Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 26
zondag 29 april 2007 om 23:46
k'Zoek m'n mandje op.Laat voor mijn doen.Morgen met 2 kleine(die groot a/h worden zijn)meisjes de stad in rond 1uur.Zeg tegen haar moeder(mijn vriendin dus) en?Ga je mee of wat anders in de planning.Shit zegt ze je hebt geen mobiel he?Nope zeg ik,zij..... ik weetnie wat mijn lief z'n planne zijn).Haar kind meteen ooh doe straks de oplader erin en kan je Face bereiken.;).Iig. morgen lekker relaxed zonder kleedje met verkoop for once:D. (eindelijk es,vond het wel leuk trouwens altijd spulletjes verkopen van/met kind,hun helemaal gelukkig van verdiende geld, daar gaat het om toch!).Maar morgen dus zelf aan de struin.
zondag 29 april 2007 om 23:57
Soms Nefertete schrijf je precies op zoals ik erover denk! Ben het met bovenstaande stukje ook helemaal eens!!!
Ik kan uit de grond van mijn hart zeggen dat het me voor een toekomstige relatie echt niet veel uitmaakt of hij al kinderen heeft of niet....tuurlijk, als ik mag kiezen dan toch liever zonder, maar zijn zij er wel maakt mij dat ook helemaal niets uit, heb namelijk ervaren dat het enorm leuk kan zijn, maargoed, ik houd dan ook erg van kinderen.......wat ik echter na mijn relatie met mijn ex (die kk heeft) wel zo ongeveer meteen aan een (potentiele) nieuwe partner met kinderen zal vragen, is hoe het contact met de moeder van zijn kinderen is.........zegt zowel veel over hem als haar, als de situatie waarin je (dus) terecht zal komen.......walgelijk hoe sommige ouders zaken/hun eigen frustratie over de rug van het kind uit kunnen spelen.....vraag me echt af waar je trots dan als ouder, of gewoon als mens, is gebleven.....
maandag 30 april 2007 om 00:06
maandag 30 april 2007 om 08:52
En, wat vond je erger, zo'n heks ex of een GM.....:D (grapje).......
Er stond laatst een artikel in de Opzij (en nee, ik draag geen tuinbroeken en okselhaar) over dat er gezien het aantal samengestelde gezinnen in NL weinig aandacht besteed wordt aan de rol van de stiefouder, hoe lastig die positie kan zijn.....hier op het viva-forum hoor je ook wel eens de opmerking ''je hebt toch zelf gekozen voor een man met kinderen'' of ''je wist toch waar je aan begon''....(volgens mij veelal opmerkingen van de
moraalridders :D).....echt te dom voor woorden dat soort opmerkingen en getuigen mi zeker van niet verder dan je neus lang is willen kijken....
maandag 30 april 2007 om 09:03
Hoi allemaal.. wat een heftige posts gisteren??
Neef ik kan je wel volgen hoor... je hebt er alleen niet zoveel aan, en je maakt jezelf waarschijnlijk gekker dan nodig is. Hij is toch bij JOU.. (en al veel te lang om dat nog een rebound stuip te noemen).
Geniet van je vrije dag joh... ik zit hier in mn eentje omdat alles moet werken. Geen kleedjes dus, met of zonder exen
Ik ben het volkomen eens met wat je schrijft over scheiding en kinderen. Kinderen hoeven niet getraumatiseerd te worden als hun ouders ze geen trauma zouden bezorgen. Helaas zit ik hier middenin (zus) en je gelooft soms je oren en ogen niet als je ziet hoe stom en egoistisch sommige mensen zijn < BALK-modus aan > (onee de kinderen merken hier niéts van hoor... nee hoor met twee jaar snappen ze dat heeeeuuuusss niet hoor... ja daar komen ze wel overhéén hoor...ze krijgen aandacht genoeg...). Wat me helemaal tot het kookpunt bracht was dat mijn zus over de kids van haar vriend zei "pff nou het zijn mijn kinderen niet" terwijl die kids dus nu voor de tweede keer een ellendige scheiding meemaken met een hoop ruzies, vernielde spullen etc. Gadverdamme...
NiceGirl ik ben het helemaal eens met vorige posts. Je hebt het juist uitstekend aangepakt.
Ietsepietsie, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Zat een beetje in jouw situatie, alleen mijn kinderen waren groot... dat maakt een wereld van verschil. Is er echt niets van je relatie te redden?
Face *;*;*; ik vind dat je je behoorlijk staande houdt!!
Biga wat een wijsheid in jouw posts ik heb bij jou wel vertrouwen in een goede afloop - voor jou dan, maar eigenljk is dat toch waar het om gaat?
Raffaella sterkte, ik had uit vorige topics het idee dat je dat niet zo nodig had, maar :R
Wie ik niet rechtstreeks antwoord: fijne dag allemaal!!
Neef ik kan je wel volgen hoor... je hebt er alleen niet zoveel aan, en je maakt jezelf waarschijnlijk gekker dan nodig is. Hij is toch bij JOU.. (en al veel te lang om dat nog een rebound stuip te noemen).
Geniet van je vrije dag joh... ik zit hier in mn eentje omdat alles moet werken. Geen kleedjes dus, met of zonder exen
Ik ben het volkomen eens met wat je schrijft over scheiding en kinderen. Kinderen hoeven niet getraumatiseerd te worden als hun ouders ze geen trauma zouden bezorgen. Helaas zit ik hier middenin (zus) en je gelooft soms je oren en ogen niet als je ziet hoe stom en egoistisch sommige mensen zijn < BALK-modus aan > (onee de kinderen merken hier niéts van hoor... nee hoor met twee jaar snappen ze dat heeeeuuuusss niet hoor... ja daar komen ze wel overhéén hoor...ze krijgen aandacht genoeg...). Wat me helemaal tot het kookpunt bracht was dat mijn zus over de kids van haar vriend zei "pff nou het zijn mijn kinderen niet" terwijl die kids dus nu voor de tweede keer een ellendige scheiding meemaken met een hoop ruzies, vernielde spullen etc. Gadverdamme...
NiceGirl ik ben het helemaal eens met vorige posts. Je hebt het juist uitstekend aangepakt.
Ietsepietsie, ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Zat een beetje in jouw situatie, alleen mijn kinderen waren groot... dat maakt een wereld van verschil. Is er echt niets van je relatie te redden?
Face *;*;*; ik vind dat je je behoorlijk staande houdt!!
Biga wat een wijsheid in jouw posts ik heb bij jou wel vertrouwen in een goede afloop - voor jou dan, maar eigenljk is dat toch waar het om gaat?
Raffaella sterkte, ik had uit vorige topics het idee dat je dat niet zo nodig had, maar :R
Wie ik niet rechtstreeks antwoord: fijne dag allemaal!!
maandag 30 april 2007 om 09:48
Héé joh waarom zouden we jou moeten afschieten? Doe jij iets verkeerd dan?
Vraagt hij geduld omdat hij zich niet meteen in een nieuwe relatie wil verliezen of omdat ie naar zn vrouw terug is?
In het eerste geval: lijkt me geen gek idee, je hebt meer aan hem als ie onder zn berg shit vandaan gekropen is.
In het tweede geval: shoot him, want alle geduld van de wereld zal je dan niet helpen.
Denk erom dat JIJ en niemand anders op plaats 1 komt. Dus als jij hem nu nog niet wil loslaten, dan zal het ook niet lukken. Als dat het beste is, moet je die conclusie eerst met je hoofd èn hart nemen. Dat is nu nog niet zo.... vraag niet het onmogelijke van jezelf.
Maar laat hèm helemaal niets meer vragen, hij heeft genoeg gehad, neem je beslissing alleen voor JOUZELF.
Sterkte lieverd.
maandag 30 april 2007 om 10:54
Goed, ik ben zelf ook gek geweest op een man die en samenwoont en met zijn ex op vakantie gaat en dan nog overal liefjes had.
Nooit wilde ik dat hij voor mij zou kiezen want alles is vergankelijk zo ook verliefdheid. Dat is nou eenmaal zo. Toch bleef ik lange tijd in de ban van die man. Echt heel erg. Ik schreef ook weleens wat, had een andere naam toen.
Maar er kwam een kentering, mijn vriendin had een briefje op mijn pc geplakt met de woorden; hoe sneu kan je zijn om met je ex op vakantie te gaan.
Toen besloot ik dat het genoeg geweest was. Hij kwam nog een keer hier, onverwachts, en ging weer in de weer met zijn telefoon. Zijn samenwoonmaatje stond met pech ergens en dat viel niet goed bij hem. Hij ging tekeer en ik schaamde me dood.
Kortom; ik was genezen.
Dus alles weggedaan, mail/nrs. enz.
En besloot hier niet in te blijven hangen. Geen gedoe meer om een man die altijd op versierderpad zou blijven gaan en werkelijk nul respect heeft voor welke vrouw dan ook.
Dus mijn vraag is; waarom is het voor sommige van jullie zo moeilijk om echt, maar dan ook echt, te stoppen met zo'n man?
En erover blijven schrijven en piekeren helpt dat dan, in jullie geval?
Voor mij bleek het echt beter om ook met dit topic te stoppen en zo het gevoel niet meer te voeden.
Lang verhaal, maar met de beste bedoelingen.
Nooit wilde ik dat hij voor mij zou kiezen want alles is vergankelijk zo ook verliefdheid. Dat is nou eenmaal zo. Toch bleef ik lange tijd in de ban van die man. Echt heel erg. Ik schreef ook weleens wat, had een andere naam toen.
Maar er kwam een kentering, mijn vriendin had een briefje op mijn pc geplakt met de woorden; hoe sneu kan je zijn om met je ex op vakantie te gaan.
Toen besloot ik dat het genoeg geweest was. Hij kwam nog een keer hier, onverwachts, en ging weer in de weer met zijn telefoon. Zijn samenwoonmaatje stond met pech ergens en dat viel niet goed bij hem. Hij ging tekeer en ik schaamde me dood.
Kortom; ik was genezen.
Dus alles weggedaan, mail/nrs. enz.
En besloot hier niet in te blijven hangen. Geen gedoe meer om een man die altijd op versierderpad zou blijven gaan en werkelijk nul respect heeft voor welke vrouw dan ook.
Dus mijn vraag is; waarom is het voor sommige van jullie zo moeilijk om echt, maar dan ook echt, te stoppen met zo'n man?
En erover blijven schrijven en piekeren helpt dat dan, in jullie geval?
Voor mij bleek het echt beter om ook met dit topic te stoppen en zo het gevoel niet meer te voeden.
Lang verhaal, maar met de beste bedoelingen.
maandag 30 april 2007 om 10:56
Dank je, dank je, dank je, dat is nog eens leuk om de dag mee te beginnen. Tuurlijk komt het goed met mij, hoe dan ook, das ook de reden waarom ik geen contact meer met hem wilde en niet wil afwachten of hij nou wel echt gaat scheiden: ik denk maar zo (al2jaar lees effe mee!!!) als hij wel gaat scheiden: dan heb ik dat jojo effect tenminste niet meegemaakt en doet hij het niet...dan ben ik al een stuk verder in de verwerking/losmaking/onthechting of hoe je het dan ook wilt noemen.
Jij ook een hele fijne dag!
xxx
maandag 30 april 2007 om 11:01
Biga: helemaal gelijk!!! Erg knap om je dat te realiseren en voor Isabelle meteen een antwoord dat er dus meer mensen zo reageren.
Trouwens, het is me niet helemaal duidelijk hoeveel tijd er bij jou overheen gegaan is voor je die stap nam Isabelle?
Wat mij betreft heeft schrijven mij wel geholpen. Piekeren niet, maar door veel steun is het gepieker minder. Ik zou nog erger piekeren (met een veel grotere kans op terugval) als ik niet de bemoedigende woorden van de andere poststers had gehad.
Al2 jaar....... god meissie... ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Dat weet je zelf het beste. Maar terwijl je je eigen besluiten neemt: verlies jezelf NIET, wat je ook mag besluiten. *;
Trouwens, het is me niet helemaal duidelijk hoeveel tijd er bij jou overheen gegaan is voor je die stap nam Isabelle?
Wat mij betreft heeft schrijven mij wel geholpen. Piekeren niet, maar door veel steun is het gepieker minder. Ik zou nog erger piekeren (met een veel grotere kans op terugval) als ik niet de bemoedigende woorden van de andere poststers had gehad.
Al2 jaar....... god meissie... ik ga je niet vertellen wat je moet doen. Dat weet je zelf het beste. Maar terwijl je je eigen besluiten neemt: verlies jezelf NIET, wat je ook mag besluiten. *;
maandag 30 april 2007 om 11:03
Lieverd, ik ben niet sterker dan jou of de rest. Het is meer iets dat ik me voorneem en me er dan aan alle macht aan houdt. En soms lukt me dat ook even niet maar dan begin ik toch maar weer opnieuw. Toen ik contact met hem had dacht ik dat ik 5 stappen terug was maar de volgende dag dacht ik: hee, het valt eigenlijk wel mee, het was maar 1 stapje terug.
Jij kunt het ook, echt wel! Zeg anders tegen hem dat je geen contact meer met hem wilt omdat je anders bang bent dat je een hekel aan hem gaat krijgen en hem sowieso niet meer wilt. Dat houdt hem misschien ook wel tegen om weer contact met jou te zoeken.