Relaties
alle pijlers
mijn puberende zoon is een probleem in mijn prille relatie
zaterdag 19 mei 2007 om 20:57
misschien kunnen jullie mij helpen...
ik heb sinds een maand of 3 een nieuwe relatie met een man waar het heel goed mee klikt. Hij heeft een zoontje uit zn vorige huwelijk van 7 die door de weeks een nachtje komt en één keer in de 2 weken een weekend. Ikzelf heb uit mijn vorige huwelijk 2 kinderen: een dochter van 17 en een zoon van 11.
Mijn kinderen wonen, na onze scheiding, bij hun vader en er is, omdat ze allebei groter worden en hun eigen dingen doen nu de afspraak dat ze 1 keer in de 2 weken bij mij zijn. Mijn dochter is al erg zelfstandig en doet haar eigen dingen...natuurlijk doen we ook dingen samen. Het probleem is dat mijn zoon erg aan het puberen geslagen is. Hij is dwars, brutaal, ontevreden en heel erg onaardig tegen mij. Ik heb daar al met zijn vader over gesproken en ook met mijn zoon, echter dit helpt maar tijdelijk.
Vandaag was ik met mijn vriend, zijn zoontje en mijn zoon iets leuks gaan doen. Het zoontje van mijn vriend is door zijn leeftijd nog makkelijk te handelen en redelijk gehoorzaam. In combinatie met mijn zoon wordt hij ook dwarser, brutaler en drukker. Voor mijn zoon was er wederom niets goed deze middag en had nergens zin in etc. Toen wij terug naar huis reden was de sfeer heel gespannen en toen we bij mijn vriend thuiskwamen zei hij: ik vind er niets aan zo, ik heb geen zin mn leven te laten terroriseren door een kind van 11, ik kan mn eigen zoon net aan. Ik bood aan om naar huis te gaan met mijn zoon ipv nog samen te eten en toen zei hij dat dat inderdaad het beste was. Ik ben uiteraard weggegaan zonder ruzie en we hebben elkaar nog een kus gegeven, maar ik zit nu toch wel een beetje vertwijfeld thuis (ca 1,5 uur). Ik begrijp zijn reactie wel en inderdaad was het niet meer gezellig maar ik vraag me ook af wat de consequenties zijn voor onze relatie als hij mijn kind zo vervelend vindt.
Hebben jullie tips, adviezen, wat dan ook?
ik heb sinds een maand of 3 een nieuwe relatie met een man waar het heel goed mee klikt. Hij heeft een zoontje uit zn vorige huwelijk van 7 die door de weeks een nachtje komt en één keer in de 2 weken een weekend. Ikzelf heb uit mijn vorige huwelijk 2 kinderen: een dochter van 17 en een zoon van 11.
Mijn kinderen wonen, na onze scheiding, bij hun vader en er is, omdat ze allebei groter worden en hun eigen dingen doen nu de afspraak dat ze 1 keer in de 2 weken bij mij zijn. Mijn dochter is al erg zelfstandig en doet haar eigen dingen...natuurlijk doen we ook dingen samen. Het probleem is dat mijn zoon erg aan het puberen geslagen is. Hij is dwars, brutaal, ontevreden en heel erg onaardig tegen mij. Ik heb daar al met zijn vader over gesproken en ook met mijn zoon, echter dit helpt maar tijdelijk.
Vandaag was ik met mijn vriend, zijn zoontje en mijn zoon iets leuks gaan doen. Het zoontje van mijn vriend is door zijn leeftijd nog makkelijk te handelen en redelijk gehoorzaam. In combinatie met mijn zoon wordt hij ook dwarser, brutaler en drukker. Voor mijn zoon was er wederom niets goed deze middag en had nergens zin in etc. Toen wij terug naar huis reden was de sfeer heel gespannen en toen we bij mijn vriend thuiskwamen zei hij: ik vind er niets aan zo, ik heb geen zin mn leven te laten terroriseren door een kind van 11, ik kan mn eigen zoon net aan. Ik bood aan om naar huis te gaan met mijn zoon ipv nog samen te eten en toen zei hij dat dat inderdaad het beste was. Ik ben uiteraard weggegaan zonder ruzie en we hebben elkaar nog een kus gegeven, maar ik zit nu toch wel een beetje vertwijfeld thuis (ca 1,5 uur). Ik begrijp zijn reactie wel en inderdaad was het niet meer gezellig maar ik vraag me ook af wat de consequenties zijn voor onze relatie als hij mijn kind zo vervelend vindt.
Hebben jullie tips, adviezen, wat dan ook?
zaterdag 19 mei 2007 om 21:03
Hoe lang ben je al gescheiden?
Is je zoon ook zo lastig als je vriend er niet bij is?
Kinderen hebben na een scheiding vaak heel lang nog de hoop dat het ooit weer goed zal komen tussen hun ouders. Als een van die ouders dan een nieuwe partner krijgt wordt die hoop de bodem ingeslagen ern volene ze zich vaak ook voor een loyaliteitsconflict geplaats t.v. de andere ouder. Daarbovenop nog eens het "normale"puberen, en je hebt je handenvol aan het kind. neem je, als je zoon er is ook wel de tijd om iets samen met hem te doen, zonder nieuwe vriend en zijn kind erbij? Geef kind en vriend de tijd om aan elkaar te wennen. Overigens vind ik het nogal bot van je vriend om zo te zeggen dat ie jouw kind er niet bij wil hebben. Wat zou hij doen als jij zoeits over zijn kind zou zeggen? Ik zou toch wel iets meer inlevingsvermogen verwachten, hij is de volwassene.
Is je zoon ook zo lastig als je vriend er niet bij is?
Kinderen hebben na een scheiding vaak heel lang nog de hoop dat het ooit weer goed zal komen tussen hun ouders. Als een van die ouders dan een nieuwe partner krijgt wordt die hoop de bodem ingeslagen ern volene ze zich vaak ook voor een loyaliteitsconflict geplaats t.v. de andere ouder. Daarbovenop nog eens het "normale"puberen, en je hebt je handenvol aan het kind. neem je, als je zoon er is ook wel de tijd om iets samen met hem te doen, zonder nieuwe vriend en zijn kind erbij? Geef kind en vriend de tijd om aan elkaar te wennen. Overigens vind ik het nogal bot van je vriend om zo te zeggen dat ie jouw kind er niet bij wil hebben. Wat zou hij doen als jij zoeits over zijn kind zou zeggen? Ik zou toch wel iets meer inlevingsvermogen verwachten, hij is de volwassene.
zaterdag 19 mei 2007 om 21:08
ik ben al 6 jaar geleden gescheiden en heb daarna een relatie gehad met iemand die geen kinderen had. Ik begrijp wat je zegt en idd heb ik daar ook over nagedacht: iets meer tijd met hem alleen doorbrengen, maar zelf geeft hij aan dat hij graag naar mijn vriend en zijn zoontje wil.
Het is inderdaad bot wat mijn vriend zei: ik heb dat ook gezegd, dat het een probleem wordt als hij mijn kind niet ziet zitten. Hij reageerde door te zeggen dat dat het niet was maar dat hij er voor vandaag doorheen zit. Tussen ons wordt het er ook niet gezelliger op omdat ik steeds aanvaringen met mn zoon heb. En ja, je hebt gelijk: iets meer inlevingsvermogen en aanpassing zou fijn zijn. Heel eerlijk denk ik, en nu denk ik voor hem, dat zijn grootste probleem ligt in het feit dat zijn zoontje ook dwarser etc wordt en de tijd die hij nu met hem doorbrengt daardoor kwalitatief minder...
Het is inderdaad bot wat mijn vriend zei: ik heb dat ook gezegd, dat het een probleem wordt als hij mijn kind niet ziet zitten. Hij reageerde door te zeggen dat dat het niet was maar dat hij er voor vandaag doorheen zit. Tussen ons wordt het er ook niet gezelliger op omdat ik steeds aanvaringen met mn zoon heb. En ja, je hebt gelijk: iets meer inlevingsvermogen en aanpassing zou fijn zijn. Heel eerlijk denk ik, en nu denk ik voor hem, dat zijn grootste probleem ligt in het feit dat zijn zoontje ook dwarser etc wordt en de tijd die hij nu met hem doorbrengt daardoor kwalitatief minder...
zaterdag 19 mei 2007 om 21:36
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je zo rot voelt. Het is jouw kind, waar hij het over heeft. Maar dat wil niet zeggen dat jij het gedrag ook prettig vindt! Integendeel zelfs.
Door de leeftijd van jouw zoon, een echte puber, zal er weinig goeds/leuks zijn, behalve dingen die hij zelf mag kiezen. Ik denk dat elke ouder, het er moeilijk mee heeft, en jij dus al helemaal omdat jij er persoonlijk ook nog wordt op afgerekend.
Ik denk dat je wel even je hart moet luchten, al is het maar door een smsje te sturen dat je je heel rot voelt. Door zijn reactie af te wachten, weet je beter hoe je vriend erover denkt. Nu denk je waarschijnlijk het ergste ervan, maar misschien bedoelde hij het anders dan dat hij het gezegd heeft.
sterkte!
Door de leeftijd van jouw zoon, een echte puber, zal er weinig goeds/leuks zijn, behalve dingen die hij zelf mag kiezen. Ik denk dat elke ouder, het er moeilijk mee heeft, en jij dus al helemaal omdat jij er persoonlijk ook nog wordt op afgerekend.
Ik denk dat je wel even je hart moet luchten, al is het maar door een smsje te sturen dat je je heel rot voelt. Door zijn reactie af te wachten, weet je beter hoe je vriend erover denkt. Nu denk je waarschijnlijk het ergste ervan, maar misschien bedoelde hij het anders dan dat hij het gezegd heeft.
sterkte!
zaterdag 19 mei 2007 om 21:40
hoi stiekemerd (leuke nickname!), ik ben het eigenlijk met hem eens ja en sta zelf versteld van de toch wel rust die ik voel. Vandaar dat ik het een soort shock noem. Ik merk natuurlijk ook wel de stress, onrust en het politieagent gevoel als we met zn 4-en zijn.. ik weet alleen niet hoe we dit moeten oplossen. Aan de ene kant wil ik dit graag met hem bespreken en contact met hem. Aan de andere kant wacht ik liever op een inititatief van hem.
zaterdag 19 mei 2007 om 21:46
Mannen zijn nu eenmaal niet goed in initiatief nemen! Het komt vaak op ons neer, dat wij problemen moeten aankaarten. Maar dat wil niet zeggen dat de mannen op dat moment er niet aan denken (dat denk ik dan altijd, maar dat is niet altijd zo).
Je hebt het ook over een bepaalde rust die je nu hebt. Wat bedoel je daar dan mee? Je hebt pas 3 maanden iets met hem, als je nu al toe bent aan rust...
Je hebt het ook over een bepaalde rust die je nu hebt. Wat bedoel je daar dan mee? Je hebt pas 3 maanden iets met hem, als je nu al toe bent aan rust...
zaterdag 19 mei 2007 om 21:51
ik bedoel eigenlijk geen paniek... ik voel me niet persoonlijk afgewezen.. denk niet dat onze hele relatie naar de knoppen is... ik heb hier natuurlijk voldoende topics gelezen en herken de gevoelens van onzekerheid, twijfel ed. Ik heb erg hard aan mezelf gewerkt na mijn huwelijk en mn vorige relatie. Het voelt sterk: ik ga niet smeken, drammen of trekken. Dat zou ik vroeger wel gedaan hebben uit angst. Ik voel de angst nu ook, maar laat me er niet meer door dirigeren. Als we hier niet samen uit kunnen komen heeft de relatie niet veel waarde denk ik. Een leven zonder "gezeik", problemen of wat dan ook bestaat niet
zaterdag 19 mei 2007 om 21:55
Het laatste bercihtje klinkt vol trots, zelfvertrouwen, maar toch lees ik wat onzekerheid tussen de regels door. KLopt dat?
Wat geeft je gevoel nu in?
Luister naar je gevoel! Wil je eigenlijk even afwachten, doe dat dan ook, maar verwacht niet dat hij binnen 5 minuten nog belt. ALs je het gewoon even wilt bespreken (en in de meeste gevallen lucht dat wel op)
Wat geeft je gevoel nu in?
Luister naar je gevoel! Wil je eigenlijk even afwachten, doe dat dan ook, maar verwacht niet dat hij binnen 5 minuten nog belt. ALs je het gewoon even wilt bespreken (en in de meeste gevallen lucht dat wel op)
zaterdag 19 mei 2007 om 22:00
stiekemerd. je leest goed! Idd ben ik ook onzeker. Ik zal altijd in de eerste plaats voor mijn kinderen kiezen ook. Wat dat betreft is er geen discussie mogelijk. Ik voel me dubbel: aan de ene kant wil ik graag met hem praten hierover op dit moment, aan de andere kant lijkt het me beter het even te laten. Misschien slaapt zijn zoontje nog niet en/of denkt hij dat mijn zoon nog niet slaapt. We zijn geen 20 meer en allebei verantwoordelijke ouders. Jeetje wat is dit moeilijk!
zaterdag 19 mei 2007 om 22:06
Je zit met een dubbel gevoel...Dat is begrijpelijk, omdat er aan elke beslissing voor en nadelen zitten.
Toch denk ik dat je het beste even kan laten weten, dat je met een vervelend gevoel zit. Laat merken dat je ook zijn kant van het verhaal heel goed begrijpt, maar vertel hem ook zeker jouw kant van het verhaal)
Hoe dan ook, je moet het er met hem over hebben. Ik ben zelf, van de directe kant, dan heb je het ook maar gehad....
(daarbij een kind van 11 ligt toch wel op bed, om 10 ur?)
Toch denk ik dat je het beste even kan laten weten, dat je met een vervelend gevoel zit. Laat merken dat je ook zijn kant van het verhaal heel goed begrijpt, maar vertel hem ook zeker jouw kant van het verhaal)
Hoe dan ook, je moet het er met hem over hebben. Ik ben zelf, van de directe kant, dan heb je het ook maar gehad....
(daarbij een kind van 11 ligt toch wel op bed, om 10 ur?)
zaterdag 19 mei 2007 om 23:00
stiekemerd, ik heb net gebeld: er is een hoop begrip over en weer en mijn aanname klopt: het gaat ten koste van zijn kwalitatieve tijd met zijn zoon...dat is hem alles waard. Hij zegt ook letterlijk dat hij geen toegang vindt bij mijn zoon...als ik het omdraai en zeg dat hij dat hij misschien iets meer in mijn zoon moet investeren dan vindt hij dat moeilijk en zegt dat hij "het dan misschien" niet goed doet maar z'n best doet. De plannen die we voor morgen hadden gaan niet door en we hebben afgesproken er samen verder over te praten als we samen zijn, niet door de telefoon. Dat wordt een K..nacht slapen
zondag 20 mei 2007 om 00:45
Als het om je kinderen gaat is het moeilijk. Je mag het gedrag van je eigen kind vervelend vinden en je er aan ergeren maar als een ander dat doet dan voelt het als een persoonlijke aanval. En dan niet alleen op jouw kind maar ook op jou. Je bent loyaal aan je kind en zo hoort het ook. Je zoontje's pubertijd zal je niet tegen kunnen houden en hij zelf ook niet. De weekenden waarin jij je zoontje thuis hebt zal je misschien minder tijd door moeten brengen met je vriend. Is datzelfde weekend ook het weekend waarin je vriend zijn zoontje heeft? Dan is het voor hun ook belangrijk om samen tijd te hebben. Ga afzonderlijk van elkaar de dag doorbrengen en eet dan samen wat. Als je wel eens een heel weekend met je (schoon)familie in een huisje hebt gezeten waarbij je de hele tijd samen bent dan ken je het gevoel van "alleen willen zijn" vast wel. Ook al kan het nog zo gezellig zijn, soms heb je geen behoefte aan al die andere mensen.
Het leeftijdsverschil tussen een 7 jarige en een 11 jarig is maar 4 jaar maar het is een enorm verschil! Ze vinden waarschijnlijk andere dingen leuk (willen bijvoorbeeld best naar de bios maar niet naar dezelfde film etc.). Jij vind je vriend leuk en hij vindt jou leuk maar dat wil niet zeggen dat jullie kinderen elkaar of de andere volwassene ook meteen leuk vinden of accepteren.
Ik denk dat je vriend het helemaal niet verkeerd bedoelt heeft, hij neemt het ook op voor zijn eigen kind, net als jij eigenlijk want jij vindt zijn reactie ook niet leuk. Ik denk dat je best met een gerust hart kunt gaan slapen, praat er later over en neem de tijd voor je kinderen. En als de kinderen er niet bij zijn kunnen jullie meer tijd nemen voor elkaar.
Het leeftijdsverschil tussen een 7 jarige en een 11 jarig is maar 4 jaar maar het is een enorm verschil! Ze vinden waarschijnlijk andere dingen leuk (willen bijvoorbeeld best naar de bios maar niet naar dezelfde film etc.). Jij vind je vriend leuk en hij vindt jou leuk maar dat wil niet zeggen dat jullie kinderen elkaar of de andere volwassene ook meteen leuk vinden of accepteren.
Ik denk dat je vriend het helemaal niet verkeerd bedoelt heeft, hij neemt het ook op voor zijn eigen kind, net als jij eigenlijk want jij vindt zijn reactie ook niet leuk. Ik denk dat je best met een gerust hart kunt gaan slapen, praat er later over en neem de tijd voor je kinderen. En als de kinderen er niet bij zijn kunnen jullie meer tijd nemen voor elkaar.
zondag 20 mei 2007 om 07:55
Hij wil natuurlijk je relatie saboteren, want hij wil je voor hem alleen.
Ik ken het fenomeen (niet zo heftig als beschreven), heb zelf een puber van 15. Hij is nu wat meer normaal wat dat betreft. Heeft een leeftijd dat ie zelf ook meer inziet dat relaties er gewoon zijn. Heeft nog geen vriendin maar gaat allicht in de toekomst wel gebeuren...........
Veel succes!!
*;
Ik ken het fenomeen (niet zo heftig als beschreven), heb zelf een puber van 15. Hij is nu wat meer normaal wat dat betreft. Heeft een leeftijd dat ie zelf ook meer inziet dat relaties er gewoon zijn. Heeft nog geen vriendin maar gaat allicht in de toekomst wel gebeuren...........
Veel succes!!
*;
zondag 20 mei 2007 om 08:07
Misschien helpt het als je af en toe exclusieve aandacht aan je zoon besteedt. Een dag met hem alleen op stap, iets leuks doen, en dan lekker eten met hem. Wellicht kun je dan in gesprekken met hem, terwijl je iets aan het doen bent, dat praat voor zo'n jongen vaak gemakkelijker, aangeven dat hij heel belangrijk voor je is en dat je trots op hem bent. Dat je vriend hem een aardige jongen vindt en graag op een leuke manier met hem wil omgaan, of hij hem die kans wil geven. Hij gedraagt zich zo omdat hij gewoon bang is dat je die andere kinderen en je vriend leuker gaat vinden en dat hij jouw liefde een beetje kwijtraakt. Prijs hem vooral als hij zich op een manier heeft gedragen die jij wil, en laat je vriend zich ook positief over hem uiten .Probeer negatief gedrag eerder te negeren dan er steeds op in te gaan. Er is veel geduld nodig om dit te laten slagen, maar jullie gaan het vast wel redden. Veel geluk.
zondag 20 mei 2007 om 10:34
..bedankt voor jullie tips en bemoedigende woorden.. het is idd beter om de komende tijd meer aandacht aan mijn zoon alleen te besteden. De vergelijking met een weekendje in een huisje met familie, dwz op elkaars lip zitten, vind ik een hele goede! De eerste maanden waren we zo verliefd op elkaar dat het allemaal niet zo uitmaakte, wij (voor)zagen geen problemen.
Inderdaad voel ik me ook persoonlijk aangevallen ook al kan ik verstandelijk wel begrijpen dat dat niet zo is. Toch voel ik wel enige wrok ook. Verstandelijk vind ik het wel eerlijk dat mijn vriend meldt wat hem dwarszit, maar hij gaat wel heel erg van zichzelf uit! Hij vertelde gisteravond dat zijn zoon het allerbelangrijkste voor hem is en de tijd die hij met hem door wil brengen ook.
Ik vraag me alleen af hoe dit naar de toekomst toe moet, ook al is dat misschien niet verstandig nu. Denk inderdaad dat ik heel veel geduld moet opbrengen
Inderdaad voel ik me ook persoonlijk aangevallen ook al kan ik verstandelijk wel begrijpen dat dat niet zo is. Toch voel ik wel enige wrok ook. Verstandelijk vind ik het wel eerlijk dat mijn vriend meldt wat hem dwarszit, maar hij gaat wel heel erg van zichzelf uit! Hij vertelde gisteravond dat zijn zoon het allerbelangrijkste voor hem is en de tijd die hij met hem door wil brengen ook.
Ik vraag me alleen af hoe dit naar de toekomst toe moet, ook al is dat misschien niet verstandig nu. Denk inderdaad dat ik heel veel geduld moet opbrengen
zondag 20 mei 2007 om 13:39
Het lijkt me een erg moeilijke situatie voor jou, je zoon, je vriend en ook zijn zoon. Ik denk niet dat de houding van je vriend het probleem is. De slechte verhouding tussen jou en je zoon is het probleem. Gescheiden ouders is nooit leuk. Als je dan als kind ook gedwongen bent om je moeder samen te zien met haar nieuwe vriend en nog een kind is het extra niet leuk. Leef je eens in je zoon in en verdiep je in wat hij leuk en belangrijk vindt. Onderneem vaker samen iets met hem, zonder je vriend en diens kind. Je zoon is er niet zo vaak, dus laat de tijd die je met hem doorbrengt niet verpesten door ruzies en ongewenste situaties.
zondag 20 mei 2007 om 19:00
Sorry hoor, maar jullie hebben 3 maanden pas een relatie, en hij moet nu al investeren in jouw kind?
Ik denk dat het voorlopig het beste is dat jullie elkaar beter leren kennen, ik vind hem best negatief, je weet dat het met kinderen niet loopt zoals jij het zou willen, je offert je vaak op voor je kinderen, al wil je het of niet.
Geldt ook voor getrouwde mensen met kinderen, tis niet altijd gezellig met je kinderen of ontspannen,
en hallo jouw kind is aan het puberen!
Zijn kind gaat dat ook nog krijgen, ik vind dit een beetje oneerlijk bah,
ik had niets laten horen! maar dat is nu wel makkelijk gezegd, eerlijk is eerlijk....
Beter is om apart idd qualtity time met je eigen kind te hebben, weet niet of jouw nieuwe vriend ook al lang gescheiden is van de moeder van zijn kind?
Ik denk dat het voorlopig het beste is dat jullie elkaar beter leren kennen, ik vind hem best negatief, je weet dat het met kinderen niet loopt zoals jij het zou willen, je offert je vaak op voor je kinderen, al wil je het of niet.
Geldt ook voor getrouwde mensen met kinderen, tis niet altijd gezellig met je kinderen of ontspannen,
en hallo jouw kind is aan het puberen!
Zijn kind gaat dat ook nog krijgen, ik vind dit een beetje oneerlijk bah,
ik had niets laten horen! maar dat is nu wel makkelijk gezegd, eerlijk is eerlijk....
Beter is om apart idd qualtity time met je eigen kind te hebben, weet niet of jouw nieuwe vriend ook al lang gescheiden is van de moeder van zijn kind?
zondag 20 mei 2007 om 20:00
zondag 20 mei 2007 om 21:27
Het hoeft denk ik niet zo'n probeem te zijn, als jullie de kinderen in het zelfde weekend hebben, dan kun je die weekenden voor je kinderen vrijhouden en het andere weekend ben je dan samen. Zo doe ik het met mijn vriend, want ook tussen hem en mijn kids loopt het niet helemaal lekker.
Ik heb er wel aan moeten wennen en denk nog wel eens 'kan het niet anders', maar ik kom steeds tot de conclusie dat dit de beste oplossing is en het voorkomt ook heel wat stress.
Ik heb er wel aan moeten wennen en denk nog wel eens 'kan het niet anders', maar ik kom steeds tot de conclusie dat dit de beste oplossing is en het voorkomt ook heel wat stress.
maandag 21 mei 2007 om 14:46
Ik heb totaal geen ervaring op kinder gebied maar ben het hier wel mee eens. Ik vind de opmerking van jouw vriend eigelijk erg not done... al loopt de dag niet zoals je wilt... een beetje respect en "we proberen er het beste van te maken" vind ik wat meer gepast dan de opmerking dat hij zijn dag niet wil laten verknallen door een 11jarig kind... het is nou niet alsof dit elke week zo gaat, aangezien jij je zoon maar 1 keer in de 2 weken ziet is dit... nou in ieder geval niet de 30ste ontmoeting....
