Relaties
alle pijlers
Moeder
woensdag 28 februari 2024 om 17:02
Waar zal ik eens beginnen. Mijn moeder wordt (is) oud en dat begin ik steeds duidelijker te merken. Ze vergeet dingen, ze vertelt alles dubbel, ze claimt mij steeds meer en is ontzettend veeleisend. Ze heeft altijd al een wat moeilijk karakter gehad en dit wordt alleen maar erger. Altijd negatief, altijd beren op de weg zien, altijd slecht praten over anderen.
Tegen mij is ze soms ronduit gemeen als ik niet aan haar verwachtingspatroon van dat moment voldoe. Hou ik een telefoontje of bezoekje kort, dan heb ik nooit tijd voor haar, heb ik een keer geen tijd om een klusje te doen, dan doe ik nooit wat voor haar en daar is ze dan echt fel in en ontstaat er soms de grootste ruzie waarbij ik de gebeten hond ben.
Van vergeetachtigheid, dubbel vertellen enz. is geen sprake in haar ogen, ik ben degene die vergeetachtig is, het ligt allemaal aan mij, haar mankeert niets. Zelfs mijn sociale leven heeft eronder te lijden want ze is ook nog eens heel erg jaloers, al zegt ze zelf van niet.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zo moe van het op m’n tenen lopen om aan haar verwachtingen te voldoen, ieder woord zorgvuldig kiezen om haar niet boos te maken. Ik weet het gewoon echt niet meer.
Tegen mij is ze soms ronduit gemeen als ik niet aan haar verwachtingspatroon van dat moment voldoe. Hou ik een telefoontje of bezoekje kort, dan heb ik nooit tijd voor haar, heb ik een keer geen tijd om een klusje te doen, dan doe ik nooit wat voor haar en daar is ze dan echt fel in en ontstaat er soms de grootste ruzie waarbij ik de gebeten hond ben.
Van vergeetachtigheid, dubbel vertellen enz. is geen sprake in haar ogen, ik ben degene die vergeetachtig is, het ligt allemaal aan mij, haar mankeert niets. Zelfs mijn sociale leven heeft eronder te lijden want ze is ook nog eens heel erg jaloers, al zegt ze zelf van niet.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zo moe van het op m’n tenen lopen om aan haar verwachtingen te voldoen, ieder woord zorgvuldig kiezen om haar niet boos te maken. Ik weet het gewoon echt niet meer.
vrijdag 12 april 2024 om 15:04
_horizon_ schreef: ↑12-04-2024 13:10Vervelend dat het zo onder je huid gaat zitten TO. Je schrijft dat er van alles is gebeurd. Kan je daar iets over vertellen? Heb je iets van de tips toegepast?
Grenzen aangegeven, boeken gelezen, ondersteuning gezocht, het gesprek met je moeder aangegaan, etc.?
Zonder extra context komt je reactie zwart-wit en oppervlakkig over. Zolang het contact goed gaat is het ok, en als er iets niet goed gaat dan gooi je er het bijltje er bij neer. Zonder zelf aan de slag te zijn gegaan (en dan niet zozeer voor of met haar, maar vooral voor en met jezelf).
Pardon?? Probeer je TO nu een schuldgevoel aan te praten?
Het zal de spreekwoordelijke druppel zijn geweest voor TO.
TO, heel veel sterkte!
vrijdag 12 april 2024 om 15:32
Heel goed dat je je grens voelt en dat je van je af wilt bijten!RememberTheGoodTimes schreef: ↑12-04-2024 12:27Er is een hoop gebeurd sinds ik voor het laatst hier schreef, waardoor ik een tijdje niet online ben geweest.
Tussen mijn moeder en mij ging het best goed, dacht ik. Vorige week bleek echter dat ik er voor de zoveelste keer ingetuind ben. Met de beste bedoeling en in overleg had ik een bepaald product voor haar besteld en dat vond ze prima. Vlak voor de levering kwam er echter een telefoontje dat het allemaal weer veel te snel was gegaan, ik had verkeerd gemeten, niet geluisterd, het bekende riedeltje. Dat hakte er echt wel in ook omdat het eigenlijk best goed ging daarvoor en ik/we zelfs nog een mooi cadeau van haar hadden gekregen.
Maar ik ben er nu zo klaar mee, ik ga haar vanmiddag vertellen hoe ik me voel, dat ze haar cadeau mag houden en dat ik haar nooit meer wil zien.
vrijdag 12 april 2024 om 15:39
Jeetje oppervlakkig nog wel. Waaruit trek je deze conclusie. Ik lees niets van enig oppervlakkigheid. TO denk om jezelf, steeds je grenzen overgaan is slecht voor je ( mentale )gezondheid._horizon_ schreef: ↑12-04-2024 13:10Vervelend dat het zo onder je huid gaat zitten TO. Je schrijft dat er van alles is gebeurd. Kan je daar iets over vertellen? Heb je iets van de tips toegepast?
Grenzen aangegeven, boeken gelezen, ondersteuning gezocht, het gesprek met je moeder aangegaan, etc.?
Zonder extra context komt je reactie zwart-wit en oppervlakkig over. Zolang het contact goed gaat is het ok, en als er iets niet goed gaat dan gooi je er het bijltje er bij neer. Zonder zelf aan de slag te zijn gegaan (en dan niet zozeer voor of met haar, maar vooral voor en met jezelf).
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
vrijdag 12 april 2024 om 17:26
Wat goed TO!RememberTheGoodTimes schreef: ↑12-04-2024 15:00Ik ben via mijn huisarts gekoppeld aan de praktijkondersteuner en daar heb ik hele fijne gesprekken mee in eerste instantie om alles wat er gebeurd is van me af te praten en gaandeweg leer ik ook beetje bij beetje hoe te handelen. Fijne bijkomstigheid is dat deze praktijkondersteuner mijn moeder ook kent en dus weet hoe ze is.
vrijdag 12 april 2024 om 18:05
Nee, niet om haar een schuldgevoel aan te praten, helemaal niet.
TO lijkt tegen vermijdend gedrag aan te lopen Ik herken dat van mezelf van vroeger. Steeds maar over je grenzen laten gaan, en dan ineens (terwijl de ander geen idee heeft) resoluut een streep trekken.
Ik weet wat het is om het contract te verbreken met een ouder en te struggelen met schuldgevoel. En ik denk dat je beter niet “in the heat of the moment” een besluit moet nemen; al helemaal niet als je het presenteert als een definitief besluit en je net enkele maanden het gevoel had dat het contact beter ging.
Ik schrijf dit niet voor de moeder, maar voor TO zelf. Ik zou het haar gunnen om met wat meer afstand zoiets te besluiten, na zelf eerst aan de slag te gaan met het verwerken van haar jeugd/relatie met de ouder en het oefenen met grenzen aangeven. Maar dat is hard werken en betekent de confrontatie met jezelf aangaan. (En dat is een grote uitdaging voor iemand die zelf vermijdend is aangelegd)
vrijdag 12 april 2024 om 19:47
_horizon_ schreef: ↑12-04-2024 18:05Nee, niet om haar een schuldgevoel aan te praten, helemaal niet.
TO lijkt tegen vermijdend gedrag aan te lopen Ik herken dat van mezelf van vroeger. Steeds maar over je grenzen laten gaan, en dan ineens (terwijl de ander geen idee heeft) resoluut een streep trekken.
Ik weet wat het is om het contract te verbreken met een ouder en te struggelen met schuldgevoel. En ik denk dat je beter niet “in the heat of the moment” een besluit moet nemen; al helemaal niet als je het presenteert als een definitief besluit en je net enkele maanden het gevoel had dat het contact beter ging.
Ik schrijf dit niet voor de moeder, maar voor TO zelf. Ik zou het haar gunnen om met wat meer afstand zoiets te besluiten, na zelf eerst aan de slag te gaan met het verwerken van haar jeugd/relatie met de ouder en het oefenen met grenzen aangeven. Maar dat is hard werken en betekent de confrontatie met jezelf aangaan. (En dat is een grote uitdaging voor iemand die zelf vermijdend is aangelegd)
Dit is misschien het eerste wat TO durft te doen. Dit is al jarenlang zo, dus moeders gedrag zal niet veranderen. Juist goed dat TO nu met de vuist op tafel slaat. Had ze dan nog weer jaren moeten doormodderen. Dan verandert er zeker niets.
zondag 14 april 2024 om 17:26
zondag 14 april 2024 om 18:49
Sterkte TO.RememberTheGoodTimes schreef: ↑14-04-2024 17:26Het is eigenlijk gegaan zoals verwacht. Ik heb geprobeerd rustig uit te leggen waar ik mee zit en wat het met mij doet en dat het mij beter lijkt het contact (voorlopig) op een laag pitje te zetten. Dat resulteerde eerst in woede en daarna kroop ze in de slachtofferrol.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
zondag 14 april 2024 om 19:14
En hoe voel je je daar nu bij? Kun je dat (een beetje) loslaten of speelt het oude schuldgevoel weer op?RememberTheGoodTimes schreef: ↑14-04-2024 17:26Het is eigenlijk gegaan zoals verwacht. Ik heb geprobeerd rustig uit te leggen waar ik mee zit en wat het met mij doet en dat het mij beter lijkt het contact (voorlopig) op een laag pitje te zetten. Dat resulteerde eerst in woede en daarna kroop ze in de slachtofferrol.
woensdag 17 april 2024 om 08:40
Het werkt misschien niet om te zorgen dat het beter wordt maar het geeft misschien wel rust voor jou.RememberTheGoodTimes schreef: ↑28-02-2024 17:48Dat maakt geen indruk en is alleen maar koren op haar molen: zie je nou wel dat je een slechte dochter bent, ik kan niks tegen je zeggen of je loopt kwaad weg en ik hoor weer weken niets van je.
Je moeder is sowieso boos en ontevreden. Of je nou 3 keer per dag langs komt of 1 keer per 2 weken. Dan zou ik denk ik kiezen voor die 1 keer per 2 weken want dan hoef ik maar 1 keer per 2 weken met haar boosheid te dealen.
Wellicht kan je met haar wat meer hobby's gaan zoeken of contacten? Wordt er nergens iets georganiseerd voor ouderen?
donderdag 18 april 2024 om 15:11
Hoe oud is je moeder. Ik herken het gedrag wel van mijn schoonmoeder (85). In tegenstelling van wat sommigen hier aangeven heb ik juist meer moeite om afstand te nemen als schoondochter. Haar eigen kinderen zeggen veel makkelijker: ma, stel je niet zo aan. Ik blijf altijd vriendelijk en correct. Met als gevolg dat ze mij voor elk wissewasje belt. Aan de telefoon kan ze dan niet aangeven wat er is en begint ze soms te huilen. Met als gevolg dat ik dan maar mijn werk laat vallen en me naar haar haast. Ik merkte dat ik al zenuwachtig werd als ik haar naam in mijn scherm zag. Ik blokkeer haar daarom nu op werkdagen, dit in overleg met andere familieleden. Motto is: als er echt wat aan de hand is belt ze ook wel iemand anders van de familie. Ik ben gewoon de eerste waar ze aan denkt om te bellen. Als je enig kind bent zoals TO is dit natuurlijk niet mogelijk, heel lastig.
Ze heeft echt moeite om prioriteiten te stellen en van een kapotte lamp is ze net zo overstuur als van een overleden familielid bij wijze van spreken. Dat wij gewoon werken is erg ingewikkeld voor haar, zeker als vrouw, en thuiswerken maakt het nog onduidelijker.
Net als meerderen hier aangeven vermoed ik ook beginnende dementie. Ze heeft vorig jaar een geheugentest bij de huisarts gedaan en gaat binnenkort weer. De eerste kwam ze nog wel voldoende uit, maar er ligt nu wel een nulmeting.
Overigens heb ik soms het idee dat ze een zeer selectief geheugen heeft, een soort Oostindisch doof maar dan qua geheugen.
Als het gaat om 'regeldingen' een instantie bellen of bloedprikken ofzo dan belt ze 10 keer alle familieleden hoe laat ze ook alweer waar moet zijn (ondanks dat het we het met grote letters in haar agenda zetten), maar ze weet wel exact alles van haar achterkleindochter.
Ze heeft echt moeite om prioriteiten te stellen en van een kapotte lamp is ze net zo overstuur als van een overleden familielid bij wijze van spreken. Dat wij gewoon werken is erg ingewikkeld voor haar, zeker als vrouw, en thuiswerken maakt het nog onduidelijker.
Net als meerderen hier aangeven vermoed ik ook beginnende dementie. Ze heeft vorig jaar een geheugentest bij de huisarts gedaan en gaat binnenkort weer. De eerste kwam ze nog wel voldoende uit, maar er ligt nu wel een nulmeting.
Overigens heb ik soms het idee dat ze een zeer selectief geheugen heeft, een soort Oostindisch doof maar dan qua geheugen.
Als het gaat om 'regeldingen' een instantie bellen of bloedprikken ofzo dan belt ze 10 keer alle familieleden hoe laat ze ook alweer waar moet zijn (ondanks dat het we het met grote letters in haar agenda zetten), maar ze weet wel exact alles van haar achterkleindochter.
zondag 28 april 2024 om 14:08
Wat ben ik toch een enorme sukkel. Ik had het contact op een laag pitje gezet maar toen werd m’n moeder ziek. Door de klachten die ze had maakte ik me echt zorgen en heb het contact toch weer voorzichtig opgepakt. Ik heb verschillende dingen voor haar gedaan en daar leek ze blij mee maar sinds de huisarts bij haar is geweest is het weer mis.
Die twee hebben uitgebreid over mij (en m’n man) zitten praten en volgens m’n moeder was de huisarts het roerend met haar eens over mij/ons en moet er gepraat worden. Sindsdien is het weer mis met als dieptepunt vanochtend, toen ik weer compleet afgebrand ben. Ik heb iets voorgeschoten voor haar dus in m’n woede heb ik geroepen dat ik m’n geld wil en toen plofte de boel.
Het ergste is dat zij zichzelf het slachtoffer vindt, alles wordt haar aangedaan maar als ik zeg wat het met mij doet praat ik onzin. Het uitpraten, wat zij dan wil, heeft geen enkele nut want wat ik ook zeg, het is toch niet waar, dus waarom zou ik dan praten?
Die twee hebben uitgebreid over mij (en m’n man) zitten praten en volgens m’n moeder was de huisarts het roerend met haar eens over mij/ons en moet er gepraat worden. Sindsdien is het weer mis met als dieptepunt vanochtend, toen ik weer compleet afgebrand ben. Ik heb iets voorgeschoten voor haar dus in m’n woede heb ik geroepen dat ik m’n geld wil en toen plofte de boel.
Het ergste is dat zij zichzelf het slachtoffer vindt, alles wordt haar aangedaan maar als ik zeg wat het met mij doet praat ik onzin. Het uitpraten, wat zij dan wil, heeft geen enkele nut want wat ik ook zeg, het is toch niet waar, dus waarom zou ik dan praten?
zondag 28 april 2024 om 14:29
zondag 28 april 2024 om 14:38
Ik geloof er geen bal van dat een huisarts zulke dingen zegt hoor, als dit van je moeder komt, niet geloven.
En verder, stap weg, je hebt het weer geprobeerd, het werkt niet, kies voor jezelf.
Je moeder kan de huisarts heel goed vinden en dan zoekt ze verder alles maar zelf uit, ziek of niet.
Ik zou niets meer bespreken, 1x melden dat ze te ver is gegaan en dat je er wel klaar mee bent. Fijn leven verder moeder, ik kies voor mezelf.
En blokkeren die hap.
En verder, stap weg, je hebt het weer geprobeerd, het werkt niet, kies voor jezelf.
Je moeder kan de huisarts heel goed vinden en dan zoekt ze verder alles maar zelf uit, ziek of niet.
Ik zou niets meer bespreken, 1x melden dat ze te ver is gegaan en dat je er wel klaar mee bent. Fijn leven verder moeder, ik kies voor mezelf.
En blokkeren die hap.
zondag 28 april 2024 om 14:38
Stop met je moeder proberen jouw kant te laten inzien en ook nog zo dat ze erdoor zal gaan veranderen.
Ze gaat niet veranderen.
Ze heeft haar eigen waarheid, haar eigen ideeën.
Ze heeft haar eigen problemen en een ervan is dat haar dochter nooit doet zoals zij wil dat ze doet.
Stop met gesprekken voeren over hoe je je voelt door haar gedrag. Zij kan dat niet zien. Ze is daarin niet leerbaar of veranderbaar. Jij krijgt telkens de deksel op je neus met je hoge verwachtingen van je moeder.
Jij moet leren en veranderen in je houding naar je moeder. Bijna zoals een professional doet naar een lastige klant met wie je toch een relatie onderhouden moet.
Ze gaat niet veranderen.
Ze heeft haar eigen waarheid, haar eigen ideeën.
Ze heeft haar eigen problemen en een ervan is dat haar dochter nooit doet zoals zij wil dat ze doet.
Stop met gesprekken voeren over hoe je je voelt door haar gedrag. Zij kan dat niet zien. Ze is daarin niet leerbaar of veranderbaar. Jij krijgt telkens de deksel op je neus met je hoge verwachtingen van je moeder.
Jij moet leren en veranderen in je houding naar je moeder. Bijna zoals een professional doet naar een lastige klant met wie je toch een relatie onderhouden moet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 28 april 2024 om 14:46
Wees niet te streng voor jezelf. Je zit al vele jaren in dit patroon, dat doorbreek je niet zomaar, al zou je nog zo graag willen. Ik heb er zelf 15 jaar over gedaan om los te komen van mijn moeder en dat ook écht zo te voelen (mbt schuldgevoel bijv) en nog is het soms nog lastig. Een moeder is vaak zo bepalend in onze vorming.
Misschien helpt het om de pleaser in jou los van jezelf te zien, bijv als iets of een soort wezentje op je schouder. Als je weer in je valkuil stapt en haar gaat helpen, kun je oefenen met dat gedrag, of dat wat je zegt ('doe ik het weer!') als gestuurd te zien door die pleaser.
Bij mij hielp dat door het gedrag uiteindelijk vóór te kunnen zijn (bij mij ging/gaat het om een heel sterke criticus) en daardoor kon ik er bewust voor kiezen anders te handelen dan dat ik gewend was. Kost wat oefening, maar dan heb je ook wat
Sterkte ermee, het is geen gemakkelijk proces! Maar je ogen zijn open, je hebt het heel goed door
Misschien helpt het om de pleaser in jou los van jezelf te zien, bijv als iets of een soort wezentje op je schouder. Als je weer in je valkuil stapt en haar gaat helpen, kun je oefenen met dat gedrag, of dat wat je zegt ('doe ik het weer!') als gestuurd te zien door die pleaser.
Bij mij hielp dat door het gedrag uiteindelijk vóór te kunnen zijn (bij mij ging/gaat het om een heel sterke criticus) en daardoor kon ik er bewust voor kiezen anders te handelen dan dat ik gewend was. Kost wat oefening, maar dan heb je ook wat
Sterkte ermee, het is geen gemakkelijk proces! Maar je ogen zijn open, je hebt het heel goed door
zondag 28 april 2024 om 17:58
Als ze ziek is hoef jij niet voor haar te zorgen. Je hoeft geen zaken voor haar te regelen.
Zoek hulp om je te wapenen tegen je moeder. Dat mag. Je mag ook afstand van haar nemen.
Je kunt beginnen met weg te gaan als ze kritiek op je heeft. Je mag gelijk opstappen, waarom blijven bij iemand die vindt dat jij niets goed doet.
Dat van de huisarts is natuurlijk onzin, dat weet jij ook.
Zoek hulp om je te wapenen tegen je moeder. Dat mag. Je mag ook afstand van haar nemen.
Je kunt beginnen met weg te gaan als ze kritiek op je heeft. Je mag gelijk opstappen, waarom blijven bij iemand die vindt dat jij niets goed doet.
Dat van de huisarts is natuurlijk onzin, dat weet jij ook.
maandag 29 april 2024 om 08:14
RememberTheGoodTimes schreef: ↑28-04-2024 14:47Ik weet het, ik ben degene die moet veranderen maar als ze dan ziek is dan wordt ik gewoon bang voor wat er onvermijdelijk een keer komen gaat.
Lastig he, om los te komen. Moeilijke dilemma's. Heb jij nog broers en zussen die in beeld zijn of ben jij alleen als kind?
maandag 29 april 2024 om 16:20
Dat heb ik ook. Ik ben bang voor haar dood, al 25 jaar sinds haar eerste hartinfarct verwacht ik dat telefoontje. En zij begrijpt mijn angst niet.RememberTheGoodTimes schreef: ↑28-04-2024 14:47Ik weet het, ik ben degene die moet veranderen maar als ze dan ziek is dan wordt ik gewoon bang voor wat er onvermijdelijk een keer komen gaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
