Relaties
alle pijlers
Omgaan met ex van mijn vriend
maandag 16 mei 2022 om 10:55
Omdat ik echt niet meer weet hoe ik hiermee om moet gaan ben ik benieuwd naar andere meningen. Ik ben zelf ongeveer 8 jaar geleden gescheiden. Mijn ex en ik kunnen goed met elkaar overweg. We overleggen alles mbt onze kinderen. We komen bij elkaar over de vloer en mijn ex en mijn vriend kunnen ook met elkaar overweg. Ik vind dit allemaal normaal want je wilt toch geen ruzie? Voor jezelf al niet en al helemaal niet voor de kinderen.
Ik kan zelf ook prima overweg met de vriendin van mijn ex. We hoeven geen vrienden te zijn maar gewoon volwassen met elkaar omgaan wel.
Mijn vriend en zijn ex hebben wel ruzie (gehad). Rechtzaken en alles. Zij wil nooit binnenkomen bij ons en wisselen hun kind uit op de oprit, waarbij zij (dochter) altijd moet huilen. Ook 'doet' ex ook boos tegen mij, terwijl ik haar niet eens ken, ik heb haar nooit iets gedaan (zij is zelf vreemd gegaan en daardoor is de relatie verbroken). Ik vind dat best wel moeilijk want ik kan ook niet goed tegen conflicten. Ik vind de manier van omgaan heel erg moeilijk. Ze hoeft niets te zeggen maar als we elkaar tegen komen vind ik ' hallo ' het minste.
Heel af en toe begint ze wel tegen mijn eigen dochter te praten als ze die tegenkomt. Ik ben bang dat ze achter bepaalde dingen wilt komen. Geen idee wat hoor, maar van verhalen van vrienden van mijn vriend en collega's van mijn vriend hoor ik dat de ex niet helemaal in orde is en vaker leugens verteld. Ze heeft ook geen vrienden en geen sociaal leven. Ze doet alles voor haar dochter, en deze is dan ook stront verwend.
Ik merk dat ik moeite heb met het negeren en het uitwisselen op de oprit, vervolgens het huilen van de dochter van mijn vriend. Daarna moet ex weer gebeld worden.
Ik weet dat ik het niet kan veranderen maar het verpest elke week de dag weer voor ons allemaal.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan?
Misschien nog even een toevoeging: binnen de familie van mijn ex is ook ruzie met zijn zussen en moeder. Met zijn moeder is het nu okay maar er is zoveel gebeurd waar ik me van afzijdig gehouden heb. Maar ik vind dit heel moeilijk om mee om te gaan. Mijn vriend zegt dat hij dit allemaal verwerkt heeft en dat ik dit ook moet. Makkelijk gezegd; ik ben niet zo.
Ik kan zelf ook prima overweg met de vriendin van mijn ex. We hoeven geen vrienden te zijn maar gewoon volwassen met elkaar omgaan wel.
Mijn vriend en zijn ex hebben wel ruzie (gehad). Rechtzaken en alles. Zij wil nooit binnenkomen bij ons en wisselen hun kind uit op de oprit, waarbij zij (dochter) altijd moet huilen. Ook 'doet' ex ook boos tegen mij, terwijl ik haar niet eens ken, ik heb haar nooit iets gedaan (zij is zelf vreemd gegaan en daardoor is de relatie verbroken). Ik vind dat best wel moeilijk want ik kan ook niet goed tegen conflicten. Ik vind de manier van omgaan heel erg moeilijk. Ze hoeft niets te zeggen maar als we elkaar tegen komen vind ik ' hallo ' het minste.
Heel af en toe begint ze wel tegen mijn eigen dochter te praten als ze die tegenkomt. Ik ben bang dat ze achter bepaalde dingen wilt komen. Geen idee wat hoor, maar van verhalen van vrienden van mijn vriend en collega's van mijn vriend hoor ik dat de ex niet helemaal in orde is en vaker leugens verteld. Ze heeft ook geen vrienden en geen sociaal leven. Ze doet alles voor haar dochter, en deze is dan ook stront verwend.
Ik merk dat ik moeite heb met het negeren en het uitwisselen op de oprit, vervolgens het huilen van de dochter van mijn vriend. Daarna moet ex weer gebeld worden.
Ik weet dat ik het niet kan veranderen maar het verpest elke week de dag weer voor ons allemaal.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan?
Misschien nog even een toevoeging: binnen de familie van mijn ex is ook ruzie met zijn zussen en moeder. Met zijn moeder is het nu okay maar er is zoveel gebeurd waar ik me van afzijdig gehouden heb. Maar ik vind dit heel moeilijk om mee om te gaan. Mijn vriend zegt dat hij dit allemaal verwerkt heeft en dat ik dit ook moet. Makkelijk gezegd; ik ben niet zo.
maandag 16 mei 2022 om 11:00
Waarom leg je het volledig bij de ex? Wat is het aandeel van jouw partner in deze situatie. Wat kan jij doen (want een ander kan je niet veranderen wel je eigen handelen), bv je weet hoe laat kind komt, dan hoef je dus niet thuis te zijn en al helemaal niet op de oprit, laat dit bij je partner liggen.
maandag 16 mei 2022 om 11:09
Blijkbaar vindt jij hun dochter ook niet zo leuk, anders noem je haar niet 'strontverwend'. Dat voelen kinderen ook heus wel.
En zoals iemand hier al zei; wat is het aandeel van je vriend?
En wat is de invloed hiervan op jouw eigen kind?
Mij zou dit al teveel 'gedoe' zijn; ik heb er geen zin in dat ik (en mijn kind) last hebben van het gezeur/onvolwassen gedrag van een partner en zijn ex.
Waarom zou je deze ellende in je leven willen. Jullie hebben geen kind samen volgens mij? Geen enkele man zou me dit waard zijn, opgescheept zitten met andermans ellende.
En zoals iemand hier al zei; wat is het aandeel van je vriend?
En wat is de invloed hiervan op jouw eigen kind?
Mij zou dit al teveel 'gedoe' zijn; ik heb er geen zin in dat ik (en mijn kind) last hebben van het gezeur/onvolwassen gedrag van een partner en zijn ex.
Waarom zou je deze ellende in je leven willen. Jullie hebben geen kind samen volgens mij? Geen enkele man zou me dit waard zijn, opgescheept zitten met andermans ellende.
glitglam wijzigde dit bericht op 16-05-2022 11:09
0.09% gewijzigd
maandag 16 mei 2022 om 11:09
Ik heb al eerder voorgesteld om haar binnen te vragen. Ze wil niet binnen komen.
Wat er gebeurd is zal ongetwijfeld aan hun beide liggen. Maar wat ik niet kan snappen is hoe het nu gaat.
Ik probeer me te verplaatsen in haar dan; haar kind woont bij andere in huis en dan wil je daar toch een normaal contact mee? Zeker omdat ik haar niets aangedaan heb. Waarom moet je mij negeren buiten op straat?
Ik kan dat niet begrijpen. Zeker gezien hun kind er last van heeft. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb er zelf last van; in de zin van dat ik niet tegen ruzie kan.
Maar ook sinds dat we samenwonen het allemaal nog veel minder samen voelt dan toen we alleen woonden.
Wellicht heeft het tijd nodig om te wennen aan een samengesteld gezin. Ik vind het gewoon heel moeilijk en ik ben ook benieuwd naar hoe andere samengestelde gezinnen dit ervaren hebben.
Dus niet aan beginnen en niet gaan samenwonen voegt weinig toe.
Wat er gebeurd is zal ongetwijfeld aan hun beide liggen. Maar wat ik niet kan snappen is hoe het nu gaat.
Ik probeer me te verplaatsen in haar dan; haar kind woont bij andere in huis en dan wil je daar toch een normaal contact mee? Zeker omdat ik haar niets aangedaan heb. Waarom moet je mij negeren buiten op straat?
Ik kan dat niet begrijpen. Zeker gezien hun kind er last van heeft. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb er zelf last van; in de zin van dat ik niet tegen ruzie kan.
Maar ook sinds dat we samenwonen het allemaal nog veel minder samen voelt dan toen we alleen woonden.
Wellicht heeft het tijd nodig om te wennen aan een samengesteld gezin. Ik vind het gewoon heel moeilijk en ik ben ook benieuwd naar hoe andere samengestelde gezinnen dit ervaren hebben.
Dus niet aan beginnen en niet gaan samenwonen voegt weinig toe.
maandag 16 mei 2022 om 11:13
Wij wonen ongeveer 4 maanden samen. Mijn vriend geeft aan dat ze nooit bij elkaar binnen komen, ook voorheen niet. Prima als ze dat niet wilt maar waarom het negeren als je elkaar tegenkomt. En ik ben bang voor wat er gezegd wordt tegen hun kind, moeder tegen haar en andersom (om de andere ouder zwart te maken). Daarbij is de sfeer gewoon vaak niet gezellig. En nogmaals; tuurlijk moet iedereen wennen aan het samenwonen maar ik merk aan mezelf dat ik het ook even niet meer weet hoe hiermee om te gaan.
maandag 16 mei 2022 om 11:15
Kan je vriend zijn kind niet ophalen bij moeder thuis. Dan hebben vader en kind samen ook even tijd. Dat is wel heel belangrijk dat vader en kind ook even 1 op 1 samen zijn.
Woon je samen met je vriend? Je kan zelf ook zorgen dat je weg bent met je eigen kinderen.
Mij kinderen hebben het ook altijd even moeilijk als ze bij hun vader geweest zijn, er komt er altijd wel 1 huilend aanlopen thuis. De overgang is moeilijk voor een kind, ze gaan bij hun ene ouder weg waar ze ook van houden en graag bij willen zijn. Dat wordt nog weleens vergeten..
Als een kind dan gelijk in het 'gareel' moet lopen van het andere huis is dat een enorme schakeling.
Ik zorg dat ik niks te doen heb als de kinderen thuis komen, er is ruimte om samen even op de bank te zitten met wat drinken, samen kletsen of even een wandeling te maken oid, samen koken en de tafel dekken bv. Doordat ze even niks hoeven en ik echt alle tijd neem voor ze zijn ze binnen een paar minuten weer geaard
Woon je samen met je vriend? Je kan zelf ook zorgen dat je weg bent met je eigen kinderen.
Mij kinderen hebben het ook altijd even moeilijk als ze bij hun vader geweest zijn, er komt er altijd wel 1 huilend aanlopen thuis. De overgang is moeilijk voor een kind, ze gaan bij hun ene ouder weg waar ze ook van houden en graag bij willen zijn. Dat wordt nog weleens vergeten..
Als een kind dan gelijk in het 'gareel' moet lopen van het andere huis is dat een enorme schakeling.
Ik zorg dat ik niks te doen heb als de kinderen thuis komen, er is ruimte om samen even op de bank te zitten met wat drinken, samen kletsen of even een wandeling te maken oid, samen koken en de tafel dekken bv. Doordat ze even niks hoeven en ik echt alle tijd neem voor ze zijn ze binnen een paar minuten weer geaard
maandag 16 mei 2022 om 11:18
Kennelijk wil zij dat niet en daar zal ze haar redenen voor hebben . Meer dan het accepteren kun je niet.Rose81 schreef: ↑16-05-2022 11:09Ik heb al eerder voorgesteld om haar binnen te vragen. Ze wil niet binnen komen.
Wat er gebeurd is zal ongetwijfeld aan hun beide liggen. Maar wat ik niet kan snappen is hoe het nu gaat.
Ik probeer me te verplaatsen in haar dan; haar kind woont bij andere in huis en dan wil je daar toch een normaal contact mee? Zeker omdat ik haar niets aangedaan heb. Waarom moet je mij negeren buiten op straat?
Ik kan dat niet begrijpen. Zeker gezien hun kind er last van heeft. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb er zelf last van; in de zin van dat ik niet tegen ruzie kan.
Bij je partner laten liggen en de confrontatie op straat niet opzoeken maar juist vermijden. Want het kind heeft er ook last van dat jij in beeld komt als moeder er nog is (dat is alleen moeder). Accepteer en respecteer haar grenzen.
maandag 16 mei 2022 om 11:21
Ophalen ging al helemaal niet. Mijn vriend mocht niet binnenkomen en stond soms een half uur voor een dichte deur. Mijn kinderen slapen dan nog als zij komt, ze komt 's morgens vroeg (ik heb twee pubers). Ze hoeft ook niet in het gareel. Ik bemoei me er verder niet mee en ze gaan meestal met zijn 2-en iets doen dan.cookie84 schreef: ↑16-05-2022 11:15Kan je vriend zijn kind niet ophalen bij moeder thuis. Dan hebben vader en kind samen ook even tijd. Dat is wel heel belangrijk dat vader en kind ook even 1 op 1 samen zijn.
Woon je samen met je vriend? Je kan zelf ook zorgen dat je weg bent met je eigen kinderen.
Mij kinderen hebben het ook altijd even moeilijk als ze bij hun vader geweest zijn, er komt er altijd wel 1 huilend aanlopen thuis. De overgang is moeilijk voor een kind, ze gaan bij hun ene ouder weg waar ze ook van houden en graag bij willen zijn. Dat wordt nog weleens vergeten..
Als een kind dan gelijk in het 'gareel' moet lopen van het andere huis is dat een enorme schakeling.
Ik zorg dat ik niks te doen heb als de kinderen thuis komen, er is ruimte om samen even op de bank te zitten met wat drinken, samen kletsen of even een wandeling te maken oid, samen koken en de tafel dekken bv. Doordat ze even niks hoeven en ik echt alle tijd neem voor ze zijn ze binnen een paar minuten weer geaard
Maar het feit dat ze mij ook negeert buiten op straat enz vind ik gewoon heel raar. Ik zorg nl. ook een aantal dagen per week voor haar dochter. Dat is toch gek dan?
Maar hoe alles zo loopt zorgt er bij mij voor dat ik me vaker niet prettig voel in mijn eigen huis. Het benadrukt voor mij extra dat we geen 'normaal' gezin zijn. Ik mis dat nu nog veel meer.
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen. Ik ken ook verder niemand die gescheiden is in mijn directe omgeving om ervaringen mee uit te wisselen.
Mijn vriend werkt ook in de avonden en weekenden dus ik ben ook vaak alleen met mijn kinderen en als zijn dochter er is gaat het dus op deze manier.
Ik vind de hele situatie best lastig en daarom weet ik niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan.
maandag 16 mei 2022 om 11:22
Hoezo voegt 'niet beginnen aan samenwonen' weinig toe? Dat je deze situatie jammer of klote vindt dat snap ik heel goed- maar moet de situatie dan koste wat kost zo blijven? latten is geen optie (meer)?
Dat zou toch veel meer rust opleveren voor jou en je kinderen?
Dat zou toch veel meer rust opleveren voor jou en je kinderen?
glitglam wijzigde dit bericht op 16-05-2022 11:23
1.70% gewijzigd
maandag 16 mei 2022 om 11:22
Ze waren al langer dan 2 jaar gescheiden. Ze is vreemd gegaan, dat is algemeen bekend. Heeft ze ook toegegeven in appjes enz. Lang verhaal maar het is wel de waarheid. Zij heeft wel wrok naar iedereen. We wonen in een dorp dus we kennen elkaar. Maar dan nog stond ik altijd gewoon open voor een kennismaking en normaal contact.Velvetlady schreef: ↑16-05-2022 11:20Hoe lang na hin scheiding kwam jij in beeld?
Hij kan makkelijk zeggen dat hun relatie is beëindigd doordat zij is vreemd gegaan. Jij was er niet bij.
Jblijkbaar heeft zij veel wrok richting hem. Dat zal heus niet voir niets zijn.
maandag 16 mei 2022 om 11:24
Buiten dat het financiële plaatje het nu onmogelijk maakt om weer zelf een huisje te zoeken, is dit ook niet wat wij willen. Zeker niet voor de kinderen maar ik ga het niet zomaar opgeven. Ik wil het oplossen of in elk geval ervaringen horen van andere samengestelde gezinnen.glitglam schreef: ↑16-05-2022 11:22Hoezo voegt 'niet beginnen aan samenwonen' weinig toe? Dat je deze situatie jammer of klote vindt dat snap ik heel goed- maar moet de situatie dan koste wat kost zo blijven? latten is geen optie (meer)?
Dat zou toch veel meer rust opleveren voor jou en je dochter?
maandag 16 mei 2022 om 11:25
Waarom ga je in hemelsnaam voor een kind zorgen in deze situatie? Hoe deed je partner dat 5 maanden geleden dan? Terug naar die situatie.Rose81 schreef: ↑16-05-2022 11:21Ophalen ging al helemaal niet. Mijn vriend mocht niet binnenkomen en stond soms een half uur voor een dichte deur. Mijn kinderen slapen dan nog als zij komt, ze komt 's morgens vroeg (ik heb twee pubers). Ze hoeft ook niet in het gareel. Ik bemoei me er verder niet mee en ze gaan meestal met zijn 2-en iets doen dan.
Maar het feit dat ze mij ook negeert buiten op straat enz vind ik gewoon heel raar. Ik zorg nl. ook een aantal dagen per week voor haar dochter. Dat is toch gek dan?
Maar hoe alles zo loopt zorgt er bij mij voor dat ik me vaker niet prettig voel in mijn eigen huis. Het benadrukt voor mij extra dat we geen 'normaal' gezin zijn. Ik mis dat nu nog veel meer.
Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen. Ik ken ook verder niemand die gescheiden is in mijn directe omgeving om ervaringen mee uit te wisselen.
Mijn vriend werkt ook in de avonden en weekenden dus ik ben ook vaak alleen met mijn kinderen en als zijn dochter er is gaat het dus op deze manier.
Ik vind de hele situatie best lastig en daarom weet ik niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan.
Het helpt niets maar ik snap er echt niets van dat je je twee pubers dit aandoet, had een paar jaar gewacht.
maandag 16 mei 2022 om 11:26
Dat je het graag anders zou zien dat snap ik- maar werkt blijven vasthouden aan het samenwonen dan wel? En waarom zou het zo erg voor de kinderen zijn als jullie niet meer samenwonen?Rose81 schreef: ↑16-05-2022 11:24Buiten dat het financiële plaatje het nu onmogelijk maakt om weer zelf een huisje te zoeken, is dit ook niet wat wij willen. Zeker niet voor de kinderen maar ik ga het niet zomaar opgeven. Ik wil het oplossen of in elk geval ervaringen horen van andere samengestelde gezinnen.
maandag 16 mei 2022 om 11:29
Rose81 schreef: ↑16-05-2022 11:09Ik heb al eerder voorgesteld om haar binnen te vragen. Ze wil niet binnen komen.
Wat er gebeurd is zal ongetwijfeld aan hun beide liggen. Maar wat ik niet kan snappen is hoe het nu gaat.
Ik probeer me te verplaatsen in haar dan; haar kind woont bij andere in huis en dan wil je daar toch een normaal contact mee? Zeker omdat ik haar niets aangedaan heb. Waarom moet je mij negeren buiten op straat?
Ik kan dat niet begrijpen. Zeker gezien hun kind er last van heeft. Ik weet niet zo goed hoe ik daarmee om moet gaan. Ik heb er zelf last van; in de zin van dat ik niet tegen ruzie kan.
Maar ook sinds dat we samenwonen het allemaal nog veel minder samen voelt dan toen we alleen woonden.
Wellicht heeft het tijd nodig om te wennen aan een samengesteld gezin. Ik vind het gewoon heel moeilijk en ik ben ook benieuwd naar hoe andere samengestelde gezinnen dit ervaren hebben.
Dus niet aan beginnen en niet gaan samenwonen voegt weinig toe.
Beter tenhalve gekeerd dan ten hele gedwaald. Jij kunt hier duidelijk niet mee omgaan, dus of je gaat aan jezelf werken (ipv haar te willen veranderen) of je gaat weer apart wonen. Meer smaken zijn er niet. Ik snap ook niet dat je bent gaan samenwonen terwijl er om je vriend heen zoveel ruzie is en jij dat absoluut niet kan handelen.
maandag 16 mei 2022 om 11:29
Als ik het goed lees kom jij erbij in een bestaand netwerkje van man, zijn ex en hun kind (met daarbij hun bagage en manieren van doen). En omdat jij niet goed tegen conflicten kan, niet zo bent etc. zouden man en zijn ex dingen anders moeten doen. Dat gaat niet gebeuren tenzij man en ex zélf iets anders willen. Accepteren of zelf iets anders gaan doen zijn denk ik je enige opties.
maandag 16 mei 2022 om 11:33
Mijn kinderen kunnen goed overweg met mijn vriend zijn dochter, daar zijn helemaal geen problemen.
Ik vraag me gewoon af hoe andere samengestelde gezinnen dit soort dingen doen/oplossen?
Mijn ex komt gewoon binnen bij ons en praat met iedereen en andersom ook.
Ik vraag enkel ervaringen. Ik ga niet na 4 maanden samenwonen weer iets anders doen met mijn kinderen. Mijn kinderen vinden het juist leuk samenwonen. Ze zijn verhuist naar ander dorp en vinden het hier leuk.
Ik vraag voor mezelf gewoon ervaringen. Ik zeg ook niet dat zij moet veranderen. Ik zeg alleen dat ik het moeilijk vind.
Ik vraag me gewoon af hoe andere samengestelde gezinnen dit soort dingen doen/oplossen?
Mijn ex komt gewoon binnen bij ons en praat met iedereen en andersom ook.
Ik vraag enkel ervaringen. Ik ga niet na 4 maanden samenwonen weer iets anders doen met mijn kinderen. Mijn kinderen vinden het juist leuk samenwonen. Ze zijn verhuist naar ander dorp en vinden het hier leuk.
Ik vraag voor mezelf gewoon ervaringen. Ik zeg ook niet dat zij moet veranderen. Ik zeg alleen dat ik het moeilijk vind.
maandag 16 mei 2022 om 11:38
Heel af en toe begint ze wel tegen mijn eigen dochter te praten als ze die tegenkomt. Ik ben bang dat ze achter bepaalde dingen wilt komen. Geen idee wat hoor, maar van verhalen van vrienden van mijn vriend en collega's van mijn vriend hoor ik dat de ex niet helemaal in orde is en vaker leugens verteld.
En dan? Wat gebeurt er dan voor vreselijks? Kijk, leuk is het niet, maar je wist dit al een tijd en toch blijf je in de situatie (en ben je zelfs een stap verder gegaan). Dan zul je aan je gevoeligheid/angsten moeten gaan werken.
Ik merk dat ik moeite heb met het negeren en het uitwisselen op de oprit, vervolgens het huilen van de dochter van mijn vriend. Daarna moet ex weer gebeld worden.
Ik weet dat ik het niet kan veranderen maar het verpest elke week de dag weer voor ons allemaal.
Waarom? En waarom breng je je eigen kinderen dan in zo'n situatie?
Misschien nog even een toevoeging: binnen de familie van mijn ex is ook ruzie met zijn zussen en moeder. Met zijn moeder is het nu okay maar er is zoveel gebeurd waar ik me van afzijdig gehouden heb. Maar ik vind dit heel moeilijk om mee om te gaan. Mijn vriend zegt dat hij dit allemaal verwerkt heeft en dat ik dit ook moet. Makkelijk gezegd; ik ben niet zo.
Je vriend heeft gelijk. Waarom betrek jij alles zo op jezelf? Je hebt je er toch afzijdig van gehouden? Je bent er geen onderdeel van geweest? Net als met de regeling tussen vriend en ex: hou je afzijdig en laat het los. Ik snap niet dat je jezelf (en je kinderen) zo gaat zitten pijnigen door met jouw instelling in deze situatie te blijven.
maandag 16 mei 2022 om 11:41
Ik lees dat je heel graag de situatie wil oplossen, en dat je daarmee eigenlijk bedoelt: de situatie veranderen zodat iedereen aardig naar elkaar doet en gezellig één grote familie kan zijn.
Dat kun je beter uit je hoofd zetten. Je vriends ex heeft geen behoefte aan contact, laat staan aan gezellig.
Probeer dat niet te groot te maken. Ze groet je niet op straat, terwijl jij haar kind vaak in huis hebt. Ja, dat is niet ideaal, maar zo zit zij blijkbaar in elkaar. Je kan het ook anders framen: ze laat je met rust en maakt geen drama van het feit dat jij contact hebt met haar kind.
Waarom maak je je druk over wat voor informatie zij kan gebruiken over jou? Het klinkt niet bepaald alsof mensen haar erg serieus nemen. Als zij echt leugens wil verspreiden houd je haar toch niet tegen, maar probeer dat lis te laten. Je weet niet of dat zo is, en als het wel zo is voorkom je dat niet door heel krampachtig te doen rond haar of haar dochter.
Verder benoem je dat het afscheid een stempel drukt op de dag. Het is een rotmomemt, maar probeer het niet de hele dag te laten verpesten. Hoe meer de volwassenen zich gedragen of dat moment een groot drama is, hoe moeilijker voor dat meisje. Probeer de focus te verplaatsen naar de tijd die ze met haar vader en met jullie gezin doorbrengt, en hoe dat zo fijn mogelijk voor iedereen kan zijn. Daar ligt je invloedssfeer, niet bij de verhouding tussen je vriend en zijn ex of zijn dochter en haar moeder.
Dat kun je beter uit je hoofd zetten. Je vriends ex heeft geen behoefte aan contact, laat staan aan gezellig.
Probeer dat niet te groot te maken. Ze groet je niet op straat, terwijl jij haar kind vaak in huis hebt. Ja, dat is niet ideaal, maar zo zit zij blijkbaar in elkaar. Je kan het ook anders framen: ze laat je met rust en maakt geen drama van het feit dat jij contact hebt met haar kind.
Waarom maak je je druk over wat voor informatie zij kan gebruiken over jou? Het klinkt niet bepaald alsof mensen haar erg serieus nemen. Als zij echt leugens wil verspreiden houd je haar toch niet tegen, maar probeer dat lis te laten. Je weet niet of dat zo is, en als het wel zo is voorkom je dat niet door heel krampachtig te doen rond haar of haar dochter.
Verder benoem je dat het afscheid een stempel drukt op de dag. Het is een rotmomemt, maar probeer het niet de hele dag te laten verpesten. Hoe meer de volwassenen zich gedragen of dat moment een groot drama is, hoe moeilijker voor dat meisje. Probeer de focus te verplaatsen naar de tijd die ze met haar vader en met jullie gezin doorbrengt, en hoe dat zo fijn mogelijk voor iedereen kan zijn. Daar ligt je invloedssfeer, niet bij de verhouding tussen je vriend en zijn ex of zijn dochter en haar moeder.
What a nuanced anxiety
maandag 16 mei 2022 om 11:45
Dat begrijp ik. En dat het bij mij ligt snap ik ook. Dat ik ook aan mezelf nog moet werken omdat ik nog met dingen zit weet ik ook, doe ik ook. Sinds we samenwonen voel ik me nog meer alleen en alle dingen erom heen trek ik me extra hard aan.tyche schreef: ↑16-05-2022 11:41Ik lees dat je heel graag de situatie wil oplossen, en dat je daarmee eigenlijk bedoelt: de situatie veranderen zodat iedereen aardig naar elkaar doet en gezellig één grote familie kan zijn.
Dat kun je beter uit je hoofd zetten. Je vriends ex heeft geen behoefte aan contact, laat staan aan gezellig.
Probeer dat niet te groot te maken. Ze groet je niet op straat, terwijl jij haar kind vaak in huis hebt. Ja, dat is niet ideaal, maar zo zit zij blijkbaar in elkaar. Je kan het ook anders framen: ze laat je met rust en maakt geen drama van het feit dat jij contact hebt met haar kind.
Waarom maak je je druk over wat voor informatie zij kan gebruiken over jou? Het klinkt niet bepaald alsof mensen haar erg serieus nemen. Als zij echt leugens wil verspreiden houd je haar toch niet tegen, maar probeer dat lis te laten. Je weet niet of dat zo is, en als het wel zo is voorkom je dat niet door heel krampachtig te doen rond haar of haar dochter.
Verder benoem je dat het afscheid een stempel drukt op de dag. Het is een rotmomemt, maar probeer het niet de hele dag te laten verpesten. Hoe meer de volwassenen zich gedragen of dat moment een groot drama is, hoe moeilijker voor dat meisje. Probeer de focus te verplaatsen naar de tijd die ze met haar vader en met jullie gezin doorbrengt, en hoe dat zo fijn mogelijk voor iedereen kan zijn. Daar ligt je invloedssfeer, niet bij de verhouding tussen je vriend en zijn ex of zijn dochter en haar moeder.
Het lijkt wel allemaal veel moeilijker nu daarom zou ik graag ervaringen willen delen met andere in deze situatie.
maandag 16 mei 2022 om 11:46
Vanwaar haar beperkte sociale leven benoemen?
Je hoeft niet alles te begrijpen. Verder, dit is natuurlijk vooral geen fijne situatie voor de kinderen aangezien zij jullie spanningen meekrijgen. Het is aan jullie dit op te lossen. Als ex van vriend daar niet aan meewerkt, dan negeer je haar (evt.) negatieve gedrag en ondertussen kun je prima 'gewoon" aardig doen. Zolang er geen grote rampen gebeuren, want die lees ik echt niet in je verhaal. Je kunt alleen je eigen gedrag bepalen, misschien wordt de situatie dan beter met de tijd.
Je hoeft niet alles te begrijpen. Verder, dit is natuurlijk vooral geen fijne situatie voor de kinderen aangezien zij jullie spanningen meekrijgen. Het is aan jullie dit op te lossen. Als ex van vriend daar niet aan meewerkt, dan negeer je haar (evt.) negatieve gedrag en ondertussen kun je prima 'gewoon" aardig doen. Zolang er geen grote rampen gebeuren, want die lees ik echt niet in je verhaal. Je kunt alleen je eigen gedrag bepalen, misschien wordt de situatie dan beter met de tijd.
maandag 16 mei 2022 om 11:54
delicious35 schreef: ↑16-05-2022 11:18Kennelijk wil zij dat niet en daar zal ze haar redenen voor hebben . Meer dan het accepteren kun je niet.
Bij je partner laten liggen en de confrontatie op straat niet opzoeken maar juist vermijden. Want het kind heeft er ook last van dat jij in beeld komt als moeder er nog is (dat is alleen moeder). Accepteer en respecteer haar grenzen.
Dit ook, helemaal eens.
