Relaties
alle pijlers
Oude vriend heeft kanker, ruzie bijleggen?
maandag 22 oktober 2007 om 15:35
Ik weet niet zo goed of dit nou bij gezondheid of relaties hoort, anders kunnen de angels het altijd nog verplaatsen ofcourse...
Situatie: Een kennis (vroeger een van onze beste vrienden) waarmee we gebrouilleerd zijn, heeft kanker. Dit is 2 maanden geleden bij hem geconstateerd, en met een beetje geluk en veel chemo redt hij het nog een jaar.
We (mijn vriend en ik) hebben ruzie met hem gekregen omdat hij achter onze rug om erg negatief over ons, met name mij, sprak, terwijl we er altijd voor hem waren. Dit deed/doet hij bij meerdere mensen, hij heeft nu niet veel vrienden meer.
Toch zit ik met een dubbel gevoel. Hij is in de dertig, al jaren alleenstaand, zijn moeder leeft niet meer, vader heeft vorige week een hartaanval gehad, en heeft een vriendin met wie hij veel contact heeft, maar dat is het. Enerzijds ben ik uit principe nog best pissig op hem, anderzijds vind ik de situatie echt kl*te voor hem.
Mijn vraag is eigenlijk:
Moet ik bij mijn koppigheid en boosheid blijven, of moet ik hem proberen te steunen, zodat hij er niet alleen voor staat?
Ik ben inmiddels niet echt meer boos op hem, hij heeft mij vooral veel pijn gedaan met wat hij gezegd heeft. Maar ik vind het ook een voor hem vreselijke gedachte om bijna niemand te hebben die je een luisterend oor kan bieden, en je kan steunen.
Misschien dat jullie hier een verhelderend idee over hebben?
Situatie: Een kennis (vroeger een van onze beste vrienden) waarmee we gebrouilleerd zijn, heeft kanker. Dit is 2 maanden geleden bij hem geconstateerd, en met een beetje geluk en veel chemo redt hij het nog een jaar.
We (mijn vriend en ik) hebben ruzie met hem gekregen omdat hij achter onze rug om erg negatief over ons, met name mij, sprak, terwijl we er altijd voor hem waren. Dit deed/doet hij bij meerdere mensen, hij heeft nu niet veel vrienden meer.
Toch zit ik met een dubbel gevoel. Hij is in de dertig, al jaren alleenstaand, zijn moeder leeft niet meer, vader heeft vorige week een hartaanval gehad, en heeft een vriendin met wie hij veel contact heeft, maar dat is het. Enerzijds ben ik uit principe nog best pissig op hem, anderzijds vind ik de situatie echt kl*te voor hem.
Mijn vraag is eigenlijk:
Moet ik bij mijn koppigheid en boosheid blijven, of moet ik hem proberen te steunen, zodat hij er niet alleen voor staat?
Ik ben inmiddels niet echt meer boos op hem, hij heeft mij vooral veel pijn gedaan met wat hij gezegd heeft. Maar ik vind het ook een voor hem vreselijke gedachte om bijna niemand te hebben die je een luisterend oor kan bieden, en je kan steunen.
Misschien dat jullie hier een verhelderend idee over hebben?
maandag 22 oktober 2007 om 16:36
Sorry hoor Evidenza, maar ik snap niet waar je dat op baseert.
Ze zeggen wel eens: je moet niet op een bord schijten waar je jarenlang van gegeten hebt, dat is precies wat hij gedaan heeft. Wij hebben altijd ontzettend veel voor hem gedaan, uitgenodigd met de feestdagen, weekenden, blijven eten, steunen in moeilijke tijden, etc. Omdat we wisten dat hij alleen was, wilden wij hem niet alleen laten zitten. Na jarenlang slecht over ons achter onze rug om praten, hebben wij een knoop doorgehakt.
En ja, het voelde als een klap in mijn gezicht dat ik weer eens veel te veel voor iemand heb gedaan die me daarna gewoon op zo'n manier behandeld.
Dan nog even iets off-topic:
Een forum is bedoeld om meningen, tips, ideeën en dergelijke uit te wisselen. Met sommige ben je het eens, met sommige oneens. Maar wat jij daar als laatste zin post, vind ik erg laag. Ik zie de toegevoegde waarde ervan niet en vind het echt een trap na.
Erg jammer van je.
Ze zeggen wel eens: je moet niet op een bord schijten waar je jarenlang van gegeten hebt, dat is precies wat hij gedaan heeft. Wij hebben altijd ontzettend veel voor hem gedaan, uitgenodigd met de feestdagen, weekenden, blijven eten, steunen in moeilijke tijden, etc. Omdat we wisten dat hij alleen was, wilden wij hem niet alleen laten zitten. Na jarenlang slecht over ons achter onze rug om praten, hebben wij een knoop doorgehakt.
En ja, het voelde als een klap in mijn gezicht dat ik weer eens veel te veel voor iemand heb gedaan die me daarna gewoon op zo'n manier behandeld.
Dan nog even iets off-topic:
Een forum is bedoeld om meningen, tips, ideeën en dergelijke uit te wisselen. Met sommige ben je het eens, met sommige oneens. Maar wat jij daar als laatste zin post, vind ik erg laag. Ik zie de toegevoegde waarde ervan niet en vind het echt een trap na.
Erg jammer van je.
maandag 22 oktober 2007 om 16:39
Hoe staat je vriend er tegenover? Aangezien hij degene is die gebeld is.
Wat wat de aard van het telefoontje. Meer een mededeling, het hart luchten over de ziekte. Vroeg hij steun? Zei hij dat hij de ruzie wilde bijleggen voor het te laat is?
Ik vraag dit omdat ik het eigenlijk nogal vreemd vindt. Hij heeft een jaar geleden over jou of jullie zitten kwaadspreken. daar trek ik de conclusie uit dat jullie niet in zn top10 van meest gewaardeerde vrienden staan. Bovendien heeft hij in het tussenliggend jaar geen enkle moeite gedaan om de zaak uit te praten.
Ik kan me dan ook niet goed voorstellen, waarom hij jullie nu weer bij zich wil.
Kan het zijn dat het kwaadspreken en de ruzie vooral jou en hem betreft en minder je vriend?
Ik denk dat als je er erg mee zit, je maar gewoon boven jezelf en de kinnesinne uit moet stijgen; je kunt het contact ook een beetje beperkt houden;
Wat wat de aard van het telefoontje. Meer een mededeling, het hart luchten over de ziekte. Vroeg hij steun? Zei hij dat hij de ruzie wilde bijleggen voor het te laat is?
Ik vraag dit omdat ik het eigenlijk nogal vreemd vindt. Hij heeft een jaar geleden over jou of jullie zitten kwaadspreken. daar trek ik de conclusie uit dat jullie niet in zn top10 van meest gewaardeerde vrienden staan. Bovendien heeft hij in het tussenliggend jaar geen enkle moeite gedaan om de zaak uit te praten.
Ik kan me dan ook niet goed voorstellen, waarom hij jullie nu weer bij zich wil.
Kan het zijn dat het kwaadspreken en de ruzie vooral jou en hem betreft en minder je vriend?
Ik denk dat als je er erg mee zit, je maar gewoon boven jezelf en de kinnesinne uit moet stijgen; je kunt het contact ook een beetje beperkt houden;
maandag 22 oktober 2007 om 16:40
@dametje, je hebt deels gelijk. Laten we wel wezen, als hij af en toe een leugen over me had verteld had ik dat heel klote gevonden, maar als het verder een geweldige vriend was geweest, dan had ik nu niet getwijfeld.
Om het even cru te zeggen, hij is iemand die erg zwaarmoedig en negatief is, en anderen daarin ook mee probeert te trekken. Op een gegeven ogenblik ben je dat gewoon zat, zeker als je ziet dat wat je voor hem doet in de hoop dat hij alles iets rooskleuriger gaat bekijken, duidelijk niet werkt. En als dan ook nog eens blijkt dat hij je in diskrediet brengt tegenover anderen, dan ben ik er wel klaar mee.
Om het even cru te zeggen, hij is iemand die erg zwaarmoedig en negatief is, en anderen daarin ook mee probeert te trekken. Op een gegeven ogenblik ben je dat gewoon zat, zeker als je ziet dat wat je voor hem doet in de hoop dat hij alles iets rooskleuriger gaat bekijken, duidelijk niet werkt. En als dan ook nog eens blijkt dat hij je in diskrediet brengt tegenover anderen, dan ben ik er wel klaar mee.
maandag 22 oktober 2007 om 16:43
Hij belde om het mee te delen, althans, zo kwam het over. Hij heeft met zowel mij als mijn vriend ruzie, omdat hij over ons beiden verkeerd gesproken heeft.
En de top 10 van meest gewaardeerde vrienden, tja, ik neem aan dat als je dagelijks met mensen optrekt je ze toch wel waardeerd. Ik ken hem langer dan vandaag, en ik weet dat hij niet uit zichzelf zal zeggen dat hij het bij wil leggen. Gewoon omdat hij het niet durft, en bang is dat we nee zeggen.
En de top 10 van meest gewaardeerde vrienden, tja, ik neem aan dat als je dagelijks met mensen optrekt je ze toch wel waardeerd. Ik ken hem langer dan vandaag, en ik weet dat hij niet uit zichzelf zal zeggen dat hij het bij wil leggen. Gewoon omdat hij het niet durft, en bang is dat we nee zeggen.
maandag 22 oktober 2007 om 16:45
maandag 22 oktober 2007 om 16:46
Iedereen maakt fouten, dat is menselijk. Misschien voor jou dubbel dat hij pas zijn ongelijk durft toe te geven op het moment dat hij niet lang meer te leven heeft. Misschien om steun te krijgen, misschien om alles recht te proberen te zetten wat hij fout heeft gedaan.
Maar er klinkt nog veel woede in je woorden 44pje. Misschien moet je kijken of je vriend alleen af en toe contact met hem heeft. Hoe meer je schrijft hoe meer ik voel dat je het totaal nog niet "verwerkt/ achter je hebt kunnen laten". Dan lijkt deze situatie mij te gecompliceerd voor om de vriendschap weer op te pakken alsof er niets gebeurd is, praat het uit of geef eerlijk aan dat je niet wilt/ het niet kan/ of dat het onvergeeflijk was wat hij heeft gezegd/ of incidenteel wat contact met elkaar hebt.
Maar er klinkt nog veel woede in je woorden 44pje. Misschien moet je kijken of je vriend alleen af en toe contact met hem heeft. Hoe meer je schrijft hoe meer ik voel dat je het totaal nog niet "verwerkt/ achter je hebt kunnen laten". Dan lijkt deze situatie mij te gecompliceerd voor om de vriendschap weer op te pakken alsof er niets gebeurd is, praat het uit of geef eerlijk aan dat je niet wilt/ het niet kan/ of dat het onvergeeflijk was wat hij heeft gezegd/ of incidenteel wat contact met elkaar hebt.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 22 oktober 2007 om 16:46
Ik vind het vrij redelijk hoor dat ik me dat afvraag. En is zeker niet bedoeld als een trap na. Pas nú begin je steeds geagiteerder te vertellen over de vriendschap en wat jij van hem vindt. Daarvoor kwam het toch echt meer over als een afweging of je het wel aankon om iemand die doodziek is te steunen.
maandag 22 oktober 2007 om 16:53
Ik heb het idee dat je nog niet helemaal klaar bent met de woorden die over jullie gesprpken zijn. En dat het jou (jullie) nog hoog zit.En bang bent als je hieraan toegeeft weer de oude "vriendschap" krijgt die je voorheen met hem had. Ik zou me ook alles afwegen voordat ik me zou storten in een "relatie" met een einde. Ik zou zeker een kaartje sturen maar daar zou het dan mee ophouden als ik er zo over dacht als jij . Ik kan me het goed voorstellen dat je niet zit te wachten op een "vriendschap" waar je niet tevreden mee was. En eigenlijk deze "vriendschap" vaarwel hebt gezegt al tijden geleden.
maandag 22 oktober 2007 om 16:54
Ik ben benieuwd wat je antwoord op de vragen van Bianca?
En misschien dat je niet nu al alles moet vastleggen. Ga een keer praten, vraag waar hij behoefte aan heeft, geef ook je grenzen aan. Het hoeft niet alles of niets te zijn als jij het niet zover laat komen.
Je beschrijft de vriendschap als een waar de balans tussen geven en nemen verkeerd is gegaan. Jij hebt het gevoel dat hij wel heeft genomen (van jullie bord geten) en ondankbaar is geweest door kwaad te spreken. Ik weet niet of je iemand goed kunt steunen als je je zo tekortgedaan voelt.
Waarschijnlijk ervoer hij de situatie anders? Misschien was het voor hem kwetsend om zelf alleen te zijn en om die reden de hele tijd bij een 'happy couple' aan tafel te zitten?
En je hebt het over 'weer teveel voor iemand gedaan hebben', dat is toch ook jouw verantwoordelijkheid? Jullie hebben hem toch steeds uitgenodigd?
En misschien dat je niet nu al alles moet vastleggen. Ga een keer praten, vraag waar hij behoefte aan heeft, geef ook je grenzen aan. Het hoeft niet alles of niets te zijn als jij het niet zover laat komen.
Je beschrijft de vriendschap als een waar de balans tussen geven en nemen verkeerd is gegaan. Jij hebt het gevoel dat hij wel heeft genomen (van jullie bord geten) en ondankbaar is geweest door kwaad te spreken. Ik weet niet of je iemand goed kunt steunen als je je zo tekortgedaan voelt.
Waarschijnlijk ervoer hij de situatie anders? Misschien was het voor hem kwetsend om zelf alleen te zijn en om die reden de hele tijd bij een 'happy couple' aan tafel te zitten?
En je hebt het over 'weer teveel voor iemand gedaan hebben', dat is toch ook jouw verantwoordelijkheid? Jullie hebben hem toch steeds uitgenodigd?
anoniem_28041 wijzigde dit bericht op 22-10-2007 16:57
Reden: details
Reden: details
% gewijzigd
maandag 22 oktober 2007 om 17:27
Sorry hoor 44pje, maar je wil eigenlijk gewoon geen contact meer met hem. Je grijpt alles aan om maar geen contact te moeten hebben met hem gedurende zijn ziekte. Is je goed recht hoor meid, maar is een gewoon normaal volwassen gesprek met iemand hierover niet veel waardevoller, dan zo spreken over iemand die zo ziek is? En nog iets, hij heeft zijn verhaal over het gebeuren, jij het jouwe. De waarheid ligt meestal in het midden.
Maar ik ben het wel met Evidenza eens, wanneer jij zo slecht over iemand denkt en geen empathie kunt hebben voor wat hij nu doormaakt, dan kun je hem beter met rust laten tijdens zijn ziekte.
Je boosheid preveleert over zijn ziekzijn.
Maar ik ben het wel met Evidenza eens, wanneer jij zo slecht over iemand denkt en geen empathie kunt hebben voor wat hij nu doormaakt, dan kun je hem beter met rust laten tijdens zijn ziekte.
Je boosheid preveleert over zijn ziekzijn.
maandag 22 oktober 2007 om 17:40
Nou ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen. Ik ben zo iemand van eens mee gebroken, altijd mee gebroken. Dat zal jou en jouw vriend destijds toch ook genoeg moeite hebben gekost. Ik denk dat ik hem zou bellen en het uit zou praten en verder het contact oppervlakkig zou houden. Dus wel af en toe boodschappen voor hem doen enzo.
Cum non tum age
maandag 22 oktober 2007 om 18:04
Ik mis iets in dit verhaal. De wil om jullie vriend te vergeven omdat je van hem houdt. Vergeven doe je omdat je iemand terug wil in je leven. Omdat je van diegene houdt en hem/haar mist maar het uitgangspunt moet zijn dat je dat wat gebeurt is achter je laat. Weer contact met elkaar hebben en dan beginnen met zeggen dat als hij nog één keer slecht over jullie praat het dan afgelopen is, lijkt me geen goed begin. Hij is ziek, hij zoekt toenadering, je kunt zelf kiezen in welke mate je contact met deze vriend wil hebben en in hoeverre jullie betrokken willen zijn bij zijn ziekte.
Jullie waren boos op hem maar willen niet harteloos zijn nu hij heel ziek is. Heel redelijk maar je hart moet er wel bij zitten, anders heeft het contact aanhalen geen zin. Dan zou je alleen maar met de man omgaan omdát hij kanker heeft daar heeft hij niks aan en jullie ook niet, dan is alles wat je zegt en doet niet gemeend.
Heb je nog zin in die vriendschap en is het een idee om eens om de tafel te gaan zitten voor een gesprek? Mocht je dat willen en ook jullie vriend er mee instemmen dan heb ik gesprekstips voor je, om te zorgen dat het geen gillende ruzie wordt want dan zijn jullie nog verder van huis.
Hoeft niet natuurlijk maar als je denkt ze te kunnen gebruiken mail ik ze je.
Jullie waren boos op hem maar willen niet harteloos zijn nu hij heel ziek is. Heel redelijk maar je hart moet er wel bij zitten, anders heeft het contact aanhalen geen zin. Dan zou je alleen maar met de man omgaan omdát hij kanker heeft daar heeft hij niks aan en jullie ook niet, dan is alles wat je zegt en doet niet gemeend.
Heb je nog zin in die vriendschap en is het een idee om eens om de tafel te gaan zitten voor een gesprek? Mocht je dat willen en ook jullie vriend er mee instemmen dan heb ik gesprekstips voor je, om te zorgen dat het geen gillende ruzie wordt want dan zijn jullie nog verder van huis.
Hoeft niet natuurlijk maar als je denkt ze te kunnen gebruiken mail ik ze je.
maandag 22 oktober 2007 om 18:04
Bedenk waar je meer mee zou zitten. Spijt dat je het niet met hem uitgepraat hebt voor hij overleden is. Of spijt dat je hem weer in je leven hebt gelaten. Het antwoord is wat je moet doen denk ik. De meeste mensen zeggen dat je beter spijt kunt hebben van de dingen die je gedaan hebt. Ik keer dat altijd om, ik heb enkel spijt van de dingen die ik niet gedaan heb. De dingen die ik wel gedaan heb of doe doe ik altijd met een reden en daar sta ik achter. Al weet ik nu nog niet altijd zeker of het ook verstandig was. Het is een moeilijke beslissing dat is het absoluut.
maandag 22 oktober 2007 om 21:27
Om even te antwoorden op de vraag van Bianca, ja, dat hebben we regelmatig aan hem gevraagd, en na lang aandringen gaf hij het ook toe. Alleen het houdt natuurlijk wel ergens op.
De reden dat ik erover na zit te denken om het bij te leggen, is omdat ik het ook zo voel. Ik geef natuurlijk nog wel om hem, en ik gun het hem echt niet om alleen dit door te moeten maken en alleen te sterven. Het is erg makkelijk een ruzie die je hebt gehad maar te laten voortkabbelen, en te laten voor wat het is. Het is moeilijk om zoiets ineens bij te leggen, maar de situatie heeft me wakker geschud. Ik was anders ook heus niet voor altijd boos gebleven, maar het is nu een beetje een nu of nooit gevoel.Daardoor ben ik nu ook aan het twijfelen.
Tevens vind ik niet dat ik het moet bijleggen omdat ík anders spijt krijg. Ik denk erover om het bij te leggen omdat ik er eigenlijk gewoon voor hem wil zijn nu het nog kan.
@eleonora, ik denk dat om de tafel gaan zitten een goed plan is. Gewoon zonder verwachtingen, maar kijken wat daaruit voortvloeit. (may I add dat ik je adviezen op dit forum vaak erg zinvol vind!)
@evidenza, excuus, dan heb ik het verkeerd opgevat. Gelezen tekst is anders dan het uitgesproken horen worden, en het viel mij een beetje verkeerd.
De reden dat ik erover na zit te denken om het bij te leggen, is omdat ik het ook zo voel. Ik geef natuurlijk nog wel om hem, en ik gun het hem echt niet om alleen dit door te moeten maken en alleen te sterven. Het is erg makkelijk een ruzie die je hebt gehad maar te laten voortkabbelen, en te laten voor wat het is. Het is moeilijk om zoiets ineens bij te leggen, maar de situatie heeft me wakker geschud. Ik was anders ook heus niet voor altijd boos gebleven, maar het is nu een beetje een nu of nooit gevoel.Daardoor ben ik nu ook aan het twijfelen.
Tevens vind ik niet dat ik het moet bijleggen omdat ík anders spijt krijg. Ik denk erover om het bij te leggen omdat ik er eigenlijk gewoon voor hem wil zijn nu het nog kan.
@eleonora, ik denk dat om de tafel gaan zitten een goed plan is. Gewoon zonder verwachtingen, maar kijken wat daaruit voortvloeit. (may I add dat ik je adviezen op dit forum vaak erg zinvol vind!)
@evidenza, excuus, dan heb ik het verkeerd opgevat. Gelezen tekst is anders dan het uitgesproken horen worden, en het viel mij een beetje verkeerd.
vrijdag 26 oktober 2007 om 11:18
Inmiddels een wending van het verhaal. Vanavond een verjaardag, oude vriend zal er ook zijn. Ik heb hem sinds de ruzie nog wel eens oppervlakkig gesproken, omdat hij bij de vandaag jarige ook op bezoek was. Vanavond zal hij er ook zijn, maar dit is de eerste keer dat we hem zien sinds bekend is dat hij kanker heeft. Hoe ga ik hiermee om? Ik wil hem wel even sterkte en dergelijke wensen, maar ik wil ook niet dat de verjaardag in het teken van zijn ziekte komt te staan, oftewel dat het zwaarmoedig wordt...
Hoe pak ik dit aan?
Hoe pak ik dit aan?
vrijdag 26 oktober 2007 om 11:35
Misschien hem van te voren even kort spreken, dan hoef je er op de verjaardag niet op terug te komen en is het ook niet zo beladen als jullie elkaar zien. Misschien weet de rest op de verjaardag er niet van dus ook nog een mooie gepaste oplossing.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 26 oktober 2007 om 11:39
vrijdag 26 oktober 2007 om 13:14
Als je echt het gevoel hebt dat je hier iets mee moet doen zou ik het zeker doen. Je zegt immers dat het zo voelt dat je het niet zomaar kan laten zoals het nu is. Inderdaad wat iemand anders (ben even de naam kwijt) al schreef is: vergeven. Iedereen maakt fouten maar soms is het heel goed om iets wat geweest is uit te praten en te vergeven en dan kun je altijd nog kijken hoe het verder gaat, maar dan is de beladenheid, de ruzie en het rotgevoel daarbij er in elk geval af en dan kun je nog beiden beslissen of je wel of niet weer heel close zal worden maar dan kun je tenminste weer door een deur. Op deze manier kun je ook vragen wat hij van jullie verwacht. Je zegt wel dat hij heel erg op jullie zal leunen, dat hij jullie heel erg zal belasten maar is dat ook zo? Je weet niet hoe hij er nu tegen aan kijkt? Misschien is hij ook veranderd? Als je niet met hem praat weet je dat ook niet. En misschien wordt het een heel goed gesprek en heb je het uitgepraat en wil je hem juist heel graag met van alles steunen en ben je opgelucht dat je het uitgesproken hebt?
Dit zou ik sowieso doen, als het echt een goede vriend was, wat waren dan de positieve dingen, die meoetn er ook zijn geweest en als je echt nog om hem geeft zoals je schrijft. Waarom niet? We zijn toch allemaal mensen met ook onze vervelende kanten? Maar jullie hebben wel jaren vriendschap gehad, is dit het waard? Maar je mag best zeggen hoe je gevoeld hebt en soms nog voelt. Zelf heb ik ook ooit zoiets gehad en mij zat het behoorlijk dwars, dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt om te praten (deze mensen waren een stel en waren niet ziek). maar als je er diep over na gaat denken wil je het misschien zelf ook liever wel uitpraten? Dat was in mijn geval wel zo. Makkelijk is het niet, maar wel veel waard! Dat is mijn ervaring. Als het tenminste echt om iemand gaat waar je een heel hechte vriendschap mee had. Ik denk dat als je het niet uit praat het steeds dieper gaat knagen en nu kun je het nog uitpraten, als hij straks heel beroerd is door zijn ziekte hoef je daar ook niet meer mee aan te komen, maar als ik het zo lees denk ik dat je het diep in je hart wel uit wil praten en hem wel wil steunen bij zijn ziekte, daar gaat het dan toch om? Zet je trots even opzij en bekijk het van de andere kant.
Dat kan toch? Het zal niet makkelijk zijn, maar ik denk dat dat altijd het beste is. Niet alleen omdat hij nu ziek is, maar sowieso. Of je schrijft een brief waarin je uitlegd hoe rot jullie je gevoeld hebben na wat er gebeurd is en dat je daar ook echt boos om was maar dat je het heel erg voor hem vindt dat hij nu ziek is en dat je in die brief vraagt of jullie kunnen praten.
Op die verjaardag zou ik hem zeggen dat je erg geschrokken bent over het bericht dat hij zo ziek is en hem sterkte wensen, misschien kan jij of je vriend hem even apart spreken en aangeven dat je het een keer uit wil praten en daar een afspraak voor maken? Dan hoef je ook niet de hele avond met een raar gevoel te zitten en hoef je het er op die verjaardag niet verder over te hebben. Succes!
Dit zou ik sowieso doen, als het echt een goede vriend was, wat waren dan de positieve dingen, die meoetn er ook zijn geweest en als je echt nog om hem geeft zoals je schrijft. Waarom niet? We zijn toch allemaal mensen met ook onze vervelende kanten? Maar jullie hebben wel jaren vriendschap gehad, is dit het waard? Maar je mag best zeggen hoe je gevoeld hebt en soms nog voelt. Zelf heb ik ook ooit zoiets gehad en mij zat het behoorlijk dwars, dus heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt om te praten (deze mensen waren een stel en waren niet ziek). maar als je er diep over na gaat denken wil je het misschien zelf ook liever wel uitpraten? Dat was in mijn geval wel zo. Makkelijk is het niet, maar wel veel waard! Dat is mijn ervaring. Als het tenminste echt om iemand gaat waar je een heel hechte vriendschap mee had. Ik denk dat als je het niet uit praat het steeds dieper gaat knagen en nu kun je het nog uitpraten, als hij straks heel beroerd is door zijn ziekte hoef je daar ook niet meer mee aan te komen, maar als ik het zo lees denk ik dat je het diep in je hart wel uit wil praten en hem wel wil steunen bij zijn ziekte, daar gaat het dan toch om? Zet je trots even opzij en bekijk het van de andere kant.
Dat kan toch? Het zal niet makkelijk zijn, maar ik denk dat dat altijd het beste is. Niet alleen omdat hij nu ziek is, maar sowieso. Of je schrijft een brief waarin je uitlegd hoe rot jullie je gevoeld hebben na wat er gebeurd is en dat je daar ook echt boos om was maar dat je het heel erg voor hem vindt dat hij nu ziek is en dat je in die brief vraagt of jullie kunnen praten.
Op die verjaardag zou ik hem zeggen dat je erg geschrokken bent over het bericht dat hij zo ziek is en hem sterkte wensen, misschien kan jij of je vriend hem even apart spreken en aangeven dat je het een keer uit wil praten en daar een afspraak voor maken? Dan hoef je ook niet de hele avond met een raar gevoel te zitten en hoef je het er op die verjaardag niet verder over te hebben. Succes!
