Relaties
alle pijlers
Mijn vriend irriteert zich aan de kat....
donderdag 5 juli 2007 om 16:50
Hallo allemaal,
Ik zit met het volgende probleem. Ik weet even niet waar dit hoort bij relaties of katten..ik doe dus even een poging.
Ik ben een tijd samen geweest met iemand en toen hadden we twee katten. Waren echt mijn beestjes en was er helemaal dol op. Echter mijn ex en ik gingen uit elkaar. Ik moest weg en kon de katten niet meenemen...(heel erg vond ik dat). na 1 jaar kon ik eindelijk weer op mezelf. Ik had in de tussentijd een nieuwe vriend. Deze vriend is na 2 maanden bij me ingetrokken. ik miste in de tussentijd katten en wilde graag weer een hebben. Mijn vriend trok daar niet zo aan. na een tijdje ging hij overstag, ging mee kittens kijken en wilde ook een....
Alleen nu....hij irriteert zich mateloos aan de kleine kat. Hij stinkt (maakt de kattenbak echt geregeld schoon, we hebben ambi pur etc etc), hij maakt teveel lawaai, vraagt te veel aandacht etc etc, Mijn vriend wordt er echt heel chagrijing van en tja ik krijg dat te verduren. Ik word gek van deze buien van hem en weet niet meer wat ik ermee moet. Ik wil de kat echt niet kwijt, want ben blij dat ik weer zo'n beestje heb, vind het super... maar mijn relatie er onder leiden....ook dat wil ik niet..... Ik weet niet wat ik ermee moet...heeft iemand adviezen?
Kus Sterre
Ik zit met het volgende probleem. Ik weet even niet waar dit hoort bij relaties of katten..ik doe dus even een poging.
Ik ben een tijd samen geweest met iemand en toen hadden we twee katten. Waren echt mijn beestjes en was er helemaal dol op. Echter mijn ex en ik gingen uit elkaar. Ik moest weg en kon de katten niet meenemen...(heel erg vond ik dat). na 1 jaar kon ik eindelijk weer op mezelf. Ik had in de tussentijd een nieuwe vriend. Deze vriend is na 2 maanden bij me ingetrokken. ik miste in de tussentijd katten en wilde graag weer een hebben. Mijn vriend trok daar niet zo aan. na een tijdje ging hij overstag, ging mee kittens kijken en wilde ook een....
Alleen nu....hij irriteert zich mateloos aan de kleine kat. Hij stinkt (maakt de kattenbak echt geregeld schoon, we hebben ambi pur etc etc), hij maakt teveel lawaai, vraagt te veel aandacht etc etc, Mijn vriend wordt er echt heel chagrijing van en tja ik krijg dat te verduren. Ik word gek van deze buien van hem en weet niet meer wat ik ermee moet. Ik wil de kat echt niet kwijt, want ben blij dat ik weer zo'n beestje heb, vind het super... maar mijn relatie er onder leiden....ook dat wil ik niet..... Ik weet niet wat ik ermee moet...heeft iemand adviezen?
Kus Sterre
donderdag 5 juli 2007 om 17:07
Ik denk gelijk weer terug aan een topic dat hier toen ook was; begon ook met een kat die niet geaccepteerd werd door vriend, maar werd uiteindelijk een groot drama :(
Tja, mijn mening; sneu voor die kat. Weer een dier dat straks in het asiel beland omdat een mens er niet goed over nadenkt en denkt dat een huisdier een meubelstuk is dat geen aandacht vergt.
Tja, mijn mening; sneu voor die kat. Weer een dier dat straks in het asiel beland omdat een mens er niet goed over nadenkt en denkt dat een huisdier een meubelstuk is dat geen aandacht vergt.
donderdag 5 juli 2007 om 17:11
Tja, blijkbaar had Sterre's vriend van te voren niet goed ingeschat wat het betekent om zo'n huisdier te hebben. Hij zal haar vast een plezier hebben willen doen door toe te geven, maar de heeft de consequenties verkeerd ingeschat.
Dat is lastig!
Het in huis nemen van de kat is een beslissing van hen beiden geweest, maar hij gaat daar nu op terug komen...... lastig.
Hoe lang hebben jullie d ekat nu? Kan het niet nog een kwestie van wennen zijn?
Ik herinner me dat topic ook nog ja. Daar speelde uiteindelijk nog veel meer....
Dat is lastig!
Het in huis nemen van de kat is een beslissing van hen beiden geweest, maar hij gaat daar nu op terug komen...... lastig.
Hoe lang hebben jullie d ekat nu? Kan het niet nog een kwestie van wennen zijn?
Ik herinner me dat topic ook nog ja. Daar speelde uiteindelijk nog veel meer....
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 5 juli 2007 om 17:12
Mijn vriend trok daar niet zo aan. na een tijdje ging hij overstag, ging mee kittens kijken en wilde ook een....
.....Alleen nu....hij irriteert zich mateloos aan de kleine kat.
Ik zou me ergeren aan die vriend! Hoe oud is die gast nou helemaal? Eerst een kat willen en je er vervolgens aan ergeren...pffff. Wat een kleuter.
Sterkte, en ik zou nooooit mn dier naar het asiel brengen voor zo'n kinderachtig mannetje.
.....Alleen nu....hij irriteert zich mateloos aan de kleine kat.
Ik zou me ergeren aan die vriend! Hoe oud is die gast nou helemaal? Eerst een kat willen en je er vervolgens aan ergeren...pffff. Wat een kleuter.
Sterkte, en ik zou nooooit mn dier naar het asiel brengen voor zo'n kinderachtig mannetje.
donderdag 5 juli 2007 om 17:12
Jullie hebben samen besloten een kat in huis te nemen. Neem dan beiden de verantwoordelijkheid ervoor. Ik vind het nogal onvolwassen om te piepen over de ‘mindere’dingen van een dier in huis. Je gaat toch ook niet piepen dat je eerste kind veel lawaai of je huis vies maakt? Dan is het toch ook niet de vraag : houden of niet??Ik heb ook een kat, als mijn vriend ging zeuren over mijn kat, dan heeft hij eigenlijk gewoon pech gehad. Die kat hoort bij mij.. en hij heeft me genomen met die kat.Tja, misschien ben ik hard.. maar ik hou van mijn meisje.. en zal dit nooit(!) opgeven voor iemand omdat het stinkt, irriteert, of een andere belachelijke reden. Gaat ie maar terug naar zijn eigen huis
donderdag 5 juli 2007 om 17:18
Vorig jaar is er een langlopend topic geweest met ongeveer hetzelfde probleem. Daar werd echter wat meer emotionele chantage gepleegd : ze woonden nog niet samen maar als ze dat wilde moest eerst de kat uit huis. De kat bleek overigens niet het enige probleem, vriend was in meer opzichten dominant en de relatie is dan ook stukgelopen.
Door het feit dat jouw vriend ermee akkoord is gegaan heeft hij zelf ook meegewerkt aan het ontstaan van het probleem : vermoedelijk heeft hij e.e.a. onderschat en heeft hij spijt van zijn keuze, maar snapt hij zelf ook wel dat je nu niet zomaar kunt zeggen "kat eruit". De asiels zitten al vol met dieren die ineens ongewenst werden.
Aan alles zit een keerzijde : zelf ben ik dol op mijn honden (en mijn man ook) maar af en toe zijn ze ook gewoon lastig of vervelend. Net als kinderen. Maar het plezier weegt op tegen de lasten en nog nooit heb ik gedacht "ik neem geen hond meer". Ik aanvaard de consequenties van mijn keuze, ook op momenten dat het even wat minder plezierig is.
Advies........ moeilijk hoor. Als hij geen kattenliefhebber is dan zal hij zich steeds meer gaan ergeren aan het beestje en dat zal zijn weerslag hebben op jullie relatie. Als jij de kat wegdoet om hem tegemoet te komen dan zal je zelf met een rotgevoel blijven zitten. Het is aan jullie om daar onderling eerlijk over te praten en te kijken of je ergens tot een compromis kunt komen waar beiden mee kunnen leven. Als hij daartoe niet genegen is dan bagatelliseert hij op dat moment jouw gevoelens t.o.v. de kat en je dilemma en dat vind ik wat zeggen over de manier waarop hij in de relatie staat.
Marion
Door het feit dat jouw vriend ermee akkoord is gegaan heeft hij zelf ook meegewerkt aan het ontstaan van het probleem : vermoedelijk heeft hij e.e.a. onderschat en heeft hij spijt van zijn keuze, maar snapt hij zelf ook wel dat je nu niet zomaar kunt zeggen "kat eruit". De asiels zitten al vol met dieren die ineens ongewenst werden.
Aan alles zit een keerzijde : zelf ben ik dol op mijn honden (en mijn man ook) maar af en toe zijn ze ook gewoon lastig of vervelend. Net als kinderen. Maar het plezier weegt op tegen de lasten en nog nooit heb ik gedacht "ik neem geen hond meer". Ik aanvaard de consequenties van mijn keuze, ook op momenten dat het even wat minder plezierig is.
Advies........ moeilijk hoor. Als hij geen kattenliefhebber is dan zal hij zich steeds meer gaan ergeren aan het beestje en dat zal zijn weerslag hebben op jullie relatie. Als jij de kat wegdoet om hem tegemoet te komen dan zal je zelf met een rotgevoel blijven zitten. Het is aan jullie om daar onderling eerlijk over te praten en te kijken of je ergens tot een compromis kunt komen waar beiden mee kunnen leven. Als hij daartoe niet genegen is dan bagatelliseert hij op dat moment jouw gevoelens t.o.v. de kat en je dilemma en dat vind ik wat zeggen over de manier waarop hij in de relatie staat.
Marion
donderdag 5 juli 2007 om 17:45
Ik herinnerde ook meteen het topic van vorig jaar.:)
Jullie stonden dr samen achter toen je een kitten ging uitzoeken en nu ergert hij zich bont en blauw en reageert t (gelukkig) op jou af(en niet op de kat). Lekker volwassen zeg!
Ik hoop voor je dat t geen kwestie word van kiezen voor 1 van beide.
Hoogstwaarschijnlijk weigert een asiel de kat momenteel wegens plaatsgebrek
donderdag 5 juli 2007 om 17:53
Deze vriend is al na 2 maanden bij je ingetrokken. Heb je hem wel echt goed leren kennen voor die tijd? Ik vind het eerlijk gezegd ook erg kinderachtig dat ie zich ergert aan het beestje. Ik zou persoonlijk niet met iemand kunnen samenleven die een hekel heeft aan dieren. Is ie soms jaloers op de aandacht die je aan de poes geeft?
Mijn vriend heeft in het verleden ook wel eens een vriendinnetje gehad die zijn kat niet zag zitten. Het vriendinnetje was mede om die reden snel verleden tijd.
Mijn vriend heeft in het verleden ook wel eens een vriendinnetje gehad die zijn kat niet zag zitten. Het vriendinnetje was mede om die reden snel verleden tijd.
donderdag 5 juli 2007 om 17:59
Deze vriend is al na 2 maanden bij je ingetrokken. Heb je hem wel echt goed leren kennen voor die tijd?
Ach Rosalita, wat maakt dat nou uit? Wij woonden na 3 maanden samen, en kenden elkaar toen niet veel beter als na 2 maanden. Maar in de kennismakingsfase hebben we het wel uitgebreid over belangrijke zaken gehad zoals daar zijn : financiën, huishouden, kinderen (de zijne), huisdieren (de mijne), sex, monogamie, werk, hobby, familie, etc. etc. (Of zoals Dr. Phil zegt : 'je huiswerk doen' ;)).
Marion
Ach Rosalita, wat maakt dat nou uit? Wij woonden na 3 maanden samen, en kenden elkaar toen niet veel beter als na 2 maanden. Maar in de kennismakingsfase hebben we het wel uitgebreid over belangrijke zaken gehad zoals daar zijn : financiën, huishouden, kinderen (de zijne), huisdieren (de mijne), sex, monogamie, werk, hobby, familie, etc. etc. (Of zoals Dr. Phil zegt : 'je huiswerk doen' ;)).
Marion
donderdag 5 juli 2007 om 18:10
Over het stankprobleem heb ik al diverse oplossingen aangegeven op het kattentopic, waar dit bericht ook staat.
Sterre, goed dat je het hier ook nog hebt neergezet. Ik denk dat het een stukje jaloersie is van je vriend. Opeens jouw aandacht moeten delen. Wat ik ook al op het andere topic schreef.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 5 juli 2007 om 18:18
Ik zie dat dat oude topic een paar keer wordt aangehaald. Dat zou gaan over allergie geloof ik zelfs ofzo, maar het ging dus om irritaties. En dat alleen de eerste twee bladzijden geloof ik, voor de rest ging het alleen om die relatie. Ik zit wel met een probleem met een allergische vriend, wilde een topic openen en werd toen verwezen naar dat topic, waar het onderhand alleen maar over die dominante vriend ging en niet meer over de kat. Heb daar nog iets van gezegd, heb geprobeerd het onderwerp aan te stippen, maar het sneeuwde steeds onder in het (feitelijk) offtopic gesprek. Jammer. Probleem van TO wat betreft de kat is dus klaarblijkelijk opgelost als de relatie uit is, bij mij is er nog steeds geen oplossing. Beetje jammer hoe dat dan loopt soms hier, zo'n geweldig topic was dat andere dus niet...
donderdag 5 juli 2007 om 18:25
Sterre, gaat dit echt alleen maar om de kat?
Oke, een jonge kat maakt weleens wat lawaai en heeft aandacht nodig maar toch niet zoveel dat jouw vriend niet meer aan bod komt? Kom op zeg, het is één kat. Ik kan me niet voorstellen dat je nu geen aandacht meer voor je vriend hebt. Om daar dan chagrijnige buien van te krijgen vind ik nogal overdreven. Ik zou zeggen, zet de kat af en toe opzij, knuffel je vriend ( en zeg dat hij zich verder niet aan moet stellen).
Hoe lang heb je de kat al? Mischien moet hij er nog aan wennen?
Oke, een jonge kat maakt weleens wat lawaai en heeft aandacht nodig maar toch niet zoveel dat jouw vriend niet meer aan bod komt? Kom op zeg, het is één kat. Ik kan me niet voorstellen dat je nu geen aandacht meer voor je vriend hebt. Om daar dan chagrijnige buien van te krijgen vind ik nogal overdreven. Ik zou zeggen, zet de kat af en toe opzij, knuffel je vriend ( en zeg dat hij zich verder niet aan moet stellen).
Hoe lang heb je de kat al? Mischien moet hij er nog aan wennen?
donderdag 5 juli 2007 om 18:26
En meer ontopic: ik zou inderdaad proberen tot compromissen te komen. En misschien die vergelijking met kinderen eens maken. Volgens mij moet je daar ook aan wennen en dan kun je neit zeggen: we doen hem/haar weg.
Steriliseren/castreren is in dit geval denk ik sowieso geen slechte keuze; een nestje zal wel helemaal een zenuwinzinking veroorzaken bij je vriend.
Je kunt je, zoals hier ook al gezegd is, afvragen of zijn opstelling iets zegt over hoe hij in de relatie staat. Als hij alleen maar zeurt en niet eens wil meedenken, kun je beter overwegen hem weg te doen vanwege de hoge irritatiefactor.
Mocht er ook na serieus overleg geen compromis mogelijk zijn, dan is het misschien nog een optie om voor meteen het asiel te bellen te kijken of je kat bij familie of vrienden terecht kan. Dan kun je de kat ook af en toe nog eens zien. Maar ik zou zeker niet te snel toegeven, want ik vind hoe je vriend zich opstelt en uit inderdaad tamelijk kinderachtig.
Steriliseren/castreren is in dit geval denk ik sowieso geen slechte keuze; een nestje zal wel helemaal een zenuwinzinking veroorzaken bij je vriend.
Je kunt je, zoals hier ook al gezegd is, afvragen of zijn opstelling iets zegt over hoe hij in de relatie staat. Als hij alleen maar zeurt en niet eens wil meedenken, kun je beter overwegen hem weg te doen vanwege de hoge irritatiefactor.
Mocht er ook na serieus overleg geen compromis mogelijk zijn, dan is het misschien nog een optie om voor meteen het asiel te bellen te kijken of je kat bij familie of vrienden terecht kan. Dan kun je de kat ook af en toe nog eens zien. Maar ik zou zeker niet te snel toegeven, want ik vind hoe je vriend zich opstelt en uit inderdaad tamelijk kinderachtig.
donderdag 5 juli 2007 om 18:28
Ff offtopic, Laura, heel vervelend dat je er zo over denkt.
Maar ik vond het destijds ook heel erg hoe de betreffende TO zich voelde. Het klopt dat het niet meer om de kat ging. Maar een aantal van ons wilden haar alleen maar helpen. Het was dus goedbedoeld allemaal.
Als het om allergie gaat, kun je natuurlijk op de pijler "gezondheid" een topic openen. Toen ik deze titel zag, moest ook ik meteen aan dat topic denken, als je het goed volgde, was dat best heftig allemaal.
Ontopic, tja, wat doe je aan dit probleem. Erover praten, andere oplossingen zoeken samen. Bijv. een "kattenkamer" maken zodat de kat daar op bepaalde tijden naartoe kan of zo? Zelf heb ik ook een jonge kat, helaas is hij een beest met een zeer apart karakter. Zelfs iedereen in mijn omgeving vond dat ik hem weg moest doen. Hij is nu ruim een jaar oud en ik doe hem echt niet weg. Hij is door de castratie wel wat rustiger geworden idd, maar dat zegt niet altijd wat. Speelt jouw vriend ook wel eens met de kat? Jonge katten hebben nou eenmaal veel aandacht nodig, zeker als ze alleen zijn en dus geen speelkameraadje hebben. Er wordt zelfs geadviseerd om een half uur per dag met je kat spelen, met bijv. een pingpong-balletje. Zo kan hij/zij toch de energie kwijt en is ie mss wat rustiger. Mss is het een idee om in kaart te brengen wat je vriend precies irritant aan de kat vind? "Stinken".... tja, vind ik niet echt een goed argument, maar dat is persoonlijk.
Suc6!
Maar ik vond het destijds ook heel erg hoe de betreffende TO zich voelde. Het klopt dat het niet meer om de kat ging. Maar een aantal van ons wilden haar alleen maar helpen. Het was dus goedbedoeld allemaal.
Als het om allergie gaat, kun je natuurlijk op de pijler "gezondheid" een topic openen. Toen ik deze titel zag, moest ook ik meteen aan dat topic denken, als je het goed volgde, was dat best heftig allemaal.
Ontopic, tja, wat doe je aan dit probleem. Erover praten, andere oplossingen zoeken samen. Bijv. een "kattenkamer" maken zodat de kat daar op bepaalde tijden naartoe kan of zo? Zelf heb ik ook een jonge kat, helaas is hij een beest met een zeer apart karakter. Zelfs iedereen in mijn omgeving vond dat ik hem weg moest doen. Hij is nu ruim een jaar oud en ik doe hem echt niet weg. Hij is door de castratie wel wat rustiger geworden idd, maar dat zegt niet altijd wat. Speelt jouw vriend ook wel eens met de kat? Jonge katten hebben nou eenmaal veel aandacht nodig, zeker als ze alleen zijn en dus geen speelkameraadje hebben. Er wordt zelfs geadviseerd om een half uur per dag met je kat spelen, met bijv. een pingpong-balletje. Zo kan hij/zij toch de energie kwijt en is ie mss wat rustiger. Mss is het een idee om in kaart te brengen wat je vriend precies irritant aan de kat vind? "Stinken".... tja, vind ik niet echt een goed argument, maar dat is persoonlijk.
Suc6!
donderdag 5 juli 2007 om 19:28
Zorg er gewoon voor dat de bak niet stinkt, dat jij denkt aan het kattenvoer enz. dan heeft hij er zo min mogelijk last van. Je kunt mensen niet dwingen van katten te houden. Ik was nooit een hondenfan, mijn man wel, ik hield altijd van katten. Hij verzorgde de hond, ik de kat, simpel. Uiteindelijk had hij een haat/liefde verhouding met de kat, wat best grappig was. Nu nog verdelen de hondenliefhebbers bij mij thuis de klussen, het voeren en het uitlaten. Ik vind de hond inmiddels heel leuk en zorg nu ook voor hem.
donderdag 5 juli 2007 om 20:23
Ik kan me best voorstellen dat het in praktijk zwaarder valt dan hij had verwacht. Nu doe je een kind niet zomaar weg als het er is en zal hij dan ook ervoor moeten zorgen. Maar met een kat is het misschien mogelijk nog een goed ander huis voor hem te vinden. Lukt dat niet of niet zo snel dan zullen jullie er het beste van moeten maken. Ook hij is er mee accoord gegaan en je mag toch hopen dat als jullie ooit eens aan kinderen denken dat hij ook de nadelen aanvaard.
Een kat is niet alleen maar leuk en hopelijk denkt hij volgende keer beter na over de nadelige concequenties en staat hij sterker in zijn keuze's of hij iets echt wel of niet wil.
In ieder geval lijkt het me ook vervelend als je je vriend zich constant ergert en je daardoor ruzie krijgt. Het is dan aan jou wat voor jouw zwaarder weegt, je relatie of je kat. Zoals gezegt is het daarmee nog mogelijk een goed ander adres te vinden, of een vriend te zoeken die de nadelen van katten wel kan handelen. Aan jou de afweging.
Een kat is niet alleen maar leuk en hopelijk denkt hij volgende keer beter na over de nadelige concequenties en staat hij sterker in zijn keuze's of hij iets echt wel of niet wil.
In ieder geval lijkt het me ook vervelend als je je vriend zich constant ergert en je daardoor ruzie krijgt. Het is dan aan jou wat voor jouw zwaarder weegt, je relatie of je kat. Zoals gezegt is het daarmee nog mogelijk een goed ander adres te vinden, of een vriend te zoeken die de nadelen van katten wel kan handelen. Aan jou de afweging.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
