Relaties
alle pijlers
Moeder vertelt me ‘alles’
woensdag 29 juli 2020 om 17:00
Beste forummers,
Korte situatieschets: ik kom uit een huishouden met veel huiselijk geweld. Mijn vader is gediagnosticeerd met een narcistische stoornis. Hij sloeg mijn moeder regelmatig en ze is zelfs meerdere keren in het ziekenhuis beland. Hij is inmiddels niet meer in ons leven.
Mijn moeder is, tot overmaat van ramp in een rolstoel beland door medische redenen. Ze is vijftiger, dus echt nog jong. Ik woon op mezelf, maar ik ga een paar keer per week naar haar toe om te helpen. Dit doe ik met alle liefde, maar:
Al vanaf ik klein ben, vertelt ze me alles. Ze is extravert en ik merk dat ze alles nog steeds aan het verwerken is (begrijpelijk, geldt voor mij en mijn jongere broertje en zusje ook wel). Nu vertelt ze echter dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil horen. Voorbeelden:
- je vader hield nooit van je, alleen van zichzelf. Hij wist niks van je, deed niks voor je, etc. Ik weet dat dit waar is en misschien naïef van me, maar ik wil die laatste ‘leuke herinneringen’ aan hem koesteren. Ze zijn schaars, maar ik wil ze niet kwijt en dit telkens zeggen maakt me toch wel ongelukkig.
- ze vertelt over hun seksleven en hoe slecht hij haar bevredigde. Dit laatst zelfs met mijn vriend erbij. Ik vind het zeer ongemakkelijk en ik weet niet hoe ik dan moet reageren.
- als ik een keer iets positiefs probeer te zeggen, word ik afgebrand. Ik snap het vanuit haar positie, maar dit is voor mij een manier om ermee om te gaan.
Ligt dit aan mij? Ik vind het echt rot waar ze doorheen gegaan is en nu ook weer. Het breekt mijn hart. Maar tegelijkertijd gaat dit mijn grenzen constant over.
Mag ik hier iets over zeggen of...?
Korte situatieschets: ik kom uit een huishouden met veel huiselijk geweld. Mijn vader is gediagnosticeerd met een narcistische stoornis. Hij sloeg mijn moeder regelmatig en ze is zelfs meerdere keren in het ziekenhuis beland. Hij is inmiddels niet meer in ons leven.
Mijn moeder is, tot overmaat van ramp in een rolstoel beland door medische redenen. Ze is vijftiger, dus echt nog jong. Ik woon op mezelf, maar ik ga een paar keer per week naar haar toe om te helpen. Dit doe ik met alle liefde, maar:
Al vanaf ik klein ben, vertelt ze me alles. Ze is extravert en ik merk dat ze alles nog steeds aan het verwerken is (begrijpelijk, geldt voor mij en mijn jongere broertje en zusje ook wel). Nu vertelt ze echter dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil horen. Voorbeelden:
- je vader hield nooit van je, alleen van zichzelf. Hij wist niks van je, deed niks voor je, etc. Ik weet dat dit waar is en misschien naïef van me, maar ik wil die laatste ‘leuke herinneringen’ aan hem koesteren. Ze zijn schaars, maar ik wil ze niet kwijt en dit telkens zeggen maakt me toch wel ongelukkig.
- ze vertelt over hun seksleven en hoe slecht hij haar bevredigde. Dit laatst zelfs met mijn vriend erbij. Ik vind het zeer ongemakkelijk en ik weet niet hoe ik dan moet reageren.
- als ik een keer iets positiefs probeer te zeggen, word ik afgebrand. Ik snap het vanuit haar positie, maar dit is voor mij een manier om ermee om te gaan.
Ligt dit aan mij? Ik vind het echt rot waar ze doorheen gegaan is en nu ook weer. Het breekt mijn hart. Maar tegelijkertijd gaat dit mijn grenzen constant over.
Mag ik hier iets over zeggen of...?
woensdag 29 juli 2020 om 20:22
woensdag 29 juli 2020 om 20:33
Ik lees eerlijk gezegd niet heel veel wat ontzettend goedaardig is. En het valt ook niet onder de noemer extravert. Je lijkt het moeilijk te vinden om iets negatiefs over je moeder te zeggen. Waarom is dat?Fluffypuff schreef: ↑29-07-2020 17:11Ik heb het een keer geprobeerd af te kappen, maar het toen werd ze erg boos en emotioneel. Zelfs als ik heel subtiel ben en volledig vanuit mezelf spreek (ik vind het niet prettig om...)
Ze is een ontzettend goedaardig mens en heeft al meerdere keren aangegeven dat ze graag met mij praat en dat dat ook moet kunnen, omdat ik inmiddels volwassen ben (begin 20). Toch voelt het nog net zo rot als toen ik 8 was. En helemaal met mijn vriend erbij vind ik het eigenlijk een beetje gênant.
woensdag 29 juli 2020 om 20:48
Oké, inmiddels bijgelezen en eigenlijk eens met iedereen.
To, noem het ontzettend goedaardig, noem het extravert, noem haar een slachtoffer. Dan zie je de situatie nog niet zoals een buitenstaander zal zien. Wat ik lees uit jouw woorden is: geen respect voor grenzen, emotionele chantage, manipulatie en geen empathie. Héél iets anders dan wat jij omschrijft hoe haar karakter is.
To, dit is echt niet oké wat je moeder doet. Niet normaal bovendien. Je zal wat fermer moeten worden naar haar, en als tweede stap daar ook consequenties aan verbinden.
Voorbeeld: mam, dit is een pijnlijk onderwerp voor mij, hier wil ik het niet over hebben (ferm, duidelijk, lastig om te bediscussiëren)
Moeder gaat even later toch door: opstaan en vertrekken (consequentie)
Echt, jij lijkt me een lieve schat, maar volgens mij ben jij verbaal niet tegen je moeder opgewassen. Geef haar dus ook niet de kans om jou over te halen en omver te lullen. Dit is wat jij vindt. Of zij het daarmee eens is, maakt niet uit, maar ze zal het moeten respecteren, anders stap je op.
To, noem het ontzettend goedaardig, noem het extravert, noem haar een slachtoffer. Dan zie je de situatie nog niet zoals een buitenstaander zal zien. Wat ik lees uit jouw woorden is: geen respect voor grenzen, emotionele chantage, manipulatie en geen empathie. Héél iets anders dan wat jij omschrijft hoe haar karakter is.
To, dit is echt niet oké wat je moeder doet. Niet normaal bovendien. Je zal wat fermer moeten worden naar haar, en als tweede stap daar ook consequenties aan verbinden.
Voorbeeld: mam, dit is een pijnlijk onderwerp voor mij, hier wil ik het niet over hebben (ferm, duidelijk, lastig om te bediscussiëren)
Moeder gaat even later toch door: opstaan en vertrekken (consequentie)
Echt, jij lijkt me een lieve schat, maar volgens mij ben jij verbaal niet tegen je moeder opgewassen. Geef haar dus ook niet de kans om jou over te halen en omver te lullen. Dit is wat jij vindt. Of zij het daarmee eens is, maakt niet uit, maar ze zal het moeten respecteren, anders stap je op.
woensdag 29 juli 2020 om 20:48
Och wat een shitjeugd, met zo'n vader en een zwakke moeder.
Ik zou therapie voor jezelf regelen zodat je leert je eigen grenzen te bewaken. Want wat je moeder doet is echt niet ok.
Hoe erg is het echt als je moeder boos op je is of verdrietig doordat ze jouw opmerkingen niet fijn vindt? De wereld vergaat echt niet en je moeder laat je echt niet vallen hoor, ook al is ze een keer wat minder blij me je.
Ik zou therapie voor jezelf regelen zodat je leert je eigen grenzen te bewaken. Want wat je moeder doet is echt niet ok.
Hoe erg is het echt als je moeder boos op je is of verdrietig doordat ze jouw opmerkingen niet fijn vindt? De wereld vergaat echt niet en je moeder laat je echt niet vallen hoor, ook al is ze een keer wat minder blij me je.
woensdag 29 juli 2020 om 20:48
Klopt helemaal. Deze moeder lijkt daar schaamteloos misbruik van te maken.viva-amber schreef: ↑29-07-2020 20:41Kinderen zijn over het algemeen loyaal aan hun ouders en haar moeder is de laatste die over is.
woensdag 29 juli 2020 om 20:53
Ze wil dus eigenlijk met jou schelden op je vader want dat geeft haar een goed gevoel.
Het is veelzeggend dat jij bij haar moeite hebt met grenzen stellen, je wilt graag dat zij de goeie is, de goede ouder, maar is ze dat wel?
Had ze het niet beter heel anders kunnen aanpakken? Zij was ook slachtoffer van je vader, maar wel het volwassen slachtoffer die andere keuzes had kunnen maken. Jij had als kind, geen keus. Zij wel en heeft geen betere keuzes, helaas voor jou, gemaakt.
Er zijn vast wel verzachtende omstandigheden aan te voeren, maar geen goede redenen waarom ze niet beter voor jou heeft gezorgd.
Op dit moment, als jij haar praatpaal moet zijn, is ze eigenlijk ook een vorm van mishandeling aan het uitoefenen, eerder gezegd, maar parentificatie is voor jou niet gezond.
Succes, investeer de komende tijd vooral in jezelf, jij bent het waard.
Het is veelzeggend dat jij bij haar moeite hebt met grenzen stellen, je wilt graag dat zij de goeie is, de goede ouder, maar is ze dat wel?
Had ze het niet beter heel anders kunnen aanpakken? Zij was ook slachtoffer van je vader, maar wel het volwassen slachtoffer die andere keuzes had kunnen maken. Jij had als kind, geen keus. Zij wel en heeft geen betere keuzes, helaas voor jou, gemaakt.
Er zijn vast wel verzachtende omstandigheden aan te voeren, maar geen goede redenen waarom ze niet beter voor jou heeft gezorgd.
Op dit moment, als jij haar praatpaal moet zijn, is ze eigenlijk ook een vorm van mishandeling aan het uitoefenen, eerder gezegd, maar parentificatie is voor jou niet gezond.
Succes, investeer de komende tijd vooral in jezelf, jij bent het waard.
woensdag 29 juli 2020 om 21:24
Bedankt voor je post (ook voor de anderen). Ik snap de gedachte en hij schiet ook wel eens door mijn hoofd hoor. Maar mijn vader dreigde zelfs met het vermoorden van ons allemaal. Dreigen, manipuleren, chanteren, noem maar op. Er had een punt moeten zijn waarop we daar weggehaald werden, maar wie weet wat er dan allemaal gebeurd was. Het was erg ingewikkeld. Dat ze iets had moeten doen, dat staat vast, maar er was ook veel angst in het spel.Bloem1970 schreef: ↑29-07-2020 20:53Ze wil dus eigenlijk met jou schelden op je vader want dat geeft haar een goed gevoel.
Het is veelzeggend dat jij bij haar moeite hebt met grenzen stellen, je wilt graag dat zij de goeie is, de goede ouder, maar is ze dat wel?
Had ze het niet beter heel anders kunnen aanpakken? Zij was ook slachtoffer van je vader, maar wel het volwassen slachtoffer die andere keuzes had kunnen maken. Jij had als kind, geen keus. Zij wel en heeft geen betere keuzes, helaas voor jou, gemaakt.
Er zijn vast wel verzachtende omstandigheden aan te voeren, maar geen goede redenen waarom ze niet beter voor jou heeft gezorgd.
Op dit moment, als jij haar praatpaal moet zijn, is ze eigenlijk ook een vorm van mishandeling aan het uitoefenen, eerder gezegd, maar parentificatie is voor jou niet gezond.
Succes, investeer de komende tijd vooral in jezelf, jij bent het waard.
woensdag 29 juli 2020 om 21:39
Wat een ongelooflijk onveilige jeugd heb je gehad.Fluffypuff schreef: ↑29-07-2020 21:24Bedankt voor je post (ook voor de anderen). Ik snap de gedachte en hij schiet ook wel eens door mijn hoofd hoor. Maar mijn vader dreigde zelfs met het vermoorden van ons allemaal. Dreigen, manipuleren, chanteren, noem maar op. Er had een punt moeten zijn waarop we daar weggehaald werden, maar wie weet wat er dan allemaal gebeurd was. Het was erg ingewikkeld. Dat ze iets had moeten doen, dat staat vast, maar er was ook veel angst in het spel.
Heb je wel goed op school kunnen meedraaien? Want ik kan me voorstellen dat als dit allemaal thuis speelt, dat je als jong kind ook niet zo lekker meedraait op school. En een vervolgopleiding kunnen doen?
Ik hoop echt dat je goed voor jezelf zorgt en hulp kan krijgen in de vorm van therapie.
woensdag 29 juli 2020 om 21:49
Ik heb het ‘geluk’ gehad dat ik altijd goed kon leren, heb een master behaald. Het was overigens niet altijd makkelijk, maar ik stortte me juist heel erg op school, omdat dit iets was waar ik zelf volledig de regie over had. Dat vond ik prettig.rozemarijn123 schreef: ↑29-07-2020 21:39Wat een ongelooflijk onveilige jeugd heb je gehad.
Heb je wel goed op school kunnen meedraaien? Want ik kan me voorstellen dat als dit allemaal thuis speelt, dat je als jong kind ook niet zo lekker meedraait op school. En een vervolgopleiding kunnen doen?
Ik hoop echt dat je goed voor jezelf zorgt en hulp kan krijgen in de vorm van therapie.
Ik ga wel zoeken naar een psycholoog om dingen mee uit te zoeken. Het is een beetje tegen mijn gevoel in, omdat ik me eigenlijk hartstikke goed voel (beter nu dan ooit). Klinkt raar, maar het is wel zo. Wat betreft het stukje zelfverdediging en zelfvertrouwen zou het me wel kunnen helpen.
Bedankt voor het advies
.
woensdag 29 juli 2020 om 22:14
Ik zeg het een beetje hard, benoem daarom ook dat er ongetwijfeld verzachtende omstandigheden zijn geweest.
Maar zij was niet zo onmachtig als jij he. Mogelijk voelde ze zich door de angst wel zo, maar in die situatie was zij je ouder die je had moeten beschermen.
Het grootste slachtoffer ben jij als kind geweest. Jij hebt nooit de beslissing kunen maken om te vluchten als kind zijnde, zij wel.
Voor situaties als jij schetst zijn er juist blijf-van-mijn-lijfhuizen.
En je klinkt ook heel sterk, maar juist bij situaties warin je grenzen moet stellen, kun je dat met reden niet.
Wie weet heb je vooral geleerd wat niet normaal is en waar geen grenzen zijn, nu nog leren wat je wel van anderen mag verwachten en wat normal is.
Je hoort vast wel een beetje dat ik een heel vergelijkbare/herkenbare - in hoofdlijnen- jeugd heb gehad. Ben iets ouder en nu aan mijn vierde jaar therapie bezig. Knokken en overleven kan ik, maarhoe je op normale wijze opvoed?
Maar zij was niet zo onmachtig als jij he. Mogelijk voelde ze zich door de angst wel zo, maar in die situatie was zij je ouder die je had moeten beschermen.
Het grootste slachtoffer ben jij als kind geweest. Jij hebt nooit de beslissing kunen maken om te vluchten als kind zijnde, zij wel.
Voor situaties als jij schetst zijn er juist blijf-van-mijn-lijfhuizen.
En je klinkt ook heel sterk, maar juist bij situaties warin je grenzen moet stellen, kun je dat met reden niet.
Wie weet heb je vooral geleerd wat niet normaal is en waar geen grenzen zijn, nu nog leren wat je wel van anderen mag verwachten en wat normal is.
Je hoort vast wel een beetje dat ik een heel vergelijkbare/herkenbare - in hoofdlijnen- jeugd heb gehad. Ben iets ouder en nu aan mijn vierde jaar therapie bezig. Knokken en overleven kan ik, maarhoe je op normale wijze opvoed?
woensdag 29 juli 2020 om 22:18
Ze manipuleert je gigantischFluffypuff schreef: ↑29-07-2020 17:11Ik heb het een keer geprobeerd af te kappen, maar het toen werd ze erg boos en emotioneel. Zelfs als ik heel subtiel ben en volledig vanuit mezelf spreek (ik vind het niet prettig om...)
Ze is een ontzettend goedaardig mens en heeft al meerdere keren aangegeven dat ze graag met mij praat en dat dat ook moet kunnen, omdat ik inmiddels volwassen ben (begin 20). Toch voelt het nog net zo rot als toen ik 8 was. En helemaal met mijn vriend erbij vind ik het eigenlijk een beetje gênant.
woensdag 29 juli 2020 om 23:05
Dit! Je mag je eigen grenzen stellen, sterker nog, dat ben je verplicht aan jezelf. Mijn moeder klinkt als de jouwe. Ze vond dat ik ‘recht had op de waarheid’ maar ze bedoelde haar waarheid. Ik kon er helemaal niks mee. Ik heb haar uiteindelijk gezegd dat ik dit niet wilde horen en ben iedere keer weggegaan met de mededeling dat ik weer terug zou komen als ze weer gewoon kon doen. Dat heeft wel iets verbeterd, al houdt ze nooit helemaal op. Sterkte!!
woensdag 29 juli 2020 om 23:19
TO, zij is niet het enige slachtoffer en zij had als volwassen vrouw een keuze en jij als kind niet.Fluffypuff schreef: ↑29-07-2020 17:56Behoorlijk, alleen ik vind haar ook wel een slachtoffer. Dit gedoe heeft 20 jaar geduurd.
Het is een volwassen vrouw die zelf de verantwoordelijkheid draagt om tijdig hulp in te schakelen voor haar emotionele problemen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 29 juli 2020 om 23:29
Waarin zij wel de volwassene was die keuzes kon maken ipv haar grieven bij haar kind(eren) te leggen.Fluffypuff schreef: ↑29-07-2020 17:56Behoorlijk, alleen ik vind haar ook wel een slachtoffer. Dit gedoe heeft 20 jaar geduurd.
Je verhaal is herkenbaar en ik heb alle contact verbroken.
