Relaties
alle pijlers
Moeder, al 25 jaar geen contact mee..
woensdag 30 juni 2021 om 20:21
Wat de juiste weg is weet ik niet.
Ik denk met mijn boerenverstand enkel dit: je hebt alleen verdriet en ellende gekend met haar, ze bezorgde je nadat je vertrok alleen nog maar ellende... zo iemand in je leven gaat jou enkel alleen meer ellende brengen. Ze heeft jou helemaal niets te bieden en haar keuze heeft ze lang geleden al met haar zatte kop gemaakt. Ik zou dat lekker laten liggen (maar ik ben jou niet dus voor wat het waard is)
Ik denk met mijn boerenverstand enkel dit: je hebt alleen verdriet en ellende gekend met haar, ze bezorgde je nadat je vertrok alleen nog maar ellende... zo iemand in je leven gaat jou enkel alleen meer ellende brengen. Ze heeft jou helemaal niets te bieden en haar keuze heeft ze lang geleden al met haar zatte kop gemaakt. Ik zou dat lekker laten liggen (maar ik ben jou niet dus voor wat het waard is)
woensdag 30 juni 2021 om 20:23
woensdag 30 juni 2021 om 20:27
woensdag 30 juni 2021 om 20:28
Op basis van wat je hier schrijft vind ik je niet te hard en koppig voor je moeder.
Ik denk wel dat je misschien te hard bent voor jezelf.
Door je af te vragen of je niet te hard bent.
Door te denken dat jij niet goed genoeg was/bent.
Je moeder is ziek en/of slecht. Jij bent daar de dupe van, niet de oorzaak.
Van iemand geen verantwoordelijkheid neemt heb je helemaal niks te verwachten. Jij hebt alle reden om te luisteren naar wat jij wil: nooit meer contact.
Sterkte.
Ik denk wel dat je misschien te hard bent voor jezelf.
Door je af te vragen of je niet te hard bent.
Door te denken dat jij niet goed genoeg was/bent.
Je moeder is ziek en/of slecht. Jij bent daar de dupe van, niet de oorzaak.
Van iemand geen verantwoordelijkheid neemt heb je helemaal niks te verwachten. Jij hebt alle reden om te luisteren naar wat jij wil: nooit meer contact.
Sterkte.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 30 juni 2021 om 20:30
Die van mij ook al die jaren en nog steeds, en het liefst zie ik haar de rest van mijn leven niet meer. Ik vraag me alleen af of ik het misschien nodig heb om contact met haar te hebben om zelf echt verder te kunnen. Aangezien dat gewoon niet lukt al die jaren met hulp en al.
woensdag 30 juni 2021 om 20:32
Bedankt voor je lieve reactie, ik voel het ook zo dat zij dit heeft aangericht.. Ik voel me ook echt een zacht ei dat het blijft knagen. Het rare is omdat mijn moeder mij niet wilde ik mannen niet kan vertrouwen en geloven dat ze echt voor mij willen gaan en de moeite waard vinden. Ik weet hoe stom het klinkt, ik weet dat ik goed genoeg ben en toch voelt het zo en blijft het relaties verpesten omdat ik daardoor soms onzeker reageer.feow schreef: ↑30-06-2021 20:28Op basis van wat je hier schrijft vind ik je niet te hard en koppig voor je moeder.
Ik denk wel dat je misschien te hard bent voor jezelf.
Door je af te vragen of je niet te hard bent.
Door te denken dat jij niet goed genoeg was/bent.
Je moeder is ziek en/of slecht. Jij bent daar de dupe van, niet de oorzaak.
Van iemand geen verantwoordelijkheid neemt heb je helemaal niks te verwachten. Jij hebt alle reden om te luisteren naar wat jij wil: nooit meer contact.
Sterkte.
woensdag 30 juni 2021 om 20:38
Wat verschrikkelijk dat je dat allemaal hebt moeten mee maken. 
Je had je moeder zo hard nodig en er gebeurden verschrikkelijke dingen wat haar vriend jou heeft aangedaan. Je wilt dat je moeder jou geloofd en niet als leugenaar weg zet.
Lastige situatie want eigenlijk ben jij de enigste die er antwoord op kan geven.
Ik denk zelf dat je wilt horen van je moeder hoe erg ze het heeft verkloot en dat ze ontzettend veel spijt heeft. Dat zou jou misschien wat meer rust geven.
Maar wat als je dat niet krijgt ? Dan is de pijn er nog meer. Kan je dat accepteren?
Misschien helpt een brief schrijven hoe jij je hebt gevoeld en wat het met jou al die tijd heeft gedaan. En dat dat al genoeg "opluchting" geeft.
En nee je bent niet koppig en hebt een hele goede reden om geen contact met je moeder te willen.
Je had je moeder zo hard nodig en er gebeurden verschrikkelijke dingen wat haar vriend jou heeft aangedaan. Je wilt dat je moeder jou geloofd en niet als leugenaar weg zet.
Lastige situatie want eigenlijk ben jij de enigste die er antwoord op kan geven.
Ik denk zelf dat je wilt horen van je moeder hoe erg ze het heeft verkloot en dat ze ontzettend veel spijt heeft. Dat zou jou misschien wat meer rust geven.
Maar wat als je dat niet krijgt ? Dan is de pijn er nog meer. Kan je dat accepteren?
Misschien helpt een brief schrijven hoe jij je hebt gevoeld en wat het met jou al die tijd heeft gedaan. En dat dat al genoeg "opluchting" geeft.
En nee je bent niet koppig en hebt een hele goede reden om geen contact met je moeder te willen.
05-2019 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 20:41
6.42% gewijzigd
Blijf in jezelf geloven !
woensdag 30 juni 2021 om 20:38
Yolo,
Verwacht jij datje wél verder kan als je wel contact hebt gehad?
Wat ik bij mijn moeder zag gebeuren (maar iedereen is anders) als ze haar beschadigende ouders bezocht was dat de etterende wond groter werd, niet kleiner. Opnieuw teleurstelling, opnieuw beschadiging.
Accepteren dat ze er een kutjeugd van gemaakt hadden en blijvende schade aangericht hadden kon nooit. Herstellen ook onmogelijk. Het enige wat overbleef waren zinloze pogingen en simpelweg verderzetten mét die schade….
Als jij denkt dat je wel verder komt, op wat voor manier dan ook, moet je het proberen.
Maar hopen dat die ene die jou zo beschadigd heeft jou wel kan helpen omdat/terwijl dat nog nooit gelukt is…
Verwacht jij datje wél verder kan als je wel contact hebt gehad?
Wat ik bij mijn moeder zag gebeuren (maar iedereen is anders) als ze haar beschadigende ouders bezocht was dat de etterende wond groter werd, niet kleiner. Opnieuw teleurstelling, opnieuw beschadiging.
Accepteren dat ze er een kutjeugd van gemaakt hadden en blijvende schade aangericht hadden kon nooit. Herstellen ook onmogelijk. Het enige wat overbleef waren zinloze pogingen en simpelweg verderzetten mét die schade….
Als jij denkt dat je wel verder komt, op wat voor manier dan ook, moet je het proberen.
Maar hopen dat die ene die jou zo beschadigd heeft jou wel kan helpen omdat/terwijl dat nog nooit gelukt is…
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 30 juni 2021 om 20:40
Normaal ben ik hier niet zo open over maar om dezelfde reden die jij noemt, wil ik hier toch op reageren.
Ik zit met mijn moeder ook in een hele lastige situatie. Ik heb een tijdje helemaal geen contact met haar gehad, inmiddels voorzichtig wel weer, maar alleen via de telefoon. Ik heb ergens begin dit jaar de fout gemaakt om op een uitnodiging van haar in te gaan, waardoor ik dus bij haar ben geweest. Dit kostte me heel veel energie en ik ben dagen van slag geweest.
Mijn moeder is psychisch ziek, even voor de duidelijkheid.
Ik ben er nog niet over uit of ik het contact weer wil verbreken, of dat ik het alleen via de telefoon houd. Ik ben er in ieder geval wel voor mezelf uit dat ik haar niet face to face wil zien.
Hopelijk heb je hier iets aan TO. Kies voor jezelf, hoe moeilijk het ook is
Ik zit met mijn moeder ook in een hele lastige situatie. Ik heb een tijdje helemaal geen contact met haar gehad, inmiddels voorzichtig wel weer, maar alleen via de telefoon. Ik heb ergens begin dit jaar de fout gemaakt om op een uitnodiging van haar in te gaan, waardoor ik dus bij haar ben geweest. Dit kostte me heel veel energie en ik ben dagen van slag geweest.
Mijn moeder is psychisch ziek, even voor de duidelijkheid.
Ik ben er nog niet over uit of ik het contact weer wil verbreken, of dat ik het alleen via de telefoon houd. Ik ben er in ieder geval wel voor mezelf uit dat ik haar niet face to face wil zien.
Hopelijk heb je hier iets aan TO. Kies voor jezelf, hoe moeilijk het ook is
woensdag 30 juni 2021 om 20:40
Jeetje wat een verhaal Yolo!
Je bent absoluut niet hard en koppig! Ik zou nog veel harder geweest zijn en had flink wat stennis staan schoppen als deze vrouw ( moeder kun je dit niet noemen) mij zo zou behandelen of na al die jaren zo zou contacten. Hoe durft ze!
Luister vooral naar wat je zelf wil! ! Doe wat jij wil zonder rekening te houden met haar.. en vraagt desnoods hulp aan iemand om dat uit te voeren.
Je bent absoluut niet hard en koppig! Ik zou nog veel harder geweest zijn en had flink wat stennis staan schoppen als deze vrouw ( moeder kun je dit niet noemen) mij zo zou behandelen of na al die jaren zo zou contacten. Hoe durft ze!
Luister vooral naar wat je zelf wil! ! Doe wat jij wil zonder rekening te houden met haar.. en vraagt desnoods hulp aan iemand om dat uit te voeren.
woensdag 30 juni 2021 om 20:57
Hier heb je jou antwoord.Yolo666 schreef: ↑30-06-2021 20:30Die van mij ook al die jaren en nog steeds, en het liefst zie ik haar de rest van mijn leven niet meer. Ik vraag me alleen af of ik het misschien nodig heb om contact met haar te hebben om zelf echt verder te kunnen. Aangezien dat gewoon niet lukt al die jaren met hulp en al.
En nee jij hebt haar niet nodig in jou leven.
Jij kunt nog niet accepteren/inzien dat jij gewoon genoeg bent.
En dat ben jij zeker weten wel.
Jij mist niet haar, jij mist het feit dat jij (helaas) geen moeder hebt gehad die er voor jou was.
woensdag 30 juni 2021 om 21:11
Ik heb om andere redenen een erg ongezonde en problematische relatie met mijn moeder gehad. Ik heb het contact een korte tijd verbroken en wel hersteld. Ik herken wel de pijn van het gevoel hebben dat je niet goed genoeg voor je moeder bent. Dat gevoel gaat niet weg door contact te hebben zolang zij niet veranderd. Wat mij enigszins geholpen heeft is begrijpen dat ze zelf een beschadigd mens was en dat het niet aan mij lag.
woensdag 30 juni 2021 om 21:17
Ik denk dat je nooit zal krijgen waar je naar op zoek bent. Ik neem aan dat je erkenning of excuus wilt van je moeder? Als zij hiertoe niet bereid is of ze ziet het probleem niet, dan zal dat er niet van komen.
Maak je dan het probleem niet erger dan het al is? Ik ben bang van wel.
Ik hoop dat je met je therapie verder zal komen, van haar zal het niet komen.
Sterkte
Maak je dan het probleem niet erger dan het al is? Ik ben bang van wel.
Ik hoop dat je met je therapie verder zal komen, van haar zal het niet komen.
Sterkte
woensdag 30 juni 2021 om 21:30
Ze heeft je gebaard. Meer niet. Een moeder is ze nooit voor jou geweest dus je bent niets aan haar verplicht. Alleen aan jezelf.
Als er voor jou een reden is voor contact met haar, is dat omdat je dat ZELF wilt, omdat je je wilt uitspreken over wat er gebeurd is in het verleden. En als je dat niet wilt, dan is het goed. Blijf bij je gevoel.
Als er voor jou een reden is voor contact met haar, is dat omdat je dat ZELF wilt, omdat je je wilt uitspreken over wat er gebeurd is in het verleden. En als je dat niet wilt, dan is het goed. Blijf bij je gevoel.
woensdag 30 juni 2021 om 21:42
Hoe zie je dat voor je als je er aan denkt? Hoe denk je dat het contact gaat zijn?Yolo666 schreef: ↑30-06-2021 20:30Die van mij ook al die jaren en nog steeds, en het liefst zie ik haar de rest van mijn leven niet meer. Ik vraag me alleen af of ik het misschien nodig heb om contact met haar te hebben om zelf echt verder te kunnen. Aangezien dat gewoon niet lukt al die jaren met hulp en al.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
woensdag 30 juni 2021 om 23:10
viva-amber schreef: ↑30-06-2021 21:13Je bent als kind goed genoeg, meer dan dat. Zij is niet goed genoeg geweest voor jou.
Dit wilde ik ook gaan zeggen. De tragiek van kinderen is dat ze de liefde van hun ouders nodig hebben en daar alles voor doen, ook als ze ouders hebben die die liefde niet waard zijn of niet waar kunnen maken. Dat is hun onvermogen een heeft niets met je waarde als kind te maken.
donderdag 1 juli 2021 om 00:27
Wat enorm naar wat je hebt mee moeten maken.
Als je contact met haar zoekt moet je dat alleen doen omdat JIJ dat wilt. Je bent haar niks verschuldigd. Ze is er nooit voor je geweest. Houd er rekening mee dat als je wel contact opneemt het weer een teleurstelling kan worden.
Ik zelf ga nu 14 jaar niet meer met mijn vader om. In mijn jeugd hadden we een goede band, maar na de scheiding van mijn ouders keek hij niet meer naar me om. Zijn liefje is het belangrijkst voor hem. We chatten een paar keer per jaar wat nooit van zijn kant komt. Hij lijkt niet oprecht geïnteresseerd. Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Waarom was ik vroeger wel goed voor hem en daarna niet meer? Ik heb een leven zonder hem opgebouwd en dat gaat best goed. Toch blijft het sluimeren in mijn hoofd. De hoop dat het ooit nog goed komt tussen ons. Maar ik ga de 1e stap niet zetten. Angst dat ik opnieuw teleurgesteld word. Gelukkig heb ik mijn moeder nog. Zij is er altijd voor me geweest en nog.
Als je contact met haar zoekt moet je dat alleen doen omdat JIJ dat wilt. Je bent haar niks verschuldigd. Ze is er nooit voor je geweest. Houd er rekening mee dat als je wel contact opneemt het weer een teleurstelling kan worden.
Ik zelf ga nu 14 jaar niet meer met mijn vader om. In mijn jeugd hadden we een goede band, maar na de scheiding van mijn ouders keek hij niet meer naar me om. Zijn liefje is het belangrijkst voor hem. We chatten een paar keer per jaar wat nooit van zijn kant komt. Hij lijkt niet oprecht geïnteresseerd. Ik vind dat moeilijk te begrijpen. Waarom was ik vroeger wel goed voor hem en daarna niet meer? Ik heb een leven zonder hem opgebouwd en dat gaat best goed. Toch blijft het sluimeren in mijn hoofd. De hoop dat het ooit nog goed komt tussen ons. Maar ik ga de 1e stap niet zetten. Angst dat ik opnieuw teleurgesteld word. Gelukkig heb ik mijn moeder nog. Zij is er altijd voor me geweest en nog.
donderdag 1 juli 2021 om 01:28
Vrij herkenbaar. Zonder veel details te noemen heb ik met een aantal familieleden ervaringen die maken die maken dat ik me snel niet welkom voel. Ik heb wat hulp gehad om dat te kunnen plaatsen en heb gelukkig nu ervaringen die maken dat ik me wel welkom voel. Ik forceer enigszins gedrag bij mezelf dat voor anderen misschien makkelijker is, als initiatief nemen in contact. Hoewel ik dat contact dan wel fijn vind heb ik een patroon dat maakt dat ik dat initiatief nemen snel vermijd. Dat de ervaringen nu vaak fijn zijn maakt dat dat initiatief minder geforceerd voelt. Het is dus wel wat stapje voor stapje.Yolo666 schreef: ↑30-06-2021 20:32Bedankt voor je lieve reactie, ik voel het ook zo dat zij dit heeft aangericht.. Ik voel me ook echt een zacht ei dat het blijft knagen. Het rare is omdat mijn moeder mij niet wilde ik mannen niet kan vertrouwen en geloven dat ze echt voor mij willen gaan en de moeite waard vinden. Ik weet hoe stom het klinkt, ik weet dat ik goed genoeg ben en toch voelt het zo en blijft het relaties verpesten omdat ik daardoor soms onzeker reageer.
Ik gun je dat je vergelijkbaar ervaringen opdoet waarbij je je zeker voelt. Als een partner weet dat je je soms onzeker voelt en dat komt door wat eerder was krijg je hopelijk wat meer begrip ervoor in plaats van dat dat je relatie verpest. Maar ik kan me daarbij voorstellen dat het niet triviaal is zoiets te bespreken met een partner. Hopelijk kan je dat met een partner bespreken die het goed met je voorheeft. Eventueel zonder veel in detail te treden over hoe die ervaringen uitzagen mocht dat die drempel verlagen.
donderdag 1 juli 2021 om 03:56
Ik heb een gecompliceerde band met mijn ouders. In het kort: mijn moeder heeft borderline en is erg labiel en mijn vader zowel emotioneel als fysiek bijna niet aanwezig geweest. Ik heb ook veel therapie gehad (nu nog voor eetstoornis, ook een restje van mijn jeugd) maar bij mij blijft het knagende gevoel ook.
Ik heb het inmiddels geaccepteerd. Het is een soort pijn dat je niet de ouders hebt die je als kind verdiend. Rouw die altijd bij je blijft omdat het eigenlijk niet te fixen valt. Dus dat stukje pijn draag ik mee en kan ik wel beter verdragen nu maar gaat nooit weg. Het kind in jou is miskend en dat blijft zo. Wat je nu het beste kan doen is om goed voor jezelf te zorgen en je omringen met mensen die nu heel veel van je houden en het beste met je voorhebben.
Ik heb het inmiddels geaccepteerd. Het is een soort pijn dat je niet de ouders hebt die je als kind verdiend. Rouw die altijd bij je blijft omdat het eigenlijk niet te fixen valt. Dus dat stukje pijn draag ik mee en kan ik wel beter verdragen nu maar gaat nooit weg. Het kind in jou is miskend en dat blijft zo. Wat je nu het beste kan doen is om goed voor jezelf te zorgen en je omringen met mensen die nu heel veel van je houden en het beste met je voorhebben.
