Relaties
alle pijlers
Moeizame relatie ex partner en omgangsregeling!
zondag 2 maart 2008 om 02:47
Hallo allemaal,
Even iets van me af schrijven...
Mijn dochter van 7 ziet haar vader niet/ nauwelijks, drie maanden na haar geboorte is hij er vandoor gegaan, een jaar later 300 km verderop verhuisd. Contact verliep door alle gebeurtenissen al moeizaam maar verhuizing en afstand maakten het nog moeilijker. Vader heeft dochter erkend, heeft in die 7 jaar tijd slechts een paar maal alimentatie betaald en er is nooit een omgangsregeling getroffen. Ex partner heeft zich nooit de moeite genomen omgang vast te leggen ivm kosten advocaat. Alimentatieplicht werd niet aan voldaan omdat ex in schuldsaneringstraject belandde, een nihilstelling voor de alimentatie kreeg (maar een jaar later, tijdens sanering wel een "nieuw" kind elders verwekte en daar dus wel voor kon meebetalen). Vanaf de leeftijd van drie jaar bezocht dochter sporadisch haar vader ...dat recht heeft ze immers ook. In principe hoefde hij me maar te bellen, soms pas een dag vooraf en dan kon hij haar meenemen. Echter contactverzoek kwam vaker van mijn kant dan van vader. Dan 1 jaar helemaal geen contact en dan weer wel...net zoals het hem uitkwam allemaal. Bovendien informeert hij heel weing naar zijn kind. Ik werk full time, naschoolse opvang goed geregeld, helaas geen back up van mijn eigen ouders want die leven niet meer maar ook zijn ouders zullen nooit eens spontaan bellen om te vragen naar hun kleinkind...komt altijd van mijn kant als er dan eens contact is. Informeer hem echter wel regelmatig via mail aangaande vorderingen of bijzonderheden dochter. Of antwoord blijft uit of ik hoor weken later pas iets.
Doe dus in feite alles alleen en mijn ex is niet zo'n geinteresseerde vader.
Maar nu...ex partner komt weer terug van de andere kant van het land en vestigt zich weer permanent in de buurt, heeft dit zelf aan dochter verteld en dochter is vreselijk opgetogen omdat papa voor haar "terugkomt", zoals ze het zelf omschrijft. Ze ziet het helemaal voor zich, papa vaker zien, niet meer zo veel naar de bso etc etc. Tegen beter weten in hoopte ik daar ook wel een beetje op, niet alleen voor het welzijn van dochter maar ook ivm mijn stukje eigen vrijheid (welke ik al jaren niet heb want veel ruimte naast het werk voor een sociaal leven is er niet). Heb me wel bewust iets afwachtender opgesteld en nog niet tegenover ex begonnen over het maken van afspraken aangaande omgang omdat ik hoopte dat hij nu initiatief zou tonen...NOT!!
Hij maakt het eigenlijk alleen maar erger... want vorige week ( de eerste dag van terugkomst/verhuizing papa) haal ik dochter van bso en verteld ze me dat papa op school was geweest (hij weet naar welke school ze gaat maar heeft haar daar nog nooit opgehaald/gebracht). Ze was schoolplein opgelopen en toen had papa daar op bankje gezeten. Eerste gedachte dat papa daar voor haar zat en haar kwam halen. NIET DUS...want papa ging het zoontje (zit op dezelfde school dus) van een nichtje van hem ophalen aangezien zij zelf niet in staat was het kind op te halen.
Mijn dochter weer een illusie armer want papa vertrok met een ander, bijna vreemd kind en liet zijn eigen vlees en bloed stikken op het schoolplein. Hij had zijn dochter notabene twee maanden geleden voor het laatst gezien. Hij had trouwens ook niet aan bso gevraagd haar mee te mogen nemen, vertelde haar alleen dat hij ander kind kwam ophalen. UIteraad geeft bso dochter niet zomaar mee aan vader die ze nog nooit gezien hebben maar hij had mij op zijn minst kunnen bellen, situatie uitleggen en vragen of dochter met hem mee naar huis mocht. Dan had ik het zelf wel met de bso geregeld (en dan was het echt een verrassing voor haar).
Misschien ben ik emotioneel te veel betrokken, overdrijf ik of stel ik me aan maar toen dochterlief me dat vertelde, al huilend in mijn auto op weg naar huis, toen knapte er na al die jaren iets in mij.
Hij had ondanks alle shit en ellende uit verleden toch nog (te) veel credits en nu werd mij eens temeer duidelijk dat het beter is als ik geen verwachtingen meer heb mbt betrokkenheid/opvoeding van zijn kant. Want als we zo al beginnen!
Heb sinds dat voorval niets van hem gehoord maar vraag me ondertussen af hoe ik dit straks het beste kan gaan aanpakken, ben bang dat dochter alleen maar vaker teleurgesteld zal worden en dat hij zich niet aan zijn afspraken zal houden. Want waarom na 7 jaar wel??
Het laatste wat ik wil is mijn kind haar vader ontzeggen maar ik wil ook niet dat ze nog eens zo gekwetst gaat worden ( en dit was niet de eerste x). Ik wil nu duidelijke afspraken welke hij dan naleeft, wil dat hij zijn best gaat doen voor zijn dochter en na al die jaren eindelijk eens een omgangs regeling. Contact met dochterlief?? Tuurlijk, dat kan en ik werk aan alles mee maar dan mag hij eerst een omgangsregeling aanvragen.
Of is dit geen logische stap, vraag ik te veel???
Baal er enorm van, dit duurt gewoon al veel te lang en ik denk dat ik zelf nog veel te aardig ben gebleven en te graag dat contact voor mijn dochter instand wil houden, hij weet dat wel en maakt er op zijn manier misbruik van zodat ie kan komen en gaan wanneer het hem uitkomt.
Hopelijk is t nog een beetje een helder (en lang..sorry) verhaal geworden gezien dit late tijdstip...
Dus ben benieuwd...heeft iemand tips, ervaringen, herkenbaar?
Grtz Isa
Even iets van me af schrijven...
Mijn dochter van 7 ziet haar vader niet/ nauwelijks, drie maanden na haar geboorte is hij er vandoor gegaan, een jaar later 300 km verderop verhuisd. Contact verliep door alle gebeurtenissen al moeizaam maar verhuizing en afstand maakten het nog moeilijker. Vader heeft dochter erkend, heeft in die 7 jaar tijd slechts een paar maal alimentatie betaald en er is nooit een omgangsregeling getroffen. Ex partner heeft zich nooit de moeite genomen omgang vast te leggen ivm kosten advocaat. Alimentatieplicht werd niet aan voldaan omdat ex in schuldsaneringstraject belandde, een nihilstelling voor de alimentatie kreeg (maar een jaar later, tijdens sanering wel een "nieuw" kind elders verwekte en daar dus wel voor kon meebetalen). Vanaf de leeftijd van drie jaar bezocht dochter sporadisch haar vader ...dat recht heeft ze immers ook. In principe hoefde hij me maar te bellen, soms pas een dag vooraf en dan kon hij haar meenemen. Echter contactverzoek kwam vaker van mijn kant dan van vader. Dan 1 jaar helemaal geen contact en dan weer wel...net zoals het hem uitkwam allemaal. Bovendien informeert hij heel weing naar zijn kind. Ik werk full time, naschoolse opvang goed geregeld, helaas geen back up van mijn eigen ouders want die leven niet meer maar ook zijn ouders zullen nooit eens spontaan bellen om te vragen naar hun kleinkind...komt altijd van mijn kant als er dan eens contact is. Informeer hem echter wel regelmatig via mail aangaande vorderingen of bijzonderheden dochter. Of antwoord blijft uit of ik hoor weken later pas iets.
Doe dus in feite alles alleen en mijn ex is niet zo'n geinteresseerde vader.
Maar nu...ex partner komt weer terug van de andere kant van het land en vestigt zich weer permanent in de buurt, heeft dit zelf aan dochter verteld en dochter is vreselijk opgetogen omdat papa voor haar "terugkomt", zoals ze het zelf omschrijft. Ze ziet het helemaal voor zich, papa vaker zien, niet meer zo veel naar de bso etc etc. Tegen beter weten in hoopte ik daar ook wel een beetje op, niet alleen voor het welzijn van dochter maar ook ivm mijn stukje eigen vrijheid (welke ik al jaren niet heb want veel ruimte naast het werk voor een sociaal leven is er niet). Heb me wel bewust iets afwachtender opgesteld en nog niet tegenover ex begonnen over het maken van afspraken aangaande omgang omdat ik hoopte dat hij nu initiatief zou tonen...NOT!!
Hij maakt het eigenlijk alleen maar erger... want vorige week ( de eerste dag van terugkomst/verhuizing papa) haal ik dochter van bso en verteld ze me dat papa op school was geweest (hij weet naar welke school ze gaat maar heeft haar daar nog nooit opgehaald/gebracht). Ze was schoolplein opgelopen en toen had papa daar op bankje gezeten. Eerste gedachte dat papa daar voor haar zat en haar kwam halen. NIET DUS...want papa ging het zoontje (zit op dezelfde school dus) van een nichtje van hem ophalen aangezien zij zelf niet in staat was het kind op te halen.
Mijn dochter weer een illusie armer want papa vertrok met een ander, bijna vreemd kind en liet zijn eigen vlees en bloed stikken op het schoolplein. Hij had zijn dochter notabene twee maanden geleden voor het laatst gezien. Hij had trouwens ook niet aan bso gevraagd haar mee te mogen nemen, vertelde haar alleen dat hij ander kind kwam ophalen. UIteraad geeft bso dochter niet zomaar mee aan vader die ze nog nooit gezien hebben maar hij had mij op zijn minst kunnen bellen, situatie uitleggen en vragen of dochter met hem mee naar huis mocht. Dan had ik het zelf wel met de bso geregeld (en dan was het echt een verrassing voor haar).
Misschien ben ik emotioneel te veel betrokken, overdrijf ik of stel ik me aan maar toen dochterlief me dat vertelde, al huilend in mijn auto op weg naar huis, toen knapte er na al die jaren iets in mij.
Hij had ondanks alle shit en ellende uit verleden toch nog (te) veel credits en nu werd mij eens temeer duidelijk dat het beter is als ik geen verwachtingen meer heb mbt betrokkenheid/opvoeding van zijn kant. Want als we zo al beginnen!
Heb sinds dat voorval niets van hem gehoord maar vraag me ondertussen af hoe ik dit straks het beste kan gaan aanpakken, ben bang dat dochter alleen maar vaker teleurgesteld zal worden en dat hij zich niet aan zijn afspraken zal houden. Want waarom na 7 jaar wel??
Het laatste wat ik wil is mijn kind haar vader ontzeggen maar ik wil ook niet dat ze nog eens zo gekwetst gaat worden ( en dit was niet de eerste x). Ik wil nu duidelijke afspraken welke hij dan naleeft, wil dat hij zijn best gaat doen voor zijn dochter en na al die jaren eindelijk eens een omgangs regeling. Contact met dochterlief?? Tuurlijk, dat kan en ik werk aan alles mee maar dan mag hij eerst een omgangsregeling aanvragen.
Of is dit geen logische stap, vraag ik te veel???
Baal er enorm van, dit duurt gewoon al veel te lang en ik denk dat ik zelf nog veel te aardig ben gebleven en te graag dat contact voor mijn dochter instand wil houden, hij weet dat wel en maakt er op zijn manier misbruik van zodat ie kan komen en gaan wanneer het hem uitkomt.
Hopelijk is t nog een beetje een helder (en lang..sorry) verhaal geworden gezien dit late tijdstip...
Dus ben benieuwd...heeft iemand tips, ervaringen, herkenbaar?
Grtz Isa
zondag 2 maart 2008 om 07:32
Als ik jou was zou ik gezien het verleden niet te veel verwachten van een omgangsregeling. Dan wordt het alleen maar een teleurstelling. Zowel voor jou als voor je dochter. Met mijn ex was ook niks af te spreken. Op een gegeven moment heb ik dat ook niet meer gedaan en dat gaf een hoop rust. Als ex zijn kinderen wilde zien, prima. Zo niet, ook goed. Ik vermaakte me prima met hun. En als ze dan een keer bij hem waren dan was het tenminste leuk voor hun. Want dan was het op zijn initiatief en deed hij daar ook moeite voor. Toen ze wat ouder werden regelden ze het gewoon zelf (met een beetje sturing van mij)
En ja je sociale leven staat even een paar jaar op nul. Maar dat ben ik nu, nu ze volwassen zijn, dubbel en dwars aan het inhalen.
En ja je sociale leven staat even een paar jaar op nul. Maar dat ben ik nu, nu ze volwassen zijn, dubbel en dwars aan het inhalen.
anoniem_56461 wijzigde dit bericht op 02-03-2008 07:34
Reden: Foutje!
Reden: Foutje!
% gewijzigd
zondag 2 maart 2008 om 11:18
Hoi Isa,
Heel vervelend, voor jou, maar vooral: zo onrustig voor je dochter. Kinderen hebben nu eenmaal een loyaliteitsconflict als ouders gaan scheiden en natuurlijk wil dit meisje graag haar papa zien.
Op dit moment ziet hij zijn dochter wanneer het hem uitkomt. Dat betekent ergens - hoe lullig dat ook klinkt - jij en je dochter je eigenlijk nog steeds naar hem richten waarbij hij totaal geen rekening houdt met jullie.
Het vervelende is, je kunt hier alleen duidelijkheid in krijgen als je de omgangsregeling (en eventuele alimentatie) op papier zet. Hij zal daar beslist niet blij mee zijn, maar dit is natuurlijk ook geen situatie. Meneer zal moeten kiezen of hij omgang wenst met zijn dochter en zo ja, dan zullen daar afspraken over gemaakt moeten worden. Jij bent geen duiventil, en je dochter evenmin.
Omdat je wellicht niet gelijk naar de rechter wilt, zou je kunnen voorstellen dat je een omgangsschema maakt. Kijk hoe hij reageert, en kijk ook of het uitvoerbaar is. ALs hij niet wil, dan kun je nog altijd naar de rechter. Geen enkele rechter zal een verzoek om duidelijkheid afwijzen. Dit is een onrustige situatie voor een kind en dat zal een rechter niet ontgaan.
Groetjes,
Muis66
Heel vervelend, voor jou, maar vooral: zo onrustig voor je dochter. Kinderen hebben nu eenmaal een loyaliteitsconflict als ouders gaan scheiden en natuurlijk wil dit meisje graag haar papa zien.
Op dit moment ziet hij zijn dochter wanneer het hem uitkomt. Dat betekent ergens - hoe lullig dat ook klinkt - jij en je dochter je eigenlijk nog steeds naar hem richten waarbij hij totaal geen rekening houdt met jullie.
Het vervelende is, je kunt hier alleen duidelijkheid in krijgen als je de omgangsregeling (en eventuele alimentatie) op papier zet. Hij zal daar beslist niet blij mee zijn, maar dit is natuurlijk ook geen situatie. Meneer zal moeten kiezen of hij omgang wenst met zijn dochter en zo ja, dan zullen daar afspraken over gemaakt moeten worden. Jij bent geen duiventil, en je dochter evenmin.
Omdat je wellicht niet gelijk naar de rechter wilt, zou je kunnen voorstellen dat je een omgangsschema maakt. Kijk hoe hij reageert, en kijk ook of het uitvoerbaar is. ALs hij niet wil, dan kun je nog altijd naar de rechter. Geen enkele rechter zal een verzoek om duidelijkheid afwijzen. Dit is een onrustige situatie voor een kind en dat zal een rechter niet ontgaan.
Groetjes,
Muis66
zondag 2 maart 2008 om 12:01
quote:Muis66 schreef op 02 maart 2008 @ 11:18:
Omdat je wellicht niet gelijk naar de rechter wilt, zou je kunnen voorstellen dat je een omgangsschema maakt. Kijk hoe hij reageert, en kijk ook of het uitvoerbaar is. ALs hij niet wil, dan kun je nog altijd naar de rechter. Geen enkele rechter zal een verzoek om duidelijkheid afwijzen. Dit is een onrustige situatie voor een kind en dat zal een rechter niet ontgaan.
Muis, volgens mij kan Isa zo'n verzoek niet indienen, omdat een omgangsregeling wettelijk een belang van de vader is en niet door de moeder kan worden aangevraagd. Je kan wel om wijziging van een bestaande bezoekregeling vragen, maar aangezien er eerder geen regeling door de rechter is vastgesteld is dit m.i. ook geen optie. Maar dat zou Isa bij een advocaat kunnen navragen.
dubio
Omdat je wellicht niet gelijk naar de rechter wilt, zou je kunnen voorstellen dat je een omgangsschema maakt. Kijk hoe hij reageert, en kijk ook of het uitvoerbaar is. ALs hij niet wil, dan kun je nog altijd naar de rechter. Geen enkele rechter zal een verzoek om duidelijkheid afwijzen. Dit is een onrustige situatie voor een kind en dat zal een rechter niet ontgaan.
Muis, volgens mij kan Isa zo'n verzoek niet indienen, omdat een omgangsregeling wettelijk een belang van de vader is en niet door de moeder kan worden aangevraagd. Je kan wel om wijziging van een bestaande bezoekregeling vragen, maar aangezien er eerder geen regeling door de rechter is vastgesteld is dit m.i. ook geen optie. Maar dat zou Isa bij een advocaat kunnen navragen.
dubio
Ga in therapie!
zondag 2 maart 2008 om 12:11
quote:dubiootje schreef op 02 maart 2008 @ 12:01:
[...]
Muis, volgens mij kan Isa zo'n verzoek niet indienen, omdat een omgangsregeling wettelijk een belang van de vader is en niet door de moeder kan worden aangevraagd. Je kan wel om wijziging van een bestaande bezoekregeling vragen, maar aangezien er eerder geen regeling door de rechter is vastgesteld is dit m.i. ook geen optie. Maar dat zou Isa bij een advocaat kunnen navragen.
dubio
Hoi Dubiootje,
Daar heb je wellicht een punt. Ik heb nl zelf met ex de situatie gehad dat hij opstapte en zijn dochter 'te hooi en te gras' zag - wel vaker overigens dan bij Isa. Maar ik merkte dat ik dus het belang van kind zodanig voorop schoof (en terecht natuurlijk) maar dat ik, als hij ineens zin had ine en weekend met zijn kind, ik de afspraken die ik had gemaakt gelijk afzegde. Toen werd ik even door vrienden wakker geschud. Omdat de scheiding toen nog liep, gaf mijn advocaat aan dat als ex niet meeging in een min of meer gestructureerde omgangsregeling, we dit aan de rechter konden voorleggen. Ex brulde in eerste instantie huizenhoog, totdat ik aangaf dat ik het aan de rechter ging voorleggen.
Wel kan Isa hard maken dat dit een ongewenste en onrustige situatie is voor een kind. Zij kan wellicht niet naar de rechter voor de omgangregeling, maar wel om een wijziging vragen, en als die er niet is, eerst een voorstel doen naar ex, en als dat niet is, kan ze wel naar de rechter om hem/haar te verzoeken tot een stabielere omgangsregeling. Want geen rechter zal dit duiventilgedrag leuk vinden. Een advocaat kan haar hierin inderdaad raad geven. Ik zou zelf eerst trachten het zonder advocaat op te lossen door een voorstel in te dienen. Maar wil je echt rust in de tent, en voor het kind, dan moet het wel met een (al dan niet afgedwongen) omgangsregeling.
Mijn ex ging pruttelend indertijd akkoord en ik moet zeggen, het loopt nu soepel, het is het geijkte 'om de twee weken een weekend' en 'de helft van de vakanties', maar meestal komen we er prima uit als we daarin om bepaalde redenen eens willen draaien.
[...]
Muis, volgens mij kan Isa zo'n verzoek niet indienen, omdat een omgangsregeling wettelijk een belang van de vader is en niet door de moeder kan worden aangevraagd. Je kan wel om wijziging van een bestaande bezoekregeling vragen, maar aangezien er eerder geen regeling door de rechter is vastgesteld is dit m.i. ook geen optie. Maar dat zou Isa bij een advocaat kunnen navragen.
dubio
Hoi Dubiootje,
Daar heb je wellicht een punt. Ik heb nl zelf met ex de situatie gehad dat hij opstapte en zijn dochter 'te hooi en te gras' zag - wel vaker overigens dan bij Isa. Maar ik merkte dat ik dus het belang van kind zodanig voorop schoof (en terecht natuurlijk) maar dat ik, als hij ineens zin had ine en weekend met zijn kind, ik de afspraken die ik had gemaakt gelijk afzegde. Toen werd ik even door vrienden wakker geschud. Omdat de scheiding toen nog liep, gaf mijn advocaat aan dat als ex niet meeging in een min of meer gestructureerde omgangsregeling, we dit aan de rechter konden voorleggen. Ex brulde in eerste instantie huizenhoog, totdat ik aangaf dat ik het aan de rechter ging voorleggen.
Wel kan Isa hard maken dat dit een ongewenste en onrustige situatie is voor een kind. Zij kan wellicht niet naar de rechter voor de omgangregeling, maar wel om een wijziging vragen, en als die er niet is, eerst een voorstel doen naar ex, en als dat niet is, kan ze wel naar de rechter om hem/haar te verzoeken tot een stabielere omgangsregeling. Want geen rechter zal dit duiventilgedrag leuk vinden. Een advocaat kan haar hierin inderdaad raad geven. Ik zou zelf eerst trachten het zonder advocaat op te lossen door een voorstel in te dienen. Maar wil je echt rust in de tent, en voor het kind, dan moet het wel met een (al dan niet afgedwongen) omgangsregeling.
Mijn ex ging pruttelend indertijd akkoord en ik moet zeggen, het loopt nu soepel, het is het geijkte 'om de twee weken een weekend' en 'de helft van de vakanties', maar meestal komen we er prima uit als we daarin om bepaalde redenen eens willen draaien.
zondag 2 maart 2008 om 13:22
@ Muis...klopt helemaal wat je schrijft.
Dit is geen handige situatie op deze manier en voor mijn dochter schept dit veel verwarring. Roept heel veel vragen bij haar op. Na het incident van vorige week vraagt ze iedere dag of papa haar van school komt halen. Hetgeen jullie hierboven beschrijven klopt vl mij ook, de vader kan een verzoek tot omgang gaan indienen als er nog niets is afgesproken.
Ik zou in eerste instantie zelf iets op papier willen zetten om zo samen tot duidelijke afspraken te komen. Maar het verleden heeft mij geleerd dat hij zich daar niet aan gaat houden. Zodoende heb ik nu ook het idee dat hij zelf maar naar een advocaat stapt en een omgangsregeling aan gaat vragen. Ben absoluut bereid om op een sociale manier aan alles mee te werken.
Ben benieuwd hoe dit gaat lopen.
Dit is geen handige situatie op deze manier en voor mijn dochter schept dit veel verwarring. Roept heel veel vragen bij haar op. Na het incident van vorige week vraagt ze iedere dag of papa haar van school komt halen. Hetgeen jullie hierboven beschrijven klopt vl mij ook, de vader kan een verzoek tot omgang gaan indienen als er nog niets is afgesproken.
Ik zou in eerste instantie zelf iets op papier willen zetten om zo samen tot duidelijke afspraken te komen. Maar het verleden heeft mij geleerd dat hij zich daar niet aan gaat houden. Zodoende heb ik nu ook het idee dat hij zelf maar naar een advocaat stapt en een omgangsregeling aan gaat vragen. Ben absoluut bereid om op een sociale manier aan alles mee te werken.
Ben benieuwd hoe dit gaat lopen.
zondag 2 maart 2008 om 13:28
Hoi Isa,
Hij kan alleen naar een advocaat als jij nu aan de teugels trekt. Zolang jij zijn duiventilgedrag laat voor wat het is, kan hij zijn gang gaan. Ik zou inderdaad beginnen met: dit is mijn voorstel, bijv. eens in de drie weken een weekend, of elke twee weken een zaterdag of zondag en als hij dan pruttelt, dan mag hij naar de rechtbank. Maar wel heel duidelijk je grens stellen, hoor. Hij woont nu ook in de buurt en dus kan een regelmatiger patroon in een omgangsregeling haalbaar zijn. Waar je voor moet waken is dat hij te pas en te onpas bij school staat (hoe goed bedoelt ook en hoe blij dochterlief ook), maar als hij weer in haar leven wil komen, dan moet hij ook een inspanning doen.
Hij kan alleen naar een advocaat als jij nu aan de teugels trekt. Zolang jij zijn duiventilgedrag laat voor wat het is, kan hij zijn gang gaan. Ik zou inderdaad beginnen met: dit is mijn voorstel, bijv. eens in de drie weken een weekend, of elke twee weken een zaterdag of zondag en als hij dan pruttelt, dan mag hij naar de rechtbank. Maar wel heel duidelijk je grens stellen, hoor. Hij woont nu ook in de buurt en dus kan een regelmatiger patroon in een omgangsregeling haalbaar zijn. Waar je voor moet waken is dat hij te pas en te onpas bij school staat (hoe goed bedoelt ook en hoe blij dochterlief ook), maar als hij weer in haar leven wil komen, dan moet hij ook een inspanning doen.
