Relaties
alle pijlers
Na 7,5 jaar bleek het over...
donderdag 1 november 2007 om 22:31
Ik heb dit inmiddels ook al op een ander forum staan, maar topics als deze krijgen nooit veel reply's, vandaar dat ik hem ook op Viva plaats
---
Misschien raar om als jongen op een forum als dit een bericht te plaatsten, maar aan de andere kant verwacht ik hier wel de reactie waarnaar ik op zoek ben:
Ik ben een jongen van 28 jaar en op mijn 20e vond ik de liefde van mijn leven. Zij was 2 jaar ouder dan ik, maar de "klik" was er vanaf dag 1. Het enige probleem wat ons destijds in de weg stond was haar huidige relatie wat niet lekker meer liep, maar waar ze nog wel mee
samenwoonde.
Deze relatie heeft ze uiteindelijk verbroken en al snel vond ze een flatje waar ze in terecht kon. Ongeveer een half jaar later ben ik erbij komen wonen. Al gauw bleek dit huisje te klein en zijn we verhuist naar een eengezinswoning.
Zoals iedere relatie heeft ook de onze vervelende en goede momenten gekend en stonden we altijd klaar als de ander ergens mee zat. Ik ben haar ook eeuwig dankbaar voor haar steun toen mijn moeder in een depressie zat en ook toen mijn vader 3 jaar geleden overleed.
Zelf ben ik altijd heel beschermend geweest, ook naar haar toe en dit uitte zich ook vaak in jaloezie. Ik hield er vaak een vervelend gevoel aan over als we uit gingen en zij in gesprek raakte met een andere jongen. Het is dan ook wel eens voorgekomen dat ze uiteindelijk
telefoonnummers uitwisselden en hoewel het voor haar onschuldig zal zijn geweest, is het voor het vriendje -mij dus- soms wat raar. Ik geef toe, ze raakte ook wel eens in gesprek met stelletjes of andere meiden waar ze ook telefoonnummers mee uitwisselden, maar het feit dat
het ook wel eens ging om een vrijgezelle jongen deed mij er vaak voor zorgen snel een muurtje om haar heen te zetten en contact met deze jongen te voorkomen.
De laatste maanden ontdekte ze echter het spel Second Life, waar ze veel plezier in zag. Ze raakte in gesprek met mensen over de hele wereld en had zelfs een soort rollenspel ontdekt waar ze zich volledig in inleefde (even een note: dit rollenspel had niets seksueels). Ze
speelde dit spel vaker en vaker en ook steeds langer. Speelde ze in het begin nog tot een uur of 11 's avonds, 3 maanden later was doordeweeks tot 2 of 3 uur 's nachts al geen uitzondering meer en in het weekend vaak nog langer.
Hier ben ik op een gegeven moment wat over gaan zeggen. Ze besteedde te veel tijd aan dit spel en ik zou ook graag wat aandacht willen. Moeizaam kwamen we dan tot een oplossing, want ook haar ouders hadden wat privéproblemen waar ook zij veel moeite mee had en Second Life zou dan haar manier van ontspannen zijn. De oplossing om op de tijd te
letten en af en toe de laptop weg te leggen hield ook maar een paar dagen stand en al gauw zat ze weer tot diep in de nacht het spel te spelen.
Op een dag had ik haar mobiele telefoon eens nodig om een bericht te versturen en tussen die berichten vond ik een bericht van een onbekend nummer. Met mijn jaloezieprobleem toch even een blik geworpen op dat bericht en dat bleek van iemand van Second Life te zijn. Toen ik vroeg hoe dat zat antwoordde ze dat dit een Nederlandse jongen was die ook in hetzelfde rollenspel zat en dat ze elkaar af en toe op de hoogte hielden van de ontwikkelingen daar. Het sms-je wat ik zag was toevallig het eerste en enige sms-je wat ze van hem ontvangen had.
Echter toen zij even boven was en haar telefoon beneden had gelaten keek ik in het logboek van haar telefoon en bleek dit alles behalve het enige sms-je te zijn, maar waren er al tientallen aan vooraf gegaan. Ook bleek ze een ander email adres aangemaakt te hebben waar
ik geen toegang toe had en had ze al haar wachtwoorden veranderd.
Ik geef toe, ik had niet moeten kijken, maar ik had er gewoon geen fijn gevoel over. Toen ik haar hiermee confronteerde gaf ze alles toe en gaf ze aan dat ze dit gedaan had vanwege mijn achterdochtigheid en ze vond dat ze ook recht had op een eigen leventje.
Enfin, ik gun haar absoluut haar eigen leventje en van mij mag ze doen en laten wat ze wilt, maar een beetje open kaart spelen lijkt mij ook wel fair.
Dagen verstreken en het spel bleef gespeeld worden tot diep in de nacht. Vaak belde ik even naar "beneden" of zij ook zo boven kwam en kreeg ik te horen "Nog even een kwartiertje" of "Hij is al aan het afsluiten", maar een uur later was ze nog niet boven… Dag in, dag uit.
Vaak heb ik haar gevraagd of er geen ander in het spel is en waarom ze dit doet, maar ze garandeerde mij dat er geen ander was en dat het puur ontspanning is. Niet realiserende dat ik mijzelf nu een achterdochtige zeikerd aan het maken was. Ik bleef immers maar doorzeuren over dit spel…
Dat er een ander zou zijn, daar vreesde ik het meeste voor zeker gezien onze geschiedenis. Ze had mij immers ook al ontmoet toen ze zelf nog in een relatie zat en dat ze contacten zou onderhouden met andere vrijgezelle jongens maakte mijn gevoel er niet beter op.
Twee weken terug is ze van donderdag tot zondag met een aantal collega's naar een beurs in Italië geweest. In dit weekend zag ik op een rekeningafschrift dat ze 200 euro had uitgegeven aan Second Life waarvan 80 euro in de laatste 4 weken en op de weg terug van Schiphol
naar huis (ik haalde haar op), heb ik gevraagd hoe het zat. Ze schrok er zelf ook van dat het zoveel geld was en dat ze daar op zou letten, maar uiteindelijk hebben we hier best wat ruzie over gekregen.
De ruzie eindigde met haar woorden "Mijn gevoel voor jou is weg" en "Ik wil even zelfstandig kunnen zijn". Ik heb geen woord meer gezegd en ben achter het stuur in tranen uitgebarsten. Een dag (maandag) later zat ik al bij mijn moeder en zou daar tot zondag blijven. Ik kon het niet aan, mijn gevoel voor haar was te sterk en ik ben dinsdag met
het openbaar vervoer naar huis gekomen om met haar te praten. Tijdens deze reis (4 uur) heb ik goed na zitten denken over wat er allemaal gebeurd is en alle lampjes gingen branden.
Ze heeft nooit de intentie gehad om een ander te zoeken, ze wilde juist contacten leggen, mensen leren kennen, haar wereld vergroten. En hoewel ik hier voor open stond heb ik het tegelijkertijd geblokkeerd.
Ze raakte in gesprek met anderen tijdens het uitgaan omdat ze het leuk vond om met anderen te praten. Ik hield dat tegen omdat ik bang was om haar te verliezen aan een ander.
Ze ging het spel Second Life spelen omdat ze graag andere mensen wilde leren kennen, mensen uit andere landen, maar ook mensen in ons eigen land. Ik hield dat tegen omdat ik bang was haar te verliezen aan een ander.
Dit heb ik haar die dinsdag ook verteld, maar ze gaf aan dat ik hier te laat mee gekomen ben. Ondanks dat we hier goed over konden praten kon ik dezelfde avond nog terugkeren naar mijn moeder.
Donderdag ben ik stiekem naar “huis” gereden en heb ik terwijl zij aan het werk was heel het huis opgeruimd en een grote bos rozen gekocht. Voordat zij thuis kwam was ik alweer vertrokken en terug bij mijn moeder. ’s Avonds kreeg ik een telefoontje van haar, ze was des duivels dat ik thuis was gekomen en haar min of meer gedwongen had mij te bellen met deze aktie. Als ik dit een dag later had gedaan had ze er meer waardering voor gehad, maar ik kon haar nu nog geen 24 uur alleen laten…
Later die avond had ik het niet meer, ik ben naar huis gereden en had iets van “als ik het hiermee verpest, dan is het maar zo”. Leuk vond ze het niet dat ik weer thuis was, maar we konden wel goed praten. Althans voor zover het goed was, want het gevoel was weg en het was tijd voor mij om ergens anders woonruimte te gaan zoeken…
Ik ben haar nu verloren… Niet aan een ander, maar door mijzelf…
Mijn eerste en grootste liefde, mijn alles…
Ik slaap nu in een klein huisje van mijn werkgever, zij heeft haar rust nodig en de tijd zal uitwijzen of het nog wat kan worden, maar ik hoef nergens op te hopen.
Ik ben mijn vriendin kwijt en het is grotendeels mijn eigen schuld.
Hoe ga ik hier mee om en belangrijker nog hoe krijg ik haar weer terug?
Ik besef dat ik mijzelf in een positie heb geplaatst waar ik geen eisen kan stellen en dat ik alleen maar kan wachten, maar liever ben ik vandaag nog bij haar terug...
Sorry voor dit enorme verhaal. Het had nog veel langer kunnen zijn, maar dit is toch een groot deel van het verhaal...
---
Misschien raar om als jongen op een forum als dit een bericht te plaatsten, maar aan de andere kant verwacht ik hier wel de reactie waarnaar ik op zoek ben:
Ik ben een jongen van 28 jaar en op mijn 20e vond ik de liefde van mijn leven. Zij was 2 jaar ouder dan ik, maar de "klik" was er vanaf dag 1. Het enige probleem wat ons destijds in de weg stond was haar huidige relatie wat niet lekker meer liep, maar waar ze nog wel mee
samenwoonde.
Deze relatie heeft ze uiteindelijk verbroken en al snel vond ze een flatje waar ze in terecht kon. Ongeveer een half jaar later ben ik erbij komen wonen. Al gauw bleek dit huisje te klein en zijn we verhuist naar een eengezinswoning.
Zoals iedere relatie heeft ook de onze vervelende en goede momenten gekend en stonden we altijd klaar als de ander ergens mee zat. Ik ben haar ook eeuwig dankbaar voor haar steun toen mijn moeder in een depressie zat en ook toen mijn vader 3 jaar geleden overleed.
Zelf ben ik altijd heel beschermend geweest, ook naar haar toe en dit uitte zich ook vaak in jaloezie. Ik hield er vaak een vervelend gevoel aan over als we uit gingen en zij in gesprek raakte met een andere jongen. Het is dan ook wel eens voorgekomen dat ze uiteindelijk
telefoonnummers uitwisselden en hoewel het voor haar onschuldig zal zijn geweest, is het voor het vriendje -mij dus- soms wat raar. Ik geef toe, ze raakte ook wel eens in gesprek met stelletjes of andere meiden waar ze ook telefoonnummers mee uitwisselden, maar het feit dat
het ook wel eens ging om een vrijgezelle jongen deed mij er vaak voor zorgen snel een muurtje om haar heen te zetten en contact met deze jongen te voorkomen.
De laatste maanden ontdekte ze echter het spel Second Life, waar ze veel plezier in zag. Ze raakte in gesprek met mensen over de hele wereld en had zelfs een soort rollenspel ontdekt waar ze zich volledig in inleefde (even een note: dit rollenspel had niets seksueels). Ze
speelde dit spel vaker en vaker en ook steeds langer. Speelde ze in het begin nog tot een uur of 11 's avonds, 3 maanden later was doordeweeks tot 2 of 3 uur 's nachts al geen uitzondering meer en in het weekend vaak nog langer.
Hier ben ik op een gegeven moment wat over gaan zeggen. Ze besteedde te veel tijd aan dit spel en ik zou ook graag wat aandacht willen. Moeizaam kwamen we dan tot een oplossing, want ook haar ouders hadden wat privéproblemen waar ook zij veel moeite mee had en Second Life zou dan haar manier van ontspannen zijn. De oplossing om op de tijd te
letten en af en toe de laptop weg te leggen hield ook maar een paar dagen stand en al gauw zat ze weer tot diep in de nacht het spel te spelen.
Op een dag had ik haar mobiele telefoon eens nodig om een bericht te versturen en tussen die berichten vond ik een bericht van een onbekend nummer. Met mijn jaloezieprobleem toch even een blik geworpen op dat bericht en dat bleek van iemand van Second Life te zijn. Toen ik vroeg hoe dat zat antwoordde ze dat dit een Nederlandse jongen was die ook in hetzelfde rollenspel zat en dat ze elkaar af en toe op de hoogte hielden van de ontwikkelingen daar. Het sms-je wat ik zag was toevallig het eerste en enige sms-je wat ze van hem ontvangen had.
Echter toen zij even boven was en haar telefoon beneden had gelaten keek ik in het logboek van haar telefoon en bleek dit alles behalve het enige sms-je te zijn, maar waren er al tientallen aan vooraf gegaan. Ook bleek ze een ander email adres aangemaakt te hebben waar
ik geen toegang toe had en had ze al haar wachtwoorden veranderd.
Ik geef toe, ik had niet moeten kijken, maar ik had er gewoon geen fijn gevoel over. Toen ik haar hiermee confronteerde gaf ze alles toe en gaf ze aan dat ze dit gedaan had vanwege mijn achterdochtigheid en ze vond dat ze ook recht had op een eigen leventje.
Enfin, ik gun haar absoluut haar eigen leventje en van mij mag ze doen en laten wat ze wilt, maar een beetje open kaart spelen lijkt mij ook wel fair.
Dagen verstreken en het spel bleef gespeeld worden tot diep in de nacht. Vaak belde ik even naar "beneden" of zij ook zo boven kwam en kreeg ik te horen "Nog even een kwartiertje" of "Hij is al aan het afsluiten", maar een uur later was ze nog niet boven… Dag in, dag uit.
Vaak heb ik haar gevraagd of er geen ander in het spel is en waarom ze dit doet, maar ze garandeerde mij dat er geen ander was en dat het puur ontspanning is. Niet realiserende dat ik mijzelf nu een achterdochtige zeikerd aan het maken was. Ik bleef immers maar doorzeuren over dit spel…
Dat er een ander zou zijn, daar vreesde ik het meeste voor zeker gezien onze geschiedenis. Ze had mij immers ook al ontmoet toen ze zelf nog in een relatie zat en dat ze contacten zou onderhouden met andere vrijgezelle jongens maakte mijn gevoel er niet beter op.
Twee weken terug is ze van donderdag tot zondag met een aantal collega's naar een beurs in Italië geweest. In dit weekend zag ik op een rekeningafschrift dat ze 200 euro had uitgegeven aan Second Life waarvan 80 euro in de laatste 4 weken en op de weg terug van Schiphol
naar huis (ik haalde haar op), heb ik gevraagd hoe het zat. Ze schrok er zelf ook van dat het zoveel geld was en dat ze daar op zou letten, maar uiteindelijk hebben we hier best wat ruzie over gekregen.
De ruzie eindigde met haar woorden "Mijn gevoel voor jou is weg" en "Ik wil even zelfstandig kunnen zijn". Ik heb geen woord meer gezegd en ben achter het stuur in tranen uitgebarsten. Een dag (maandag) later zat ik al bij mijn moeder en zou daar tot zondag blijven. Ik kon het niet aan, mijn gevoel voor haar was te sterk en ik ben dinsdag met
het openbaar vervoer naar huis gekomen om met haar te praten. Tijdens deze reis (4 uur) heb ik goed na zitten denken over wat er allemaal gebeurd is en alle lampjes gingen branden.
Ze heeft nooit de intentie gehad om een ander te zoeken, ze wilde juist contacten leggen, mensen leren kennen, haar wereld vergroten. En hoewel ik hier voor open stond heb ik het tegelijkertijd geblokkeerd.
Ze raakte in gesprek met anderen tijdens het uitgaan omdat ze het leuk vond om met anderen te praten. Ik hield dat tegen omdat ik bang was om haar te verliezen aan een ander.
Ze ging het spel Second Life spelen omdat ze graag andere mensen wilde leren kennen, mensen uit andere landen, maar ook mensen in ons eigen land. Ik hield dat tegen omdat ik bang was haar te verliezen aan een ander.
Dit heb ik haar die dinsdag ook verteld, maar ze gaf aan dat ik hier te laat mee gekomen ben. Ondanks dat we hier goed over konden praten kon ik dezelfde avond nog terugkeren naar mijn moeder.
Donderdag ben ik stiekem naar “huis” gereden en heb ik terwijl zij aan het werk was heel het huis opgeruimd en een grote bos rozen gekocht. Voordat zij thuis kwam was ik alweer vertrokken en terug bij mijn moeder. ’s Avonds kreeg ik een telefoontje van haar, ze was des duivels dat ik thuis was gekomen en haar min of meer gedwongen had mij te bellen met deze aktie. Als ik dit een dag later had gedaan had ze er meer waardering voor gehad, maar ik kon haar nu nog geen 24 uur alleen laten…
Later die avond had ik het niet meer, ik ben naar huis gereden en had iets van “als ik het hiermee verpest, dan is het maar zo”. Leuk vond ze het niet dat ik weer thuis was, maar we konden wel goed praten. Althans voor zover het goed was, want het gevoel was weg en het was tijd voor mij om ergens anders woonruimte te gaan zoeken…
Ik ben haar nu verloren… Niet aan een ander, maar door mijzelf…
Mijn eerste en grootste liefde, mijn alles…
Ik slaap nu in een klein huisje van mijn werkgever, zij heeft haar rust nodig en de tijd zal uitwijzen of het nog wat kan worden, maar ik hoef nergens op te hopen.
Ik ben mijn vriendin kwijt en het is grotendeels mijn eigen schuld.
Hoe ga ik hier mee om en belangrijker nog hoe krijg ik haar weer terug?
Ik besef dat ik mijzelf in een positie heb geplaatst waar ik geen eisen kan stellen en dat ik alleen maar kan wachten, maar liever ben ik vandaag nog bij haar terug...
Sorry voor dit enorme verhaal. Het had nog veel langer kunnen zijn, maar dit is toch een groot deel van het verhaal...
anoniem_58176 wijzigde dit bericht op 01-11-2007 22:37
Reden: url toegevoegd
Reden: url toegevoegd
% gewijzigd
donderdag 1 november 2007 om 22:42
Dat is juist het moeilijke. Het is voor mij zo verschrikkelijk snel gegaan dat ik haast geen tijd heb gehad om mij te realiseren wat er allemaal gebeurde...
Ik weet dat ik geen contact met haar op moet nemen, maar het vreet enorm aan mij. Zeker de eerste dagen had ik constant mijn telefoon in mijn hand, wachtende op een telefoontje of sms-je.
Sowieso heeft ze zaterdag beloofd met mij uit te gaan, niet omdat ze het wel, maar eigenlijk alleen voor mij. Dit is ook niet bedoeld om mij een kans te geven, maar uiteraard zie ik het wel als mijn kans om mij te bewijzen...
Deze kans wil ik in ieder geval niet laten schieten. Sowieso gaat zij hoe dan ook uit. Met of zonder mij. Dan kies ik in dit geval liever voor "met"...
Ik weet dat ik geen contact met haar op moet nemen, maar het vreet enorm aan mij. Zeker de eerste dagen had ik constant mijn telefoon in mijn hand, wachtende op een telefoontje of sms-je.
Sowieso heeft ze zaterdag beloofd met mij uit te gaan, niet omdat ze het wel, maar eigenlijk alleen voor mij. Dit is ook niet bedoeld om mij een kans te geven, maar uiteraard zie ik het wel als mijn kans om mij te bewijzen...
Deze kans wil ik in ieder geval niet laten schieten. Sowieso gaat zij hoe dan ook uit. Met of zonder mij. Dan kies ik in dit geval liever voor "met"...
donderdag 1 november 2007 om 22:48
Tsja , ik snap je wel.......maar de opstelling "ik bel jou niet bel mij maar als je me écht wil zien / echt met MIJ uit wil "zou een stuk beter zijn.
Wanhoop wekt eerder irritatie en medelijden op dan dat het aantrekkelijk is , dus ik denk dat met wanhopig bewijzen ( en hoe ga je dat doen ; ze ként je toch al van haver tot gort ) hoe leuk en makkelijk en easy going je wel niet bent je eerder het tegengestelde bereikt .
Wanhoop wekt eerder irritatie en medelijden op dan dat het aantrekkelijk is , dus ik denk dat met wanhopig bewijzen ( en hoe ga je dat doen ; ze ként je toch al van haver tot gort ) hoe leuk en makkelijk en easy going je wel niet bent je eerder het tegengestelde bereikt .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 1 november 2007 om 22:52
En hoe ziet dat avondje uit er uit ? in de kroeg vooral niet over JULLIE praten ? tijdens een etentje vooral HET onderwerp niet aankaarten ? Ga je haar nu ineens aanmoedigen ieders nummer te vragen...........denk je niet dat ze provoceren gaat door nu JUIST met iedereen te praten en nummers uit te wisselen om jou maar te laten zien dat ze kan doen wat ze wil ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 1 november 2007 om 22:55
Ja moeilijk. Laat haar anders even helemaal met rust, want zij heeft misschien ook wel door dat je mee uit gaat omdat zij anders toch wel gaat.
En ik vind jou trouwens niet volledig fout hoor. Dat Second Life tot diep in de nacht is gewoon niet normaal, ook niet als je andere contacten zoekt. En had ze zo weinig vrienden dan, dat ze nummers uitwisselt met allerlei mensen? Daar had je haar dan misschien wat vrijer in moeten laten, maar ik snap het ook wel van jou. Misschien dat je je nu kunt beseffen, dat als ze er bedoelingen bij zou hebben, ze nooit openlijk nummers uit zou wisselen.
En ja die wachtwoorden veranderen etc is verdacht. Ik ben zelf ook jaloers aangelegd dus ik snap jou helemaal. Misschien is ze er nog niet echt aan toe? Ze is natuurlijk op haar 22e vanuit een relatie (ook serieus en langdurend neem ik aan als je al samenwoont) zo weer een nieuwe relatie ingestapt, die inmiddels ook al lang duurt.
Gun haar even vrijheid en wie weet komt ze vanzelf terug? Anders kan je misschien over n week of 2 informeren hoe het met dr gaat etc. En even aanzien hoe het verloopt. Het is natuurlijk sowieso niet ineens over na zo lang.
En ik vind jou trouwens niet volledig fout hoor. Dat Second Life tot diep in de nacht is gewoon niet normaal, ook niet als je andere contacten zoekt. En had ze zo weinig vrienden dan, dat ze nummers uitwisselt met allerlei mensen? Daar had je haar dan misschien wat vrijer in moeten laten, maar ik snap het ook wel van jou. Misschien dat je je nu kunt beseffen, dat als ze er bedoelingen bij zou hebben, ze nooit openlijk nummers uit zou wisselen.
En ja die wachtwoorden veranderen etc is verdacht. Ik ben zelf ook jaloers aangelegd dus ik snap jou helemaal. Misschien is ze er nog niet echt aan toe? Ze is natuurlijk op haar 22e vanuit een relatie (ook serieus en langdurend neem ik aan als je al samenwoont) zo weer een nieuwe relatie ingestapt, die inmiddels ook al lang duurt.
Gun haar even vrijheid en wie weet komt ze vanzelf terug? Anders kan je misschien over n week of 2 informeren hoe het met dr gaat etc. En even aanzien hoe het verloopt. Het is natuurlijk sowieso niet ineens over na zo lang.
donderdag 1 november 2007 om 22:55
Misschien, maar ik vind het ook niet helemaal fair van haar kant dat ze zoveel aandacht besteedde aan het spel en zo weinig oog meer had voor jou...
Het is van jouw kant waarschijnlijk inderdaad niet goed geweest om je zóveel te bemoeien met haar en haar zó te wantrouwen. Zij heeft ook haar vrijheid nodig natuurlijk.
Maar aan de andere kant: Als jij er nou eenmaal niet goed tegen kunt dat zij veel met anderen praat en contacten wil leggen, dan weet ik niet of je eigenlijk wel kunt 'leren' om er wel tegen te kunnen. En wil je dat wel? Wil je wel een relatie waarin zij je zo weinig aandacht geeft? Waarin ze het grootste deel van haar vrije tijd besteedt aan een spel ipv aan jou?
En dat jij steeds de neiging hebt haar te controleren, haar voor jezelf te houden enz, maar het mag niet. Daar maak je jezelf toch alleen maar gek mee dan?
Ik snap dat je van haar houdt, maar als de situatie niet verandert, heeft het ook niet veel nut om de relatie weer op te pakken denk ik. Dat gaat geheid weer fout.
Het is van jouw kant waarschijnlijk inderdaad niet goed geweest om je zóveel te bemoeien met haar en haar zó te wantrouwen. Zij heeft ook haar vrijheid nodig natuurlijk.
Maar aan de andere kant: Als jij er nou eenmaal niet goed tegen kunt dat zij veel met anderen praat en contacten wil leggen, dan weet ik niet of je eigenlijk wel kunt 'leren' om er wel tegen te kunnen. En wil je dat wel? Wil je wel een relatie waarin zij je zo weinig aandacht geeft? Waarin ze het grootste deel van haar vrije tijd besteedt aan een spel ipv aan jou?
En dat jij steeds de neiging hebt haar te controleren, haar voor jezelf te houden enz, maar het mag niet. Daar maak je jezelf toch alleen maar gek mee dan?
Ik snap dat je van haar houdt, maar als de situatie niet verandert, heeft het ook niet veel nut om de relatie weer op te pakken denk ik. Dat gaat geheid weer fout.
donderdag 1 november 2007 om 23:00
donderdag 1 november 2007 om 23:01
Ik denk inderdaad dat je beter ff wat afstand kan nemen. Verder vind ik dat je wel erg hard voor jezelf ben, ik zou het namelijk ook niet zo leuk vinden als mijn vriend steeds nummers met vreemden zou uitwisselen en verslaafd (want zo kan je het toch wel noemen) zou zijn aan een computerspel. Zij wilde graag mensen leren kennen maar kon dat dan niet samen of openlijk? En hoe moeilijk het ook is ik zou dat avondje uit met haar laten schieten, ga lekker wat met vrienden doen of zo, nu stel je je veels te aanhankelijk op en dat schrikt haar juist af.
donderdag 1 november 2007 om 23:21
Het is een dancefeest waar we naartoe zouden gaan, dus echt praten met elkaar kun je haast niet, althans niet fatsoenlijk.
En wat betreft andere jongens heb ik altijd wel het idee gehad dat ik haar wel kon vertrouwen, maar juist die andere jongens niet.
Het is zelfs een keer voorgekomen dat we op een feest waren en zij ook in gesprek raakte met een jongen daar en ik een uurtje later door een stel vrienden van hem weggeduwd werd onder het mom van "Dit is jouw vriendin niet meer, zij gaat met hem mee". Dit heeft ze op dat moment zelf nooit geweten en verder is er ook niets geks gebeurd, want even later zijn we een andere kant op gelopen met z'n tweeën, maar zoiets laat toch een soort litteken achter.
En vrijheid geven moet ik gewoon doen. Ik heb ook goed nagedacht over mijn eigen gedrag en ik ben daar ook te ver in doorgeslagen. In 7,5 jaar heeft ze mijn vertrouwen nooit geschaad, maar toch bleef ik beschermend. Als ik dat los kan laten zal ik er ook een fijn gevoel over krijgen. Alleen de vraag is nu, ben ik hier op tijd achter gekomen of is het al te laat?
Ik heb er ook serieus over nagedacht om het avondje uit te laten schieten, maar ik denk van mijzelf dat ik mij professioneel genoeg op kan stellen, door die avond het onderwerp te vermijden, maar wel "los" kan gaan en niet geforceerd. Mocht ik de klik die avond niet terug krijgen en daar ga ik eigenlijk niet vanuit, daar zal toch meer voor nodig zijn, dan kan ik haar altijd nog alle rust en vrijheid geven.
Maar aan de andere kant, een echte hekel aan mij heeft ze ook weer niet, anders had ze zelf ook wel aangegeven dat ze niet met mij weg wilde...
En wat betreft andere jongens heb ik altijd wel het idee gehad dat ik haar wel kon vertrouwen, maar juist die andere jongens niet.
Het is zelfs een keer voorgekomen dat we op een feest waren en zij ook in gesprek raakte met een jongen daar en ik een uurtje later door een stel vrienden van hem weggeduwd werd onder het mom van "Dit is jouw vriendin niet meer, zij gaat met hem mee". Dit heeft ze op dat moment zelf nooit geweten en verder is er ook niets geks gebeurd, want even later zijn we een andere kant op gelopen met z'n tweeën, maar zoiets laat toch een soort litteken achter.
En vrijheid geven moet ik gewoon doen. Ik heb ook goed nagedacht over mijn eigen gedrag en ik ben daar ook te ver in doorgeslagen. In 7,5 jaar heeft ze mijn vertrouwen nooit geschaad, maar toch bleef ik beschermend. Als ik dat los kan laten zal ik er ook een fijn gevoel over krijgen. Alleen de vraag is nu, ben ik hier op tijd achter gekomen of is het al te laat?
Ik heb er ook serieus over nagedacht om het avondje uit te laten schieten, maar ik denk van mijzelf dat ik mij professioneel genoeg op kan stellen, door die avond het onderwerp te vermijden, maar wel "los" kan gaan en niet geforceerd. Mocht ik de klik die avond niet terug krijgen en daar ga ik eigenlijk niet vanuit, daar zal toch meer voor nodig zijn, dan kan ik haar altijd nog alle rust en vrijheid geven.
Maar aan de andere kant, een echte hekel aan mij heeft ze ook weer niet, anders had ze zelf ook wel aangegeven dat ze niet met mij weg wilde...
vrijdag 2 november 2007 om 00:14
En nu? Als ik jou was zou ik wat meer zelfvertrouwen oid op proberen te bouwen. Een dusdanig afhankelijke opstelling werkt vaak alleen maar averechts en krijg je van die taferelen als dat ze wellicht bijna uit soort van medelijden een avondje met je uitgaat. Enige remedie om de relatie wellicht nog een kans van slagen te geven is mi iig ophouden met haar in de nek te zitten.
Met andere woorden, volgens mij goed dat je het ''licht'' hebt gezien, nu de daden nog.............
Met andere woorden, volgens mij goed dat je het ''licht'' hebt gezien, nu de daden nog.............
vrijdag 2 november 2007 om 10:20
Jezus wat een lang verhaal.
Waarom is het je eigen schuld? Als zij er geen brood meer in ziet kan jij daar niet zo veel aan doen hoor. Je kan een ander niet iets laten voelen..
Helaas maar waar.
En jaloezie hoort gewoon in een relatie. Het beschermt je grenzen. Maar het moet niet te erg worden.
Wat jij beschrijft vind ik gezonde jaloezie.
Ik zou het ook raar vinden als mijn vriend telefoonnummers ging uitwisselen met meisjes. Maarja, misschien vinden anderen dat normaal. Maar binnen onze relatie zou dat niet passen.
En dat second life, daar was ze wrsch een beetje aan verslaafd ofzo. Ze vond dat kennelijk leuker dan naast jou op de bank zitten of in bed liggen. Sja.. om daar nu ook jezelf de schuld van te geven.
Waarom is het je eigen schuld? Als zij er geen brood meer in ziet kan jij daar niet zo veel aan doen hoor. Je kan een ander niet iets laten voelen..
Helaas maar waar.
En jaloezie hoort gewoon in een relatie. Het beschermt je grenzen. Maar het moet niet te erg worden.
Wat jij beschrijft vind ik gezonde jaloezie.
Ik zou het ook raar vinden als mijn vriend telefoonnummers ging uitwisselen met meisjes. Maarja, misschien vinden anderen dat normaal. Maar binnen onze relatie zou dat niet passen.
En dat second life, daar was ze wrsch een beetje aan verslaafd ofzo. Ze vond dat kennelijk leuker dan naast jou op de bank zitten of in bed liggen. Sja.. om daar nu ook jezelf de schuld van te geven.
vrijdag 2 november 2007 om 10:37
vrijdag 2 november 2007 om 10:42
Als je echt van haar houdt, laat haar dan los. Als ze bij je terugkomt is van jou voor altijd. Zo niet, is ze het nooit geweest.
Beetje cliché, maar wel erg waar. Laat haar met rust, zodat ze merkt wat ze mist. En ga vooral ook verder met je eigen leven, er is meer in het leven dan je partner. Ga leuke dingen doen met vrienden, even je zinnen verzetten. Probeer er wat afstand van te nemen, dan kun je er straks ook een beetje realistischer naar kijken.
Sterkte!
Beetje cliché, maar wel erg waar. Laat haar met rust, zodat ze merkt wat ze mist. En ga vooral ook verder met je eigen leven, er is meer in het leven dan je partner. Ga leuke dingen doen met vrienden, even je zinnen verzetten. Probeer er wat afstand van te nemen, dan kun je er straks ook een beetje realistischer naar kijken.
Sterkte!
vrijdag 2 november 2007 om 11:06
Ik sluit me eigenlijk ook volledig bij de anderen aan. Laat haar vrij in haar doen en laten. Dit weekend samen met haar op stap gaan lijkt mij geen goed idee. Er heerst een soort overspannen situatie tussen jullie en nu al samen op stap gaan kan eigenlijk niet goed gaan.
Enhu jij vindt jouw vorm van jaloezie een vorm van bescherming. Ik kan het niet anders zien als een krampachtige vorm van bescherming van jouw exclusieve band met haar en die heb je niet. Wel in de intimiteitssfeer, maar zeker niet in de sociale omgang. Dat moet zeer beklemmend zijn voor haar. Voor alles wat ze doet moet ze rekening en verantwoording aan je afleggen. Ze is nog niet geland op Schiphol en er wordt al gevraagd naar verantwoording van bedragen die zij uitgeeft aan SL. Zo'n bos bloemen is leuk bedoeld, maar begrijp je dat jij, zelfs al ben je uit het huis, toch weer alle aandacht naar jou toe wil trekken?
Er is veel meer in het leven, veel meer dan jij alleen. Zij heeft veel meer nodig dan dat enge kringetje samen met jou.
Mijn advies, zeg gewoon af voor dit weekend. Geef haar de mogelijkheid om samen met een vriend of vriendin naar dit festijn te gaan.
Enhu jij vindt jouw vorm van jaloezie een vorm van bescherming. Ik kan het niet anders zien als een krampachtige vorm van bescherming van jouw exclusieve band met haar en die heb je niet. Wel in de intimiteitssfeer, maar zeker niet in de sociale omgang. Dat moet zeer beklemmend zijn voor haar. Voor alles wat ze doet moet ze rekening en verantwoording aan je afleggen. Ze is nog niet geland op Schiphol en er wordt al gevraagd naar verantwoording van bedragen die zij uitgeeft aan SL. Zo'n bos bloemen is leuk bedoeld, maar begrijp je dat jij, zelfs al ben je uit het huis, toch weer alle aandacht naar jou toe wil trekken?
Er is veel meer in het leven, veel meer dan jij alleen. Zij heeft veel meer nodig dan dat enge kringetje samen met jou.
Mijn advies, zeg gewoon af voor dit weekend. Geef haar de mogelijkheid om samen met een vriend of vriendin naar dit festijn te gaan.
vrijdag 2 november 2007 om 13:23
Dit is ook wat ik mij realiseer, of probeer te realiseren.
Vanavond duik ik in ieder geval de de kroeg in met wat vrienden en daarna zien we wel weer. Aan haar denken zal ik voorlopig nog wel dagelijks doen, maar laat zij inderdaad maar een stap zetten...
Ik hoop alleen dat ik het vol hou, ik heb nu niets meer te verliezen...
vrijdag 2 november 2007 om 13:44
In mijn ogen heb je wel wat te verliezen... Haar niet meer, maar jezelf wel! Je zelfvertrouwen, je eigenwaarde...
Geloof mij, ik spreek uit ervaring (8 weken geleden is mijn relatie verbroken) het voelt veel beter om juist zelf sterk te staan; geen contact te hebben; dingen te doen waar je trots op kan zijn!
Omdat hij bleef twijfelen, was ík deze keer zelf die de relatie verbrak, en dat voelde veel beter dan de keren daarvoor dat híj het uitmaakte. Dat ik degene was die het contact verbrak; dat maakt me sterker! Dat ik mijn eigen leven op de rails zet, kleine dingen doe en langzaam stapjes vooruit zet; daardoor kan ik trots op mezelf zijn!!!
In deze tijd moet je alleen aan jezelf denken, dingen doen die voor jou belangrijk zijn, er uit leren! Alleen dan kom je er sterker uit en ben je eventueel nog aantrekkelijker voor haar, en uiteindelijk (eigenlijk belangrijker) voor anderen! En het allerbelangrijkste... voor jezelf!!!
Ik snap dat je morgen nog met haar naar dat feest gaat, maar ga verder vooral aan jezelf denken! Zij moet erachter komen of ze je mist en dat kan je ze alleen maar zonder jou!
Maar goed, ik weet hoe ontzettend moeilijk dit is... Sterkte!
Geloof mij, ik spreek uit ervaring (8 weken geleden is mijn relatie verbroken) het voelt veel beter om juist zelf sterk te staan; geen contact te hebben; dingen te doen waar je trots op kan zijn!
Omdat hij bleef twijfelen, was ík deze keer zelf die de relatie verbrak, en dat voelde veel beter dan de keren daarvoor dat híj het uitmaakte. Dat ik degene was die het contact verbrak; dat maakt me sterker! Dat ik mijn eigen leven op de rails zet, kleine dingen doe en langzaam stapjes vooruit zet; daardoor kan ik trots op mezelf zijn!!!
In deze tijd moet je alleen aan jezelf denken, dingen doen die voor jou belangrijk zijn, er uit leren! Alleen dan kom je er sterker uit en ben je eventueel nog aantrekkelijker voor haar, en uiteindelijk (eigenlijk belangrijker) voor anderen! En het allerbelangrijkste... voor jezelf!!!
Ik snap dat je morgen nog met haar naar dat feest gaat, maar ga verder vooral aan jezelf denken! Zij moet erachter komen of ze je mist en dat kan je ze alleen maar zonder jou!
Maar goed, ik weet hoe ontzettend moeilijk dit is... Sterkte!
vrijdag 2 november 2007 om 15:36
Het kan zijn dat ze zegt (en zelf ook denkt) dat ze dat spelen van Second Life doet om mensen te leren kennen, maar voor mij is het een teken aan de wand dat het met jullie relatie al niet helemaal goed zat. Ze vluchtte in dat spel, wellicht omdat ze geen zin meer had om met jou te praten? Struisvogelpolitiek? In elk geval vond ze dat spel op een zeker moment belangrijker dan jou....
Probeer een eigen leven te gaan leiden, als ik een vriend zou hebben die zo bovenop me zat, zou ik er ook kriegel van worden.
Succes in elk geval
Probeer een eigen leven te gaan leiden, als ik een vriend zou hebben die zo bovenop me zat, zou ik er ook kriegel van worden.
Succes in elk geval
vrijdag 2 november 2007 om 20:52
Als je zulke verstikkende jaloezie hebt als jij kun als vrouw niets anders doen dan weggaan en de relatie verbreken. Het lijkt nu (zo komt het op mij over) alsof jouw wereld om haar draait en dat je verder niemand anders hebt. Heb je geen vrienden, hobbies of wat dan ook? Het lijkt me dat jullie niet meer samen komen. Je jaloezie heeft daarvoor teveel kapot gemaakt. Of wil je dat ze wel bij je terugkomt? Dan zou ik maar heel gauw veranderen. Want op deze manier werkt het nooit, gaat het ook niet werken en zal ze nog meer afstand van je nemen. Je hebt gelijk dat je wat zei over secondlife. Dat en het aantal uren zoals je het schrijft klinkt me eerder als een verslaving dan een gezonde hobby. Maar om dr nu zo extreem te controleren in elke zucht die ze laat of doet gaat me echt te ver. Ik zou als ik haar was de grootste ruzie om krijgen met je. Het lijkt me verstandig dat je eerst aan jezelf werkt en dan als je werkelijk je jaloezie onder controle hebt dan wel niet meer hebt (of een guldenmiddenweg hebt gevonden hierin) dat je dan eens om je heen kijkt of er een dame is die bij je past. Ik vermoed zomaar dat jouw jaloezie deels te maken heeft met het overlijden van je vader en de gezondheid met je moeder. Maar hoe krampachtiger je wordt in een relatie hoe meer je iemand van je afstoot. Je bent bang om iemand te verliezen maar door je claimgedrag verlies je juist iemand. Probeer eens zo te denken: al die mensen praten graag met mijn vriendin, daarom is ze mijn vriendin omdat ze de leukste is en zij vind mij de leukste, ik ben er trots op dat ze mijn vriendin is! En hoeveel telefoonnummers ze ook heeft, ik vertrouw dr want ze gaat niet vreemd (bewijs heb je er nooit voor gehad dan wel gevonden toch?) En ze is al 7,5 jaar bij me, en gaat lekker met mij mee naar huis en niet met jullie (heren) Iemand die graag enkel alleen contact heeft met zijn partner matched niet met iemand die graag veel contacten/ vrienden en of kennissen heeft. Of je moet elkaar er vrij in laten of je moet gewoon iemand zoeken die hetzelfde is als jij. Dat ze zaterdag met je wil stappen lijkt me niet handig. Niet omdat jij zoveel nog voor haar voelt. Daar wordt jij niet gelukkig van en zij ook niet. Ze wil je misschien graag als vriend. Gewone vriend wel te verstaan. Maar zolang jij daar niet aan toe bent is stappen met haar nog niet het juiste moment. Rouw om wat je had. Leer van je fouten en werk aan hoe je om moet gaan met je jaloezie. Anders loop je telkens tegen hetzelfde probleem aan. Namelijk dat je partner bij je weggaat omdat je dr verstikt. Sterkte!
vrijdag 2 november 2007 om 21:11
Overigens vroeg je in je openingsposting om reacties waarnaar je op zoek bent. Zoals je begrijpt heb ik dus niet gepost wat je wilt horen. Over secondlife krijg je van mij gelijk. Daar heeft ze veelste veel tijd in gestoken die zeer zeker minder had kunnen zijn. Dan had ze meer met jou over dingen kunnen praten die dr dwars zaten. Had je er eventueel al eerder wat aan kunnen doen. Voor de rest krijg je van mij geen gelijk. Tenminste niet op basis van wat je nu post.
vrijdag 2 november 2007 om 21:14
Dushi ik vraag me af of je zelf toevallig te maken heb gehad met een extreem jaloerse partner want ik heb het idee dat je niet echt objectief bent. Ik persoonlijk vind het met zijn jaloezie nog wel mee vallen ik vind wel dat hij zich erg afhankelijk opstelt ten opzichte van haar. Verder vraag je je af of hij wel een eigen leven heeft of vrienden, maar als je goed had gelezen dan had je geweten dat hij vanavond met vrienden op stap gaat.
vrijdag 2 november 2007 om 21:24
Ik heb best wel gelezen Sienna, en natuurlijk zag ik ook dat hij gaat stappen met vrienden. Maar zoals hij het nu postte was hij enkel met haar bezig en niet met wat anders. Dat hij nu gaat stappen met vrienden juich ik alleen maar toe. Hoop voor hem dat hij dat ook gedaan heeft in de tijd dat hij met zijn vriendin was. Ik was en ben overigens niet de enige die zich afvroeg of zijn leven enkel om haar draaide.
En ik heb gelukkig nooit een partner gehad die jaloers was. Tenminste niet in de mate waarin Ennu dit heeft. Je hebt jaloezie en jaloezie. En de vorm die TO heeft is naar mijn mening erg verstikkend. Niet gezond ook. Het bewijs is ook geleverd, zijn relatie bestaat niet meer. Er is niets mis met gezonde jaloezie, maar dan wel binnen de perken. Dan bedoel ik dat je niet krampachtig bij elk contact met een man denkt dat ze een ander heeft, vreemdgaat, elke stap gecontroleerd wordt. In een relatie gaat het ook nog altijd om vertrouwen. En dat ontbreekt er hier aan lijkt me. En dan met name van hem uit naar haar toe.
En ik heb gelukkig nooit een partner gehad die jaloers was. Tenminste niet in de mate waarin Ennu dit heeft. Je hebt jaloezie en jaloezie. En de vorm die TO heeft is naar mijn mening erg verstikkend. Niet gezond ook. Het bewijs is ook geleverd, zijn relatie bestaat niet meer. Er is niets mis met gezonde jaloezie, maar dan wel binnen de perken. Dan bedoel ik dat je niet krampachtig bij elk contact met een man denkt dat ze een ander heeft, vreemdgaat, elke stap gecontroleerd wordt. In een relatie gaat het ook nog altijd om vertrouwen. En dat ontbreekt er hier aan lijkt me. En dan met name van hem uit naar haar toe.
