.
Maar wat moet ik nu??? Ik vervreem steeds meer van mijn man, kan geen eigen bestaan opbouwen, omdat mijn man alle tijd nodig heeft voor zijn hobby en ik zie geen verbetering meer. We hebben alleen nog maar ruzie.
Iedereen vertelt mij, dat deze drukke periode wel weer overgaat. Maar dat zegt iedereen al drie jaar en er komt alleen nog maar meer bij.
Wat zouden jullie doen???
groetjes Marieke
woensdag 27 juni 2007 om 15:56
eeh ik zeg wel praten, maar misschien is het meer iemand van de praktijk, dus moet je 1 keer praten en gelijk doen, Nu denkt hij waarschijnlijk toch dat je wel inbindt, want dat t van hem verworven rechten zijn, en dus niet aan te tornen,Nou laat hem merken dat er wel degelijk getornd kan /moet worden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 27 juni 2007 om 16:11
Volgens mij ben jij een veel te lieve meid en is je man daar gewend aan geraakt! Dus begin wat meer voor je zelf op te komen, probeer geen avond vrij te krijgen, vraag hem niet om een avond, maar ga een avond weg. Hij probeert en vraagt het ook niet aan jou, maar deelt het je gewoon mee. Kennelijk vind hij dat de beste manier. Dus deel het hem mee en ga! Ik snap dat je weinig sociale contacten hebt en kan me heel goed voorstellen dat je je soms eenzaam voelt. Begin gewoon met een avond sporten in de week. Ik hoop dat je inziet dat jij zelf een net zo groot onderdeel bent van het probleem als je man. Hij houdt geen rekening met jou en jij laat dat toe!!
Ennnn over zijn desinteresse naar jouw vrienden toe...dat kan dus ook echt niet. Dat snapt hij zelf ook wel, maar nogmaals hij komt er mee weg. Het levert hem misschien even ruzie op, maar uiteindelijk krijgt hij zijn zin. Hij komt over als een egoïstische man, maar ik lees natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal.
Lieve meid, sterkte en vooral succes. Zet jezelf niet in de slachtofferrol, maar onderneem actie...
Ennnn over zijn desinteresse naar jouw vrienden toe...dat kan dus ook echt niet. Dat snapt hij zelf ook wel, maar nogmaals hij komt er mee weg. Het levert hem misschien even ruzie op, maar uiteindelijk krijgt hij zijn zin. Hij komt over als een egoïstische man, maar ik lees natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal.
Lieve meid, sterkte en vooral succes. Zet jezelf niet in de slachtofferrol, maar onderneem actie...
woensdag 27 juni 2007 om 18:46
Als ik dit zo lees, zou ik bijna een lijstje gaan maken:
dus...
je darten is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vrijwilligerswerk is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vrienden zijn belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vader is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je... álles is kennelijker dan je zoon en je vrouw en hun geluk.
daar is het gat van de deur
kom maar terug wanneer je prioriteiten omgedraaid zijn
Mijn man en ik hebben beide activiteiten buitenshuis. Toen we tot kinderen besloten, hebben we ook allebei wat laten vallen, zodat we om en om thuis konden zijn. Ook voor weekendjes weg zonder elkaar kwamen afspraken; namelijk liever niet (kan af en toe zo uitkomen, maar dan in overleg) vaker dan 1x per maand of 2 achter elkaar. En dit kwam niet alleen van mij, dit kwam ook van mijn man.
Verder zou ik je aanraden een hobby te nemen. Ga op een knutsel/schilder/pottenbakcursus en houd je daar ook mee bezig wanneer je man weer eens weg is. Zo ben je niet opgesloten in je eigen huis, maar doe je lekker je eigen ding, wanneer je zoontje op bed ligt. Of je man nu wel of niet thuis is.
Maar met dit alles leven jullie dan dus uiteindelijk behoorlijk langs elkaar heen
sterkte
dus...
je darten is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vrijwilligerswerk is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vrienden zijn belangrijker dan je zoon en je vrouw
je vader is belangrijker dan je zoon en je vrouw
je... álles is kennelijker dan je zoon en je vrouw en hun geluk.
daar is het gat van de deur
kom maar terug wanneer je prioriteiten omgedraaid zijn
Mijn man en ik hebben beide activiteiten buitenshuis. Toen we tot kinderen besloten, hebben we ook allebei wat laten vallen, zodat we om en om thuis konden zijn. Ook voor weekendjes weg zonder elkaar kwamen afspraken; namelijk liever niet (kan af en toe zo uitkomen, maar dan in overleg) vaker dan 1x per maand of 2 achter elkaar. En dit kwam niet alleen van mij, dit kwam ook van mijn man.
Verder zou ik je aanraden een hobby te nemen. Ga op een knutsel/schilder/pottenbakcursus en houd je daar ook mee bezig wanneer je man weer eens weg is. Zo ben je niet opgesloten in je eigen huis, maar doe je lekker je eigen ding, wanneer je zoontje op bed ligt. Of je man nu wel of niet thuis is.
Maar met dit alles leven jullie dan dus uiteindelijk behoorlijk langs elkaar heen
sterkte
Later is nu
woensdag 27 juni 2007 om 19:19
Voorgaande posters hebben naar mijn idee gelijk; eis je eigen ruimte en tijd op!
Alleen wat ik me afvraag is: Als hij zoveel weg is, en jij dan met pijn en moeite 1(!) avond per week voor jezelf hebt kunnen winnen... waar blijft dan de tijd voor jullie samen en de tijd voor jullie samen als gezin?
Heeft hij geen behoefte om dingen met jou en jullie zoon te ondernemen en zo af en toe met jou alleen? Is zijn gezin voor hem een accessoire, of is het zijn leefomgeving??
Het lijkt wel alsof hij vrouw en kind moet hebben voor de vorm, maar er niks mee wil doen.
Alleen wat ik me afvraag is: Als hij zoveel weg is, en jij dan met pijn en moeite 1(!) avond per week voor jezelf hebt kunnen winnen... waar blijft dan de tijd voor jullie samen en de tijd voor jullie samen als gezin?
Heeft hij geen behoefte om dingen met jou en jullie zoon te ondernemen en zo af en toe met jou alleen? Is zijn gezin voor hem een accessoire, of is het zijn leefomgeving??
Het lijkt wel alsof hij vrouw en kind moet hebben voor de vorm, maar er niks mee wil doen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 27 juni 2007 om 19:20
Is zijn gezin voor hem een accessoire, of is het zijn leefomgeving??
Het lijkt wel alsof hij vrouw en kind moet hebben voor de vorm, maar er niks mee wil doen.
En misschien heel hard, maar dat komt wel in me op als ik je verhaal lees:
Hoeveel houdt deze man nu eigenlijk van je? En van zijn zoon?
Het lijkt wel alsof hij vrouw en kind moet hebben voor de vorm, maar er niks mee wil doen.
En misschien heel hard, maar dat komt wel in me op als ik je verhaal lees:
Hoeveel houdt deze man nu eigenlijk van je? En van zijn zoon?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 27 juni 2007 om 19:26
Poezewoes verwoordt precies wat ik ook al dacht...... je kunt natuurlijk wel zorgen/eisen dat je een avond voor jezelf krijgt, maar dat lost het structurele probleem binnen je huwelijk absoluut niet op. Je bestrijdt symptomen en geen oorzaken.
Als het een gelijkwaardige relatie zou zijn zou je dit topic niet openen, want dan hield je man net zo goed rekening met jou als jij met hem. Hij maakt jouw welbevinden ondergeschikt aan zijn eigen prioriteiten en dat hoort niet binnen een huwelijk/relatie. Als hij een liefdevolle echtgenoot zou zijn zou je hier óók niet schrijven. Want dan zou hij kijken hoe hij jou tegemoet kan komen zodat je wat beter kunt aarden in je woonplaats, dan zou het hem dwars zitten dat jij zo aan huis gebonden bent en daaronder lijdt.
Opeisen hoort niet binnen een gelijkwaardige relatie.
Marion
Als het een gelijkwaardige relatie zou zijn zou je dit topic niet openen, want dan hield je man net zo goed rekening met jou als jij met hem. Hij maakt jouw welbevinden ondergeschikt aan zijn eigen prioriteiten en dat hoort niet binnen een huwelijk/relatie. Als hij een liefdevolle echtgenoot zou zijn zou je hier óók niet schrijven. Want dan zou hij kijken hoe hij jou tegemoet kan komen zodat je wat beter kunt aarden in je woonplaats, dan zou het hem dwars zitten dat jij zo aan huis gebonden bent en daaronder lijdt.
Opeisen hoort niet binnen een gelijkwaardige relatie.
Marion
woensdag 27 juni 2007 om 19:33
Opeisen hoort idd niet binnen een gelijkwaardige relatie, maar het is niet alleen zijn schuld dat die relatie zo ongelijkwaardig is geworden. Dat hebben ze samen gedaan.
En het is niet onwaarschijnlijk dat juist door die ongeijkwaardigheid TO niet meer zo interessant voor m is. Dat ie liever ertgens anders is omdat ie haar ziet als een saaie huismus die niets meer te vertellen heeft omdat ze alleen nog maar thuis zit en kan praten over babyhapjes , luiers en soaps op TV. Opeisen en zelf weer biten de deur iets gaan doen kan juist datgene zijn wat het tij doet keren. Zodat manlief weer ziet wat een leuek vrouw hij heeft en het fijn vind om af en toe ook een avondje thuis tezijn.
En het is niet onwaarschijnlijk dat juist door die ongeijkwaardigheid TO niet meer zo interessant voor m is. Dat ie liever ertgens anders is omdat ie haar ziet als een saaie huismus die niets meer te vertellen heeft omdat ze alleen nog maar thuis zit en kan praten over babyhapjes , luiers en soaps op TV. Opeisen en zelf weer biten de deur iets gaan doen kan juist datgene zijn wat het tij doet keren. Zodat manlief weer ziet wat een leuek vrouw hij heeft en het fijn vind om af en toe ook een avondje thuis tezijn.
woensdag 27 juni 2007 om 19:41
Opeisen hoort idd niet binnen een gelijkwaardige relatie, maar het is niet alleen zijn schuld dat die relatie zo ongelijkwaardig is geworden. Dat hebben ze samen gedaan.
Ja, dat is wel zo, maar ik vind wel dat haar man net zo goed de plicht heeft die gelijkwaardigheid te bewaken. Ze heeft al vaak genoeg aangekaart waar het probleem voor haar ligt. Haar avondje alleen weg zal een last voor hem zijn (oppas) en ik denk niet dat hij haar daardoor interessanter zal gaan vinden. Ik denk eerder dat er een nóg grotere verwijdering plaats gaat vinden.
Dit zou nou zo'n geval kunnen worden dat ze iemand ontmoet die wél naar haar luistert en waar ze voor valt, want deze situatie maakt haar kwetsbaar.
Ja, dat is wel zo, maar ik vind wel dat haar man net zo goed de plicht heeft die gelijkwaardigheid te bewaken. Ze heeft al vaak genoeg aangekaart waar het probleem voor haar ligt. Haar avondje alleen weg zal een last voor hem zijn (oppas) en ik denk niet dat hij haar daardoor interessanter zal gaan vinden. Ik denk eerder dat er een nóg grotere verwijdering plaats gaat vinden.
Dit zou nou zo'n geval kunnen worden dat ze iemand ontmoet die wél naar haar luistert en waar ze voor valt, want deze situatie maakt haar kwetsbaar.
woensdag 27 juni 2007 om 19:58
Eens met Kreng. Bovendien: soms kan star op je strepen staan de ander ook juist wakker schudden. Je kunt meteen je relatie bij het oud vuil zetten als er ongelijkwaardige routines ingeslopen zijn die met praten niet op te lossen zijn, je kunt ook eerst op een andere manier proberen om iemands aandacht te trekken.
Natuurlijk is het beter, fijner, gelijkwaardiger en idealer als je die aandacht bij voorbaat al hebt. Maar als dat het geval was geweest, was het probleem er niet geweest.
Vanuit het probleem en de situatie waarin het probleem speelt geredeneerd denk ik dat je best mag forceren als dat je helpt om beter, fijner, gelijkwaardiger en idealer te bereiken.
Meneer lijkt me een typisch geval van "zodra de buit binnen is, hoef ik er geen moeite meer voor te doen". Zie ook de quote in mijn eerste post in dit topic. Om weer interessant te worden voor haar man, moet TO er dus voor zorgen dat ze zijn aandacht trekt, moet ze ervoor zorgen dat hij snapt dat de buit helemaal niet binnen is; dat de buit zelfs weer kan vertrekken.
Natuurlijk is het beter, fijner, gelijkwaardiger en idealer als je die aandacht bij voorbaat al hebt. Maar als dat het geval was geweest, was het probleem er niet geweest.
Vanuit het probleem en de situatie waarin het probleem speelt geredeneerd denk ik dat je best mag forceren als dat je helpt om beter, fijner, gelijkwaardiger en idealer te bereiken.
Meneer lijkt me een typisch geval van "zodra de buit binnen is, hoef ik er geen moeite meer voor te doen". Zie ook de quote in mijn eerste post in dit topic. Om weer interessant te worden voor haar man, moet TO er dus voor zorgen dat ze zijn aandacht trekt, moet ze ervoor zorgen dat hij snapt dat de buit helemaal niet binnen is; dat de buit zelfs weer kan vertrekken.
