Relaties
alle pijlers
Moeder
woensdag 28 februari 2024 om 17:02
Waar zal ik eens beginnen. Mijn moeder wordt (is) oud en dat begin ik steeds duidelijker te merken. Ze vergeet dingen, ze vertelt alles dubbel, ze claimt mij steeds meer en is ontzettend veeleisend. Ze heeft altijd al een wat moeilijk karakter gehad en dit wordt alleen maar erger. Altijd negatief, altijd beren op de weg zien, altijd slecht praten over anderen.
Tegen mij is ze soms ronduit gemeen als ik niet aan haar verwachtingspatroon van dat moment voldoe. Hou ik een telefoontje of bezoekje kort, dan heb ik nooit tijd voor haar, heb ik een keer geen tijd om een klusje te doen, dan doe ik nooit wat voor haar en daar is ze dan echt fel in en ontstaat er soms de grootste ruzie waarbij ik de gebeten hond ben.
Van vergeetachtigheid, dubbel vertellen enz. is geen sprake in haar ogen, ik ben degene die vergeetachtig is, het ligt allemaal aan mij, haar mankeert niets. Zelfs mijn sociale leven heeft eronder te lijden want ze is ook nog eens heel erg jaloers, al zegt ze zelf van niet.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zo moe van het op m’n tenen lopen om aan haar verwachtingen te voldoen, ieder woord zorgvuldig kiezen om haar niet boos te maken. Ik weet het gewoon echt niet meer.
Tegen mij is ze soms ronduit gemeen als ik niet aan haar verwachtingspatroon van dat moment voldoe. Hou ik een telefoontje of bezoekje kort, dan heb ik nooit tijd voor haar, heb ik een keer geen tijd om een klusje te doen, dan doe ik nooit wat voor haar en daar is ze dan echt fel in en ontstaat er soms de grootste ruzie waarbij ik de gebeten hond ben.
Van vergeetachtigheid, dubbel vertellen enz. is geen sprake in haar ogen, ik ben degene die vergeetachtig is, het ligt allemaal aan mij, haar mankeert niets. Zelfs mijn sociale leven heeft eronder te lijden want ze is ook nog eens heel erg jaloers, al zegt ze zelf van niet.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zo moe van het op m’n tenen lopen om aan haar verwachtingen te voldoen, ieder woord zorgvuldig kiezen om haar niet boos te maken. Ik weet het gewoon echt niet meer.
zondag 5 mei 2024 om 15:43
Wat een ####, het is haar keuze en ze doet alsof jij haar dwingt om die keuze te maken.RememberTheGoodTimes schreef: ↑05-05-2024 12:44Het gaat niet goed met mijn moeder. Ze ligt al 3 weken in bed en het wordt niet beter. Ze wil niet naar het ziekenhuis en is gestopt met de bloedverdunners, op eigen risico volgens de huisarts. En ondertussen is ze vreselijk teleurgesteld in mij, dat laat ze duidelijk blijken. En ik, ik zie met angst en beven op tegen wat komen gaat.
woensdag 8 mei 2024 om 17:13
Was vandaag nog even bij mijn moeder om wat klusjes te doen. Ze ligt nog steeds ziek in bed en heeft besloten te zwijgen tegen mij want het is toch allemaal haar schuld. Het enige wat eruit kwam is dat ik haar weer uitlokte toen ik vroeg of ik iets verkeerd had gedaan en dat mijn partner een klootzak is omdat hij mij die klusjes liet doen. Leuk weer, zo net voor we er een paar dagen tussenuit gaan.
woensdag 8 mei 2024 om 17:21
Laat het niet onder je huid gaan zitten.
Doordat ze je de silent treatment succesvol kon geven, is het zo geëscaleerd.
Jij komt binnen en zij wil niets zeggen? Maar jij mag haar wel helpen? Dat is gek!
Dus:
Mam, als je hulp wilt, stop met zwijgen tegen mij en kijken als een oorwurm. Kun je dat niet, dan ga ik weer.
En dat dan ook gewoon doen.
Doordat ze je de silent treatment succesvol kon geven, is het zo geëscaleerd.
Jij komt binnen en zij wil niets zeggen? Maar jij mag haar wel helpen? Dat is gek!
Dus:
Mam, als je hulp wilt, stop met zwijgen tegen mij en kijken als een oorwurm. Kun je dat niet, dan ga ik weer.
En dat dan ook gewoon doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 8 mei 2024 om 19:07
Niet eens zozeer door haar gedrag? Dat is echt wel heel verdrietig om te lezen, dat je jezelf maar in de rondte laat slaan verbaal omdat ze ziek is.RememberTheGoodTimes schreef: ↑08-05-2024 17:39Ik ben ook weggegaan maar wel met een rotgevoel. Niets eens zozeer door haar gedrag maar omdat ze nog steeds ziek is en het eerder slechter dan beter wordt.
Echt, ze zwijgt omdat ze het toch nooit goed kan doen. En terecht, want ze heeft weer van alles naar je hoofd geslingerd terwijl je er nota bene kwam om haar te helpen!
Je zal nooit haar goedkeuring krijgen. Nooit haar complimenten. Nooit dat wat je van haar wil of zoekt.
Hoe ziek ze ook is. Niets zal haar doen veranderen.
Niet wat jij ook doet
Niets wat haar overkomt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 2 juni 2024 om 16:44
Ik had voor mezelf besloten voor mijn moeder de dingen te doen die nodig zijn nu ze ziek is omdat ik het niet voor mezelf kan rechtvaardigen haar aan haar lot over te laten, en het contact verder oppervlakkig te houden.
Vorige week was ik jarig en ik heb haar, uit een soort beleefdheid, op de koffie gevraagd wat ze afsloeg omdat ze verjaardagen heeft afgeschaft. Toch had ik ergens wel op een telefoontje gerekend, maar het is stil gebleven. Blijkbaar betekent verjaardagen afschaffen dan dat je iemand ook maar niet meer feliciteert.
Vorige week was ik jarig en ik heb haar, uit een soort beleefdheid, op de koffie gevraagd wat ze afsloeg omdat ze verjaardagen heeft afgeschaft. Toch had ik ergens wel op een telefoontje gerekend, maar het is stil gebleven. Blijkbaar betekent verjaardagen afschaffen dan dat je iemand ook maar niet meer feliciteert.
maandag 3 juni 2024 om 08:35
RememberTheGoodTimes schreef: ↑02-06-2024 16:44Ik had voor mezelf besloten voor mijn moeder de dingen te doen die nodig zijn nu ze ziek is omdat ik het niet voor mezelf kan rechtvaardigen haar aan haar lot over te laten, en het contact verder oppervlakkig te houden.
Vorige week was ik jarig en ik heb haar, uit een soort beleefdheid, op de koffie gevraagd wat ze afsloeg omdat ze verjaardagen heeft afgeschaft. Toch had ik ergens wel op een telefoontje gerekend, maar het is stil gebleven. Blijkbaar betekent verjaardagen afschaffen dan dat je iemand ook maar niet meer feliciteert.
Oke. Je hebt een besluit voor jezelf genomen over hoe je met je moeder om wilt gaan (contact oppervlakkig houden, naast doen wat nodig is).
Vervolgens verwacht je dat je moeder hetzelfde doet, namelijk dat ze zich over zichzelf heen zet ten gunste van de ander.
Maar je moeder doet dat niet. Heeft ze in het verleden ook nooit gedaan.
Waarop baseer je dat je moeder nu ineens wél ander gedrag zou vertonen? Dat is toch een volslagen onrealistische verwachting?
Waarom doe je jezelf dit aan?
Wat levert het je op, anders dan een nieuwe teleurstelling?
maandag 3 juni 2024 om 09:40
Vind dit zo erg voor je, TO.
Als je bewust genegeerd wordt door je moeder. Op je verjaardag..
Mijn hart breekt.
Ik zou haar de komende maand ook niet meer bellen, en als ze belt, niet meer opnemen, en ook niet meer langsgaan.
En kijk dan eens hoe je je dan voelt over 1 maand.
Neem jezelf in bescherming TO, anders ga je hier helemaal mentaal aan onderdoor.
Als je bewust genegeerd wordt door je moeder. Op je verjaardag..
Mijn hart breekt.
Ik zou haar de komende maand ook niet meer bellen, en als ze belt, niet meer opnemen, en ook niet meer langsgaan.
En kijk dan eens hoe je je dan voelt over 1 maand.
Neem jezelf in bescherming TO, anders ga je hier helemaal mentaal aan onderdoor.
maandag 3 juni 2024 om 11:23
Een tijdje géén contact onderhouden geeft vaak ook stress. Loyaliteit e.d.
Maar ook: Angst, Plicht, Schuld.
Moeders willen graag controle houden en proberen dat soms d.m.v. (emotionele) manipulatie. Zoek maar eens naar informatie over gaslighting en de kenmerken daarvan. Zoals: als 'kind' behandelen (vooral in gezelschap), laten denken dat jij 'overgevoelig' zou zijn, zichzelf nooit verontschuldigen ("het spijt mij dat JIJ dat zo ziet"), je zwakte tégen je gebruiken en/of indringende 'adviezen' geven waar je -op dat moment- helemaal niet op zit te wachten, isoleren (d.m.v. afkraken) van mensen in jouw directe omgeving, alles altijd 'beter weten', etc.
Het klinkt misschien heftig en overdreven, maar als je erover nadenkt kan dit wel een soort patroon bloot leggen dat soms veel verklaart.
En als je het patroon ziet (als/dan) kan je je er vaak ook beter tegen wapenen zodat het niet teveel onder je huid gaat zitten.
Maar ook: Angst, Plicht, Schuld.
Moeders willen graag controle houden en proberen dat soms d.m.v. (emotionele) manipulatie. Zoek maar eens naar informatie over gaslighting en de kenmerken daarvan. Zoals: als 'kind' behandelen (vooral in gezelschap), laten denken dat jij 'overgevoelig' zou zijn, zichzelf nooit verontschuldigen ("het spijt mij dat JIJ dat zo ziet"), je zwakte tégen je gebruiken en/of indringende 'adviezen' geven waar je -op dat moment- helemaal niet op zit te wachten, isoleren (d.m.v. afkraken) van mensen in jouw directe omgeving, alles altijd 'beter weten', etc.
Het klinkt misschien heftig en overdreven, maar als je erover nadenkt kan dit wel een soort patroon bloot leggen dat soms veel verklaart.
En als je het patroon ziet (als/dan) kan je je er vaak ook beter tegen wapenen zodat het niet teveel onder je huid gaat zitten.
maandag 3 juni 2024 om 20:55
En terecht. Je kunt niet alles maken, ook niet naar je kind. Acties hebben consequenties ook als je moeder bent (eigenlijk juist dan - je hebt een verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor je kind en dat houdt niet zomaar op. Financieel wel, maar emotioneel niet. Ook niet als je bejaard bent en je kind volwassen. Dan doe je nog altijd wat je kunt voor je kind. Zij niet, tja dan heeft dat gevolgen. Helemaal prima, jij hoeft je niet eindeloos te schikken. (En verdrietig voor jou blijft het wel)
dinsdag 4 juni 2024 om 07:08
RememberTheGoodTimes schreef: ↑02-06-2024 19:33Ja, het heeft ook best wel een beetje een schaduw geworpen over mijn verjaardag.
Helaas herken ik het.
dinsdag 4 juni 2024 om 09:22
Helpt het om een soort 'brief aan je moeder' te schrijven waarin je alles kwijt kunt?
NIET bedoeld om daadwerkelijk aan je moeder te geven of te versturen, maar vooral om het van je áf te schrijven.
Het kan opluchten om, hoe boos je ook bent, hoe 'slecht' je nu ook denkt, alles ongefilterd op te schrijven: soms helpt dat om alles even te kunnen 'parkeren'.
Sowieso kan het helpen een dagboek/logboek bij te houden. je kunt dat teruglezen en op een gegeven moment patronen herkennen, of milder gaan denken, of het kan je leren wat wel/niet werkt in het contact met je moeder.
NIET bedoeld om daadwerkelijk aan je moeder te geven of te versturen, maar vooral om het van je áf te schrijven.
Het kan opluchten om, hoe boos je ook bent, hoe 'slecht' je nu ook denkt, alles ongefilterd op te schrijven: soms helpt dat om alles even te kunnen 'parkeren'.
Sowieso kan het helpen een dagboek/logboek bij te houden. je kunt dat teruglezen en op een gegeven moment patronen herkennen, of milder gaan denken, of het kan je leren wat wel/niet werkt in het contact met je moeder.
zaterdag 10 augustus 2024 om 12:56
Even een update. Inmiddels heb ik via de huisarts hulp van een hele lieve therapeute die me helpt om beter/anders met mijn moeder/de situatie om te gaan. Dat gaat steeds beter waardoor de relatie met mijn moeder ook iets leek te verbeteren.
Maar er zijn ook momenten dat ik het geleerde vergeet in de praktijk te brengen en dan gaat het mis, bij ons allebei. Zoals ik me vorige week, me van geen kwaad bewust zijnde, opeens midden in een ruzie bevond waar de honden geen brood van lusten en me voorspeld werd dat ik zou branden in de hel.
Dat hakte er in en vanuit pijn en woede ging ik er vol tegenin. Stom achteraf, want ik heb mijn moeder hiermee een vrijbrief gegeven om iedereen die het horen wil te gaan vertellen hoe slecht ik ben. En dat doet ze inmiddels ook, met succes. Ik merk dat de mensen in het complex raar doen tegen me en ik zie met angst en beven op tegen het gaan werken na de vakantie, ze zou m’n collega’s namelijk ook een boekje open doen.
Maar er zijn ook momenten dat ik het geleerde vergeet in de praktijk te brengen en dan gaat het mis, bij ons allebei. Zoals ik me vorige week, me van geen kwaad bewust zijnde, opeens midden in een ruzie bevond waar de honden geen brood van lusten en me voorspeld werd dat ik zou branden in de hel.
Dat hakte er in en vanuit pijn en woede ging ik er vol tegenin. Stom achteraf, want ik heb mijn moeder hiermee een vrijbrief gegeven om iedereen die het horen wil te gaan vertellen hoe slecht ik ben. En dat doet ze inmiddels ook, met succes. Ik merk dat de mensen in het complex raar doen tegen me en ik zie met angst en beven op tegen het gaan werken na de vakantie, ze zou m’n collega’s namelijk ook een boekje open doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
