Relaties
alle pijlers
Nog maar net verliefd en nu al een leugen?
donderdag 14 juni 2007 om 09:55
Hallo!Ik wil graag een probleem, vraagstuk voorleggen waar ik al een tijdje van wakker lig. Na een heftige periode heb ik mijn vriend leren kennen. Mijn relatie daarvoor was nogal dramatisch en gewelddadig en is ook op een rottige manier van mijn kant be-eindigt. Na een half jaar vrijgezel geweest te zijn (en ik had me eigenlijk voorgenomen dat nog een tijdje te blijven) heb ik mijn vriend ontmoet.We kennen elkaar nu ruim 2 maanden en het is natuurlijk fantastisch! (zoals altijd als je verliefd bent) Ik kan wel roepen “dit is het”, “dit gaat nooit meer over” en “hij is de liefde van mijn leven”, maar misschien ben ik door nare ervaringen daar iets te nuchter in geworden, bang dat ik van die roze wolk aflazer. Maar het voelt allemaal geweldig. Een beetje zoals de songtekst van The Gym Class Heroes; we kunnen samen zijn en stilletjes genieten van het samenzijn, we kletsen elkaar de oren van het hoofd, we liggen vaak dubbel en kunnen ook harstikke fijn praten over de serieuze dingen in het leven. Hij si beretrots op mij als vriendin en laat dat ook aan iedereen die maar horen wilt merken. Mijn familie en vrienden vinden hem leuk, en ik klik goed met zijn vrienden en familie. Ik voel me compleet, geweldig en heb ook echt het gevoel dat dit het is! (ook al durf ik het niet goed van de daken te schreeuwen)Nu komt het; ik ben ziek geweest. Lichte longontsteking, aan de Antibiotica, puff erbij. Blijkbaar heeft mijn ziek-zijn invloed gehad op mijn pil. Ik ben ontzettend stipt daarin en sla geen avond over. Dit omdat ik niet ongewenst, onverwacht zwanger zou willen raken. Bovenop mijn lichte longontsteking kreeg ik ook nog blaasontsteking. Maar door de verliefdheid toch nog een mogelijkheid gevonden om voorzichtig te vrijen.Inmiddels ben ik ruim 2 weken over tijd. En was mijn test (Etos) positief.Op zich vind ik het niet erg, ik bedoel, geen drama. Ik ben 27 en heb mijn zaakjes aardig voor elkaar. Daarbij zijn mijn ouders vanwege mijn jongste broertje (mijn vader is een geluksvogel; 2e huwelijk met veel jonger blond stuk en fantastische ouder voor mij) net uit de luiers en heb ik van hun (want je weet maar nooit) al hun babyspul gekregen. Op zolder staat het. En ik dacht dat het daar zou staan tot ik 100 zou zijn. Mijn angst, ik ben zo bang… ik ben juist zo verliefd, alles is nog pril. Ik ben zo bang dat dit onze prille liefde gaat vergallen. Tuurlijk, het klinkt allemaal heel romantisch, maar als ik realistisch ben; heeft zoiets wel kans van slagen? Ik ben dol op mijn vriend, wil alles met hem, maar zo snel? Moet ik niet nog even genieten en dan ooit samen de keuze maken om die pilstrip ritueel te vernietigen en ons te verheugen op een kind? Dit is zo…….abrupt?Mijn vriend weet van niks, maar heeft al eens laten doorschemeren dat het hem harstikke leuk lijkt. (we passen regelmatig op mijn broertje) Hij is dol op kinderen en tja…het liefst zou hij er met een jaar of 2 toch wel aan beginnen. Eigenlijk weet ik bijna zeker dat als ik het hem vertel hij een gat in de lucht springt. (na de eerste schok) Maar daarna?Ik overweeg, speel met de gedachte, hem niks te vertellen en misschien toch een overtijdbehandeling oid te gaan vragen bij de huisarts. Maar dan. Dan lieg ik tegen de persoon die mij het meest lief is en waarmee ik oud wil worden. Zo’n leugen in een relatie kan ook niet goed zijn.Kunnen jullie mij advies geven? Wat zou je in deze situatie doen? Zijn er dames met ervaring in deze situatie? Wat voor invloed heeft een kind op een relatie? (dat dat veel is en niks meer hetzelfde is begrijp ik)
donderdag 14 juni 2007 om 10:05
Tja, anitiotica, darmflora verstoord, weg pil.
Maar ja daar heb je nu niets meer aan;
Als je een goed gevoel hebt over deze man zou ik het maar even met hem bespreken.
De keus is uiteindelijke aan jou; maar als je het gevoel hebt dat hij wel eens een blijvertje zou kunnen zijn, moet je dit vooral niet achter zn rug om regelen, want het zal je altijd dwars blijven zitten.
Ook al zal de relatie misschien niet blijven of zich verder ontwikkelen dan nog kunnen jullie wel samen ouders van een kind zijn.
Maar ja daar heb je nu niets meer aan;
Als je een goed gevoel hebt over deze man zou ik het maar even met hem bespreken.
De keus is uiteindelijke aan jou; maar als je het gevoel hebt dat hij wel eens een blijvertje zou kunnen zijn, moet je dit vooral niet achter zn rug om regelen, want het zal je altijd dwars blijven zitten.
Ook al zal de relatie misschien niet blijven of zich verder ontwikkelen dan nog kunnen jullie wel samen ouders van een kind zijn.
donderdag 14 juni 2007 om 10:07
Ik zou het hem in ieder geval vertellen. Dan kunnen jullie er eventueel samen over nadenken. uiteindelijk is het jouw lichaam en als jij het gevoel hebt, nu nog niet, heb jij het laatste woord.
Als je het kind houdt, bestaat er wel en kns dat je alleenstaande moeder wordt, wil je het kind dan nog steeds?
Als je het kind houdt, bestaat er wel en kns dat je alleenstaande moeder wordt, wil je het kind dan nog steeds?
donderdag 14 juni 2007 om 10:10
donderdag 14 juni 2007 om 10:13
donderdag 14 juni 2007 om 10:14
Dat is het hem juist. Ik wil hem! Hij is..tja….alles wat ik ooit had willen dromen. Perfect. Maar dat is natuurlijk een heel normaal gevoel als je verliefd bent.Mijn angst is inderdaad dat ik alleenstaande ouder word. En dat, ondanks dat ik weet dat ik sterk en zelfstandig ben, beangstigd me. Ik ben ook bang dat dit probleem de oorzaak van een breuk kan zijn.Ik heb enig idee wat voor invloed het krijgen van een kind op je relatie heeft, want mijn ouders hebben het net achter de rug en ik zat er met mijn neus bovenop. Mijn broertje is inmiddels 3.5. Dus ik heb mee kunnen loeren naar de veranderingen binnen de relatie en de invloed die een kind op je leven heeft. En dat onderschat ik niet. Het verschil is dat mijn ouders inmiddels 9 jaar getrouwd zijn en elkaar ruim 7 jaar kenden voor broertje kwam.Ik wil mijn lief niet kwijt doordat we te snel aan een heel serieuze fase zijn begonnen
donderdag 14 juni 2007 om 10:25
Ik zou hier niet over liegen. Ik zou het gewoon vertellen en dan een beslissing nemen. Het is uiteindelijk jouw beslissing natuurlijk, maar je vriend moet het wel weten en mag natuurlijk ook een mening hebben. Het is tenslotte ook zijn kind!
Ik vraag me af wat je bedoelde met voorzichtig vrijen? Waarom geen condooms gebruikt of even pauze ingelast als je per se niet zwanger wilt worden?
Ik vraag me af wat je bedoelde met voorzichtig vrijen? Waarom geen condooms gebruikt of even pauze ingelast als je per se niet zwanger wilt worden?
donderdag 14 juni 2007 om 10:27
donderdag 14 juni 2007 om 10:33
donderdag 14 juni 2007 om 10:38
Niet over liegen.
Welke opties heb je nu eigenlijk?
1. je vertelt het en jullie komen samen tot een besluit (waarbij jij natuurlijk het laatste woord hebt). Als jullie relatie toch minder is dan wat jij nu denkt, dan kan dat inderdaad verkeerd gaan. Anders komen jullie er, wat de keuze ook is, sterker uit samen.
2. je vertelt het niet en kiest voor abortus (overtijdsbehandeling is een mooi eufemisme). Dat lijkt me wel een garantie voor de eindigheid van deze relatie. Of was je van plan je rest van je leven met zo'n leugen te leven? Dat lijkt mij loeizwaar.
Ik krijg het idee dat jij sowieso voor abortus wilt kiezen en dat je bang bent dat hij die keuze niet zal accepteren. Klopt dat? Ik denkt dat je niet zoveel voor hem in moet vullen, in dat geval. Je kan hem misschien ook best duidelijk maken dat je keuze nu (ik weet natuurlijk niet hoe vaststaand die is -> misschien vul ik teveel in...) niet betekent dat je in de toekomst samen met hem geen kindje zou willen. 'k Kan me ook best voorstellen dat voor jou nu een moeilijk moment is om wel voor een zwangerschap/kindje te kiezen.
Veel succes.
Welke opties heb je nu eigenlijk?
1. je vertelt het en jullie komen samen tot een besluit (waarbij jij natuurlijk het laatste woord hebt). Als jullie relatie toch minder is dan wat jij nu denkt, dan kan dat inderdaad verkeerd gaan. Anders komen jullie er, wat de keuze ook is, sterker uit samen.
2. je vertelt het niet en kiest voor abortus (overtijdsbehandeling is een mooi eufemisme). Dat lijkt me wel een garantie voor de eindigheid van deze relatie. Of was je van plan je rest van je leven met zo'n leugen te leven? Dat lijkt mij loeizwaar.
Ik krijg het idee dat jij sowieso voor abortus wilt kiezen en dat je bang bent dat hij die keuze niet zal accepteren. Klopt dat? Ik denkt dat je niet zoveel voor hem in moet vullen, in dat geval. Je kan hem misschien ook best duidelijk maken dat je keuze nu (ik weet natuurlijk niet hoe vaststaand die is -> misschien vul ik teveel in...) niet betekent dat je in de toekomst samen met hem geen kindje zou willen. 'k Kan me ook best voorstellen dat voor jou nu een moeilijk moment is om wel voor een zwangerschap/kindje te kiezen.
Veel succes.
donderdag 14 juni 2007 om 10:41
donderdag 14 juni 2007 om 10:42
donderdag 14 juni 2007 om 10:47
donderdag 14 juni 2007 om 10:53
quote: Nastik reageerde
We kennen elkaar toch veels te kort om samen een kind op te voeden?
Vind ik niet. Ook dán kun je samen een kind opvoeden. Wat ik heel erg zou vinden: nu vind je het nog te vroeg om samen een kind te krijgen. Je laat het weghalen. Over een jaar zijn jullie nog steeds bij elkaar en besluiten dat jullie toe zijn aan een kind en word je weer zwanger. Dan heb je die eerste weg laten halen omdat het niet uitkwam. Daar heb ik moeite mee.
We kennen elkaar toch veels te kort om samen een kind op te voeden?
Vind ik niet. Ook dán kun je samen een kind opvoeden. Wat ik heel erg zou vinden: nu vind je het nog te vroeg om samen een kind te krijgen. Je laat het weghalen. Over een jaar zijn jullie nog steeds bij elkaar en besluiten dat jullie toe zijn aan een kind en word je weer zwanger. Dan heb je die eerste weg laten halen omdat het niet uitkwam. Daar heb ik moeite mee.
donderdag 14 juni 2007 om 10:56
Ik ben inderdaad bang dat hij in de euforie van de verliefdheid en zijn wens om kindjes te krijgen mijn keuze (als dat abortus wordt) niet gaat accepteren.
Maar ik ben (te) nuchter en zie alleen maar beren op de weg. We kennen elkaar toch veels te kort om samen een kind op te voeden?
Je hebt al besloten dus??
Respecteer je hem en zijn ideeen eigenlijk wel als je doet zoals je nu doet?
Je hebt nu al een geheim voor hem.
Je hebt zelfs al een test gedaan en weet dat je zwanger bent.
Iedere dag extra gewacht is een extra teken naar hem toe dat je hem niet respecteert en vertrouwt.
Toch ??
Maar ik ben (te) nuchter en zie alleen maar beren op de weg. We kennen elkaar toch veels te kort om samen een kind op te voeden?
Je hebt al besloten dus??
Respecteer je hem en zijn ideeen eigenlijk wel als je doet zoals je nu doet?
Je hebt nu al een geheim voor hem.
Je hebt zelfs al een test gedaan en weet dat je zwanger bent.
Iedere dag extra gewacht is een extra teken naar hem toe dat je hem niet respecteert en vertrouwt.
Toch ??
donderdag 14 juni 2007 om 11:00
Ja kijk, we kunnen er de wel/geen abortus discussie er ook nog wel bij halen, (vind ik overigens een heel persoonlijke zaak tussen Nastek en haar vriend), maar het gaat er hier volgens mij in eerste instantie om dat Nastek enorm loopt te piekeren over een probleem waar ze niet alleen mee zou moeten blijven zitten.
Meid, bel je vriend, spreek met 'm af. Lucht je hart, jank je suf en laat 'm vertellen dat jullie er wel uit komen met z'n 2-en (en of dat dan met z'n 3-en moet worden, daar kun je het daarna nog wel over hebben)
Meid, bel je vriend, spreek met 'm af. Lucht je hart, jank je suf en laat 'm vertellen dat jullie er wel uit komen met z'n 2-en (en of dat dan met z'n 3-en moet worden, daar kun je het daarna nog wel over hebben)
