Relaties
alle pijlers
Oeps....geen rekening mee gehouden....
zaterdag 15 september 2007 om 11:46
Hallo,
Zal proberen mijn verhaal kort duidelijk te maken.
Mijn vriend heeft een alcoholprobleem, kwetst me vaak en ik ben het beu. Had besloten dat ik voor mezelf moet kiezen en weg moest gaan (met kindje van half jaar). Nu is ons dochtertje nog jong en begrijpt er nog niet veel van dus beter nu weg dan wanneer ze het allemaal snapt en tja, ik wil me ook niet langer laten vernederen. Was er in m'n hoofd steeds meer klaar mee.
Nu echter..... hij is deze week een gesprek met me aangegaan waarin hij aangaf dat hij op deze manier niet verder wilde, hij is van plan minder te gaan drinken, hij wil z'n dochter niet kwijt!
Opzich zou je zeggen; prachtig, eind goed al goed.....maar..... ik ben er achter gekomen dat ik niets meer voor hem voel,(of hij nou wel of niet drinkt) moet er niet aan denken dat hij aan me zit, kan het niet opbrengen hem te knuffelen enzo, heb te grote afkeer gekregen door hetgeen hij me heeft aangedaan.
De stap om nu weg te gaan is veel groter, kan het niet op de alcohol schuiven. De reden om weg te gaan; ik hou niet meer van je. vind ik zo simpel klinken en met een kindje van 6maand zou je er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven toch?....
Wat vinden jullie hiervan?....wat moet ik doen?.....
Zal proberen mijn verhaal kort duidelijk te maken.
Mijn vriend heeft een alcoholprobleem, kwetst me vaak en ik ben het beu. Had besloten dat ik voor mezelf moet kiezen en weg moest gaan (met kindje van half jaar). Nu is ons dochtertje nog jong en begrijpt er nog niet veel van dus beter nu weg dan wanneer ze het allemaal snapt en tja, ik wil me ook niet langer laten vernederen. Was er in m'n hoofd steeds meer klaar mee.
Nu echter..... hij is deze week een gesprek met me aangegaan waarin hij aangaf dat hij op deze manier niet verder wilde, hij is van plan minder te gaan drinken, hij wil z'n dochter niet kwijt!
Opzich zou je zeggen; prachtig, eind goed al goed.....maar..... ik ben er achter gekomen dat ik niets meer voor hem voel,(of hij nou wel of niet drinkt) moet er niet aan denken dat hij aan me zit, kan het niet opbrengen hem te knuffelen enzo, heb te grote afkeer gekregen door hetgeen hij me heeft aangedaan.
De stap om nu weg te gaan is veel groter, kan het niet op de alcohol schuiven. De reden om weg te gaan; ik hou niet meer van je. vind ik zo simpel klinken en met een kindje van 6maand zou je er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven toch?....
Wat vinden jullie hiervan?....wat moet ik doen?.....
zaterdag 15 september 2007 om 12:00
zaterdag 15 september 2007 om 12:09
zaterdag 15 september 2007 om 12:12
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om die stap te maken, net nu je vriend heeft besloten zijn leven te willen beteren. Maar helaas komt hij daar mee op het moment dat er voor jou al te veel kapot is gegaan.
Als je zelf nog heil had gezien in de relatie als er dingen zouden veranderen, dan zou je daar toch wel zelf bij je vriend op hebben aangedrongen in plaats van te beslissen weg te gaan? Nu is het een gepasseerd station; jij had je beslissing eigenlijk al genomen.
Als je echt niet meer van hem houdt en ook zeker weet dat dat niet meer terug kan komen, dan moet je daar duidelijk over zijn. Nu blijven toekijken hoe hij worstelt om van zijn drankprobleem af te komen, in de hoop zijn gezin te kunnen redden, terwijl jij weet dat dat niet meer te redden is, lijkt me voor jullie beiden uitlopen op een drama.
Hij zal sowieso aan zijn drankprobleem moeten werken, ook als jullie uit elkaar gaan. Ook na de breuk blijft hij vader en heeft hij recht op omgang. Maar omgang met je kind en drankmisbruik vloekt nogal met elkaar. Je kunt beschonken niet voor een baby van een half jaar zorgen, helemaal niet een heel weekend in je eentje.
Als je zelf nog heil had gezien in de relatie als er dingen zouden veranderen, dan zou je daar toch wel zelf bij je vriend op hebben aangedrongen in plaats van te beslissen weg te gaan? Nu is het een gepasseerd station; jij had je beslissing eigenlijk al genomen.
Als je echt niet meer van hem houdt en ook zeker weet dat dat niet meer terug kan komen, dan moet je daar duidelijk over zijn. Nu blijven toekijken hoe hij worstelt om van zijn drankprobleem af te komen, in de hoop zijn gezin te kunnen redden, terwijl jij weet dat dat niet meer te redden is, lijkt me voor jullie beiden uitlopen op een drama.
Hij zal sowieso aan zijn drankprobleem moeten werken, ook als jullie uit elkaar gaan. Ook na de breuk blijft hij vader en heeft hij recht op omgang. Maar omgang met je kind en drankmisbruik vloekt nogal met elkaar. Je kunt beschonken niet voor een baby van een half jaar zorgen, helemaal niet een heel weekend in je eentje.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 15 september 2007 om 12:23
quote:moedertje2007 schreef op 15 september 2007 @ 11:46:
De reden om weg te gaan; ik hou niet meer van je. vind ik zo simpel klinken en met een kindje van 6maand zou je er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven toch?Met een dochtertje van 6 maand moet je er vooral alles aan doen dat zij in een gezonde situatie opgroeit, toch? Als dit inhoudt dat jij daarvoor bij hem weg moet gaan.....
De reden om weg te gaan; ik hou niet meer van je. vind ik zo simpel klinken en met een kindje van 6maand zou je er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven toch?Met een dochtertje van 6 maand moet je er vooral alles aan doen dat zij in een gezonde situatie opgroeit, toch? Als dit inhoudt dat jij daarvoor bij hem weg moet gaan.....
zaterdag 15 september 2007 om 12:23
Echt altijd eerlijk blijven, hoe dan ook. `Het gevoel is weg` klinkt allesbehalve simpel. Het klinkt serieus, oprecht en jij noch hij kan er omheen.
Overigens; beroepshalve weet ik dat "minder drinken" bij een alcoholist geen haalbare kaart is (misschien voor hooguit een paar weken). De rem heeft hij er voor altijd afgedronken, dat heeft met hersenstructuur te maken. Verslaving is een ziekte. Het is alles of niks, gematigd drinken zit er niet meer in, nooit meer, echt niet.
Maar dat staat uiteraard los van jouw gevoel; zelfs al stopt hij helemaal, het is niet te doen om uit dankbaarheid of plichts-/schuldgevoel bij iemand te blijven.
Sterkte he!
Overigens; beroepshalve weet ik dat "minder drinken" bij een alcoholist geen haalbare kaart is (misschien voor hooguit een paar weken). De rem heeft hij er voor altijd afgedronken, dat heeft met hersenstructuur te maken. Verslaving is een ziekte. Het is alles of niks, gematigd drinken zit er niet meer in, nooit meer, echt niet.
Maar dat staat uiteraard los van jouw gevoel; zelfs al stopt hij helemaal, het is niet te doen om uit dankbaarheid of plichts-/schuldgevoel bij iemand te blijven.
Sterkte he!
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 15 september 2007 om 14:58
zaterdag 15 september 2007 om 18:33
Je krijgt inderdaad kinderen, die neem je niet. Maar de vraag is wel oke in mijn opinie. Waarom aan kinderen beginnen in zo'n situatie. Wat al neem je kinderen niet, je kunt er wel heel bewust voor kiezen GEEN kinderen te krijgen (voorbehoedsmiddelen zijn er in overvloed) Ik neem aan dat Calvijn dat bedoelt.
@ TO: veel sterkte in deze moeilijke situatie toegewenst.
@ TO: veel sterkte in deze moeilijke situatie toegewenst.
zaterdag 15 september 2007 om 18:54
De dochter is er, dus deze vraag doet helemaal niet ter zake.
Moedertje, bij jou is duidelijk te koek op om het zo maar te zeggen. Zijn toezegging om minder te gaan drinken geeft jou geen enkele aanleiding om verder te gaan en dat is toch alles waar het om draait. Wanneer het gevoel ontbreekt, dan houdt het gewoon op. Misschien kom je later tot de ontdekking dat je een time out nodig hebt en groeien jullie weer naar elkaar toe, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Zeg dit gewoon tegen hem, maak duidelijk aan hem dat er teveel is gebeurd en dat er op deze wijze een herstart niet in zit.
Bovendien, wanneer iemand gaat minderen met een alcoholprobleem, houdt in dat het toch wachten wordt tot de boel weer escaleert. Al zou hij zeggen niet meer te drinken, dan nog hoeft dit voor jou niet voldoende te zijn om de relatie een doorstart te geven. Wanneer hij deze stappen onderneemt alleen omdat hij zijn dochter niet kwijt wil raken, dan doet hij dit met de verkeerde motieven. Alleen wanneer hij echt zelf wil, dan kan dit probleem opgelost worden.
Jouw stap om weg te gaan is niet groter geworden, wanneer je het goed bekijkt ben je juist dichter bij deze stap gekomen, want wat biedt hij nu eigenlijk? Feitelijk niks, het leek even alleen maar zou in jouw ogen dat hij een echte poging wil ondernemen, maar daar is hij nog heel ver vanaf.
Moedertje, bij jou is duidelijk te koek op om het zo maar te zeggen. Zijn toezegging om minder te gaan drinken geeft jou geen enkele aanleiding om verder te gaan en dat is toch alles waar het om draait. Wanneer het gevoel ontbreekt, dan houdt het gewoon op. Misschien kom je later tot de ontdekking dat je een time out nodig hebt en groeien jullie weer naar elkaar toe, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Zeg dit gewoon tegen hem, maak duidelijk aan hem dat er teveel is gebeurd en dat er op deze wijze een herstart niet in zit.
Bovendien, wanneer iemand gaat minderen met een alcoholprobleem, houdt in dat het toch wachten wordt tot de boel weer escaleert. Al zou hij zeggen niet meer te drinken, dan nog hoeft dit voor jou niet voldoende te zijn om de relatie een doorstart te geven. Wanneer hij deze stappen onderneemt alleen omdat hij zijn dochter niet kwijt wil raken, dan doet hij dit met de verkeerde motieven. Alleen wanneer hij echt zelf wil, dan kan dit probleem opgelost worden.
Jouw stap om weg te gaan is niet groter geworden, wanneer je het goed bekijkt ben je juist dichter bij deze stap gekomen, want wat biedt hij nu eigenlijk? Feitelijk niks, het leek even alleen maar zou in jouw ogen dat hij een echte poging wil ondernemen, maar daar is hij nog heel ver vanaf.
zaterdag 15 september 2007 om 19:38
Hoi Moedertje,
ik ben het met de rest eens... weet je wat er gebeurd als je bij hem blijft: Het gaat hooguit 3 maanden goed, dan begint ie weer met drinken..dan realiseerd ie zich na een paar maanden weer dat jij misschien bij m weg gaat, dus dan beloofd ie weer minder te drinken, dan gaat het weer een tijdje goed, daarna gaat het weer mis enz. enz. Hij stopt misschien 2 a 3 maanden met drinken, maar daarna begint ie toch altijd weer, misschien niet als jij er bij bent maar wel stiekem...alcoholisten zijn wat dat betreft gewoon niet te vertrouwen.
Het is veel beter voor je kindje en jezelf dat je nu bij hem weg gaat, ook al beloofd ie je van alles...het gaat op den duur toch weer fout.
Sterkte
ik ben het met de rest eens... weet je wat er gebeurd als je bij hem blijft: Het gaat hooguit 3 maanden goed, dan begint ie weer met drinken..dan realiseerd ie zich na een paar maanden weer dat jij misschien bij m weg gaat, dus dan beloofd ie weer minder te drinken, dan gaat het weer een tijdje goed, daarna gaat het weer mis enz. enz. Hij stopt misschien 2 a 3 maanden met drinken, maar daarna begint ie toch altijd weer, misschien niet als jij er bij bent maar wel stiekem...alcoholisten zijn wat dat betreft gewoon niet te vertrouwen.
Het is veel beter voor je kindje en jezelf dat je nu bij hem weg gaat, ook al beloofd ie je van alles...het gaat op den duur toch weer fout.
Sterkte
zaterdag 15 september 2007 om 20:33
Als eerste bedankt voor jullie reacties, kan het inderdaad ook van een andere kant bekijken!
Om te reageren op een aantal vragen waarom we een kindje hebben 'genomen' IK SNAP DEZE VRAAG VOLKOMEN!!!!! dit maakt dat ik me ook ontzettend schaam!!! Jammer genoeg heb ik het probleem van m'n vriend te laat ontdekt of in ieder geval hoe erg het was. We zijn pas heel kort voor m'n zwangerschap gaan samenwonen (vanwege de grote reisafstand die er zou ontstaan naar m'n werk toe) Tot die tijd heeft hij het dus behoorlijk kunnen verbergen. Natuurlijk had ik wel door dat hij een beste drinker was maar goed; ik was in de veronderstelling dat een man op een gegeven moment z'n wilde haren verliest en bij het krijgen van een kindje z'n verantwoordelijkheid zal nemen. Helaas heb ik me hier dus gigantisch in vergist!!!! vind dit heel erg dat ik me zo vergist heb, helaas kan ik het niet terugdraaien.
Over z'n minderen van alcohol; had zelf ook al bedacht dat hij het eerst nog maar eens moet zien te bewijzen dat hij het kan (niet dat ik m'n besluit daar van af laat hangen) maar hij heeft inderdaad wel eerder beloofd om wat minder te gaan drinken, ik herken heel erg wat 'very cherry' zegt. Hij kan door de week best eens een avond niet drinken maar wanneer hij eenmaal is begonnen dan zit er meestal geen rem meer op. Hij heeft dit nu in het weekend ook alweer laten zien. Zodra ik even weg ben kan hij zich niet beheersen. Was een half uurtje om boodschappen; meteen stuk of 5 borrels gehad... daarna ook weer even niet hoor...hij probeert het dus wel maar denk inderdaad dat het zo zal mislukken.
Denk eigenlijk dat hij ook weinig meer voor mij voelt, hij weet alleen wel dat wanneer ik weg ga dat hij het financieel niet zal redden (ik regel alle zaken, toen ik bij hem kwam kon ik de post bijwerken van 3 jaar terug.....duizenden euro's schuld.... is nu allemaal bijgwerkt maar als ik weg ga begint het van voren af aan dus tja, hij wil graag dat ik blijf...... en z'n dochter natuurlijk.....weet ook niet hoe het geregeld moet worden met een omgangsregeling want een drinkende vader alleen met z'n dochter????.....
ik spring geloof ik wat van de hak op de tak...... vliegt me soms zo aan als ik er aan denk wat me te wachten staat (door weg te gaan) huis regelen, roddels, verhuizen enz enz............
moeilijk moeilijk moeilijk
en soms denk ik; jee, misschien zou een ander in deze situatie het helemaal niet zo erg vinden (van zijn drinken) en stel ik me gewoon aan??!!.....
weet het nu even niet....
(
Om te reageren op een aantal vragen waarom we een kindje hebben 'genomen' IK SNAP DEZE VRAAG VOLKOMEN!!!!! dit maakt dat ik me ook ontzettend schaam!!! Jammer genoeg heb ik het probleem van m'n vriend te laat ontdekt of in ieder geval hoe erg het was. We zijn pas heel kort voor m'n zwangerschap gaan samenwonen (vanwege de grote reisafstand die er zou ontstaan naar m'n werk toe) Tot die tijd heeft hij het dus behoorlijk kunnen verbergen. Natuurlijk had ik wel door dat hij een beste drinker was maar goed; ik was in de veronderstelling dat een man op een gegeven moment z'n wilde haren verliest en bij het krijgen van een kindje z'n verantwoordelijkheid zal nemen. Helaas heb ik me hier dus gigantisch in vergist!!!! vind dit heel erg dat ik me zo vergist heb, helaas kan ik het niet terugdraaien.
Over z'n minderen van alcohol; had zelf ook al bedacht dat hij het eerst nog maar eens moet zien te bewijzen dat hij het kan (niet dat ik m'n besluit daar van af laat hangen) maar hij heeft inderdaad wel eerder beloofd om wat minder te gaan drinken, ik herken heel erg wat 'very cherry' zegt. Hij kan door de week best eens een avond niet drinken maar wanneer hij eenmaal is begonnen dan zit er meestal geen rem meer op. Hij heeft dit nu in het weekend ook alweer laten zien. Zodra ik even weg ben kan hij zich niet beheersen. Was een half uurtje om boodschappen; meteen stuk of 5 borrels gehad... daarna ook weer even niet hoor...hij probeert het dus wel maar denk inderdaad dat het zo zal mislukken.
Denk eigenlijk dat hij ook weinig meer voor mij voelt, hij weet alleen wel dat wanneer ik weg ga dat hij het financieel niet zal redden (ik regel alle zaken, toen ik bij hem kwam kon ik de post bijwerken van 3 jaar terug.....duizenden euro's schuld.... is nu allemaal bijgwerkt maar als ik weg ga begint het van voren af aan dus tja, hij wil graag dat ik blijf...... en z'n dochter natuurlijk.....weet ook niet hoe het geregeld moet worden met een omgangsregeling want een drinkende vader alleen met z'n dochter????.....
ik spring geloof ik wat van de hak op de tak...... vliegt me soms zo aan als ik er aan denk wat me te wachten staat (door weg te gaan) huis regelen, roddels, verhuizen enz enz............
moeilijk moeilijk moeilijk
en soms denk ik; jee, misschien zou een ander in deze situatie het helemaal niet zo erg vinden (van zijn drinken) en stel ik me gewoon aan??!!.....
weet het nu even niet....
(
maandag 17 september 2007 om 13:06
Geloof dat de meesten me wel overtuigd hebben toch weg te gaan..... zijn er mensen bij die een vergelijkbare situatie mee hebben gemaakt? bedoel niet zozeer de drank in het spel maar weggaan met een heel jong kindje?
Het is zijn huis dus ik zal weg moeten, andere woonruimte zoeken enz..... en dat met zo'n hummeltje....
zou zo graag willen horen van mensen die ook weg zijn gegaan en of dat een beetje goed is verlopen of dat het heel zwaar (te zwaar?) valt om met zo'n klein kindje alleen te wonen?
Weet gewoon dat ik moet gaan maar zoals ik in het vorige berichtje ook al schreef; bij de gedachte ook ECHT te gaan vliegt het me zo aan.....
Het is zijn huis dus ik zal weg moeten, andere woonruimte zoeken enz..... en dat met zo'n hummeltje....
zou zo graag willen horen van mensen die ook weg zijn gegaan en of dat een beetje goed is verlopen of dat het heel zwaar (te zwaar?) valt om met zo'n klein kindje alleen te wonen?
Weet gewoon dat ik moet gaan maar zoals ik in het vorige berichtje ook al schreef; bij de gedachte ook ECHT te gaan vliegt het me zo aan.....
maandag 17 september 2007 om 13:11
quote:moedertje2007 schreef op 15 september 2007 @ 20:33:
Denk eigenlijk dat hij ook weinig meer voor mij voelt, hij weet alleen wel dat wanneer ik weg ga dat hij het financieel niet zal redden (ik regel alle zaken, toen ik bij hem kwam kon ik de post bijwerken van 3 jaar terug.....duizenden euro's schuld.... is nu allemaal bijgwerkt maar als ik weg ga begint het van voren af aan dus tja, hij wil graag dat ik blijf...... en z'n dochter natuurlijk.....weet ook niet hoe het geregeld moet worden met een omgangsregeling want een drinkende vader alleen met z'n dochter????.....
((
Je blijft toch niet bij hem omdat hij het anders niet redt? Dat is toch geen reden om bij hem te blijven? En ja, ik ben het eens met de andere poststers: ik denk dat hij de bui al voelt hangen dat jij erover denkt om weg te gaan. Hij belooft dat hij zal minderen, jij blijft maar na verloop van tijd sluipt het er weer in, totdat jij weer dreigt te vertrekken. Je komt zo in een vicieuze cirkel.
En als je eigenlijk niets meer voor hem voelt kun je beter wegwezen. Ook voor jullie kindje het beste. Qua bezoekregeling... Tja daar zul je misschien nog een zware dobber aan krijgen. Er zijn vast deskundigen (maatschappelijk werk?) die je daar bij kunnen begeleiden.
Sterkte!
Denk eigenlijk dat hij ook weinig meer voor mij voelt, hij weet alleen wel dat wanneer ik weg ga dat hij het financieel niet zal redden (ik regel alle zaken, toen ik bij hem kwam kon ik de post bijwerken van 3 jaar terug.....duizenden euro's schuld.... is nu allemaal bijgwerkt maar als ik weg ga begint het van voren af aan dus tja, hij wil graag dat ik blijf...... en z'n dochter natuurlijk.....weet ook niet hoe het geregeld moet worden met een omgangsregeling want een drinkende vader alleen met z'n dochter????.....
((
Je blijft toch niet bij hem omdat hij het anders niet redt? Dat is toch geen reden om bij hem te blijven? En ja, ik ben het eens met de andere poststers: ik denk dat hij de bui al voelt hangen dat jij erover denkt om weg te gaan. Hij belooft dat hij zal minderen, jij blijft maar na verloop van tijd sluipt het er weer in, totdat jij weer dreigt te vertrekken. Je komt zo in een vicieuze cirkel.
En als je eigenlijk niets meer voor hem voelt kun je beter wegwezen. Ook voor jullie kindje het beste. Qua bezoekregeling... Tja daar zul je misschien nog een zware dobber aan krijgen. Er zijn vast deskundigen (maatschappelijk werk?) die je daar bij kunnen begeleiden.
Sterkte!
maandag 17 september 2007 om 13:35
Nou ja, eigenlijk heb je al een keus gemaakt: weggaan. En ja, daar zitten haken en ogen aan. Veel haken en ogen.
Maar, ook ik heb nét de stap genomen (hetzij dan zonder kind), maar het is een verrekt zure appel. Veel werk, veel geregel, veel bellen, veel dingen doen, vertellen, invullen etc. etc.
Gelukkig heb ik een (aanstaande ex-)partner die meewerkt, ook al is hij alcohol en drugsverslaafde. Het gaat tot nu toe van een leien dakje, maar er zal vast nog wel een kink in de kabel komen.
Om terug te komen op jouw situatie: zet door, bijt vast in je besluit en ga voor een eigen leven! Vecht voor je dochter en jezelf en laat je niet meer bespelen door een verslaafde!
Succes!
Maar, ook ik heb nét de stap genomen (hetzij dan zonder kind), maar het is een verrekt zure appel. Veel werk, veel geregel, veel bellen, veel dingen doen, vertellen, invullen etc. etc.
Gelukkig heb ik een (aanstaande ex-)partner die meewerkt, ook al is hij alcohol en drugsverslaafde. Het gaat tot nu toe van een leien dakje, maar er zal vast nog wel een kink in de kabel komen.
Om terug te komen op jouw situatie: zet door, bijt vast in je besluit en ga voor een eigen leven! Vecht voor je dochter en jezelf en laat je niet meer bespelen door een verslaafde!
Succes!
woensdag 19 september 2007 om 22:45
hoe moeilijk die stap nu ook voor je is, ik zou zeggen denk ten eerts eana je dochter en aan je zelf. Heeft je partner vaker belooft minde rte gaan drinken of is dit de eerste keer?
Uit eigen ervarng weet ik dat mensen die ene verslaving hebben, en beloven op beterschap dit toch nooit waar maken.
Je vriend kan natuurlijk altijd zijn kind blijven zien, heeft die ook recht op hij is immers de vader. maar zelf in ene ongelukkige relatie zitten nee daar zou ik niet voor kiezen!!!
Sterkte!!!
Uit eigen ervarng weet ik dat mensen die ene verslaving hebben, en beloven op beterschap dit toch nooit waar maken.
Je vriend kan natuurlijk altijd zijn kind blijven zien, heeft die ook recht op hij is immers de vader. maar zelf in ene ongelukkige relatie zitten nee daar zou ik niet voor kiezen!!!
Sterkte!!!
zondag 23 september 2007 om 13:46
Nou, wat een aantal van jullie al schreef; hij zal in herhaling vallen. En ja hoor....Vorig weekend ging het heel goed dit weekend echter minder....Vrijdag was ik er niet, toen heeft hij 8dl berenburg gedronken. Zaterdagochtend had hij de laatste 2dl op. Middags naar het sportveld en kwam dronken terug. Toen begon hij over de sex; komt het ooit nog terug.... niet of de relatie ooit nog goed zou komen maar of we nog weer eens sex zouden hebben.... heb gezegd dat dit voor mij niet samen gaat met de situatie zoals die nu is... Begon daarna over van alles en nog wat, ben rustig gebleven en heb aangegeven dat ik wel met hem wilde praten als hij nuchter is.....heeft me voor alles uitgemaakt en waar het opneer kwam; hij dronk zoveel en dit zou mijn schuld zijn. Ik geef toe dat ik momenteel niet erg enthousiast op hem reageer maar dat is voor mij een reactie op zijn gedrag.... hij was van een twee dingen overtuigd; ik zou niet wegkomen met ons kindje (dan zonder dochter) en hij zal altijd van mij winnen.....
Hij is nu weg naar een voetbalwedstrijd, komt vanavond thuis. Gisteren, tijdens de ruzie was ik van plan om spullen te pakken en tijdelijk weg te gaan maar nu op dit moment durf ik dit niet, ben bang dat ik er niet weer in kom, dat hij de boel hier overhoop haalt enzo....
Ben nu van plan om vandaag een formulier in te vullen voor de woningstichting zodat ik me in kan schrijven voor een huisje. Tot de tijd wil ik de schijn maar ophouden en in stilte al dingen in te pakken of in ieder geval zo klaar te zetten dat ik het makkelijk in kan pakken, lijstje maken van wat ik mee moet enzo.....niet eerlijk maar dit lijkt me beter......
Wanneer ik nu weg ga dan zal ik bij anderen moeten logeren en dit is voor een nachtje misschien wel mogelijk maar voor langere tijd?....
Is dit een goed besluit? Kan ik het zo spelen? of toch weg gaan?
Weet het niet zo goed.....
Hij is nu weg naar een voetbalwedstrijd, komt vanavond thuis. Gisteren, tijdens de ruzie was ik van plan om spullen te pakken en tijdelijk weg te gaan maar nu op dit moment durf ik dit niet, ben bang dat ik er niet weer in kom, dat hij de boel hier overhoop haalt enzo....
Ben nu van plan om vandaag een formulier in te vullen voor de woningstichting zodat ik me in kan schrijven voor een huisje. Tot de tijd wil ik de schijn maar ophouden en in stilte al dingen in te pakken of in ieder geval zo klaar te zetten dat ik het makkelijk in kan pakken, lijstje maken van wat ik mee moet enzo.....niet eerlijk maar dit lijkt me beter......
Wanneer ik nu weg ga dan zal ik bij anderen moeten logeren en dit is voor een nachtje misschien wel mogelijk maar voor langere tijd?....
Is dit een goed besluit? Kan ik het zo spelen? of toch weg gaan?
Weet het niet zo goed.....
maandag 24 september 2007 om 22:32
Wanneer het zou moeten dan zal ik vast bij m'n ouders terecht kunnen maar ja, ik weet niet hoelang het duurt voordat ik een huisje toegewezen krijg....stel het duurt een half jaar, zolang kan dat nooit daar, zal geen gezonde situatie zijn denk ik. Maar tja, hier de schijn ophouden en dan wanneer ik een huisje heb plotseling zeggen; en nu is het over, ik ga.....das ook beetje lullig??.......
Het is nu steeds hetzelfde verhaaltje, door de week dan gaat het redelijk en denk ik; wacht nog maar even.....en dann in de weekenden gaat het weer mis, ben dan overtuigd dat ik weg moet en als het dan weer even goed gaat begin ik weer te twijfelen......
moeilijk moeilijk......
Het is nu steeds hetzelfde verhaaltje, door de week dan gaat het redelijk en denk ik; wacht nog maar even.....en dann in de weekenden gaat het weer mis, ben dan overtuigd dat ik weg moet en als het dan weer even goed gaat begin ik weer te twijfelen......
moeilijk moeilijk......
