Relaties
alle pijlers
Nieuwe vriendin vader, moeder net overleden
zaterdag 12 mei 2007 om 16:32
Goedemiddag,
Ik ben 25 jaar en mijn moeder is ruim 8 maanden geleden, drie dagen na mijn bruiloft, overleden. Een week na de begrafenis heeft mijn vader een andere vrouw leren kennen. Mijn broer kwam hierachter via een sms. Sindsdien loopt de relatie tussen mij en mijn vader niet echt lekker. Hij is gelukkig met deze vrouw en wil haar niet laten gaan. Ik daarin tegen vind het respectloos tegenover mijn moeder, maar ook tegen ons zijn kinderen. Ik vind dat hij best een tijd hiermee had kunnen wachten en het verlies van mijn moeder een plekje had kunnen geven. Mijn vader vind weer dat ik hem geen nieuw geluk gun. De klik tussen mijn vader en die vrouw is zo groot dat ze elkaar gewoon willen blijven zien. Ik vind dit erg moeilijk, vooral ook het feit dat deze vrouw aan het sterfbed van mijn moeder heeft gezeten. Ze waren nl. nichten van elkaar en konden het erg goed met elkaar vinden.
Nou ja om een lang verhaal kort te maken: mijn vader wil haar niet laten gaan en als ik haar niet accepteer ben ik mijn vader ook zo'n beetje kwijt.
Kortom ondanks alles wil ik ook niet nog eens mijn vader verliezen. Nu geeft deze vrouw binnenkort een feest. Ik heb hier ook een uitnodiging voor gehad. Wat zal ik doen?
Gaan, en laten zien dat ik mijn vader best nieuw geluk gun of niet gaan (en mijn gevoel dus volgen) maar ja daar wordt mijn relatie met mijn vader dus niet beter op)
Hellup! graag jullie reacties
Ik ben 25 jaar en mijn moeder is ruim 8 maanden geleden, drie dagen na mijn bruiloft, overleden. Een week na de begrafenis heeft mijn vader een andere vrouw leren kennen. Mijn broer kwam hierachter via een sms. Sindsdien loopt de relatie tussen mij en mijn vader niet echt lekker. Hij is gelukkig met deze vrouw en wil haar niet laten gaan. Ik daarin tegen vind het respectloos tegenover mijn moeder, maar ook tegen ons zijn kinderen. Ik vind dat hij best een tijd hiermee had kunnen wachten en het verlies van mijn moeder een plekje had kunnen geven. Mijn vader vind weer dat ik hem geen nieuw geluk gun. De klik tussen mijn vader en die vrouw is zo groot dat ze elkaar gewoon willen blijven zien. Ik vind dit erg moeilijk, vooral ook het feit dat deze vrouw aan het sterfbed van mijn moeder heeft gezeten. Ze waren nl. nichten van elkaar en konden het erg goed met elkaar vinden.
Nou ja om een lang verhaal kort te maken: mijn vader wil haar niet laten gaan en als ik haar niet accepteer ben ik mijn vader ook zo'n beetje kwijt.
Kortom ondanks alles wil ik ook niet nog eens mijn vader verliezen. Nu geeft deze vrouw binnenkort een feest. Ik heb hier ook een uitnodiging voor gehad. Wat zal ik doen?
Gaan, en laten zien dat ik mijn vader best nieuw geluk gun of niet gaan (en mijn gevoel dus volgen) maar ja daar wordt mijn relatie met mijn vader dus niet beter op)
Hellup! graag jullie reacties
zaterdag 12 mei 2007 om 16:38
Moeilijk zou niet durven zeggen wat ik in zo'n situatie zou doen.. Wel weet ik (ouders hebben dat besproken naja in zoverre je dat kunt bespreken) dat als 1 van mijn ouders komt te overlijden dat mijn ouders graag willen dat de ander weer zijn of haar geluk vind.
Ik zou het denk ik niet leuk vinden , maar in mijn achterhoofd wel de woorden van mijn beide ouders dat ze elkaar nieuw geluk gunnen ..
Ik zou het denk ik niet leuk vinden , maar in mijn achterhoofd wel de woorden van mijn beide ouders dat ze elkaar nieuw geluk gunnen ..
zaterdag 12 mei 2007 om 16:39
Natuurlijk: GAAN!
Ieder verwerkt zijn verdriet op zijn eigen manier en mensen rouwen ook op verschillende manieren.
Er zijn ook mensen die een soort knop om kunnen zetten. Dit betekent echter nog niet dat deze mensen niet intens van iemand gehouden kunnen hebben!
Het zou juist getuigen van respect naar je vader indien je zijn vriendin accepteerd.
Nu reageer JIJ eigenlijk respectloos. Begrijpelijk hoor... maar daarom niet minder waar...
Jij legt jouw vader nu jouw normen op... ...
Ieder verwerkt zijn verdriet op zijn eigen manier en mensen rouwen ook op verschillende manieren.
Er zijn ook mensen die een soort knop om kunnen zetten. Dit betekent echter nog niet dat deze mensen niet intens van iemand gehouden kunnen hebben!
Het zou juist getuigen van respect naar je vader indien je zijn vriendin accepteerd.
Nu reageer JIJ eigenlijk respectloos. Begrijpelijk hoor... maar daarom niet minder waar...
Jij legt jouw vader nu jouw normen op... ...
zaterdag 12 mei 2007 om 16:44
Hallo ten eerste wil ik je even een dikke *; geven. Lijkt me erg moeilijk om zo jong je moeder te verliezen.
Daarnaast kan ik je gevoel heel goed voorstellen... als je vader zo snel alweer een nieuwe liefde vindt.... wat betekende dan zijn huwelijk met zijn vrouw?
Toch denk ik dat jij niet voor hem moet/ kan invullen hoe hij met het rouwproces moet omgaan. Iedereen doet dat op zijn eigen manier ... ook al is dat soms niet de beste of de wenselijk manier.
Sommige, vaak mannen, zoeken al snel weer naar nieuwe liefde om de leegte op te vullen. Als dit zo is bij deze nieuwe vriendin dan komt hij zichzelf later nog wel weer tegen. Maar dat is ook iets wat dan bij zijn stukje proces hoort.
Daarnaast kan ik je gevoel heel goed voorstellen... als je vader zo snel alweer een nieuwe liefde vindt.... wat betekende dan zijn huwelijk met zijn vrouw?
Toch denk ik dat jij niet voor hem moet/ kan invullen hoe hij met het rouwproces moet omgaan. Iedereen doet dat op zijn eigen manier ... ook al is dat soms niet de beste of de wenselijk manier.
Sommige, vaak mannen, zoeken al snel weer naar nieuwe liefde om de leegte op te vullen. Als dit zo is bij deze nieuwe vriendin dan komt hij zichzelf later nog wel weer tegen. Maar dat is ook iets wat dan bij zijn stukje proces hoort.
zaterdag 12 mei 2007 om 17:02
Wat jij schrijft had in veel opzichten mijn verhaal kunnen zijn.
Snap daarom heel goed jouw gevoel, zelf heb ik er ook veel moeite mee gehad.
Ik kon het vooral niet accepteren "voor mijn moeder".
Natuurlijk gunde ik mijn vader zijn geluk. Natuurlijk hoeft hij niet de rest van zijn leven niet innig verdrietig te blijven om mijn moeder.
Inmiddels zijn we hier 10 jaar verder.
Hoe ik er mee om ben gegaan? Ik heb tegen mijn vader gezegd dat ik het er zélf heel moeilijk mee had. Je vader dwingen te laten kiezen tussen jou en haar is onredelijk.
Je kan wel zeggen dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt, maar vraag hem jou er (nog) niet bij te betrekken. Ik wilde geen verhalen horen over haar, wilde haar niet over de vloer; eerst alles nog even gescheiden houden.
Jij kan hem niet dwingen, hij kan jou ook haar niet opdringen. Je hebt gewoon meer tijd nodig.
Je moet niet denken dat je moeder niet belangrijk genoeg is geweest voor je vader. Je moeder is de moeder van zijn kinderen, die plaats kan niemand innemen. Dat weet de nieuwe vriendin ook heel goed.
Gun jij je vader alle geluk toe, maar vraag hem om er (nog) niet mee te worden geconfronteerd.
Snap daarom heel goed jouw gevoel, zelf heb ik er ook veel moeite mee gehad.
Ik kon het vooral niet accepteren "voor mijn moeder".
Natuurlijk gunde ik mijn vader zijn geluk. Natuurlijk hoeft hij niet de rest van zijn leven niet innig verdrietig te blijven om mijn moeder.
Inmiddels zijn we hier 10 jaar verder.
Hoe ik er mee om ben gegaan? Ik heb tegen mijn vader gezegd dat ik het er zélf heel moeilijk mee had. Je vader dwingen te laten kiezen tussen jou en haar is onredelijk.
Je kan wel zeggen dat hij moet doen waar hij gelukkig van wordt, maar vraag hem jou er (nog) niet bij te betrekken. Ik wilde geen verhalen horen over haar, wilde haar niet over de vloer; eerst alles nog even gescheiden houden.
Jij kan hem niet dwingen, hij kan jou ook haar niet opdringen. Je hebt gewoon meer tijd nodig.
Je moet niet denken dat je moeder niet belangrijk genoeg is geweest voor je vader. Je moeder is de moeder van zijn kinderen, die plaats kan niemand innemen. Dat weet de nieuwe vriendin ook heel goed.
Gun jij je vader alle geluk toe, maar vraag hem om er (nog) niet mee te worden geconfronteerd.
zaterdag 12 mei 2007 om 17:06
Het hangt er een beetje vanaf.
Hoelang is je moeder ziek geweest.
Het is vaak zo nl. dat tijdens een lang ziekbed, de rouw, het verdriet al verwerkt wordt, zodat na de dood een opluchting ontstaat en het gevoel nu aan een nieuw leven te kunnen beginnen. Dat betekent niet automatisch een nieuw leven met een andere vrouw, maar gewoon een nieuw dagelijks leven.
Hoelang is je moeder ziek geweest.
Het is vaak zo nl. dat tijdens een lang ziekbed, de rouw, het verdriet al verwerkt wordt, zodat na de dood een opluchting ontstaat en het gevoel nu aan een nieuw leven te kunnen beginnen. Dat betekent niet automatisch een nieuw leven met een andere vrouw, maar gewoon een nieuw dagelijks leven.
zaterdag 12 mei 2007 om 17:06
Nog even; ik snap dat je het op een bepaalde manier nog voor je moeder wilt opnemen.
Maar echt; ik denk dat zij heel blij zou zijn om je vader weer gelukkig te zien.
Je moeder is er niet meer, loop nu niet de kans om ook je vader nog te verliezen.
Wat betreft dat feest,als je er echt moeite mee hebt ga dan gewoon niet. Maar leg het wel uit. Dat jij er nog niet aan toe bent, maar dat je je vader en haar geluk wenst.
Maar echt; ik denk dat zij heel blij zou zijn om je vader weer gelukkig te zien.
Je moeder is er niet meer, loop nu niet de kans om ook je vader nog te verliezen.
Wat betreft dat feest,als je er echt moeite mee hebt ga dan gewoon niet. Maar leg het wel uit. Dat jij er nog niet aan toe bent, maar dat je je vader en haar geluk wenst.
zaterdag 12 mei 2007 om 17:09
zaterdag 12 mei 2007 om 18:10
Nog even dit; in mijn geval had mijn vader waarschijnlijk al vóór mijn moeder overleed een relatie met vriendin. Deze relatie heeft 5 jaar geduurd. Al die tijd hebben we geen contact gehad. Nu heeft mijn pa al 5 jaar een andere vriendin, die gelijk welkom was.
Jouw situatie is daarom wel wat anders. Als je nu besluit om (nog) geen contact te willen is het wel moeilijk te bepalen wanneer wél.Moeilijk voor als het een echte "blijver|" is.
Alleen kun je wel aangeven dat het niet geforceerd moet worden. Hou het desnoods beperkt tot verjaardagen enzo.
Ik denk dat "vriendin" het wel heel erg zou waarderen wanneer je wel naar het feest. Een goed gesprek maakt duidelijk dat ze nu niet direct moet verwachten dat door jouw komst "het licht dus op groen staat".
Geef duidelijk aan hoe moeilijk dit voor jou is én dat je je vader gelukkig wil zien. Alleen je vader gelukkig zien met iemand anders dan je moeder maakt jou (nu nog) erg ongelukkig. Gedoseerd mee omgaan.
Jouw situatie is daarom wel wat anders. Als je nu besluit om (nog) geen contact te willen is het wel moeilijk te bepalen wanneer wél.Moeilijk voor als het een echte "blijver|" is.
Alleen kun je wel aangeven dat het niet geforceerd moet worden. Hou het desnoods beperkt tot verjaardagen enzo.
Ik denk dat "vriendin" het wel heel erg zou waarderen wanneer je wel naar het feest. Een goed gesprek maakt duidelijk dat ze nu niet direct moet verwachten dat door jouw komst "het licht dus op groen staat".
Geef duidelijk aan hoe moeilijk dit voor jou is én dat je je vader gelukkig wil zien. Alleen je vader gelukkig zien met iemand anders dan je moeder maakt jou (nu nog) erg ongelukkig. Gedoseerd mee omgaan.
zaterdag 12 mei 2007 om 18:28
zaterdag 12 mei 2007 om 18:35
Ik denk dat vader het best begrijpt, alleen hij is gelukkig! Hij wil niet dat de kinderen zijn partnerkeuze bepalen (andersom zou het ook niet worden geacceoteerd). Het probleem hier is dat bijde "partijen" volharden in hun mening. Vder wil graag dat vriendin wordt geaccepteerd, dit gebeurt niet, dus dramt door. Ieder vecht hier voor eigen geluk, zowel TO als haar vader.
Een goed gesprek en elkaars keuze respecteren (zonder elkaar hiermee te confronteren) doet wonderen.
Een goed gesprek en elkaars keuze respecteren (zonder elkaar hiermee te confronteren) doet wonderen.
zaterdag 12 mei 2007 om 18:37
Je moet het niet zien als liefde boven dochter verkiezen. Moet de vader kan z'n liefde laten vallen omdat dochter het er moeilijk mee heeft? Dan zit die man daar wel iedere avond thuis in z'n uppie ongelukkig te wezen, terwijl de kinderen thuis wel iemand hebben.
Dat mag je niet verlangen!
Wel mag je verlangen van vader dat je zélf meer tijd nodig hebt om aan de nieuwe situatie te wennen.
zaterdag 12 mei 2007 om 18:40
zaterdag 12 mei 2007 om 18:47
zaterdag 12 mei 2007 om 18:57
Je vader heeft hier ook verdriet van.
Mijn vader heeft ondanks z'n nieuwe relatie, nog regelmatig verdriet om m'n moeder. Het is niet te vergelijken met een relatie die "uit" is en er snel een andere partner komt.
Het houden van je moeder is niet vervangen door het houden van z'n nieuwe vriendin. Onthoudt dat heel goed!
Mijn vader heeft nu een relatie met een weduwe. Samen kunnen ze heel goed omgaan met het verlies van hun overleden partners. Ze weten heel goed van elkaar dat de overleden partner met stip bovenaan staat; hoe gelukkig ze nu ook met elkaar zijn!
Dat is denk ik ook jouw grote zorg, dat je vader je moeder nu vergeten is en dat deze vrouw haar plek inneemt. Bij jou zal ze die plek niet innemen, bij je vader ook niet. Ook al staat ze nu nog zo dicht bij hem.
Mijn vader heeft ondanks z'n nieuwe relatie, nog regelmatig verdriet om m'n moeder. Het is niet te vergelijken met een relatie die "uit" is en er snel een andere partner komt.
Het houden van je moeder is niet vervangen door het houden van z'n nieuwe vriendin. Onthoudt dat heel goed!
Mijn vader heeft nu een relatie met een weduwe. Samen kunnen ze heel goed omgaan met het verlies van hun overleden partners. Ze weten heel goed van elkaar dat de overleden partner met stip bovenaan staat; hoe gelukkig ze nu ook met elkaar zijn!
Dat is denk ik ook jouw grote zorg, dat je vader je moeder nu vergeten is en dat deze vrouw haar plek inneemt. Bij jou zal ze die plek niet innemen, bij je vader ook niet. Ook al staat ze nu nog zo dicht bij hem.
zaterdag 12 mei 2007 om 19:09
Heeee, ik was 23 toen mijn moeder overleed, zij werd 42 jaar. Inmiddels is het alweer 18 jaar geleden en ben ik zelf bijna net zo oud als zij toen ze doodging......
Mijn vader was 47 toen ze stierf. Ze waren bijna 25 jaar getrouwd. Mijn vader riep meteen: ik hoef nooit meer een andere vrouw......
Hij begon te drinken, niet zo weinig en slikte allemaal, wel homeopatische, maar toch, kalmeringsmiddelen, slaapmiddelen enzenz. Bijna elk weekend zat ie bij mij en mijn vriend, zoop een krat bier leeg in 2 dagen en zat nog vaak te huilen ook. Ik vond dat vreselijk genant. Mijn moeder is overleden aan darmkanker waar ze 4en half jaar mee geleefd heeft, we hebben dus allemaal naar haar dood toe kunnen leven. Niet leuk, maar we wisten dat het ging komen. Mijn vader kon er maar slecht mee omgaan. (ook best normaal na 25 jaar huwelijk)
Gelukkig hervond hij zichzelf na een jaar of 2 en begon hij weer een beetje te leven, ging op vakantie met zo'n alleengaanden reis, deed dat het jaar daarna nogmaals en hield daar een leuke vriendin aan over waar hij alweer 15 jaar mee 'lat'.
Ik ben blij voor hem, ik mag zijn vriendin graag, al heeft ze natuurlijk ook minder leuke kanten, maar ik ben blij voor mijn vader dat hij toch weer gelukkig is geworden.
Overigens vind ik 8 maanden na het overlijden van je moeder ook best snel, maar je kunt je gevoelens toch kenbaar maken aan je vader? Zeg dat je blij bent voor hem dat hij gelukkig is met die vrouw en dat je haar best beter wilt leren kennen, maar dat je er ook best moeite mee hebt en dat je het gevoel hebt dat hij je moeder wel erg snel 'vergeten' is.... Zo geef je hem ook de kans om te vertellen hoe hij zich voelt over de dood van je moeder en over zijn nieuwe liefde......
Sterkte! Ennuh.....ik zou wel naar dat feest gaan!
Mijn vader was 47 toen ze stierf. Ze waren bijna 25 jaar getrouwd. Mijn vader riep meteen: ik hoef nooit meer een andere vrouw......
Hij begon te drinken, niet zo weinig en slikte allemaal, wel homeopatische, maar toch, kalmeringsmiddelen, slaapmiddelen enzenz. Bijna elk weekend zat ie bij mij en mijn vriend, zoop een krat bier leeg in 2 dagen en zat nog vaak te huilen ook. Ik vond dat vreselijk genant. Mijn moeder is overleden aan darmkanker waar ze 4en half jaar mee geleefd heeft, we hebben dus allemaal naar haar dood toe kunnen leven. Niet leuk, maar we wisten dat het ging komen. Mijn vader kon er maar slecht mee omgaan. (ook best normaal na 25 jaar huwelijk)
Gelukkig hervond hij zichzelf na een jaar of 2 en begon hij weer een beetje te leven, ging op vakantie met zo'n alleengaanden reis, deed dat het jaar daarna nogmaals en hield daar een leuke vriendin aan over waar hij alweer 15 jaar mee 'lat'.
Ik ben blij voor hem, ik mag zijn vriendin graag, al heeft ze natuurlijk ook minder leuke kanten, maar ik ben blij voor mijn vader dat hij toch weer gelukkig is geworden.
Overigens vind ik 8 maanden na het overlijden van je moeder ook best snel, maar je kunt je gevoelens toch kenbaar maken aan je vader? Zeg dat je blij bent voor hem dat hij gelukkig is met die vrouw en dat je haar best beter wilt leren kennen, maar dat je er ook best moeite mee hebt en dat je het gevoel hebt dat hij je moeder wel erg snel 'vergeten' is.... Zo geef je hem ook de kans om te vertellen hoe hij zich voelt over de dood van je moeder en over zijn nieuwe liefde......
Sterkte! Ennuh.....ik zou wel naar dat feest gaan!
zaterdag 12 mei 2007 om 21:42
Een herkenbaar verhaal, mijn schoonvader is een aantal jaar geleden hetzelfde overkomen en woond nu samen met zijn nieuwe vriendin.
Het is moeilijk, vooral in het begin, je wil natuurlijk dat je vader verdrietig is om je moeder en je bent misschien bang dat hij haar is vergeten.
Als ik zo naar mijn schoonvader kijk, mijn vriend heeft het er erg moeilijk mee gehad maar dat nooit uitgesproken, heeft hij echt nog wel moeilijke momenten. Hij had alleen al snel iemand waar mee hij leuke dingen kon doen waardoor hij niet thuis hoefde te zitten en alleen maar na te denken. Na een tijdje wordt je gevoel misschien anders maar, maar geef het een kans, en praat erover met je vader, hij zal je het best begrijpen van wie dan ook...*;
Ik weet niet of je moeder plotseling is overleden of na een ziekbed?
Het is moeilijk, vooral in het begin, je wil natuurlijk dat je vader verdrietig is om je moeder en je bent misschien bang dat hij haar is vergeten.
Als ik zo naar mijn schoonvader kijk, mijn vriend heeft het er erg moeilijk mee gehad maar dat nooit uitgesproken, heeft hij echt nog wel moeilijke momenten. Hij had alleen al snel iemand waar mee hij leuke dingen kon doen waardoor hij niet thuis hoefde te zitten en alleen maar na te denken. Na een tijdje wordt je gevoel misschien anders maar, maar geef het een kans, en praat erover met je vader, hij zal je het best begrijpen van wie dan ook...*;
Ik weet niet of je moeder plotseling is overleden of na een ziekbed?
