Relaties
alle pijlers
Nog maar net verliefd en nu al een leugen?
donderdag 14 juni 2007 om 09:55
Hallo!Ik wil graag een probleem, vraagstuk voorleggen waar ik al een tijdje van wakker lig. Na een heftige periode heb ik mijn vriend leren kennen. Mijn relatie daarvoor was nogal dramatisch en gewelddadig en is ook op een rottige manier van mijn kant be-eindigt. Na een half jaar vrijgezel geweest te zijn (en ik had me eigenlijk voorgenomen dat nog een tijdje te blijven) heb ik mijn vriend ontmoet.We kennen elkaar nu ruim 2 maanden en het is natuurlijk fantastisch! (zoals altijd als je verliefd bent) Ik kan wel roepen “dit is het”, “dit gaat nooit meer over” en “hij is de liefde van mijn leven”, maar misschien ben ik door nare ervaringen daar iets te nuchter in geworden, bang dat ik van die roze wolk aflazer. Maar het voelt allemaal geweldig. Een beetje zoals de songtekst van The Gym Class Heroes; we kunnen samen zijn en stilletjes genieten van het samenzijn, we kletsen elkaar de oren van het hoofd, we liggen vaak dubbel en kunnen ook harstikke fijn praten over de serieuze dingen in het leven. Hij si beretrots op mij als vriendin en laat dat ook aan iedereen die maar horen wilt merken. Mijn familie en vrienden vinden hem leuk, en ik klik goed met zijn vrienden en familie. Ik voel me compleet, geweldig en heb ook echt het gevoel dat dit het is! (ook al durf ik het niet goed van de daken te schreeuwen)Nu komt het; ik ben ziek geweest. Lichte longontsteking, aan de Antibiotica, puff erbij. Blijkbaar heeft mijn ziek-zijn invloed gehad op mijn pil. Ik ben ontzettend stipt daarin en sla geen avond over. Dit omdat ik niet ongewenst, onverwacht zwanger zou willen raken. Bovenop mijn lichte longontsteking kreeg ik ook nog blaasontsteking. Maar door de verliefdheid toch nog een mogelijkheid gevonden om voorzichtig te vrijen.Inmiddels ben ik ruim 2 weken over tijd. En was mijn test (Etos) positief.Op zich vind ik het niet erg, ik bedoel, geen drama. Ik ben 27 en heb mijn zaakjes aardig voor elkaar. Daarbij zijn mijn ouders vanwege mijn jongste broertje (mijn vader is een geluksvogel; 2e huwelijk met veel jonger blond stuk en fantastische ouder voor mij) net uit de luiers en heb ik van hun (want je weet maar nooit) al hun babyspul gekregen. Op zolder staat het. En ik dacht dat het daar zou staan tot ik 100 zou zijn. Mijn angst, ik ben zo bang… ik ben juist zo verliefd, alles is nog pril. Ik ben zo bang dat dit onze prille liefde gaat vergallen. Tuurlijk, het klinkt allemaal heel romantisch, maar als ik realistisch ben; heeft zoiets wel kans van slagen? Ik ben dol op mijn vriend, wil alles met hem, maar zo snel? Moet ik niet nog even genieten en dan ooit samen de keuze maken om die pilstrip ritueel te vernietigen en ons te verheugen op een kind? Dit is zo…….abrupt?Mijn vriend weet van niks, maar heeft al eens laten doorschemeren dat het hem harstikke leuk lijkt. (we passen regelmatig op mijn broertje) Hij is dol op kinderen en tja…het liefst zou hij er met een jaar of 2 toch wel aan beginnen. Eigenlijk weet ik bijna zeker dat als ik het hem vertel hij een gat in de lucht springt. (na de eerste schok) Maar daarna?Ik overweeg, speel met de gedachte, hem niks te vertellen en misschien toch een overtijdbehandeling oid te gaan vragen bij de huisarts. Maar dan. Dan lieg ik tegen de persoon die mij het meest lief is en waarmee ik oud wil worden. Zo’n leugen in een relatie kan ook niet goed zijn.Kunnen jullie mij advies geven? Wat zou je in deze situatie doen? Zijn er dames met ervaring in deze situatie? Wat voor invloed heeft een kind op een relatie? (dat dat veel is en niks meer hetzelfde is begrijp ik)
vrijdag 15 juni 2007 om 09:15
Hoi,
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wilde je wel even mijn verhaal vertellen.
Een maand nadat ik mijn vriend kende, ben ik zwanger geraakt, dwars door het (gescheurde) condoom en de morning after pil heen. Op de dag dat ik de test deed, heb ik het meteen aan mijn vriend verteld.
Hij was geschokt, wist niet goed wat ie wilde (ik ook nog niet), maar na een paar dagen besloten we dat we het kindje wilden houden, hoe onze relatie ook zou lopen, dit kindje wilde blijkbaar erg graag op de wereld komen.
Deze dreumes is nu bijna 20 maanden, de tweede is onderweg en volgend jaar gaan we trouwen!
Je hebt geen garanties voor hoe dingen gaan lopen en mensen reageren etc., maar het kan dus ook heel goed gaan!!
Veel sterkte en vertel het je vriend zo snel mogelijk!
Ynke
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar wilde je wel even mijn verhaal vertellen.
Een maand nadat ik mijn vriend kende, ben ik zwanger geraakt, dwars door het (gescheurde) condoom en de morning after pil heen. Op de dag dat ik de test deed, heb ik het meteen aan mijn vriend verteld.
Hij was geschokt, wist niet goed wat ie wilde (ik ook nog niet), maar na een paar dagen besloten we dat we het kindje wilden houden, hoe onze relatie ook zou lopen, dit kindje wilde blijkbaar erg graag op de wereld komen.
Deze dreumes is nu bijna 20 maanden, de tweede is onderweg en volgend jaar gaan we trouwen!
Je hebt geen garanties voor hoe dingen gaan lopen en mensen reageren etc., maar het kan dus ook heel goed gaan!!
Veel sterkte en vertel het je vriend zo snel mogelijk!
Ynke
vrijdag 15 juni 2007 om 09:44
Ik denk dat Ynke hier een heel zinnig punt aanroert.
Gebruikelijk "begin" je pas aan een kind in fase-zoveel in een relatie.
Als de zwangerschap zich al aandient in de prille net-verliefdfase en je besluit het kind te krijgen lijkt het mij (tegenwoordig) niet nodig om meteen door te schieten (of te doen alsof) naar fase-zoveel.
Mischien is het wel een voordeel dat de relatie nog zo pril is, je staat immers nog onbevangen tegenover elkaar (zonder valse verwachtingen en al beleefde teleurstellingen).
vrijdag 15 juni 2007 om 10:00
Hoi Nastik,
Ik ben het met veel van de reacties hier eens: zo snel mogelijk aan je vriend vertellen! Dit is niet iets om in je eentje mee rond te lopen. Tuurlijk ik het eng en verwarrend, het beeld wat je had voor de toekomst is opeens heel snel veranderd. Maar ik denk dat hij je versteld zal doen staan.....
En het kindje is nog niet geboren...... Jullie hebben genoeg tijd samen, om aan de situatie te wennen en er samen naar uit te kijken!
Enne... Gefeliciteerd met je verjaardag!
Maak er een mooie dag van:)
Ik ben het met veel van de reacties hier eens: zo snel mogelijk aan je vriend vertellen! Dit is niet iets om in je eentje mee rond te lopen. Tuurlijk ik het eng en verwarrend, het beeld wat je had voor de toekomst is opeens heel snel veranderd. Maar ik denk dat hij je versteld zal doen staan.....
En het kindje is nog niet geboren...... Jullie hebben genoeg tijd samen, om aan de situatie te wennen en er samen naar uit te kijken!
Enne... Gefeliciteerd met je verjaardag!
Maak er een mooie dag van:)
vrijdag 15 juni 2007 om 10:38
Garanties dat het goed (blijft) gaan heb je nooit, of je nu 10 jaar samen bent of 2 maanden.. tuurlijk is het snel maar ja jullie zijn stapelgek op elkaar wie weet heeft het zo moeten zijn!!
Ik heb zelf nu 9 maanden een nieuwe relatie en ook wij willen volgend jaar een kindje.. omdat ik PCO heb kan het bij mij lang gaan duren en waarschijnlijk met hulp..
Er zijn zoveel vrouwen die niet spontaan zwanger kunnen worden en dan denk jij eraan om het kindje weg te laten halen omdat je relatie daar misschien niet tegen bestand is.. Als je niet zwanger had willen worden dan waren er genoeg middelen om te zorgen dat het niet zo gebeuren..
Denk er aub goed over na en ik wil geen verwijt maken maar het is een kans op 20% maandelijks dat je zwanger kan worden en bij jou gebeurde het gewoon spontaan..
Vertel het hem en dan komen jullie zeker tot een beslissing!
Ik wens je veel succes en gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik heb zelf nu 9 maanden een nieuwe relatie en ook wij willen volgend jaar een kindje.. omdat ik PCO heb kan het bij mij lang gaan duren en waarschijnlijk met hulp..
Er zijn zoveel vrouwen die niet spontaan zwanger kunnen worden en dan denk jij eraan om het kindje weg te laten halen omdat je relatie daar misschien niet tegen bestand is.. Als je niet zwanger had willen worden dan waren er genoeg middelen om te zorgen dat het niet zo gebeuren..
Denk er aub goed over na en ik wil geen verwijt maken maar het is een kans op 20% maandelijks dat je zwanger kan worden en bij jou gebeurde het gewoon spontaan..
Vertel het hem en dan komen jullie zeker tot een beslissing!
Ik wens je veel succes en gefeliciteerd met je verjaardag!
vrijdag 15 juni 2007 om 11:11
Wat een belachelijke opmerking dat je iemand goed (genoeg) zou moeten kennen om een kind op de wereld te kunnen zetten!
Je kunt het inderdaad nooit weten, wanneer ken je iemand goed genoeg?? Zelfs al denk je iemand goed genoeg te kennen, dan nog geeft je dat absoluut geen garantie!!
Waarschijnlijk was dit 'ment to be' en ik zou er 'gewoon' helemaal voor gaan! Leren omgaan met de consequenties van je daden heet dat.
vrijdag 15 juni 2007 om 11:35
Ik hoop iig dat je het hem hebt verteld of snel gaat vertellen.
Heb een vergelijkbaar verhaal als dat van jou en heb toen besloten om zelf de beslissing te nemen.
Pas daarna kon ik het niet meer voor hem verzwijgen en dat was (natuurlijk) funest voor ons. Heb nooit spijt gehad van mijn beslissing, maar wel van het feit dat ik het niet vooraf met hem besproken heb.
Heb een vergelijkbaar verhaal als dat van jou en heb toen besloten om zelf de beslissing te nemen.
Pas daarna kon ik het niet meer voor hem verzwijgen en dat was (natuurlijk) funest voor ons. Heb nooit spijt gehad van mijn beslissing, maar wel van het feit dat ik het niet vooraf met hem besproken heb.
vrijdag 15 juni 2007 om 16:40
@qwertu
Ik heb het er ook niet over dat als zij besluit het kindje te houden dat ik dan makkelijker zwanger kan worden.. Ik zeg alleen van denk er goed over na aangezien je misschien maar een kans krijgt en dit dan overboord gooit omdat je nog maar net in die relatie zit..
Ik praat er ook geen schuldgevoel aan!! Ik geef alleen mijn mening en voor zover ik weet mag dat hier ook! Ik heb alleen als voorbeeld aangegeven dat zwanger raken en kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is..
En of zij het kind nu houdt of niet dat zal mij een zorg zijn, die keuze is geheel aan haar en aan dr vriend daar heb ik niks mee te maken.. Ik zeg alleen denk goed na garanties heb je never nooit niet of een relatie zal slagen!
Ik heb het er ook niet over dat als zij besluit het kindje te houden dat ik dan makkelijker zwanger kan worden.. Ik zeg alleen van denk er goed over na aangezien je misschien maar een kans krijgt en dit dan overboord gooit omdat je nog maar net in die relatie zit..
Ik praat er ook geen schuldgevoel aan!! Ik geef alleen mijn mening en voor zover ik weet mag dat hier ook! Ik heb alleen als voorbeeld aangegeven dat zwanger raken en kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is..
En of zij het kind nu houdt of niet dat zal mij een zorg zijn, die keuze is geheel aan haar en aan dr vriend daar heb ik niks mee te maken.. Ik zeg alleen denk goed na garanties heb je never nooit niet of een relatie zal slagen!
vrijdag 15 juni 2007 om 16:51
Nastik, wat je ook besluit wees er alsjeblieft eerlijk over tegen je vriend. Ik ga niet zeggen dat je het moet houden of weg moet laten halen, dat is aan jou.
Maar liegen is killing voor je relatie, of je nu net 2 maanden of 20 jaar samen bent. Succes!
Maar liegen is killing voor je relatie, of je nu net 2 maanden of 20 jaar samen bent. Succes!
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
vrijdag 15 juni 2007 om 17:01
Hoi Nastik,
Ik vind dit een vrij delicate vraag op een forum.
Zoals ik al zag heeft iedereen een mening en daar moet je het dan mee doen.
Wat voor invloed heeft een kind op je relatie?
Dat is voor iedereen anders.
Bij mij was het een aanslag, en wij waren al heel lang samen, anderen worden er juist nog closer door.
Dus dat zal je zelf moeten ervaren.
Iemand zei dat je de concequenties van je daden moet inzien.
Wat een idiote vergelijking.
Alsof je een deuk in je auto hebt gereden....
Het gaat hier om een nieuw leven dat nog 80 jaar mee moet.
Of niet dus....
Ik vind de beslissing helemaal aan jou!
Wat zegt je gevoel?
Luister daarnaar. En als je besluit het kindje te houden; houdt er rekening mee dat je het ooit alleen moet gaan doen. Die kans is er idd namelijk altijd. Maar dat hoeft geen ramp te zijn. Mijn moeder heeft mij in haar eentje prima opgevoed.
Je bent niets verplicht maar ik zou het in ieder geval met je vriend bespreken. De uiteindelijke beslissing ligt bij jou en dat blijft zo, maar heeft hij er geen recht op het te weten?
Ik wens je veel wijsheid en geluk toe!
Ik vind dit een vrij delicate vraag op een forum.
Zoals ik al zag heeft iedereen een mening en daar moet je het dan mee doen.
Wat voor invloed heeft een kind op je relatie?
Dat is voor iedereen anders.
Bij mij was het een aanslag, en wij waren al heel lang samen, anderen worden er juist nog closer door.
Dus dat zal je zelf moeten ervaren.
Iemand zei dat je de concequenties van je daden moet inzien.
Wat een idiote vergelijking.
Alsof je een deuk in je auto hebt gereden....
Het gaat hier om een nieuw leven dat nog 80 jaar mee moet.
Of niet dus....
Ik vind de beslissing helemaal aan jou!
Wat zegt je gevoel?
Luister daarnaar. En als je besluit het kindje te houden; houdt er rekening mee dat je het ooit alleen moet gaan doen. Die kans is er idd namelijk altijd. Maar dat hoeft geen ramp te zijn. Mijn moeder heeft mij in haar eentje prima opgevoed.
Je bent niets verplicht maar ik zou het in ieder geval met je vriend bespreken. De uiteindelijke beslissing ligt bij jou en dat blijft zo, maar heeft hij er geen recht op het te weten?
Ik wens je veel wijsheid en geluk toe!
vrijdag 15 juni 2007 om 22:25
Nastik, gefeliciteerd met je verjaardag!
Heb je jezelf al echt de vraag gesteld: wil ik dit kindje? En dan bedoel ik dat je enkel denkt aan aan jouw gevoel tov het kindje dat groeit in jouw buik. Daarbij jouw vriend en jullie relatie buiten beschouwing gelaten..
Als dat gevoel nee zegt, is m.i. de vraag of jullie samen nu al wel een kind zouden kunnen opvoeden, niet eens meer zozeer van belang.
Als dat gevoel ja zegt zou ik eerst mijn eigen situatie op een rij zetten; heb je zelf alles dusdanig voor elkaar dat jij en het kindje het samen kunnen rooien? Heb je daar overal een goed gevoel bij en is je vriend ook blij en positief nadat je het hem hebt verteld, probeer het dan te zien als een heel mooi iets dat op jullie pad komt nu.
Tuurlijk had je liever dat je eerst lekker vrijblijvend van elkaar kon genieten, maar dat ligt nu dus wat anders. Maar zoals anderen ook al zeggen; een garantie op een goed en levenslang samenzijn heb je nooit.
Heb je jezelf al echt de vraag gesteld: wil ik dit kindje? En dan bedoel ik dat je enkel denkt aan aan jouw gevoel tov het kindje dat groeit in jouw buik. Daarbij jouw vriend en jullie relatie buiten beschouwing gelaten..
Als dat gevoel nee zegt, is m.i. de vraag of jullie samen nu al wel een kind zouden kunnen opvoeden, niet eens meer zozeer van belang.
Als dat gevoel ja zegt zou ik eerst mijn eigen situatie op een rij zetten; heb je zelf alles dusdanig voor elkaar dat jij en het kindje het samen kunnen rooien? Heb je daar overal een goed gevoel bij en is je vriend ook blij en positief nadat je het hem hebt verteld, probeer het dan te zien als een heel mooi iets dat op jullie pad komt nu.
Tuurlijk had je liever dat je eerst lekker vrijblijvend van elkaar kon genieten, maar dat ligt nu dus wat anders. Maar zoals anderen ook al zeggen; een garantie op een goed en levenslang samenzijn heb je nooit.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:47
Hai Hai,
ik zou het hem toch vertellen! Als ik het zo lees in je verhaal, hoef je niet bang te zijn voor zijn reactie! Maar ook al zouden jij en hij het kindje niet willen houden, komen jullie hier samen wel uit! Als je het voor jezelf houdt, gaat het je toch een keer dwars zitten en dat bevordert je relatie ook niet toch!
Succes met alles!
ik zou het hem toch vertellen! Als ik het zo lees in je verhaal, hoef je niet bang te zijn voor zijn reactie! Maar ook al zouden jij en hij het kindje niet willen houden, komen jullie hier samen wel uit! Als je het voor jezelf houdt, gaat het je toch een keer dwars zitten en dat bevordert je relatie ook niet toch!
Succes met alles!
vrijdag 15 juni 2007 om 23:37
Nastik,
Je zegt in je eerste post dat je het geen drama vind, je zaakjes goed voor elkaar hebt en zelfs al babyspullen op zolder hebt staan, maar dat je bang bent dat dit dit geen kans van slagen heeft...
Tja, een kind krijgen trekt zeker een wissel op je relatie. Het is behoorlijk wennen en je moet samen je weg daarin vinden.
Maar... (ja, er is altijd een maar :P) persoonlijk denk ik dat een kind krijgen als je beide nog helemaal verliefd bent niet eens zo heel gek is. Je kunt heel veel van elkaar hebben.
Niet dat ik wil propageren dat de beste tijd om een kind te krijgen is als je verliefd bent, maar garantie heb je nou eenmaal nooit.
Dus probeer heel goed te bedenken wat jij het liefste écht zou willen...
Je zegt in je eerste post dat je het geen drama vind, je zaakjes goed voor elkaar hebt en zelfs al babyspullen op zolder hebt staan, maar dat je bang bent dat dit dit geen kans van slagen heeft...
Tja, een kind krijgen trekt zeker een wissel op je relatie. Het is behoorlijk wennen en je moet samen je weg daarin vinden.
Maar... (ja, er is altijd een maar :P) persoonlijk denk ik dat een kind krijgen als je beide nog helemaal verliefd bent niet eens zo heel gek is. Je kunt heel veel van elkaar hebben.
Niet dat ik wil propageren dat de beste tijd om een kind te krijgen is als je verliefd bent, maar garantie heb je nou eenmaal nooit.
Dus probeer heel goed te bedenken wat jij het liefste écht zou willen...
dinsdag 19 juni 2007 om 16:54
Lieve Nastik,
Ik ben heel benieuwd hoe het is gegaan, hoe hij heeft gereageerd en wat jullie hebben besloten.
Hier nog een successtory, mijn vriendin raakte na 1 maand zwanger. Dit in een zeer woelige periode waarin ze afscheid moest nemen van haar broertje die al langere tijd ziek was. Emotie na emotie. Daarbij kwam ook nog dat haar vriend ook met deze emoties te maken kreeg ook al kende hij haar nog maar een maand. Samen besloten een huis te kopen en het kindje te laten komen. Nu, 3 jaar verder is ze net bevallen van de tweede. En het gaat goed. Nog steeds. En daar ben ik heel trots op, ze heeft het niet bepaald makkelijk gehad en ze slaat zich er super doorheen.
Stel je bent er over 5 jaar wel klaar voor en hij gaat dan ineens lopen omdat hij verliefd is op een ander?! Je hebt nooit een garantie en als het NU goed voelt, dan moet je het baby'tje laten komen!
Heel veel sterkte en succes!
Ik ben heel benieuwd hoe het is gegaan, hoe hij heeft gereageerd en wat jullie hebben besloten.
Hier nog een successtory, mijn vriendin raakte na 1 maand zwanger. Dit in een zeer woelige periode waarin ze afscheid moest nemen van haar broertje die al langere tijd ziek was. Emotie na emotie. Daarbij kwam ook nog dat haar vriend ook met deze emoties te maken kreeg ook al kende hij haar nog maar een maand. Samen besloten een huis te kopen en het kindje te laten komen. Nu, 3 jaar verder is ze net bevallen van de tweede. En het gaat goed. Nog steeds. En daar ben ik heel trots op, ze heeft het niet bepaald makkelijk gehad en ze slaat zich er super doorheen.
Stel je bent er over 5 jaar wel klaar voor en hij gaat dan ineens lopen omdat hij verliefd is op een ander?! Je hebt nooit een garantie en als het NU goed voelt, dan moet je het baby'tje laten komen!
Heel veel sterkte en succes!
woensdag 20 juni 2007 om 16:51
Nastik de apotheek hoort je te wijzen op het feit dat als je antibiotica gebruikt
je pil niet betrouwbaar is.Zodra je het receptje haalt zien ze in de computer dat je de pil gebruikt.En raden ze aan om voorlopig een condoom te gebruiken ivm met zwanger worden.Wel jammer dat je dit niet hebt meegekregen.
Veder zou ik het gewoon vertellen en er niet om liegen.
je pil niet betrouwbaar is.Zodra je het receptje haalt zien ze in de computer dat je de pil gebruikt.En raden ze aan om voorlopig een condoom te gebruiken ivm met zwanger worden.Wel jammer dat je dit niet hebt meegekregen.
Veder zou ik het gewoon vertellen en er niet om liegen.
