Ouders zijn zuurpruimen

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 19:35

Ken je dat gevoel?
Je hebt een goede jeugd gehad, niks te klagen.
Je moeder stopte met werken zodat ze fulltime voor haar kinderen kon zorgen.
Nu ben je volwassen, uitgevlogen, (gekozen) kind vrij, leef je een fijn leven, zijn je ouders zuurpruimen geworden, en uit elkaar gegroeid.
Je belt niet vaak genoeg (zelf bellen ze nooit), je komt niet vaak genoeg langs (2u rijden met de auto, wij werken fulltime, zij niet). Boos omdat er geen kleinkinderen zijn (je ontneemt ons iets). Ondernemen weinig (dus weinig te melden).
En als je dan gemiddeld 1x per maand langskomt, moet een van bovenstaande dingen toch altijd nog weer even benoemd worden, waardoor er op langsgaan/contact steeds meer druk komt te staan.

Even mijn hart luchten

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:05

Wissewis schreef: ↑
13-04-2025 19:51
Dit gevecht heb ik dus opgegeven.

Mijn ouders hebben aanvaard dat ze van mij geen kleinkinderen moeten verwachten .

Maar "de kinderen komen naar de ouders" zeker als ik zo nodig in Verrewegistan moest gaan wonen.
Een kwartier rijden naar mijn zus gaat nog net.
Drie kwartier en een drukke ringweg met regelmatig file naar mij is too much.

Dat ik even hard in de file sta - als man rijdt - en zelf afhankelijk ben van OV is bijzaak.
"De kinderen komen naar de ouders, dat was vroeger ook al zo."

Hebben we dezelfde ouders ?

Wij gaan ook 8 van de 10 keer die kant op. Als ik niet bel, bellen we (bijna) nooit.
Grappig hoe ze toch altijd zo vasthouden aan vroeger.
Als ik over dat soort dingen (nieuwe dingen) begin, is het altijd: "ach, daar heb ik toch helemaal geen zin meer in". Alsof ze 90 zijn

evelien2010 zondag 13 april 2025 om 20:07

Dat is het probleem met veel vrouwen die jarenlang bij huis hebben gezeten voor de kinderen. Hun hele leven draaide om de kinderen. En daarnaast hadden ze thuis een rustig eigen ritme. Op een gegeven moment gaan de kinderen naar school en dan hoef je feitelijk niet meer thuis te blijven. Maar ze zijn thuis blijven hangen en hebben zich vaak weinig ontwikkeld. Die kinderen worden steeds zelfstandiger. Maar ze zijn niet meer gewend snel te schakelen. En meer dan 1 activiteit op een dag is het druk hebben. Als er dan geen hobby's of vrijwilligerswerk is wordt je bestaan vrij leeg (en weinig zinvol). En dan gaat de partner met pensioen en zit opeens de hele dag op haar lip. Een levensfase die veel aanpassingen vraagt.

Misschien is het een idee om het eens te hebben over een zinvolle dagbesteding. Vrijwilligerswerk (de bieb, koffie schenken met ouderen helpen bij een sociale activiteit etc). Is er een buurthuis, plaatselijke wandelclub, bloemschikken. Als ze gelovig is vraagt de kerk om veel vrijwilligers. Zoek iets dat bij haar past. Waarbij er contact is met anderen en waarbij ze wat beweging krijgt. Mensen met te weinig activiteiten raken in een isolement en krijgen sneller gezondheidsklachten (waardoor jij flink mag gaan mantelzorgen).

Zijn er geen siblings met kleinkinderen?

RP7 zondag 13 april 2025 om 20:07

Wissewis schreef: ↑
13-04-2025 19:51
Dit gevecht heb ik dus opgegeven.

Mijn ouders hebben aanvaard dat ze van mij geen kleinkinderen moeten verwachten .

Maar "de kinderen komen naar de ouders" zeker als ik zo nodig in Verrewegistan moest gaan wonen.
Een kwartier rijden naar mijn zus gaat nog net.
Drie kwartier en een drukke ringweg met regelmatig file naar mij is too much.

Dat ik even hard in de file sta - als man rijdt - en zelf afhankelijk ben van OV is bijzaak.
"De kinderen komen naar de ouders, dat was vroeger ook al zo."

Haha ja ik heb er ook wel eens een discussie over gehad.

"Jij komt nooit langs!"
"Maar je nodigt me ook niet uit, ook niet met de kerst bijvoorbeeld..."
"Ik hoef mijn kind niet uit te nodigen."

Ja ik ga een beetje als een sulletje voor een dichte deur staan omdat ze net een stukje is gaan fietsen, wandelen of een afspraak heeft. Tegenwoordig hoef je alleen nog maar een appje te sturen: 'zaterdag koffie?' en dan is het geregeld. Nou moe, wat een moeite!

Zelf heeft ze tegen iemand uit de schoonfamilie duidelijk gezegd: de afstand van hier naar daar is net zo ver als andersom he! Zodat het ook eens andersom zou zijn met langskomen. De hypocriet

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:08

MissButterflyyy schreef: ↑
13-04-2025 20:01
Ach ja, ze willen je in ieder geval zien en verbinding.
Mijn moeder is dood en mijn vader zie ik niet meer, hij heeft geen interesse in zijn kinderen en kleinkinderen. Dat is ook de andere kant. Hij weet totaal niet wie wij zijn of wat we doen.

Dat spijt me om te horen.
Ik denk dat (en ik bedoel niet specifiek jouw familie

), dat veel mensen eigenlijk geen ouders hadden moeten worden. er word net zo makkelijk over gedacht als niet over gedacht.

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:13

evelien2010 schreef: ↑
13-04-2025 20:07
Dat is het probleem met veel vrouwen die jarenlang bij huis hebben gezeten voor de kinderen. Hun hele leven draaide om de kinderen. En daarnaast hadden ze thuis een rustig eigen ritme. Op een gegeven moment gaan de kinderen naar school en dan hoef je feitelijk niet meer thuis te blijven. Maar ze zijn thuis blijven hangen en hebben zich vaak weinig ontwikkeld. Die kinderen worden steeds zelfstandiger. Maar ze zijn niet meer gewend snel te schakelen. En meer dan 1 activiteit op een dag is het druk hebben. Als er dan geen hobby's of vrijwilligerswerk is wordt je bestaan vrij leeg (en weinig zinvol). En dan gaat de partner met pensioen en zit opeens de hele dag op haar lip. Een levensfase die veel aanpassingen vraagt.

Misschien is het een idee om het eens te hebben over een zinvolle dagbesteding. Vrijwilligerswerk (de bieb, koffie schenken met ouderen helpen bij een sociale activiteit etc). Is er een buurthuis, plaatselijke wandelclub, bloemschikken. Als ze gelovig is vraagt de kerk om veel vrijwilligers. Zoek iets dat bij haar past. Waarbij er contact is met anderen en waarbij ze wat beweging krijgt. Mensen met te weinig activiteiten raken in een isolement en krijgen sneller gezondheidsklachten (waardoor jij flink mag gaan mantelzorgen).

Zijn er geen siblings met kleinkinderen?

Ik geloof meteen dat dat een probleem is!
Daar zijn al meerdere gesprekken over geweest, ook door verschillende personen, maar hier wil ze niks van weten.
Zo wandelt ze bijv een aantal keer per week. Ik begon over wandel groepjes waar ze bij kan aansluiten. Die deur werd meteen dichtgeslagen.

Daarnaast heeft ze het, volgens zichzelf, erg druk. Een huishouden, een hond, wandelen, en nog een eigen zus die hulp nodig heeft

introvert34 wijzigde dit bericht op 13-04-2025 20:17

3.80% gewijzigd

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:15

RP7 schreef: ↑
13-04-2025 20:07
Haha ja ik heb er ook wel eens een discussie over gehad.

"Jij komt nooit langs!"
"Maar je nodigt me ook niet uit, ook niet met de kerst bijvoorbeeld..."
"Ik hoef mijn kind niet uit te nodigen."

Ja ik ga een beetje als een sulletje voor een dichte deur staan omdat ze net een stukje is gaan fietsen, wandelen of een afspraak heeft. Tegenwoordig hoef je alleen nog maar een appje te sturen: 'zaterdag koffie?' en dan is het geregeld. Nou moe, wat een moeite!

Zelf heeft ze tegen iemand uit de schoonfamilie duidelijk gezegd: de afstand van hier naar daar is net zo ver als andersom he! Zodat het ook eens andersom zou zijn met langskomen. De hypocriet

Hoe is jouw relatie met je ouders zo geworden als ik vragen mag?

Wissewis zondag 13 april 2025 om 20:17

Introvert34 schreef: ↑
13-04-2025 20:05
Hebben we dezelfde ouders ?
Wij gaan ook 8 van de 10 keer die kant op. Als ik niet bel, bellen we (bijna) nooit.
Grappig hoe ze toch altijd zo vasthouden aan vroeger.
Als ik over dat soort dingen (nieuwe dingen) begin, is het altijd: "ach, daar heb ik toch helemaal geen zin meer in". Alsof ze 90 zijn

Als ik moet wachten tot ze zelf bellen kan ik vaak lang wachten

.
En vallen ze na 3 weken uit de lucht "dat ik ze al zo lang niet gehoord heb".
Ik bel dus meestal standaard op zondag. Tenzij ik geen zin heb.

Dat ik dan soms een uur aan de lijn hang met mijn moeder scheelt mij weer een ritje heen-en-weer.

Het Kerstfeest is dan weer heilig.
Dat moet en zal doorgaan en wel bij hen thuis op het moment dat hén past.
Niet dat het mij, mijn man, mijn zus of mijn schoonbroer past in combi met alle schoonfamilies, werk, hobby's, kinderen (bij mijn zus), ... past.

Al meer dan eens familie-rel gehad dus met mijn schoonfamilie omdat mijn moeder datum X opeiste terwijl zij die ook wilden.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:20

Wissewis schreef: ↑
13-04-2025 20:17
Als ik moet wachten tot ze zelf bellen kan ik vaak lang wachten .
En vallen ze na 3 weken uit de lucht "dat ik ze al zo lang niet gehoord heb".
Ik bel dus meestal standaard op zondag. Tenzij ik geen zin heb.

Dat ik dan soms een uur aan de lijn hang met mijn moeder scheelt mij weer een ritje heen-en-weer.

Het Kerstfeest is dan weer heilig.
Dat moet en zal doorgaan en wel bij hen thuis op het moment dat hén past.
Niet dat het mij, mijn man, mijn zus of mijn schoonbroer past in combi met alle schoonfamilies, werk, hobby's, kinderen (bij mijn zus), ... past.

Al meer dan eens familie-rel gehad dus met mijn schoonfamilie omdat mijn moeder datum X opeiste terwijl zij die ook wilden.

Heeeel herkenbaar!
Mag ik vragen of je altijd een wat lastige relatie gehad hebt? Of ook sinds je uit huis bent?

nerdopviva zondag 13 april 2025 om 20:22

Beschuitmetjam schreef: ↑
13-04-2025 20:02
Goed bedoeld maar hiermee verander je de houding van ouders niet. Dat gaat veel dieper.

De vraag is of je dat überhaupt nog gaat veranderen. Soms kun je het maar beter pragmatisch oplossen en de contactmomenten zo leuk mogelijk maken voor jezelf.

blijfgewoonbianca zondag 13 april 2025 om 20:24

Hoe oud zijn je ouders ? Heeft je moeder ook een rijbewijs ?
Je bent niet het enige kind, toch ?

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:25

nerdopviva schreef: ↑
13-04-2025 20:22
De vraag is of je dat überhaupt nog gaat veranderen. Soms kun je het maar beter pragmatisch oplossen en de contactmomenten zo leuk mogelijk maken voor jezelf.

Dat ga je inderdaad niet meer veranderen. Maar even je hart luchten is fijn

KamilleT zondag 13 april 2025 om 20:26

Ik zie zondag mijn vader weer eens. De laatste keer was in januari, toen mijn jongste jarig was. Hoewel hij maar een half uurtje hier vandaan woont, kan ik het gewoon niet opbrengen om er langs te gaan. Ik vind dat niet goed van mezelf, maar het is gewoon altijd gezeur. Dat kan ik wel langs me heen laten gaan, maar ik heb niet de indruk dat hij nou zo blij wordt van mijn komst.

Valerie zondag 13 april 2025 om 20:27

Jammer dat het zo gaat. Je kunt je ouders niet veranderen. Wel hoe je er zelf mee omgaat. Ik neem aan dat je het contact niet wilt verbreken. Het bezoek vraagt wel veel energie lees ik. Combineer het bezoek aan je ouders anders met iets leuks zodat de dag toch nog leuk wordt. Of neem je ouders mee het huis uit. Stukje wandelen en onderweg koffie drinken bijvoorbeeld. Dan doen zich ook vanzelf andere gespreksonderwerpen voor. Je zult er toch een mouw aan moeten passen.

Wissewis zondag 13 april 2025 om 20:34

Introvert34 schreef: ↑
13-04-2025 20:20
Heeeel herkenbaar!
Mag ik vragen of je altijd een wat lastige relatie gehad hebt? Of ook sinds je uit huis bent?

Ik omschrijf het op dit moment als een prima korte-termijn-relatie.
Een halve dag samen trekken we prima.
Vanaf het langer is ergeren we ons dood aan elkaar.

Ik leef niet het leven - werk, huishouden, leef-tijden, ... - op de manier die zij dromen.
Ik word tegelijk stapelgek van hun ideeën over leven, huishouden, ...

Ik heb dan ook nog eens ASS.
Met een vader die waarschijnlijk hetzelfde heeft, maar zich nooit van zijn leven zal laten onderzoeken.

Sinds ik definitief het huis uit ben lukt het tussen ons.
Zolang ik maar heel diep ademhaal en "het éne oor in, het andere oor uit" huldig bij alle continue kritiek op mijn leven.

Gezien mijn medisch dossier - ASS is niet het enige qua medische zaken - vinden ze "geen kinderen" intussen geen wereldramp.
Mijn zus is wel zo vriendelijk geweest om voor 3 kleinkinderen te zorgen

.
En om wél in de buurt te blijven wonen.
En om wél het ideale huishouden te hebben.

Ik heb dus wel besloten dat ik maar 2 ouders heb en het er maar mee te doen.
Dan maar 1 oor in, ander oor uit.
Dan maar zelf contact opnemen. Als ik er zin in heb.
Dan maar zelf altijd naar hen. Maar wel meestal op momenten dat het mij past en dus niet elke week of elke 2 weken.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Lila-Linda zondag 13 april 2025 om 20:39

Ik heb geleerd mijn grenzen hard aan te geven. Dat maakt het contact leefbaar.
Ga ik er niet meer met lood in de schoenen heen.

Ik ben duidelijk en geef aan als ik vind dat ze zaniken

Het helpt echt

pina zondag 13 april 2025 om 20:39

Nee, maar mijn beide ouders hebben altijd fulltime gewerkt. Die snappen heel goed dat je in het weekend ook even op je gat wil zitten en je eigen dingen wil doen. En zij gingen destijds ook niet wekelijks naar hun eigen ouders, dat scheelt. Soms zie je dat de generatie voor ons veel voor ouders en schoonouders deden, wekelijks op zondag op de koffie gingen en dat dan ook van de eigen ouders verwachten.

Genoeg dingen waar er ergernis tussen mij en mijn ouders over kan ontstaan, maar gelukkig hebben we wel een relatie en waar je kunt uitspreken wat er scheelt. Zou ik in TO’s situatie zitten, dan zou ik prima kunnen zeggen dat ik het jammer vind dat ze zo negatief zijn en dat dat bij mij een averechts effect opwekt. Ik ben niet zo bang om te zeggen wat ik vind, en daar doen ze het dan maar mee. Omgekeerd krijg ik natuurlijk ook weleens kritiek.

Rodepeper zondag 13 april 2025 om 20:41

Onze familie ligt grotendeels uit elkaar, ons gezin was ook nooit close en m'n ouders hadden altijd negatief commentaar op hun broers/ zussen en de 'koude kant'. Niet gek dus dat ik, eenmaal uit huis, weinig contact heb overgehouden met neven en nichten.
M'n zus en ik zijn beide de geboorteplaats uit gegaan en we wonen ver bij elkaar uit de buurt. Ik heb kinderen, werk 3dagen in de week en heb daarnaast de sport en andere activiteiten van de kinderen. M'n moeder baalt en snapt niet dat ik op een vrije woensdagmiddag niet 'even' op en neer rij, het is 'maar' 2uur enkele reis. Andersom komen ze hier 2x per jaar, alleen voor de verjaardag van de kinderen.
Tussendoor word er niet gebeld of geappt, band is dus best ge beschrijven als koud..

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:42

Valerie schreef: ↑
13-04-2025 20:27
Jammer dat het zo gaat. Je kunt je ouders niet veranderen. Wel hoe je er zelf mee omgaat. Ik neem aan dat je het contact niet wilt verbreken. Het bezoek vraagt wel veel energie lees ik. Combineer het bezoek aan je ouders anders met iets leuks zodat de dag toch nog leuk wordt. Of neem je ouders mee het huis uit. Stukje wandelen en onderweg koffie drinken bijvoorbeeld. Dan doen zich ook vanzelf andere gespreksonderwerpen voor. Je zult er toch een mouw aan moeten passen.

Doen we ook 90% van de tijd. Ik doe zo min mogelijk mee aan het thuis op de bank met koffie, koek, praten. we ondernemen vaak wat.

Rosaliane2 zondag 13 april 2025 om 20:45

Ik herken het gelukkig niet van mijn ouders, maar mijn grootouders (vooral oma) waren wel zo. Dat heeft helaas voor heel wat problemen in de familie gezorgd, waardoor sommige van haar kinderen nog steeds niet met elkaar praten (ze is al 5 jaar dood).

Haar moeder (dus mijn overgrootoma) was exact zo.
Ik denk niet dat je er veel aan kunt doen als iets zo ingesleten zit. Mijn eigen moeder heeft mijn vader beloofd om nooit zo te worden en dat lukt tot nu aardig. Zij probeert dus wel die cirkel te doorbreken maar de relatie met haar eigen moeder is altijd stroef gebleven.

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:46

Rodepeper schreef: ↑
13-04-2025 20:41
Onze familie ligt grotendeels uit elkaar, ons gezin was ook nooit close en m'n ouders hadden altijd negatief commentaar op hun broers/ zussen en de 'koude kant'. Niet gek dus dat ik, eenmaal uit huis, weinig contact heb overgehouden met neven en nichten.
M'n zus en ik zijn beide de geboorteplaats uit gegaan en we wonen ver bij elkaar uit de buurt. Ik heb kinderen, werk 3dagen in de week en heb daarnaast de sport en andere activiteiten van de kinderen. M'n moeder baalt en snapt niet dat ik op een vrije woensdagmiddag niet 'even' op en neer rij, het is 'maar' 2uur enkele reis. Andersom komen ze hier 2x per jaar, alleen voor de verjaardag van de kinderen.
Tussendoor word er niet gebeld of geappt, band is dus best ge beschrijven als koud..

Blijf het bijzonder vinden hoe ze vasthouden aan "vroeger" en "zo hoort het", helemaal niet flexibel, zelfs als er wordt aangegeven dat men het niet fijn vind op die manier. Zelfkennis, zelfreflectie....

Itsnojoke zondag 13 april 2025 om 20:47

Wissewis schreef: ↑
13-04-2025 20:34
Ik omschrijf het op dit moment als een prima korte-termijn-relatie.
Een halve dag samen trekken we prima.
Vanaf het langer is ergeren we ons dood aan elkaar.

Ik leef niet het leven - werk, huishouden, leef-tijden, ... - op de manier die zij dromen.
Ik word tegelijk stapelgek van hun ideeën over leven, huishouden, ...

Ik heb dan ook nog eens ASS.
Met een vader die waarschijnlijk hetzelfde heeft, maar zich nooit van zijn leven zal laten onderzoeken.

Sinds ik definitief het huis uit ben lukt het tussen ons.
Zolang ik maar heel diep ademhaal en "het éne oor in, het andere oor uit" huldig bij alle continue kritiek op mijn leven.

Gezien mijn medisch dossier - ASS is niet het enige qua medische zaken - vinden ze "geen kinderen" intussen geen wereldramp.
Mijn zus is wel zo vriendelijk geweest om voor 3 kleinkinderen te zorgen .
En om wél in de buurt te blijven wonen.
En om wél het ideale huishouden te hebben.

Ik heb dus wel besloten dat ik maar 2 ouders heb en het er maar mee te doen.
Dan maar 1 oor in, ander oor uit.
Dan maar zelf contact opnemen. Als ik er zin in heb.
Dan maar zelf altijd naar hen. Maar wel meestal op momenten dat het mij past en dus niet elke week of elke 2 weken.

Ik herken dit wel grotendeels. Zowel mijn man als ik komen uit een klein conservatief dorp (niet hetzelfde dorp). We komen allebei uit een traditioneel gezin. Vader werkte, moeder zorgde voor de kinderen. Hebben nooit een betaalde baan gehad. Hoe het huishouden en gezin gerund werd, was heel belangrijk en er kwam dan ook kritiek als je het anders deed, zowel van moeder als van schoonmoeder. Erg vermoeiend om daar constant op een constructieve manier mee om te gaan, wel je grenzen aangeven maar ook zorgen dat er geen ruzie komt. Dat gaat inmiddels wel goed (ik ben vrij assertief) maar het heeft wel geresulteerd in een zeer lauwe band met schoonmoeder. Met mijn eigen moeder is het met ups en downs, het ging goed, maar het is na het overlijden van mijn vader heel ingewikkeld geworden. Ze is negatief, vaak verdrietig, en heeft heel veel aandacht nodig. Ook nu ben ik weer vaak bezig met grenzen aangeven.
Moeder en schoonmoeder zijn allebei weduwe, en ik vind het opvallend om te zien dat ze allebei sindsdien veel egocentrischer zijn geworden. Ze hebben een klein wereldje, dat vooral om henzelf draait, en daarbuiten kunnen ze zich moeilijk in verplaatsen.

Introvert34 zondag 13 april 2025 om 20:49

Rosaliane2 schreef: ↑
13-04-2025 20:45
Ik herken het gelukkig niet van mijn ouders, maar mijn grootouders (vooral oma) waren wel zo. Dat heeft helaas voor heel wat problemen in de familie gezorgd, waardoor sommige van haar kinderen nog steeds niet met elkaar praten (ze is al 5 jaar dood).

Haar moeder (dus mijn overgrootoma) was exact zo.
Ik denk niet dat je er veel aan kunt doen als iets zo ingesleten zit. Mijn eigen moeder heeft mijn vader beloofd om nooit zo te worden en dat lukt tot nu aardig. Zij probeert dus wel die cirkel te doorbreken maar de relatie met haar eigen moeder is altijd stroef gebleven.

Wel heel fijn dat je moeder die circel doorbreekt. Dat is een grote stap. En dat jullie dat ook zien

RP7 zondag 13 april 2025 om 20:51

Introvert34 schreef: ↑
13-04-2025 20:15
Hoe is jouw relatie met je ouders zo geworden als ik vragen mag?

Mijn vader is er al heel lang niet meer. Daardoor heb je denk ik wel een andere band met degene die er nog wel is. Tegelijk is er in principe nog een kind waar ik geen enkel contact meer mee heb. Mijn moeder had het aanvankelijk ook niet, toen weer een tijd wel en nu inmiddels weer niet meer. In de tijd dat ze wel contact had met dat andere kind kwam die discussie op over dat langskomen. Ik heb toen ook aangegeven niet met dat kind geconfronteerd te willen worden dus dat ze echt wat moet plannen als ze wil dat ik langskom bij haar, zodat ik niet perongeluk voor de deur sta als dat andere kind er dus is.

Dat vond ze eerst niet leuk maar nu ze zelf inmiddels geen contact meer heeft, begrijpt ze wel dat ik dat zei. In die tijd zijn er kennelijk ook wat uitspraken geweest vanuit die kant waardoor mijn moeder aangaf dat als wij contact zouden hebben ze zou vrezen voor mijn leven. Best een heftige uitspraak dus.

Ik bedoelde overigens haar 'schoonfamilie'. Mijn vader noem ik alleen zo bij gebrek aan betere term dus die familie voelt niet als mijn familie en noem ik ook nooit zo, was misschien wel wat onduidelijk in die post net.

Gezellige boel dus in mijn 'familie'.

rp7 wijzigde dit bericht op 13-04-2025 20:52

1.49% gewijzigd

dolfje zondag 13 april 2025 om 20:51

Ik heb mijn moeder sinds kerst niet meer gezien. Ze reageerde niet op appjes met oudjaar. Weken later appte ze " lang niks van jou gehoord dat is niet lief, ik ben ziek bel me"
Toen zei ik dat zij niet gereageerd had en dat ze zelf ook kan bellen kwam ze met onzin verwijten over kerst. Ze verzint dingen die helemaal niet gebeurd zijn. Is niet de eerste keer dit. Maar het ligt volgens haar altijd aan mij.
Ik kan op 1 hand tellen hoevaak ze hier geweest is in de 20 jaar dat ik in dit appartement woon. Moet altijd die kant op.

Itsnojoke zondag 13 april 2025 om 20:58

dolfje schreef: ↑
13-04-2025 20:51
Ik heb mijn moeder sinds kerst niet meer gezien. Ze reageerde niet op appjes met oudjaar. Weken later appte ze " lang niks van jou gehoord dat is niet lief, ik ben ziek bel me"
Toen zei ik dat zij niet gereageerd had en dat ze zelf ook kan bellen kwam ze met onzin verwijten over kerst. Ze verzint dingen die helemaal niet gebeurd zijn. Is niet de eerste keer dit. Maar het ligt volgens haar altijd aan mij.
Ik kan op 1 hand tellen hoevaak ze hier geweest is in de 20 jaar dat ik in dit appartement woon. Moet altijd die kant op.

Wat rot. Geen fijne band dus.
Mijn schoonmoeder (moeder ook, maar wel in mindere mate) is ook nog van de oude stempel en vindt dat kinderen naar hun ouders moeten komen, niet andersom. Ze woont op vijf minuten fietsafstand, maar ze komt heel zelden langs. Belt of appt ook heel zelden. Ik vind dat niet erg, eigenlijk wel lekker rustig. We komen er zelf zo'n twee of drie keer per maand. Soms, als het lang geleden is, zegt ze iets als: nou, dat is lang geleden, ik had bijna geappt! Ach ja....

Actieve topics