Relaties
alle pijlers
Na 7,5 jaar bleek het over...
donderdag 1 november 2007 om 22:31
Ik heb dit inmiddels ook al op een ander forum staan, maar topics als deze krijgen nooit veel reply's, vandaar dat ik hem ook op Viva plaats
---
Misschien raar om als jongen op een forum als dit een bericht te plaatsten, maar aan de andere kant verwacht ik hier wel de reactie waarnaar ik op zoek ben:
Ik ben een jongen van 28 jaar en op mijn 20e vond ik de liefde van mijn leven. Zij was 2 jaar ouder dan ik, maar de "klik" was er vanaf dag 1. Het enige probleem wat ons destijds in de weg stond was haar huidige relatie wat niet lekker meer liep, maar waar ze nog wel mee
samenwoonde.
Deze relatie heeft ze uiteindelijk verbroken en al snel vond ze een flatje waar ze in terecht kon. Ongeveer een half jaar later ben ik erbij komen wonen. Al gauw bleek dit huisje te klein en zijn we verhuist naar een eengezinswoning.
Zoals iedere relatie heeft ook de onze vervelende en goede momenten gekend en stonden we altijd klaar als de ander ergens mee zat. Ik ben haar ook eeuwig dankbaar voor haar steun toen mijn moeder in een depressie zat en ook toen mijn vader 3 jaar geleden overleed.
Zelf ben ik altijd heel beschermend geweest, ook naar haar toe en dit uitte zich ook vaak in jaloezie. Ik hield er vaak een vervelend gevoel aan over als we uit gingen en zij in gesprek raakte met een andere jongen. Het is dan ook wel eens voorgekomen dat ze uiteindelijk
telefoonnummers uitwisselden en hoewel het voor haar onschuldig zal zijn geweest, is het voor het vriendje -mij dus- soms wat raar. Ik geef toe, ze raakte ook wel eens in gesprek met stelletjes of andere meiden waar ze ook telefoonnummers mee uitwisselden, maar het feit dat
het ook wel eens ging om een vrijgezelle jongen deed mij er vaak voor zorgen snel een muurtje om haar heen te zetten en contact met deze jongen te voorkomen.
De laatste maanden ontdekte ze echter het spel Second Life, waar ze veel plezier in zag. Ze raakte in gesprek met mensen over de hele wereld en had zelfs een soort rollenspel ontdekt waar ze zich volledig in inleefde (even een note: dit rollenspel had niets seksueels). Ze
speelde dit spel vaker en vaker en ook steeds langer. Speelde ze in het begin nog tot een uur of 11 's avonds, 3 maanden later was doordeweeks tot 2 of 3 uur 's nachts al geen uitzondering meer en in het weekend vaak nog langer.
Hier ben ik op een gegeven moment wat over gaan zeggen. Ze besteedde te veel tijd aan dit spel en ik zou ook graag wat aandacht willen. Moeizaam kwamen we dan tot een oplossing, want ook haar ouders hadden wat privéproblemen waar ook zij veel moeite mee had en Second Life zou dan haar manier van ontspannen zijn. De oplossing om op de tijd te
letten en af en toe de laptop weg te leggen hield ook maar een paar dagen stand en al gauw zat ze weer tot diep in de nacht het spel te spelen.
Op een dag had ik haar mobiele telefoon eens nodig om een bericht te versturen en tussen die berichten vond ik een bericht van een onbekend nummer. Met mijn jaloezieprobleem toch even een blik geworpen op dat bericht en dat bleek van iemand van Second Life te zijn. Toen ik vroeg hoe dat zat antwoordde ze dat dit een Nederlandse jongen was die ook in hetzelfde rollenspel zat en dat ze elkaar af en toe op de hoogte hielden van de ontwikkelingen daar. Het sms-je wat ik zag was toevallig het eerste en enige sms-je wat ze van hem ontvangen had.
Echter toen zij even boven was en haar telefoon beneden had gelaten keek ik in het logboek van haar telefoon en bleek dit alles behalve het enige sms-je te zijn, maar waren er al tientallen aan vooraf gegaan. Ook bleek ze een ander email adres aangemaakt te hebben waar
ik geen toegang toe had en had ze al haar wachtwoorden veranderd.
Ik geef toe, ik had niet moeten kijken, maar ik had er gewoon geen fijn gevoel over. Toen ik haar hiermee confronteerde gaf ze alles toe en gaf ze aan dat ze dit gedaan had vanwege mijn achterdochtigheid en ze vond dat ze ook recht had op een eigen leventje.
Enfin, ik gun haar absoluut haar eigen leventje en van mij mag ze doen en laten wat ze wilt, maar een beetje open kaart spelen lijkt mij ook wel fair.
Dagen verstreken en het spel bleef gespeeld worden tot diep in de nacht. Vaak belde ik even naar "beneden" of zij ook zo boven kwam en kreeg ik te horen "Nog even een kwartiertje" of "Hij is al aan het afsluiten", maar een uur later was ze nog niet boven… Dag in, dag uit.
Vaak heb ik haar gevraagd of er geen ander in het spel is en waarom ze dit doet, maar ze garandeerde mij dat er geen ander was en dat het puur ontspanning is. Niet realiserende dat ik mijzelf nu een achterdochtige zeikerd aan het maken was. Ik bleef immers maar doorzeuren over dit spel…
Dat er een ander zou zijn, daar vreesde ik het meeste voor zeker gezien onze geschiedenis. Ze had mij immers ook al ontmoet toen ze zelf nog in een relatie zat en dat ze contacten zou onderhouden met andere vrijgezelle jongens maakte mijn gevoel er niet beter op.
Twee weken terug is ze van donderdag tot zondag met een aantal collega's naar een beurs in Italië geweest. In dit weekend zag ik op een rekeningafschrift dat ze 200 euro had uitgegeven aan Second Life waarvan 80 euro in de laatste 4 weken en op de weg terug van Schiphol
naar huis (ik haalde haar op), heb ik gevraagd hoe het zat. Ze schrok er zelf ook van dat het zoveel geld was en dat ze daar op zou letten, maar uiteindelijk hebben we hier best wat ruzie over gekregen.
De ruzie eindigde met haar woorden "Mijn gevoel voor jou is weg" en "Ik wil even zelfstandig kunnen zijn". Ik heb geen woord meer gezegd en ben achter het stuur in tranen uitgebarsten. Een dag (maandag) later zat ik al bij mijn moeder en zou daar tot zondag blijven. Ik kon het niet aan, mijn gevoel voor haar was te sterk en ik ben dinsdag met
het openbaar vervoer naar huis gekomen om met haar te praten. Tijdens deze reis (4 uur) heb ik goed na zitten denken over wat er allemaal gebeurd is en alle lampjes gingen branden.
Ze heeft nooit de intentie gehad om een ander te zoeken, ze wilde juist contacten leggen, mensen leren kennen, haar wereld vergroten. En hoewel ik hier voor open stond heb ik het tegelijkertijd geblokkeerd.
Ze raakte in gesprek met anderen tijdens het uitgaan omdat ze het leuk vond om met anderen te praten. Ik hield dat tegen omdat ik bang was om haar te verliezen aan een ander.
Ze ging het spel Second Life spelen omdat ze graag andere mensen wilde leren kennen, mensen uit andere landen, maar ook mensen in ons eigen land. Ik hield dat tegen omdat ik bang was haar te verliezen aan een ander.
Dit heb ik haar die dinsdag ook verteld, maar ze gaf aan dat ik hier te laat mee gekomen ben. Ondanks dat we hier goed over konden praten kon ik dezelfde avond nog terugkeren naar mijn moeder.
Donderdag ben ik stiekem naar “huis” gereden en heb ik terwijl zij aan het werk was heel het huis opgeruimd en een grote bos rozen gekocht. Voordat zij thuis kwam was ik alweer vertrokken en terug bij mijn moeder. ’s Avonds kreeg ik een telefoontje van haar, ze was des duivels dat ik thuis was gekomen en haar min of meer gedwongen had mij te bellen met deze aktie. Als ik dit een dag later had gedaan had ze er meer waardering voor gehad, maar ik kon haar nu nog geen 24 uur alleen laten…
Later die avond had ik het niet meer, ik ben naar huis gereden en had iets van “als ik het hiermee verpest, dan is het maar zo”. Leuk vond ze het niet dat ik weer thuis was, maar we konden wel goed praten. Althans voor zover het goed was, want het gevoel was weg en het was tijd voor mij om ergens anders woonruimte te gaan zoeken…
Ik ben haar nu verloren… Niet aan een ander, maar door mijzelf…
Mijn eerste en grootste liefde, mijn alles…
Ik slaap nu in een klein huisje van mijn werkgever, zij heeft haar rust nodig en de tijd zal uitwijzen of het nog wat kan worden, maar ik hoef nergens op te hopen.
Ik ben mijn vriendin kwijt en het is grotendeels mijn eigen schuld.
Hoe ga ik hier mee om en belangrijker nog hoe krijg ik haar weer terug?
Ik besef dat ik mijzelf in een positie heb geplaatst waar ik geen eisen kan stellen en dat ik alleen maar kan wachten, maar liever ben ik vandaag nog bij haar terug...
Sorry voor dit enorme verhaal. Het had nog veel langer kunnen zijn, maar dit is toch een groot deel van het verhaal...
---
Misschien raar om als jongen op een forum als dit een bericht te plaatsten, maar aan de andere kant verwacht ik hier wel de reactie waarnaar ik op zoek ben:
Ik ben een jongen van 28 jaar en op mijn 20e vond ik de liefde van mijn leven. Zij was 2 jaar ouder dan ik, maar de "klik" was er vanaf dag 1. Het enige probleem wat ons destijds in de weg stond was haar huidige relatie wat niet lekker meer liep, maar waar ze nog wel mee
samenwoonde.
Deze relatie heeft ze uiteindelijk verbroken en al snel vond ze een flatje waar ze in terecht kon. Ongeveer een half jaar later ben ik erbij komen wonen. Al gauw bleek dit huisje te klein en zijn we verhuist naar een eengezinswoning.
Zoals iedere relatie heeft ook de onze vervelende en goede momenten gekend en stonden we altijd klaar als de ander ergens mee zat. Ik ben haar ook eeuwig dankbaar voor haar steun toen mijn moeder in een depressie zat en ook toen mijn vader 3 jaar geleden overleed.
Zelf ben ik altijd heel beschermend geweest, ook naar haar toe en dit uitte zich ook vaak in jaloezie. Ik hield er vaak een vervelend gevoel aan over als we uit gingen en zij in gesprek raakte met een andere jongen. Het is dan ook wel eens voorgekomen dat ze uiteindelijk
telefoonnummers uitwisselden en hoewel het voor haar onschuldig zal zijn geweest, is het voor het vriendje -mij dus- soms wat raar. Ik geef toe, ze raakte ook wel eens in gesprek met stelletjes of andere meiden waar ze ook telefoonnummers mee uitwisselden, maar het feit dat
het ook wel eens ging om een vrijgezelle jongen deed mij er vaak voor zorgen snel een muurtje om haar heen te zetten en contact met deze jongen te voorkomen.
De laatste maanden ontdekte ze echter het spel Second Life, waar ze veel plezier in zag. Ze raakte in gesprek met mensen over de hele wereld en had zelfs een soort rollenspel ontdekt waar ze zich volledig in inleefde (even een note: dit rollenspel had niets seksueels). Ze
speelde dit spel vaker en vaker en ook steeds langer. Speelde ze in het begin nog tot een uur of 11 's avonds, 3 maanden later was doordeweeks tot 2 of 3 uur 's nachts al geen uitzondering meer en in het weekend vaak nog langer.
Hier ben ik op een gegeven moment wat over gaan zeggen. Ze besteedde te veel tijd aan dit spel en ik zou ook graag wat aandacht willen. Moeizaam kwamen we dan tot een oplossing, want ook haar ouders hadden wat privéproblemen waar ook zij veel moeite mee had en Second Life zou dan haar manier van ontspannen zijn. De oplossing om op de tijd te
letten en af en toe de laptop weg te leggen hield ook maar een paar dagen stand en al gauw zat ze weer tot diep in de nacht het spel te spelen.
Op een dag had ik haar mobiele telefoon eens nodig om een bericht te versturen en tussen die berichten vond ik een bericht van een onbekend nummer. Met mijn jaloezieprobleem toch even een blik geworpen op dat bericht en dat bleek van iemand van Second Life te zijn. Toen ik vroeg hoe dat zat antwoordde ze dat dit een Nederlandse jongen was die ook in hetzelfde rollenspel zat en dat ze elkaar af en toe op de hoogte hielden van de ontwikkelingen daar. Het sms-je wat ik zag was toevallig het eerste en enige sms-je wat ze van hem ontvangen had.
Echter toen zij even boven was en haar telefoon beneden had gelaten keek ik in het logboek van haar telefoon en bleek dit alles behalve het enige sms-je te zijn, maar waren er al tientallen aan vooraf gegaan. Ook bleek ze een ander email adres aangemaakt te hebben waar
ik geen toegang toe had en had ze al haar wachtwoorden veranderd.
Ik geef toe, ik had niet moeten kijken, maar ik had er gewoon geen fijn gevoel over. Toen ik haar hiermee confronteerde gaf ze alles toe en gaf ze aan dat ze dit gedaan had vanwege mijn achterdochtigheid en ze vond dat ze ook recht had op een eigen leventje.
Enfin, ik gun haar absoluut haar eigen leventje en van mij mag ze doen en laten wat ze wilt, maar een beetje open kaart spelen lijkt mij ook wel fair.
Dagen verstreken en het spel bleef gespeeld worden tot diep in de nacht. Vaak belde ik even naar "beneden" of zij ook zo boven kwam en kreeg ik te horen "Nog even een kwartiertje" of "Hij is al aan het afsluiten", maar een uur later was ze nog niet boven… Dag in, dag uit.
Vaak heb ik haar gevraagd of er geen ander in het spel is en waarom ze dit doet, maar ze garandeerde mij dat er geen ander was en dat het puur ontspanning is. Niet realiserende dat ik mijzelf nu een achterdochtige zeikerd aan het maken was. Ik bleef immers maar doorzeuren over dit spel…
Dat er een ander zou zijn, daar vreesde ik het meeste voor zeker gezien onze geschiedenis. Ze had mij immers ook al ontmoet toen ze zelf nog in een relatie zat en dat ze contacten zou onderhouden met andere vrijgezelle jongens maakte mijn gevoel er niet beter op.
Twee weken terug is ze van donderdag tot zondag met een aantal collega's naar een beurs in Italië geweest. In dit weekend zag ik op een rekeningafschrift dat ze 200 euro had uitgegeven aan Second Life waarvan 80 euro in de laatste 4 weken en op de weg terug van Schiphol
naar huis (ik haalde haar op), heb ik gevraagd hoe het zat. Ze schrok er zelf ook van dat het zoveel geld was en dat ze daar op zou letten, maar uiteindelijk hebben we hier best wat ruzie over gekregen.
De ruzie eindigde met haar woorden "Mijn gevoel voor jou is weg" en "Ik wil even zelfstandig kunnen zijn". Ik heb geen woord meer gezegd en ben achter het stuur in tranen uitgebarsten. Een dag (maandag) later zat ik al bij mijn moeder en zou daar tot zondag blijven. Ik kon het niet aan, mijn gevoel voor haar was te sterk en ik ben dinsdag met
het openbaar vervoer naar huis gekomen om met haar te praten. Tijdens deze reis (4 uur) heb ik goed na zitten denken over wat er allemaal gebeurd is en alle lampjes gingen branden.
Ze heeft nooit de intentie gehad om een ander te zoeken, ze wilde juist contacten leggen, mensen leren kennen, haar wereld vergroten. En hoewel ik hier voor open stond heb ik het tegelijkertijd geblokkeerd.
Ze raakte in gesprek met anderen tijdens het uitgaan omdat ze het leuk vond om met anderen te praten. Ik hield dat tegen omdat ik bang was om haar te verliezen aan een ander.
Ze ging het spel Second Life spelen omdat ze graag andere mensen wilde leren kennen, mensen uit andere landen, maar ook mensen in ons eigen land. Ik hield dat tegen omdat ik bang was haar te verliezen aan een ander.
Dit heb ik haar die dinsdag ook verteld, maar ze gaf aan dat ik hier te laat mee gekomen ben. Ondanks dat we hier goed over konden praten kon ik dezelfde avond nog terugkeren naar mijn moeder.
Donderdag ben ik stiekem naar “huis” gereden en heb ik terwijl zij aan het werk was heel het huis opgeruimd en een grote bos rozen gekocht. Voordat zij thuis kwam was ik alweer vertrokken en terug bij mijn moeder. ’s Avonds kreeg ik een telefoontje van haar, ze was des duivels dat ik thuis was gekomen en haar min of meer gedwongen had mij te bellen met deze aktie. Als ik dit een dag later had gedaan had ze er meer waardering voor gehad, maar ik kon haar nu nog geen 24 uur alleen laten…
Later die avond had ik het niet meer, ik ben naar huis gereden en had iets van “als ik het hiermee verpest, dan is het maar zo”. Leuk vond ze het niet dat ik weer thuis was, maar we konden wel goed praten. Althans voor zover het goed was, want het gevoel was weg en het was tijd voor mij om ergens anders woonruimte te gaan zoeken…
Ik ben haar nu verloren… Niet aan een ander, maar door mijzelf…
Mijn eerste en grootste liefde, mijn alles…
Ik slaap nu in een klein huisje van mijn werkgever, zij heeft haar rust nodig en de tijd zal uitwijzen of het nog wat kan worden, maar ik hoef nergens op te hopen.
Ik ben mijn vriendin kwijt en het is grotendeels mijn eigen schuld.
Hoe ga ik hier mee om en belangrijker nog hoe krijg ik haar weer terug?
Ik besef dat ik mijzelf in een positie heb geplaatst waar ik geen eisen kan stellen en dat ik alleen maar kan wachten, maar liever ben ik vandaag nog bij haar terug...
Sorry voor dit enorme verhaal. Het had nog veel langer kunnen zijn, maar dit is toch een groot deel van het verhaal...
anoniem_58176 wijzigde dit bericht op 01-11-2007 22:37
Reden: url toegevoegd
Reden: url toegevoegd
% gewijzigd
vrijdag 2 november 2007 om 21:24
Ik heb best wel gelezen Sienna, en natuurlijk zag ik ook dat hij gaat stappen met vrienden. Maar zoals hij het nu postte was hij enkel met haar bezig en niet met wat anders. Dat hij nu gaat stappen met vrienden juich ik alleen maar toe. Hoop voor hem dat hij dat ook gedaan heeft in de tijd dat hij met zijn vriendin was. Ik was en ben overigens niet de enige die zich afvroeg of zijn leven enkel om haar draaide.
En ik heb gelukkig nooit een partner gehad die jaloers was. Tenminste niet in de mate waarin Ennu dit heeft. Je hebt jaloezie en jaloezie. En de vorm die TO heeft is naar mijn mening erg verstikkend. Niet gezond ook. Het bewijs is ook geleverd, zijn relatie bestaat niet meer. Er is niets mis met gezonde jaloezie, maar dan wel binnen de perken. Dan bedoel ik dat je niet krampachtig bij elk contact met een man denkt dat ze een ander heeft, vreemdgaat, elke stap gecontroleerd wordt. In een relatie gaat het ook nog altijd om vertrouwen. En dat ontbreekt er hier aan lijkt me. En dan met name van hem uit naar haar toe.
En ik heb gelukkig nooit een partner gehad die jaloers was. Tenminste niet in de mate waarin Ennu dit heeft. Je hebt jaloezie en jaloezie. En de vorm die TO heeft is naar mijn mening erg verstikkend. Niet gezond ook. Het bewijs is ook geleverd, zijn relatie bestaat niet meer. Er is niets mis met gezonde jaloezie, maar dan wel binnen de perken. Dan bedoel ik dat je niet krampachtig bij elk contact met een man denkt dat ze een ander heeft, vreemdgaat, elke stap gecontroleerd wordt. In een relatie gaat het ook nog altijd om vertrouwen. En dat ontbreekt er hier aan lijkt me. En dan met name van hem uit naar haar toe.
vrijdag 2 november 2007 om 21:35
Misschien dat we dan een andere mening hebben over wat verstikkende jaloezie is, ik vind verstikkende jaloezie namelijk als je niks meer zou mogen van je partner en je partner je probeert weg te houden van familie en vrienden en je eigenlijk niks zonder hem mag. TO geeft aan dat hij het niet leuk vind dat ze bepaalde dingen doet bijv telefoonnummers uitwisselen met vreemden wat ik best kan begrijpen vooral omdat als ik het goed begrijp zijn vriendin nog in een relatie zat toen hun wat kregen, maar ik zie nergens dat hij het verbied. Ik heb wel het idee dat hij zijn vriendin nogal op een voetstuk plaats gezien het feit dat hij alle schuld ook bij zich zelf legt terwijl zij sommige dingen toch ook niet leuk heeft aangepakt. Maar wat ik me wel afvraag als TO een vrouw was geweest die hier had gezegt dat haar vriend telnrs met vreemde vrouwen uitwisselden, en tot diep in de nacht achter de computer zou zitten of er dan dezelfde reacties waren geweest want dat denk ik dus niet.
vrijdag 2 november 2007 om 21:38
vrijdag 2 november 2007 om 21:42
Die beschrijving zou ik eerder op geestelijke mishandeling houden Sienna. Of anders op zijn minst ziekelijke jaloezie. Nu vind ik TO niet ziekelijk jaloers maar wel erg controlerend, claimend en ja voor mij benauwend.
Ik ben het er zeker niet mee eens dat ze tot diep in de nacht achter de pc zat. Dan woon je samen en zie je elkaar nog niet. Dat vind ik een verslaving en geen hobby meer. Ze hebben beiden dingen niet goed aangepakt. Als zij niet tevreden was met de relatie dan had ze dat moeten aangeven in een gesprek. Desnoods in meerdere gesprekken. En niet moeten vluchten in een virtueel spel. Dan stop je je kop in het zand en speel je struisvogel. Maar ook hij heeft dingen fout gedaan. Overigens kreeg die ex van hem ook telefoonnummers van stelletjes. Dus kennelijk heeft zij gewoon veel behoefte aan contact met anderen. En zolang ze niet vreemd is gegaan of iets dat daarop lijkt zie ik daar geen problemen in. Al hebben ze dan iets gekregen toen zij nog bezet was. Ik snap zijn gevoel heus wel, want ja als ze met hem vreemd is gegaan waarom dan ook niet met een ander. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook met anderen is vreemd gegaan of wel? Ze zitten dus beiden fout. Hebben allebei fouten gemaakt. En daarom is de relatie ook over. Misschien werkt het wel als ze gewoon vrienden zijn. Al denk ik dat het nu nog te vroeg is. Aangezien hij hoopt dat het nog goed komt.
Ik ben het er zeker niet mee eens dat ze tot diep in de nacht achter de pc zat. Dan woon je samen en zie je elkaar nog niet. Dat vind ik een verslaving en geen hobby meer. Ze hebben beiden dingen niet goed aangepakt. Als zij niet tevreden was met de relatie dan had ze dat moeten aangeven in een gesprek. Desnoods in meerdere gesprekken. En niet moeten vluchten in een virtueel spel. Dan stop je je kop in het zand en speel je struisvogel. Maar ook hij heeft dingen fout gedaan. Overigens kreeg die ex van hem ook telefoonnummers van stelletjes. Dus kennelijk heeft zij gewoon veel behoefte aan contact met anderen. En zolang ze niet vreemd is gegaan of iets dat daarop lijkt zie ik daar geen problemen in. Al hebben ze dan iets gekregen toen zij nog bezet was. Ik snap zijn gevoel heus wel, want ja als ze met hem vreemd is gegaan waarom dan ook niet met een ander. Maar dat wil niet zeggen dat ze ook met anderen is vreemd gegaan of wel? Ze zitten dus beiden fout. Hebben allebei fouten gemaakt. En daarom is de relatie ook over. Misschien werkt het wel als ze gewoon vrienden zijn. Al denk ik dat het nu nog te vroeg is. Aangezien hij hoopt dat het nog goed komt.
vrijdag 2 november 2007 om 22:19
[
En wat betreft andere jongens heb ik altijd wel het idee gehad dat ik haar wel kon vertrouwen, maar juist die andere jongens niet.
tenzij je bang bent dat ze verkracht wordt, is dat dikke vette bullshit. Want als je haar vertrouwt, dan vertrouw je er op dat ze die andere jongens afwijst. Denk je dat ze geen nee kan of zal zeggen, dan vertrouw je haar dus niet.
Het is zelfs een keer voorgekomen dat we op een feest waren en zij ook in gesprek raakte met een jongen daar en ik een uurtje later door een stel vrienden van hem weggeduwd werd onder het mom van "Dit is jouw vriendin niet meer, zij gaat met hem mee". Dit heeft ze op dat moment zelf nooit geweten en verder is er ook niets geks gebeurd, want even later zijn we een andere kant op gelopen met z'n tweeën, maar zoiets laat toch een soort litteken achter. Sja waarom? ze is toch uiteindelijk met jou meegegaan? ongeacht wat die vriedne zeiden. Als je haar dan gaat straffen met controle en dwang, dan kom je nergens.
Ik moet eerlijk zeggen, ik vrees dat het voor deze relatie te laat is. Ik heb zelf ook ooit een extreem jaloerse vriend gehad en toen ik die relatie verbrak was het echt opperdepop en voelde het als een enorme bevrijding. Ik heb m geen seconde gemist. En ja ook met hem heb ik nog een ker gepraat, uit medelijden, en omdat ie toch jarenlang mijn wederhelft was geweest. maar nooit nmet de intentie oim m terug te nemen.
Ik vind jaloezie in een relatie NOOIT gezond. Als je je partner echt vertrouwd hoef je namelijk niet jaloers te zijn en dan moet die ander jou ook het gevoel geven dat dat niet nodig is.
Het feit dat hjouw vriendin zoveel secondlife speelde geeft wel aan dat e.e.a in jullie realttie al niet goed zat, dat ze bij jou niet vonmd vwat ze zocht. Kennelijk heb jij dat aantevoeld en werd je daardoor alleen maar onzekerder. Jaloezie komt namelijk niet alleen van de jaloerse partner, het betekent ook dat de jaloerse te weinig bevestiging krijgt van de ander. Soms is dat omdat de jaloerse zoveel bevestiging nodig heeft dat niemand genoeg kan geven, maar soms ook maakt het gedrag van de partner de ander alleen maar onzekerder. als dat zo is dan is de relatie voor beiden niet goed.
Ik denk dat je zeker moet gaan werken aan je jaloezie en aan zelfvertrouwen, zodat je er op kunt en durft te vertrouwen dat je vriendin bij je is en blijft omdat ze dat graag wil en niet omdat jij haar van alle andere contactne afschermt. Als je een relatie hebt, moet je het gevoel hebben dat je haar alleen kunt laten in een kroeg met george Clooney, Brad pitt en alle Chippendales en dat ze dan nog steeds naar huis komt. Heb je dat gevoel niet, dan moet je daar iets aan doen.
En idd dat avondje stappen met je ex lijkt me geen goed plan. Wat verwacht je er precies van? En hoe teleurgesteld ga je zijn als ze wel gewoon onder je neus met anderen gaat flirten? Dat mag immers, ze is officieel vrijgezel.
En wat betreft andere jongens heb ik altijd wel het idee gehad dat ik haar wel kon vertrouwen, maar juist die andere jongens niet.
tenzij je bang bent dat ze verkracht wordt, is dat dikke vette bullshit. Want als je haar vertrouwt, dan vertrouw je er op dat ze die andere jongens afwijst. Denk je dat ze geen nee kan of zal zeggen, dan vertrouw je haar dus niet.
Het is zelfs een keer voorgekomen dat we op een feest waren en zij ook in gesprek raakte met een jongen daar en ik een uurtje later door een stel vrienden van hem weggeduwd werd onder het mom van "Dit is jouw vriendin niet meer, zij gaat met hem mee". Dit heeft ze op dat moment zelf nooit geweten en verder is er ook niets geks gebeurd, want even later zijn we een andere kant op gelopen met z'n tweeën, maar zoiets laat toch een soort litteken achter. Sja waarom? ze is toch uiteindelijk met jou meegegaan? ongeacht wat die vriedne zeiden. Als je haar dan gaat straffen met controle en dwang, dan kom je nergens.
Ik moet eerlijk zeggen, ik vrees dat het voor deze relatie te laat is. Ik heb zelf ook ooit een extreem jaloerse vriend gehad en toen ik die relatie verbrak was het echt opperdepop en voelde het als een enorme bevrijding. Ik heb m geen seconde gemist. En ja ook met hem heb ik nog een ker gepraat, uit medelijden, en omdat ie toch jarenlang mijn wederhelft was geweest. maar nooit nmet de intentie oim m terug te nemen.
Ik vind jaloezie in een relatie NOOIT gezond. Als je je partner echt vertrouwd hoef je namelijk niet jaloers te zijn en dan moet die ander jou ook het gevoel geven dat dat niet nodig is.
Het feit dat hjouw vriendin zoveel secondlife speelde geeft wel aan dat e.e.a in jullie realttie al niet goed zat, dat ze bij jou niet vonmd vwat ze zocht. Kennelijk heb jij dat aantevoeld en werd je daardoor alleen maar onzekerder. Jaloezie komt namelijk niet alleen van de jaloerse partner, het betekent ook dat de jaloerse te weinig bevestiging krijgt van de ander. Soms is dat omdat de jaloerse zoveel bevestiging nodig heeft dat niemand genoeg kan geven, maar soms ook maakt het gedrag van de partner de ander alleen maar onzekerder. als dat zo is dan is de relatie voor beiden niet goed.
Ik denk dat je zeker moet gaan werken aan je jaloezie en aan zelfvertrouwen, zodat je er op kunt en durft te vertrouwen dat je vriendin bij je is en blijft omdat ze dat graag wil en niet omdat jij haar van alle andere contactne afschermt. Als je een relatie hebt, moet je het gevoel hebben dat je haar alleen kunt laten in een kroeg met george Clooney, Brad pitt en alle Chippendales en dat ze dan nog steeds naar huis komt. Heb je dat gevoel niet, dan moet je daar iets aan doen.
En idd dat avondje stappen met je ex lijkt me geen goed plan. Wat verwacht je er precies van? En hoe teleurgesteld ga je zijn als ze wel gewoon onder je neus met anderen gaat flirten? Dat mag immers, ze is officieel vrijgezel.
vrijdag 2 november 2007 om 22:47
Ik lees hier iemand die zegt vanaf het begin beschermend te zijn geweest naar zijn vriendin, en bij contact met de buitenwereld (ander jongens, stellen etc.) bouwde hij een muur om haar heen, zijn woorden. Wat Ennu gedaan heeft is de wereld van zijn vriendin steeds kleiner maken, totdat zijn vriendin haar wereld wilde vergroten. Dat ze dat via Second Life deed of andere virtuele contacten zegt genoeg, de "echte" contacten werden immers door Ennu afgeschermd door de muur die hij om haar heen bouwde. Of dit voortkomt uit jaloezie weet ik niet, het kan net zo goed controle zijn of "macht" (misschien onbewust). De ex van Ennu zal zich nu bevrijd voelen, en een hereniging zie ik dan ook helemaal niet gebeuren.
zondag 4 november 2007 om 21:31
Gisteravond toch maar met haar op stap geweest, ondanks dat ik van een hoop mensen het advies heb gekregen om niet te gaan. Zelf had ik er ook best wat twijfels over, maar ik heb me daar overheen gezet en het toch maar geprobeerd.
Om 18 uur had ik bij haar thuis afgesproken om eerst samen wat te eten en dat ik nog even in bad kon gaan en onder de zonnebank. De avond bij haar begon erg stroef, toch wat punten aangehaald en wat spanningen op laten komen, maar tegen een uur of 20 hadden we dat goed onder controle en besloten wij het onderwerp niet meer aan te halen.
In de auto naar Amsterdam (we reden met z'n tweeën) kwam toch het onderwerp weer naar voren, alleen met het grote verschil dat we allebei luisterden naar elkaar. Ook ik kon dit keer mijn zinnen afmaken en we hebben echt op een rustige toon met elkaar gesproken. Voor mijn gevoel kregen we meer begrip voor elkaar, maar uiteraard was niet alles koek en ei.
Om de tent binnen te komen hebben we ruim een uur en een kwartier in de rij gestaan en ook hier eigenlijk geen bijzonderheden. Af en toe sloeg ik een arm om haar heen en de ene keer werd dat geaccepteerd, de andere keer niet. Ik had dat eigenlijk helemaal niet moeten doen, maar goed... zo stom ben ik...
Eenmaal binnen hebben we het niet meer gehad over wat zich heeft voorgespeeld, sterker nog, het was een zeer gezellige avond waarbij we ons erg goed hebben vermaakt. Veel samen geweest, maar ook zonder rotgevoel af en toe van haar weggelopen. Uiteindelijk zijn we samen als een van de laatsten rond half 7 's ochtends naar huis toe gegaan.
Eenmaal thuis heb ik nog wat spullen gepakt en ben ik doorgereden naar mijn eigen "stekkie", met de afspraak in de middag nog even langs te komen. Daar kom ik nu net weer van terug
Aankomende donderdag hebben we afgesproken samen wat te eten. De deur staat al wat open dus, maar er moet nog wel wat gebeuren voordat hij echt open blijft...
Om 18 uur had ik bij haar thuis afgesproken om eerst samen wat te eten en dat ik nog even in bad kon gaan en onder de zonnebank. De avond bij haar begon erg stroef, toch wat punten aangehaald en wat spanningen op laten komen, maar tegen een uur of 20 hadden we dat goed onder controle en besloten wij het onderwerp niet meer aan te halen.
In de auto naar Amsterdam (we reden met z'n tweeën) kwam toch het onderwerp weer naar voren, alleen met het grote verschil dat we allebei luisterden naar elkaar. Ook ik kon dit keer mijn zinnen afmaken en we hebben echt op een rustige toon met elkaar gesproken. Voor mijn gevoel kregen we meer begrip voor elkaar, maar uiteraard was niet alles koek en ei.
Om de tent binnen te komen hebben we ruim een uur en een kwartier in de rij gestaan en ook hier eigenlijk geen bijzonderheden. Af en toe sloeg ik een arm om haar heen en de ene keer werd dat geaccepteerd, de andere keer niet. Ik had dat eigenlijk helemaal niet moeten doen, maar goed... zo stom ben ik...
Eenmaal binnen hebben we het niet meer gehad over wat zich heeft voorgespeeld, sterker nog, het was een zeer gezellige avond waarbij we ons erg goed hebben vermaakt. Veel samen geweest, maar ook zonder rotgevoel af en toe van haar weggelopen. Uiteindelijk zijn we samen als een van de laatsten rond half 7 's ochtends naar huis toe gegaan.
Eenmaal thuis heb ik nog wat spullen gepakt en ben ik doorgereden naar mijn eigen "stekkie", met de afspraak in de middag nog even langs te komen. Daar kom ik nu net weer van terug
Aankomende donderdag hebben we afgesproken samen wat te eten. De deur staat al wat open dus, maar er moet nog wel wat gebeuren voordat hij echt open blijft...
