Relaties
alle pijlers
oke en nu weet ik het even niet meer
donderdag 27 september 2007 om 10:49
Heb een soort van issue, of misschien ook wel niet, ik weet t niet.
zal t proberen uit te leggen maar hoop dat het een beetje duidelijk wordt.
Ik ben een iets meer dan een jaar getrouwd en ben al 6 jaar met deze man. Niks mis mee.
Nu ben ik nogal een flirt en mijn man weet dit, en heeft daar niet zo`n moeite mee....
Op mijn werk heb ik een redelijk aanziensfunctie en ook heel veel contact met alle collega`s en daar ligt nu net het probleem.
Een beetje flirten met een collega is nogal uit de hand gelopen en nu weet ik het niet meer. We hebben niks met elkaar gedaan, althans fysiek dan... Mentaal hebben we al wilde nachten beleefd!
Hij is getrouwd net als ik dus dat was heel onschuldig bedoeld... een beetje dollen via mail... elkaar ff gek maken en daarna gewoon naar huis... we hebben elkaar met geen vinger aangeraakt.
Het viel me van de week ineens heel erg op dat de collega in kwestie nogal ongelukkig keek... en na veel twijfel heb ik hem gevraagd of alles goed was... eerst zei hij: ja hoor hoezo... ik heb hem uitgelegd wat ik dacht en toen kwam inderdaad de aap uit de mouw... Hij had prive wat issues maar kon er nu nog niet over praten.. Ik heb hem gezegd dat als ik ergens aan bijgedragen heb en het daarom moeilijk gemaakt heb dat dit mij spijt en dat dat niet mijn bedoeling is geweest.
We hebben afgesproken ff een stapje terug te doen en even wat rustiger te doen samen.
Toch kan ik hem nu niet uit mijn hoofd zetten. Ik was er gisteren echt van ontdaan dat hij zo ongelukkig is, en ik weet niet of ik nu verliefd ben op hem, of dat ik gewoon veel om hem geef.
Zijn reactie met: we moeten het wel even wat rustiger aan doen heeft me behoorlijk in de war gebracht. Want blijkbaar heeft hij er dan ook meer gevoel bij als dat de bedoeling was.
Fysiek voel ik me erg aangetrokken tot hem.. Het is echt een hele leuke man... en dat weet hij, dat ik zo over hem denk...
Ik heb niks aan het advies om afstand van elkaar te nemen want we moeten wel samen werken... en die aantrekkingskracht blijft dus altijd rondhangen.....
dus... Help??
zal t proberen uit te leggen maar hoop dat het een beetje duidelijk wordt.
Ik ben een iets meer dan een jaar getrouwd en ben al 6 jaar met deze man. Niks mis mee.
Nu ben ik nogal een flirt en mijn man weet dit, en heeft daar niet zo`n moeite mee....
Op mijn werk heb ik een redelijk aanziensfunctie en ook heel veel contact met alle collega`s en daar ligt nu net het probleem.
Een beetje flirten met een collega is nogal uit de hand gelopen en nu weet ik het niet meer. We hebben niks met elkaar gedaan, althans fysiek dan... Mentaal hebben we al wilde nachten beleefd!
Hij is getrouwd net als ik dus dat was heel onschuldig bedoeld... een beetje dollen via mail... elkaar ff gek maken en daarna gewoon naar huis... we hebben elkaar met geen vinger aangeraakt.
Het viel me van de week ineens heel erg op dat de collega in kwestie nogal ongelukkig keek... en na veel twijfel heb ik hem gevraagd of alles goed was... eerst zei hij: ja hoor hoezo... ik heb hem uitgelegd wat ik dacht en toen kwam inderdaad de aap uit de mouw... Hij had prive wat issues maar kon er nu nog niet over praten.. Ik heb hem gezegd dat als ik ergens aan bijgedragen heb en het daarom moeilijk gemaakt heb dat dit mij spijt en dat dat niet mijn bedoeling is geweest.
We hebben afgesproken ff een stapje terug te doen en even wat rustiger te doen samen.
Toch kan ik hem nu niet uit mijn hoofd zetten. Ik was er gisteren echt van ontdaan dat hij zo ongelukkig is, en ik weet niet of ik nu verliefd ben op hem, of dat ik gewoon veel om hem geef.
Zijn reactie met: we moeten het wel even wat rustiger aan doen heeft me behoorlijk in de war gebracht. Want blijkbaar heeft hij er dan ook meer gevoel bij als dat de bedoeling was.
Fysiek voel ik me erg aangetrokken tot hem.. Het is echt een hele leuke man... en dat weet hij, dat ik zo over hem denk...
Ik heb niks aan het advies om afstand van elkaar te nemen want we moeten wel samen werken... en die aantrekkingskracht blijft dus altijd rondhangen.....
dus... Help??
donderdag 27 september 2007 om 10:58
Zoals jij ook (nog) niet fysiek vreemdgegaan bent, en mentaal wel, kun je ook mentaal afstand nemen van je collega.
Het klinkt een beetje of je collega dus echt gevoelens voor je heeft, en ik zou hem dus voortaan alleen nog zakelijk benaderen.
Hou je nog van je man, of heb je ook gevoelens voor je collega? Tja, die vraag kun jij alleen beantwoorden. Weet je man ook dat je met je collega aan het flirten geweest bent? Ik denk dat het hoog tijd wordt dat je hem verteld dat dit uit de hand gelopen is.
Het klinkt een beetje of je collega dus echt gevoelens voor je heeft, en ik zou hem dus voortaan alleen nog zakelijk benaderen.
Hou je nog van je man, of heb je ook gevoelens voor je collega? Tja, die vraag kun jij alleen beantwoorden. Weet je man ook dat je met je collega aan het flirten geweest bent? Ik denk dat het hoog tijd wordt dat je hem verteld dat dit uit de hand gelopen is.
donderdag 27 september 2007 om 11:00
Dag ennu,
Afstand heeft niet zozeer met fysieke afstand maar emotionele afstand te maken. Spanning, chemie, dat hebben de meeste mensen wel eens met een ander denk ik- ook al ben je heppie in een mooie relatie. Dat speciale vlindergevoel gaat altijd voorbij, maar kan denk ik juist sterk zijn als het om iets 'verbodens' gaat.
Ik denk dat het verstandig is om af te spreken dat je niet meer deelt dan een zakelijk contact. Wissel geen prive dingen uit met hem, en vertel hem expliciet dat je hem niet kunt helpen met zijn relatie problemen. Richt je wat meer op wat je thuis hebt, investeer wat extra's in je relatie (voor zover ik het lees ben je niet van plan je relatie op het spel te zetten). Er is nu nog niks gebeurd. Maar als je emotioneel een band aan gaat door bv. hem te helpen met relatie dingen, dan kan dat wel makkelijker gebeuren.
Sterkte,
il
Afstand heeft niet zozeer met fysieke afstand maar emotionele afstand te maken. Spanning, chemie, dat hebben de meeste mensen wel eens met een ander denk ik- ook al ben je heppie in een mooie relatie. Dat speciale vlindergevoel gaat altijd voorbij, maar kan denk ik juist sterk zijn als het om iets 'verbodens' gaat.
Ik denk dat het verstandig is om af te spreken dat je niet meer deelt dan een zakelijk contact. Wissel geen prive dingen uit met hem, en vertel hem expliciet dat je hem niet kunt helpen met zijn relatie problemen. Richt je wat meer op wat je thuis hebt, investeer wat extra's in je relatie (voor zover ik het lees ben je niet van plan je relatie op het spel te zetten). Er is nu nog niks gebeurd. Maar als je emotioneel een band aan gaat door bv. hem te helpen met relatie dingen, dan kan dat wel makkelijker gebeuren.
Sterkte,
il
donderdag 27 september 2007 om 11:06
donderdag 27 september 2007 om 11:10
Wat is een 'redelijk aanziensfunctie' voor iets? Mocht je daarmee bedoelen dat je in een leidinggevende positie moet functioneren, dan zou ik me toch maar eens achter mijn oor krabben of al dat flirten je aanzien wel goed doet. Over flirters wordt veel geroddeld bij bedrijven. Dat kan op den duur in je nadeel gaan uitpakken. Zeker wanneer je leidinggevende bent.
donderdag 27 september 2007 om 12:01
Ennu, nu gewoon van een mug geen olifant maken. Hij zit met prive issues en wil niet met jou hierover praten. Het is niet eens duidelijk of er wel een verband is tussen jullie geflirt op het werk en per mail, of dat er iets anders speelt bij hem.
Bij jou zelf spelen issues in je hoofd nu, jij maakt jezelf gek bepaalde gedachtes.
Je zegt niks aan adviezen te hebben om wat afstand van elkaar te nemen, maar toch ligt daar wel de oplossing. Alhoewel je als collega's samen moet werken is er wel degelijk de mogelijkheid om je gedachtes op een ander spoor te zetten. Voorheen lukte dit ook en tijd zal leren dat dit in de toekomst ook zal gaan werken.
De hamvraag is natuurlijk wat jij allemaal op het spel wilt gaan zetten voor een dergelijk contact met deze collega. Jouw 'aanziens' functie zal door zulk gedrag wel degelijk bekritiseert worden, omdat jullie contact mogelijk tot probleemgedrag bij je collega leidt. Bovendien staan er nu vanwege wat spannend mailcontact en geflirt 2 relaties zwaar onder druk. Is dat het allemaal wel waard?
Bij jou zelf spelen issues in je hoofd nu, jij maakt jezelf gek bepaalde gedachtes.
Je zegt niks aan adviezen te hebben om wat afstand van elkaar te nemen, maar toch ligt daar wel de oplossing. Alhoewel je als collega's samen moet werken is er wel degelijk de mogelijkheid om je gedachtes op een ander spoor te zetten. Voorheen lukte dit ook en tijd zal leren dat dit in de toekomst ook zal gaan werken.
De hamvraag is natuurlijk wat jij allemaal op het spel wilt gaan zetten voor een dergelijk contact met deze collega. Jouw 'aanziens' functie zal door zulk gedrag wel degelijk bekritiseert worden, omdat jullie contact mogelijk tot probleemgedrag bij je collega leidt. Bovendien staan er nu vanwege wat spannend mailcontact en geflirt 2 relaties zwaar onder druk. Is dat het allemaal wel waard?
donderdag 27 september 2007 om 14:17
Bedankt voor jullie reacties, ik zal nog even proberen t een en ander toe te lichten.
21Rianne: Ik weet niet of ik gevoelens voor hem heb, dat is het lastige eraan. Ik weet dat ik veel om hem geef... maar of dit nu idd die gevoelens zijn ofdat het alleen lust is? Dat is ook idd de bedoeling, om elkaar alleen zakelijk te benaderen. Zowel vanuit hem, als vanuit mijn kant. Maar dat is moeilijk, want als ik heel eerlijk ben zijn die vlinders er wel. En ja ik hou zielsveel van mijn man, dat is een ding wat zeker is. Ik wil nu niet met mijn man hierover praten. zeker omdat er fysiek niks gebeurd is en ik hem niet onnodig pijn wil doen.
Soms heb ik het idee dat ik gewoon niet monogaam kan zijn, maar ja aan de andere kant, tijdens mijn relatie met hem, heb ik hem nog nooit bedrogen.
Ilha: Ik denk dat je daarin wel gelijk hebt ja, hem niet te helpen met zijn prive issues.
Mabel: nee ik heb niets afgesproken, en zeker niet iets wat ik eigenlijk niet wil. Maar toch, als je elkaar iedere dag ziet, en daarin normaal zo nu en dan Flirt met elkaar, kan je toch wel afspreken om wat afstand te nemen en zeker om wat rustiger aan te doen. En ja t kan dat jij flirten als wat anders ziet. Het is in ieder geval nooit mijn intentie geweest om hem ff mijn bed in te lullen of iets dergelijks.
Omen, nee ik ben geen leidinggevende, laten we even voor het gemak stellen dat ik een functie heb waarin ik contact heb met veel mensen in het bedrijf, en daardoor een bepaalde afstandsfunctie heb. en wat betreft het roddelen, dat gebeurt toch, of je nou wel of niet iets doet, dus daar ben ik niet zo bang voor.
Pom, ja dat verband is er wel. Ik wil verder niet teveel op de details ingaan, ben bang voor herkenning ( voor mezelf vind ik dat niet zo heel erg, maar voor hem wel degelijk) maar het komt er op neer dat z`n relatie op het spel staat, door dingen die hier los van staan. Hij en z`n vrouw wilde samen vechten voor de relatie, maar door ons " contact" heeft hij zich blijkbaar ineens beseft dat hij niet meer wil vechten, maar wil genieten. Hij heeft pijn genoeg gehad. Ik was niet op de hoogte van deze problemen tot nu, als dat zo was had ik nooit op deze manier contact met hem gehad ( hij heeft notabene de aanzet gedaan, niet ik) Ik heb tot wel 6 keer toe gevraagd of ik echt niet de reden ben van deze beslissing, en nee ik ben de reden niet, wel ben ik het duwtje in de rug dat hij nodig had.
Willem1959, ik ben het met je eens dat wat flirten moet kunnen, en tuurlijk moet je oppassen dat je daarin niet te ver gaat, maar voor mijn gevoel is dat ook niet echt gebeurd....
kort gezegd komt het er eigenlijk op neer, dat ik niet weet of de gevoelens die er zijn oprecht zijn of idd puur lust. Ik lig er inmiddels al 2 nachten wakker van en als ik slaap droom ik alleen maar over hem....
Ik weet zelf niet meer, waar het nu precies is fout gegaan. Nogmaals ik hou echt van mijn man, maar heb soms wel het idee dat ik iets mis. Maar aan de andere kant weet ik ook dat iedere relatie uiteindelijk zijn spanning mist, en alles overgaat in houden van, en gewoon wordt.
21Rianne: Ik weet niet of ik gevoelens voor hem heb, dat is het lastige eraan. Ik weet dat ik veel om hem geef... maar of dit nu idd die gevoelens zijn ofdat het alleen lust is? Dat is ook idd de bedoeling, om elkaar alleen zakelijk te benaderen. Zowel vanuit hem, als vanuit mijn kant. Maar dat is moeilijk, want als ik heel eerlijk ben zijn die vlinders er wel. En ja ik hou zielsveel van mijn man, dat is een ding wat zeker is. Ik wil nu niet met mijn man hierover praten. zeker omdat er fysiek niks gebeurd is en ik hem niet onnodig pijn wil doen.
Soms heb ik het idee dat ik gewoon niet monogaam kan zijn, maar ja aan de andere kant, tijdens mijn relatie met hem, heb ik hem nog nooit bedrogen.
Ilha: Ik denk dat je daarin wel gelijk hebt ja, hem niet te helpen met zijn prive issues.
Mabel: nee ik heb niets afgesproken, en zeker niet iets wat ik eigenlijk niet wil. Maar toch, als je elkaar iedere dag ziet, en daarin normaal zo nu en dan Flirt met elkaar, kan je toch wel afspreken om wat afstand te nemen en zeker om wat rustiger aan te doen. En ja t kan dat jij flirten als wat anders ziet. Het is in ieder geval nooit mijn intentie geweest om hem ff mijn bed in te lullen of iets dergelijks.
Omen, nee ik ben geen leidinggevende, laten we even voor het gemak stellen dat ik een functie heb waarin ik contact heb met veel mensen in het bedrijf, en daardoor een bepaalde afstandsfunctie heb. en wat betreft het roddelen, dat gebeurt toch, of je nou wel of niet iets doet, dus daar ben ik niet zo bang voor.
Pom, ja dat verband is er wel. Ik wil verder niet teveel op de details ingaan, ben bang voor herkenning ( voor mezelf vind ik dat niet zo heel erg, maar voor hem wel degelijk) maar het komt er op neer dat z`n relatie op het spel staat, door dingen die hier los van staan. Hij en z`n vrouw wilde samen vechten voor de relatie, maar door ons " contact" heeft hij zich blijkbaar ineens beseft dat hij niet meer wil vechten, maar wil genieten. Hij heeft pijn genoeg gehad. Ik was niet op de hoogte van deze problemen tot nu, als dat zo was had ik nooit op deze manier contact met hem gehad ( hij heeft notabene de aanzet gedaan, niet ik) Ik heb tot wel 6 keer toe gevraagd of ik echt niet de reden ben van deze beslissing, en nee ik ben de reden niet, wel ben ik het duwtje in de rug dat hij nodig had.
Willem1959, ik ben het met je eens dat wat flirten moet kunnen, en tuurlijk moet je oppassen dat je daarin niet te ver gaat, maar voor mijn gevoel is dat ook niet echt gebeurd....
kort gezegd komt het er eigenlijk op neer, dat ik niet weet of de gevoelens die er zijn oprecht zijn of idd puur lust. Ik lig er inmiddels al 2 nachten wakker van en als ik slaap droom ik alleen maar over hem....
Ik weet zelf niet meer, waar het nu precies is fout gegaan. Nogmaals ik hou echt van mijn man, maar heb soms wel het idee dat ik iets mis. Maar aan de andere kant weet ik ook dat iedere relatie uiteindelijk zijn spanning mist, en alles overgaat in houden van, en gewoon wordt.
donderdag 27 september 2007 om 14:26
donderdag 27 september 2007 om 14:33
Misschien had ik dat wel graag anders gezien ja, ik weet t niet. T gevoel wat er is, is er niet weg mee.
En ik weet wel dat ik dat gevoel moet onderdrukken, maar als je dat niet 100% wil, kan je dat volgens mij ook niet helemaal.
Morgen nog maar eens met collega praten. we moeten hier toch uit zien te komen, zonder dat onze relatie zoals hij nu ( werk/vriendschappelijk bedoel ik dan) daar hinder aan ondervindt.
Ik heb altijd mijn armen om heen kunnen slaan als dat nodig is, maar dat zal ik nu niet meer doen... maar we moeten toch nog wel samen op zakenreis kunnen enzo.... Hij is ook gewoon zo leuk........ ( ik had denk ik liever gehad dat hij een soort van onbereikbaar was geweest, dan was het voor mij in ieder geval een stuk makkelijker)
En ik weet wel dat ik dat gevoel moet onderdrukken, maar als je dat niet 100% wil, kan je dat volgens mij ook niet helemaal.
Morgen nog maar eens met collega praten. we moeten hier toch uit zien te komen, zonder dat onze relatie zoals hij nu ( werk/vriendschappelijk bedoel ik dan) daar hinder aan ondervindt.
Ik heb altijd mijn armen om heen kunnen slaan als dat nodig is, maar dat zal ik nu niet meer doen... maar we moeten toch nog wel samen op zakenreis kunnen enzo.... Hij is ook gewoon zo leuk........ ( ik had denk ik liever gehad dat hij een soort van onbereikbaar was geweest, dan was het voor mij in ieder geval een stuk makkelijker)
donderdag 27 september 2007 om 16:56
wipkipje, was het maar zo..... Ik dacht na je berichtje net in eerste instantie je hebt gelijk het zit in mijn hoofd.....maar ik ben toch niet gek aan t worden...
krijg net een smsje( hij is vandaag niet op kantoor)
he mop, bedankt voor je duwtje. Dit had ik nodig... net als dat ik jou nodig heb. Morgen neem ik je mee om te lunchen en voor veel meer.....fijn dat we morgen nog even de tijd samen hebben voordat we uitgaan met de hele ploeg.
Ik heb hem terug gesmst dat we moeten praten, en dat ik niet mee ga morgen avond.
kreeg daarop weer terug.:
Ik wil je ook niet in een lastige positie brengen, dus we moeten inderdaad praten. Voel alleen dingen voor je die me nu helemaal gek maken.
Ik ga volgende week voor een week alleen op zakenreis, dus dat scheelt wel.. even wat ruimte en lucht. Maar de week erop zitten we samen in China, en dat maakt het dus niet makkelijker....
krijg net een smsje( hij is vandaag niet op kantoor)
he mop, bedankt voor je duwtje. Dit had ik nodig... net als dat ik jou nodig heb. Morgen neem ik je mee om te lunchen en voor veel meer.....fijn dat we morgen nog even de tijd samen hebben voordat we uitgaan met de hele ploeg.
Ik heb hem terug gesmst dat we moeten praten, en dat ik niet mee ga morgen avond.
kreeg daarop weer terug.:
Ik wil je ook niet in een lastige positie brengen, dus we moeten inderdaad praten. Voel alleen dingen voor je die me nu helemaal gek maken.
Ik ga volgende week voor een week alleen op zakenreis, dus dat scheelt wel.. even wat ruimte en lucht. Maar de week erop zitten we samen in China, en dat maakt het dus niet makkelijker....
donderdag 27 september 2007 om 17:29
"En ik weet wel dat ik dat gevoel moet onderdrukken, maar als je dat niet 100% wil, kan je dat volgens mij ook niet helemaal."
Dat klopt, lijkt mij. Maar iets zinnigs valt er dus nauwelijks meer te zeggen. Je creëert zelf een situatie die potentieel heeft tot uitgroeien naar een heus probleem. Dan heb je iets om je mee bezig te houden. Of zo.
Dat klopt, lijkt mij. Maar iets zinnigs valt er dus nauwelijks meer te zeggen. Je creëert zelf een situatie die potentieel heeft tot uitgroeien naar een heus probleem. Dan heb je iets om je mee bezig te houden. Of zo.
donderdag 27 september 2007 om 17:39
mm, dit lijkt op een man die op zoek is naar iets anders dan zijn relatie. Honderden topics hier over vrouwen (en mannen) die een buitenechtelijke relatie begonnen zijn... die afgesprongen is. Hij stelt zich heel leuk op, maar is hij wel zo (voordat je begint te zweven). Is allemaal heel leuk in het begin, die aandacht. En dat stiekeme gedoe. Uiteindelijk begint het (zonder dat je het beseft) heel zwaar op je te wegen. Dan komt de vraag: gaan jullie samen verder of beslist 1 van de 2 dat hij ermee ophoudt? Verdriet, of bij jullie of bij jullie partners... Een hele hoop miserie, waarvoor? Voor dat beetje extra aandacht?
Jij beslist, maar mij is het allang niet (meer) waard!! De pijn en problemen die je er achteraf bij hebt... nee bedankt.
donderdag 27 september 2007 om 17:59
Ennu, het is wel zwaar klote dat je buitenlandse reizen moet maken met hem. Dan ben je min of meer veroordeeld om 's avonds uit eten te gaan en eventueel verder nog wat vertier te zoeken. Gaan er ook andere collega's mee? Mss toch het beste om vooraf even een heel duidelijk gesprek met hem te hebben. Stel je grenzen, hij heeft problemen thuis en niet jij. Jij kunt hierdoor wel in hele grote problemen raken.
donderdag 27 september 2007 om 21:27
[quote]:
...
.
Willem1959, ik ben het met je eens dat wat flirten moet kunnen, en tuurlijk moet je oppassen dat je daarin niet te ver gaat, maar voor mijn gevoel is dat ook niet echt gebeurd....
....quote]
Ik vind eerlijk gezegd dat er wel meer is geweest dan flirten. Als je nou veel oogcontact hebt of een borrel of op zo'n moment net iets dichter bij elkaar staat. Maar jullie hebben elkaar bewust mails gestuurd en elkaar gek gemaakt.
Voor mijn gevoel klop je het nu ook heel erg op en moet je gewoon een grens stellen, maar het lijkt erop als je dat diep in je hart niet wil en wel door wil gaan met flirten. Je staat duidelijk op een punt waarop je nog een keuze hebt, maak die dan ook.
...
.
Willem1959, ik ben het met je eens dat wat flirten moet kunnen, en tuurlijk moet je oppassen dat je daarin niet te ver gaat, maar voor mijn gevoel is dat ook niet echt gebeurd....
....quote]
Ik vind eerlijk gezegd dat er wel meer is geweest dan flirten. Als je nou veel oogcontact hebt of een borrel of op zo'n moment net iets dichter bij elkaar staat. Maar jullie hebben elkaar bewust mails gestuurd en elkaar gek gemaakt.
Voor mijn gevoel klop je het nu ook heel erg op en moet je gewoon een grens stellen, maar het lijkt erop als je dat diep in je hart niet wil en wel door wil gaan met flirten. Je staat duidelijk op een punt waarop je nog een keuze hebt, maak die dan ook.
donderdag 27 september 2007 om 21:55
Ben ik nou gek? Of zijn jullie dat?
Iedereen vind het hier normaal dat Ennu zich ziek loopt te flirten op haar werk en daarbij volhoudt dat ze zo'n leuke relatie heeft met haar man.
Ik vind dit eigenlijk bijna net zo erg als vreemdgaan. De grens is niet zo erg ver meer. Ik durf er wat om te verwedden dat ze binnenkort schrijft op het topic over minnaressen.
Ze schrijft ook eerst dat haar man haar flirtgedrag heeft geaccepteerd en later weer dat ze het niet aan hem wil vertellen om hem geen pijn te doen......... ??????????
Iedereen vind het hier normaal dat Ennu zich ziek loopt te flirten op haar werk en daarbij volhoudt dat ze zo'n leuke relatie heeft met haar man.
Ik vind dit eigenlijk bijna net zo erg als vreemdgaan. De grens is niet zo erg ver meer. Ik durf er wat om te verwedden dat ze binnenkort schrijft op het topic over minnaressen.
Ze schrijft ook eerst dat haar man haar flirtgedrag heeft geaccepteerd en later weer dat ze het niet aan hem wil vertellen om hem geen pijn te doen......... ??????????
vrijdag 28 september 2007 om 08:34
Lapin, mijn man weet idd van mijn flirten af, en heeft daar geen problemen mee, maar om dan te horen dat je vrouw geflirt heeft met iemand en dat daaruit dan wel of geen gevoelens zijn onstaan is volgens mij nou wel even 2 verschillende dingen. Maar goed ieder zijn mening.
Iedereen bedankt voor de reacties. Ik zal straks even met collega praten We moeten tenslotte over 1 week wel 1 week samen weg en ik wil dat dat normaal kan gaan.
Wat betreft het flirten en dat wel of niet te ver gaan vinden, als een glimlach en een knipoog al als flirten gezien wordt flirt zelfs mijn oma van 86 met jan en alleman dus daar ben ik het niet mee eens. En misschien ben ik hierin wel te ver gegaan voor velen begrippen, dat kan en is goed mogelijk.Maar daarintegen ben ik ook van mening dat iedereen fouten maakt in zijn leven, en zolang we elkaar nog steeds met geen vingen hebben aangeraakt kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken.
Het is nu 2007 en door alle technieken en het world wide web is het allemaal wat toegankelijker gemaakt. Vroeger gebeurde dit net zoveel alleen hoorde je er nooit iets van.
Nogmaals bedankt, enne Lapin... je zal mij niet vinden op het minnaressen topic hoor, ik heb namelijk nog wel wat boerenfatsoen, als ik dat namelijk niet had, had ik allang met hem in bed of weet ik veel waar gelegen!
Iedereen bedankt voor de reacties. Ik zal straks even met collega praten We moeten tenslotte over 1 week wel 1 week samen weg en ik wil dat dat normaal kan gaan.
Wat betreft het flirten en dat wel of niet te ver gaan vinden, als een glimlach en een knipoog al als flirten gezien wordt flirt zelfs mijn oma van 86 met jan en alleman dus daar ben ik het niet mee eens. En misschien ben ik hierin wel te ver gegaan voor velen begrippen, dat kan en is goed mogelijk.Maar daarintegen ben ik ook van mening dat iedereen fouten maakt in zijn leven, en zolang we elkaar nog steeds met geen vingen hebben aangeraakt kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken.
Het is nu 2007 en door alle technieken en het world wide web is het allemaal wat toegankelijker gemaakt. Vroeger gebeurde dit net zoveel alleen hoorde je er nooit iets van.
Nogmaals bedankt, enne Lapin... je zal mij niet vinden op het minnaressen topic hoor, ik heb namelijk nog wel wat boerenfatsoen, als ik dat namelijk niet had, had ik allang met hem in bed of weet ik veel waar gelegen!
vrijdag 28 september 2007 om 09:06
Ennu,
Wat ik hier op het topic geleerd heb van iemand (weet zo snel niet meer wie dit schreef), is bij zulke acties jezelf afvragen: Zou ik het leuk vinden als mijn man dit deed?
Dus hoe zou jij je voelen als je wist dat je man volop aan het flirten was met een collega?
En wat betreft dat je hem geen pijn wil doen: het zal misschien nu pijn doen, maar hoe zal hij zich voelen als hij er over een tijdje achter komt dat het flirten "uit de hand" is gelopen ( van andere collega's?)
En je kunt wel zeggen dat je jezelf (nog) recht aan kunt kijken in de spiegel, maar als je hier niet mee stopt, zul je dat over een tijdje niet meer kunnen.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou zelf ook van flirten, maar ik weet m'n grenzen EN de grenzen van m'n vriend. En die respecteer ik ook.
Nogmaals ennu, kap dit af!!! Niks geen gesprekken meer over gevoelens met je collega, alleen maar met je man! Collega's zijn er tenslotte in de eerste plaats voor om zakelijk contact mee te hebben!
Wat ik hier op het topic geleerd heb van iemand (weet zo snel niet meer wie dit schreef), is bij zulke acties jezelf afvragen: Zou ik het leuk vinden als mijn man dit deed?
Dus hoe zou jij je voelen als je wist dat je man volop aan het flirten was met een collega?
En wat betreft dat je hem geen pijn wil doen: het zal misschien nu pijn doen, maar hoe zal hij zich voelen als hij er over een tijdje achter komt dat het flirten "uit de hand" is gelopen ( van andere collega's?)
En je kunt wel zeggen dat je jezelf (nog) recht aan kunt kijken in de spiegel, maar als je hier niet mee stopt, zul je dat over een tijdje niet meer kunnen.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou zelf ook van flirten, maar ik weet m'n grenzen EN de grenzen van m'n vriend. En die respecteer ik ook.
Nogmaals ennu, kap dit af!!! Niks geen gesprekken meer over gevoelens met je collega, alleen maar met je man! Collega's zijn er tenslotte in de eerste plaats voor om zakelijk contact mee te hebben!
vrijdag 28 september 2007 om 23:37
Ennu, Ik schrijf dit helemaal niet om je aan te moedigen, verre van dat zelfs, maar ik wil toch ook laten weten dat het ook een HEPPIE END kan hebben.
Het is een lang verhaal maar ik zal het zo kort en duidelijk mogelijk proberen te vertellen.
Een jaar of 15 geleden stond ik op het punt om te gaan trouwen, echter 2 weken voor DE datum heb ik de boel afgeblazen.
Nog steeds een hele goede beslissing.
Een paar dagen na deze beslissing een avond/nacht met wat vrienden het water opgeweest.
Het was zomer dus, zo op het water, gezellige avonden en nachten.
Heb daar toen een leuke avond gehad met iemand die ik al jaren en jaren kon.
Uiteindelijk samen gaan slapen, alleen wat gezoend en meer niet.
De weken erna elkaar nog een paar keer gezien/gezoend maar meer niet.
Uiteindelijk heeft hij er toen een punt achter gezet, het voelde niet goed en hij zat niet goed in zijn velletje.
Maarja, het dorp was klein dus we zagen elkaar regelmatig en het was altijd 'leuk en gezellig.
Als er problemen waren dan waren we er voor elkaar.
Ook hebben we ons wel afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als we wel door hadden gezet.
Tot dat hij een ander kreeg en ik, kort daarna, ook,
Maar de klik bleef maar we deden er niets mee.
Wisten van elkaar ook niet hoe sterk die klik was.
Tot het moment dat hij aankondigde te gaan trouwen!!! (SHIT!!!!)
En eigenlijk zeiden we tegelijkertijd 'We gaan dus nooit meer zoenen'.
Ik ben niet op de bruiloft geweest, dat vond hij (hoorde ik pas véél later) niets.
Jaren gingen voorbij en jaren gebeurde er niets, alle twee getrouwd en inmiddels had ik ook twee kindjes.
Alleen die klik...die ging maar niet weg.
En dat is heel vervelend als je elkaar een paar keer in de week ziet.
Je komt elkaar dan echt te pas en te onpas tegen, zelfs ver buiten onze woonplaats.
Alsof het zo moest zijn.
En toe kwam die middag dat het toch fout ging!!!
Gezoend!!!!
De ohzonuchtere ik, was helemaal van slag.
Want wat had ik in godsnaam gedaan???
Voelde helemaal niet goed, het zoenen wel maar al die dingen er omheen niet.
Maar hoe goed we ons best ook hebben gedaan (en dat hebben we echt!!!), het hek was van de dam.
Het heeft een aantal maanden geduurd, wat was het verkeerd maar wat voelde ik me thuis komen.
Toch besloten om er na die maanden mee te stoppen, van beide kanten stond er teveel op het spel.
Blij dat die beslissing genomen was zijn we allebei weer helemaal voor ons huwelijk gegaan.
Een jaar lang hebben we elkaar, zo goed en kwaad als het ging, proberen te ontwijken maar door allerlei redenen was dat soms onmogelijk.
Precies 1 jaar na het stoppen zagen we elkaar weer zonder dat er iemand bij was en het was BOEMM!!!!
En we wisten alle twee dat het nu echt fout zou gaan lopen, of we gingen samen verder of we waren elkaar helemaal kwijt.
Afzonderlijk van elkaar moesten we echt nadenken wat we wilden.
Maar ja, er hing nog al wat van af, bedrijf, kindjes en nog meer.
Bij ons thuis liep het al helemaal niet meer goed, en dat is zacht uigedrukt.
Ex voelde aan dat het helemaal de verkeerde kant op ging.
Ik ga mezelf helemaal niet schoon praten maar nu pas zie ik wat voor foute relatie dat is geweest, gedoemt te mislukken, heeft alleen erg lang geduurd voordat ik het in zag.
En toen, zomaar op een zondagavond, zei ik dat ik er mee ging stoppen.
Niet voorbedacht, nee zomaar, out of the blue,na een opmerking van hem.
Wat er toen gebeurde....hij sloeg door!!!
Ging naar de kinderen toe, vertelde hoe slecht ik wel niet was, bedreigde mij, duwde me en nog héél véél dingen meer.
Volgende dag zat ik onder de blauwe plekken maar was blij dat de knoop was doorgehakt.
Dit was nl niet de eerste keer dat hij agressief was, laat ik wel duidelijk zijn: hij heeft mij nooit geslagen!!!
Ben echter nooit bang voor hem geweest, had meer zo iets van 'kom maar op'.
Ben bij mijn besluit gebleven, hij moest weg!!!
Helaas betrok hij de kinderen overal bij.
Dat was de enige manier waarop hij mij kon raken.
Ik was toen echt helemaal klaar met hem!!
Een paar weken later is hij vertrokken en van die weken dat hij nog bij ons was, weet ik echt helemaal niets meer!!!
Ik was aan het overleven, mijn kids overal buiten proberen te houden.
Gelukkig is het later allemaal snel gegaan en een paar maanden later was de scheiding een feit.
Vriendlief was aan de ene kant erg geschrokken, mede doordat ik hem had gesmst dat het foute boel was, toen ex door het lint ging.
Aan de andere kant was hij opgelucht, de eerste stap was genomen, nu was het aan hem.
Dit heeft echter nog wel wat maandjes geduurt, dit om allerlei redenen.
Maar op een dag, ik stond met tassen vol boodschappen bij de auto, ging mijn telefoon. Of hij mocht blijven slapen, nu was het bij hem foute boel.
Hij is die avond naar ons toe gekomen en nu, jaren later is hij er nog steeds!!!
Inmiddels een moeilijke scheiding achter de rug maar het is het allemaal waard geweest.
Het klopt niet wat we gedaan hebben, dat weten we maar al te goed en valt ook niet goed te praten, dat doen we dan ook niet.
Maar soms lopen dingen no eenmaal zo.
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben blij dat we de stap genomen hebben.
Maar wat ik al zei, dit is niet om je aan te moedigen, ik wilde alleen laten weten dat het, héél soms, ook anders kan lopen.
Succes met het nemen van je beslissingen!!!
Het is een lang verhaal maar ik zal het zo kort en duidelijk mogelijk proberen te vertellen.
Een jaar of 15 geleden stond ik op het punt om te gaan trouwen, echter 2 weken voor DE datum heb ik de boel afgeblazen.
Nog steeds een hele goede beslissing.
Een paar dagen na deze beslissing een avond/nacht met wat vrienden het water opgeweest.
Het was zomer dus, zo op het water, gezellige avonden en nachten.
Heb daar toen een leuke avond gehad met iemand die ik al jaren en jaren kon.
Uiteindelijk samen gaan slapen, alleen wat gezoend en meer niet.
De weken erna elkaar nog een paar keer gezien/gezoend maar meer niet.
Uiteindelijk heeft hij er toen een punt achter gezet, het voelde niet goed en hij zat niet goed in zijn velletje.
Maarja, het dorp was klein dus we zagen elkaar regelmatig en het was altijd 'leuk en gezellig.
Als er problemen waren dan waren we er voor elkaar.
Ook hebben we ons wel afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als we wel door hadden gezet.
Tot dat hij een ander kreeg en ik, kort daarna, ook,
Maar de klik bleef maar we deden er niets mee.
Wisten van elkaar ook niet hoe sterk die klik was.
Tot het moment dat hij aankondigde te gaan trouwen!!! (SHIT!!!!)
En eigenlijk zeiden we tegelijkertijd 'We gaan dus nooit meer zoenen'.
Ik ben niet op de bruiloft geweest, dat vond hij (hoorde ik pas véél later) niets.
Jaren gingen voorbij en jaren gebeurde er niets, alle twee getrouwd en inmiddels had ik ook twee kindjes.
Alleen die klik...die ging maar niet weg.
En dat is heel vervelend als je elkaar een paar keer in de week ziet.
Je komt elkaar dan echt te pas en te onpas tegen, zelfs ver buiten onze woonplaats.
Alsof het zo moest zijn.
En toe kwam die middag dat het toch fout ging!!!
Gezoend!!!!
De ohzonuchtere ik, was helemaal van slag.
Want wat had ik in godsnaam gedaan???
Voelde helemaal niet goed, het zoenen wel maar al die dingen er omheen niet.
Maar hoe goed we ons best ook hebben gedaan (en dat hebben we echt!!!), het hek was van de dam.
Het heeft een aantal maanden geduurd, wat was het verkeerd maar wat voelde ik me thuis komen.
Toch besloten om er na die maanden mee te stoppen, van beide kanten stond er teveel op het spel.
Blij dat die beslissing genomen was zijn we allebei weer helemaal voor ons huwelijk gegaan.
Een jaar lang hebben we elkaar, zo goed en kwaad als het ging, proberen te ontwijken maar door allerlei redenen was dat soms onmogelijk.
Precies 1 jaar na het stoppen zagen we elkaar weer zonder dat er iemand bij was en het was BOEMM!!!!
En we wisten alle twee dat het nu echt fout zou gaan lopen, of we gingen samen verder of we waren elkaar helemaal kwijt.
Afzonderlijk van elkaar moesten we echt nadenken wat we wilden.
Maar ja, er hing nog al wat van af, bedrijf, kindjes en nog meer.
Bij ons thuis liep het al helemaal niet meer goed, en dat is zacht uigedrukt.
Ex voelde aan dat het helemaal de verkeerde kant op ging.
Ik ga mezelf helemaal niet schoon praten maar nu pas zie ik wat voor foute relatie dat is geweest, gedoemt te mislukken, heeft alleen erg lang geduurd voordat ik het in zag.
En toen, zomaar op een zondagavond, zei ik dat ik er mee ging stoppen.
Niet voorbedacht, nee zomaar, out of the blue,na een opmerking van hem.
Wat er toen gebeurde....hij sloeg door!!!
Ging naar de kinderen toe, vertelde hoe slecht ik wel niet was, bedreigde mij, duwde me en nog héél véél dingen meer.
Volgende dag zat ik onder de blauwe plekken maar was blij dat de knoop was doorgehakt.
Dit was nl niet de eerste keer dat hij agressief was, laat ik wel duidelijk zijn: hij heeft mij nooit geslagen!!!
Ben echter nooit bang voor hem geweest, had meer zo iets van 'kom maar op'.
Ben bij mijn besluit gebleven, hij moest weg!!!
Helaas betrok hij de kinderen overal bij.
Dat was de enige manier waarop hij mij kon raken.
Ik was toen echt helemaal klaar met hem!!
Een paar weken later is hij vertrokken en van die weken dat hij nog bij ons was, weet ik echt helemaal niets meer!!!
Ik was aan het overleven, mijn kids overal buiten proberen te houden.
Gelukkig is het later allemaal snel gegaan en een paar maanden later was de scheiding een feit.
Vriendlief was aan de ene kant erg geschrokken, mede doordat ik hem had gesmst dat het foute boel was, toen ex door het lint ging.
Aan de andere kant was hij opgelucht, de eerste stap was genomen, nu was het aan hem.
Dit heeft echter nog wel wat maandjes geduurt, dit om allerlei redenen.
Maar op een dag, ik stond met tassen vol boodschappen bij de auto, ging mijn telefoon. Of hij mocht blijven slapen, nu was het bij hem foute boel.
Hij is die avond naar ons toe gekomen en nu, jaren later is hij er nog steeds!!!
Inmiddels een moeilijke scheiding achter de rug maar het is het allemaal waard geweest.
Het klopt niet wat we gedaan hebben, dat weten we maar al te goed en valt ook niet goed te praten, dat doen we dan ook niet.
Maar soms lopen dingen no eenmaal zo.
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost maar ik ben blij dat we de stap genomen hebben.
Maar wat ik al zei, dit is niet om je aan te moedigen, ik wilde alleen laten weten dat het, héél soms, ook anders kan lopen.
Succes met het nemen van je beslissingen!!!
zaterdag 29 september 2007 om 14:29
Ik zou tegen hem zeggen dat jij gewoon niet wilt praten en dat hij dan met allemaal gevoelens zit dat is dan zijn probleem, maar als je daar samen een oplossing voor gaat verzinnen is de kans alleen maar groter dat je die gevoelesn juist gaat voeden, zeg dat je het verder zakelijk met hem wilt houden en verder niet. Verder vind ik dat als je een aanzienspositie op je werk hebt, je je eigenlijk niet zo kunt gedragen, zonder die posite eigenlijk ook niet hoor, flirten is bijv elkaar wat langer aankijken een knipoog of een glimlach ik heb het idee dat dit toch wel wat verder als flirten gaat.
